تاثیر عصاره ی هیدروالکلی گل سرخ (Rosa damascena Mill) و شوید (Anethum graveolens) بر گلیکوزیلاسیون پروتئین ها در شرایط آزمایشگاهی

یکی از عوارض دیابت ملیتوس گلیکوزیلاسیون پروتئین های مختلف بدن است که باعث تغییر ماهیت، ساختمان و عملکرد بیوشیمیایی آنها می شود. کاهش یا مهار این واکنش باعث بهبود علائم دیابت می شود. به نظر می رسد که استفاده از گیاهان حاوی ترکیبات آنتی اکسیدان در این راه مفید و موثر می باشد.
هدف از این تحقیق، بررسی واکنش گلیکوزیلاسیون آلبومین و هموگلوبین در حضور غلظت های مختلف عصاره ی هیدروالکلی گیاه Rosa damascena Mill و Anethum graveolens می باشد.
1) جمع آوری گیاهان، 2) عصاره گیری به روش خیساندن، 3) بررسی ظرفیت آنتی اکسیدانی تام با روش DPPH و میزان فنول به روش فولیت- سیویکالتو 4) خالص سازی و اندازه گیری مقدار هموگلوبین از خون انسان، 5) بهینه سازی تثبیت سازی، 6) بررسی میزان گلیکوزیلاسیون، در حضور و غیاب عصاره ها.
طیق نتایج به دست آمده میزان فنول و ظرفیت آنتی اکسیدانی تام عصاره هیدروالکلی شوید به طور معناداری از گل سرخ بیشتر بوده (05/0 P<). بیشترین میزان گلیکوزیلاسیون هموگلوبین در زمان در غلظت 10 میلی گرم گلوکز در مدت 72 ساعت انکوباسیون و برای آلبومین 30 میلی گرم در مدت 72 ساعت بوده است. برای هر دو عصاره در غلظت 1/0 میکروگرم بر میلی لیتر برای دو پروتئین بوده که عصاره هیدروالکلی شوید نسبت به گل سرخ بهتر عمل کرده است (05/0 P<).
دو عصاره هیدروالکلی شوید و گل سرخ به طور متوسط باعث کاهش گلیکوزیلاسیون آلبومین و هموگلوبین می شوند. اما مطالعات بیشتری برای اثبات این موضوع لازم است.