تحلیل و بررسی طرحواره های استعاری - تصوری در دو سینیه بحتری و احمد شوقی

استعاره در رویکرد قدیمی و کلاسیک خود لفظ محور است و کارکردی زیبایی شناختی و هنری دارد و حضور آن فراتر از زبان ادبی نیست، درحالی که نگاه به استعاره در زبانشناسی شناختی نگاهی مفهوم محور و نه لفظ محور است. جورج لیکاف و مارک جانسون آن را وسیله ای برای تفکر و اندیشه به شمار می آورند که در رفتارهای انسان از جمله رفتار زبانی وی جاری است. مقاله حاضر می کوشد با توجه به مکتب ادبیات تطبیقی آمریکایی به واکاوی و تحلیل است استعاره های تصوری در دو سینیه بحتری و احمد شوقی بپردازد. نتایج بررسی حاکی از این است که دو شاعر با به کارگیری طرحواره های تصوری سه گانه (حجمی، قدرتی و حرکتی) به خوبی توانسته اند، مفاهیم انتزاعی و مجرد را از طریق مفاهیم عینی، مفهوم-سازی نمایند. با تامل در دو سروده چنین استنباط می شود که الگوهای فرهنگی مشترکی مبنای طرح استعاره های مفهومی - تصوری آنان است، به طوری که هر دو شاعر با استفاده از تجربیات روزانه و حوادثی که در پیرامون خود شاهد بوده اند، مفاهیمی غیر قابل لمس یا انتزاعی را توانسته اند به خوبی به تصویر بکشند. همچنین به کارگیری طرحواره های سه گانه در سینیه بحتری علی رغم حجم پایین آن در مقایسه با سینیه احمد شوقی بیشتر و دقیق تر است.