زن و ضرب المثل های جنسیتی

ضرب المثل ها جزئی از ادبیات شفاهی هستند که در هر زبان و فرهنگی گفته و شنیده می شوند، ولی موضوعات دربرگیرنده ضرب المثل ها از جامعه ای به جامعهی دیگر متفاوت بوده و بیانگر مسائل مورد علاقه یا انزجار مردم آن جامعه و در واقع انعکاسی از فرهنگ اصیل و شایع هر جامعه است. از ویژگیهای ضرب المثل ها مجهول المولف بودن، انتقال شفاهی از نسلی به نسل دیگر و مجهول بودن خاستگاه ضرب المثل ها است. از آنجا که شکل گیری ضرب المثل ها هیچ گونه پشتوانه ی منطقی و علمی ندارد، بنابراین هر چه افراد جامعه از مراحل رفتارهای سنتی و غیر منطقی به طرف رفتارهای منطقی و حساب شدهتر متمایل میشوند، از رواج امثال و حکم کاسته میشود و افراد در تایید یا نفی امری کمتر به ضرب المثل استناد میکنند، زیرا در اثبات یا رد موضوع مورد نظر خود بهتر و بیشتر میتوانند از استدلالات منطقی استفاده کنند. بعضی ازضرب المثل ها سویه گیری جنسیتی دارند. هدف این مقاله آن است که مشخص نماید که میزان استفادهاز این نوع ضرب المثل ها در بین مردم شهر تهران چگونه است. روش پژوهش پیمایشی بوده است.مردم شهر تهران جامعه آماری این پژوهش بوده و ابزار اندازهگیری پرسشنامه محقق ساخته است. در این پرسشنامه ضرب المثل های جنسیتی در بین ضرب المثل های عمومی قرار گرفت و توسط71 نفر از مردان و زنان دردسترس در شهر تهران پرشد .از جمله یافته های این پژوهش ایناست که میزان شنیدن ضرب المثل های جنسیتی در بین مردان 0/93 و در زنان 0/74 در مقیاس 0 تا 4 بوده است. با توجه به یافته ها چنین میتوان نتیجه گیری کرد که میزان کاربرد ضرب المثل های جنسیتی در حجم نمونه مورد نظر در حد بسیار کم است.