بررسی زیبایی شناسانه ی اشعارعاشورایی فدایی مازندرانی از منظر آرایه های معنوی سنتی و نو (ایهام ، لف و نشر ، حس آمیزی و پارادوکس)

جوهر هنر از جمله شعر ، زیبایی است و علمای بلاغت ،بدیع را علم آرایش کلام می دانند . مقاله ی حاضر، اشعار فدایی مازندرانی (از برجسته ترین سوگ سرایان عاشورایی) را از منظر علم بدیع ،آرایه های ایهام و لف و نشر (بدیع سنتی) و حسامیزی و پارادوکس (بدیع نو) مورد تحلیل و بررسی قرار داده است . آرایه ی ایهام در اشعارفدایی، دارای بیشترین بسامد است وبه دنبال آن ایهام تناسب دربرخی ازابیات مشاهده می شود . فدایی آرایه ی ایهام را درقالب عناصرطبیعی وآیینی - دینی به صورت هنرمندانه به کارگرفته ،گاه از اصطلاحات ومقام های موسیقی درقالب ایهام برای بیان اندیشه ها و مضامین دینی سودجسته است.در ابیاتی که  زیبایی های عاشورایی آن  مورد بررسی قرارگرفته ، لف و نشر مرتب ، بسامد بسیار بالاتری دارد . هم چنین آرایه های « پارادوکس »  و « حسامیزی » در مقتل فدایی ، بررسی و بسامد کاربرد آن ارایه شده است .