«الاسود یلیق بک» اثر احلام مستغانمی، روایتی به قلم یک زن

زنانه نویسی یکی از شاخه ها و گرایش های مرتبط با مکتب فمنیسم است که بر اساس خصوصیات و خلقیات روحی و روانی زنان و ویژگی های اجتماعی آنان شکل گرفته است؛ در واقع رسالت اصلی این گرایش «بررسی جنسیت در زبان» است که تفاوت های رفتاری زنان و مردان در استفاده از ظرفیت های زبانی را مورد بررسی قرار می دهد رمان «الاسود یلیق بک» نوشته «احلام مستغانمی»، رمانی به قلم یک زن است که در آن می توان ضمن مشاهده ی مولفه های زنانه، ردپایی از مسائل مرتبط با الجزایر و موضوعات مرتبط با استعمار را دریافت. پژوهش حاضر با روش توصیفی-تحلیلی، ضمن بررسی عوامل پیدایش ادبیات زنانه در الجزایر، با استفاده از ویژگی های ادبیات زنانه، زنانه نویسی و میزان بهره گیری نویسنده از عناصر آن به این سوال پاسخ داده که از میان مولفه های این ادبیات، وی از کدام مولفه بیشتر استفاده کرده و علت آن چیست. نتیجه ی پژوهش حاکی از آن است که حضور زنان تحصیل کرده و انتشار آثار آنان، هرچند به صورت محدود، به شکستن تابوی سکوت زنان کمک کرده و منجرشده است تا آنان بیشتر به نوشتن و بیان مشکلاتشان در اجتماع مردسالار الجزایر مبادرت ورزند. در این رمان، مولفه های «بیان خاطرات و احساسات، استفاده از تردیدنماها، جزئی نگری و استفاده از رنگ ها، به کار گیری اصطلاحات زنانه» قابل مشاهده است که از این میان، استفاده ی نویسنده از دو مولفه ی «بیان احساسات (ترس و نگرانی) و تردیدنما» بیشتر به چشم می خورد که مورد اول می تواند گویای به خطر افتادن امنیت روانی زنان در جامعه ی الجزائر باشد و مورد دوم از محدودیت های خاص زنان برای اظهارنظر آزادانه حکایت کند.