فرحناز امیرشقاقی
-
مجله دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد، سال سی و دوم شماره 5 (پیاپی 213، امرداد 1403)، صص 7847 -7860مقدمه
پروتئین های NRF2 و NQO1 برای حفاظت سلولی بسیار مهم هستند؛ بنابراین هدف از تحقیق حاضر، تاثیر تمرین مقاومتی همراه با مکمل یاری کوآنزیمQ10 بر محتوای پروتئین های NRF2 و NQO1 در هیپوکمپ موش های صحرایی نر نژاد اسپراگ داولی می باشد.
روش بررسیدر این مطالعه تجربی تعداد 32 سر موش صحرایی نر 2 ماهه از نژاد اسپراگ داولی با میانگین وزن 20±200 گرم انتخاب شدند. موش ها به طور تصادفی به چهار گروه 1-کنترل، 2-تمرین مقاومتی، 3-تمرین مقاومتی+مکمل Q10 و 4-مکمل Q10 تقسیم شدند. برنامه تمرینی مقاومتی شامل، بالا رفتن از نردبان با 26 پله و شیب 85 درجه، به مدت 8 هفته و هر هفته 3 جلسه بود. میزان مصرف روزانه مکمل Q10، به میزان 200 mg/kg از وزن بدن موش ها بود. محتوای پروتئین ها از طریق روش آزمایشگاهی وسترن بلات اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل داده ها، توسط آزمون های آنوای یک طرفه و تعقیبی توکی و اندازه اثر از آزمون مربع اتا با استفاده از نرم افزارهای version 16 SPSS و گراف پد پریسم نسخه 10/2/3 انجام گرفت. سطح معناداری 0/05≥P بود.
نتایجهشت هفته تمرین مقاومتی همراه با مصرف مکملQ10 منجر به تغییر معنی داری در محتوای NRF2 شد(ƞ2=0/64، p≤0.03،F=80/4). آزمون تعقیبی توکی این تغییر معنی دار را بین جفت گروه های تمرین مقاومتی و گروه مکملQ10 نشان داد (0/04≥p)؛ اندازه اثر متوسط در محتوای NRF2، مشاهده شد (0/64=ƞ2). در محتوای NQO1 تفاوت معنی داری مشاهده نشد (0/33=ƞ2، ،(, F=3/010/09≥p). اندازه اثر ضعیفی در محتوای NQO1 مشاهده شد (0/33=ƞ2).
نتیجه گیریانجام تمرین مقاومتی همراه با مصرف مکمل Q10 به صورت ترکیبی یا به تنهایی نمی تواند محتوای پروتئین های NRF2 و NQO1 را در هیپوکمپ مغز تغییر معنی داری دهد.
کلید واژگان: مکمل کوآنزیم Q10, هیپوکمپ, پروتئین NQO1, پروتئین NRF2, تمرین مقاومتیJournal of Shaeed Sdoughi University of Medical Sciences Yazd, Volume:32 Issue: 5, 2024, PP 7847 -7860IntroductionNRF2 and NQO1 proteins are very important for cell protection; Therefore, the purpose of this research was investigating the effect of resistance training with coenzyme Q10 supplementation on the content of NRF2 and NQO1 proteins in the hippocampus of male Sprague-Dawley rats.
MethodsIn this experimental study, thirty-two 2-month-old Sprague-Dawley rats with an average weight of 200±20 gr were selected. Rats were randomly divided into four groups: 1-control, 2-resistance training, 3-resistance training+Q10 supplement and 4-Q10 supplement. The resistance training program consisted of climbing a ladder with 26 steps and a slope of 85 degrees, for 8 weeks and 3 sessions every week. The daily consumption of Q10 supplement was 200 mg/kg of body weight of rats. The content of proteins was measured through Western-Blot laboratory method. Data analysis was done by one-way ANOVA and Tukey's post hoc tests and the effect size of eta squared test using SPSS version 16 and Graphpad Prism software version 10.2.3. The significance level was P≤0.05.
ResultsEight weeks of resistance training with Q10 supplementation led to a significant change in NRF2 content (F=4.80, p≤0.03, ƞ2=0.64). Tukey's post hoc test showed this significant change between pairs of resistance training groups and Q10 supplement group (p≤0.04); medium effect size was observed in NRF2 content (ƞ2=0.64). No significant difference was observed in NQO1 content (F=3.01, p≤0.09, ƞ2=0.33). A weak effect size was observed in NQO1 content (ƞ2=0.33).
ConclusionDoing resistance training together with Q10 supplementation alone or in combination cannot significantly change the content of NRF2 and NQO1 proteins in the hippocampus of the brain.
Keywords: Coenzyme Q10 Supplement, Hippocampus, NQO1 Protein, NRF2 Protein, Resistance Training -
مقدمه و اهداف
تغییرات شدید در زندگی روزانه ناشی از بحران همه گیری کووید-19، خطر احتمالی اختلالات روانی را میان زنان باردار افزایش داده است. هدف مطالعه حاضر بررسی وضعیت سلامت عمومی زنان باردار و ارتباط آن با سطح فعالیت بدنی آن ها بود.
مواد و روش هاروش پژوهش از نوع توصیفی همبستگی بود و جامعه آماری پژوهش را زنان باردار مراجعه کننده به مراکز درمانی و مراقبتی شهرستان بجنورد تشکیل می دادند. نمونه آماری برابر با جامعه در نظر گرفته شد که با در نظر گرفتن معیارهای ورود، 55 زن باردار به عنوان نمونه آماری انتخاب و در پژوهش شرکت کردند. ابزار پژوهش پرسش نامه سلامت عمومی و پرسش نامه فعالیت بدنی دوران بارداری بودند. برای تحلیل داده ها از آزمون همبستگی اسپیرمن استفاده شد.
یافته هامیانگین نمرات به دست آمده برای خرده مقیاس های علایم اختلال جسمانی، علایم افسردگی، علایم اختلال کنش اجتماعی و علایم اضطراب و اختلال خواب به ترتیب 11/90، 11/91، 12/97و 16/49 بود که نشان داد نمونه های پژوهش در بسیاری از حوزه های سلامت روان در معرض آسیب قرار داشتند. بین وضعیت سلامت عمومی و سطح فعالیت بدنی زنان باردار ارتباط مثبت و معناداری برابر با (0/54) مشاهده شد (0/00=P). با بررسی رابطه فعالیت بدنی با ابعاد 4 گانه سلامت عمومی نتایج نشان داد فعالیت بدنی با بعد علایم اختلال جسمانی ارتباط منفی و معنادار برابر با (0/61-) و با بعد علایم افسردگی نیز ارتباط منفی و معنادار برابر با (0/33-) داشت. بعد علایم اضطراب و اختلال خواب و بعد علایم اختلال کنش اجتماعی با فعالیت بدنی ارتباط معناداری نداشتند.
نتیجه گیریپیشنهاد می شود زنان باردار به فعال ماندن و انجام فعالیت بدنی به عنوان راهبردی در تعدیل اثرات روانی در طی همه گیری کووید-19 و قرنطینگی بپردازند.
کلید واژگان: کووید-19, بارداری, فعالیت بدنی, سلامت عمومی, زنانBackground and AimsMajor changes to lifestyle due to the COVID-19 pandemic increased the potential risk of psychological disorders among pregnant women. This study aims to investigate the general health status of pregnant women in Bojnord, Iran, and assess its relationship with their physical activity level.
MethodsThis is a descriptive-correlational study. The statistical population consists of all pregnant women referred to prenatal care centers in Bojnord city, of whom 55 were selected as the study samples. The instruments were the pregnancy physical activity questionnaire and the 28-item general health questionnaire (GHQ-28). Spearman correlation test was used to analyze the correlation between the two variables.
ResultsThe mean scores for the GHQ-28 subscales of somatic symptoms, severe depression, social dysfunction, and anxiety/insomnia were 11.90, 11.91, 12.97, and 16.49, respectively. There was a significant positive correlation between general health status and level of physical activity (r=0.54; P<0.001). Regarding the four dimensions of GHQ-28, the results showed that physical activity had a negative and significant relationship with somatic symptoms (r=-0.61) and severe depression (r=-0.33), but it had no significant relationship with anxiety/insomnia and social dysfunction.
ConclusionPregnant women in Bojnord, Iran, are at risk of problems in several domains of general health during the COVID-19 pandemic. It is recommended that they stay active or engage in physical activity to regulate the psychological effects of the pandemic and quarantine.
Keywords: COVID-19, pregnancy, physical activity, General health, women -
مقدمه و هدفپایش ورزشکاران دارای اهمیت بالایی است چرا که برای مدیریت خستگی و عملکرد ورزشکاران ضروری است. هدف این پژوهش بررسی امکان استفاده از تکرار ذخیره برای پایش و کنترل خستگی هنگام اجرا تمرین مقاومتی می باشد.مواد و روش ها11 آزمودنی مرد (1.14 ± 22.82 سال) باسابقه تمرینی حداقل یکسال کار با وزنه به صورت داوطلبانه در طی دو جلسه آزمون حداکثر یک تکرار بیشینه و حداکثر تکرار تا ناتوانی با فاصله 72 ساعت شرکت کردند. میانگین سرعت اجرای هر تکرار پرس سینه تا ناتوانی با سرعت 240 فریم بر ثانیه (240fps) فیلم برداری گردید. همبستگی میان کاهش سرعت و تکرار ذخیره با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون با سطح معناداری (0.05>P) بررسی شد. همچنین دامنه تغییرات میزان تکرار ذخیره به ازای 10 درصد کاهش سرعت برای بررسی امکان استفاده کاربردی بررسی شد.یافته هاهمبستگی قوی میان کاهش سرعت و تکرار ذخیره وجود داشت (0.97=r)، دامنه تغییرات تکرار ذخیره به ازای 10 درصد کاهش سرعت برابر 4 بین اعداد 7 و 3 تکرار ذخیره بود.بحث و نتیجه گیریبه نظر می رسد علیرغم همبستگی بالای میان کاهش میانگین سرعت و تکرار ذخیره، امکان استفاده از تکرار ذخیره برای پایش و کنترل خستگی به علت دامنه گسترده تکرار ذخیره درازای مقدار ثابتی از کاهش سرعت (10 درصد) ممکن نیست.کلید واژگان: تمرینات مبتنی بر سرعت, تکرار ذخیره, پایش ورزشکار, پایش خستگی, تمرینات مقاومتیIntroduction andPurposeMonitoring athletes is important for the management of fatigue and performance. This study was to investigate the possibility of using repetition in reserve for monitoring and controlling fatigue during resistance training.Materials and Methods11 male subjects (22.82±1.1422 years) with at least one year of training experience participated voluntarily in two separate test sessions with a time interval of 72 hours. In the first session, the Participant asked for 1 repetition maximum test (1RM). In the next session, they conducted the maximum number of repetitions (MNR), also the velocity of each repetition is recorded at the speed of 240 frames per second (240 fps). Finally, the correlation between velocity loss and repetition in reserve was evaluated using the Pearson correlation test with a significance level (P<0.05). However, the range of changes in repetition in reserve at 10% of the velocity loss was checked to examine the possibility of practical use.ResultsThere was a strong correlation between velocity loss and repetition in reserve (r=0.97), the range of repetition in reserve equal to 10% of velocity loss was equal to 4, the maximum repetition in reserve was 7 and the minimum was 3.
Discussion andConclusionDespite the strong correlation between velocity loss and repetition in reserve, it is not possible to use repetition in reserve for control and monitoring of fatigue due to the wide range of reserve repetition along with a fixed amount of velocity loss (10%).Keywords: velocity based training (VBT), repetition in reserve(RIR), athlete monitoring, fatigue monitoring, resistance trainig -
آلزایمر یک بیماری پیشرونده اختلال عصبی است که منجر از دست دادن سلول های عصبی و اختلال در حافظه و یادگیری می شود. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر یک دوره تمرین هوازی قبل و بعد از القای آلزایمر بر حافظه و یادگیری رت های آلزایمری شده با آمیلویید بتا بود. 60 سر رت نر بالغ ویستار هشت هفته ای با میانگین وزنی 20/17±195 گرم در مرحله قبل از القای آلزایمر از انستیتو پاستور ایران تهیه شد. بعد از دو هفته، رت ها به شکل تصادفی به دو گروه مساوی کنترل (30 سر) و تمرین (30 سر) تقسیم شدند. پس از چهار هفته تمرین، رت های هر کدام از گروه ها به سه زیرگروه: 1- تزریق آمیلوییدبتا 2- تزریق دارونما 3- بدون تزریق تقسیم شدند. رت های گروه های آلزایمری از طریق تزریق Aβ1-42 به داخل هیپوکمپ آلزایمری شدند. پروتکل تمرین هوازی پنج روز در هفته به مدت چهار هفته در قبل و بعد از القای آلزایمر بود. 24 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی در دوره پس از القای آلزایمر، حافظه و یادگیری رت ها با استفاده از آزمون ماز آبی موریس مورد ارزیابی قرار گرفت. داده ها با آزمون آنوا یک طرفه و دوطرفه تحلیل شدند. معنی داری بین متغیرها در سطح 05/0p £ مورد توجه قرار گرفت. نتایج در بررسی یادگیری و حافظه در گروه های مختلف نشان داد، گروه های تمرینی نتیجه بهتری نسبت به گروه های استراحتی هم در رت های آلزایمری و هم سالم پس از یک دوره تمرین قبل و بعد از القای آلزایمر را نشان داد (05/0 ≤p). مطالعات زیادی نشان داده اند، فعالیت بدنی و تمرینات ورزشی ممکن است عملکرد شناختی را بهبود و شروع AD و دیگر بیماری های مرتبط با زوال عقل را به تاخیر بیندازد. این نتایج با چندین مطالعه که نشان دادند فعالیت بدنی سطوح عوامل مرتبط با AD را کاهش می دهد، حمایت می شود.
کلید واژگان: تمرین هوازی, زوال عقل, آمیلوئید بتاAlzheimer's disease is a progressive neurological disorder that leads to loss of nerve cells and impaired memory and learning. This study aims at investigating the effect of an aerobic exercise course before and after Alzheimer's disease induction on memory and learning of amyloid beta-infected Alzheimer's disease rats. Sixty Wistar rats with a mean weight of 195±17.20 g were obtained from the Pasteur Institute of Iran in the pre-Alzheimer's disease induction stage. After two weeks, the rats were randomly divided into two equal groups of control (30 heads) and experiment (30 heads). After four weeks of training, the rats in each group were divided into three subgroups: 1. Amyloid beta injection 2. Placebo injection 3. No injection. The rats in the Alzheimer's disease groups got Alzheimer's disease by injecting Aβ1-42 into the hippocampus. The aerobic exercise protocol was five days a week for four weeks. 24 hours after the last training session, rats' memory and learning were assessed by using the Morris water maze test. Data was analyzed by one-way and two-way ANOVA. Significance between variables was considered at the level of P ≤ 0.05.The results of studying the learning and memory in different groups revealed that exercise groups showed better results than other groups in both Alzheimer's disease rats and healthy rats after a training period before and after Alzheimer's disease induction (P ≤ 0.05). Many studies have shown that physical activity and exercise may improve cognitive function and delay the onset of AD and other diseases associated with dementia. These results are supported by several studies that have shown that physical activity reduces the levels of AD-related factors.
.Keywords: Aerobic exercise, Dementia, Amyloid beta -
هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر مصرف کوتاه مدت مکمل کراتین مونوهیدرات به همراه تمرینات الاستیک بر بازیکنان والیبال بود. در یک کارآزمایی میدانی تعداد 50 نفر والیبالیست 30 تا 40 سال از جامعه آماری بعد از تکمیل پرسشنامه سلامتی به طور داوطلبانه به عنوان نمونه در پژوهش شرکت کردند. آزمودنی ها به طور تصادفی به پنج گروه تمرین الاستیک و مکمل کراتین مونوهیدرات، تمرین الاستیک و دارونما، مکمل به تنهایی، گروه تمرین الاستیک و گروه کنترل تقسیم شدند. پروتکل تمرینی به مدت هشت هفته و هفته ای 3 جلسه انجام شد. مکمل سازی کراتین مونوهیدرات نیز هر روز 4 وعده به میزان 5 گرم در هر وعده بود. اندازه گیری توان هوازی با استفاده از آزمون 1 مایل (1609 متر) دویدن و توان بی هوازی با آزمون RAST مورد ارزیابی قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده های این پژوهش برای مقایسه میانگین های درون گروهی از روش آماری T وابسته و برای مطالعه اثر هشت هفته تمرین در پنج گروه از آزمون کوواریانس استفاده شد. برای تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS 21 و برای رسم نمودارها از نرم افزار Exell 2010 استفاده شد. نتایج نشان داد که هشت هفته تمرین الاستیک همراه با مکمل دهی کراتین مونوهیدارت باعث بهبود معنادار توان هوازی و توان بی هوازی بازیکنان والیبال شده است (05/0 ≤p). با توجه به تاثیر مثبت مصرف مکمل کراتین و تمرین الاستیک بر عملکردهای هوازی و توانی که در منابع دیگر نیز به آن اشاره شده است به مربیان و ورزشکاران و مسیولان تغذیه تیم های ورزشی پیشنهاد می شود این ماده را با احتیاط در رژیم غذایی ورزشکاران بگنجاند .بویژه اینکه برای مصرف کوتاه مدت ان عوارض جانبی نیز گزارش نشده است.
کلید واژگان: کراتین, تمرین الاستیک, توان هوازی, توان بی هوازیThe main purpose of this study was to investigate the effect of short term creatine supplementation monohydrate supplementation with tensile training (exercise with cache) on aerobic and anaerobic power of volleyball players from 30 to 40 years of age. Fifty volleyball players from 30 to 40 years of age voluntarily participated as a sample in the study population after completing the health questionnaire. Subjects were randomly divided into 4 groups of elastic training and supplemented creatine monohydrate, elastic training, placebo and supplemented alone, and control and elastic training group. The protocol was completed for 8 weeks, 3 sessions a week. Supplementing creatine monohydrate was also 4 servings per day at 5 grams per serving. The measurement of aerobic power was carried out using a test run of 1 m (1609 m) and an anaerobic power with RAST test. To analyze the data, this study was conducted to compare intraperitoneal mean of T-test and to study the effect of eight weeks of training in four groups of covariance test. SPSS 21 software was used to analyze the data and the Excel 2010 software was employed for drawing charts. The results showed that eight weeks of elastic training accompanied with Creatine Monohydrate Supplements led to a significant improvement in aerobic power and anaerobic power of volleyball players (p ≤ 0.05). Considering the positive effect of supplementation of creatine supplementation and elastic exercise on aerobic and potency exercises also mentioned in other references, coaches, athletes and nutrition team members of sports teams are suggested to be cautious in the diet of athletes; in particular, since the side effects have not been reported for short-term use.
Keywords: Creatine, Elastic Exercise, Aerobic power, anaerobic power -
زمینه و هدف
فشار خون بالا به عنوان یکی از اصلی ترین بیماری های قلبی عروقی و از دلایل مرگ و میر به شمار می آید. هدف از انجام تحقیق حاضر مقایسه تاثیر شدت های تمرینات مقاومتی بر تغییرات فشار خون پس از تمرین در مردان سالم بود.
روش کاربرای انجام تحقیق کاربردی و نیمه آزمایشی حاضر 24 مرد سالم، 20 الی 35 سال از شهر تهران داوطلبانه به عنوان نمونه در تحقیق حاضر شرکت کرده و بطور تصادفی به دو گروه (12 کنترل ،12 آزمایش) تقسیم شدند. سپس آزمودنی های گروه آزمایش تمرینات مقاومتی (8 حرکت) را در 3 ست و 10 تکرار با فاصله استراحت 2 دقیقه بین ست ها به روش هم گذری با سه شدت 60، 70 و 80 درصد انجام دادند. فشار خون سیستولی، دیاستولی و متوسط فشار خون قبل، بلافاصله بعد و طی 60 دقیقه زمان ریکاوری در هر 10 دقیقه اندازه گیری و ثبت شد. داده ها توسط آزمون های تحلیل واریانس مکرر و تعقیبی بونفرونی تجزیه و تحلیل شد.
یافته هانتایج نشان داد بین تاثیر سه شدت تمرین بر متغیرهای تحقیق صرف نظر از شدت تفاوت معنی داری وجود ندارد (05/0P>). مقایسه زمان ها نیز نشان داد که مدت زمان ماندگاری فشار خون متوسط در سطوح پایین در شدت 70 و 80% از 60% و 70% نیز از 80% موثرتر بود.
نتیجه گیریبا توجه به نتایج تحقیق استفاده از تمرین با شدت 70% جهت کاهش فشار خون با مشورت پزشک توصیه می شود
کلید واژگان: فعالیت مقاومتی, فشار خون, شدت تمرین, مردان سالمBackground & AimsToday, high blood pressure is recognized as one of the main risk factors for the development of heart disease in the world and has caused many deaths in the global community (1). Numerous studies have shown that moderate reduction in blood pressure as a result of medication, physical activity, weight loss, etc. reduce the risk of cardiovascular disease (3, 4). Among the various methods of treatment today, regular physical activity and exercise have been widely supported by medical and sportswear. This support is due to the existence of valid epidemiological and clinical evidence based on the fact that various physical activities and exercise by reducing cardiovascular risk factors reduce atherogenic processes and the prevalence of various cardiovascular diseases, especially Coronary heart disease (5). But what exercise? How severe? And how long it has the greatest impact on blood pressure and cardiovascular risk factors is a question that has attracted the minds of researchers and in this regard, the effect of different training methods has been studied in different ways and conflicting results have been obtained Is. But one of the training methods that has been considered for a long time is resistance training. The best training method to increase lean mass is to increase muscle strength and endurance (8). But the proper intensity of these exercises is still debated and the results are contradictory. For this reason, researchers are looking at how intense resistance activity can have the best effect on improving blood pressure, in fact, which intensity of exercise (equal to the volume of exercise) can provide the best benefits for people with high blood pressure. Have blood.
MethodsFor the present applied and quasi-experimental research, among healthy men with a history of resistance training and in the age range of 20 to 35 years, 24 eligible volunteers participated as a sample and were randomly divided into two groups (control 12 and experimental 12). Were divided. The method of conducting the research was that the researcher first explained the purpose and method of conducting the research to the subjects and after completing the consent form by the subjects, their height, weight and body fat percentage were measured. Then, before the start of training, systolic, diastolic and mean blood pressure were recorded. In order to control the effects of diet on blood pressure, subjects were asked to eat the same breakfast on the day of the test and not to do strenuous exercise for 24 hours before the test. Then, in order to perform the exercises, 1RM of the subjects was calculated using trial and error method. Then, to perform 3 training sessions, the subjects went to the club at 9:00 AM with a standard breakfast with an interval of 1 hour, and after 20 minutes of rest in a sitting position (movements: barbell chest press, front thigh press, shoulder press The barbell and the back of the machine thigh, the barbell standing front arm, the back of the barbed wire with the rope, the foot press of the machine and the kick from the front of the open hand) were performed with the desired intensity and 2 minutes rest period between sets and movements. In addition, in all movements during the eccentric and concentric contraction, the necessary control was performed to perform the movement. There was also a 72-hour interval between each exercise session. Immediately after the last set, and after that, for every 10 minutes and for 60 minutes, the subjects 'blood pressure was measured using a Citizen barometer model' CH_452 and another barometer model Scian LD-581. Mean blood pressure and heart rate were recorded as criteria. The control group was also present at the club during the protocol, which measured blood pressure and heart rate at the same time as the other subjects. Finally, descriptive statistics, Shapiro-Wilk tests, multivariate analysis of variance with repeated measures and Bonferroni post hoc at a significance level of 0.05 were used to analyze the data using SPSS 2017 software.
ResultsRegarding systolic blood pressure, the results of the present study showed that regardless of severity, there was no significant difference in systolic blood pressure between the experimental groups, no significant difference was observed between and within the control groups, also between the experimental and control groups. In general, a significant difference was observed (p = 0.001). At all intensities, there is no significant difference between systolic blood pressure before and immediately after exercise. Although in all 3 systolic blood pressure intensities 60 minutes of recovery decreased compared to before exercise, but in 60% intensity of blood pressure 40, 30, 20, 10 after exercise compared to before exercise was observed significantly, in 80 Although there was a significant decrease in blood pressure after exercise only at 30 and 40 times compared to before exercise, and at an intensity of 70%, systolic blood pressure decreased significantly up to 50 minutes after exercise compared to before exercise. Showed Dari (Figures 1 and 2).Another finding of the present study showed that there was no significant difference in diastolic blood pressure between the experimental groups, regardless of intensity, and time-to-time comparisons showed differences only in intensity of 60 and 80% and at 50 minutes after exercise (P = 0.049). No significant difference was observed between and within the control group. Also, no significant difference was observed between the experimental group and the control group in general (P = 0.56). At 70 and 80% intensity, diastolic blood pressure immediately after exercise, 50, 40, 30, 20, 10 minutes after exercise had a significant decrease compared to before exercise (p <0.05), but at 60% intensity, blood pressure difference was significant. Pre-workout diastole was significant only up to 40 minutes after exercise (p <0.05). Regarding moderate blood pressure, the results of repeated analysis of variance test showed that there was no significant difference between the mean blood pressure in general, regardless of the severity. There was a significant difference between the mean blood pressure in the experimental group and the control group in general (P =0.009), there is no significant difference between and within the control groups. Also at 70 and 80 intensities between moderate blood pressure, 40, 30, 20, 10 and 50 minutes after training compared to before training was observed a significant decrease (p <0.05), but at 60% intensity a significant decrease between Blood pressure was observed before training with 40, 30, 20 minutes after training (p <0.05).
ConclusionThe results of the present study are consistent with the results of the research of Figueroido et al. (2015) who showed a decrease in blood pressure after resistance training. In another study in the same field and in line with the findings of the present study by Figueroido et al. (2015), the effect of load intensity on hypotension after exercise and heart rate change after a strength training session and reduce systolic and diastolic blood pressure Reported (20, 23). However, inconsistent with the findings of the present study, Neri et al. (2010) showed that intra-arterial blood pressure is different in people with high blood pressure during exercise with high and low resistance. In another study inconsistent with the findings of the present study, Lamote et al. (2005) investigated the effect of different methods of resistance training on blood pressure and heart rate in heart patients and showed that between different methods of resistance training, endurance and combination on blood pressure. There is a significant difference (26,27). The reason for this difference could be that in this study, people with underlying diseases such as hypertension and heart disease were used, but in the present study, healthy people with a history of exercise participated. There was also no change in blood pressure within and between control groups, indicating that being in a sports environment and prevailing conditions such as coronary stress are not the cause of changes in blood pressure, heart rate and other factors.
Keywords: Resistance Activity, Blood Pressure, Exercise Intensity, Healthy Men -
تعداد جلسات تمرین عامل مهمی در انجام تمرینات ورزشی است. بنابراین، هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر هشت هفته تمرینات HIIT کم حجم و پرحجم بر پاسخ لاکتات و برخی شاخص های عملکردی قایقرانان کانو کانادایی بود. تعداد 16 قایقران زن دعوت شده به اردوی تیم ملی کانو کانادایی، به صورت تصادفی به دو گروه تمرینی تناوبی کم تواتر و تمرین تناوبی پرتواتر تقسیم شدند. از ارگومتر قایقرانی و دستگاه تجزیه و تحلیل گازهای تنفسی استفاده شد و همزمان، متغیرهای فیزیولوژیک عملکرد هوازی شامل حداکثر اکسیژن مصرفی (VO2max)، حداقل سرعت رسیدن به حداکثر اکسیژن مصرفی (vVo2max) و زمان رسیدن به واماندگی (Tmax) اندازه گیری شدند. تمرین تناوبی شدید در هر دو گروه مشابه و به شکل 6 دور پارو زدن یک دقیقه ای با 100 درصد vVo2max و با افزایش دو دور در هر هفته اجرا شد. با این تفاوت که گروه کم تواتر 3 جلسه در هفته و گروه پرتواتر 6 جلسه در هفته تمرین می کردند. تمرینات به مدت هشت هفته انجام شد. داده ها با آزمون تی همبسته و تی مستقل تحلیل شدند. معنی داری بین متغیرها در سطح 05/0p £ مورد توجه قرار گرفت. نتایج نشان داد در مقادیر لاکتات، VO2max، vVo2max و Tmax بین پیش آزمون و پس آزمون هر دو گروه تمرین تناوبی با حجم بالا و تمرین تناوبی با حجم کم تفاوت معناداری وجود دارد. با این حال در مقادیر پس آزمون بین دو گروه تفاوت معناداری در هیچ کدام از متغیرها مشاهده نشد (05/0p ≤). با توجه به عدم تفاوت معنادار بین دو گروه بنظر می رسد تلفیق این دو روش در زمان های مختلف از یک فصل مسابقات قایقرانی کانو کانادایی بتواند در امادگی ورزشکاران کمک کننده باشد.کلید واژگان: تمرینات تناوبی شدید, توان هوازی, لاکتات, کانو کاناداییThe number of training sessions is an important factor in exercise training. Therefore, this study was aimed at investigating the effect of eight weeks of low and high volume HIIT training on lactate response and some performance indicators of Canadian canoe rowers. Sixteen female rowers invited to the Canadian Canoe National Team Camp were randomly divided into two groups: low frequency interval training and high frequency interval training. Rowing ergometer and respiratory gas analyzer were used and at the same time, physiological variables of aerobic function including maximum oxygen consumption (VO2max), minimum speed to reach maximum oxygen consumption (vVo2max) and exhaustion time (Tmax) were measured. Intense intermittent training was performed in both groups in the form of 6 one-minute rowing sessions with 100% vVo2max and with an increase of two rounds per week. The difference was that the low-frequency group practiced 3 sessions per week and the high-frequency group practiced 6 sessions per week. Exercises were performed for eight weeks. Data were analyzed by paired t-test and independent t-test. Significance between variables was considered at the level of P≤0.05. The results showed a significant difference in lactate, VO2max, vVo2max and Tmax between pre-test and post-test of both high-volume periodic training and low-volume periodic training. However, no significant difference was observed in the post-test values between the two groups in any of the variables (P≤0.05). Due to the lack of significant differences between the two groups, the combination of these two methods at different times of a Canadian canoeing season seems to be helpful in preparing athletes.Keywords: High intensity Training, Aerobic power, Lactate, Canadian Canoe
-
مقدمه و هدف
اعتیاد یا وابستگی به مواد یکی از بزرگ ترین معضلات بهداشتی درمانی دنیای کنونی است. هدف از مطالعه حاضر تاثیر هشت هفته تمرینات پیلاتس و تحریک الکتریکی بر سطوح سرمی BDNF و آمادگی قلبی و عروقی مردان معتاد به مت-آمفتامین در حال ترک می باشد.
روش اجرا:
مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی که جامعه مورد مطالعه آن مردان معتاد در حال ترک بود که 45 نفر از آن ها به روش نمونه گیری تصادفی با حداقل سه ماه حضور در کمپ ترک اعتیاد در چهار گروه، تمرین (پیلاتس) + تحریک الکتریکی، تمرین (پیلاتس) + تحریک کاذب، فقط تحریک الکتریکی و گروه کنترل تقسیم شدند. پروتکل تمرین پیلاتس به مدت 8 هفته و سه جلسه در هفته و هر جلسه به مدت 60 دقیقه صورت گرفت. تحریک الکتریکی با استفاده از دستگاه نورواستریم صورت گرفت. برای بررسی تغییرات پیش آزمون تا پس آزمون متغیرهای وابسته از آزمون تی وابسته، برای تعیین تفاوت معنادار بین گروه ها از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه (آنووا) و در صورت معنا داری برای تعیین جایگاه تفاوت ها از آزمون تعقیبی توکی استفاده شد.
یافته ها:
آمادگی قلبی و عروقی و BDNF در گروه تمرین + تحریک، تمرین + تحریک کاذب و تحریک الکتریکی افزایش معناداری داشته است و همچنین میزان آمادگی قلبی و عروقی و BDNFگروه کنترل در شرایط پیش آزمون نسبت به پس آزمون تفاوت معناداری نداشته است.
نتیجه گیری:
با استفاده ازیافته های مطالعه حاضر می توان گفت که تمرینات پیلاتس و تحریک الکتریکی می تواند به عنوان عامل در افزایش نورون زایی و افزایش آمادگی قلب و عروقی استفاده کرد.
کلید واژگان: پیلاتس, تحریک الکتریکی, فاکتور نروتروفیک مشتق مغزی, آمادگی قلب و عروقی, مردان معتادمت آمفتامینIntroduction & Objective:
Addiction or substance dependence is one of the biggest health problems in the world today. The aim of the present study was to investigate the effect of eight weeks of Pilates training and electrical stimulation on serum BDNF levels and cardiovascular fitness in addicted men to meth-amphetamine leaving.
MethodsThis study was a quasi-experimental study with quasi-addict men in the study population, of which 45 were randomly assigned to quit addiction camp with at least three months of training in Pilates + Electrical stimulation, exercise (Pilates) + false stimulation, only electrical stimulation and control group were divided. Pilates exercise protocol was performed for 8 weeks, three sessions per week and each session for 60 minutes. Electrical stimulation was performed using a neurostimulator. Dependent t-test was used to assess the pre-test and post-test for the dependent variables, one-way ANOVA and Tukey post-hoc tests to determine the significant differences between groups.
ResultsCardiovascular fitness and BDNF were significantly increased in exercise + stimulation, training + false stimulation and electrical stimulation groups and also in cardiovascular fitness and control group BDNF was not significantly different in pre-test compared to post-test.
ConclusionBased on the findings of the present study, it can be concluded that Pilates training and electrical stimulation can be used as a factor in enhancing neurogenesis and cardiovascular fitness.
Keywords: Pilates, electrical stimulation, Brain-Derived Neurotrophic Factor, cardiovascular fitness, addicted men methamphetamine -
زمینه و هدف
دویدن منجر به افزایش شکل پذیری سیناپسی در مغز می شود. با این حال هنوز اثر نوع دویدن بر تغییر مولکول های وابسته به شکل پذیری به خوبی مشخص نشده است. هدف از این مطالعه تعیین تاثیر دو نوع تمرین استقامتی برBDNF، و TrkB در هیپوکمپ رت بالغ سالم بود.
روش تحقیق:
در این تحقیق تجربی 18 سر رت ویستار نر بالغ 8 هفته به صورت تصادفی و مساوی (n=6) به 3 گروه کنترل، دویدن تداومی و دویدن تناوبی تقسیم شدند. حیوانات گروه های تمرینی به مدت 8 هفته روی دستگاه نوارگردان دویدند. 24 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی حیوانات قربانی شدند و هیپوکمپ آن ها از هر دو نیمکره برداشته شد. تغییرات سطوح پروتیینی با روش الایزا بررسی شد.
یافته هاآزمون آنالیز واریانس یکطرفه نشان داد که در گروه دویدن تداومی در مقایسه با گروه کنترل، افزایش معنی داری در BDNF و TrkB وجود داشت (004/0P = ، 001/0˂ P). همچنین تغییرات مشابهی برای گروه دویدن تناوبی مشاهده شد (004/0 P =، 001/0 P ˂)، اما تفاوت معنی داری بین دو نوع تمرین مشاهده نشد.
نتیجه گیرینتایج نشان داد که تمرین استقامتی صرف نظر از نوع آن منجر به افزایش BDNF و TrkB در هیپوکمپ رت های سالم بالغ می شود. از آنجا که این دو عامل از اصلی ترین عوامل فرایندهای شکل پذیری هیپوکمپی، حافظه و یادگیری هستند لذا، افزایش سطوح پروتیینی آن ها متعاقب دویدن استقامتی نشان از اثرگذاری مثبت آن بر فرایندهای ذکر شده در افراد بالغ دارد.
کلید واژگان: دویدن هوازی, عامل نوروتروفیک مشتق از مغز, تیروزین کیناز B, هیپوکمپBackground and AimRunning causes increments in synaptic plasticity in the adult brain. However, the effect of types of running on plasticity-related molecular changes are not well documented. The purpose of this study was to determine the effect of two types of endurance training on brain derived neurotropic factor (BDNF) and tyrosine kinase B receptor (TrkB), in the hippocampus of adult male rat.
Materials and MethodsIn this experimental study 18 adult male wistar rats, 8 weeks of age were randomly and equally (n=6) divided into 3 groups of control, continuous running and interval running. Animals in training groups were allowed to run on treadmill with intensity of 12-23 meter per min and 3 days a week for 8 weeks. Changes in protein levels of variables were determined by ELISA technique. In order to extract of the results, the one-way analysis of variance and LSD post hoc test were used at a significant level of p≤0.05.
ResultsThe values of BDNF (p=0.01) and TrkB (p=0.0001) in the continuous running group showed a significant increase compared to the control. Also, in the interval running group, a significant increase was observed in both variables, BDNF (p=0.003) and TrkB (p=0.0001), but no significant difference was observed between the two training groups.
ConclusionEndurance training (as running) leads to increases in the BDNF and TrkB in hippocampus regardless of its type. Since these two biomarkers are the main factors in hippocampal plasticity, memory and learning processes; increasing their protein levels after endurance running shows the positive effect of these factors on the mentioned processes in adults.
Keywords: Aerobic running, Brain derived neurotropic factor, Tyrosine kinase B receptor, Hippocampus -
هدف پژوهش حاضر تعیین تاثیر مصرف شیر و شیر کاکایو بر رهیدراسیون و عملکرد استقامتی بازیکنان فوتسال بود. به این منظور پس از تکمیل پرسشنامه سلامت از میان افراد واجد شرایط هشت نفر از گروه فوتسال باشگاه ورزشی آزادگان شهر گتوند (میانگین سنی 06/1±62/25 سال، قد 92/2±63/175 سانتی متر و وزن 85/4±12/66 کیلوگرم) به طور تصادفی انتخاب شدند. آزمودنی ها آزمون ها را طی سه جلسه صبح که هر وهله آن با فاصله یک هفته بود، انجام دادند. ابتدا تست یویو2 برای رسیدن به کاهش وزن به مقدار 8/1 درصد%از توده بدن گرفته شد و در زمان های ریکاوری آزمون، آزمودنی ها وزن کشی شدند. سپس یکی از نوشیدنی ها را به مقدار 150 درصد وزن ازدست رفته بدن که به چهار قسمت مساوی تقسیم شده بود و هر 15 دقیقه یک قسمت به آزمودنی داده شد، در مدت یک ساعت مصرف کردند. آزمودنی ها بعد از مصرف آخرین قسمت نوشیدنی دو ساعت و 45دقیقه استراحت کردند و در این مدت هر ساعت تخلیه مثانه انجام گرفت و پیش از هر بار تخلیه مثانه پرسشنامه در مورد احساسات ذهنی شرکت کنندگان نسبت به تشنگی، خستگی، هوشیاری، گرسنگی، ورم معده و انرژی پر شد و در پایان دوره ریکاوری آزمون استقامتی شاتل ران به منظور رسیدن به خستگی انجام گرفت. نتایج آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بن فرونی نشان داد در گروه شیرکاکایو نسبت به شیر و آب زمان فعالیت تا رسیدن به خستگی افزایش معناداری داشت (05/0P≤)؛ اما بین گروه شیر کاکایو و شیر در رهیدراسیون اختلاف معناداری مشاهده نشد. به نظر می رسد مصرف شیر کاکایو احتمالا اثر ارگوژنیکی بر عملکرد استقامتی بازیکنان فوتسال دارد.
کلید واژگان: بازیکن فوتسال, شیر کاکائو, چگالی ادرار, حجم ادرار, رهیدراسیون, عملکرد استقامتیThe aim of the present study was to determine the effect of milk and Chocolate milk consumption on rehydration and endurance performance in futsal players. For this purpose, after completing the health questionnaire among eligible individuals from the Azadegan Athletic Club eight Futsal players (age 25.62 ± 1.06 years, height 175.63 ± 2.92 cm and weight 66.12 ± 4.85 kg) were randomly selected. Subjects performed three test sessions, each with a week interval in the morning. At first, the yo-yo 2 test was performed to achieve weight loss of 1.8% of body weight. Then they consumed the different recovery beverages which were separated into four equal amounts and were given to the participants every 15 minutes during the recovery period. Urine output and net fluid balance was determined during 4 hours of recovery. They rested for three hours after drinking and in this period of time Urine output was collected. Before each Urine output NAS questionnaire was done. At the end of the recovery period a shuttle run test was done. Results of repeated measure ANOVA and Bonferroni post hoc test showed a significant increase in exhaustion time in chocolate milk group (p≤ 0.05), but there was not any significant difference between the milk and chocolate milk group in rehydration. As a result, it seems that chocolate milk may have an ergogenic effect on the endurance performance of futsal players.
Keywords: chocolate milk, endurance performance, exhaustion time, futsal player, urine density, urine volume -
زمینه و هدف
امروزه تمرین هایپوکسیک یکی از انواع تمرینات رایج و معمولی برای بهبود عملکرد ورزشی در سطح دریا می باشد. هدف از انجام تحقیق حاضر تعیین تاثیر 8 هفته تمرینات سرعتی تکراری در شرایط هایپوکسی و نورموکسی بر اریتروپویتین و عملکرد هوازی قایق رانان دختر بود.
روش کارتحقیق حاضر نیمه تجربی و از نوع کاربردی است. بدین منظور از بین قایق رانان دختر 14 تا 20 سال شهر تهران، 30 نفر انتخاب و بطور تصادفی به 3 گروه 10 نفره هایپوکسی، نورموکسی و کنترل تقسیم شدند. در ادامه و برای جمع آوری داده ها در پیش آزمون، آزمودنی ها سه روز متوالی برای انجام آزمون های مربوطه و خونگیری در آزمایشگاه تربیت بدنی دانشگاه تهران حاضر شدند. سپس آزمودنی های گروه هایپوکسی 3 جلسه در هفته تمرین در شرایط هایپوکسی و 2 جلسه تمرین قایقرانی، گروه نورموکسی 3 جسله تمرین در شرایط نورموکسی و 2 جلسه تمرین قایقرانی و گروه کنترل 5 جلسه تمرین قایقرانی را به مدت 8 هفته انجام دادند. داده ها به استفاده از آزمون های شپیرو ویلک، تحلیل واریانس مرکب (2×3) و تعقیبی بونفرونی تجزیه و تحلیل شدند.
یافته هانتایج نشان داد 8 هفته تمرینات سرعتی تکراری در شرایط هایپوکسی و نورموکسی بر اریتروپویتین دختران قایقران تاثیر معنی داری ندارد (61/0 p=) اما بر عملکرد 500 متر قایقرانی تاثیر معنی داری دارد (001/0 p=). همچنین گروه هایپوکسی عملکرد بهتری نسبت به گروه نورموکسی داشت.
نتیجه گیریبا توجه به کمبود اطلاعات در مورد تاثیر تمرین در شرایط هایپوکسی بر دختران قایقران در حال حاضر توصیه های ویژه تا زمانی که نتایج بیشتری در خصوص عملکرد ورزشی در هیپوکسی بعد از تمرینات هیپوکسی در دسترس باشد، دشوار است.
کلید واژگان: هایپوکسی, نورموکسی, تمرینات سرعتی تکراری, اریتروپویتینBackgroundDue to the changes that exercise brings to the body in hypoxic conditions, today hypoxic exercise is one of the most common types of exercise among most athletes, coaches and sports professionals to improve performance at sea level (1). In this regard, various types of hypoxia exercises, such as speed training in hypoxia, have recently been considered. Hypoxia exercises are usually performed in which athletes live at or near the sea level but perform hypoxia exercises at an altitude of 2,000 to 4,500 meters (3). But simulated hypoxia training methods are also used. In this regard, various researches on performance and different variables in athletes of different disciplines in hypoxia have been performed and contradictory results have been obtained. However, changes in body systems due to hypoxic conditions depend on the severity and duration of hypoxia and the type of exercise. As there is still no general consensus in this regard. And researchers have used different training methods and contradictory results have been obtained. One of the training methods considered by researchers is the use of periodic exercises (repetitive speed exercises). In which athletes are exposed to hypoxia in a simulated environment while living in normoxic conditions with discrete and relatively short intervals (5-180 seconds) (11). This model of training can be used by athletes at rest or during core training sessions. The aim of this study was to determine the effect of 8 weeks of repetitive speed training in hypoxia and normoxia on erythropoietin and performance of female boatmen.
MethodsThe present study is a quasi-experimental study that was conducted by field method with pre-test-post-test design with two experimental groups and one control group. The method of conducting the research was that the researcher first referred to the sailing federation and after explaining the purpose and importance of conducting the research and obtaining the consent of the officials during the sessions, explained the purpose of conducting the research to 14 to 20 year old female sailors in Tehran. In the next stage and after completing the consent form and general health questionnaire, eligible individuals to participate in the study (no history of acute mountain sickness in the last three months and musculoskeletal damage in the last six months) were identified and among the volunteers. 30 patients were randomly selected as a sample and divided into 3 groups: hypoxia (n = 10), normox (n = 10) and control (n = 10). Then, to collect data in the pre-test, all subjects were present in the physical education laboratory of the Faculty of Sports Sciences, University of Tehran for three consecutive days to perform the relevant tests and blood sampling. Blood samples were taken from the subjectchr('39')s left elbow at 8 ochr('39')clock in the morning on an empty stomach. On the second day, the maximum oxygen consumption of the subjects was calculated from the exercise test described by Savka et al. Using a Monarch handheld bicycle for aerobic tests. On the third day, the performance of 500 kayaks of the subjects was measured. Also, to determine the intensity of training in manual ergometer, the subjects were asked to do kayak paddling for 30 seconds. At the end of 30 seconds, the distance traveled and the subjectschr('39') heart rate were measured. Due to the improvement of the subjectschr('39') performance in the ergometer, this test was repeated every two weeks to determine the training pressure. The training program of the hypoxia group, which was performed using a hypoxia device and a mask, consisted of three repetitive speed training sessions on a rowing ergometer with an intensity of 80% of maximum performance in hypoxia conditions. For this purpose, first the subjects started warming up for five minutes with an intensity of 50% of maximum performance on the rowing ergometer, then performed 9 repetitions of 30 seconds with an intensity of 80% of maximum performance for eight weeks. Finally, to cool, the subjects paddled for five minutes at 50% of maximum execution. Also, two of the five sessions of the training program were dedicated to rowing exercises for 90 minutes. The training program of the normoxy group is similar to that of the hypoxic group, except that their activity was performed under normal oxygen conditions with normal oxygen pressure. The group also participated in rowing exercises five days a week. To describe the data from the central tendency indices, to evaluate the normality of data distribution from Shepiro-Wilk test and for inferential analysis of data from composite analysis of variance (2 × 2) and Bonferroni post hoc test using SPSS / 21 software and for The test of research hypotheses was considered a significance level of 0.05. Finally, Excel software was used to draw the charts.
ResultsThe results of combined analysis of variance (3. 2) test showed that the main effect of the measurement steps and the interaction of the measurement steps and the group was on the record of 500 meters kayak for girls, but the main effect of the group was not significant. Due to the significant interaction between the measurement steps and the group, the results of one-way analysis of variance showed a significant difference between the groups in the post-test. Based on Bonferoni post hoc test, it was observed that the hypoxia group was significantly better than the normoxy and control groups, but there was no statistically significant difference between the other groups. It was also found that in the hypoxia group there was a significant decrease in 500 kppa, but in the control and normoxia groups there was no significant difference between pre-test and post-test.Regarding EPO, the results of combined analysis of variance test (3. 2) showed that the main effect of measurement steps, interaction of measurement steps and group and the main effect of group on EPO were not significant. In other words, there was no significant difference between the effect of repetitive speed training in hypoxia and normoxia on EPO.
ConclusionIn general, the results of the present study showed that training in hypoxic conditions improves the performance of rowing girls and has no significant effect on erythropoietin. Although there is evidence that hypoxia exercise is beneficial for competition at height, specific recommendations are currently difficult until more results on hypoxic exercise performance after hypoxia exercise are available. Therefore, more research is needed in this area..
Keywords: Hypoxia, Normoxia, Repetitive Speed Training, Erythropoietin -
تاثیر 8 هفته تمرینات سرعتی تکراری در شرایط هایپوکسی و نورموکسی بر فاکتور رشد اندوتلیال عروقی شناگرانزمینه و هدف
چاقی و نداشتن فعالیت بدنی از جمله عوامل ابتلا به بیماری قلبی-عروقی است. هدف از تحقیق حاضر، بررسی تاثیر چهار هفته تمرین هوازی بر اندوتلین-1و پپتید ناتریورتیک دهلیزی زنان چاق بود.
روش تحقیقنوزده نفر از زنان چاق شهر آمل با میانگین سنی 3536±205/0سال، وزن 3512±53506کیلوگرم، قد 05/1±163سانتیمتر، و نمایه توده بدن 2552±32525کیلوگرم بر متر مربع به صورت در دسترس انتخاب و سپس به طور تصادفی در دو گروه تمرین (/n=) و گروه کنترل (16n=) قرار گرفتند. برنامه تمرینی گروه تجربی یک برنامه تمرین هوازی 0هفته ای با تکرار 3جلسه در هفته مشتمل بر 16تا 13دقیقه گرم کردن، 13دقیقه تمرین بر روی چرخ کارسنج و 03دقیقه حرکات هماهنگ هوازی را با شدت 66الی 02درصد حداکثر ضربان قلب به اجرا درآوردند. نمونه خون آزمودنی ها در حالت ناشتا قبل از شروع پروتکل و 05ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، گرفته شد. برای اندازه گیری متغیرهای بیوشیمیایی از روش الایزا و برای تجزیه و تحلیل آماری داده ها، از آزمون های تحلیل واریانس و تحلیل کوواریانس در سطح معنی داری 6563>pاستفاده گردید.
یافته هاچهار هفته تمرین هوازی باعث کاهش عملکرد سیستم فعال کننده اندوتلین-1در زنان چاق شد (65660=p)، اما تغییرات ANPاز لحاظ آماری معنی دار نبود (6510=p .)
نتیجه گیریبر اساس یافته های پژوهش، اجرای منظم تمرینات هوازی منجر به بهبود سیستم اندوتلیال عروق و متابولیسم بدن در زنان چاق می شود.
کلید واژگان: تمرینات سرعتی تکراری, هایپوکسی, نورموکسی, عامل رشد اندوتلیال عروقیBackground and AimThe purpose of this study was the effects of 8 weeks of repetitive speed trainingin hypoxia and normoxia conditions on vascular endothelial growth factor (VEGF) in swimmers.
Materials and MethodsThis study is a semi -experimental research with pre-test and post-test which was performed on 30 women elite swimmers. The subjects were randomly divided into three groups including two experimental groups (training group in hypoxia and normoxia conditions) and control group. Training groups exercised 5 sessions per week including 2 training sessions on the stationary ergometer and 3 sessions in swimming pool for 8 weeks. Training protocols for both experimental groups was designed with the same intensity and duration (9 attempts for 30 seconds at 80% of maximum performance, with two minutes of rest) on swimming ergometer. The training of hypoxia group was performed in hypoxia condition stimulated 3500 meter altitude with %14 of Fio2. At this time, the control group only performed 5 normal swimming sessions per week. The vascular endothelial growth factor factors in all three groups were measured by ELISA before and after 8 weeks. By the SPSS software it is applied the one way ANOVA test at the significant level of p≤0.05 for extraction of results.
ResultsThe mean post-test of VEGF was higher than pre-test in both groups of hypoxia (p
Keywords: Repetitive Speed Training, Hypoxia, Normoxia, Vascular endothelial growth factor -
هدف از تحقیق حاضر، بررسی تاثیر هشت هفته تمرینات سرعتی تکراری در شرایط هایپوکسی و نورموکسی بر رکورد شنای شناگران نخبه دختر می باشد. تحقیق حاضر بر روی 30 شناگر نخبه دختر انجام گرفت که بصورت تصادفی در سه گروه 10 نفری شامل دو گروه تجربی(هایپوکسی و نورموکسی) و یک گروه کنترل قرار گرفتند. برنامه تمرینی برای هر دو گروه تجربی به مدت هشت هفته و هر هفته شامل دو جلسه تمرین با ارگومتر شنا و سه جلسه تمرین دراستخر دنبال شد. پروتکل تمرینی برای دو گروه با شدت و مدت زمان یکسان (9 کوشش30 ثانیه ای با شدت 80 درصد حداکثر اجرا، همراه با دو دقیقه استراحت بین هر کوشش) بر روی ارگومتر شنا طراحی گردید، با این تفاوت که تمرینات گروه تجربی اول در شرایط هایپوکسی معادل 14 درصد fio2 انجام گردید. گروه کنترل در این مدت، فقط به اجرای 5 جلسه تمرین عادی شنای خود پرداختند. نتایج با استفاده از آزمون آماری تحلیل واریانس در سطح معنی داری 05/0 p≤ تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که هشت هفته تمرینات سرعتی تکراری باعث بهبود رکورد شنای 100متر (013/0=P) و شنای 200متر (009/0=p) در شرایط هایپوکسی نسبت به نورموکسی می شود.کلید واژگان: تمرینات سرعتی تکراری, هایپوکسی, نورموکسی, رکورد شنا 100 مترکرال سینه و رکورد شنا 200 متر کرال سینهThe aim of this study was to compare the effect of 8 weeks of repetitive sprint training in hypoxia and normoxia conditions on swimming record of female elite swimmers. The subjects included 30 female elite swimmers who were randomly divided into 3 groups (each group 10 subjects): 2 experimental groups (hypoxia and) and one control group. Training protocol was administered to both experimental groups for 8 weeks, 2 sessions per week with swimming ergometer and 3 sessions in the swimming pool. The protocol was designed for both experimental groups with similar intensity and duration (nine 30-sec. attempts at the intensity of 80% of maximum performance with two minutes of rest) on swimming ergometer. Hypoxia group performed the training in hypoxia condition with %14 of Fio2. The control group had only 5 session of regular swimming in the pool. Results were analyzed using ANOVA at P≤0.05. The results showed that 8 weeks of repeated sprint training improved 100 m swimming record (P=0.013) and 200 m swimming record (P=0.009) in hypoxic condition compared with normoxia condition.Keywords: repetitive sprint training_hypoxia_normoxia_100 m swimming record of front crawl_200 m swimming record of front crawl
-
هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر شش هفته تمرینات مقاومتی بر شاخص های ریخت شناسی سلامت قلب زنان تمرین نکرده است. به همین منظور 20 زن کم تحرک با میانگین سنی 8/1±6/22 سال، قد 5/6±3/162سانتی متر، وزن 1/5±58 کیلوگرم، درصد چربی2/5±3/18درصد و سطح رویه بدن 15/0±62/1 متر مربع برای شرکت در پژوهش انتخاب شدند. سپس آزمودنی ها به صورت تصادفی به دو گروه تجربی (10 نفر) و کنترل (10 نفر) تقسیم شدند. قبل از شروع پروتکل تمرینی، ابتدا از بازیکنان آزمون های آنتروپومتریک، ترکیب بدن و اکوکاردیوگرام به عمل آمد. پس از آن گروه های تمرینی وارد دوره شش هفته ای تمرین مقاومتی شدند. پروتکل تمرینی شامل شش حرکت کار با وزنه به صورت 3 دوره 10 تکراری با 70-60 درصد یک تکرار بیشینه بود. نتایج نشان داد که پس از انجام پروتکل تمرینی ضخامت دیواره بین دو بطن 10 درصد افزایش و اندازه پایان سیستولی بطن چپ 10 درصد کاهش در مقایسه با گروه کنترل داشت (05/0P≤). ولی شاخص های دیگر شامل ضخامت دیواره خلفی، اندازه پایان دیاستولی، جرم بطن چپ، حجم دهلیز چپ، حجم کل قلب، حجم پایان سیستولی بطن چپ، حجم پایان دیاستولی بطن چپ و اندازه دهانه آئورت تغییرات معناداری را نشان ندادند. نتایج این پژوهش نشان داد که شش هفته تمرینات مقاومتی با وزنه با توجه به تاثیر معنادار بر برخی شاخص های مورد آزمون، می تواند موجب افزایش عملکرد و سلامت قلب زنان کم تحرک شود.
کلید واژگان: تمرین های مقاومتی, زنان تمرین نکرده, شاخص های الکتروکاردیوگرامThe aim of this study was to investigate the effect of 6 weeks of resistance training on morphological indicators of untrained women''s heart health. For this purpose، 20 sedentary females (22/6±18 years old، 162/3±6/5 cm height، 58±5/1 kg weight، 18/3±5/2% percentage of fat and the surface of body: 1/62±0/15 m2) were selected randomly and assigned to two experimental (n = 10) and control (n = 10) groups. The anthropometric indexes، body composition and echocardiogram testing were measured before and after 6 weeks of resistance training exercise. The exercise protocol consisted of six movements with weights 3 of 10 repetitions with 70-60% of the 1RM. The results showed that after 6 weeks of resistance training exercise thickness of ventricular wall increased 10% and left ventricular end-systolic size decreased 10% (p? 0/05) compared with the control group. But other indicators didn''t change significantly. Thus، the results showed that 6 weeks of resistance training using weights، despite significant effect on some of the test، could possibly increase performance and heart healthy of untrained women who participated in our study.Keywords: Echocardiogram indexes, resistance training, untrained women -
هدف از پژوهش حاضر مقایسه ی شاخص های فیزیولوژیکی قایقرانان کایاک رو زن نخبه ی ایرانی در دو آزمون نوارگردان و کارسنج دستی بود. دوازده کایاک رو زن عضو تیم های ملی جوانان و بزرگسالان با میانگین سن 2 ± 5/16سال، قد 4/4 ± 7/166 سانتی متر، توده ی بدن 3/7± 79/57 کیلوگرم و درصد چربی بدن 6 ± 33/20 % در این تحقیق شرکت کردند. VO2max، ضربان قلب آستانه لاکتات، VO2 آستانه لاکتات، VO2 پالس (VO2/HR) و تهویه ی دقیقه ایی (VE) در دو آزمون فزاینده روی نوارگردان و کارسنج دستی با استفاده از تجزیه ی گازهای تنفسی اندازه گیری شد. هم چنین ویژگی های پیکری و ترکیب بدنی شامل قد، قد نشسته، طول دو دست، طول بازو، طول ساعد، طول ران، طول ساق پا، عرض شانه، عرض لگن، دور بازو، دور ران، دور سینه، دور باسن، دور ساق پا، پهنای بازو و پهنای ران، چربی بدن و توده عضلانی و نیز عملکرد 12 کیلومتر کایاک (K12) آزمودنی ها اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش های آماری t و همبستگی پیرسون نشان داد بین تمامی شاخص های فیزیولوژیکی قایقرانان در دو آزمون همبستگی معناداری وجود دارد (05/0 ≥ P)، با این تفاوت که مقادیر به دست آمده در آزمون نوارگردان بالاتر بود. هم چنین، کایاک رو های زن ایرانی از قد و توده ی بدن پایین تر و به ویژه توده ی عضلانی کمتری نسبت به همتایان خود در کشورهای دیگر برخوردار بودند. بنابراین یافته های پژوهش حاضر می تواند راهنمای مربیان تیم های ملی در گزینش ورزشکاران دارای ویژگی های فیزیولوژیکی، پیکری و ترکیب بدنی مناسب و گنجاندن تمرینات مقاوتی بیشتر در برنامه های تمرینی ورزشکاران به منظور افزایش توده و قدرت عضلات بالاتنه و کمربند شانه آنان باشد.کلید واژگان: قایقرانان کایاک رو, VO2max, ویژگی های پیکری, ترکیب بدنیThe purpose of this study was to compare the physiological Indices of Iranian elite female kayakers on treadmill and arm ergometer. Twelve Iranian elite female kayakers (age: 16.5±2 yrs, height: 166.7±4.4 cm, weight: 57.89±7.3 kg, body fat: 20.33±6 %) participated in this study. VO2max, heart rate and VO2 at lactate threshold, VO2 pulse (VO2/HR) and ventilation (VE) values measured by two increamental tests along with gas analization. Antropometric and body composition characters including height, sitting height, two hands distance, arm, thigh and leg lengths; arm, thigh, sholder and pelvis breadths; arm, thigh, chest, hip and leg girths; body fat percentage, musle mass and kayak performance evaluated by 12 kilometer kayaking test (K12 time) were also measured. Data were analyzed by t-student and Pearson correlation coefficient (α=0.05). There was significant correlation between all the physiological indices of kayakers in two test (p<0.05). Although VO2max measured by the arm ergometer was lower than VO2max measured by treadmill. In comparison with similar elite kayakers in other countries, Iranian elite female kayakers had lower height, weight and specially muscle mass. This findings can be a guidance for national coaches in selection of athletes who have suitable physiological, antropometric and body composition characteristics and as there were differences between Iranian elite female kayakers and their match in other countries, it is recommended to insert more resistance training within training programs of kayakers to increase strenght and muscle mass of their upper body.Keywords: Kayakers, VO2max, Antropometric Characrerises, Body composition
-
هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر تمرینات تداومی و تناوبی بر برخی عوامل خطرزای قلبی – عروقی زنان جوان چاق بود. به این منظور 36 آزمودنی چاق غیرفعال با شاخص توده بدنی بالای 30 انتخاب و به طور تصادفی به سه گروه 12 نفری (گروه تمرین تناوبی با میانگین و انحراف استانداردهای قد، وزن و سن 8/5 +2/163 سانتی متر، 8/11 + 8/86کیلوگرم و 3/1 +7/20 سال؛ گروه تمرین تداومی با میانگین و انحراف استانداردهای قد، وزن و سن 4/6+ 2/160سانتی متر، 5/9 + 8/83 کیلوگرم و 2/2 + 1/22 سال) و گروه کنترل میانگین و انحراف استانداردهای قد، وزن و سن 1/7+ 166 سانتی متر، 5/10 + 6/86 کیلوگرم و 4/2+22 سال تقسیم شدند. گروه تمرین تناوبی مسافت 800 متر را به صورت 4 دوی 200 متری با شدت 80 تا 90 درصد ضربان قلب ذخیره و زمان استراحت 1 به 3 و گروه تمرین تداومی مسافت 800 متر را با شدت 60 تا 70 درصد ضربان قلب ذخیره فعالیت خود را به مدت 8 هفته و هفته ای 3 جلسه آغاز کردند. در گروه تناوبی هر هفته 400 متر به صورت 2 دو 200 متری و در گروه تداومی هم هر هفته 400 متر به مسافت اولیه اضافه می شد. قبل از شروع و پس از پایان پروتکل تمرین، سطوح لیپید و لیپوپروتئین های خون با استفاده از روش آنزیمی و با دستگاه اتوآنالایزر آلفا X اندازه گیری شد. گروه کنترل فقط در پیش آزمون و پس آزمون شرکت کرد. به منظور تعیین تاثیر نوع فعالیت های بدنی از روش های آماری تحلیل واریانس یک طرفه، آزمون t وابسته و پس آزمون LSD استفاده شد. یافته ها نشان داد در گروه تناوبی TC و HDL به ترتیب به طور معنی داری کاهش و افزایش یافتند. همچنین در گروه تداومی HDL به طور معنی داری افزایش و LDL، TC، VLDL و وزن آزمودنی ها به طور معنی داری کاهش یافت (05/0> P). نتایج بین گروهی نشان داد تغییرات وزن، VDLD، HDL، TC، در پس آزمون گروه های تداومی، تناوبی و کنترل معنی دار است (05/0 P>). این اختلاف های معنی دار بین گروه کنترل با گروه های تداومی و تناوبی است. تغییرات سطوح TG و LDL در پس آزمون گروه ها معنی دار نیست. در نهایت مشخص شد هر دو روش تمرینات سبب تغییرات مثبت در عوامل خطرزای قلبی – عروقی می شودکلید واژگان: زنان چاق, _ لیپوپروتئین ها, تمرین تداومی, تمرین تناوبیThe purpose of the present research was to determine the effects of intermittent and continuous training programs on some selected cardiovascular risk factors in young obese females. For this purpose, 36 obese sedentary subjects with BMI>30 were randomly assigned to three groups of intermittent exercise (mean ± SD of height, weight, and age: 163.2±5.8cm, 86.8±11.8kg, 20.7±1.3yr), continuous exercise (160.2±6.4cm, 83.8±9.5kg, 22.1±2.2yr) and control (166.2±7.1cm, 86.6±10.5kg, 22±2.4yr). The intermittent group participated in eight weeks (three sessions per week) of 800 meters (4× 200m) exercise with 80%-90% of reserved heart rate and 1/3 rest interval whereas the continuous group ran this distance with 60%-70% of reserved heart rate with no rest interval. A distance of 400 meters (2×200 meters) was added to the primary distance every week in the intermittent group and 400 meters in the continuous group. Before and after the protocol, HDL, LDL, CHOL and VLDL were measured by Alpha-X auto analyzer apparatus. Also, weight and height of the subjects were measured at the beginning and the end of the protocol. The control group only participated in pretest and posttest. To analyze the data, one-way analysis of variance, paired t-test and LSD post hoc test were used. The results showed that TC significantly decreased in the intermittent group whereas HDL significantly increased. HDL significantly increased (p=0.03) while LDL (P=0.004), TC (p=0.05), VLDL (p=0.05) and the weight of the participants (p=0.005) decreased significantly in the continuous group (P>0.05). The results also showed a significant change in weight (p=0.005), TC (p=0.001), HDL (p=0.009) and VLDL (p=0.004) in the posttest for all three groups (P>0.05). These significant differences existed between control group with intermittent and continuous groups while there was no significant difference between intermittence and continuous groups. There was no significant change in TC and LDL in the posttest of all groups. It was concluded that both types of exercise positively changed cardiovascular risk factors in obese female subjects.
-
اکثر مربیان شنا معتقدند که افزایش قدرت عضلانی و توان عامل مهمی درتمرینات شنا وکسب موفقیت در شنا می باشد. با توجه مطالعات انجام شده و تفاوت بین رکوردشناگران نخبه آسیا با ایران، هدف از اجرای این تحقیق تعیین اثرهشت هفته تمرین مقاومتی منتخب بررکورد شنای 25-50-75 و 100 متر شنای آزاد در دختران دانشجوی تربیت بدنی است. 18 نفراز 42 نفر دانشجوی دخترکارشناسی تربیت بدنی باگرایش مربیگری شنا (21 ± 1.1 سال، 164.15 ± 2.5 سانتی متر قد و 56 ± 8.6 کیلوگرم وزن) به طور تصادفی انتخاب و دردو گروه تجربی (تمرین شنا + تمرین مقاومتی منتخب) و کنترل (تمرین شنا) تقسیم شدند. تمرین مقاومتی منتخب شامل سازگاری عضلات، قدرت، و توان با شدت 85٪ RM1 (3 جلسه درهفته) بود درصورتیکه گروه کنترل به تمرینات شنای خود می پرداخت(3جلسه درهفته). از میانگین ± انحراف استاندارد، آزمون KS (برای بررسی نرمال بودن گروه ها) وآزمون Tوابسته و مستقل (برای تعیین تفاوت بین دو گروه) جهت آنالیز داده ها استفاده شد (05/0= α). نتایج نشان داد که تمرین مقاومتی باعث افزایش قدرت در خم شدن و بازشدن دست وران شده است. همچنین پس ازاجرای برنامه تمرینی مقاومتی تفاوت معنی داری در رکورد شنا بین دو گروه تجربی وکنترل[25 متر (42/0 = P)، 50 متر (30/0= P)، 75متر (31/0= P)و 100 متر (32/0= P) مشاهده نشد. اما نتایج درون گروهی نشان داد در رکورد شنای 25 متر:گروه تجربی(03/0= P) وگروه کنترل(08/0= P)، 50 متر:گروه تجربی(003/0= P)،75متر:گروه تجربی(008/0= P) وگروه کنترل (008/0= P) و100 متر: گروه تجربی (03/0= P) وگروه کنترل (003/0= P) کاهش معنی داری وجود دارد، درحالیکه درگروه کنترل ودر 50 متر (98/0= P) مشاهده گردید. به طور کلی بر اساس نتایج حاصل ازاین مطالعه می توان نتیجه گرفت که بیشترین تاثیر تمرینات قدرتی در25 متر انتهای شنای 100 مترسرعت بیشتراز چارک های دیگر بود.کلید واژگان: تمرینات مقاومتی پا, شنای سرعتی, دانشجویان دخترتربیت بدنی باگرایش مربیگری شنا, تمرینات مقاومتی دستMore swimming coaches agree that Increment of muscle strength and power is major factor of swim training and through these factors Success in swimming is predictable. According to studies and the difference between the record’s Asia and Iran elite swimmers, the aim of present study was to determine the effect of an eightweek of selected resistance training protocol on 25-50-75 and 100 meters swimming records in female physical education students. 18 people of 42 female physical education students of P.E. coaching (21±1.1 years old, 164.15±2.5 cm length and 56±8.6 kg weight) selected randomly and divided to Experimental (the swimming training program + selected resistance training) and Control (the swimming training program) groups. The selected resistance training (6session/week) included muscle adaptations, strength, and power with 85% intensity of 1RM. After 8 weeks (2session/week) of swimming training, Mean± standard deviation, K-S test (to examine the normality of the groups) and Dependent and independent t-test (to determine the differences between the two groups) were used for data analyzing (α= 0.05). The results indicated that the selected resistance training increased power in Scott in the leg, hand flexion), opposite stretch of hand, flexion and extension of femur motions significantly. No significant changes were seen in swimming performance between two groups [25 m (P=0/42), 50 m (P=0/30), 75 m (P=0/31) and 100 m (P=0/32) after 8-week of selected resistance training protocol but the results showed significant reduction in 25 m[E:(P=0/03) &C: (P=0/08)], 50 m [E: (P=0/003)], 75 m [E: (P=0/008) &C: (P=0/008)] and 100 m [E: (P=0/03) &C: (P=0/003)] and no significant decrease in 50 m (P=0/98) on control group swimming records after 8 weeks swimming training in both experimental and control groups. Generally based on the results of this study it can be concluded that the most effect of the strength training was the last 25 meters of 100m speed swimming than other quartiles.Keywords: Leg Strength Training, Swimming Speed, Female Physical Education Students, Hand Strength Training
- در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو میشود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشتههای مختلف باشد.
- همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته میتوانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
- در صورتی که میخواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.