به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
فهرست مطالب نویسنده:

فرزانه ساکی

  • مینا منصوری، فرزانه ساکی*
    زمینه و هدف
    اسپرین مچ پا شایع ترین آسیب اسکلتی عضلانی در ورزشکاران است. اختلال تعادل به عنوان یکی از مهم ترین عوامل خطر آسیب های مچ پا معرفی شده است. کاهش توانایی تعادل اغلب منجر به بی ثباتی مفصل مچ پا می شود. هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی اثربخشی تمرینات عصبی-عضلانی با و بدون مداخله شناختی بر تعادل پویا و حس عمقی زنان ورزشکار مستعد آسیب اسپرین مچ پا بود.
    روش بررسی
    پژوهش حاضر مطالعه نیمه تجربی، دوسوکور با طرح پیش آزمون-پس آزمون بود. جامعه پژوهش، ورزشکاران دختر باشگاه های شهر همدان بودند که از بین آن ها 36 نفر بر اساس معیارهای ورود به عنوان آزمودنی انتخاب شدند. آزمودنی ها به صورت تصادفی در تمرینات عصبی-عضلانی با مداخله شناختی (18 نفر) و تمرینات عصبی-عضلانی بدون مداخله شناختی 1 نفر) قرار گرفتند. تعادل پویا و حس عمقی به ترتیب با استفاده از آزمون های Y و بازسازی زاویه مفصلی در هر دو گروه قبل و بعد از مداخله مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه های تکراری تحلیل شد (0/05>P).
    نتایج
    نتایج پژوهش نشان داد تعامل زمان * گروه برای متغیرهای تعادل در جهت قدامی، خلفی خارجی و حس عمقی معنادار است (0/05>P).. اگرچه نتایج مقایسه زوجی نشان دهنده بهبودی در متغیرهای تعادل پویا و حس عمقی در هر دو گروه است ((0/05>P)، اما درصد تغییرات و بهبودی در گروه تمرینات عصبی-عضلانی با مداخله شناختی در تمامی متغیرها بیشتر است.
    نتیجه گیری
    یافته ها نشان می دهند که ادغام تمرینات عصبی-عضلانی با مداخله شناختی منجر به بهبود بیشتری می شود. بنابراین، توصیه می شود ورزشکارانی که دچار نقص تعادل هستند و مستعد پیچ خوردگی مچ پا می باشند، به تمرینات همزمان عصبی-عضلانی و شناختی بپردازند.
    کلید واژگان: تمرینات عصبی-عضلانی, مداخله شناختی, اسپرین مچ پا, زنان ورزشکار
    Mina Mansouri, Farzane Saki *
    Background and Aim
    Ankle sprain is the most common musculoskeletal injury in athletes. A balance deficit is a significant risk factor for ankle injuries, often leading to ankle joint instability. This study aimed to investigate the effectiveness of neuromuscular training with and without cognitive intervention on dynamic balance and proprioception in female athletes prone to ankle sprain injuries.
    Methods
    This randomized control trial, double-blind study employed a pre-and post-test design. The study population consisted of female athletes from Hamedan city clubs, with 36 participants selected based on inclusion criteria. Participants were randomly assigned to either neuromuscular training with cognitive intervention (n=18) or neuromuscular training without cognitive intervention (n=18). Dynamic balance and proprioception were assessed using the Y-balance test and joint angle reconstruction in both groups before and after the intervention. Data were analyzed using repeated measures analysis of variance (P<0.05).
    Results
    The results indicated a significant time * group interaction for balance in the directions of anterior, posterior-lateral, and proprioception (P<0.05). Although pairwise comparisons showed improvements in dynamic balance and proprioceptive variables in both groups (P<0.05), the percentage of changes and improvements was higher in the group that performed neuromuscular exercises with cognitive intervention across all variables.
    Conclusion
    The findings indicate that integrating neuromuscular training with cognitive intervention results in superior progress. Therefore, it is recommended that athletes with balance deficits and those prone to ankle sprains engage in simultaneous neuromuscular and cognitive training.
    Keywords: Neuromuscular Training, Cognitive Intervention, Ankle Sprain, Female Athletes
  • Farzaneh Saki *, Amir Shayesteh, Farzaneh Ramezani, Sareh Shahheidari

    Medial Tibial Stress Syndrome (MTSS) is an injury caused by vigorous exercise along the posterior medial part of the tibia. Kinesio Taping (KT) has emerged as a preferred approach for the management of MTSS due to its non-invasive, minimal discomfort, less time-consuming, and lower side effects. It has been used as a therapeutic tool in prevention and rehabilitation protocols. The purpose of this study was to investigate the effects of lower leg KT on ankle proprioception, static and dynamic balance in athletes suffering from MTSS. Thirty-two male athletes (20 – 32 years old) with MTSS participated in this study. They were randomly divided into two experimental (KT) and control (placebo) groups. The way athletes entered the study was based on the leg pain questionnaire based on Yates and White criteria. Measurement tools included a universal goniometer, a single-leg stance test, and a Y-balance test. Ankle proprioception, static and dynamic balance were measured in both groups before and after 24 hours of use of lower leg KT. The results showed that lower leg KT was effective in improving the ankle proprioception of dorsiflexion and plantar flexion, static and dynamic balance in athletes with MTSS and the difference between the experimental and control groups in all study variables was significant. Based on the findings of this study, it can be suggested that athletes with MTSS use lower leg KT to enhance their proprioception and balance, which could lead to improved performance.

    Keywords: Shin splints, Overuse injury, kinesio tape, Proprioception, Balance
  • فرزانه ساکی*، هیمن محمدی، عرفان شکیبا، مرضیه ضیاء
    هدف

    هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر تمرینات پیشگیری از آسیب اسپرت متریک ویژه فوتبال بر ثبات مرکزی، نمرات آزمون تاک جامپ و هپ شش متر در فوتبالیست های جوان بود.

    روش بررسی

    مطالعه حاضر از نوع کارآزمایی کنترل شده تصادفی با طرح پیش آزمون و پس آزمون است. آزمودنی های پژوهش 29 فوتبالیست با سه سال سابقه فعالیت در باشگاه های فوتبال بودند. آزمودنی ها پس از پیش آزمون به صورت تصادفی به دو گروه تجربی (14=n) و کنترل (15=n) تقسیم شدند. سپس گروه تجربی به مدت شش هفته تمرینات اسپرت متریک ویژه فوتبال را انجام دادند و گروه کنترل به تمرینات عادی خود ادامه دادند. برای ارزیابی از مجموعه آزمون های مک گیل، تاک جامپ و هپ شش متر استفاده شد. سپس از آزمون آنالیز واریانس اندازه های تکراری جهت تجزیه و تحلیل آماری استفاده شد (0/05≥p).

    یافته ها

    نتایج آنالیز واریانس اندازه های تکراری نشان داد که بین رکورد آزمون های استقامت فلکسور تنه (0/001=p) و اکستنسور تنه (0/001= p) ، پلانک جانبی راست (0/001=p) و چپ (0/013=p) ، نمرات آزمون تاک جامپ (0/001=p) و جهش هپ (0/001=p) در گروه تجربی و کنترل تفاوت معناداری پس از  شش هفته تمرین وجود دارد.

    نتیجه گیری

    نتایج پژوهش حاضر نشان داد تمرینات اسپرت متریک ویژه فوتبال باعث بهبود ثبات مرکزی و عملکرد اندام تحتانی می شود. به دلیل ارتباط ثبات مرکزی و عملکرد اندام تحتانی با آسیب دیدگی های اندام تحتانی به ویژه پارگی رباط صلیبی قدامی (Anterior Cruciate Ligament; ACL)، جهت پیشگیری از آسیب دیدگی، توصیه می گردد به منظور پیشگیری از آسیب و بهبود عملکرد فوتبالیست ها از پروتکل تمرینی پیشگیری از آسیب اسپرت متریک ویژه فوتبال استفاده شود.cv

    کلید واژگان: پیشگیری, تمرینات اسپورت متریک, ثبات مرکزی, نقص عصبی عضلانی, عملکرد
    F. Saki *, H .Mohammadi, E. Shakiba, M. Ziya
    Purpose

    The aim of this study was to investigate the effect of specific SportsMetricsTM training on core stability, tuck jump scores, and hops in soccer players.

    Methods

    The present study is a randomized controlled trial. The subjects of the study were 29 soccer players with three years of experience in soccer clubs. Subjects were randomly divided into experimental (n = 14) and control (n = 15) groups. The experimental group performed soccer-specific SportsMetrics exercises for six weeks. The control group continued normal exercises. For assessment, McGill tests, tuck jumps, and hop tests were used. Data was analysed using a Repeated Analysis Variance Measure (p≤0.05).

    Results

    The results of the repeated analysis of the variance measure showed a significant difference between the scores of trunk flexion (p = 0.001), trunk extension (p = 0.001), right side plank (p = 0.001), left side plank (p = 0.013), tuck jump score (p = 0.000), hop (p = 0.001), and in the experimental and control groups after six weeks of training.

    Conclusion

    The results of the present study showed that football-specific sports metric exercises improve core stability and lower limb function. Due to the relationship between core stability and lower extremity function and injuries, especially ACL rupture, to prevent injury and improve the performance of soccer players, it is recommended to use a football-specific injury prevention training protocol.

    Keywords: Prevention of Injury, SportsMetrics, Neuromascular defecit, Function
  • شیما بختیاری خو، فرزانه ساکی*
    هدف از مطالعه حاضر ارزیابی ارتباط بین راستای آناتومیک اندام تحتانی و استقامت عضلات مرکزی با حداکثر والگوس زانو طی فرود-پرش در زنان ورزشکار بود. در مطالعه مقطعی حاضر 44 زن ورزشکار 16 تا 26 سال شرکت کردند. زاویه والگوس زانو با استفاده از دوربین فیلم برداری طی فرود-پرش ثبت شد. زاویه Q، افت ناوی، آنتی ورژن ران، چرخش درشت نی، هایپر اکستنشن زانو اندازه گیری و استقامت عضلات مرکزی با از استفاده از روش های بالینی استاندارد ارزیابی شد. از روش همبستگی پیرسون برای تحلیل داده ها استفاده شد. یافته های پژوهش حاضر نشان داد بین زاویه Q، استقامت عضلات خم-کننده جانبی راست و عضلات خم کننده جانبی چپ با حداکثر والگوس زانو ارتباط معنی داری وجود دارد (05/0P≤). براساس نتایج پژوهش حاضر، ارزیابی زاویه Q و استقامت عضلات خم کننده جانبی تنه می تواند به شناسایی ورزشکاران در معرض خطر آسیب ACL و ارایه برنامه های پیشگیری از آسیب های اندام تحتانی کمک کند.
    کلید واژگان: والگوس داینامیک زانو, لیگامان صلیبی قدامی, ثبات مرکزی, اندام تحتانی
    Shima Bakhtiari Khou, Farzaneh Saki *
    The aim of this study was to evaluate the relationship between lower extremity alignment and endurance of core with maximal knee valgus during drop landing jump in female athletes. In the present cross-sectional study, 44 female athletes aged 16 to 26 years participated. The knee valgus angle was recorded using video camera during landing jump. Q angle, navicular drop, hip anteversion, tibia torsion, knee hyperextension and core stability endurance were assessed using standard clinical procedures. Data were analyzed by Pearson correlation test. The findings of the present study showed that there is a significant relationship between Q angle, endurance of right and left lateral flexor muscles with maximum knee valgus (P≤0.05). According to results of this study, assessing the Q angle and endurance of the lateral flexor muscles of the trunk can help identify athletes at risk for ACL injury and provide programs for the prevention of lower extremity injuries.
    Keywords: Dynamic knee valgus, Anterior cruciate ligament, Core Stability, lower extremity
  • بهزاد نصیری، فرزانه ساکی*، مرضیه ضیا
    زمینه و هدف

    بی ثباتی سگمنتال کمر از پیامدهای کمردرد مزمن غیراختصاصی است که به عنوان انتقال بیش از حد بین مهره ای و حرکات چرخشی تعریف می شود و موجب ناتوانی های عملکردی می شود. هدف از مطالعه حاضر تعیین تاثیر تمرینات ثباتی پیشرونده با و بدون تمرینات تنفسی بر متغیرهای فشار کف پایی در بیماران مبتلا به بی ثباتی سگمنتال کمری بود.

    روش کار

    پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی تک سو کور با طرح پیش آزمون- پس آزمون و با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش، مردان کارمند شهر همدان مبتلا به بی ثباتی کمر بودند که بصورت در دسترس انتخاب شدند. جهت انتخاب نمونه های پژوهش از آزمون توانایی ایستادن روی یک پا به مدت 30 ثانیه و تست های بی ثباتی کمر (مثبت شدن سه تست از پنج تست) استفاده شد. آزمودنی ها در دو گروه تجربی (گروه تمرینات ترکیبی ثبات مرکزی- تنفسی (CCSRE) و گروه تمرینات ثبات مرکزی (CSE) و یک گروه کنترل به صورت تصادفی قرار گرفتند. متغیرهای توزیع فشار کف پایی با استفاده از دستگاه فوت اسکن مورد بررسی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس با اندازه گیری تکراری تحلیل شد(0/05>p).

    یافته ها

    نتایج نشان داد تغییرات نیروی عکس العمل عمودی زمین در گروه CCSRE (0/016=p)، مرکز فشار (قدامی- خلفی) در گروه  CSE(0/001=p) و گروه CCSRE (0/001=p)، مرکز فشار (داخلی-خارجی) در گروه CSE (0/007=p) و گروه CCSRE (0/033=p) و محدوده جابجایی در گروه CSE (0/014=p) نسبت به پیش آزمون، معنادار بود. همچنین نتایج بین گروهی (تعامل گروه در زمان) در متغیرهای مولفه نیروی عکس العمل عمودی زمین، مرکز فشار (داخلی- خارجی) و (قدامی- خلفی) و محدوده جا بجایی، تفاوت معنادار آماری را نشان داد (0/05>p).

    نتیجه گیری

    بر اساس یافته ها توصیه می شود از ترکیب تمرینات تنفسی و ثبات مرکزی در توانبخشی و درمان بیماران مبتلا به بی ثباتی کمر استفاده شود.

    کلید واژگان: ناپایداری مفصلی, تمرینات درمانی, کمردرد, ثبات مرکزی
    B Nasiri, F Saki*, M Ziya

    Background &

    aim

    Lumbar segmental instability is one of the consequences of non-specific chronic low back pain, which is defined as excessive intervertebral transmission and rotational movements and causes functional disabilities. The aim of this study was to determine the effect of progressive stability exercises with and without breathing exercises on plantar pressure variables in patients with lumbar segmental instability.

    Methods

    The present study was a single-blind randomized clinical trial with a pre-test-post-test design. The population of the present study was male employees of Hamedan city suffering from back instability who were selected as available. . In order to select the research samples, the ability to stand on one leg for 30 seconds and back instability tests were used (three out of five tests were positive). Subjects were randomly selected in two experimental groups (combined core stability-respiratory exercises (CCSRE) and core stability exercises (CSE)) and a control group. The variables of plantar pressure distribution were investigated using a foot scan device. Data were analyzed by ANOVA with repeated measurement         (p≤ 0.05).

    Results

    The results showed changes in the vertical ground reaction force in the CCSRE group (p=0.016), the center of pressure (anterior-posterior) in the CSE group (p=0.001) and the CCSRE group (p=0.001), the center of pressure (internal-external) in the CSE group (p=0.007) and the CCSRE group (p=0.033) and the travel distance in the CSE group (p=0.014), was significant from pre-test to post-test. Also, the inter-group results (interaction between group and time) showed a statistically significant difference in the variables of vertical ground reaction force, center of pressure (internal-external) and (anterior-posterior) and travel distance (p<0.05).

    Conclusion

    According to the results, it is recommended to use the combination of breathing exercises and core stability in the rehabilitation and treatment of patients with lumbar instability.

    Keywords: Joint Instability, Exercise Therapy, Low Back Pain, Core stability
  • فرزانه رمضانی، فرزانه ساکی*، طاهره سهرابی
    سابقه و هدف

    افزایش زاویه والگوس زانو در خلال حرکات پویا نظیر فرود، پرش، برش، بالا و پایین رفتن از پله و راه‌رفتن، یکی از عوامل خطرآفرین آسیب‌‌های زانو و کاهش بازده مکانیکی حرکت است. تحقیقات اخیر نشان داده‌اند، فرود با والگوس پویا زانو، ضعف و نقص احتمالی حرکات پویا اندام تحتانی را باعث می‌شود؛ هدف از این مطالعه تعیین اثربخشی مداخلات تمرینی مختلف بر زاویه والگوس زانو طی آزمون‌های فرود، پرش و برش بود.

    روش بررسی

    مطالعه به روش مرور نظام مند انجام شد.جهت شناسایی مطالعات مورد نظر از هفت پایگاه الکترونیکی اطلاعاتی فارسی (سه پایگاه) و انگلیسی (چهار پایگاه) و کلیدواژه‌های مشخص شده، استفاده گردید. این مطالعات شامل اثربخشی مداخلات تمرینی بر والگوس داینامیک زانو طی آزمون‌های پرش، فرود و برش است که بین سال‌های 2010 تا 2020 و 1390 تا 1399 به زبان‌های فارسی یا انگلیسی منتشر شده بود.

    نتایج

    یازده مقاله با مجموع 445 شرکت‌کننده (گروه تمرین: 252 نفر و گروه کنترل: 203 نفر) معیارهای ورود و خروج مطالعه حاضر را برآورده کردند. هشت مطالعه تاثیر قابل‌توجه برنامه‌های ورزشی (بین سه تا 10 هفته) را بر کاهش زاویه والگوس پویا زانو گزارش کردند و تنها سه مطالعه (بین 16 تا 24 جلسه) تفاوتی در زاویه والگوس پویا زانو نشان ندادند. براساس نتایج این مطالعه تمرینات میان تنه (قدرتی و ثباتی) و تمرینات پلایومتریک به ترتیب با 64% و 80% کاهش در زاویه والگوس داینامیک زانو بیشترین اثربخشی را در بهبود کینماتیک اندام تحتانی داشتند.

    نتیجه‌گیری

    استفاده از تمرینات پرش - فرود و تمرینات قدرتی میان تنه و اندام تحتانی قبل از تمرینات اصلی ورزشی (حداقل به مدت 20 دقیقه) می‌تواند والگوس پویا زانو را کاهش دهد و در نهایت از آسیب‌های اندام تحتانی جلوگیری کند.

    کلید واژگان: والگوس داینامیک زانو, آسیب لیگامان صلیبی قدامی, تمرین, فعالیت ورزشی
    Farzaneh Ramezani, Farzaneh Saki*, Tahereh Sohrabi
    Background and Objectives

    Increase in dynamic knee valgus during movements such as landing, jumping, cutting, stepping up and down, and walking is one of the risk factors for knee injuries and a reduction in the mechanical efficiency of movement. Recent research has shown that landing with dynamic knee valgus causes weakness and possible defects in dynamic movements of lower limbs; Therefore, the aim of this study was to determine the effectiveness of exercise intervention on dynamic knee valgus angle during landing, jumping, and cutting tests.

    Method and Material

    Seven electronic databases in Persian (three databases) and English (four databases) and specified keywords were used to identify the studies. These studies include the effects of exercise interventions on dynamic knee valgus during jumping, landing, and cutting tests which were published between 2010 to 2020 and 1390 to 1399 in both Persian and English.

    Results

    Eleven articles with a total of 445 participants met the inclusion and exclusion criteria of the present study. Eight studies reported a significant effect of exercise programs (between three and 10 weeks) on reducing the dynamic knee valgus, and only three studies (between 16 and 24 sessions) showed no difference in dynamic knee valgus. According to the results of this study, Core exercises (strength and stability) and plyometric exercises with 64% and 80% reduction in dynamic knee valgus were the most effective methods in improving the kinematics of the lower limb, respectively.

    Conclusion

    Using jump-landing, strong core, and lower limb exercises before the main exercise (at least 20 minutes) can reduce dynamic knee valgus and prevent lower limb injuries.

    Keywords: Dynamic knee valgus, ACL injury, Training, Physical activity
  • فرزانه ساکی*، شیما بختیاری خو، کوسار ابراهیم فقی محمود، عرفان شکیبا

    هدف از پژوهش حاضر مقایسه نمرات آزمون های عملکردی فوتبالیست های با و بدون بی ثباتی مزمن مچ پا بود. 26 ورزشکار مبتلا به بی ثباتی مزمن مچ پا و 26 ورزشکار سالم به عنوان نمونه انتخاب شدند. از آزمون Y برای ارزیابی تعادل، مک گیل برای ثبات مرکزی، سیستم امتیازدهی خطای فرود برای ارزیابی مکانیک فرود، جهش تک پای شش متری برای ارزیابی عملکرد و از پرش تاک برای شناسایی نقص های عصبی- عضلانی استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها آزمون تحلیل واریانس چندمتغیره به کار گرفته شد. نتایج نشان داد بین زمان آزمون جهش تک پای شش متری، استقامت عضلات بازکننده تنه، استقامت عضلات خم کننده تنه، تعادل خلفی-داخلی و تعادل خلفی- خارجی تفاوت معناداری بین دو گروه وجود دارد (05/0P≤). با توجه به نتایج پژوهش حاضر به مربیان توصیه می شود برای شناسایی نقص های عملکردی در ورزشکاران مبتلا به بی ثباتی مزمن مچ پا و طراحی برنامه های پیشگیری و توان بخشی از آزمون های میدانی استفاده شود.

    کلید واژگان: ارزیابی حرکتی, بی ثباتی مزمن مچ پا, ورزشکار
    Farzaneh Saki *, Shima Bakhtiyari Khou, Kosar Ebrahim Faghi Mahmoud, Erfan Shakiba

    The current study aimed comparison functional tests scores in football players with and without chronic ankle instability. 26 athletes with CAI and 26 healthy athletes selected as sample. The Y test was used to assess balance, the McGill test for core stability, the landing error scoring system to assess landing mechanics, the single-leg timed hop to evaluate performance, and the tuck jumps to identify neuromuscular defects. Multivariate analysis of variance was used to analyze the data. The results of showed that there was a significant difference between the single-leg timed hop test, trunk extensor muscle endurance, trunk flexor muscle endurance, there is a posteromedial balance and a posterolateral balance between the two groups (P≤0.05). With respect to the results of the present study, it is recommended to coaches use filed based tests to identify functional defects in athletes with chronic ankle instability to design prevention and rehabilitation programs.

    Keywords: Movement assessment, Chronic Ankle Instability, athlete
  • سجاد حیدری، فرزانه ساکی*، علی یلفانی
    سابقه و هدف

    اسپرین های جانبی مچ پا یکی از رایج ترین آسیب ها در ورزشکاران است. اطلاعات اندکی در زمینه ریسک فاکتورهای این آسیب وجود دارد. هدف پژوهش حاضر تعیین ریسک فاکتورهای درونی اسپرین جانبی مچ پا در ورزشکاران است.

    روش مطالعه

    مطالعه حاضر از نوع مطالعات طولی است. آزمودنی های این تحقیق، 152 پسر ورزشکار از ورزشکاران باشگاهی استان همدان بودند. آزمودنی ها فرم ثبت مشخصات فردی، اطلاعات پزشکی را ابتدای فصل تکمیل نمودند. سپس متغیرهای قد، وزن، شاخص توده بدنی، قدرت عضلات ابداکتور و اکستنسور ران و قدرت اینورتورها و اورتورهای مچ پا اندازه گیری شد. ورزشکاران برای مدت 20 ماه به بازی و تمرین پرداختند و به صورت هفتگی برای ثبت گزارش آسیب مورد بررسی قرار گرفتند. به دلیل اینکه متغیر وابسته بصورت گروه بندی (بروز یا عدم بروز اسپرین) است، برای تحلیل داده ها از رگرسیون لجستیک استفاده شد . 0/ P ≤ 5

    یافته ها

    در مجموع کل جلسات تمرینی و مسابقه 34 آسیب اسپرین جدید مچ پا ثبت شد که این مقدار معادل 804 / 0 آسیب به ازاء هر 1000 ساعت بازی و تمرین بود. نتایج رگرسیون لجستیک نشان داد که سن (04 / OR=1/040 P =0)، قد (03 / OR=1/024 P =0)، وزن (05 / OR=1/008 P =0)، شاخص توده بدنی (04 / OR=1/077 P =0)، قدرت عضلات اینورتور (00 / P =1/091 OR =0)، قدرت عضلات اورتور (03 / P =1/105 OR =0) و سابقه آسیب قبلی (P =51/016 OR =0/00)   با بروز آسیب اسپرین مچ پا ارتباط معناداری دارند. طبق نتایج انالیز رگرسیون و منحنی ROC سابقه آسیب قبلی به عنوان شاخص اصلی پیش بینی کننده اسپرین مچ پا معرفی شد.

    نتیجه گیری

    بنظر می رسد که ریسک فاکتورهای آسیب قبلی، سن، قد، وزن و BMI می توانند اسپرین جانبی مچ پا را پیش بینی کنند. این نتایج می تواند به مربیان و بازیکنان برای پیشگیری از این آسیب در آینده کمک کند.

    کلید واژگان: آسیب های مچ, ریسک فاکتور, مطالعه آینده نگر, ورزشکار
    Sajad Heidari, Farzaneh Saki*, Ali Yalfani
    Background and Aim

    Lateral ankle sprains are one of the most common injuries in athletes. However, there is little information about the risk factors of this injury. The aim of the present study was to determine prospectively intrinsic risk factors for lateral ankle sprains in athletes.

    Material and Methods

    A longitudinal study was carried out on 152 male athletes recruited from clubs in Hamadan province by first completing a personal information registration form at the beginning of the season. Then, their height, weight, body mass index, hip abductor, hip extensor, ankle evertor, and invertor muscle strength were measured. The participants played and practiced for 20 months. Lateral ankle injuries were registered during 20 months and exposure to sport was recorded. Since the dependent variable was grouped (presence or absence of aspirin), logistic regression was used to analyze the data (p≤0.05).

    Results

    A total of 34 new ankle sprain injuries were recorded in total training sessions and competitions, which was equivalent to 0.804 injuries per 1000 hours of play and training. The results of logistic regression showed that age (P = 0.04, OR = 1.040), height (P = 0.03, OR = 1.024), weight (P = 0.05, OR = 1.008), body mass index (P = 0.04, OR = 1.077), invertor muscles strength (P = 0.00, OR= 1.091) ), evertor muscles strength (P = 0.03, P = 1.051), and previous injury history (P = 0.001, OR=51.016) are significantly associated with the incidence of ankle sprain injury. According to the results of regression analysis and ROC curve, the history of previous injury was introduced as the main predictor of ankle sprain.

    Conclusions

    It seems that previous injury history, age, height, weight, and body mass index can predict lateral ankle sprain. These results can help coaches and players prevent this injury in the future.

    Keywords: Ankle injuries, risk factor, prospective study, athlete
  • فرزانه رمضانی، فرزانه ساکی*، بهداد تحیری
    اهداف

    پارگی لیگامان صلیبی قدامی یکی از متداول ترین آسیب های غیربرخوردی اندام تحتانی بین ورزشکاران است. نقص غلبه لیگامانی به عنوان یکی از عوامل قابل تعدیل این آسیب به شمار می رود؛ بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرینات پلایومتریک بر فعالیت الکترومایوگرافی عضلات ابداکتور و اداکتور هیپ در زنان دارای نقص غلبه لیگامانی است.

    مواد و روش ها

    تحقیق حاضر از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی است. جامعه آماری شامل 24 زن ورزشکار دارای نقص غلبه لیگامانی، با زاویه والگوس داینامیک زانو بیش از 12 درجه بود که به صورت هدفمند وارد تحقیق شده و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. گروه آزمایش، تمرینات پلایومتریکی همراه با فیدبک کلامی را به مدت هشت هفته انجام دادند و گروه کنترل به تمرینات عادی باشگاهی خود پرداختند. فعالیت فیدفورواردی و فیدبکی عضلات ابداکتور (عضله سرینی بزرگ، سرینی میانی و تنسورفاشیالاتا) و اداکتور (ادکتورلانگوس) هیپ در این افراد حین پرش کانترموومنت تک پا 100 میلی ثانیه قبل و بعد از تماس پا با زمین ارزیابی شد. از آزمون های تحلیل کوواریانس چندمتغیره و تی زوجی برای تحلیل داده ها استفاده شد (05/0>P).

    یافته ها

    در گروه آزمایش یافته ها به صورت معنا داری در فعالیت فیدفورواردی و فیدبکی عضلات سرینی افزایش و در فعالیت فیدفورواردی عضله اداکتور لانگوس کاهش را نشان داد (05/0>P)، اما در گروه کنترل تغییر معنا داری مشاهده نشد (05/0>P). همچنین با مقایسه میانگین نتایج دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنا داری در فعالیت فیدفورواردی عضلات سرینی مشاهده شد (05/0>P).

    نتیجه گیری

    نتایج تحقیق حاضر نشان داد که نه تنها یک برنامه هشت هفته ای پلایومتریک همراه با فیدبک کلامی می تواند فعالیت الکترومایوگرافی عضلات ابداکتور و اداکتور هیپ را در افراد با والگوس داینامیک زانو بهبود بخشد، بلکه چنین برنامه ای می تواند موجب بهبود در کینماتیک اندام تحتانی این افراد شود و از این طریق عوامل خطر قابل تعدیل آسیب ACL را کاهش دهد و از آسیب آن جلوگیری کند.

    کلید واژگان: تمرینات پلایومتریک, الکترومایوگرافی سطحی, فیدبک, آسیب لیگامان صلیبی قدامی
    Farzaneh Ramezani, Farzaneh Saki *, Behdad Tahayori
    Background and Aims

    Anterior Cruciate Ligament (ACL) injury is one of the most common non-contact lower extremity injuries among athletes. Ligament dominance is considered as one of the modifiable factors of ACL injury. This study aimed to evaluate the effect of plyometric training on electromyographic activity of hip abductor and adductor muscles in women with ligament dominance.

    Methods

    This is a randomized clinical trial conducted on 24 female athletes with ligament dominance, (Dynamic knee valgus angle >12 degrees), who were purposefully selected and randomly divided into two groups of training (n=12) and control (n=12). The training group performed plyometric training with verbal feedback for eight weeks, while the control group performed their regular training. The feedforward and feedback activity of hip abductor (gluteus maximus, gluteus medius, and tensor fascia latae) and adductor muscles (adductor longus) were assessed during a single-leg countermovement jump task 100 milliseconds before and after foot-ground contact. Paired t-test and multivariate covariance analysis were used to analyze the collected data. The significance level was set at 0.05.

    Results

    A significant increase in gluteal muscles activity and a decrease in adductor longus muscle activity was reported in the training group (p < 0.05), but not in the control group (P>0.05). In comparing the mean scores of the two study groups, a significant difference was observed in gluteal muscles’ feedforward activity (p < 0.05).

    Conclusion

    Eight weeks of plyometric training with verbal feedback can improve the electromagnetic activity of hip abductor and adductor muscles in women with ligament dominance and thus reduce the risk of ACL injury.

    Keywords: Plyometric Training, Electromyography, Feedback, Anterior cruciate ligament injury
  • فتاح حاجی زاده، پریسا صداقتی*، فرزانه ساکی
    هدف

     انجام حرکات تکراری یا قرار گیری در وضعیت طولانی مدت باعث ایجاد سازگاری هایی در عضلات و مفاصل درگیر در آن حرکات خاص می شود و می تواند اختلالات مختلفی را در پی داشته باشد که برای اصلاح آن نیاز به اصلاح الگوی حرکتی و به کارگیری آزمایشاتی جهت بازگشت به وضعیت مطلوب عضلانی و مفصلی است. تحقیق حاضر با هدف بررسی اثر یک پروتکل اصلاحی منتخب بر پاسچر ووشوکاران مبتلا به سندرم متقاطع فوقانی انجام شد. 

    روش ها

    تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی با پیش آزمون و پس آزمون است. جامعه آماری این تحقیق شامل مردان ووشوکار ساکن در استان کرمان با سابقه ورزشی حداقل سه سال بود و به این منظور، سی ووشوکار مرد دارای ناهنجاری سر به جلو، شانه به جلو و کایفوز به صورت داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند که به صورت هدف دار انتخاب و سپس به صورت تصادفی به دو گروه کنترل و آزمایش تقسیم شدند. گروه آزمایش به مدت ده هفته و سه جلسه در هفته به مدت بیست تا شصت دقیقه به آزمایشات اصلاحی منتخب پرداختند. در دو مرحله ارزیابی زوایای سر و شانه به جلو و کایفوز انجام شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تی زوجی و آزمون آنالیز کوواریانس و با استفاده از نرم افزار SPSS در سطح معنا داری (0/05>P) استفاده شد. 

    یافته ها

    نتایج نشان داد میانگین زاویه سر، شانه به جلو، کایفوز آزمودنی ها پس از شرکت در برنامه آزمایشات اصلاحی منتخب کاهش معناداری یافته است (0/001=P). 

    نتیجه گیری

    بر اساس نتایج این تحقیق توصیه می شود از برنامه آزمایشات اصلاحی منتخب برای کاهش میزان سر به جلو، شانه به جلو، کایفوز و بهبود وضعیت عملکرد اندام فوقانی ورزشکاران مستعد ابتلا به سندرم متقاطع فوقانی استفاده شود تا علاوه بر کاهش عوارض یادشده، بتواند بر عملکرد آنان نیز تاثیر گذار باشد.

    کلید واژگان: آزمایشات اصلاحی, پاسچر, کایفوز, عملکرد
    Fatah Hajizadeh, Parisa Sedaghati*, Farzaneh Saki
    Objective

     Perform repetitive movements or long-term positioning causes adaptations in muscles and jointsand it can cause various disorders. To correct it, it is necessary to correct the movement pattern and use exercises to return to the desired muscle and joint position. The aim of this study was to investigate The effect of comprehensive corrective exercises on posture of the wushu athletes with upper cross syndrome.

    Methods

     The method of the present study is quasi-experimental with pre-test and post-test. The statistical population of this study included wushu men living in Kerman province with at least 3 years of sports experience. To this end, 30 Wooshakar males with forward Head, forward shoulder and kyphosis malalignment participated voluntarily in this study. A randomized placebo group was divided into two control groups and experimental were divided. Experimental group was selected for correction exercises for 10 weeks and 3 sessions per week for 20 to 60 minutes, while the control group did not receive any training program during this period. The evaluation of forward Head and forward shoulder and kyphosis angle were performed in two stages. Paired t-test and covariance analysis were used for data analysis. SPSS software was used at the significance level (P≤0.05).

    Results

     The results showed that the mean forward Head and forward shoulder and kyphosis angle of the subjects decreased after participating in the corrective training program (P=0.001).

    Conclusion

     Based on the results of this study, it is recommended to use the selected corrective exercise program to reduce the amount of head forward, shoulder forward, kyphosis and improve the upper limb function of athletes prone to the upper cross syndrome. Therefore, in addition to reducing the mentioned complications, it can also affect their performance.

    Keywords: Corrective exercises, Posture, Kyphosis, Performanc
  • فرزانه ساکی*، حسین غلامی، علی یلفانی، مرضیه ضیاء
    سابقه و هدف

     اسکولیوز ایدیوپاتیک نوجوانی یکی از ناهنجاری های پیچیده و رایج ستون فقرات است و منجر به درد و ناراحتی زیادی برای افراد می شود و پیامدها و عوارضی نیز به دنبال دارد. تمرینات و رویکردهای مختلفی برای اصلاح این ناهنجاری وجود دارد. تمرینات شروث یکی از تمرینات اثربخش در این راستا محسوب می شود. ازاین رو هدف از مطالعه حاضر، تعیین تاثیر تمرینات اصلاحی شروث بر زاویه کاب، انعطاف پذیری و ظرفیت عملکردی نوجوانان مبتلابه اسکولیوز ایدیوپاتیک بود.

    مواد و روش ها:

     در این کارآزمایی بالینی کنترل شده با طرح پیش آزمون و پس آزمون، 24 نوجوان مبتلابه اسکولیوز ایدیوپاتیک در دو گروه کنترل و تجربی به صورت تصادفی قرار گرفتند. برنامه تمرینی شروث به مدت ده هفته به عنوان متغیر مستقل در نظر گرفته شد. به منظور اندازه گیری متغیرهای وابسته پژوهش از X-RAY برای زاویه کاب، از آزمون نشستن و خم شدن به جلو برای انعطاف پذیری و از آزمون میدانی 6MWT برای ظرفیت عملکردی استفاده شد. از روش ترکیبی تحلیل واریانس با اندازه های تکراری در نرم افزارSPSS نسخه 23 برای تجزیه وتحلیل داده ها استفاده شد (05/0>P).

    یافته ها:

     نتایج نشان داد پس ازده هفته تمرینات شروث، تفاوت معنی داری درکاهش زاویه کاب، افزایش انعطاف پذیری و ظرفیت عملکردی از پیش آزمون تا پس آزمون درگروه تمرین دیده شد، امادرگروه کنترل تفاوت معنی داری حاصل نشد (05/0>P).

    نتیجه گیری: 

    برنامه تمرینات شروث با توجه به اینکه کل زنجیره حرکتی را درگیر می کند، در کاهش زاویه انحنای جانبی ستون فقرات افراد مبتلابه ناهنجاری اسکولیوز ایدیوپاتیک اثربخشی مطلوبی دارد.با توجه به ماهیت این تمرینات و نتایج حاصل از آن می توان از این نوع تمرینات در اصلاح افراد دارای دفورمیتی اسکولیوز ایدیوپاتیک استفاده کرد

    کلید واژگان: اسکولیوز, انعطاف پذیری, ظرفیت عملکردی
    Farzaneh Saki*, Hossein Gholami, Ali Yalfani, Marziyeh Zia
    Background and Objective

    Adolescent idiopathic scoliosis is one of the complex and common deformities of the spine. It is a condition that can cause a lot of pain and discomfort for individuals and has consequences and complications. There are different exercises and approaches for correction of this deformity, such as Schroth exercise. In this regard, the purpose of this study was to investigate the effect of corrective exercises on Cobb angle, flexibility, functional capacity, and quality of life of adolescents with idiopathic scoliosis.

    Materials and Methods

    This controlled clinical trial with pre-test and post-test design was performed on 24 adolescents with idiopathic scoliosiswho were randomly divided into control and experimental groups. Cobb angle, flexibility, and functional capacity were measured by X-ray imaging, flexibility box, and six-minute walk test, respectively. The collected data were statistically analyzed in SPSS software (version 23) using a mixed-design analysis of variance with repeated measures. It must be noted that a p-value of 0.05 was considered statistically significant.

    Results

    Based on the results, after 10 weeks of Schroth exercises, there was a significant difference in the exercise group regarding the reduction of Cobb angle as well as the increase of flexibility and functional capacity. However, no significant difference was observed in the control group from pre-test to post-test (P≤0.05).

    Conclusion

    According to the results, it can be concluded that the Schroth exercise program that involves the whole motor chain can effectively decrease the lateral curvature angle of patients with idiopathicscoliosis. Therefore, this type of exercise can be useful to use to treat people with Idiopathic scoliosisdeformity.

    Keywords: Flexibility, Functional Capacity, Scoliosis
  • فرزانه رمضانی، فرزانه ساکی*
    مقدمه و اهداف

    آسیب ACL یکی از آسیب های جدی و پرهزینه است که از آن به عنوان کابوس ورزشکاران نام برده شده است. افزایش زاویه والگوس زانو در خلال حرکات پویا نظیر فرود و اسکات یکی از عوامل خطرآفرین آسیب زانو و کاهش بازده مکانیکی حرکت است. هدف مطالعه حاضر مقایسه فعالیت فیدفورواردی عضلات زانو ورزشکاران زن با و بدون والگوس داینامیک زانو در طی فرود تک‌پا است.

    مواد و روش ها

    در پژوهش حاضر، 32 زن ورزشکار به‌عنوان آزمودنی شرکت کردند که در دو گروه سالم و والگوس (زاویه والگوس بیشتر از 12 درجه) قرار داده شدند. فعالیت فیدفورواردی عضلات همسترینگ داخلی، همسترینگ خارجی، واستوس داخلی، واستوس خارجی، دوقلوی داخلی و دوقلوی خارجی این افراد در حین فرود تک‌پا با پای برتر از ارتفاع 50 سانتی‌متری ثبت شد. فعالیت فیدفورواردی عضلات در 150 میلی‌ثانیه قبل از تماس پا با زمین اندازه‌گیری شد. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل واریانس چندمتغیره (MANOVA) با سطح معناداری 0/05≤p استفاده شد.

    یافته ها

    یافته‌های تحقیق حاضر نشان داد فعالیت فیدفورواردی عضلات خارجی زانو در افراد با والگوس داینامیک زانو نسبت به افراد سالم بیشتر است (05/05<p). در مورد عضلات داخلی زانو (واستوس داخلی، همسترینگ داخلی و دوقلو داخلی) نتایج حاکی از عدم تفاوت بین دو گروه بود (0/05>p).

    نتیجه گیری

    به نظر می‌رسد فعالیت فیدفورواردی عضلات خارجی زانو در زنان ورزشکار دارای والگوس داینامیک زانو در مقایسه با ورزشکاران زن سالم بیشتر از عضلات داخلی زانو است که این موضوع والگوس زانو را در حین فعالیت‌های پویا افزایش می‌دهد؛ در نتیجه ریسک آسیب ACL در این افراد افزایش می‌یابد.

    کلید واژگان: آسیب ACL, عوامل خطرآفرین عصبی-عضلانی, فیدفورواردی, فرود تک پا
    Farzaneh Ramezani, Farzaneh Saki *
    Background and Aims

    ACL injury is one of the most serious and expensive injuries that is a nightmare for athletes. Increasing the knee valgus angle during dynamic movements such as landing and squat is one of the risk factors for knee injury and decreased mechanical efficiency of movement. The aim of the current study was to compare the preparatory knee muscle activity of female athletes with and without dynamic knee valgus during a single leg landing.

    Materials and Methods

    In the current quasi-experimental study, 32 female athletes were divided into two groups of healthy and dynamic knee valgus. Feed forward activities of Medial Hamstring, Lateral Hamstring, Vastus Medialis, Vastus Lateralis, Medial Gastrocnemius, and Lateral Gastrocnemius were recorded during a single-leg landing with the dominant leg on top of a 50-cm box. Muscle feed forward activity was measured since 150 ms prior to ground contact. Multivariate analysis of variance with a significance level of p≤0.05 was used for data analysis.

    Results

    The findings of the present study showed that the preparatory Lateral knee muscle activities (Lateral Hamstring, Vastus Laterals, Lateral Gastrocnemius) in participants with dynamic knee valgus was higher than those of healthy individuals (p <0.05). In the case of Medial knee muscles, the results showed no difference between the two groups (p> 0.05).

    Conclusion

    According to the results, the preparatory Lateral knee muscle activity was more than that of medial knee muscles in female athletes with dynamic knee valgus compared to healthy female athletes, which increases the risk of knee valgus during dynamic activities, As a result, they are at a higher risk of ACL injury.

    Keywords: ACL injury, neuromuscular risk factors, feed forward, Single-leg landin
  • فرزانه ساکی*، مهرداد عنبریان، حسین شفیعی، شیما بختیاری خو
    مقدمه

    عضلات ناحیه مرکزی تنه قبل از حرکات اندام فوقانی و تحتانی فعال می شوند. شواهد موجود نشان می دهند کاهش ثبات در ناحیه مرکزی بدن زمینه ساز آسیب ثانویه است و تمرینات مناسب ممکن است ریسک آسیب مجدد را کاهش دهد. هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر هشت هفته تمرینات ثبات مرکزی بر تعادل پویا، عملکرد و قدرت در ورزشکاران پس از بازسازی لیگامنت صلیبی قدامی بود.

    روش بررسی

    پژوهش حاضر از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی است. 26 ورزشکار با سابقه بازسازی لیگامان صلیبی قدامی به صورت هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. سپس گروه تجربی تمرینات ثبات مرکزی را به مدت هشت هفته انجام دادند و گروه کنترل به تمرینات روزانه خود پرداختند. تعادل پویا، قدرت و عملکرد با استفاده از آزمون وای، دینامومتر دستی و آزمون های هاپ اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از نرم افزارversion 16 SPSS تحلیل شد. از آزمون تی مستقل جهت مقایسه مشخصات دموگرافیک و از مدل ترکیبی تحلیل واریانس با اندازه های تکراری برای مقایسه میانگین های دو گروه استفاده شد (0/05 P≤).

    نتایج

    نتایج پژوهش حاضر بهبود معنی داری در تعادل پویا(0/000 P=، 143/92F=)، جهش تک پا (0/000P= ، 68/25F=)، جهش سه گانه متقاطع (0/001P=، 14/02F=)، قدرت فلکسورها (0/000P=، 50/21F=) و قدرت اکستنسورهای زانو (0/000P=، 54/72F=) در گروه تجربی پس از هشت هفته تمرینات ثبات مرکزی نشان داد.

    نتیجه گیری

    بنابر نتایج تحقیق حاضر به متخصصان و مربیانی که در بازتوانی ورزشکاران نقش دارند، پیشنهاد می شود در مراحل توانبخشی آسیب های زانو، از تمرینات سودمند و جامع ثبات مرکزی استفاده کنند.

    کلید واژگان: تمرینات ثبات مرکزی, بازسازی لیگامان صلیبی قدامی, تعادل پویا, قدرت, عملکرد
    Farzaneh Saki*, Mehrdad Anbariyan, Hossein Shafiei, Shima Bakhtiari
    Introduction

    The core muscles of trunk are activated before movements of upper and lower limbs. Current evidence suggests that lose of stability in core region predisposes to second injury and appropriate exercise may reduce the risk of reinjury. This aim of this study was to evaluate the effect of eight weeks core stability exercises on dynamic balance, function and strength in athletes. after anterior cruciate ligament reconstruction.

    Methods

    This study was a randomized clinical trial. 26 athletes with a history of anterior cruciate ligament reconstruction were purposefully selected and randomly divided into experimental and control groups.the experimental group performed core stability exercises for eight weeks and the control group performed their daily exercises. Dynamic balance, isometric strength and function were meaured using Y balance test, hand held dynamometer and hop tests. Data were analyzed using SPSS vrsion16 software. Independent t-test was used to compare demographic characteristics and Mixed Repeated Measures ANOVA was used to compare the means of the two groups (p≤.05).

    Results

    The results of the present study showed significant improvement in dynamic balance (F=143.92, P=0.000), single-leg hop (F=68.25, P=0.000), triple hop (F=14.02, P= 0.001), knee flexor strength (F=50.21, P=0.000) and knee extensor strength (F=54.72, P=0.000) in the experimental group after eight weeks of core stability exercises.

    Conclusion

    Based on the results of present study, it is suggested to the specialists and trainers involed in the rehabilitation of athletes to use comprehensive and useful core stabilization exercises in the rehabilitation stages of knee injuries.

    Keywords: Core Stability Exercises, Anterior Cruciate Ligament Reconstruction, Dynamic Balance, strength, Function
  • فرزانه ساکی*، فرزانه رمضانی
    سابقه و هدف

    حرکت زانو به سمت داخل حین فعالیت های ورزشی موجب برهم خوردن راستای طبیعی اندام و تحمیل استرس بر بافت ها می شود. افزایش والگوس زانو هنگام انجام حرکات ورزشی یکی از علل آسیب های اندام تحتانی است. ازاین رو هدف از مطالعه حاضر مقایسه قدرت ایزومتریک عضلات و دامنه حرکتی هیپ در زنان ورزشکار دارای والگوس داینامیک زانو با زنان ورزشکار سالم است.

    مواد و روش ها

    در این مطالعه مورد-شاهدی 20 ورزشکار زن سالم و 20 ورزشکار با والگوس داینامیک زانو شرکت کردند که حداقل به مدت دو سال فعالیت ورزشی منظم داشتند. حداکثر قدرت ایزومتریک عضلات اکستنسور، فلکسور، اداکتور، ابداکتور، اکسترنال و اینترنال روتیتور ران با داینامومتر دستی برحسب کیلوگرم و دامنه حرکتی فعال اکستنشن، فلکشن، اداکشن، ابداکشن، اکسترنال روتیشن و اینترنال روتیشن ران با گونیامتر استاندارد پلاستیکی برحسب درجه در آنان اندازه گیری شد. برای تعیین اختلاف دامنه حرکتی و قدرت بین دو گروه از آزمون های تی مستقل و تحلیل واریانس چندمتغیره استفاده شد.

    یافته ها

    نتایج نشان داد گروه دارای والگوس داینامیک زانو قدرت عضلات اکستنسور (006/0P=) و اکسترنال روتیتور هیپ (029/0P=) و دامنه حرکتی اکسترنال روتیشن هیپ (005/0P=) کمتری نسبت به گروه سالم دارد، اما بین سایر متغیرها در دو گروه تفاوت معناداری مشاهده نشد.

    نتیجه گیری

    با توجه به نتایج مطالعه، برنامه های تمرینی با تمرکز بر قدرت و دامنه حرکتی مفصل ران می تواند موجب بهبود کینماتیک مفصل زانو در صفحه فرونتال شود.

    کلید واژگان: آسیب رباط صلیبی قدامی, آسیب زانو, دامنه حرکتی, قدرت عضلانی
    Farzaneh Saki*, Farzaneh Ramezani
    Background and Objective

    Medial Knee movement during exercise causes disorder of normal body alignment and import stress on the tissues. Increased knee valgus during exercise is one of the risk factors for lower extremity injuries. With this background in mind, the current study aimed to make a comparison between healthy women and women with dynamic knee valgus in terms of isometric strength of the muscles and the range of motion of the hip.

    Materials and Methods

    This case-control study was conducted on 20 healthy female athletes and 20 athletes with dynamic knee valgus who participated in regular exercise for at least 2 years. The maximum isometric strength of extensor, flexor, adductor, abductor, as well as external and internal hip rotators, was measured with a hand dynamometer (kg). Moreover, the active range of motion of extension, flexion, adduction, abduction, as well as hip external and internal rotation, was measured with a standard goniometer (degree). Independent t-test and Multivariate Analyses of Variance were used to determine differences in strength and range of motion between groups.

    Results

    As illustrated by the obtained results, the group with dynamic knee valgus had less extensor (P=0.006), hip external rotator muscle strength (P=0.029), and hip external rotation range of motion (P=0.005), compared to the healthy group. Nonetheless, no significant difference was observed between other variables in the two groups.

    Conclusion

    Based on the results of the present study, training programs with a focus on the strength and range of motion of the hip joint can improve the kinematics of the knee joint in the frontal plane.

    Keywords: Anterior Cruciate Ligament Injury, Knee Injury, Muscle Strength, Range of Motion
  • فرزانه ساکی*، هیمن محمدی، عرفان شکیبا
    هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر تمرینات اسپرت متریک ویژه فوتبال بر عملکرد پسران فوتبالیست جوان بود. 29 فوتبالیست به عنوان آزمودنی در پژوهش حاضر شرکت کردند و بصورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. عملکرد آزمودنی ها با استفاده از آزمون های عملکردی 50 یارد سرعت، چابکی ایلینویز و پرش سارجنت مورد ارزیابی قرار گرفت. گروه تجربی تمرینات اسپورت متریک ویژه فوتبال را به مدت شش هفته (18 جلسه) انجام دادند و گروه کنترل در این مدت به تمرینات عادی خود پرداختند. از آزمون تحلیل کوواریانس برای تحلیل داده ها استفاده شد. نتایج تحلیل کواریانس نشان داد که بین رکورد آزمون های سرعت، چابکی و توان انفجاری در گروه تجربی و کنترل تفاوت معناداری پس از شش هفته تمرین وجود دارد (05/0p <). با توجه به نتایج پژوهش حاضر به مربیان فوتبال پیشنهاد می گردد که تمرینات اسپورت ویژه فوتبال را جهت ارتقاء عملکرد حرکتی بازیکنان مورد استفاده قرار دهند.
    کلید واژگان: تمرینات اسپورت متریک, عملکرد, فوتبال, آسیب
    Farzaneh Saki *, Hemn Mohammadi, Erfan Shakiba
    The aim of the present study was to investigate the effect of sport metrics training on the performance of young soccer players. 29 soccer players participated as subjects in the present study and divided into experimental and control groups randomly. Subjects' performance was assessed using 50 yards sprint, Illinois and sergeant tests. The experimental group performed soccer-specific SportsMetrics training for six weeks (18 sessions) and the control group continued normal exercises. Data were analyzed by ANCOVA test. The results of ANCOVA showed there are significant differences between the record of speed, agility and power tests in the experimental and control groups after six weeks training (P <0.05). According to the results of the present study, football coaches are suggested to use soccer specific SportsMetrics training to improve the motor performance of players.
    Keywords: : Sports Metrics Training, Performance, Soccer
  • پریسا صداقتی*، بهار محمدی، فرزانه ساکی
    زمینه و هدف
    شیوع بالای تغییرات راستای وضعیت بدنی در دوران سال مندی، استفاده از روش های نوین اصلاحی را برای اصلاح ناهنجاری های وضعیتی در این افراد ضرورت می یابد. بنابراین هدف مطالعه حاضر تعیین تاثیر تمرینات مبتنی بر رویکردهای نوین اصلاحی بر وضعیت پاسچر و عملکرد ستون فقرات زنان سال مند بود.
    مواد و روش ها
    این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی می باشد. جامعه آماری این تحقیق زنان سال مند60 تا 65 سال دارای کیفوز بیش تر از 42 درجه در شهرستان پاوه در سال 1397 بودند که 30 نفر به صورت در دسترس انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. گروه تجربی به مدت شش هفته، هفته ای سه جلسه و هر جلسه 60 دقیقه در تمرینات اصلاحی منتخب مبتنی بر اصول آکادمی ملی طب ورزش آمریکا شرکت نمودند. میزان زاویه کیفوز، عملکرد ستون فقرات پشتی قبل و بعد از انجام تمرینات ارزیابی شد. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون t زوجی و آنالیز کوواریانس چند متغیره انجام گردید.
    یافته ها
    مقایسه میانگین نتایج پیش آزمون و پس آزمون فاصله زائده آکرومیال، زاویه کیفوز و اکستنشن ستون فقرات (001/0=p) و اتساع قفسه سینه (002/0=p) در گروه مداخله بهبود معنی داری نشان داد. مقایسه میانگین نتایج فاصله زائده آکرومیال، زاویه کیفوز و اکستنشن ستون فقرات در سال مندان دو گروه، تفاوت معنی داری در جهت بهبود در گروه مداخله نشان داد (001/0=p).
    نتیجه گیری
    با توجه به جامعیت برنامه تمرینات اصلاحی این پژوهش، می توان پیشنهاد کرد که متخصصین از اثرات مثبت آن در اصلاح وضعیت بدنی سال مندان استفاده کنند.
    کلید واژگان: تمرین, سال مند, کیفوز, وضعیت بدنی
    P. Sedaghati*, B. Mohamadi Mohamadi, F. Saki
    Background and Objectives
    Due to high prevalence of postural changes during aging, modern corrective methods can be used to improve posture abnormalities. Therefore, the present study aimed to examine the effect of  trainings based on modern corrective approaches on posture status and spine function of elderly women.
    Materials and Methods
    In this randomized clinical trial study, the statistical population included the elderly women aged 60 to 65 years with kyphosis more than 42 degrees in the city of Paveh in 2018, of which 30 were selected by convenience sampling and  randomly divided into two groups of experimental and control. The experimental group participated in the selected corrective training sessions, based on the principles of USA’s National Academy of Sports Medicine, for 6 weeks, 3 sessions a week and 60 minutes each session. The angle of kyphosis and function of spine were measured before and after intervention. Data analysis was performed using paired t-test and multivariate analysis of covariance.
    Results
    Comparing the mean of pre/post test results showed a significant improvement in the angle of kyphosis, spine extension, distance acromion (p=0.001) and chest expansion (p=0.002) in the experimental group. The comparison of findings between the two groups showed a significant difference for the improvement of the angle of kyphosis, spine extension, distance acromion and chest expansion (p=0.001) in the experimental group.
    Conclusion
    Given the comprehensiveness of the corrective trainings program in this study, experts can use its positive effects in corrcting posture of elderly people.
    Keywords: Training, Elder, Kyphosis, Posture
  • فرزانه ساکی*، مریم مدهوش
    زمینه و هدف

    والگوس داینامیک زانو یک الگوی حرکت غیرطبیعی است که با حرکت رو به داخل زانوها حین فعالیت های تحمل وزن مشخص می شود. کاهش قدرت عضلات هیپ با افزایش والگوس زانو ارتباط دارد. هدف از انجام تحقیق حاضر بررسی تاثیر تمرینات پلایومتریک بر  قدرت عضلات هیپ زنان مبتلا به والگوس داینامیک زانو بود.

    روش تحقیق

    در این کارآزمایی تصادفی کنترل شده، 26 زن دارای والگوس داینامیک زانو به صورت تصادفی در دو گروه تجربی و کنترل قرار گرفتند. قدرت عضلات اکستنسور، ابداکتور و اکسترنال روتیتور هیپ با استفاده از نیروسنج دیجیتال اندازه گیری شد. در طول هشت هفته گروه کنترل تنها در فعالیت های عادی دانشگاه شرکت داشتند، در صورتی که گروه تجربی در کنار تمرینات روتین، به مدت هشت هفته در تمرینات پلایومتریک شرکت کردند. از مدل ترکیبی تحلیل واریانس با اندازه های تکراری برای تحلیل داده ها استفاده شد (05/0 ≥P).

    یافته ها

    پس از اجرای برنامه مداخله، قدرت عضلات اکستنور (003/0P=، 367/18F=)، ابداکتور (000/0P= ، 271/23F=) و اکسترنال روتیتور هیپ (001/0P= ، 631/14F=) در مقایسه با گروه کنترل بهبود معنی داری داشت.

    نتیجه گیری

    نتایج تحقیق حاضر شواهدی مبنی بر اثر مثبت تمرینات پلایومتریک بر قدرت عضلات هیپ در زنان ورزشکار دارای والگوس داینامیک زانو ارایه داد، از این رو با توجه به نتایج این تحقیق می توان گفت هشت هفته تمرینات پلایومتریک در زنان ورزشکار با والگوس داینامیک زانو می تواند عوامل خطر قابل تعدیل آسیب ACL را کاهش دهد.

    کلید واژگان: والگوس داینامیک زانو, تمرینات پلایومتریک, قدرت هیپ, آسیب های زانو
    Farzaneh Saki *, Maryam Madhoosh
    Background and aim

    Dynamic knee valgus (DKV) is an abnormal movement pattern that is characterized by excessive medial movement of knees during weight bearing activities. Reducing the strength of hip muscles is associated with an increase in knee valgus. The aim of this study was to investigate the effect of plyometric exercises on strength of hip muscles in female with dynamic knee valgus.

    Methods

    In this randomize controlled trial, 26 female with dynamic knee valgus were randomly assigned into experimental and control group. Hip extensor, abductor and external rotator strength have been measured using digital dynamometer. During 8 weeks, the experimental group participated in plyometric exercises, but the control group participated only in their routine training sessions. Data were analyzed by Mixed Repeated Measures ANOVA (p≤.05).

    Results

    The results of study showed hip extensor (F=18.367, P=0.003), abductor (F=23.271, P=0.000) and external rotator (F=14.631, P= 0.001) was improved in experimental group compared to the control.

    Conclusion

    The results of this study provide evidence of the positive effect of plyometric exercises on the hip strength in female athletes with dynamic knee valgus. Therefore, according to the results of this study, we can say that eight weeks of plyometric exercises in female athlete with knee dynamic valgus can decrease the modifiable risk factor of ACL injury.

    Keywords: Dynamic knee valgus, Plyometric training, Hip strength, Knee injury
  • پریسا صداقتی *، فرزانه ساکی، بهار محمدی
    مقدمه
    سالمندی سبب تغییراتی در پاسچر بدن و افزایش شیوع کیفوز ستون فقرات پشتی می شود. در تحقیق حاضر، تاثیر شش هفته کینزیوتیپینگ فانکشنال بر وضعیت پاسچر و عملکرد ستون فقرات زنان سالمند بررسی شد.
    مواد و روش ها
    مطالعه حاضر یک کارآزمایی بالینی تصادفی با پیش آزمون و پس آزمون بود. جامعه آماری آن، شامل کل زنان سالمند هایپرکایفوتیک مراجعه کننده به پنج مرکز ورزشی شهر پاوه با میانگین سنی 2/60 ± 61/20 سال و شاخص توده بدنی 3/18 ± 23/16 بود. سی نفر به طور در دسترس انتخاب شدند و به شکل تصادفی در دو گروه «مداخله و کنترل» قرار گرفتند. از همه افراد رضایت نامه کتبی گرفته شد. آزمودنی های گروه مداخله به مدت شش هفته، هفته ای سه روز کامل از کینزیوتیپ استفاده کردند. میزان زاویه کیفوز، فاصله زائده آکرومیال، اتساع قفسه سینه و اکستنشن قفسه سینه قبل و بعد از مداخله اندازه گیری شد. داده ها با آزمون تحلیل کوواریانس، تی وابسته و مستقل در سطح معناداری %5 تجزیه وتحلیل شد.
    یافته ها
    میانگین زاویه کیفوز (0/001=p)، اتساع قفسه سینه (0/002=p) و اکستنشن ستون فقرات (0/001=p) زنان سالمند بهبود معنادار یافت. مقایسه میانگین نتایج دو گروه، تفاوت معناداری را در زاویه کیفوز (%42=p) و اتساع قفسه سینه (%43=p) زنان سالمند نشان داد.
    نتیجه گیری
    به کارگیری کینزیوتیپ با بهبود عملکرد عضلانی می تواند سبب قرارگیری عضلات تراپزیوس در وضعیت کوتاه شود، که به دنبال آن راستای ستون فقرات پشتی نیز تصحیح می گردد. بنابراین، با به کارگیری کینزیوتیپ می توان از مزایای آن در اصلاح پاسچر استفاده کرد.
    کلید واژگان: ستون فقرات, سالمند, کینزیوتیپ, کیفوز
    Parisa Sedaghati *, Farzaneh Saki, Bahar Mohamadi
    Introduction
    Aging causes changes in body posture and increases the incidence of thoracic kyphosis. Therefore, this study aimed to investigate the effect of six weeks of functional kinesio taping on body posture and spinal function of elderly women.
    Method
    In this randomized clinical trial, 30 participants (female: age: 61/20±2/60 years, BMI: 23/16±3/18, No=30) were selected from the elderly women with a Hyperkyphosis of more than 42 degrees referring to 5 Sports Centers in the city of Paveh, Iran. After obtaining written consents, the participants were randomly assigned to two groups of control and intervention. The intervention group performed a six-week kinesio taping protocol. Both before and after the intervention, angle of kyphosis, chest expansion, table-to-acromion distance and spine extension of the participants were measured. The data were analyzed using dependent and independent t-test and analysis of covariance at the significance level of 0.05.
    Results
    The mean angle of kyphosis (p=0.001), chest expansion (p=0.002) and spine extension (p=0.001) of the elderly women enhanced significantly. There was a significant difference between the angle of kyphosis (p=42%) and chest expansion (p=43%) of the participants in the intervention group and those of the participants in the control group.
    Conclusion
    Improving muscle function, kinesio taping can cause trapezius muscles to be placed in a short position, which can correct dorsal spine orientation. Therefore, kinesio taping can be used to correct body posture.
    Keywords: elderly, kyphosis, kinesio taping, spine
  • فرزانه ساکی*، مریم مدهوش
    زمینه و هدف
    والگوس داینامیک زانو حین کاهش شتاب و فرود در فعالیت های ورزشی عامل بسیاری از آسیب های حاد و مزمن زانو می باشد. هدف از انجام تحقیق حاضر بررسی تاثیر تمرینات پلایومتریک بر راستای لگن و زانو زنان مبتلا به والگوس داینامیک زانو بود. روش تحقیق: در این کارآزمایی تصادفی کنترل شده 26 زن دارای والگوس داینامیک زانو به صورت تصادفی در دو گروه تجربی و کنترل قرار گرفتند. زوایای والگوس زانو و دراپ لگن حین فرود تک با استفاده از روش ارزیابی دوبعدی محاسبه شد. در طول هشت هفته گروه کنترل تنها در فعالیت های روتین دانشگاه شرکت داشتند در صورتی که گروه تجربی در کنار تمرینات روتین، به مدت هشت هفته در تمرینات پلایومتریک شرکت کردند. از مدل ترکیبی تحلیل واریانس با اندازه های تکراری برای تحلیل داده ها استفاده شد (05/0 ≥P).
    یافته ها
    پس از اجرای برنامه مداخله، زاویه والگوس زانو با انجام تمرینات در مقایسه با گروه کنترل بهبود معنی داری داشت (05/0 ≥P). همچنین نتایج تحقیق تغییر معنی داری را در زاویه دراپ لگن قبل و بعد در شرکت در تمرینات در گروه های مورد مطالعه نشان نداد.
    نتیجه گیری
    نتایج تحقیق حاضر شواهدی مبنی بر اثر مثبت تمرینات پلایومتریک بر کینماتیک اندام تحتانی و بهبود کنترل زانو در صفحه فرونتال در زنان ورزشکار دارای والگوس داینامیک زانو ارائه داد، از این رو با توجه به نتایج این تحقیق می توان گفت هشت هفته تمرینات پلایومتریک در زنان ورزشکار با والگوس داینامیک زانو می تواند عوامل خطر قابل تعدیل آسیب ACL نظیر عوامل بیومکانیکی را کاهش دهد.
    کلید واژگان: والگوس داینامیک زانو, تمرینات پلایومتریک, الگوی حرکتی
    Farzaneh Saki *, Maryam Madhosh
    Background and aim
    Dynamic knee valgus during deceleration and drop landing in sport activities is the cause of many acute and chronic knee injuries. The aim of this study was to investigate the effects of plyometric exercise on pelvic and knee alignment in female with dynamic knee valgus
    Methods
    In this randomize controlled trial, 26 female with dynamic knee valgus were randomly assigned into experimental and control group. Knee valgus and pelvic drop angle have been calculated using two dimensional evaluation method while performing single leg drop landing test. During 8 weeks, the experimental group participated in plyometric exercises, but the control group participated only in their routine training sessions. Data were analyzed by Mixed Repeated Measures ANOVA (p≤.05).
    Results
    The results of study showed knee valgus angle was improved in experimental group compared to the control (p≤.05).The results showed there was no significant difference between control and experimental groups in pelvic drop angle before and after training.
    Conclusion
    The results of this study provide evidence of the positive effect of plyometric exercises on the lower limb kinematics and improvement of knee control in the frontal plane in female athlete with knee dynamic valgus. Therefore, according to the results of this study, we can say that eight weeks of plyometric exercises in female athlete with knee dynamic valgus can reduce the risk of modifiable ACL injury, such as biomechanical factors.
    Keywords: Dynamic knee valgus, Plyometric Training, Movement Pattern
  • فرزانه ساکی، پریسا صداقتی
    هدف
    آزمون های غربالگری حرکت اطلاعات مفیدی در خصوص حرکت و ثبات در زنجیره حرکتی فراهم می کند. ناحیه مرکزی بدن به عنوان پایه و اساس زنجیره حرکتی مسئولیت تسهیل انتقال نیروها و گشتاورها را به عهده دارد. تحقیق حاضر به بررسی ارتباط بین نمرات ترکیبی غربالگری حرکت عملکردی و استقامت عضلات ثبات دهنده مرکزی در تکواندوکاران
    می پردازد.
    روش بررسی
    تحقیق حاضر از نوع تحقیقات مقطعی است. 55 پسر تکواندوکار به صورت تصادفی و با توجه به معیارهای تحقیق به عنوان آزمودنی در تحقیق شرکت کردند. برای ارزیابی استقامت عضلات دهنده ناحیه مرکزی بدن از آزمون های مک گیل استفاده شد. برای ارزیابی عملکرد حرکتی آزمودنی ها از مجموعه آزمون های غربالگری حرکت عملکردی استفاده شد. نرمال بودن توزیع داده ها با استفاده از آزمون شاپیرویلک ارزیابی شد. از آزمون رگرسیون خطی برای تحلیل داده ها استفاده شد (0/05≥p).
    یافته ها
    از بین متغیرهای تحقیق تنها بین استقامت عضلات خم کننده جانبی سمت راست و نمرات غربالگری حرکت عملکردی ارتباط معنا دار مشاهده شد (0/05≥p). ارتباط بین استقامت عضلات خم کننده و باز کننده تنه با نمرات غربالگری حرکت عملکردی معنادار نبود.
    نتیجه گیری
    نتایج تحقیق نشان داد مدل رگرسیونی در پیش بینی نمرات غربالگری حرکت عملکردی یک مدل ضعیف بود. به عبارت دیگر مدل رگرسیونی تنها توانسته بود 36 درصد واریانس نمرات غربالگری حرکت عملکردی را پیش بینی کند. اگرچه استقامت عضلات ثبات دهنده مرکزی برای عملکرد حرکتی مهم است اما احتمال می رود عوامل دیگری غیر از ثبات مرکزی در سطوح بالای ورزشی برای پیش بینی آسیب نقش مهم تری داشته باشند.

    کلید واژگان: ثبات مرکزی, استقامت عضلانی, غربالگری حرکت عملکردی
    F Saki, P Sedaghati
    Purpose
    Functional movement screening tests provide beneficial information regarding the movement and stability in kinetic chain.  The core region of body, as the basis of movement chain, accounts for the facilitation of force and torque transmission. The aim of the present study was to investigate the relationship between functional movement screen composite scores and core stability muscles endurance in Taekwondoists.
    Methods
    In this cross sectional study, 55 male taekwondoistwere randomly participated in the study, according to research criteria. The McGill's tests were used for the assessment of the endurance of core stability muscles. In addition, a series of functional movement screening tests were used for the assessment of the movement function of the participants. The normality of data was tested using the Kolmogorov–Smirnov test. Linear regression test at a significant level of p≤0.05 was used for the analysis.
    Results
    Among the predicting variables, a significant association was found only between the endurance of right lateral flexors and the functional movement screening scores (p≤0.05). No significant association was found between the endurance of trunk flexors/extensors and the functional movement screening scores.
    Conclusion
    The result of the present study showed the failure of regression model to predictthe functional movement screening scores.  In other words, the regression model could weakly predictthe functional movement screening scores (36%). Although the endurance of bodily core stability muscles is considered important for the movement function, other factors besides the core stability (e.g. the range of motion for the back, thigh and foot wrist joints) play an important role.
    Keywords: Muscle Endurance, functional Movement Screening, Core Stability
  • نفیسه آقا محمدی، فرزانه ساکی *، پریسا صداقتی
    زمینه و هدف

    والگوس زانو حین فعالیت های پویا می تواند منجر به پارگی لیگامان صلیبی قدامی شود. هدف پژوهش حاضر بررسی قدرت ایزومتریک و دامنه حرکتی مچ پا در ورزشکاران دختر دارای جابه جایی زانوها به سمت داخل حین اسکات و مقایسه آن با گروه کنترل بود.

    روش بررسی

    برای انجام تحقیق توصیفی-مقطعی حاضر 40 زن سالم (20 نفرکنترل، 20 نفر دارای والگوس داینامیک زانو) بدون سابقه آسیب دیدگی اندام تحتانی در شش ماه گذشته بصورت تصادفی و با توجه به معیارهای ورود انتخاب شدند. حداکثر قدرت ایزومتریک با استفاده از داینامومتر دستی بر حسب کیلوگرم و دامنه حرکتی فعال با استفاده از گونیامتر استاندارد پلاستیکی و بر حسب درجه اندازه گیری شد. برای تعیین اختلاف دامنه حرکتی و قدرت بین دو گروه از آزمون-های t مستقل و آنالیز واریانس چند متغیره استفاده شد (05/0P≤).

    یافته ها

    نتایج نشان داد گروه دارای والگوس داینامیک زانو دامنه حرکتی دورسی فلکشن کمتر (000/0p=) ، دامنه حرکتی اورژن بیشتر (024/0p=) و قدرت ایزومتریک پلانتارفلکشن کمتری (000/0p=) نسبت به گروه کنترل داشتند.

    نتیجه گیری

    با توجه به نتایج حاضر، برنامه های مداخله ای با تمرکز بر قدرت و دامنه حرکتی مچ پا می تواند باعث بهبود کینماتیک حین فعالیت های پویا شود.

    کلید واژگان: دامنه حرکتی, قدرت عضلانی, مفصل مچ, والگوس, آسیب های زانو
    farzaneh saki, parisa sedaghati, farzaneh saki

     

    Background and Objectives

    Knee valgus during dynamic activities can lead to anterior cruciate ligament (ACL) tear. The perpuse of this study was to investigate range of motion and isometric strength of ankle joint between gilrs who exhibit medial knee displacement during squat in compraed to control group.

    Methods

    This cross-sectional and descriptive study was carried out on forty healthy females (control, 20 ; dynamic knee valgus, 20) with no lower-extremity injury in the past 6 months elected randomly according to inclusion criteria. Peak isometric strength was measured in kilogeram using a hand-held dynamometer and active range of motion was measured in degrees with a goniometer. Independent t- test and Multi-variate analyses of variance were used to determine differences in strength and range of motion between groups (P≤0.05).

    Results

    The reasults showed dynamic valgus group had the less dorsiflexion range of motion (P=0.000), increased eversion range of motion (P=0.024) and less plantarflexion strength (P=0.000) in compraed to control group.

    Conclusion

    According to present results interventions focusing on improving strength and range of motion of the ankle may improve kinematics during dynamic activities

    Keywords: Range of Motion, Muscle Strength, Ankle joint, Knee Injuries, Valgus
  • پریسا صداقتی، فرزانه ساکی، پریسا سرلک
    زمینه و هدف
    تمرینات ثبات دهنده مرکزی اگر چه در بسیاری از رشته های ورزشی استفاده می شود، اما تاثیر آن بر ورزش های مختلف در سطح حرفه ای به روشنی مشخص نشده است. بنابراین این مطالعه، به تعیین تاثیر تمرینات تخصصی ثبات مرکزی ویژه شناگران بر عملکرد ورزشی نوجوانان شناگر رقابتی می پردازد.
    مواد و روش ها
    در این مطالعه کارآزمایی بالینی، آزمودنی ها به طور در دسترس شامل 24 دختر نوجوان شناگر رقابتی در سال 1396 با بیش از شش سال سابقه ورزش حرفه ای در تیم داماش تهران، انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمون و کنترل تقسیم شدند. ورزشکاران در دو مرحله برای استقامت عضلات خم کننده، راست کننده و جانبی تنه، قدرت عضلات تنه، تعادل پویا و شنا سرعت 50 و 100 مورد ارزیابی قرار گرفتند. گروه آزمون به مدت هشت هفته تمرینات ثبات دهنده مرکزی را انجام دادند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کواریانس چند متغیره استفاده شد.
    یافته ها
    مقایسه میانگین پیش و پس آزمون گروه آزمون نشان داد که بین استقامت عضلات راست و خم کننده تنه، قدرت ناحیه مرکزی، تعادل پویا، سرعت شنای 50 و 100 متر تفاوت معنی داری وجود دارد. همچنین تفاوت معنی داری بین استقامت خم کننده های تنه (007/0p=)، جانب راست (003/0p=)، مجموع استقامت تنه (014/0p=)، تعادل پویا (007/0p=)، سرعت شنای 50 متر (001/0p=) و سرعت شنای 100 متر (020/0p=) در بین دو گروه مشاهده شد.
    نتیجه گیری
    به نظر می رسد تحت تاثیر یک دوره تخصصی تمرینات ثبات مرکزی ویژه شناگران، به دنبال تغییرات قابل توجه در استقامت عضلات ثبات دهنده مرکزی، تعادل پویا و عملکرد ورزشی شناگران نوجوان رقابتی بهبود می یابد.
    کلید واژگان: ورزشکار, ثبات مرکزی, استقامت, نوجوان
    P. Sedaghati, F. Saki, P. Sarlak
    Background And Objectives
    Despite the extensive use of core stabilizing exercises in a lot of fields of exercise, their effect on variant sports at the professional level is not clear. The purpose of this study was to investigate the impact of specific core stability training on the sports performance of teenage competitive swimmers.
    Materials And Methods
    In this clinical trial study, the participants, 24 teenage girls with a history of more than 6 year of professional exercise in the Tehran Damash team, were selected based on convenience sampling in 2017 and were randomly assigned into two control and experimental groups. The athlets were evaluated in two phases for the endurance of extensor, flexors and lateral trunk muscles, strength of trunk muscles, dynamic balance and swimming speed (50 and 100 m). The participents in the experimnetal group performed core stabilizing exercises for 8 weeks. Data were analyzed using multivariate analysis of covariance.
    Results
    Comparing the mean of pre/post-test in the experimental group showed a significant difference between the endurance of the trunk extensor/flexors, strength of the core region, dynamic balance and swimming speed (50m and 100m). There was also observed a significant difference between the endurance of trunk flexors (p=0.007), right lateralis (p=0.003), total trunk endurance (p=0.014), dynamic balance (p=0.007), and swimming speed of 50m and 100 m (p=0.001 and p=0.020, respectively) in the two groups.
    Conclusion
    It seems that under the impact of a special training course of core stabilizing training for swimmers, following considerable alterations in the endurance of core stabilizing muscles, the dynamic balance and the sports performance of the teenage competitive swimmers are improved.
    Keywords: Athletes, Core stability, Endurance, Teenager
  • امیرعلی جعفرنژادگرو، الهام سرخه، سمیه صلاحی موثق، فرزانه ساکی
    زمینه و هدف
    هدف از این مطالعه مقایسه میزان طیف فرکانس منتخبی از عضلات ناحیه ی تنه و گردن کودکان دارای ناهنجاری سربه جلو با همسالان سالم خود هنگام دویدن بود.
    روش بررسی
    تعداد 12 کودک پسر مبتلا به ناهنجاری سربه جلو (میانگین سنی: 4/1± 7/11سال، قد: 2/6 ± 7/149 سانتی متر و وزن 7/4 ± 0/38 کیلوگرم) و تعداد 16 کودک پسر سالم (میانگین سنی: 3/1± 8/11 سال ، قد: 3/6 ± 2/148 سانتی متر و وزن: 4/5 ± 6/39 کیلوگرم) به طور در دسترس انتخاب شدند. فعالیت الکتریکی عضلات منتخب در دو سمت بدن هنگام دویدن ثبت گردید.
    یافته ها
    نتایج نشان داد که میزان فرکانس عضله دندانه ای قدامی سمت راست طی فاز اتکا دویدن در گروه سربه جلو حدود 6/17 درصد نسبت به گروه سالم بالاتر بود (048/0=P). شاخص عدم تقارن عضله ذوزنقه تحتانی طی فاز اتکا دویدن در گروه سربه جلو حدود 105درصد نسبت به گروه سالم بالاتر بود (044/0=P). همچنین شاخص عدم تقارن عضله ذوزنقه فوقانی طی فاز نوسان دویدن در گروه سربه جلو حدود 141درصد نسبت به گروه سالم بالاتر بود (005/0=P).
    نتیجه گیری
    میزان فرکانس بالاتر عضله دندانه ای قدامی سمت راست طی فاز اتکا در گروه با ناهنجاری سربه جلو نسبت به افراد سالم می تواند نشان از ضعف این عضله در این افراد داشته باشد. با توجه به تفاوت در شاخص عدم تقارن عضله ذوزنقه تحتانی طی فاز اتکا و عضله ذوزنقه فوقانی طی فاز نوسان دویدن در گروه با ناهنجاری سربه جلو در مقایسه با افراد سالم، نیاز به طراحی تمریناتی جهت بهبود تقارن در میزان قدرت این عضلات در این افراد می باشد.
    کلید واژگان: طیف فرکانس, ناهنجاری سربه جلو, دویدن, الکترومایوگرافی, عضلات گردن و تنه
    Amirali Jafarnezhadgero, Elham Sorkheh, Somayeh Salahi Moushegh, Farzaneh Saki
    Background And Objective
    The aim of this study was to compare the frequency domain of selected trunk and neck muscles in children with forward head posture and healthy control ones during running.
    Subjects and
    Methods
    twelve available male children with forward head (age: 11.7±1.4 years, height: 149.7±6.2 cm, weight: 38.0±4.7 kg) and 16 healthy male children (age: 11.8±1.3 years, height: 148.7±6.3 cm, weight: 39.6±5.4 kg) volunteered to participate in this study. The electrical activity of the selected muscles on the both sides of the body were recorded during running.
    Results
    The frequency amplitude of right serratus anterior muscle in forward head group was higher than the healthy group by 17.6% during stance phase of running. The lower trapezius muscle asymmetry index in the forward head group was higher than that in the healthy group by 105%. Upper trapezius muscle asymmetry index in the forward head group was higher than that in the healthy group by 141% during swing phase of running (P=0.005).
    Conclusion
    Higher frequency content of the right stratus anterior muscle in the forward head group during stance phase of running may be due to weakness of this muscle. Because of the higher asymmetry index in the lower and upper trapezius muscle asymmetry indices during stance and swing phases of running in children with forward head posture compared to healthy ones, it is necessary to design a training protocol for improving the strength symmetry in these muscles in these children.
    Keywords: Frequency spectrum, Forward head posture, Running, electromyography, Cervical, trunk muscles
  • پریسا صداقتی*، پریسا سرلک، فرزانه ساکی
    سابقه و هدف
    عملکرد مطلوب شناگران رقابتی به سازگاری های ایجاد شده در قدرت و توان اندام های فوقانی و تحتانی و تعامل با عضلات ثبات دهنده ناحیه مرکزی بدن بستگی دارد. بنابراین تحقیق حاضر به این سوال که آیا بی تمرینی های کوتاه مدت بر عملکرد ورزشی دختران شناگر نخبه رقابتی کودک و نوجوان اثر دارد، می پردازد.
    مواد و روش ها
    برای انجام این کوهورت آینده نگر آزمودنی ها به طور در دسترس انتخاب شده و شامل 48 دختر شناگر رقابتی با بیش از دو سال سابقه ورزش حرفه ای حاضر در تیم داماش تهران بودند که بر اساس سن در دو گروه کودک و نوجوان تقسیم شدند. استقامت عضلات خم کننده، باز کننده و جانبی تنه، قدرت عضلات تنه، تعادل پویا و عملکرد ورزشی (شنای سرعتی 50 و 100 متر) این ورزشکاران در دو مرحله مورد ارزیابی قرار گرفت.
    نتایج
    با مقایسه نتایج بین دو گروه کودک و نوجوان تفاوت معنی داری در سرعت شنای 50 متر مشاهده شد (0/001= P). همچنین، مجموع استقامت عضلات تنه، قدرت عضلات تنه و تعادل پویا در گروه نوجوان تفاوت معنی داری نشان داد (0/01= P) و در گروه کودک تعادل پویا و سرعت شنای 50 و 100 متر تفاوت معنی داری داشت (0/001= P).
    نتیجه گیری
    یک دوره 25 روزه بی تمرینی تغییرات قابل توجهی در عملکرد عضلات تنه، تعادل و اجرای ورزشی شناگران رقابتی به ویژه رده سنی کودک به وجود می آورد.
    کلید واژگان: استقامت, بی تمرینی, قدرت عضلانی, نخبه, ورزشکاران
    Parisa Sedaghati *, Parisa Sarlak, Farzaneh Saki
    Background
    Optimum functioning of the competitive swimmers depends on the adaptations in power and strength of superficial, upper and lower limbs and interaction with core stabilizing muscles of the body. The aim of this study was to compare the effect of short periods of detraining on exercise performance of elite competitive children and adolescents swimmers.
    Materials And Methods
    In this prospective cohort study, 48 female participants with a history of more than 2 years (Damash Team) of professional exercise at Alborz province were selected based on available sampling and were assigned into 2 equal groups of children and adolescents based on their age. During the two periods, dependent variables, endurance of the trunk flexors, lateralis and flexors of the trunk, strength of the trunk muscles, dynamic balance and the performance of the swimmers (50 and 100 m) were evaluated.
    Results
    Comparison of the results for swimming speed (50 m) showed a significant difference between the adolescent and children groups (P=0.001). In addition, total endurance of trunk muscles, power of trunk muscles and the dynamic balance in adolescents showed a significant difference (P=0.01), but the dynamic balance and swimming speed (50 and 100 m) were significant only in the children group (P=0.001).
    Conclusion
    A 25-day detraining period results in a considerable alteration in the trunk muscle function, balance, and exercise performance of the competitive swimmers, especially among the children.
    Keywords: Endurance, Detraining, Muscle strength, Elite, Athletes
  • شهاب الدین باقری *، فرزانه ساکی، نفیسه آقامحمدی، منصوره طاهری نیا
    زمینه و هدف
    تمرینات ورزشی به عنوان شکل خاصی از فعالیت های بدنی جهت دار، ممکن است بر فرآیند شکل گیری وضعیت بدنی، اثرات مهمی داشته باشد. هدف تحقیق حاضر، ارزیابی و مقایسه وضعیت بدنی دختران کاراته کا با افراد غیرورزشکار بود.
    روش تحقیق: 50 نفر دختر کاراته کا و 50 نفر غیرورزشکار در این مطالعه شرکت کردند. برای ارزیابی وضعیت بدنی آزمودنی ها، ناهنجاری های سر به جلو (با استفاده از روش فتوگرامتری)، شانه گرد (با استفاده از گونیا)، کایفوز و لوردوز (با استفاده از خط کش منعطف) و تیلت قدامی لگن (با استفاده از روش ساندرز) اندازه گیری شد. برای تجزیه و تحلیل آماری داده ها آزمون t مستقل و در سطح معنی داری 0/05>p مورد استفاده قرار گرفت.
    یافته ها
    نتایج مطالعه نشان داد که میانگین زاویه سر به جلو (0/004=p)، شانه گرد در سمت چپ و راست (0/0001=p) و کایفوز پشتی (0/0001=p) در دختران کارته کا بیشتر از غیر ورزشکاران بود و تفاوت آن ها از نظر آماری معنی دار بود. علاوه بر این اختلاف معنی داری در میزان لوردوز کمری (0/47=p) و تیلت قدامی لگن (0/75=p) کارته کاها و افراد غیر ورزشکار یافت نشد.
    نتیجه گیری
    نتایج تحقیق حاضر نشان داد علی رغم کم بودن اختلاف شاخص های مورد بررسی در این مطالعه، این اختلاف از نظر بالینی حائز اهمیت است و مربیان و ورزشکاران بهتر است، تدابیر پیشگیرانه و اصلاحی لازم را در برنامه های تمرینی لحاظ کنند.
    کلید واژگان: ستون فقرات, شانه گرد, تیلت لگن, کاراته
    Shahabeddin Bagheri *, Farzaneh Saki, Nifiseh Aghamohammadi, Mansureh Taherinia
    Background And Aim
    Exercise as a specific form of physical activity arrow could have a significant impacts on development’s process of body posture. The aim of the study was to assess and compare the body posture of girls Karate athletes with non-athletes.
    Materials And Methods
    50 girl’s karate athletes and 50 matched non-athletes participated in this study. Forward Head using photogrammetry, rounded shoulders with a goniometer, kyphosis and lordosis using a flexicurve and anterior pelvic tilt by Saunders’s method was measured. Statistical analysis of data using independent t- test and the significance level was 0.05.
    Results
    The Mean forward head angle (p=0.004), the left and right rounded shoulders (p=0.0001), kyphosis (p=0.001) in karate athletes was greater than non-athletes and there were statistical significant. In addition, no significant difference was found between Karate athletes and non-athletes in mean lordosis (p=0.47) and anterior pelvic tilt (p=0.75).
    Conclusion
    The results showed that despite the differences in parameters examined in this study is low, it is clinically important and coaches and athletes should accommodate necessary preventive and corrective Strategies in training programs.
    Keywords: Spine, Rounded shoulder, Pelvic tilt, Karate
نمایش عناوین بیشتر...
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال