به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
مقالات رزومه:

دکتر فاطمه کاظمی نسب

  • فاطمه کاظمی نسب*، علی بهرامی کرچی، فاطمه شرفی فرد، نفیسه حسن پور
    زمینه و هدف

    ویتامین  Dسبب کاهش آسیب عضلانی ناشی از ورزش و درد عضلانی می شود، اما برای رسیدن به نتایج قطعی، نیاز به تحقیقات بیشتری است. هدف این پژوهش بررسی اثر مکمل ویتامین D بر درد عضلانی و ریکاوری پس از ورزش بود.

    روش ها

    برای ارزیابی تاثیرات مصرف ویتامین D بر درد عضلانی و/یا نشانگرهای بیوشیمیایی آسیب عضلانی (میوگلوبین، کراتین کیناز، لاکتات دهیدروژناز) و فاکتورهای التهابی (TNFα و IL-6)، یک مرور نظام مند و فراتحلیل انجام شد. جستجوی اطلاعات از پایگاه های PubMed، Scopus و Web of Science تا فوریه 2024 انجام گردید. تحلیل ها برای مقایسه ویتامین D با دارونما انجام شد و تفاوت های میانگین وزنی (WMD) محاسبه گردید.

    یافته ها

    در کل 11 مطالعه شامل 358 ورزشکار و غیرورزشکار مورد بررسی قرار گرفت. تغییرات درد عضلانی بلافاصله پس از ورزش در اثر مصرف ویتامینD معنادار نشد]70/0P=، 0/07- =WMD] درحالیک ه ویتامین D درد عضلانی را 24 ساعت پس از ورزش به طور معناداری کاهش داد]0/04P=، 0/40- =WMD]. ویتامین D سبب تغییر معنادار کراتین کیناز]0/3P=، U/L 3/22- =WMD]، لاکتات دهیدروژناز]0/3P=، U/L 11/86- =WMD]، میوگلوبین]0/5P=، ng/ml  10/66 =WMD] در زمان بلافاصله پس از ورزش نشد.

    نتیجه گیری

    ویتامین  Dدر کاهش درد عضلانی در زمان 24 ساعت پس از ورزش ممکن است موثر باشد اما احتمالا در کاهش مارکرهای آسیب عضلانی از جمله میوگلوبین، کراتین کیناز، لاکتات دهیدروژناز در طیف های زمانی پس از ورزش تاثیرگذار نیست. با این حال، انجام مطالعات پژوهشی بیشتر در این زمینه توصیه می شود.

    کلید واژگان: درد عضلانی, تمرین ورزشی, ویتامین D, کراتین کیناز
    Fatemeh Kazeminasab*, Ali Bahrami Kerchi, Fatemeh Sharafifard, Nafiseh Hasanpour
    Background and Aim

    Vitamin D has been shown to reduce exercise-induced muscle damage and muscle soreness; however, further research is needed to establish definitive conclusions. The aim of this study was to investigate the effect of vitamin D supplementation on muscle soreness and recovery after exercise.

    Methods

    A systematic review and meta-analysis was conducted to evaluate the effects of vitamin D intake on muscle soreness and biochemical markers of muscle damage, including myoglobin (MB), creatine kinase (CK), lactate dehydrogenase (LDH), and inflammatory factors such as TNFα and IL-6. Data were sourced from PubMed, Scopus, and Web of Science databases up to February 2024. Analyses were performed to compare vitamin D with placebo, and weighted mean differences (WMD) were calculated.

    Results

    A total of 11 studies involving 358 athletes and non-athletes were examined. Changes in muscle soreness immediately after exercise due to vitamin D intake were not statistically significant [P=0.70, WMD=-0.07]. However, vitamin D significantly reduced muscle soreness 24 hours after exercise [P=0.04, WMD=-0.40]. No significant changes were observed in CK [P=0.30, WMD=-3.22 U/L], LDH [P=0.30, WMD=-11.86 U/L], or MB [P=0.50, WMD=10.66 ng/ml] immediately after exercise.

    Conclusion

    Vitamin D may be effective in reducing muscle soreness 24 hours post-exercise, but it does not appear to significantly affect markers of muscle damage, including CK, MB, and LDH, in the timeframes studied. Further research in this area is recommended.

    Keywords: Muscle Soreness, Exercise, Vitamin D, Creatine Kinase
  • فاطمه کاظمی نسب*، نفیسه حسن پور، امید ظفرمند
    زمینه و هدف

    آپلین نقش مهمی در تنظیم هموئوستاز انرژی دارد که نقش آن در دیابت و مقاومت به انسولین به درستی مشخص نیست بنابراین هدف این مطالعه، بررسی تاثیر تمرین ورزشی بر میزان آپلین سرمی و مقاومت به انسولین در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو (T2DM) است.

    مواد و روش ها

    جستجوی نظام مند برای مطالعات مرتبط در پایگاه های اطلاعاتی PubMed، Web of Science، SID، Magiran انجام شد. اندازه اثر و فاصله اطمینان 95 درصد (CI) با استفاده از مدل اثر تصادفی محاسبه شد.

    یافته ها

    تجزیه و تحلیل 14 مداخله با 386 بیمار T2DM نشان داد که تمرین ورزشی سبب تغییر معنادار آپلین سرمی]8/0=P  ،(731/0- تا 897/0) 083/0= [SMD نسبت به گروه کنترل در افراد بزرگسال نشد. با این وجود، تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که تمرین ورزشی سبب کاهش معنادار سطوح گلوکز ناشتا]001/0=P ،(37/26- الی 69/11-)mg/dl  034/19-=[WMD، میزان انسولین ناشتا] 001/0=P ،(429/5- تا 804/1-)mU/mL  616/3-= [WMDو شاخص مقاومت به انسولین یا HOMA-IR]001/0P= ،(044/2- تا 104/1-) 574/1-= [WMD نسبت به گروه کنترل در بیماران T2DM شد.

    نتیجه گیری

    نتایج فراتحلیل حاضر نشان داد که تمرین ورزشی تاثیری بر میزان آپلین سرمی ندارد ولی سبب کاهش گلوکز ناشتا، انسولین ناشتا و مقاومت به انسولین در بیماران T2DM می شود؛ بنابراین، تمرینات ورزشی یک روش مناسب و کارآمد برای بهبود مقاومت به انسولین در بیماران T2DM است.

    کلید واژگان: اپلین, دیابت نوع دو, مقاومت به انسولین, گلوکز خون, تمرین ورزشی
    Fatemeh Kazeminasab *, Nafiseh Hassanpour, Omid Zafarmand
    Introduction

    Apelin is crucial for regulating energy homeostasis, yet its role in diabetes and insulin resistance remains inadequately understood. This study aimed to investigate the effects of exercise training (Exe) on serum apelin levels and insulin resistance in patients with type 2 diabetes mellitus (T2DM).

    Materials and Methods

    A systematic search for relevant studies was conducted using the PubMed, Web of Science, SID, and Magiran databases. Effect sizes and 95% confidence interval (CI) were calculated using a random effects model.

    Results

    Analysis of 14 interventions involving 386 adults with T2DM indicated that exercise training did not result in a significant change in serum apelin levels [SMD=0.083 (95% CI: 0.731 to 0.897), P=0.8] compared to the control group. However, exercise training was associated with significant reductions in fasting glucose levels [WMD=-19.034 mg/dl (95% CI: -11.69 to -26.37), P=0.001], fasting insulin levels [WMD=-3.616 μU/ml (95% CI: -1.804 to -5.429), P=0.001], and insulin resistance as measured by HOMA-IR [WMD=-1.574 μU/ml (95% CI: -1.104 to -2.044), P=0.001], relative to the control group.

    Conclusion

    The results of this meta-analysis indicate that exercise training does not significantly affect serum apelin levels. However, it contributes to reductions in fasting glucose, fasting insulin, and insulin resistance in patients with T2DM. Thus, exercise is an effective strategy for improving insulin resistance in individuals with T2DM.

    Keywords: Apelin, Type 2 Diabetes, Insulin Resistance, BLOOD GLUCOSE, Exercise Training
  • فاطمه کاظمی نسب*، زهرا باقری، فاطمه تاج آبادی
    مقدمه

    چندین مطالعه اثر مکمل پروتئین وی بر نشانگرهای آسیب عضلانی و ریکاوری ورزشکاران را بررسی کرده اند. با این وجود داده های تلفیقی از چندین مطالعه نشان از محدود بودن مزایای پروتئین وی بر ریکاوری در ورزشکاران است. هدف پژوهش حاضر، بررسی اثر مکمل پروتئین وی بر ریکاوری پس از ورزش و فاکتورهای آسیب عضلانی در آزمودنی های سالم بود.

    روش ها

    با انجام یک جستجوی سیستماتیک در مقالات منتشر شده تا نوامبر سال 2023، تاثیر مصرف مکمل پروتئین وی بر نشانگرهای آسیب عضلانی مثل کراتین کیناز (Creatine kinase) CK، لاکتات دهیدروژناز (Lactate dehydrogenase) LDH، میوگلوبین (Myoglobin) Mb و درد عضلانی در افراد سالم بررسی شد. تفاوت میانگین وزنی (Weighted mean difference) WMD، تفاوت میانگین استاندارد شده (Standardized mean difference) SMD با استفاده از مدل اثر تصادفی محاسبه شد.

    یافته ها

    در این فراتحلیل که شامل 32 مطالعه با 625 آزمودنی بود، مشخص شد که مصرف پروتئین وی منجر به کاهش معنی دار درد عضلانی در هیچ یک از زمان های بلافاصله، 24، 72 و 96 ساعت پس از ورزش نشد. همچنین، تاثیر معنی دار پروتئین وی بر  CKدر 24 ساعت پس از ورزش نسبت به گروه شاهد مشاهده گردید. به علاوه، پروتئین وی، تاثیر معنی دار بر LDH در بازه ی بلافاصله پس از ورزش در افراد ورزشکار داشت، ولی پروتئین وی، تاثیری بر Mbدر افراد ورزشکار و غیرورزشکار در هیچ کدام از بازه های زمانی نداشت.

    نتیجه گیری

    بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه، مصرف مکمل پروتئین وی سبب کاهش CK و LDH پس از ورزش شد. با این حال، بررسی اثر مکمل پروتئین وی در کاهش درد عضلانی و ریکاوری پس از تمرین ورزشی نیاز به مطالعات بیشتری دارد.

    کلید واژگان: تمرین ورزشی, پروتئین وی, کراتین کیناز, لاکتات دهیدروژناز, میوگلوبین
    Fatemeh Kazeminasab *, Zahra Bagheri, Fatemeh Tajabadi
    Background

    Several studies have investigated the effect of whey protein supplementation on muscle damage markers and recovery of athletes. However, combined data from several studies show that the benefits of whey protein on recovery in athletes are limited. The purpose of this study was to investigate the effect of whey protein supplementation on post-exercise recovery and muscle damage factors in healthy subjects.

    Methods

    A systematic search of published articles until November 2023 was conducted to examine the effect of whey protein supplementation on markers of muscle damage such as creatine kinase (CK), lactate dehydrogenase (LDH), myoglobin (Mb), and muscle soreness in healthy individuals. Weighted mean difference (WMD) and standardized mean difference (SMD) were calculated using a random-effects model.

    Findings

    In this meta-analysis comprising 32 studies with 625 participants, it was found that whey protein consumption led to a significant reduction in muscle soreness at immediate, 24,72, and 96 hours post-exercise. Additionally, a substantial impact of whey protein on CK at 24 hours post-exercise, compared to the control group, was observed. Moreover, whey protein significantly affected LDH immediately after exercise training in athletes. However, whey protein did not affect Mb in athletes and non-athletes at any time.

    Conclusion

    Based on the results of this research, consumption of whey protein supplements decreased CK and LDH after exercise training. However, investigating the effect of whey protein supplementation in reducing muscle soreness and post-exercise recovery requires more studies.

    Keywords: Exercise Training, Whey Protein, Creatine Kinase, Lactate Dehydrogenase, Myoglobin
  • فاطمه کاظمی نسب*، مهدی مهوری حبیب آبادی، علیرضا روحی، نفیسه حسن پور
    مقدمه

    اثر مکمل کراتین بر نشانگرهای غیر مستقیم آسیب عضلانی و عملکرد ورزشی ورزشکاران در چندین پژوهش مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج این مطالعات متناقض بوده و تاثیر مثبت کراتین بر فرایند بازیابی و بهبود در ورزشکاران همچنان غیر مشخص است. هدف پژوهش حاضر، بررسی اثر مکمل کراتین بر فرایند بازیابی و بهبود پس از ورزش و عوامل  آسیب عضلانی در آزمودنی های سالم بود.

    مواد و روش ها

    جستجوی نظام مند مقالات منتشر شده از پایگاه های اطلاعاتی انگلیسی و فارسی تا نوامبر سال 2023 برای بررسی اثر مکمل کراتین بر نشانگرهای آسیب عضلانی کراتین کیناز (CK) و لاکتات دهیدروژناز (LDH) و درد عضلانی در آزمودنی های سالم انجام شد. تفاوت میانگین وزنی (WMD) و تفاوت میانگین استاندارد شده (SMD) و فاصله اطمینان 95% با استفاده از مدل اثر تصادفی محاسبه شد.

    یافته ها

    در مجموع 20 مطالعه شامل 458 آزمودنی، وارد فراتحلیل حاضر شد. نتایج نشان داد که کراتین سبب تغییر معنادار درد عضلانی در هیچ یک از زمان های 24، 48، 72 و 96 ساعت پس از ورزش، نسبت به گروه شاهد نشد. همچنین در دریافت کنندگان کراتین، تغییر معناداری در مقادیر، CK در هیچ یک از طیف های زمانی، نسبت به گروه شاهد مشاهده نشد. علاوه بر این، مصرف کراتین در افراد ورزشکار و غیرورزشکار سبب ایجاد تغییر معنادار در مقادیر LDH در محدوده های زمانی مختلف پس از ورزش، نسبت به گروه شاهد نشد.

    نتیجه گیری

    نتایج مطالعه حاضر نشان می دهد، مکمل کراتین در کاهش درد عضلانی و عوامل آسیب عضلانی پس از ورزش موثر نیست.

    کلید واژگان: تمرین ورزشی, کراتین کیناز, لاکتات دهیدروژناز, کراتین, درد عضلانی
    F. Kazeminasab*, M .Mehvari Habib Abadi, A. Rouhi, N .Hassanpour
    Introduction

    Several studies have investigated the effect of creatine supplementation on indirect markers of muscular damage and sports performance of athletes. However, pooled data from several studies suggest that the benefits of creatine on recovery of athletes are limited. The aim of this study was to investigate the effect of creatine supplementation on post-exercise recovery and muscle injury factors in healthy subjects.

    Materials and Methods

    A systematic search of articles published in English and Persian databases until November 2023 was conducted to investigate the effect of creatine supplementation on muscle injury markers creatine kinase (CK) and lactate dehydrogenase (LDH) and muscle soreness in healthy subjects. Weighted mean difference (WMD) and standardized mean difference (SMD) and 95% confidence interval were calculated using random effect model.

    Results

    A total of 20 studies including 458 subjects were included in the present meta-analysis. The results showed that creatine did not cause a significant change in muscle soreness in any of 24, 48, 72, and 96 hours after exercise compared to the control group. Also, creatine did not cause a significant change in CK in any time spectrum compared to the control group. In addition, creatine did not cause a significant change in LDH in different time ranges after exercise compared to the control group in athletes and non-athletes.

    Conclusion

    The results of the present study show that creatine supplementation is not effective in reducing muscle soreness and muscle injury factors after exercise.

    Keywords: Exercise Training, Creatine Kinase, Lactate Dehydrogenase, Creatine, Muscle Soreness
  • فاطمه کاظمی نسب*، محمدحسین محبوبی، کریم آزالی علمداری

    هدف مطالعه حاضر بررسی اثر ترکیبی تمرین هوازی و رژیم گیاه خواری بر فشارخون بر بزرگسالان دارای اضافه وزن و چاق بود. جستجوی سیستماتیک در پایگاه های اطلاعاتی Scopus، Web of science، PubMed و Google scholar برای مقالات منتشر شده به زبان انگلیسی تا فوریه 2023 انجام شد. فراتحلیل برای بررسی اثر ترکیبی تمرین هوازی و رژیم گیاه خواری بر وزن بدن و فشار خون بزرگسالان دارای اضافه وزن و چاق انجام شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از مدل اثر تصادفی و تفاوت میانگین وزنی (WMD) انجام شد. نتایج 25 مطالعه با 10192 آزمودنی نشان داد که تمرین هوازی و رژیم گیاه خواری به صورت ترکیبی سبب کاهش معنادار وزن بدن] 001/0P= kg, 63/4-= [WMD، فشار خون سیستولی] 001/0P= mmHg, 94/6-= [WMDو فشار خون دیاستولی] 001/0P= mmHg, 5/4-= [WMD در بزرگسالان دارای اضافه وزن و چاق شد. تمرین هوازی توام با رژیم گیاه خواری به عنوان یک راهکار غیردارویی برای کاهش وزن و کنترل فشار خون برای بزرگسالان دارای اضافه وزن یا چاق پیشنهاد میشود. علاوه بر این، تمرین هوازی و رژیم گیاه خواری با هر دو نوع مدت (کمتر از 12 هفته و بیشتر از 12 هفته) سبب کاهش معنادار فشار خون در بزرگسالان چاق و اضافه وزن میشود.

    کلید واژگان: تمرین هوازی, رژیم گیاهخواری, فشارخون, بیماری قلبی عروقی, چاقی
    Fatemeh Kazeminasab*, Mohammadhossein Mahboobi, Karim Azali Alamdari

    The purpose of this study was to investigate the impact of combining aerobic exercise (AE) and vegetarian diet (VD) on blood pressure and body weight in adults with overweight and obesity. The PubMed, Web of Science, Scopus, and Google scholar databases were searched until February 2023 for English articles, and 1065 articles were found. Meta-analyses were performed to compare the impact of aerobic exercise and vegetarian diet on body weight, blood pressure in adults with overweight and obesity. Data analysis was performed using random effect model and weighted mean differences (WMD). The results of meta-analysis of 25 studies with 10192 adults showed that combined aerobic exercise and vegetarian diet significantly decreased in body weight [WMD=-4.63, p=0.001] , systolic blood pressure [WMD=-6.94, p=0.001] , and diastolic blood pressure [WMD=-4.5, p=0.001] , in adults with overweight and obesity.  Aerobic training alongside vegetarian diet as a non-medication approach for weight loss and blood pressure control in adults with overweight and/or obesity. In addition, aerobic exercise and vegetarian diet with both types of duration (less than 12 weeks and more than 12 weeks) cause a significant decrease in blood pressure in adults with overweight and obesity.

    Keywords: Aerobic Exercise, Vegetarian Diet, Blood Pressure, Cardiovascular Disease, Obesity
  • فاطمه کاظمی نسب، امید ظفرمند*
    زمینه و هدف

    تمرین ورزشی به همراه مصرف مکمل گیاهی، به عنوان شیوه ای مهم در کنترل و پیشگیری از چاقی و فشار خون توصیه شده است. هدف مطالعه حاضر، بررسی ترکیب تمرین ورزشی و مصرف چای سبز بر ترکیب بدن و فشار خون در بزرگسالان دارای اضافه وزن و چاق بود

    روش ها

     در این مطالعه فراتحلیل پایگاه های اطلاعاتی PubMed ،Web of Science ، Scopus، Sid و Magiran و موتورهای جستجو google scholar و PubMed بدون محدودیت زمانی و با کلید واژه های exercise training, physical activity, green tea extract, body composition, blood pressure, adults, obesity مقالات به زبان انگلیسی و فارسی تا ژوئن 2024 مورد جستجو قرار گرفت. تفاوت میانگین و فاصله اطمینان 95% با استفاده از مدل اثر تصادفی محاسبه شد. ناهمگونی با استفاده از آزمون I2 و سوگیری انتشار با تحلیل بصری فونل پلات و آزمون Egger بررسی شدند.

    نتایج

    در مجموع 13مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده و 283 آزمودنی بزرگسال فراتحلیل شدند. نتایج نشان داد ترکیب تمرین ورزشی و  مصرف چای سبز سبب کاهش معنادار شاخص توده بدن (0/001=P)، فشارخون سیستول (0/024=P)، فشارخون دیاستول (0/039=P) شد. اما تغییر معنادار نسبت دور کمر به لگن (0/298=P) و درصد چربی بدن (0/806=P) در بزرگسالان دارای اضافه وزن و چاق نسبت به گروه کنترل وجود نداشت.

    نتیجه گیری

    نتایج نشان داد ترکیب تمرین ورزشی و مصرف چای سبز در بزرگسالان دارای اضافه وزن و چاق سبب بهبود ترکیب بدن و کاهش فشار خون می شود. بنابراین، این دو مداخله می تواند به عنوان یک راهکار غیردارویی و کاربردی برای کاهش بیماری های قلبی - عروقی و دیابت پیشنهاد شود.

    کلید واژگان: تمرین ورزشی, چای سبز, ترکیب بدن, فشار خون, بزرگسالان
    F. Kazeminasab, Omid Zafarmand *
    Background & Aim

    Exercise along with taking herbal supplement is recommended as an important way to control and prevent obesity and blood pressure. The aim of the present study was to evaluate the combination of exercise and drinking green tea on body composition and blood pressure in overweight and obese adults.

    Methods

    In this meta-analysis study, articles in English and persian languages were searched without time limit until June 2024, in PubMed, Web of Science, Scopus, Google scholar, Sid and Magiran databases -using keywords exercise training, physical activity, green tea extract, body composition, blood pressure, adults and obesity. Mean difference and 95% confidence interval were calculated using random effect model. Heterogeneity was evaluated using the I2 test, and diffusion bias was evaluated by visual analysis of funnel plot and Egger's test.‎

    Results

    A total of 13 randomized clinical trial studies and 283 adult subjects were analyzed. The results showed that the combination of exercise and drinking green tea caused a significant decrease in body mass index (P=0.001), systolic blood pressure (P=0.024), and diastolic blood pressure (P=0.039). However, there was no significant change in waist-to-hip ratio (P=0.298) and body fat percentage (P=0.806) in overweight and obese adults compared to the control group.

    Conclusion

    The results showed that the combination of exercise and drinking green tea improves body composition and lowers blood pressure in overweight and obese adults. Therefore, these two interventions can be suggested as a practical and non-pharmacological solution to reduce cardiovascular diseases and diabetes.

    Keywords: Exercise Training, Green Tea, Body Composition, Blood Pressure, Adults
  • فاطمه کاظمی نسب*، نسیم بهزادنژاد
    مقدمه

    شیوع چاقی و اضافه وزن در بزرگسالان روبه افزایش است که تمرین تناوبی با شدت بالا (HIIT) و رژیم غذایی با محدودیت کربوهیدرات (CRD) ممکن است مداخله موثری برای بهبود ترکیب بدن و حداکثر اکسیژن مصرفی باشد. از این رو، هدف مطالعه حاضر بررسی اثر ترکیبی تمرین تناوبی با شدت بالا و رژیم غذایی با محدودیت کربوهیدارت بر ترکیب بدن و آمادگی هوازی در بزرگسالان با وزن طبیعی، دارای اضافه وزن و چاق است.

    روش کار

    جستجوی جامع در پایگاه های اطلاعاتی پابمد، وب آو ساینس، جهاد دانشگاهی، مگیران و گوگل اسکولار برای مقالات منتشر شده تا ژانویه 2023 انجام شد. فراتحلیل برای بررسی اثر ترکیبی HIIT و CRD بر ترکیب بدن بزرگسالان انجام شد. تفاوت میانگین استاندارد شده (SMD) یا تفاوت میانگین وزنی (WMD) و فاصله اطمینان 95 درصد با استفاده از مدل اثر تصادفی محاسبه شد.

    نتایج

    نتایج 13 مطالعه با 173 آزمودنی نشان داد که HITT و CRD سبب کاهش معنادار وزن بدن]001/0P= ، 23/4-[، BMI]001/0P= ، 14/1- [، درصد چربی بدن]001/0 P=، 18/3-[، توده چربی بدن]001/0 P=، 94/2- [در بزرگسالان با وزن طبیعی، دارای اضافه وزن و چاق می شود. اما این دو مداخله باعث تغییر توده عضلانی]8/0 P=، 1/0- [نمی شود.

    بحث و نتیجه گیری

    استفاده از رژیم غذایی کم کربوهیدرات به همراه تمرینات تناوبی با شدت بالا می تواند منجر به کاهش وزن و بهبود ترکیب بدن در بزرگسالان با وزن طبیعی، دارای اضافه وزن و چاق شود. همچنین این دو مداخله به صورت همزمان می تواند بر عملکرد هوازی اثرات بهینه ای داشته باشد.

    کلید واژگان: تمرین تناوبی با شدت بالا, رژیم کم کربوهیدرات, ترکیب بدنی, آمادگی هوازی
    Fatemeh Kazeminasab *, Nasim Behzadnejad
    Introduction

    The prevalence of obesity and overweight in adults is increasing, so high-intensity interval training (HIIT) and carbohydrate-restricted diet (CRD) may be an effective intervention to improve body composition and maximal oxygen consumption. Therefore, the aim of this study is to investigate the combined effect of high-intensity interval training and carbohydrate-restricted diet on body composition and aerobic fitness in normal weight, overweight, and obese adults.

    Materials and Methods

    A comprehensive search was conducted in the information databases of PubMed, Web of Science, SID, Magiran, and Google Scholar for articles published up to January 2023. A meta-analysis was conducted to investigate the combined effect of HIIT and CRD on body composition in adults. Standardized mean difference (SMD) or weighted mean difference (WMD) and 95% confidence interval were calculated using random effect model.

    Results

    The results of 13 studies with 173 subjects showed that HIIT and low-carbohydrate diet caused a significant decrease in body weight [-4.23, P=0.001], BMI [-1.14, P=0.001], body fat percentage [-3.18, P=0.001], fat mass [-2.94, P=0.001] becomes obese in normal weight, overweight, and obese adults. But these two interventions do not change the muscle mass [-0.1, P=0.8].

    Conclusion

    Using a low-carbohydrate diet along with HIIT can lead to weight loss and body composition improvement in normal weight, overweight and obese adults. Also, these two interventions simultaneously can exert optimal effects on aerobic performance.

    Keywords: High Intensity Interval Training, Low Carbohydrate Diet, Body Composition, Aerobic Fitness
  • فاطمه کاظمی نسب*، فاطمه شرفی فرد
    زمینه و هدف

    ترکیب تمرین مقاومتی و رژیم غذایی کتوژنیک به عنوان یک راهبرد موثر برای بهبود ترکیب بدن شناخته شده است. هدف فراتحلیل حاضر بررسی اثر ترکیبی تمرین مقاومتی و رژیم غذایی کتوژنیک بر فاکتورهای ترکیب بدن است.

    روش تحقیق: 

    جستجوی جامع در پایگاه های اطلاعاتی وب آو ساینس، اسکوپوس، پابمد، مگیران و مرکز اطلاعات علمی جهاد دانشگاهی (SID) بدون محدود کردن سال انتشار تا اسفند 1401 انجام شد. فراتحلیل برای بررسی اثر ترکیبی تمرین مقاومتی و رژیم غذایی کتوژنیک بر ترکیب بدن انجام شد. برای محاسبه اندازه اثر، WMD و فاصله اطمینان 95 % با استفاده از مدل اثر ثابت و تصادفی محاسبه شد.

    یافته ها

    درمجموع، 20 مطالعه با 544 بزرگسال وارد فراتحلیل حاضر شدند. نتایج نشان داد تمرین مقاومتی و رژیم کتوژنیک سبب کاهش معنا دار وزن بدن [001/0=P، (27/3- الی 03/1-CI:)kg  15/2-]، درصد چربی بدن [001/0=P، (53/2- الی 61/0-CI:) % 57/1-] نسبت به گروه کنترل در بزرگسالان شد. درحالی که تغییر توده عضلانی [3/0=P، (17/1- الی 37/0CI:) kg 39/0-] و BMI [4/0=P، (14/1- الی 46/0CI:) kg/m2 34/0-] تغییر معنا داری نداشتندد.

    نتیجه گیری

    نتایج مطالعه فراتحلیل حاضر نشان می دهد که رژیم غذایی کتوژنیک در مقایسه با رژیم غذایی عادی اثر مفیدی بر کاهش وزن بدن و درصد چربی در افرادی که تمرین مقاومتی انجام می دهند، دارد. با این حال، نتایج این پژوهش در رابطه با اثرات رژیم کتوژنیک به همراه تمرین مقاومتی بر تغییرات توده عضلانی بدن هنوز چالش برانگیز است و نیاز به افزایش تعداد مطالعات پژوهشی بیشتر در این زمینه است تا بتوان نتیجه گیری قاطعانه ای برای بررسی اثرات ترکیبی رژیم کتوژنیک و تمرین مقاومتی بر توده عضلانی بدن ارائه داد.

    کلید واژگان: تمرین مقاومتی, رژیم کتوژنیک, بزرگسال, ترکیب بدن, درصد چربی بدن
    Fatemeh Kazeminasab*, Fatemeh Sharafifard
    Background and Aims

    The combination of resistance training (RT) with a ketogenic diet (KD) is acknowledged as an effective strategy to improve body composition. The present meta-analysis aimed to investigate the combined effect of RT and KD on body composition factors.

    Materials and Methods

    A comprehensive search was conducted in Web of Science, Scopus, PubMed, Magiran, and Scientific Information Database (SID) until March 2023 without limiting the year of publication. Meta-analysis was performed to investigate the combined effect of RT and KD on body composition. In order to calculate the effect size, weighted mean difference (WMD), and 95% confidence interval were calculated using fixed and random effect models.

    Results

    A total of 20 studies with 544 adults were included in the present meta-analysis. The results indicated that RT and KD caused a significant decrease in body weight (BW) [-2.15 kg (CI: -3.27 to -1.03), P=0.001,], body fat percentage [-1.57% (CI: -2.53 to -0.61), P=0.001], compared to the control group in adults. While free fat mass (FFM) [-0.39 kg (CI: -1.17 to 0.37), P=0.3], and body mass index (BMI) were not significant [-0.34 kg/m2 (CI: -1.14 to 0.46), P=0.4].

    Conclusion

    The results of the present meta-analysis indicated that the KD, compared to the non-KD, had a beneficial effect on reducing BW and fat percentage in people who follow RT. However, the effects of KD combined with RT on increasing FFM were not observed. However, the results of this research regarding the effects of the combination of KD and RT on FFM changes are still challenging, and there is a need to increase the number of investigations in this field to provide a decisive conclusion to examine the combined effects of KD and RT on FFM.

    Keywords: Resistance Training, Ketogenic Diet, Adult, Body Composition, Body Fat Percentage
  • فاطمه کاظمی نسب*، نسیم بهزاد نژاد، موسی خلفی
    مقدمه

    بیماری مزمن انسداد ریوی (COPD) یکی از بیماری های تنفسی است که التهاب نقش مهمی در روند پیشرفت آن دارد. تمرینات ورزشی در بهبود التهاب مزمن موثر است؛ بااین حال، آثار تمرینات گوناگون ورزشی بر نشانگرهای التهابی در این بیماران واضح و روشن نیست؛ ازاین رو، هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر تمرینات ورزشی بر نشانگرهای التهابی IL-6، TNF-α و CRP در بیماران COPD است.

    مواد و روش ها

    پایگاه های اطلاعاتی PubMed، Web of Science، SID، Magiran و Google scholar برای مقالات منتشرشده تا جولای سال 2023 به صورت سیستماتیک جستجو شد و فراتحلیل برای تاثیر تمرینات ورزشی بر نشانگرهای التهابی در بیماران COPD انجام گرفت. تفاوت میانگین استاندارد (SMD) و فاصله اطمینان 95 درصد (CI) با استفاده از الگوی اثر تصادفی محاسبه گردید؛ همچنین برای تعیین ناهمگونی از آزمون I2 و برای بررسی سوگیری انتشار از آزمون فونل پلات و تست Egger استفاده شد.

    یافته های پژوهش:

     نتایج تجزیه وتحلیل داده های 11 مطالعه با 578 بیمار COPD نشان داد که تمرینات ورزشی به کاهش غیر معنادار مقادیر گردش خونی CRP (P=0.16، [175/0 الی 100/0-] SMD=-0.413) و IL-6 (P=0.54، [36/0 الی 69/0-] SMD=-0.164) و TNF-α (P=0.51، [44/1- الی 72/0] SMD=-0.358) در بیماران COPD منجر می شود؛ همچنین نتایج تحلیل زیرگروهی نشان داد که تمرین هوازی (P=0.1، SMD=-0.55) نسبت به تمرین مقاومتی (P=0.7، SMD=-0.09)، به کاهش CRP سرمی در بیماران COPD می انجامد؛ اما به هرحال، این تفاوت معنادار نیست.

    بحث و نتیجه گیری

    یافته های فراتحلیل حاضر نشان می دهد که احتمالا تمرینات هوازی یک مداخله ورزشی موثر برای کاهش CRP در بیماران COPD باشد.

    کلید واژگان: تمرین ورزشی, بیماری مزمن انسداد ریوی, اینترلوکین 6, فاکتور نکروز تومور آلفا, پروتئین واکنشی C
    Fatemeh Kazeminasab*, Nasim Behzanejad, Mousa Khalafi
    Introduction

     Chronic obstructive pulmonary disease (COPD) is one of the respiratory diseases in which inflammation plays a key role in its development. Exercise training has acritical role in improving chronic inflammation. Nonetheless, the effects of various exercise training on inflammatory markers in these patients are not clear. Therefore, the present study aimed to assess the impact of exercise on the inflammatory markers, including IL-6, TNF-α, and c-reactive protein in patients with COPD.

    Material & Methods

    A systematic search was conducted on PubMed, Web of Science, SID, Magiran, and Google scholar databases for articles published until July 2023. A meta-analysis was performed for the impact of exercise on inflammatory markers in COPD patients. Effect size (SMD) and 95% confidence interval were calculated using random effect model. Moreover, I2 test was employed to determine heterogeneity, while Funnel plot test and Egger test were used to check publication bias.

    Results

    The results of the data analysis of 11 studies on 578 patients with COPD demonstrated that exercise led to a non-significant decrease in circulating CRP values [SMD=-0.413 (-0.100 to 0.175), P=0.16], IL-6 [SMD=-0.164 (-0.69 to 0.36], P=0.54], TNF-α [SMD=-0.358 (-1.44 to 0.72), P=0.51) in COPD patients. Furthermore, the results of the subgroup analysis pointed out that aerobic training [SMD=-0.55, P=0.1] compared to resistance training [SMD=-0.09, P=0.7] led to a decrease in CRP in patients with COPD. Nonetheless, this difference was not significant.

    Discussion & Conclusion

    The findings of the present meta-analysis illustrated that aerobic exercise is probably an effective exercise intervention to reduce CRP in patients with COPD.

    Keywords: Chronic Obstructive Pulmonary Disease, C-Reactive Protein Exercise, Interleukin 6, Tumor Necrosis Factor-Alpha
  • فاطمه کااظمی نسب*، نفیسه حسن پور
    مقدمه

    لپتین و آدیپونکتین، آدیپوکین هایی هستند که توسط سلول های چربی تولید می شوند و در بیماری چاقی نقش مهمی دارند. هدف مطالعه حاضر بررسی مقایسه اثر رژیم غذایی کم کالری (LCD) و تمرین ورزشی (Exe) بر لپتین و آدیپونکتین در میانسالان و سالمندان دارای اضافه وزن و چاق بود.

    روش ها

    جستجوی سیستماتیک در پایگاه های اطلاعاتی PubMed، Web of Science، SID، Magiran و Google scholar برای مقالات انگلیسی و فارسی منتشر شده تا مرداد ماه سال 1402 انجام شد. اندازه اثر و فاصله اطمینان 95 درصد با استفاده از مدل اثر تصادفی محاسبه شد.

    یافته ها

    نتایج 25 مطالعه با 2063 میانسال و سالمند دارای اضافه وزن و چاق نشان داد که ترکیب تمرین ورزشی و رژیم غذایی نسبت به Exe سبب کاهش معنادار لپتین]001/0P=  ،4/0- = [SMDو افزایش معنادار آدیپونکتین]02/0P= ، 17/0 = [SMDدر میانسالان و سالمندان دارای اضافه وزن و چاق شد. در مقابل LCD نسبت به Exe سبب تغییر معنادار لپتین سرمی]1/0P=  ،16/0- =[SMD و آدیپونکتین]7/0P= ، 05/0 = [SMDدر میانسالان و سالمندان دارای اضافه وزن و چاق نشد. همچنین ترکیب تمرین ورزشی و رژیم غذایی نسبت به LCD سبب تغییر معنادار لپتین]2/0P= ، 11/0- = [SMDو آدیپونکتین]8/0P= ، 02/0 =[SMD در میانسالان و سالمندان دارای اضافه وزن و چاق نشد.

    نتیجه گیری

    پیشنهاد می شود میانسالان و سالمندان برای دستیابی هیپولپتینمی و هایپرآدیپونکتینمی، ترکیبی از مداخلات تمرین ورزشی و رژیم غذایی کم کالری را در سبک زندگی خود قرار دهند.

    کلید واژگان: رژیم غذایی کم کالری, لپتین, آدیپونکتین, تمرین ورزشی, سالمندی
    Fatemeh Kazeminasab*, Nafiseh Hasanpour
    Background

    Leptin and adiponectin are adipokines produced by fat cells and play an important role in obesity. The purpose of this study was to compare the effect of low-calorie diet (LCD) and exercise (Exe) on leptin and adiponectin in middle-aged and elderly adults with overweight and obesity.

    Methods

    A systematic search was conducted in PubMed, Web of Science, SID, Magiran, and Google scholar databases for English and Persian articles published until August 2023. The effect size and 95% confidence interval (CI) were calculated using the random effect model.

    Results

    The results of 25 studies with 2063 middle-aged and elderly people with overweight and obesity showed that the combination of exercise and diet compared to exercise alone causes a significant decrease in serum leptin [SMD=-0.4, P=0.001], and a significant increase in serum adiponectin [SMD=0.17, P=0.02] in middle-aged and elderly adults with overweight and obesity. Also, findings showed that the diet compared to exercise alone causes a decrease in serum leptin [SMD=-0.16, P=0.1], and a significant increase in serum adiponectin [SMD=0.05, P=0.7] in middle-aged and elderly adults with overweight and obesity. Also, diet compared to exercise alone does not cause a significant change in serum leptin [SMD=-0.11, P=0.2], and serum adiponectin [SMD=0.02, P=0.8] in middle-aged and elderly adults with overweight and obesity.

    Conclusion

    It is suggested that middle-aged and elderly people to achieve hypoleptinemia and hyperadiponectinemia, use a combination Include exercise training and low-calorie diet in your lifestyle.

    Keywords: low-calorie diet, leptin, Adiponectin, Exercise, Aging
  • فاطمه کاظمی نسب*، نفیسه حسن پور
    هدف
    لپتین و آدیپونکتین دو نوع آدیپوکاین (یا آدیپوسایتوکاین) هستند که در کنترل فرآیندهای متابولیک به ویژه در چاقی نقش مهمی دارند. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر تمرین همزمان بر سطوح لپتین، آدیپونکتین و ترکیب بدن در بزرگسالان چاق و دارای اضافه وزن بود. روش شناسی: جستجوی سیستماتیک در پایگاه های اطلاعاتی PubMed، Web of Science، SID، Magiran و Google scholar برای مقالات انگلیسی و فارسی منتشر شده تا شهریور ماه سال 1402 انجام شد. فراتحلیل حاضر برای بررسی تاثیر تمرین همزمان بر سطوح لپتین، آدیپونکتین و ترکیب بدن در بزرگسالان چاق و دارای اضافه وزن به انجام رسید. اندازه اثر و فاصله اطمینان 95 درصد (CI) با استفاده از مدل اثر تصادفی محاسبه شد.
    نتایج
    نتایج 26 مطالعه با 732 بزرگسال مبتلا به اضافه وزن و چاقی نشان داد که تمرین همزمان سبب کاهش معنادار لپتین سرمی]001/0 p=،61/0-=[SMD، وزن بدن]001/0p= ،kg 38/3-=[WMD، شاخص توده بدنی]001/0p= ،kg/m2 74/0-=[WMD، توده چربی بدن]001/0p= ،g 56/2-=[WMD، دور کمر]001/0p= ،cm 47/5-=[WMD، نسبت دور کمر به دور لگن]001/0p= ، 02/0-= [WMDو افزایش معنادار آدیپونکتین سرمی]001/0p= ،56/0= [SMDنسبت به گروه کنترل در بزرگسالان چاق و دارای اضافه وزن شد.
    نتیجه گیری
    تمرین همزمان و ترکیبی سبب کاهش معنادار لپتین سرمی و افزایش معنادار آدیپونکتین سرمی در بزرگسالان دارای اضافه وزن و چاق می شود. این موضوع نشان دهنده مزایای سلامت قابل توجه تمرین همزمان برای بزرگسالان است. لذا پیشنهاد می شود که جامعه آماری مزبور برای دستیابی به تندرستی از مزایای تمرین همزمان بهره بجویند.
    کلید واژگان: آدیپوسایتوکاین, لپتین, آدیپونکتین, تمرین همزمان, تمرین ترکیبی
    Fatemeh Kazeminasab *, Nafiseh Hasanpour
    Aim
         Leptin and adiponectin are two types of adipokines (or adipocytokines) that play an important role in controlling metabolic processes, especially in obesity. The aim of this study was to investigate the effect of simultaneous exercise on leptin, adiponectin and body composition levels in adults with overweight and obesity.
    Materials and methods
    A systematic search was conducted in PubMed, Web of Science, SID, Magiran, and Google Scholar for English and Persian articles published until September 2023. The present meta-analysis was conducted to investigate the effect of concurrent exercise on leptin, adiponectin and body composition levels in adults with overweight and obesity. Effect size and 95% confidence interval (CI) were calculated using random effect model.
    Results
    The results of 26 studies with 732 overweight and obese adults showed that simultaneous exercise caused a significant decrease in serum leptin [SMD=-0.61, p=0.001], body weight [WMD=-3.38 kg, p=0.001], BMI [WMD=-0.74 kg.m2, p=0.001], body fat mass [WMD=-2.56 g, p=0.001], waist circumference [WMD=-5.47 cm, p=0.001], waist circumference to hip circumference ratio [WMD=-0.02, p=0.001], and increased serum adiponectin was significant [SMD=0.56, p=0.001] compared to the control group in adults with overweight and obesity.
    Conclusion
    Concurrent and combined training causes a significant decrease in serum leptin and a significant increase in serum adiponectin in adults with overweight and obesity. This shows the significant health benefits of concurrent exercise for adults. Therefore, it is suggested that the aforementioned statistical community should take advantage of the benefits of concurrent exercise to achieve health.
    Keywords: Adipocytokine, Leptin, adiponectin, Concurrent Training, Combined exercise
  • مهدی مقرنسی*، فاطمه کاظمی نسب، امید ظفرمند، نفیسه حسن پور
    زمینه و هدف

    آدیپوکاین های امنتین-1 و نسفاتین-1 هورمون های ترشح شده از بافت چربی هستند که در تنظیم سوخت و ساز متابولیکی موثر می باشند. از طرف دیگر تمرینات ورزشی در پیشگیری از بیماری های متابولیک نقش مثبتی ایفا می کنند. هدف مطالعه حاضر، بررسی اثر تمرینات هوازی و مقاومتی بر سطوح امنتین-1 و نسفاتین-1 در بزرگسالان بود.

    روش تحقیق: 

    جستجوی سیستماتیک مقالات انگلیسی و فارسی منتشر شده از پایگاه های اطلاعاتی PubMed،Web of Science ، SID، Scopus و Magiran تا سپتامبر 2023 انجام شد. فراتحلیل برای بررسی اثر تمرینات هوازی و مقاومتی بر سطوح امنتین-1 و نسفاتین-1 در بزرگسالان انجام شد. تفاوت میانگین و فاصله اطمینان 95% (CI) با استفاده از مدل اثر تصادفی محاسبه شد. ناهمگونی با استفاده از آزمون I2 و سوگیری انتشار با تحلیل بصری فونل پلات و آزمون Egger بررسی شدند.

    یافته ها

    در مجموع 26 مطالعه شامل 29 مداخله ورزشی و 722 آزمودنی بزرگسالان، 409 آزمودنی در گروه تمرین ورزشی با میانگین سنی 71/3±45/32 سال و 313 آزمودنی در گروه کنترل با میانگین سنی 34/2±86/29 سال به فراتحلیل حاضر اضافه شدند. نتایج نشان داد که تمرینات ورزشی سبب افزایش معنادار امنتین-1]001/0P=، (83/0 الی 91/1) 37/1= [SMDو نسفاتین-1]04/0P=، (01/0 الی 37/1) 69/0= [SMDنسبت به گروه کنترل در بزرگسالان شد.

    نتیجه گیری

    نتایج مطالعه حاضر نشان داد که هر دو نوع تمرینات هوازی و مقاومتی سبب افزایش معنادار سطوح امنتین-1 و نسفاتین-1 در بزرگسالان شد. به نظر می رسد که تمرینات ورزشی می تواند یک مداخله غیردارویی و کاربردی برای تنظیم آدیپوکاین ها در افراد بزرگسال باشد.

    کلید واژگان: تمرین هوازی, امنتین-1, نسفاتین-1. تمرین مقاومتی
    Mehdi Mogharnasi*, Fatemeh Kazeminasab, Omid Zafarmand, Nafiseh Hassanpour
    Background and Aims

    Adipokines omentin-1 and nesfatin-1 are hormones secreted from adipose tissue that effectively regulate metabolic pathways. On the other hand, exercise training plays a positive role in preventing metabolic diseases. The present study aimed to investigate the effect of aerobic and resistance training on the levels of omentin-1 and nesfatin-1 in adults.

    Materials and Methods

    A systematic search of English and Persian articles published in PubMed, Web of Science, SID, Scopus, and Magiran databases was conducted until September 2023. A meta-analysis was conducted to investigate the effect of aerobic and resistance training on the levels of omentin-1 and nesfatin-1 in adults. The mMean difference and 95% confidence interval (CI) were calculated using a random effect model. Heterogeneity was evaluated using the I2 test, and diffusion bias was evaluated by visual analysis of the funnel plot and Egger's test.

    Results

    In total, 26 studies, including 29 exercise interventions and 722 adults, 409 participants in the exercise group with an average age of 32.45 ± 3.71, and 313 participants in the control group with an average age of 29.86 ± 2.34 were added to the present meta-analysis. The results showed that exercise training caused a significant increase in omentin-1 [SMD=1.37, 0.83 to 1.91, P=0.001] and nesfatin-1 [SMD= 0.69, 0.01 to 1.37, P=0.04] compared to the control group in adults.

    Conclusion

    The results of the present study showed that both types of aerobic and resistance training lead to a significant increase in the levels of omentin-1 and nesfatin-1. It seems that exercise training can be a non-pharmacological and practical intervention to regulate adipokines in adults.

    Keywords: Aerobic training, Nesfatin-1, Omentin-1, Resistance training
  • فاطمه کاظمی نسب*، امید ظفرمند
    زمینه و هدف

    تاثیرات مفید انواع تمرینات ورزشی به عنوان یکی از مداخلات سبک زندگی در مدیریت دیابت نوع دو مطرح است. هدف این مطالعه مروری نظام مند و فراتحلیل، مقایسه تاثیر تمرینات تناوبی با شدت بالا و تداومی با شدت متوسط بر عوامل کاردیومتابولیک در دیابت نوع دو بود.

    روش ها

    جستجوی سیستماتیک مقالات انگلیسی و فارسی منتشر شده در پایگاه های اطلاعاتیPubMed ،Web of Science،Scopus ، SID و Magiran تا آگوست سال 2023 انجام شد. انجام جستجو با استفاده از کلمات کلیدی "high-intensity interval training"، "moderate-intensity continuous exercise"، "cardiometabolic factors" و "type 2 diabetes" بود. فراتحلیل برای مقایسه تاثیر تمرینات تناوبی و تداومی بر عوامل کاردیومتابولیک در دیابت نوع دو انجام گرفت. تفاوت میانگین و فاصله اطمینان 95% (CI) با استفاده از مدل اثر تصادفی محاسبه شد. ناهمگونی با استفاده از آزمون I2 و سوگیری انتشار با تحلیل بصری فونل پلات و آزمون Egger بررسی شدند.

    یافته ها

    در مجموع 10 مطالعه شامل 11 مداخله ورزشی و 271 آزمودنی مبتلا به دیابت نوع دو فراتحلیل شدند. تمرینات تناوبی سبب کاهش معنی دار انسولین ناشتا]0/001P=، (1/25- الی 0/6-) 0/93-=[SMD، مقاومت به انسولین]0/001P=، (1/03- الی 0/43-) 0/73-= [WMD ، فشارخون سیستولی]0/04=P ، (6/29- الی 0/01-) mmHg 3/15-= [WMD، نسبت به تمرینات تداومی در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو شد. گلوکز ناشتا]0/2P=، (7/97- الی 2/14) mg/dL2/91-=[WMD، فشارخون دیاستولی]0/5P= ، (0/77- الی 1/56)mmHg 0/3= [WMD و حداکثر اکسیژن مصرفی]0/05=P ، (0/004- الی 0/99) 0/49=SMD[در تمرینات تداومی و تناوبی در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو تفاوت معنی داری نداشتند.

    نتیجه گیری

    به نظر می رسد که تمرینات تناوبی نسبت به تمرینات تداومی، یک روش تمرینی مناسب با زمان کارآمد برای بهبود عوامل کاردیومتابولیک در بیماران مبتلا به دیابت نوع باشد.

    کلید واژگان: تمرین تناوبی با شدت بالا, تمرین تداومی با شدت متوسط, دیابت نوع دو, فشار خون
    Fatemeh Kazemi Nesab*, Omid Zafarmand
    Background and Aim

    Lifestyle interventions, including various types of exercise, are considered beneficial in managing type 2 diabetes. This systematic review and meta-analysis aimed at comparing the effects of high-intensity interval training (HIIT) and moderate-intensity continuous training (MICT) on cardiometabolic factors in type 2 diabetes.

    Methods

    A systematic search of English and Farsi papers published in PubMed, Web of Science, Scopus, SID, and Magiran databases was conducted until August 2023. The search utilized keywords such as "high-intensity interval training (HIIT)", "moderate-intensity continuous exercise (MICT)", "cardiometabolic factors", and "type 2 diabetes". A meta-analysis was performed to compare the impact of HIIT and MICT training on cardiometabolic factors in type 2 diabetes. Mean differences and 95% confidence intervals (CI) were calculated using a random-effects model. Heterogeneity was assessed using the I2 test, and publication bias was evaluated through the visual analysis of funnel plots and Egger's test.

    Results

    Analysis of 10 studies comprising 11 sports interventions involving 271 individuals with type 2 diabetes revealed that HIIT led to a significant reduction in fasting insulin [SMD=-0.93 (-1.25 to -0.6), P=0.001], HOMA-IR [WMD=-0.73 (-1.03 to -0.43), P=0.001], and systolic blood pressure [WMD=-3.15 mmHg (-6.29 to -0.01), P=0.04] compared to MICT in patients with type 2 diabetes. However, there were no significant differences in fasting glucose [WMD=-2.91 mg/dL (-7.97 to 2.14), P=0.2], diastolic blood pressure [WMD=0.3 mmHg (-0.77 to 1.56), P=0.5], and maximum oxygen consumption [SMD=0.49 (-0.004 to 0.99), P=0.05] between HIIT and MICT exercises in patients with type 2 diabetes.

    Conclusion

    HIIT appears to be a favorable training method with efficient outcomes for improving cardiometabolic factors in patients with type 2 diabetes compared to MICT.

    Keywords: High-intensity interval training, Moderate-intensity continuous training, Type 2 diabetes, Blood pressure resistance
  • فاطمه کاظمی نسب*
    مقدمه

    تمرین ورزشی و رژیم گیاه خواری به عنوان یک روش مناسب و غیردارویی برای بهبود سبک زندگی، کاهش وزن و بیماری های متابولیک مرتبط با آن پذیرفته شده اند. هدف مطالعه حاضر بررسی اثر ترکیبی تمرین ورزشی و رژیم گیاه خواری بر پروفایل چربی در بزرگ سالان با یک مطالعه مرور سیستماتیک و متاآنالیز بود.

    مواد و روش ها

    جستجوی سیستماتیک در پایگاه داده های PubMed، Web of Science، Scopus، SID، Magiran و Google scholar برای مقالات منتشرشده به زبان انگلیسی و فارسی تا فوریه سال 2023 انجام شد. متاآنالیز برای بررسی اثر ترکیبی تمرین ورزشی و رژیم گیاه خواری بر وزن بدن و پروفایل چربی (لیپوپروتیین با چگالی پایین، لیپوپروتیین با چگالی بالا، تری گلیسیرید و کلسترول تام) در بزرگ سالان صورت گرفت. تفاوت میانگین استانداردشده (SMD)، تفاوت میانگین وزنی (WMD) و فاصله اطمینان 95 درصد (CI) با استفاده از مدل اثر تصادفی محاسبه گردید؛ همچنین برای تعیین ناهمگونی از آزمون I2 و برای بررسی سوگیری انتشار از فونل پلات و تست Egger در سطح معنی داری 1/0 استفاده شد. برای تحلیل داده از نرم افزار CMA vol.2 استفاده گردید.

    یافته های پژوهش: 

    نتایج 36 مطالعه با 10795 آزمودنی نشان داد که تمرین ورزشی و رژیم گیاه خواری سبب کاهش معنادار وزن بدن (P=0.001، [68/5- الی 31/3-] 5/4-=WMD)، لیپوپروتیین با چگالی پایین (P=0.001، [44/0- الی 26/0-] 35/0-=SMD)، لیپوپروتیین با چگالی بالا (P=0.01، [29/0- الی 03/0-] 16/0-=SMD)، تری گلیسیرید سرمی (P=0.001، [17/0- الی 05/0-] 11/0-=SMD) و کلسترول تام سرمی (P=0.001، [57/0- الی 32/0-] 44/0-=SMD) در بزرگ سالان می شود.

    بحث و نتیجه گیری

    یافته های متاآنالیز نقش مهم تمرین ورزشی و رژیم گیاه خواری در بهبود پروفایل چربی را نشان می دهد، به طوری که تمرین ورزشی و رژیم گیاه خواری به عنوان یک راهکار غیردارویی برای کاهش وزن بدن و پروفایل چربی برای بزرگ سالان پیشنهاد می گردد.

    کلید واژگان: تمرین هوازی, رژیم گیاه خواری, لیپوپروتئین با چگالی پایین, لیپوپروتئین با چگالی بالا, تری گلیسیرید
    Fatemeh Kazeminasab*
    Introduction

    Exercise training and vegetarian diets have been accepted as suitable and non-pharmacological methods for improving lifestyle and mitigating obesity, and related metabolic diseases. The aim of this study was to investigate the combined effect of aerobic training and vegetarian diet on lipid profile of adults.

    Material & Methods

    A comprehensive search of English and Persian articles was conducted on databases including PubMed, Web of Science, Scopus, SID, Magiran, and Google Scholar, up to February 2023. Meta-analyses were conducted to compare the effects of aerobic exercise and vegetarian diet on body weight, as well as lipid profile parameters (low-density lipoprotein, high-density lipoprotein, triglyceride and total cholesterol). Standardized mean differences (SMD), weighted mean differences (WMD), and 95% confidence interval (CI) were calculated using a random effect model. Additionally, the I2 test was assessed the heterogeneity, and Funnel plots and Egger tests at a (significance level: 0.1) were employed to identify publication bias.

    Results

    The meta-analysis, comprising 36 studies with 10,795 adults, showed that aerobic exercise and vegetarian diet significantly decreased body weight [WMD=-4.5, (CI: -5.68 to -3.31), p=0.001], low-density lipoprotein [SMD=-0.35, (CI: -0.44 to -0.26), p=0.001], high-density lipoprotein [SMD=-0.16, (CI: -0.29 to -0.03), p=0.01], triglyceride [SMD=-0.11, (CI: -0.17 to -0.05), p=0.001], and total cholesterol [SMD=-0.44, (CI: -0.57 to -0.32), p=0.001]. Data analysis utilized Comperhensive Meta-analysis software version 2.

    Discussion & Conclusion

    The findings of the present meta-analysis showed the important role of exercise and vegetarian diet in improving lipid profiles. Therefore, aerobic exercise and vegetarian diet are recommended as non-pharmacogloical strategies for reducing body weight and improving lipid profiles in adults.

    Keywords: Exercise, Vegetarian diet, Low-density lipoprotein, High-density lipoprotein, Triglyceride
  • فاطمه کاظمی نسب*
    هدف

    تمرینات ورزشی و رژیم های گیاهخواری به عنوان یک روش مناسب و غیر دارویی برای بهبود سبک زندگی و کاهش بیماری های متابولیک از جمله بیماری دیابت و سندرم متابولیک پذیرفته شده اند. هدف مطالعه حاضر بررسی اثر تمرین هوازی و رژیم گیاهخواری بر فاکتورهای مقاومت به انسولین بود.

    روش پژوهش

    جستجوی سیستماتیک در پایگاه های اطلاعاتی PubMed، Web of Science، SID، Magiran و Google scholar برای مقالات منتشر شده به زبان انگلیسی تا فوریه سال 2022 انجام شد. فراتحلیل برای بررسی اثر ترکیبی تمرین هوازی و رژیم گیاهخواری بر فاکتورهای مقاومت به انسولین (گلوکز و انسولین ناشتا و HOMA-IR) انجام شد. تفاوت میانگین استاندارد شده (SMD) ، تفاوت میانگین وزنی (WMD) و فاصله اطمینان 95 درصد (CI) با استفاده از مدل اثر تصادفی و مدل اثر ثابت محاسبه شد. همچنین، برای تعیین ناهمگونی از آزمون I2 و برای بررسی سوگیری انتشار از آزمون فونل پلات و تست Egger در سطح معنی-داری 1/0 استفاده شد.

    یافته ها

    نتایج 29 مطالعه با 10019 آزمودنی نشان داد که تمرین هوازی و رژیم گیاهخواری سبب کاهش معنادار وزن بدن]001/0P= ،(27/6- الی 72/2-) 49/4-=[WMD، گلوکز ناشتا سرمی]001/0P= ،(65/0- الی 27/0-) 46/0-=[SMD، انسولین ناشتا]001/0P= ،(52/0- الی 32/0-) 42/0-= [SMDو HOMA-IR]001/0P= ،(97/0- الی 49/0-) 73/0-= [WMDمی شود.

    نتیجه گیری

    یافته های فراتحلیل حاضر نقش مهم تمرین ورزشی و رژیم گیاهخواری در بهبود مقاومت به انسولین را نشان می دهد. به طوریکه، تمرین هوازی و رژیم گیاهخواری به عنوان یک راهکار غیردارویی برای کاهش انسولین و گلوکز ناشتا برای بزرگسالان پیشنهاد می شود.

    کلید واژگان: تمرین هوازی, رژیم گیاهخواری, انسولین, گلوکز, مقاومت به انسولین
    Fatemeh Kazeminasab *
    Background

    The exercise training and vegetarian diets have been accepted as a suitable and non-pharmacological method to improve lifestyle and reduce metabolic diseases, including diabetes and metabolic syndrome. The aim of this study was to investigate the combined effect of aerobic exercise and vegetarian diet on insulin resistance factors.

    Methods

    The PubMed, Web of Science, SID, Magiran, and Google scholar databases were searched until February 2022 for English articles. Meta-analyses were performed to compare the impact of aerobic exercise and vegetarian diet on insulin resistance factors (fasting glucose, insulin, and HOMA-IR). Standardized mean differences (SMD), weighted mean differences (WMD), and 95% confidence interval (CI) were calculated using random and fixed effect models. Also, the I2 test was used to determine heterogeneity, and the Funnel plot and Egger tests at a significant level of 0.1 were used to determine publication bias.

    Results

    The results of meta-analysis of 29 studies with 10019 adults, showed that aerobic exercise and vegetarian diet significantly decreased in body weight [WMD=-4.49, (CI: -6.27 to -2.72), p=0.001], fasting serum glucose [SMD=-0.46, (CI: -0.65 to -0.27), p=0.001], serum insulin [SMD=-0.42, (CI: -0.52 to -0.32), p=0.001], and HOMA-IR [WMD=-0.73, (CI: -0.97 to -0.49), p=0.001].

    Conclusion

    The findings of the present meta-analysis show the important role of exercise and vegetarian diet in improving insulin resistance. So, aerobic exercise and vegetarian diet are suggested as a non-drug approach for reducing fasting insulin and glucose for adults.

    Keywords: Exercise, Vegetarian Diet, Insulin, Glucose, Insulin Resistance
  • فاطمه کاظمی نسب*، سعیده احمدی نژاد
    مقدمه

    بیماری دیابت نوع یک (Type 1 Diabetes) T1D، یک بیماری خودایمنی است. بهترین راه کنترل T1D، کنترل سطح قند خون، تغییر سبک زندگی از جمله رژیم غذایی مناسب و فعالیت بدنی است. هدف از مطالعه ی حاضر، بررسی اثر تمرین ورزشی و رژیم غذایی، به تنهایی، بر هموگلوبین گلیکوزیله (glycated hemoglobin, HbA1c) و گلوکز ناشتا در بیماران T1D بود.

    روش ها

    جستجوی سیستماتیک در پایگاه های اطلاعاتی PubMed، Web of Science، Scopus و Google Scholar برای مقالات انگلیسی منتشر شده تا اکتبر 2022 انجام شد. فراتحلیل برای بررسی اثر تمرین ورزشی و رژیم غذایی، به تنهایی، بر HbA1c و گلوکز ناشتا در بیماران مبتلا به T1D انجام گردید. تفاوت میانگین استاندارد شده (Standardized mean difference) SMD، تفاوت میانگین وزنی (Weighted mean difference) WMD و فاصله ی اطمینان 95 درصد با استفاده از مدل اثر تصادفی محاسبه شد.

    یافته ها

    نتایج 14 مطالعه با 637 دختر و پسر مبتلا به T1D نشان داد که تمرین ورزشی، سبب کاهش معنی دار HbA1c (0/03 = P، 0/55- = SMD) در بیماران T1D نسبت به گروه شاهد شد. اما تمرین ورزشی، سبب کاهش معنی دار گلوکز ناشتا (0/07 = P، mg/dL14/28- = WMD) در بیماران T1D نسبت به گروه شاهد نشد. همچنین رژیم غذایی باعث کاهش معنی دار HbA1c (0/6 = P، 0/04- = SMD) و گلوکز ناشتا (0/1 = P ،mg/dL 18/52- = WMD) در بیماران T1D نسبت به گروه شاهد نشد.

    نتیجه گیری

    مطالعه ی حاضر نشان داد که تمرین ورزشی به عنوان یک راهکار غیردارویی برای کاهش HbA1c برای بیماران T1D پیشنهاد می شود. با توجه به نتایج فراتحلیل حاضر، مناسب ترین شیوه ی تمرین برای کاهش HbA1c، تمرین ترکیبی است. اما رژیم غذایی به تنهایی اثری بر HbA1c در بیماران T1D ندارد.

    کلید واژگان: تمرین ورزشی, رژیم غذایی, هموگلوبین گلیکوزیله, گلوکز, دیابت نوع یک
    Fatemeh Kazeminasab *, Saideh Ahmadinejad
    Background

    Type 1 diabetes (T1D) is an autoimmune disease. The best way to control T1D is to control blood sugar levels and change lifestyle, including proper diet and physical activity. This study aimed to investigate the effect of exercise and diet alone on glycated hemoglobin (HbA1c) and fasting glucose in patients with T1D.

    Methods

    A systematic search was conducted in PubMed, Web of Science, Scopus, and Google Scholar databases for English articles published until October 2022. A meta-analysis was performed to investigate the effect of exercise and diet, alone, on HbA1c and fasting glucose in patients with T1D. Standardized mean difference (SMD), weighted mean difference (WMD), and 95% confidence interval were calculated using a random effect model.

    Findings

    The results of 14 studies with 637 boys and girls with T1D showed that exercise caused a significant decrease in HbA1c (P = 0.03, SMD = -0.55) in T1D patients compared to the control group. However, exercise did not significantly reduce fasting glucose (P = 0.07, WMD = -28.14 mg/dL) in T1D patients compared to the control group. Also, the diet did not significantly reduce HbA1c (SMD-0.04, P = 0.6) and fasting glucose (WMD-18.52 mg/dL, P = 0.1) in patients with T1D compared to the control group.

    Conclusion

    The present study shows that exercise training is suggested as a non-pharmacological solution to reduce HbA1c for T1D patients. According to the results of the present meta-analysis, the most appropriate exercise method to reduce HbA1c is combined exercise. However, diet alone does not affect HbA1c in patients with T1D.

    Keywords: Exercise, Diet, Glycosylated Hemoglobin, Glucose, Type 1 diabetes
  • فاطمه شرفی فرد، فاطمه کاظمی نسب*
    هدف

    ترکیب تمرین قدرتی با رویکردهای تغذیه ای به عنوان یک استراتژی موثر برای کاهش وزن بدن و توده چربی بدن شناخته شده است. هدف فراتحلیل حاضر بررسی اثر ترکیبی تمرین قدرتی و رژیم غذایی کم کربوهیدرات بر توده چربی بدن در افراد بزرگسال است.

    روش شناسی: 

    جستجوی جامع در پایگاه های اطلاعاتی وب آو ساینس، اسکوپوس، پابمد، مگیران و مرکز اطلاعات علمی جهاد دانشگاهی (SID) بدون محدود کردن سال انتشار تا اسفند 1401 انجام شد. فراتحلیل برای بررسی اثر ترکیبی تمرین مقاومتی و رژیم غذایی کتوژنیک بر ترکیب بدن انجام شد. برای محاسبه اندازه اثر، WMD و فاصله اطمینان 95 % با استفاده از مدل اثر ثابت و تصادفی محاسبه شد.

    یافته ها

    درمجموع، 20 مطالعه با 544 بزرگسال وارد فراتحلیل حاضر شدند. نتایج نشان داد تمرین مقاومتی و رژیم کتوژنیک سبب کاهش معنا دار وزن بدن با اندازه اثر بزرگ [001/0p= ،(27/3- الی 03/1-CI:) 15/2-]، درصد چربی بدن با اندازه اثر بزرگ [001/0p= ،(53/2- الی 61/0-CI:) 57/1-] و توده چربی بدن با اندازه اثر بزرگ [03/0p= ،(89/1- الی 05/0-CI:) 97/0-] نسبت به گروه کنترل در بزرگسالان شد. درحالی که توده عضلانی [3/0p= ،(17/1- الی 37/0CI:) 39/0-] و BMI [4/0p= ،(14/1- الی 46/0CI:) 34/0-] معنا دار نبودند.

    نتیجه گیری

    نتایج فراتحلیل حاضر نشان می دهد که رژیم کتوژنیک در مقایسه با رژیم غیرکتوژنیک اثر مفیدی بر کاهش وزن بدن، توده چربی و درصد چربی در افرادی که تمرین مقاومتی انجام می دهند، دارد. با این حال، اثرات رژیم کتوژنیک به همراه تمرین مقاومتی بر افزایش توده عضلانی مشاهده نشد.

    کلید واژگان: تمرین قدرتی, رژیم کم کربوهیدرات, بزرگسال, توده چربی
    Fatemeh Sharafifard, Fatemeh Kazeminasab *
    Aims

    The integration of strength training and dietary strategies is recognized as a potent method to decrease body weight and body fat mass. This meta-analysis aims to explore the combined effect of strength training and a low-carbohydrate diet on reducing body fat mass in adults.

    Methods

    We conducted a comprehensive search of the Web of Science, Scopus, PubMed, Magiran, and SID databases with no publication year restrictions up until September 2023. This meta-analysis evaluated the combined influence of strength training and a low-carbohydrate diet on body fat mass in adults. The weighted mean difference (WMD) and 95% confidence interval were calculated using a random effects model to determine the effect size. Publication bias was assessed through visual interpretation of a funnel plot.

    Results

    A total of 15 studies, involving 390 adult participants, were included in this meta-analysis. The results indicated that strength training combined with a low-carbohydrate diet significantly reduced body fat mass with a large effect size in adults compared to the control group (p=0.03, WMD=0.97 (-1.89 to -0.05)). The results of subgroup analysis based on the subjects' active status showed that resistance training and low-carbohydrate diet for non-athletes (p=0.5, WMD=0.88) did not lead to a significant reduction in body fat mass in adults, but for athlete subjects (p=0.05, WMD=-0.98) was close to significance.

    Conclusion

    According to the findings of this meta-analysis, a low-carbohydrate diet, in comparison to a standard diet, has a beneficial impact on reducing body fat mass in individuals who partake in strength training.

    Keywords: Strength exercise, Low-carbohydrate diet, Adult, Fat mass
  • فائزه زعفرانی، فاطمه کاظمی نسب*، محمدجواد پوروقار، سعید رضا نوری مفرد
    مقدمه

    قهوه سبز به دلیل داشتن ترکیبات زیست فعال هایپولیپیدمیک بر پروفایل چربی اثرگذار است. قهوه سبز به همراه تمرین مقاومتی، دو عامل محتمل برای بهبود پروفایل چربی محسوب می شود. هدف از این تحقیق بررسی اثر همزمان تمرین مقاومتی و قهوه سبز بر پروفایل چربی و قند خون افسران نیروی دریایی دارای اضافه وزن و چاق بود.

    روش پژوهش:

     در این تحقیق نیمه تجربی، 48 مرد چاق دارای اضافه وزن و چاق به صورت تصادفی به چهار گروه تمرین مقاومتی (R-Ex)، قهوه سبز (GC)، تمرین مقاومتی-قهوه سبز (R-Ex+GC) و کنترل (Con) تقسیم شدند. تمرینات چهار جلسه در هفته و به مدت هشت هفته بود. قهوه سبز به مقدار 400 میلی گرم در روز به مدت هشت هفته مصرف شد.

    یافته ها

    نتایج نشان دهنده کاهش معنادار LDL، TG و TC در گروه R-Ex نسبت به گروه GC بود. همچنین سطوح TG و TC در گروه R-Ex+GC نسبت به گروه GC کاهش معنادار داشت.

    نتیجه گیری

    طبق نتایج این تحقیق هر دو نوع مداخله مصرف قهوه سبز و تمرین مقاومتی به صورت تنها می تواند بر بهبود پروفایل چربی و قند خون در افسران نیروی دریایی دارای اضافه وزن و چاق موثر باشد. علاوه بر این، نتایج این پژوهش حاکی از آن است که مصرف قهوه سبز و تمرین مقاومتی به صورت همزمان می تواند تاثیرات سودمند بیشتری بر بهبود پروفایل چربی در مردان دارای اضافه وزن و چاق ایجاد کند. به طور کلی انجام تمرینات مقاومتی به همراه استفاده از مکمل های گیاهی مانند قهوه سبز تاثیرات مفیدی بر سوخت وساز چربی ها دارد.

    کلید واژگان: اسیدکلروژنیک, پروفایل چربی, تمرین مقاومتی, قهوه سبز
    Faezeh Zaferani, Fatemeh Kazeminasab *, Mohammadjavad Poorvaghar, Saeid Reza Noori Mofrad
    Introduction

    Green coffee affects lipid profile due to its hypolipidemic bioactive compounds. Green coffee along with resistance training are considered as two possible factors for improving lipid profile. This study aimed to investigate the simultaneous effect of resistance training and green coffee on lipid profile and blood glucose in overweight and obese naval officers.

    Methods

    In this quasi-experimental study, 48 overweight and obese men were randomly assigned to four Resistance Training (R-Ex), Green Coffee (GC), Resistance Training + Green Coffee (R-Ex+GC), and Control (Con) groups. The training was performed in four sessions a week for eight weeks. An amount of 400 mg of green coffee was consumed per day for eight weeks.

    Results

    The results showed a significant decrease in LDL, TG, and TC in the R-Ex group compared with the GC group. Also, the levels of TG and TC in the R-Ex+GC group had a significant decrease compared with the GC group.

    Conclusion

    According to the results of this research, both types of intervention, GC supplementation and R-Ex alone can be effective in improving lipid profile and blood glucose in overweight and obese naval officers. In addition, the results of this study indicated that consuming GC and R-Ex at the same time can have more beneficial effects on improving lipid profile in overweight and obese men. In general, performing resistance exercises along with the use of herbal supplements such as GC has beneficial effects on lipid metabolism.

    Keywords: Chlorogenic Acid, Green Coffee, Lipid Profile, Resistance Training
  • فاطمه صباغیان، فاطمه کاظمی نسب*، امیر قنبرپور
    مقدمه

    هدف مطالعه حاضر بررسی اثر تمرین هوازی بر عملکرد سیستم رنین-آنژیوتانسین موضعی و مقاومت به انسولین در عضله دوقلو موش های دیابتی نوع دو بود.

    روش ها

    تعداد 18 سر موش نر نژاد C57BL/6 به دو گروه تقسیم شدند: 1- موش های تغذیه شده با رژیم غذایی استاندارد به مدت 12 هفته (گروه کنترل)، 2- موش های تغذیه شده با رژیم غذایی پرچرب به مدت 12 هفته همراه با تزریق استرپتوزوتوسین (گروه دیابت). موش های دیابتی به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند: 1- گروه دیابت-بی تحرک، 2- گروه دیابت-تمرین. موش-های تمرینی به مدت هشت هفته و پنج روز در هفته با سرعت متوسط 19 متر بر دقیقه و مدت 45 دقیقه بر روی نوارگردان تمرین کردند. 24 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، موش ها قربانی شدند. عضله دو قلو استخراج و برای اندازه گیری بیان ژن های آنژیوتانسین 2، گیرنده Mass، گیرنده At1 و انتقال دهنده گلوکز 4 (Glut4) در فریز 80- درجه سانتی گراد نگه داری شد.

    یافته ها

    نتایج نشان داد بیان ژن گیرنده Mass و Glut4 در موش های دیابت-تمرین به طور معناداری از گروه دیابت-بی تحرک بیشتر بود. همچنین، بیان ژن آنژیوتانسین 2، شاخص مقاومت به انسولین و گلوکز خون ناشتا در عضله موش های دیابت-تمرین در مقایسه با موش های دیابت-بی تحرک به طور معناداری کمتر بود. همچنین، بیان گیرنده At1 در گروه دیابت-تمرین نسبت به گروه دیابت -بی تحرک به طور غیرمعناداری کمتر بود.

    نتیجه گیری

    یافته های مطالعه حاضر نقش مهم تمرین ورزشی در بهبود سیستم رنین-آنژیوتانسین موضعی در عضله اسکلتی را نشان می دهد. هشت هفته تمرین هوازی از طریق کاهش بیان آنژیوتانسین 2، گیرنده At1 و افزایش سطوح گیرنده Mass، می تواند سبب کاهش مقاومت به انسولین عضلانی و بهبود بیماری دیابت نوع دو شود.

    کلید واژگان: تمرین هوازی, سیستم رنین-آنژیوتانسین, مقاومت به انسولین, عضله دوقلو, دیابت نوع دو
    Fatemeh Sabaghian, Fatemeh Kazeminasab*, Amir Ghanbarpour
    Background

    The purpose of this study was to investigate the impact of aerobic exercise on the function of local renin-angiotensin system and insulin resistance in the Gastrocnemius muscle of type 2 diabetic mice.

    Methods

    The number of 18 male C57BL/6 mice were divided into two groups: 1. Mice fed with a standard diet for 12 weeks (control group), 2. Mice fed with a high-fat diet for 12 weeks with streptozotocin injection (diabetes group). Diabetic mice were randomly divided into two groups: 1. Diabetes-Sedentary group, 2. Diabetes-exercise group. The mice of the training group exercised on the treadmill for eight weeks and five days/week with an average speed of 19 m/min and for 45 minutes. 24 hours after the last training session, the mice were sacrificed. The Gastrocnemius muscle tissue was extracted and stored in -80°C freezer to measure the expression level of angiotensin 2, Mass receptor, At1 receptor and glucose transporter 4 (Glut 4).

    Results

    The results showed that the expression of Mass and Glut4 receptor in diabetes-exercise mice was significantly higher than diabetes-sedentary group. Also, the expression of angiotensin 2, HOMA-IR, and fasting glucose in the muscle of diabetes-exercise mice were significantly lower vs. diabetes-sedentary mice. Also, the expression of At1 receptor in the diabetes-exercise group was insignificantly lower than in the diabetes-sedentary group.

    Conclusion

    The findings of the present study show the important role of exercise in improving the local renin-angiotensin system in skeletal muscle. Eight weeks of aerobic training can reduce muscular insulin resistance and improve type 2 diabetes by decreasing the expression of angiotensin 2, At1 receptor and increasing the Mass receptor.

    Keywords: Aerobic Exercise, Renin-Angiotensin System, Insulin Resistance, Gastrocnemius Muscle, Type 2 Diabetes
  • محدثه شجاعی، فاطمه کاظمی نسب*، محمدجواد پوروقار
    زمینه و هدف

    یکی از سیستم های فیزیولوژیک مهم و موثر در پاتوژنز دیابت نوع 2، سیستم رنین-آنژیوتانسین موضعی است. هدف پژوهش حاضر تعیین اثر تمرین هوازی بر عملکرد سیستم رنین-آنژیوتانسین موضعی و مسیر گلوکونیوژنز در بافت کبد موش های دیابت نوع 2 بود.

    روش ها

    18 موش به مدت 8 هفته از رژیم غذایی پرچرب (HFD) استفاده کردند، سپس با استفاده از تزریق تک دوز استرپتوزوتوسین و HFD به مدت 4 هفته، به دیابت نوع 2 مبتلا شدند. پس از القای دیابت نوع 2، موش ها به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند: 1. گروه دیابت-بی تمرین، 2. گروه دیابت-تمرین. موش های گروه تمرین، 5 روز/هفته، 45 دقیقه/جلسه به مدت 8 هفته بر روی تردمیل با سرعت متوسط 20 متر در دقیقه تمرین کردند. خون گیری از موش ها انجام شد و بافت کبد برای بررسی بیان ژن های آنژیوتانسین II، فسفوانول پیروات کربوکسی کیناز (PEPCK)، گیرندهAt1 و گیرنده Mass، استخراج و در نیتروژن مایع فریزر شد.

    یافته ها

    مصرف HFD و تزریق استرپتوزوتوسین، سبب افزایش گلوکز خون موش ها شد (0/001=P). آزمون آنالیز واریانس یک طرفه نشان داد که 8 هفته تمرین هوازی سبب کاهش معناداری در بیان ژن آنژیوتانسین  II(0/001=P)، Pepck (0/003=P)، گیرنده At1 (0/001=P) و میزان گلوکز خون (0/002=P) در موش های دیابت-تمرین نسبت به گروه دیابت-بی تمرین شد. همچنین تمرین هوازی منجر به افزایش معنادار در بیان گیرنده Mass (0/001=P) در موش های دیابت-تمرین نسبت به گروه دیابت-بی تمرین شد.

    نتیجه گیری

    هشت هفته تمرین هوازی از طریق کاهش ژن آنژیوتانسین II، بیان گیرنده At1، مهار گلوکونیوژنز کبدی و افزایش فعالیت گیرنده Mass، می تواند سبب بهبود حساسیت به انسولین و بیماری دیابت نوع 2 شود.

    کلید واژگان: تمرین هوازی, آنژیوتانسین II, گلوکونئوژنز, دیابت نوع 2
    Mohadeseh Shojaei, Fatemeh Kazeminasab*, Mohammadjavad Pourvaghar
    Background and Aim

    One of the important and effective physiological systems in the pathogenesis of type 2 diabetes is the local renin-angiotensin system. The aim of the current study was to determine the effect of aerobic exercise on the function of the local renin-angiotensin system and the gluconeogenesis pathway in the liver tissue of type 2 diabetic rats.

    Methods

    In this experimental study, 18 rats were fed a high-fat diet (HFD) for 8 weeks, and then they developed type 2 diabetes by injecting a single dose of streptozotocin and HFD for four weeks. After the induction of type 2 diabetes, the rats were randomly divided into two groups: 1. diabetes-non-exercise group, 2. diabetes-exercise group. Rats in the exercise group trained 5 days/week, 45 minutes/session for 8 weeks on a treadmill with a mean speed of 20 meters per minute. Blood was collected from rats and liver tissue was extracted and frozen in liquid nitrogen to check the expression of angiotensin II, phosphoenolpyruvate carboxykinase (PEPCK), At1 receptor and Mass receptor genes.

    Results

    Results of the present study showed that HFD consumption and streptozotocin injection increased blood glucose in rats (P=0.001). The ANOVA test showed that eight weeks of aerobic training caused a significant decrease in the expression of angiotensin II (P=0.001), PEPCK (P=0.003), At1 receptor (P=0.001) genes and the amount of blood glucose (P=0.002) in diabetes-exercise rats compared to diabetes-non-exercise group. Moreover, aerobic training led to a significant increase in the expression of Mass receptor (P=0.001) in diabetes-exercise rats compared to diabetes-non-exercise group.

    Conclusion

    Eight weeks of aerobic exercise can improve insulin sensitivity and type 2 diabetes by reducing angiotensin II, At1 receptor gene expression, inhibiting hepatic gluconeogenesis and increasing Mass receptor activity.

    Keywords: Aerobic exercise, Angiotensin II, Gluconeogenesis, Type 2 diabetes
  • فاطمه کاظمی نسب*، سعیده احمدی نژاد، محدثه شحاعی
    سابقه و هدف

    هدف مطالعه مروری حاضر مقایسه اثر تمرینات تناوبی با شدت بالا (HIIT) و تمرینات تداومی با شدت متوسط (MICT) بر عوامل کاردیومتابولیک در کودکان و نوجوانان دارای اضافه وزن و چاق بود.

    مواد و روش ها

    جستجوی سیستماتیک در پایگاه های اطلاعاتی PubMed، Web of Science، SID، Magiran و Google scholar برای مقالات انگلیسی و فارسی منتشر شده تا دسامبر 2022 انجام شد. فراتحلیل برای مقایسه اثر HIIT و MICT بر عوامل کاردیومتابولیک (درصد چربی بدن، توده بدون چربی، حداکثر اکسیژن مصرفی، فشار خون سیستولی و فشار خون دیاستولی) در کودکان و نوجوانان دارای اضافه وزن و چاق انجام شد.

    نتایج

    نتایج 15 مطالعه با جامعه آماری 429 کودک و نوجوان دارای اضافه وزن و چاق نشان داد که HIIT نسبت به MICT سبب کاهش معنادار درصد چربی بدن [0/04=P، 0/59-=[WMD، فشار خون سیستولی]0/004 =P، 1/98-= [WMDو همچنین باعث افزایش معنادار حداکثر اکسیژن مصرفی]0/001=P، 0/65= [SMDدر کودکان و نوجوانان دارای اضافه وزن و چاق شده است. در مقابل، HIIT در مقایسه با MICT سبب تغییر معنادار توده بدون چربی]0/5 =P، 0/65= [WMDو فشار خون دیاستولی]0/7=P، 0/6-= [WMDو وزن بدن]0/7=P، 0/33-= [WMD در کودکان و نوجوانان دارای اضافه وزن و چاق نشده است.

    نتیجه گیری

    HIIT در مقایسه با MICT سبب کاهش درصد چربی بدن، فشار خون سیستولی و افزایش حداکثر اکسیژن مصرفی می شود. بنابراین، HIIT به عنوان یک راهکار غیردارویی محتمل برای کاهش عوامل خطر کاردیومتابولیک برای کودکان و نوجوانان دارای اضافه وزن و چاق پیشنهاد می شود.

    کلید واژگان: تمرینات تناوبی با شدت بالا, تمرینات تداومی با شدت متوسط, حداکثر اکسیژن مصرفی, درصد چربی بدن, کودکان, چاقی
    Fatemeh Kazeminasab*, Saeideh Ahmadinejad, Mohadeseh Shojaei
    Background

    The aim of this review study was to compare the effect of high-intensity interval training (HIIT), and moderate-intensity continuous training (MICT) on cardiometabolic factors in children and teenagers with overweight and obesity.

    Materials and Methods

    A systematic search was conducted in PubMed, Web of Science, SID, Magiran, and Google Scholar databases for English and Persian articles published until December 2022. A meta-analysis was performed to compare the effect of HIIT and MICT on cardiometabolic factors (body fat percentage, free fat mass, maximum oxygen consumption, systolic blood pressure (SBP), and diastolic blood pressure (DBS) in children and teenagers with overweight and obesity.  

    Results

    The results of 15 studies with 429 children and teenagers with overweight and obesity showed that HIIT caused a significant decrease in body fat percentage [WMD=-0.59, P=0.04], and SBP [WMD=-1.98, P=0.004]. In addition, the results showed that HIIT caused a significant increase in the maximum oxygen consumption [SMD=0.65, P=0.001], compared to MICT in children and teenagers with overweight and obesity. In contrast, HIIT causes a non-significant change in free fat mass [WMD=0.65, P=0.5], serum HDL [SMD=0.06, (CI: P=0.5], DBP [WMD=-0.6, P=0.7], and body weight [WMD=-0.33, P=0.7], compared to MICT in children and teenagers with overweight and obesity.

    Conclusion

    HIIT reduces body fat percentage and SBP, and increases maximum oxygen consumption, compared to MICT in children and teenagers with overweight and obesity. Therefore, HIIT is recommended as a non-drug solution to reduce cardiometabolic risk factors in children and teenagers with overweight and obesity.

    Keywords: High-intensity interval training, Moderate-intensity continuous training, Maximum oxygen consumption, Fat percent, Children, Obesity
  • فاطمه کاظمی نسب*، فاطمه صباغیان، موسی خلفی
    مقدمه

    سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS)، شایع ترین اختلال غدد درون ریز در سنین باروری زنان است که با مقاومت به انسولین مرتبط است. مطالعه مرور نظام مند و فراتحلیل حاضر با هدف بررسی اثر تمرینات ورزشی بر عوامل متابولیک در زنان مبتلا به PCOS انجام شد.

    روش کار

    در این مطالعه، جستجوی سیستماتیک در پایگاه های اطلاعاتی PubMed، Web of Science، SID، Magiran و Google scholar برای مقالات انگلیسی و فارسی منتشر شده تا سپتامبر 2022 انجام شد. فراتحلیل برای بررسی اثر تمرین ورزشی بر میزان گلوکز، انسولین ناشتا، شاخص مقاومت به انسولین (HOMA-IR)، درصد چربی و توده چربی بدن در زنان مبتلا به PCOS انجام شد. تفاوت میانگین استاندارد شده (SMD) یا تفاوت میانگین وزن (WMD) و فاصله اطمینان 95% (CI) با استفاده از مدل اثر تصادفی محاسبه شد. برای تعیین ناهمگونی از آزمون I2 و برای ارزیابی سوگیری انتشار از فونل پلات و تست Egger استفاده شد.

    یافته ها

    تمرین ورزشی سبب کاهش معنادار انسولین]004/0=p، (15/0- الی 79/0-) 47/0- =[SMD، HOMA-IR]01/0=p، (12/0- الی 02/1-) 57/0- = [WMDو درصد چربی بدن]01/0=p، (42/0- الی 36/3-) 89/1- = [WMD در زنان مبتلا به PCOS شد، اما تمرین ورزشی سبب تغییر معنادار گلوکز]65/0=p، (47/3 الی 17/2-) 65/0= [WMD و توده چربی بدن]17/0=p، (7/0 الی 88/3-) 58/1- = [WMDنشد.

    نتیجه گیری

    تمرین ورزشی سبب کاهش درصد چربی بدن، انسولین ناشتا و مقاومت به انسولین در بیماران PCOS می شود. هر دو نوع تمرین هوازی و مقاومتی سبب کاهش انسولین ناشتا در این بیماران می شود، اما تاثیر تمرین مقاومتی نسبت به تمرین هوازی بیشتر است. بنابراین، تمرینات ورزشی به عنوان یک راهکار غیردارویی برای بهبود ترکیب بدن، کاهش مقاومت به انسولین و پیشگیری از دیابت برای زنان مبتلا به PCOS پیشنهاد می شود.

    کلید واژگان: تمرین ورزشی, درصد چربی بدن, سندرم تخمدان پلی کیستیک, مقاومت به انسولین
    Fatemeh Kazeminasab *, Fatemeh Sabaghian, Mousa Khalafi
    Introduction

    Polycystic ovary syndrome (PCOS) is the most common endocrine disorder in women of reproductive age, which is associated with insulin resistance. The present systematic review and meta-analysis study was conducted with aim to investigate the effect of exercise training on metabolic factors in women with PCOS.

    Methods

    In this study, a systematic search was conducted in PubMed, Web of Science, SID, Magiran, and Google Scholar databases for English and Persian articles published until September 2022. Meta-analysis was performed to investigate the impact of exercise training on fasting blood glucose, insulin, insulin resistance index (HOMA-IR), fat percentage and body fat mass in women with PCOS. Standardized mean differences (SMD) or weighted mean difference (WMD) and 95% confidence interval (CI) were calculated using random effect model. Also, I2 test was used to determine heterogeneity, and funnel plot and Egger test were used to evaluate publication bias.

    Results

    Exercise training caused a significant decrease in insulin [SMD=-0.47, -0.79 to -0.15, P=0.004], HOMA-IR [WMD=-0.57, -1.02 to -0.12, P=0.01), and body fat percentage [WMD=-1.89, -3.36 to -0.42, P=0.01] in women with PCOS; but exercise did not change fasting glucose [WMD=0.65, -2.17 to 3.47, P=0.65] and body fat mass [WMD=-1.58, -3.88 to 0.7, P=0.17].

    Conclusion

    Exercise reduces body fat percentage, fasting insulin, and insulin resistance in PCOS patients. It is noteworthy that both types of aerobic and resistance training reduce fasting insulin in these patients, but the impact of resistance training is greater than aerobic exercise. Therefore, exercise is recommended as a non-drug solution to improve body composition, reduce insulin resistance and prevent diabetes for women with PCOS.

    Keywords: Body fat percent, Exercise, insulin resistance, Polycystic ovary syndrome
  • فاطمه کاظمی نسب*، فاطمه شرفی فرد، مطهره محبی نژاد
    مقدمه

    هدف از مطالعه ی حاضر، مقایسه ی اثر تمرینات تناوبی با شدت بالا (High-intensity interval training) HIIT و تمرینات تداومی با شدت متوسط (Moderate-intensity continuous training) MICT بر ترکیب بدن در بزرگسالان دارای اضافه وزن و چاق بود.

    روش ها

    جستجوی سیستماتیک مقالات انگلیسی و فارسی منتشر شده از پایگاه های اطلاعاتی PubMed، Web of Science، SID و Magiran تا نوامبر سال 2022 انجام شد. فراتحلیل برای مقایسه ی اثر HIIT و MICT بر ترکیب بدن در بزرگسالان دارای اضافه وزن و چاق انجام شد. تفاوت میانگین وزنی (Weighted mean difference) WMD و فاصله ی اطمینان 95 درصد (CI) با استفاده از مدل اثر ثابت محاسبه شد. همچنین، جهت تعیین ناهمگونی از آزمون I2 و برای سوگیری انتشار از آزمون فونل پلات و تست Egger استفاده شد.

    یافته ها

    نتایج 36 مطالعه با 1096 آزمودنی نشان داد که HIIT سبب تغییر معنی دار وزن بدن]0/3 = P، (0/47- الی 1/23) 0/37 = WMD]، درصد چربی بدن]0/2 = =، (0/19- الی 0/83) 0/31 = WMD] و توده ی چربی بدن]0/2 = P، (1/12- الی 0/24) 0/43- = WMD] نسبت به MICT در بزرگسالان دارای اضافه وزن و چاق نمی شود. اما HIIT سبب افزایش معنی دار توده ی عضلانی بدن]0/03 = P، (0/07 الی 1/58) 0/82 = WMD] نسبت به MICT در بزرگسالان دارای اضافه وزن و چاق می شود.

    نتیجه گیری

    نتایج مطالعه ی حاضر نشان داد که HIIT فواید مشابهی با MICT بر ترکیب بدن دارد، اگرچه HIIT یک روش تمرینی با زمان کارآمد است. با این حال، هیچ کدام از HIIT و MICT کوتاه مدت سبب کاهش معنی دار بالینی بر چربی بدن نمی شود. HIIT در مقایسه با MICT منجر به افزایش توده ی عضلانی بدن در بزرگسالان چاق می شود.

    کلید واژگان: تمرین تناوبی با شدت بالا, بافت چربی, بزرگسال, چاقی
    Fatemeh Kazeminasab *, Fatemeh Sharafifard, Motahareh Mohebinejad
    Background

    The aim of this study is to compare the effect of high intensity interval training (HIIT) and moderate intensity continuous training (MICT) on body composition in adults with overweight and obese.

    Methods

    A systematic search of English and Persian articles published in PubMed, Web of Science, SID, and Magiran databases was conducted up to November 2022. A meta-analysis was performed to compare the effect of HIIT and MICT on body composition in adults with overweight and obese. Weighted mean difference (WMD) and 95% confidence interval (CI) were calculated using fixed effect model.  Also, I2 test was used to determine heterogeneity, and Funnel plot test and Egger test were used for publication bias.

    Findings

    The results of 36 studies with 1096 subjects showed that HIIT did not significantly change in body weight [WMD = 0.37, (-1.12 to 0.24), P = 0.3], body fat percentage [WMD = 0.31 (-0.19 to 0.83), P = 0.2], and body fat mass [WMD = -0.43 (-1.12 to 0.24), P = 0.2], compared to MICT in adults with overweight and obese. But HIIT causes a significant increase in body free fat mass [WMD = 0.82 (0.07 to 1.58), P = 0.03], compared to MICT in adults with overweight and obese.

    Conclusion

    The results of the present study show that HIIT has similar benefits to MICT on body composition, and body fat reduction, although HIIT is a time-efficient training method.  However, neither of the short-term HIIT nor MICT results in a clinically significant reduction in body fat. HIIT leads to an increase in body free fat mass in obese adults compared to MICT.

    Keywords: High-Intensity Interval Training, Adipocytes, Adult, Obesity
  • فاطمه کاظمی نسب*، فاطمه صباغیان
    مقدمه

    بیماری PCOS با عوامل خطر کاردیو متابولیک، مانند چاقی، سندرم متابولیک، فشار خون بالا و استقامت قلبی تنفسی پایین مرتبط است. هدف مطالعه حاضر بررسی اثر تمرین ورزشی بر فشار خون و نیم رخ چربی سرمی در زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) بود.

    مواد و روش ها

    جستجوی نظام مند در پایگاه های اطلاعاتی پابمد، وب آو ساینس، جهاد دانشگاهی، مگیران و گوگل اسکولار برای استخراج مقالات انگلیسی و فارسی منتشر شده تا سپتامبر 2022 انجام شد. فراتحلیل برای بررسی اثر تمرین ورزشی بر میزان تری گلیسرید، کلسترول تام، لیپوپروتیین کم چگال (LDL)، لیپوپروتیین پرچگال (HDL) سرمی، فشار خون سیستولی و دیاستولی در زنان مبتلا به PCOS انجام شد. تفاوت میانگین استاندارد شده (SMD) یا تفاوت میانگین وزنی (WMD) و فاصله اطمینان 95 درصد با استفاده از مدل اثر تصادفی محاسبه شد. هم چنین، برای تعیین ناهمگونی از آزمون I2 و برای ارزیابی سوگیری انتشار از فونل پلات و تست ایگر استفاده شد.

    یافته ها

    نتایج 20 مطالعه با 1242 بیمار مبتلا به PCOS نشان داد که تمرین ورزشی سبب کاهش معنادار کلسترول تام سرمی [0/001=P، (0/47- الی 0/12-) 0/3-= SMD]،  LDL سرمی [0/003=P، (0/44- الی 0/09-) 0/26-= SMD]  و فشار خون سیستولی [0/001=P،  (4/52- الی 1/73-) 3/12-=WMD] زنان مبتلا به PCOS، در مقایسه با گروه شاهد، می شود. لیکن، تمرین ورزشی باعث تغییر کاهش تری گلیسیرید [0/2=P،  (0/31- الی 0/06) 0/12-=SMD]،  HDL سرمی [0/5=P،  (0/14- الی 0/26) 0/06= SMD] و فشار خون دیاستولی [0/1=P، (2/04- الی 0/39) 0/82-= WMD] در زنان مبتلا به PCOS، در مقایسه با گروه شاهد نمی شود.

    نتیجه گیری

    نتایج مطالعه حاضر نشان می دهد که تمرین ورزشی در زنان PCOS سبب کاهش برخی عوامل خطر کاردیو متابولیک؛ از جمله کلسترول تام، LDL سرمی و فشار خون سیستولی می شود و بنابراین می تواند، به عنوان یک راهکار غیردارویی برای کاهش خطر بروز عوارض قلبی، به ایشان پیشنهاد می شود.

    کلید واژگان: تمرین ورزشی, تری گلیسرید, کلسترول, لیپوپروتئین, فشار خون, سندرم تخمدان پلی کیستیک
    F .Kazeminasab*, F .Sabaghian
    Introduction

    Polycystic Ovary Syndrome (PCOS) is linked to various cardiometabolic risk factors, including obesity, metabolic syndrome, hypertension, and low cardiorespiratory fitness. This study aimed to examine the impact of exercise training on serum lipid profile and blood pressure in women diagnosed with PCOS.

    Materials and Methods

    A systematic search was conducted in PubMed, Web of Science, SID, Magiran, and Google Scholar databases to extract English and Persian articles published until September 2022. Meta-analysis was performed to examine the effect of exercise training on serum triglyceride, total cholesterol, low-density lipoprotein (LDL), high-density lipoprotein (HDL), systolic blood pressure (SBP), and diastolic blood pressure (DBP) in women with PCOS. The standardized mean differences (SMD) or weighted mean differences (WMD) and 95% confidence interval (CI) were calculated using a random effects model. Heterogeneity was assessed using the I2 test, and publication bias was evaluated using a funnel plot and Egger's test.

    Results

    The results of a meta-analysis comprising 20 studies involving 1242 patients with PCOS demonstrated that exercise training significantly reduced serum total cholesterol [SMD=-0.3, (CI: -0.47 to -0.12), p=0.001], serum LDL [SMD=-0.26, (CI: -0.44 to -0.09), p=0.003], and SBP [WMD=-3.12, (CI: -4.52 to -1.73), p=0.001] in women with PCOS compared to the control group. However, exercise training did not result in a significant decrease in serum triglycerides [SMD=-0.12, (CI: -0.31 to 0.06), p=0.2], serum HDL [SMD=0.06, (CI: -0.14 to 0.26), p=0.5], and DBP [WMD=-0.82, (CI: -2.04 to 0.39), p=0.1] in women with PCOS compared to the control group.

    Conclusion

    The findings of this study indicate that exercise training leads to a reduction in certain cardiometabolic risk factors, including total serum cholesterol, LDL, and systolic blood pressure (SBP) in women with PCOS. Therefore, exercise training is suggested as a non-pharmacological approach to mitigate the risk of cardiovascular complications for women with PCOS.

    Keywords: Exercise, Triglyceride, Cholesterol, Lipoprotein, Blood pressure, Polycystic ovary syndrome
  • فاطمه کاظمی نسب*، محدثه شجاعی، موسی خلفی

    مقدمه :

    بیماری کبد چرب غیرالکلی (NAFLD) یک سندرم پاتولوژیک است که با افزایش سطوح سرمی آنزیم های کبدی همراه است. هدف مطالعه ی حاضر بررسی اثر تمرین های ورزشی بر آنزیم های کبدی (ALT، AST و GGT) و محتوی چربی کبد در بزرگسالان مبتلا به NAFLD بود.

    روش ها

    جستجوی سیستماتیک در پایگاه های اطلاعاتی PubMed، Web of Science، SID، Magiran و Google scholar برای مقالات انگلیسی و فارسی منتشر شده تا فوریه سال 2022 انجام شد. فراتحلیل برای مقایسه تاثیر تمرین ورزشی بر عملکرد کبد در بیماران مبتلا به کبد چرب  غیرالکلی انجام شد. اندازه اثر (SMD) و فاصله اطمینان 95 درصد (95% CI) با استفاده از مدل اثر تصادفی و مدل اثر ثابت محاسبه شد. همچنین، برای تعیین ناهمگونی از آزمون I2 و برای بررسی سوگیری انتشار از آزمون فونل پلات و تست Egger در سطح معنی داری 1/0 استفاده شد.

    یافته ها

    نتایج 36 مطالعه با 1602 بیمار مبتلا به NAFLD نشان داد که تمرین ورزشی سبب کاهش معنادار آنزیم ALT] 001/0P=، (95/0- الی 51/0-) 73/0-=SMD] ، آنزیم AST ]001/0p=، (83/0- الی 39/0-95% CI=) 61/0-=SMD] ، آنزیم GGT ]007/0 p=، (14/1- الی 18/0-95% CI=) 66/0-=  [SMD و چربی داخل کبدی]001/0 p=، (38/0- الی 78/0-95% CI=) 58/0-=SMD] می شود.

    نتیجه گیری

    یافته های فراتحلیل حاضر نقش مهم تمرین ورزشی (تمرین هوازی، مقاومتی و ترکیبی) در بهبود عملکرد کبد را نشان می دهد. به طوری که، هر سه نوع تمرین هوازی، مقاومتی و ترکیبی به عنوان یک راهکار غیردارویی برای کاهش آنزیم های کبدی و چربی داخل کبدی برای بزرگسالان مبتلا به کبد چرب غیر الکلی پیشنهاد می شود.

    کلید واژگان: تمرین ورزشی, آلانین آمینوترانسفراز, گاما-گلوتامیل ترانسفراز, آسپارتات آمینوترانسفراز, بیماری کبد چرب غیرالکلی
    Fatemeh Kazeminasab*, Mohadeseh Shojaei, Mousa Khalafi
    Background

    Non-alcoholic fatty liver disease (NAFLD) is a pathological syndrome associated with increased serum levels of liver enzymes. The purpose of this study was to investigate the impact of exercise training on liver enzymes (ALT, AST, and GGT) and liver fat content in adults with NAFLD.

    Methods

    The PubMed, Web of Science, SID, Magiran, and Google scholar databases were searched until February 2022 for English and Persian articles. Meta-analyses were performed to compare the impact of exercise training on liver function in patients with fatty liver. SMD and 95% confidence interval (95% CI) were calculated using effect models. Also, the I2 test was used to determine heterogeneity, and the Funnel plot and Egger tests at a significant level of 0.1 were used to determine publication bias.

    Results

    The results of meta-analysis of 36 studies with 1602 patient with NAFLD, showed that exercise training caused a significant decrease in ALT enzyme [SMD=-0.73, (95% CI: -0.51 to -0.95), p=0.001], AST enzyme [SMD=-0.61, (95% CI: -0.39 to -0.83), p=0.001], GTT enzyme [SMD=-0.66, (95% CI: -0.18 to -1.14), p =0.007], and intrahepatic fat [SMD=-0.58, (95% CI: -0.78 to -0.38), p=0.001].

    Conclusion

    The findings of the present meta-analysis show the important role of exercise training (aerobic, resistance, and combined training) in improving liver function. So, all three types of aerobic, resistance, and combined exercise are suggested as a non-drug approach to reduce liver enzymes and intrahepatic fat for adults with NAFLD.

    Keywords: Exercise, Alanine aminotransferase, Gamma-glutamyl transferase, Aspartate aminotransaminase, Non-alcoholic fatty liver disease
نمایش عناوین بیشتر...
فهرست مطالب این نویسنده: 32 عنوان
  • دکتر فاطمه کاظمی نسب
    دکتر فاطمه کاظمی نسب
    (1396) دکتری فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه کاشان
نویسندگان همکار
  • نفیسه حسن پور
    : 5
    نفیسه حسن پور
    دانش آموخته ارشد فیزیولوژی ورزشی، تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه کاشان، کاشان، ایران
  • دکتر کامران قائدی
    : 2
    دکتر کامران قائدی
    استاد تمام سلولی مولکولی،، دانشگاه اصفهان، ، ایران
  • زهرا باقری
    : 1
    زهرا باقری
  • دکتر کریم آزالی علمداری
    : 1
    دکتر کریم آزالی علمداری
    دانشیار رشته علوم ورزشی، دانشکده علوم تربیتی، دانشگاه شهید مدنی آذربایجان، تبریز، ایران
  • دکتر مهدی مقرنسی
    : 1
    دکتر مهدی مقرنسی
    استاد فیزیولوژی ورزشی، گروه علوم ورزشی، دانشکده علوم ورزشی دانشگاه بیرجند، دانشگاه بیرجند، ، ایران
بدانید!
  • این فهرست شامل مطالبی از ایشان است که در سایت مگیران نمایه شده و توسط نویسنده تایید شده‌است.
  • مگیران تنها مقالات مجلات ایرانی عضو خود را نمایه می‌کند. بدیهی است مقالات منتشر شده نگارنده/پژوهشگر در مجلات خارجی، همایش‌ها و مجلاتی که با مگیران همکاری ندارند در این فهرست نیامده‌است.
  • اسامی نویسندگان همکار در صورت عضویت در مگیران و تایید مقالات نمایش داده می شود.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال