به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "film" در نشریات گروه "ادبیات و زبان ها"

تکرار جستجوی کلیدواژه «film» در نشریات گروه «علوم انسانی»
  • الهه مختاری*، فاطمه پرچگانی

    ما هی الروایه إلا نفحه من الشعور الإنسانی الرهیف، ولمعه من البیان الروحی المشرق، سنتلاقی عندها الاذواق السلیمه وتتعارف علیها المشاعر الکریمه. من ابرز مظاهر تطور الکتابه الإبداعیه فی العصر الحاضر هو تنوع اسالیب الکتابه الروائیه، وتداخلها والانواع الفنیه المختلفه والفنون البصریه. إن تجربه تحویل نص الفن الروائی إلی الفن المرئی ای السینما، من التجارب الرائده فیما یتعلق بالعلاقه الثنائیه بین الادب والفن، حیث اقدم بعض السینمائیین إلی اقتباس روایات ذات قیمه عالیه فی کتابه السیناریوهات، واستخدام البنیه الروائیه فی الافلام؛ الامر الذی یزید من جمالیه السینما من جهه، ومن تقدیم الروایه إلی المتلقی المشاهد للفنون البصریه. وتحقیق هذه التجربه الفنیه لا یتاتی إلا وفق مقتضیات فنیه، وهو ما یعتبر عملا إبداعیا رفیعا. فی هذا البحث تناولنا روایه بدایه ونهایه ل‍نجیب محفوظ وکیفیه تحویلها إلی فیلم سینمائی بالعنوان نفسه، للمخرج صلاح ابوسیف من خلال النظره المقارنه إلیهما. الروایه التی تتناول احداث متسارعه ومسایره للحیاه الاجتماعیه فی حقبه من تاریخ مصر. کما اننا تطرقنا إلی آلیات تحویل الروایه إلی فیلم، من خلال المنهج الوصفی التحلیلی. وقد اظهرت النتائج ان الروایه درامیه بامتیاز، إذ استند نجیب محفوظ بالتقنیات البصریه فی سردها، وإن تحویلها إلی الفیلم، تم وفق آلیات معینه من الحذف والإضافه والاختزال، وغیرها، وقصد المخرج إلباس الفیلم لباس تسلسل الاحداث، مع بعض التغییرات فی تمثیل الاحداث خاصه فی الفصول الاولی لاسباب درامیه بصریه، والاحتفاظ بالتوازی بین الروایه والفیلم فی بعض المشاهد

    کلید واژگان: بدایه ونهایه, الروایه, الفیلم, آلیات, نجیب محفوظ
    Elahe Mokhtari *, Fateme Parchegani

    This beautiful magical world; Its language, its personalities, its crises, its context, its events, and the fertile imagination and amazing beauty of its affairs and techniques. One of the most prominent manifestations of the development of creative writing in the present era is the diversity of novel writing styles and their intersection with different artistic genres and visual arts. The experience of transforming the text of fictional art into visual art, i.e. cinema, is one of the pioneering experiences regarding the bilateral relationship between literature and art, as some filmmakers quoted novels of high value in writing screenplays, and used the narrative structure in films. This increases the aesthetics of cinema on the one hand, and also presents the novel to the viewer, the visual arts. Achieving this artistic experience can only be achieved according to artistic requirements, which is considered a highly creative work. In this research, we discussed the novel “The Beginning and the End” by Naguib Mahfouz and how to turn it into a movie with the same title, by director Salah Abu Seif, through a comparative view of them. The novel deals with accelerating events that keep pace with social life in an era in Egyptian history. We also discussed the mechanisms of transforming a novel into a film, through the descriptive and analytical approach. The results showed that the novel is dramatic par excellence, as Naguib Mahfouz relied on visual techniques in his novel, and that its conversion into the film was done according to specific mechanisms of deletion, addition, reduction, etc. The director intended to dress the film as a sequence of events, with some changes in the representation of events, especially in the first chapters, for visual dramatic reasons, and to maintain the parallel between the novel and the film in some scenes

    Keywords: Beginning, End, Novel, Film, Mechanisms, Naguib Mahfouz
  • مهین حاجی زاده*، عبدالاحد غیبی، علی مصطفی نژاد

    زبان یکی از نظام های نشانه ای است که از طریق ارتباط بینامتنی و بینانشانه ای با نظام های نشانه ای دیگر از جمله سینما در تعامل قرار دارد. نحوه ارتباط بینامتنی و بینانشانه ای نظام زبان با نظام سینما در این پژوهش مورد بررسی قرار می گیرد؛ بدین ترتیب که متن زبانی با متن سینمایی مقایسه شده و مشترکات بینامتنی این دو متن نوشتاری و دیداری نشان داده می-شود. پیکره اصلی پژوهش، فیلم سینمایی «اللص و الکلاب» است که بر اساس رمانی از نجیب محفوظ با همین نام ساخته شده است. چند سکانس از فیلم مذکور، انتخاب شده که با متن رمان مقایسه می شود تا نحوه بازنمایی محتوای رمان در قالب فیلم و بسامد تکرار و آفرینش و حذف را در هر سکانس از اثر اقتباسی نشان دهد. در این راستا تفاوت های نظام نشانه ای سینما و رمان مشخص؛ و از ورای آن، فرایندهای ترجمه بینانشانه ای فیلم و رمان، مشترکات بینامتنی آن ها و تفاوت روایت گری رمان و فیلم با تکیه بر روش توصیفی- تحلیلی، نشان داده خواهد شد. با مقایسه این دو اثر چنین بر می آید روایت داستان در فیلم به همان شکلی که در رمان آمده، نیست و برخی تغییرات، حذف و تکرار در فیلم اعمال شده است. از آنجا که ترجمه بینانشانه ای بوده و نه بینا زبانی؛ تغییرات چشم گیر و یا سانسور دیده نمی شود و کارگردان سعی کرده غیر از چند مورد، متن را به همان شکل بازتاب دهد.

    کلید واژگان: بینامتنی, بینانشانه ای, رمان, فیلم, اللص و الکلاب
    Mahin Hajizadeh *, عبدالاحد غیبی, Ali Mostafanejad
    Introduction and Methodology

    The relationship between fiction and cinema has occupied an important place in most books written about cinema. Theoretical ideas and practical perspectives and researches in the fields of convergence and divergence between these two categories have become the basis for many researches and studies around which different opinions and contradictory arguments have emerged.
    In fact, today's literature, and especially novels and short stories, has unwittingly embarked on a path that shows a tremendous desire to become a filmmaker, and the works created in the field of fiction are similar to the works that are exemplary. We can clearly examine and determine the highlights in the field of cinema in some countries (Kheiri, 1989: 62). Watching any image or set of images (fixed or moving) makes us think. This thought does not necessarily mean the interpretation of the image or images, but since its source is the material existence of images, it is considered a moment from the horizon of its semantic implications (Ahmadi 1397: 24). It should be said that "thought is reconstructed visually" (Ibid: 25).
    The interaction between the novel and the cinema is obvious and clear, and each of them needs the other, the cinema uses the previous narrative and opens new horizons. Cinema can provide important services for fiction that has been dusted off on library shelves and catered to a wide audience with diverse cultures. Matching a novel to a movie is more like renovating a house that we have to demolish from the inside before turning it into a beautiful house again.
    In this article, the intertextual study and adaptation of the film "Al-Lis wa Al-Kilab" directed by "Kamal Al-Sheikh" from the novel of the same name by "Najib Mahfouz" has been done. The purpose of this article is to study the transition of "Al-Lass wa Al-Kalab" (1962) from one sign system to another sign system through intertextual study and by resorting to interdisciplinary translation. And study how it is represented in the multidisciplinary structure of cinema.

    Discussion and Results

    Because literature and cinema are two languages, which is characterized by "written" literature and cinema by "image", and because we live in an age where everyone wants to know a lot in the shortest possible time, and easily learn, In such circumstances, watching a film made from a literary work may be something of value by reading that work, but in a shorter time and more quickly (Kheiri, 1989: 37). On the other hand, the language of cinema is an all-encompassing language that has a universal aspect and provides the possibility of communication between human beings of any culture and race and in any temporal and spatial situation (Ibid: 37).
    Even the simplest images are interpreted differently in different cultures. Reading a picture is a thought-provoking phenomenon. The eye chooses what it wants to see. An image is considered mental or imaginative before it is read physically. We also read the film in this sense. The purpose of visual semiotics is to discover the rules of this reading (Ahmadi 1397: 20).
    The connection between semiotics and translation is strengthened by Jacobsen's semiotic approach to translation. In The Linguistic Aspects of Translation, Jacobsen introduces three types of translation: linguistic translation, interlinguistic translation, and inter-sign translation.
    Given these views, it must be acknowledged that when we want to see a film adapted from a literary work, we should not consider that work as a model for judging the film; Rather, we must consider it an independent and pristine work composed of pictorial elements, not literary ones; And it was an impression that the filmmaker took from it.
    These novels and films seem to be a collection of ideas and thoughts that the reader and the viewer cannot judge their content. Because Najib Mahfouz did not declare through the elements of the novel who is guilty and who is the victim. However, he has tried to suffice with the existence of a window through which decisions can be made about the character of Noor, who, in an attempt to justify his deviation, is claimed to have fallen victim to a society.

    Conclusion

    What was said was an intertextual study of the similarities and differences between the novel and the film Al-Lass wa Al-Kalab, relying on the inter-sign translation between the language system of the novel and cinema. Transferring the novel from its written text to the visual text, moving away from the rules and some of its characteristics, to pour into another artistic form. A close reading of Najib Mahfouz's novel, written after the 1952 Egyptian revolution, shows that Najib Mahfouz used this experience to critique the political and social situation of his time. Novel art techniques are very similar to cinematic technology and differ in the way they are presented; The novel is in the word, and the cinema is done with the camera. The novel Thieves and Dogs is a novel similar in its dramatic composition to movies; With a hero who tries to change his destiny in a tragic struggle. However, as observed in the present study, this film did not present the novel as it is and changed some of its layouts by using the flashback method, removing and repeating some of the characters. In these two visual and written works, an attempt was made to study the representation of the text of the novel in the sign system of cinema and to provide a reading of the content of the two works and the symbols of apple, music, tableau, Sheikh Junidi and woman as the most important conceptual signs of the two texts.

    Keywords: intertextual, interdisciplinary, novel, film, Al lis wa al kilab
  • محمدکاظم نظری قره چماق*

    تلفیق روش سنتی تدریس با شیوه های نوین مبتنی بر کاربرد فناوری دیداری و شنیداری،  افزون بر روان سازی فرآیند یادگیری و تعمیق آن، می تواند اهداف حیطه عاطفی را نیز برآورده سازد. پژوهش بینارشته ای حاضر براساس «تلفیق» و«تعامل» حوزه های تعلیم و تربیت، روان شناسی، سینما و ادبیات نوشته شده است که از نظر هدف، کاربردی و از نظر ماهیت و روش، توصیفی- پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پایه یازدهم دوره متوسطه دوم شهر تربت جام است که از این بین تعداد 60 نفر به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری شامل نمایش  فیلم عروسکی «افسانه ماردوش» در تدریس درس «کاوه دادخواه» از کتاب فارسی پایه یازدهم و پرسشنامه محقق ساخته است. پرسشنامه در سه حیطه تنظیم شده است: طبقه A  که یادگیری حیطه های شناختی و مهارتی در تدریس را می سنجند، طبقه B پرسش هایی که حیطه عاطفی و انگیزشی و الگوگیری را ارزیابی می کنند و طبقه C پرسش هایی که امکانات و توانایی های سمعی و بصری فیلم را در یادگیری مورد ارزشیابی قرار می دهند. نتایج به دست آمده نشان می دهد که در حیطه های شناختی و عاطفی، نمایش فیلم در تکمیل و ثبات یادگیری، آشنایی دانش آموزان با شاهنامه، رغبت آنان نسبت به کسب هویت ایرانی، الگوپذیری از شخصیت های شاهنامه و حس وطن دوستی تاثیر بالایی دارد. بیشترین تاثیردر علاقه دانش آموزان به استفاده از نام ها و واژه های اصیل ایرانی است و کمترین اقبال مربوط به جلوه های سمعی و بصری فیلم است.

    کلید واژگان: تدریس, شاهنامه و سینما, فیلم و آموزش ادبیات, اهداف رفتاری, نظریه الگوگیری
    MohammadKazem Nazari Ghare Chomagh *

    Combining the traditional teaching approach with the new audio-visual teaching methods can, apart from smoothing out the learning process, meet the hitherto less-considered objectives in the emotional area. The present interdisciplinary is of an applied characteristic in objective, and descriptive-evaluative in nature and method. The statistical sample includes all the 11-grade students in secondary schools in Torbat-e Jám from among whom 60 were selected within a cluster sampling framework. The measurement was done by means of screening the puppet play "The Legend of the Snake-Shouldered" (Afsanehe-Mardoosh) in teaching the lesson "Kaveh the Justice Seeker" (Kaveh-e Dadkhah) in the Persian textbook of the 11th grade of the secondary schools and a questionnaire which was organized into three categories: Category A, the completion and stability of the learning process in the cognitive and skill areas in teaching; category B, the emotional, motivational, and modeling areas; and category C, questions that assess the film's audio-visual capabilities in the course of learning the lesson. The data were analyzed through T-single sample. The results obtained show that the screening of the film has a high impact on students' desire to and interest in familiarity with the Shahnameh, gaining Iranian identity, modeling the characters in the Shahnameh. The greatest effect is on the students' desire to use pure Iranian names and words. The film screening has a high impact on the completion and stability of students' learning and skills; but the audio-visual effects of the film are not of high quality.

    Keywords: teaching, Shahnameh, cinema, film, literature teaching, behavioral goals, modeling theory
  • دانیال بسنج*، حسین تقی زاده

    این نوشتار قصد دارد تا از دیدگاه تحلیل زمان روایی براساس نظریه ژرار ژنت، فیلم تکرارکنندگان به کارگردانی کارل بسای محصول سال 2010م را بررسی کند. اعتقاد نگارندگان این است که به فیلم هم می توان به مثابه متن تحلیل پذیر نگریست. همچنین در این بررسی مشاهده می شود که چگونه بررسی زمان روایی برای فیلم امکان پذیرتر از رمان خواهد بود؛ ولی درعین حال پیچیدگی های خود را هم در حیطه های دیگر دارد. هدف این پژوهش شرح کارکرد نظریه زمان روایی ژرار ژنت در پیکره مطالعاتی پیشنهادی نگارندگان از حوزه سینماست. به این منظور، پرسش اصلی تحقیق این است که نظریه ژرار ژنت درباب زمان روایی در فیلم تکرارکنندگان چه کاربستی دارد و چگونه مولفه های روایت، هم در پیشبرد روایت داستان فیلم و هم در رساندن پیام ضمنی آن به مخاطب نقش ایفا می کنند. در پایان این نتیجه حاصل می شود که متد ساختارگرا و تحلیلی ژنت این فرصت را فراهم می کند که در فیلم مورد بررسی، با مقایسه زمان داستان و زمان روایت (در سه ساحت نظم و ترتیب، دیرش و بسامد) و با تقسیم بندی های کمی (مانند تقسیم روزها، رویدادها و شخصیت ها) به ارتباط بین زنجیره رویدادها و علل احتمالی وقوع آن ها بهتر پی ببریم و نشانه های مکنون فیلم را هویدا سازیم.

    کلید واژگان: زمان, روایت, روایت شناسی, فیلم, داستان
    Danial Basanj *, Hossein Taghizadeh

    This paper aims to examine a Carl Bessai's movie produced in 2010; from the perspective of narrative time analysis based on Gérard Genette's theory. We believe that the film can also be seen as an analyzable text; and we will see how the study of narrative time will be more possible for the film than the novel, but at the same time it will have its own complexities in other areas. The purpose of this study is to explain the function of Gérard Genette's narrative time theory in our proposed study of cinema. To this end, in order to find the answer to this question, we will proceed with the process of what Gérard Genette's theory of narrative time has to do with ‘Repeaters’ and how the components of narration work, both in advancing the narrative of the film and in conveying an implicit message. It gives the audience a significant share. In the end, we will see that the structuralist and analytical method of Genette will give us the opportunity to compare the time of the story and the time of the narrative - in the three areas of order, duration and frequency - and with quantitative divisions - such as Dividing the days, events, characters, etc., and thus it helps us to better understand the relationship between the chain of events and the possible causes of their occurrence and reveal the hidden signs of the film.

    Keywords: time, narrative, Narratology, Film, story
  • پویان رضاپور*، علیرضا انوشیروانی

    امروزه مشاهده فیلم های اقتباس شده از آثار ادبی به شکل چشمگیری افزایش یافته است. یکی از دلایل عمده این پدیده، سرشت دلربای متون دیداری در عصر دیجیتال است. فرآیند تغییر شکل یک متن نوشتاری به متنی دیداری، درهم تنیده و پیچیده است و عوامل بسیاری را دربر می گیرد. فرآیند تبدیل و تغییر متن نوشتاری به متنی دیداری را اقتباس می شمارند که خود یکی از زیرشاخه های پژوهش در قلمرو ادبیات تطبیقی است. در این پژوهش سه فیلم اقتباسی بر اساس نمایش نامه مرگ یک فروشنده (1949) آرتور میلر (1915- 2005)، نمایشنامه نویس امریکایی، بررسی شدند. این سه اقتباس شامل فیلم های لزلو بندک (1951)، الکس سگال (1966) و ولکر اشلوندورف (1985) می باشند. اقتباس های مذکور بر اساس نظریه های جورج بلوستون، رابرت استم، لیندا هاچن، کامیلا الیوت و لوییز جیانتی مورد بررسی قرار گرفتند. نقش کم رنگ زن های داستان، عملا در همه اقتباس های مورد مطالعه به حاشیه رانده شده است. همچنین در دو اقتباس اول، می توان قاطعانه گفت که درون مایه شکست رویای آمریکایی به طور زیرکانه ای حذف شده، ولی اقتباس اشلوندورف این درون مایه را آزادانه به تصویر می کشد.

    کلید واژگان: لزلو بندک, الکس سگال, ولکر اشلوندورف, ادبیات تطبیقی, اقتباس, آرتور میلv
    Pouyan Rezapour *, Alireza Anushiravani
    Introduction

    With the immergence and overwhelming outspread of the consumption of the modern video culture, directors and producers have had the opportunity to employ literary masterpieces for their subject matter and hence, reel in huge profit.

    Aims

    The present study aims to thoroughly analyze three filmic adaptations of Arthur Miller’s Death of a Salesman (1949). In so doing, it is crucial to study the play in the first place. In the next step, the researcher aims to bring to light the dominant discourses and culture of each film’s period of production. The analysis of each adaptation encompasses the ideologies and the mindset of each director and adapter. These different directors and adapters are then compared to each other so as to further bring to light their discourses, not to mention the process of transposition each adaptation has experienced.

    Methodology

    What makes this study quite innovative is its comparative aspect. The general framework of this study is Comparative Literature as adaptation studies are considered a major branch of comparative methodology. Contextualization is another critical methodology, which brings to the fore the study of major discourses of the time and place of adaptations. The “wh” questions asked by Linda Hutcheon for the delineation of the creative or faithful process an adaptor has gone through in making an adaptation is the first and foremost important theory applied in this study.The next theory applied is that of George Bluestone who analyzes three areas between literature and film. These areas encompass such aspects as linguistic and image, consciousness and inner thoughts and representation of women. Kamilla Elliot, the next theorist employed, introduces six concepts for adaptation through which different types of adaptation process are delineated.

    Findings and Conclusion

    The study comes to find that Benedek and Segal’s adaptations which were produced at a time when America was doing away with Communism as a whole, fail to portray the failure of the American Dream, the theme of the play. Henceforth, the Lomans’ life failure is shown to be the result of the mental demise of the protagonist. German expressionist Schlondörff’s expressionist adaptation being produced at a time when the masses were coming to a consensus that the American Dream is unlikely to come true, fully ad freely depicts the destructive result of the American Dream.

    Keywords: Adaptation, Arthur Miller, Comparative literature, Death of a Salesman, Film, Laszlo Benedek, Alex Segal, Volker Schlondörff
  • فاطمه دلفانی بلوچ، ریحانه کاظمی

    ادبیات فارسی آیینه تمام‌نمای فرهنگ ملی ایران و یکی از موثرترین عوامل تحکیم و تقویت هویت ملی ما ایرانیان است. پیوند ادبیات که عنصری زبانی است با هویت ملی به اندازه‌ای نزدیک است که هیچ ملتی را نمی‌توان فاقد ادبیات ملی خاص خود دانست. ادبیات با مخاطب هویت یافته و اگر مخاطبی نباشد، اثری وجود ندارد یکی از عرصه‌های ادبیات، داستان و افسانه‌های کودک و نوجوان است. با توجه به اثرپذیری کودکان از داستان و از طرفی پذیرندگی بالای آن‌ها در دوران کودکی این داستان‌ها می‌توانند در شکل‌گیری هویت ملی کودکان موثر باشند. این افسانه‌ها نقش ویژه‌ای در شکل دادن ذهنیت کودک و نوجوان دارند در این راستا رسانه‌های جمعی نقش مهمی در اثرگذاری افکار، ادراکات، نگرش‌ها و نیز رفتارهای افراد جوامع دارند، از این رو تسری دادن اسطوره‌ها و مفاهیم فرهنگی در شاهکارهای ادبی جهان و ادبیات کودکان و نوجوانان امری مسلم و قابل پژوهش است. بنابر ضرورت این امر پژوهش تحلیلی-‌توصیفی با روش کتابخانه‌ای و با هدف کابردی شدن فرهنگ ادبی در حوزه رسانه با درنظر گرفتن و مبنا قرار دادن عناصر اصلی سناریو درصدد بررسی و تحلیل این مهم به مثابه افسانه کهن و اثرگذار در ذهن کودک و نوجوان امروز بوده است. دستاورد پژوهش حاضر بیانگر آن است که افسانه یوشت فریان در مرحله ابتدایی قابلیت و پتانسیل تبدیل به فیلم‌نامه را دارا بوده و برای این مهم باید عناصر و معیارهای شاخص و اثرگذار فیلم‌نامه را درنظر گرفت.

    کلید واژگان: افسانه, اسطوره, یوشت فریان, فیلم نامه, فیلم
    Fateme Delfani Baluch, Reyhane Kazemi

    Persian literature is a full-fledged mirror of the national culture of Iran and one of the most effective factors in strengthening our national identity as Iranians. The connection of literature, which is a linguistic element, with national identity is so close. no nation is considered without its national literature. Literature identified with the audience and if there is no audience, there is no work. It is one of the fields of literature, stories, and legends of children. Given the children's impact of the story and their high acceptance in childhood, these stories can be effective in shaping children's national identity. These myths have a special role in shaping children’s mentality. In this regard, mass media have an important role to influence the thoughts, perceptions attitudes, and behaviors of individuals in societies. Therefore, spreading myths and cultural concepts in world’s literary masterpieces and Children literature is a matter of course and can be researched. Due to the necessity of this matter, analytical-descriptive research with library method, to applying literary culture in the field of media, considering and basing the main elements of the scenario, seeks to study and analyze this as an ancient and effective myth among child's mind (Who is a teenager today). The achievement of the present study indicates that the legend of Yosht Fryan in the initial stage has the ability and potential to become a screenplay, for this, important elements and criteria of the screenplay should be considered.

    Keywords: myth, Yosht Farian, Screenplay (scenario), film
  • سمانه ابهری، سیدکاظم موسوی*

    سینمای پرمخاطب جهان، سالهاست که وامدار ادبیات داستانی و بویژه رمان است و آنگونه که از اسناد موجود برمی آید، نزدیک به 85 درصد آثار موردتوجه در آکادمی اسکار، آثار اقتباسی از رمانهای مشهور- و گاه غیرمشهور- بوده است. میتوان ادعا نمود که توجه سینما به ادبیات داستانی بیش از هرچیز به ماهیت اقتصادی آن باز میگردد، زیرا ادبیات داستانی انتشار یافته و مورد استقبال قرارگرفته، تا حدودی تضمین کننده جذابیت فیلمی است که از این دسته از آثار اقتباس میشود، از این رو در سالهای اخیر، سرمایه گذاران سینمایی اقبال بیشتری نسبت به فیلمنامه های اقتباسی نشان داده اند. از سوی دیگر، این نگاه - گاه سوداگرانه - اثر مثبتی بر ماندگار شدن و دیده شدن آثار ادبی دارد و به همین دلیل میتوان توجه سینما به ادبیات داستانی را دربردارنده دستاورد دوگانه و مفید برای ادبیات داستانی و سینما محسوب نمود. علیرغم توجه سینمای کشورهای مختلف به ادبیات داستانی خویش و بهره برداری حتی اقتصادی، از این گنجینه، در تاریخ سینمای ایران این امر بندرت اتفاق افتاده و از این رهگذر، هم سینما از دستیابی به این گنج محروم مانده و هم ادبیات داستانی از این بستر بهره لازم را نبرده است . بزعم نگارندگان این مقاله ، یکی از مهمترین دلایل عدم توجه سینمای ایران به ادبیات داستانی و رمانهای ایرانی، همانا کمبود پژوهشهای مربوط به چرایی، چگونگی، فرایند، دستاوردها و... اقتباس سینمایی از ادبیات داستانی در دیگر کشورها و ایران است. به همین منظور در این مقاله کوشیده شده است، با روشی تحلیلی و تطبیقی، "عناصر روایت " در دو اثر – مکتوب و سینمایی و نحوه پرداخت عناصر روایی در هر دومدیوم ادبیات و سینما مورد بررسی قرار بگیرد.از مهمترین دستاوردهای پژوهش حاضر، علاوه بر شناخت وجوه افتراق و اشتراک دو مدیوم، میتوان به استخراج و معرفی ما بازاهای تصویری و ادبی و جایگزینی و بهره‌گیری عناصر روایی اشاره کرد.

    کلید واژگان: روایت, داستان, اقتباس, کتاب, فیلم
    Samaneh Abhari, Sayyed Kazem Mousavi*

    The popular world cinema has represented the narrative literature especially novels. Based on the existing documents, nearly 85% of the Oscar winning or out standing movies are based on famous novels. the attention of cinema to narrative literature has benefits both for cinema itself and narrative literature. Compared to the cinema in the other countries and its attention to narrative literature, in the history of cinema in our country, Iran, it has rarely happened in Iran.. The current reaserchers asume that one of the reasons that Iranian cinema has not paid attention to narrative literature and Iranian novels is lack of ample reaserch on the why, how, the process, the outcomes of cinema adaptation from narrative literature. ". For this purpose, it has been tride to compare different elements cinema with narrative literature. As a result of this the different factors for attractiveness of an adapted work in Iran can be identified and introduced to the interested readers and researchers. One of the important findings of the current research are extraction and introduction of pictorial and literary alternatives and benefiting from narrative elements in both mediums.

    Keywords: narration, story, replication, book, film
  • علی تسلیمی*، بهروز محمود بختیاری، محمود رنجبر، فخری رسولی گروی

    مولف پنهان و خواننده پنهان از مولفه های الگوی ارتباط روایی است که نقش برجسته ای در واکاوی و دریافت عناصر پنهان در متن ایفا می کند؛ ازاین رو، بررسی آن در آثار هنری از لایه های زیرساختی روایت پرده برمی دارد و دریچه های تازه ای را به روی فهم مخاطب می گشاید. افزون بر آن، نشان می دهد که کدام یک از رسانه های رمان یا فیلم، بهتر توانسته است گره های رسانه هم عرض خود را در جهت فهم بهتر مخاطب باز کند. رمان گاوخونی و فیلم اقتباسی آن نیز از جمله آثاری اند که پیرنگ ارائه شده در آنها، نه علی و معلولی، بلکه درونی و سیال است. مخاطب در چنین فضایی باید با رمزگشایی از نشانه های متنی به بررسی چگونگی شکل گیری نگاه و ذهنیت شخصیت ها بپردازد. اقتباس افخمی از رمان گاوخونی اقتباسی کاملا وفادار است و همه عناصر داستان در فیلم هم عینا تکرار شده اند، اما افخمی از این عناصر در جهت ارائه مفاهیم ایدئولوژیک مورد نظر خود سود جسته است. تکرار یکی از این شیوه هاست که هم نویسنده و هم کارگردان از آن برای انتقال مفاهیم به مخاطب استفاده کرده اند. این پژوهش قصد دارد با روش توصیفی تحلیلی و رویکرد روایت شناختی و میان رشته ای، به بررسی و تحلیل شیوه های بازنمایی مولف پنهان و خواننده پنهان در دو رسانه رمان و فیلم بپردازد و ازآنجاکه نویسنده و خواننده هر عصری به درون اثر پرتاب می شوند و مطابق انتظاراتشان معانی تازه ای کشف می کنند، در اینجا نیز معانی تازه ای از متن روایی گاوخونی و فیلم اقتباسی آن برای مخاطب آشکار می شود.

    کلید واژگان: روایت, رمان, فیلم, مولف پنهان, خواننده پنهان, گاوخونی
    Ali Taslimi*, Behrouz Mahmoudi Bakhtiari, Mahmoud Ranjbar, Fakhry Rasouli Geravi

    Implied author and implied reader are components of a narrative structure, playing a crucial role in illuminating hidden elements within a text. Therefore, studying these elements in literary works can expose the underlying layers of narration and open up new critical outlooks to the readers. Furthermore and in cases of cinematic adaptations, it explains whether this was the novel or the film that has managed to unravel narrative complexities of the other medium more successfully and better facilitate audience understanding. The novel GavKhuni and its film adaptation are among works in which the plot is not causal, but internal and fluid. Thus, the reader has to decode textual evidence in order to understand how conceptions and viewpoints are formed in characters. Afkhami’s adaptation of GavKhuni is totally loyal and all elements of the story are faithfully mirrored in the film. However, Afkhami has made use of these elements to present his own ideological concepts. Repetition is a method that both the author and the director have used to transfer their ideas to the audience. Using a descriptive-analytical methodology and a narratological and inter-disciplinary approach, the present research attempts to analyze the ways in which implied author and reader are represented in the novel and the film. Since the author and the reader of each era are thrown into their work and new meanings are discovered in fulfillment of their expectations, thus the audience of this novel and film would discover new meanings from out of the narrative text of GavKhuni as well as its adaptation.

    Keywords: narration, novel, film, implied author, implied reader
  • شهره چاوشیان، جلال سخنور
    در صحنه ی ادبیات و هنر معاصر، نام سموئل بارکلی بکت همواره تداعی گر شاهکارهای بی بدیلی در عرصه ی داستان و ادبیات نمایشی است: با این وجود، دریافت جایگاه حقیقی این نویسنده و فضای آثارش بدون بررسی”فیلم،“ تنها فیلم نامه ی سینمایی او، میسر نخواهد بود. این مقاله خوانشی است روانکاوانه از ”فیلم“ که در چارچوب نظری ژک لکان و در پرتو مفاهیم کلیدی این حوزه صورت می گیرد. پژوهش حاضر موید جداگشت دو مفهوم چشم و خیره نگری در نظریه ی لکان و ”فیلم“ است: انگاشت چشم در این آثار در رابطه ای تنگاتنگ با خودآگاه، ذهنیت، فرد-بودگی و بازنمایی است؛ حال آن که، مفهوم خیره نگری با ناخودآگاه، مطلوب کوچک و تصویر ارتباطی ناگسستنی دارد. انگاشت خیره نگری در ”فیلم،“ در سه لایه ی معنایی متفاوت تجسم می یابد: 1- خیره نگری در مفهوم ابژه ی مفقود، 2- خیره نگری در مفهوم ابژه ی جایگزین و 3- خیره نگری در مفهوم حس عدم تعلق، بیگانگی و یا تقلیل یافتگی. علاوه براین، تحلیل ”فیلم“ در پرتو نظریات روانکاوانه ی لکان نشانگر آن است که پرهیز شخصیت اصلی فیلم از نگاه خیره نگر دیگری کوچک و دیگری بزرگ، از یک سو، و گریز او از هنجارهای نظارت گر و گفتمان های غالب ایدئولوژیک، از سوی دیگر، به واسطه ی رویارویی غیرمترقبه ی او با امر واقع است که به صورت اختلالی در ساحت نمادین نمود می یابد.
    کلید واژگان: سموئل بکت, فیلم, ژک لکان, خیرهنگری, امر واقع
    Shohreh Chavoshian
    Though Beckett’s name is closely associated with fiction and drama in the world of contemporary art and literature, a thorough understanding of his oeuvre seems impossible without the study of “Film,” the only film script he has ever written. The present research is a psychoanalytical study of “Film” within the critical framework of Lacanian theory. The study illustrates that both Lacan, in his theory, and Beckett, in his “Film,” differentiate between the concept of the eye and the concept of the gaze: in both masters, the eye stands in close relation to the consciousness, the subjectivity, and the representation; whereas, the gaze bears a close relation to the unconscious, the Object Petit a and the image. The concept of gaze occupies some different positions in Lacanian theory, corresponding to the different definitions the critic provides for his notoriously elusive notion of the Object Petit a: 1. the gaze as the lost object; 2. the gaze as the substitute object; and 3. the gaze as the feeling of strangeness, separation, captivation and lack of self-mastery. The present research, moreover, suggests that the subject’s avoidance of the gaze of the Other/other, on the one hand, and his attempt to escape from the dominant ideological discourses and regulatory norms, on the other hand, take place at the very crucial and unexpected moment of his short encounter with the Real, which is marked as a pathological symptom in the realm of the Symbolic.
    Keywords: Samuel Beckett, Film, Jacques Lacan, The Gaze, The Real
  • Behnam Rezvani Sichani, Muhammad Amiryousefi, Zahra Amirian
    The increasing impact of audiovisual media and film industry in particular has led researchers to think of audiovisual translation strategies. Huge investments in film industry need global markets. Hence, there is a need for qualified translations and systematic studies dedicated to this area are in great demand. This study aims to investigate translation strategies adopted in the translation of two awards-winning dramas. The selection criterion is based on winning international awards or compliments received in the target community. Although some may argue that these successes are rooted in the selected movies’ ideologies, the role of an accurate translation in transferring such elements is undeniable. The present study analyzes the translation strategies employed in the subtitled version of the following films: A Separation and I Daniel Blake. The theoretical framework of the current study is based on Gottlieb’s (1992) Classification of Interlingual Subtitling. The obtained results depicted that except dislocation and transcription, all Gottlieb’s strategies were applicable. The results also showed that the film’s genre plays an influential role in translators’ decisions. As these films were warmly welcomed by the target audiences, the frequent translation strategies will be useful and practical for the future of audiovisual translation industry.
    Keywords: Audiovisual Translation (AVT), Subtitling, Gottlieb’s Model, Film, Awards-Winning Dramas
  • سیاوش گلشیری، نفیسه مرادی
    در این پژوهش، به بحث درباره اقتباس های ادبی و فنون اقتباس در سینمای دهه هشتاد ایران خواهیم پرداخت و از این منظر، پنج اثر سینمایی دهه هشتاد («شب های روشن»، «گاوخونی»، «دیشب بابات رو دیدم آیدا»، «زمستان است» و «پاداش سکوت») را با آثاری از حوزه ادبیات داستانی که فیلمنامه های فیلم های یادشده از آنها اقتباس شده است، مقایسه کرده ایم. این آثار حوزه ادبیات داستانی به ترتیب عبارتند از: «شب های روشن»، «گاوخونی»، «بابای نورا»، «سفر» و «من قاتل پسرتان هستم». این پژوهش ضمن مقایسه، بررسی و تحلیل تطبیقی آثار داستانی با آثار سینمایی اقتباس شده از آنها را از نظر محور روایی اثر، چگونگی وام گیری یک اثر سینمایی از یک اثر داستانی، چگونگی تبدیل دال های نوشتاری داستان به دال های تصویری فیلم در عین وفاداری به اصل اثر و تبدیل ذهنیت به عینیت و سوژه به ابژه و یا برعکس در پروسه تبدیل متن به فیلم، بررسی و تحلیل تطبیقی کرده و نشان می دهد که آثار مورد بحث، تا چه میزان اقتباسی موفق از رمان یا داستان کوتاهی که از آن استفاده کرده اند بوده اند. همچنین مقاله تلاش می کند به این پرسش اصلی پاسخ دهد که اقتباس موفق از یک اثر داستانی در حوزه سینما، چه تعریفی دارد و چه اثری را با چه مولفه هایی باید برگزید تا بتوان از آن فیلم اقتباسی موفق ساخت.
    کلید واژگان: فیلم, داستان, اقتباس, روایت, سینما
    Siavash Golshiri, Nafiseh Moradi
    In this research, the literary adaptations and the adaptation techniques in the cinema of the eighties in Iran will be discussed and therefore, five cinematic films of the eighties (‘White Nights’, ‘Gav Khouni’, ‘I Saw Your Dad Last Night Aida’, ‘This is Winter’, ‘The Reward of Silence’) have been compared with the works of the fiction which the scripts of the mentioned films are based on, respectively. These works of fiction are: ‘White Nights’, ‘Gav Khouni’, ‘Nora's Dad’, ‘Voyage’, ‘I am Your Son's Murderer’. This research is aimed to study and analyze these fictional works with their adapted cinematic films in regard to the narrative axis of the work, the manner in which a cinematic film borrows from a fictional work, the manner in which the text markers of the story are turned into the movie pictorial signs and at the same time kept loyal to the origin of the work. Furthermore, the interpretative effort in converting subjectivity to objectivity and subject to object or Vice versa in the process of changing the script to the movie, has been analyzed in order to Indicate the extent to which the mentioned works were successful in adapting their designated novel or short story. Also this paper is aimed to answer a main question which is the defining the characteristics of a successful adaptation of a work of fiction into a movie and the features that should be chosen to make the adapted movie favored.
    Keywords: film, story, adaptation, narration, cinema
  • احمد صفارمقدم*، آتوسا رستم بیک تفرشی
    هدف مقاله حاضر بررسی و امکان سنجی کاربرد فیلم سینمایی به عنوان منبعی برای تهیه و تدوین مواد درسی در دوره های آزوفا (آموزش زبان و فرهنگ ایران به غیرفارسی زبانان) است. در مقاله به این پرسش پاسخ داده می شود که چگونه می توان بر مبنای یک فیلم سینمایی ایرانی طرحی درسی ارائه داد که نکات زبانی و فرهنگی مورد نظر در برنامه های آزوفا را داشته باشد (زرودا، 2006؛ گارن، 2012). این پژوهش که از نوع کتاب خانه ای است، با استفاده از روش توصیفی تحلیلی، امکان آموزش واژگان، مهارت های شنیدن، گفتن، خواندن و نوشتن و نیز معرفی فرهنگ ایرانی به غیرفارسی زبانان را بر اساس فیلم سینمایی رنگ خدا ساخته مجید مجیدی (1997)، ارزیابی می کند. در این راستا نقش فرهنگ و اهمیت توانش بینافرهنگی در آموزش زبان (میر، 1991؛ بایرام، 1997) مبنای نظری پژوهش قرار گرفته است. بررسی نشان می دهد که فیلم سینمایی به درستی می تواند به عنوان منبعی غنی برای آموزش کارآمد زبان فارسی و فرهنگ ایرانی به غیرفارسی زبانان به کار گرفته شود. بدین منظور، انتخاب فیلم و رویکرد آموزشی مناسب باید با توجه به ویژگی های ساختاری و محتوای فیلم و نیازهای زبان آموزان صورت پذیرد. علاوه بر این، ضرورت دارد که تعداد محدود مدرسان توانای ایرانی در خارج از کشور و نبود مجموعه ای ارزیابی شده و در دسترس از فیلم های سینمایی ایرانی در طراحی برنامه درسی فیلم محور به دقت مورد توجه قرار گیرد.
    کلید واژگان: آموزش زبان فارسی, غیرفارسی زبان, فیلم سینمایی, فرهنگ, توانش بینافرهنگی
    Ahmad Saffar Moqaddam*, Atoosa Rostambeik Tafreshi
    The present article aims at studying the feasibility of using films as a source to provide teaching material for Azofa (teaching Persian language and Iranian culture to non-Persian speakers). The question which the present article seeks to answer is how, based on an Iranian film, a syllabus may be designed which includes the linguistic and cultural points required by the Azofa program (Zoreda, 2006; Garn, 2012). This library-based research (which uses the analytical-descriptive method) assesses the possibility of teaching vocabulary and the skills of listening, speaking, reading and writing, as well as of introducing Iranian culture, to non-Persian speakers, based on the film “Colour of Paradise”, directed by Majid Majidi (1997); thus, the role of culture and the importance of intercultural competence in language teaching (Meyer, 1991; Byram, 1997) constitutes the theoretical basis for the research. Studies show that films may be properly used as a rich resource for the efficient teaching of Persian language and Iranian culture to non-Persian speakers. To this end, appropriate films and teaching approaches should be chosen with respect to the structural features and content of the films and the learners’ needs. In addition, the limited number of proficient Iranian teachers abroad and the absence of evaluated and accessible collections of Iranian films should be carefully taken under consideration when designing a film-based syllabus.
    Keywords: teaching Persian language, non, Persian speaker, film, culture, intercultural competence
  • محسن محمدی فشارکی، پانته آصفایی
    غزل، با وجود همه فراز و فرودهایش، تنها شکل شعر فارسی است که توانسته در هر دوره ای مخاطب خود را بیابد و راضی کند. امروز نیز، یکی از پرمخاطب ترین و جدی ترین صورت های شعر فارسی، که شاعران بسیاری را با خود همراه کرده، غزل معاصر است. در شعر معاصر و بویژه غزل دهه های اخیر، شکل ویژه ای از روایت به چشم می آید که با وجود شباهت هایش با روایت داستانی به روایت سینمایی نیز شبیه است. این مقاله ضمن تعریف روایت و پرداختن به پیشینه آن در شعر و غزل فارسی، شیوه های روایت در شعر معاصر و بویژه غزل امروز رابررسی می کند و سعی دارد ابتدا به این پرسش پاسخ دهد که روایت در غزل روایی امروز، به روایت داستانی نزدیک تر است یا روایت سینمایی. سپس به تحلیل چرایی این پاسخ بنشیند. ضمن این بررسی، شباهت ها و تفاوت های روایت در غزل، با هر یک از دو شیوه روایت داستانی و سینمایی مطرح شده و نمونه هایی از موارد یاد شده در غزل معاصر بیان می گردد و به برخی اصطلاحات خاص سینما در غزل امروز اشاره می شود. همچنین در این مجال، اجمالا، به نتایج روایی شدن غزل و ویژگی های غزل روایی، که آن را از غزل کهن فارسی متمایز می کند، پرداخته شده است
    کلید واژگان: شعر معاصر, غزل, روایت, داستان, سینما, روایت نمایشی, تصویر
    Sonnet، despite all the ups and downs، is the only form of Persian poetry that in every era finds its audience. Now، sonnet is one of the most serious forms of Persian poetry، and have been associated by many poets. In poetry and especially In recent decades lyric، particular form of narrative is seen، that despite the similarities with fictional narratives، is similar to narrative of the film. This Article، within defining the Narrative، and addressing its previous in persian lyric poetry، verify the narrative methods in contemporary poetry، especially sonnets; and tries first answer this question that narration in narrative lyrics is like the story narration، or like the narrative of the film? Within this study، Similarities and differences in the narrative sonnets and each of this two modes of narration is considered، and examples of contemporary lyric are expressed and some specific expressions of cinema، in today''s sonnets are noted. Also، in this paper، results of narration in lyric and characteristics of this poem has been investigated.
    Keywords: Contemporary poetry, lyric, narration, story, film, story theater, video.
  • Saeideh Ahangari *, Hayedeh Sepehran
    Intertextuality is the relation of each text with the texts surrounding it. Any word or phrase we are writing or saying has relationship with what we have heard or seen before. This shared language makes others understand us. On the other hand, critical thinking is the ability to think reasonably, reflectively and skillfully. Since it is believed that intertextuality results in critical thinking, this study aimed to focus on the effect of intertextuality on learners’ critical writing skill. To do so, the researchers selected 60 Advanced EFL students from three intact classes at the Iran Language Institute and assigned them randomly into three groups. After assuring the groups’ homogeneity in terms of their general English proficiency and writing skill in the beginning of the study, the researchers asked the first group, considered as the control group, to write a composition about Generation Gap. Then the first experimental group read two texts about Generation Gap and then wrote a composition about it; the second experimental group watched a short film about Generation Gap besides reading the texts and then wrote a composition about it. Having compared the written compositions in terms of critical thinking elements, the researchers found out that there is a meaningful relationship between intertextuality and critical writing. That is to say, the more intertextual relationship (in our case print and visual texts) the learners are involved with, the more critical elements they utilize in their writing. Findings of this research have some pedagogical implications.
    Keywords: intertextuality, critical thinking, critical writing, film, reading
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال