به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "elderly" در نشریات گروه "روانشناسی"

تکرار جستجوی کلیدواژه «elderly» در نشریات گروه «علوم انسانی»
  • سمیه طلیقی، حمیدرضا جلیلی*، سپیده جردکانی
    مقدمه و اهداف

    هدف از این تحقیق، بررسی تاثیر تمرینات مدیتیشن بر توانایی های شناختی و حفظ ثبات در سالمندان غیرفعال بود.

    مواد و روش ها

    در یک مطالعه نیمه تجربی، 16 سالمند غیر فعال (میانگین سن 6±72 سال) از استان قم در سال 1403 به صورت در دسترس و هدفمند انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه تمرینات مدیتیشن (8 نفر) و کنترل (8 نفر) قرار گرفتند. در این تحقیق پروتکل مداخله ذهن آگاهی دی پتریلو، کافمن، گلس و آرنکوف (2009)، در شش جلسه و در هر جلسه به مدت 1 الی 5/1 ساعت در طول سه هفته آموزش داده شد. جهت بررسی داده های توانایی های شناختی از مقیاس توانمندسازی روان شناختی اسپریتزر (1995) و برای بررسی عملکرد تعادل از آزمون های تعادل ایستای لک لک جانسون و نلسون، 1991 و تعادل پویا پودسیالدو و ریچاردسون، 1991 استفاده شد.

    یافته ها

    داده ها به روش تحلیل کواریانس در سطح معنی داری (05/0<p) تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که تمرینات مدیتیشن موجب بهبود تعادل غیرمعنی دار ایستا و پویا در سالمندان غیرفعال شد (05/0<p). همچنین تمرینات مدیتیشن با بهبود غیرمعنی دار توانایی های شناختی در سالمندان غیرفعال همراه بود (05/0<p).

    نتیجه گیری

    به نظر می رسد سه هفته تمرینات مدیتیشن می تواند مزایای شناختی و حرکتی برای سالمندان غیرفعال به همراه داشته باشد با این حال دوره های طولانی تر این مداخله ممکن است موثرتر باشد.

    کلید واژگان: مدیتیشن, شناختی, حفظ ثبات, سالمندان, غیرفعال
    Somaye Talighi, Hamidreza Jalili *, Sepide Jordakani
    Background and Aims

    The aim of this study was to investigate the effect of meditation exercises on cognitive abilities and stability maintenance in inactive elderly people.

    Materials and Methods

    In a quasi-experimental study, 16 inactive elderly people (mean age 72±6 years) from Qom province in 1403 were selected through convenience and purposeful sampling and randomly assigned to two meditation exercise groups (n=8) and control (n=8). In this study, the mindfulness intervention protocol of Di Petrillo, Kaufman, Glass, and Arenkov (2009) was taught in six sessions, each session lasting 1 to 1.5 hours over a period of three weeks. The Spreitzer Psychological Empowerment Scale (1995) was used to assess cognitive empowerment data, and the Stork Static Balance Test (Johnson and Nelson, 1991) and the Podcialdo and Richardson Dynamic Balance Test (Pdc) were used to assess balance performance.

    Results

    Data were analyzed using analysis of covariance at a significance level of P<0.05. The results showed that meditation exercises resulted in a non-significant improvement in static and dynamic balance in inactive elderly people (p<0.05). Meditation exercises were also associated with a non-significant improvement in cognitive abilities in inactive elderly people (p<0.05).

    Conclusion

    It seems that three weeks of meditation exercises can provide cognitive and motor benefits for inactive elderly people, however, longer periods of this intervention may be more effective.Keywords: Exercises, meditation, cognitive, maintaining stability, elderly, inactive

    Keywords: Meditation, Cognitive, Maintaining Stability, Elderly, Inactive
  • علیرضا عبدلی مسینان، داود فاضلی*، غلام حسین ناظم زادگان

    هدف از تحقیق حاضر، بررسی رابطه تصویرسازی حرکتی و ظرفیت حافظه کاری جوانان و سالمندان بود. نمونه پژوهش شامل 40 نفر (20 سالمند و 20 جوان) بود. برای سنجش حافظه کاری از آزمون ان-بک، و برای بررسی توانایی تصویرسازی حرکتی از پرسشنامه تصویرسازی حرکتی استفاده شد. شرکت کنندگان در محیطی ساکت آزمون های نام برده را تکمیل کردند. ازمولفه های آزمون ان-بک، هم برای جوانان و هم برای سالمندان چهار مولفه: تعدادپاسخ های صحیح، درصد پاسخ های صحیح، انحراف استاندارد زمان پاسخ و میانگین زمان پاسخ انتخاب شدند. علاوه بر این ارتباط این موئلفه ها با مولفه های تصویرسازی بینایی و حرکتی جوانان و سالمندان بررسی شد. همچنین مولفه های حافظه کاری و تصویرسازی در جوانان و سالمندان مقایسه شدند. در گروه جوانان، تصویر سازیحرکتی با مولفه های زمانی آزمون حافظه کاری همبستگی منفی داشت. در گروه سالمندان توانایی تصویرسازی حرکتی با مولفه های دقت آزمون حافظه کاری همبستگی مثبتی داشت. اما توانایی تصویرسازی بینایی در جوانان با هیچکدام از مولفه های حافظه کاری ارتباط معنادار نداشت و توانایی تصویرسازی بینایی در سالمندان با درصد پاسخ صحیح همبستگی منفی داشت. توانایی تصویر سازی بینایی در جوانان همبستگی معنی داری با هیچکدام از خرده مقیاس های آزمون حافظه کاری نداشت. این خرده مقیاس در بین شرکت کنندگان سالمند همبستگی معنی داری با درصد پاسخ صحیح داشت. احتمال دارد که شرکت کنندگان جوان از یک استراتژی حساس به سرعت استفاده کرده باشند و شرکت کنندگان مسن تر از استراتژی وابسته به دقت استفاده کرده باشند. همچنین ممکن است که شرکت کنندگان بیشتر از حس جنبشی خود در ایجاد تصاویر حرکتی در ذهن استفاده کرده باشند.

    کلید واژگان: تصویرسازی ذهنی, تصویرسازی حرکتی, حافظه کاری, سالمند
    Alireza Abdoli Masinan, Davoud Fazeli *, Gholam Hosein Nazemzadegan

    The purpose of this study was to investigate the relationship between motor imagery and the working memory capacity of young and older adults. The research sample included 40 participants (20 older adults and 20 young). The N-back test was used to measure working memory and the motor imagery questionnaire was used to check motor imagery ability. Participants completed the mentioned tests in a quiet environment. Among the components of the N-back test, four components were selected for both the young and the elderly: the number of correct answers, the percentage of correct answers, the standard deviation of response time, and the mean of response time. In addition, the relationship of these components with the subscales of visual and motor imagery was investigated. Also, the components of working memory and motor imagery were compared in young and older adults. Results showed that in the youth group, motor imagery was negatively correlated with time components of the working memory test. In the older group, the motor imagery subscale was positively correlated with the accuracy subscales of the working memory test. However, the visual imagery ability in the young group had no significant correlation with any subscale of the working memory test. This subscale was correlated with the percentage of correct answers in the older adult participants. It is possible that younger participants used a time-sensitive strategy and older participants used an accuracy-dependent strategy. Also, it is possible that the participants used more of their kinesthetic sense in creating motor images in the mind.

    Keywords: Mental Imagery, Motor Imagery, Working Memory, Elderly
  • Roghayeh Hamidi, Parvaneh Ghodsi*, Sadegh Taghiloo
    Objective

    The coronavirus and its variants continue to threaten the physical and mental health of many individuals, particularly among older adults with COVID-19. The current study aimed to investigate the mediating role of psychological well-being in explaining the effect of perceived social support on death anxiety among the elderly with COVID-19 experience in Tehran.

    Methods and Materials: 

    This descriptive correlational study's population comprised all elderly men and women aged 65 to 75 years living at home in Tehran in 2022, who had experienced COVID-19 in the past six months. Among them, 400 individuals were purposively selected as the sample group and responded to the Death Anxiety Scale (Templer, 1970), the Perceived Social Support Scale (Zimet et al., 1988), and the Psychological Well-Being Scale (Ryff, 1989). For data analysis, the structural equation modeling method was used. The data obtained through confirmatory factor analysis and AMOS24 software showed that the research's structural model fits with the collected data.

    Findings

    There was a positive and significant relationship between perceived social support and psychological well-being, a negative and significant relationship between perceived social support and death anxiety, and a negative and significant relationship between psychological well-being and death anxiety. Also, the indirect pathways between death anxiety and perceived social support, and death anxiety were proven (p = 0.001).

    Conclusion

    Considering the results of the present study, it can be said that perceived social support influences death anxiety among the elderly with COVID-19 experience through psychological well-being. The findings of the current study can be utilized by counselors, psychologists, and health specialists.

    Keywords: Death Anxiety, Perceived Social Support, Psychological Well-Being, Elderly, COVID-19.E-ISSN: 3041-8518
  • Zahra Alibakhshi*, Shahla Kazemipour, Khadijeh Barzegar
    Objective

    Parents always hold certain expectations for their offspring, and these expectations tend to vary in old age compared to middle-age and youth. Consequently, the primary objective of this study is to ascertain the expectations of elderly men and women in Tehran based on their gender.

    Methods

    This research adopts a practical orientation, utilizing a deductive-inductive approach and qualitative research methodology. The study is based on documentary analysis and in-depth interviews conducted with elderly individuals residing in Tehran. The statistical population consists of 31 elderly individuals (17 women and 14 men), and interviews were conducted until theoretical saturation was achieved. The analysis of the interviews involved coding and employing the contextual analysis method, leading to the identification and presentation of main categories in the final model for elderly men and women.

    Results

    The findings indicate that men and women have distinct expectations from their children. The extracted codes were classified into three broad categories: social expectations, societal expectations, and emotional-psychological expectations. Men expressed the highest expectations in the realms of economic and psychological-emotional expectations, while women placed less emphasis on financial expectations and instead prioritized social and psychological-emotional expectations. It is noteworthy that the expectations of the elderly differ when it comes to their sons and daughters.

    Conclusions

    The gender disparity in expectations has implications not only for the elderly, but also for their children. Expectations outlined for daughters were not applicable to sons, and vice versa. Consequently, it is crucial for the government to pay special attention to these expectations when devising macroeconomic and social programs for the elderly.

    Keywords: Family, Elderly, Economic Expectations, Psycho-Emotional Expectations, Social Expectations
  • فهیمه فلاحی، شیما پرندین*، حدیث ولی زاده
    سالمندی یکی از مهم ترین مراحل زندگی انسان است که در این دوره، افراد با طیف وسیعی از تغییرات فیزیولوژیکی و روان شناختی مواجهه می شوند. در میان این تغییرات، موضوعاتی از قبیل اضطراب مرگ و احساس تنهایی اهمیت می یابند. بنابراین هدف پژوهش حاضر، مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و درمان مبتنی بر ذهن آگاهی بر اضطراب مرگ و احساس تنهایی سالمندان بود. طرح پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی به شیوه پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه سالمندان مقیم در آسایشگاه مهرگان شهر کرمانشاه در سال 1401 بودند، که 45 نفر از افراد واجد شرایط به شیوه نمونه گیری دواطلبانه انتخاب شده و به صورت تصادفی با لحاظ کردن ملاک های ورود و خروج در سه گروه گمارده شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه اضطراب مرگ کالت-لستر و احساس تنهایی دهشیری بود. مداخلات دو گروه به صورت گروهی به مدت 8 جلسه 90 دقیقه ای و دوبار درهفته اجرا شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS-26 و آزمون های تحلیل کواریانس چندمتغیری و آزمون تعقیبی بنفرونی با مقدار احتمال 0/05 تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و درمان مبتنی بر ذهن آگاهی بر کاهش اضطراب مرگ و احساس تنهایی این سالمندان موثر بود (0/000=P). همچنین تفاوت معناداری بین دو درمان مشاهده نشد (1=P). با توجه به نتایج پژوهش می توان گفت استفاده از این روش های درمانی می تواند در بهبود اضطراب مرگ و احساس تنهایی سالمندان مفید و موثر باشد.
    کلید واژگان: درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد, درمان مبتنی بر ذهن آگاهی, اضطراب مرگ, احساس تنهایی, سالمندان
    Fahimeh Falahi, Shima Parandin *, Hadis Valizadeh
    Aging is one of the most important stages of human life, during which people face a wide range of physiological and psychological changes. Among these changes, issues such as death anxiety and loneliness are important. Therefore, the aim of the present study was to compare the effectiveness of acceptance and commitment-based therapy and mindfulness-based therapy on death anxiety and loneliness in the elderly. The design of the current research was semi-experimental in the pre-test-post-test manner with a control group. The statistical population included all the elderly living in Mehrgan Asylum in Kermanshah in 1401, of which 45 eligible people were selected by voluntary sampling and randomly assigned to three groups by considering the entry and exit criteria. The instrument of research was the Cult-Lester’s death anxiety questionnaire and Dashiri feeling of loneliness. The interventions of the two groups were carried out in 8 sessions of 90 minutes and twice a week. Data were analyzed using SPSS-26 software and multivariate analysis of covariance tests and BENFERRONI’S post hoc tests with a probability value of 0/05. The results showed that the therapy based on acceptance and commitment and the therapy based on mindfulness were effective in reducing the death anxiety and loneliness of these elderly people (P=0/000). Also, no significant difference was observed between the two treatments (p=1). According to the results of the research, it can be said that the use of these treatment methods is useful and effective in improving the death anxiety and loneliness of the elderly.
    Keywords: Therapy Based On Acceptance, Commitment, Therapy Based On Mindfulness, Death Anxiety, Loneliness, Elderly
  • Farahnaz Javanmard, Abdollah Shafie Abadi *, Kambiz Poushineh
    Objective

     The aim of the present study was to predict distress tolerance in the elderly based on experiential avoidance and spiritual intelligence.

    Method

     This was a descriptive correlational study. The population included all elderly individuals aged between 65 and 80 years who visited community centers in Tehran in 2022, from whom a sample of 300 was selected using cluster sampling. The Emotional Distress Tolerance Scale by Simons and Gaher (2005), the Spiritual Intelligence Scale by King (2008), and the Experiential Avoidance Questionnaire by Gámez et al. (2011) were utilized for data collection. Data were analyzed using regression analysis.

    Findings

     The results indicated that experiential avoidance significantly negatively predicted distress tolerance. Additionally, spiritual intelligence significantly positively predicted distress tolerance.

    Conclusions

     Based on the findings of the current study, it can be concluded that this predictive model could serve as an effective framework in counseling and psychotherapy centers to enhance distress tolerance among the elderly.

    Keywords: Distress Tolerance, Avoidance, Spiritual Intelligence, Elderly
  • آناهیتا کاشمری، فاطمه شهابی زاده*، قاسم آهی، علیرضا محمودی راد
    زمینه و هدف

    هدف از انجام این پژوهش مقایسه اثربخشی درمان شناختی رفتاری توام با خودشفقت گری همراه با فعالیت های شناختی حرکتی حرکتی بر اضطراب مرگ و ادراک پیری سالمندان بود.

    مواد و روش

    روش پژوهش، نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون، پس آزمون، با گروه کنترل همراه با دوره پیگیری بود. بدین منظورنمونه‎ای متشکل از 42 نفر(21 زن و 21مرد) بالای 60 سال ساکن شهرمشهد در سال 1400 که ملاک‎های ورودی را برآورده کردند، انتخاب و پس از گمارش تصادفی در سه گروه آزمایش اول(با مداخله درمان شناختی رفتاری توام با خودشفقت گری همراه با فعالیت‎های شناختی حرکتی)؛ گروه آزمایش دوم(با مداخله مبتنی برفعالیت‎های شناختی حرکتی به تنهایی) وگروه کنترل (بدون هیچگونه مداخله) در 18 جلسه 90 دقیقه‎ای طی 9 هفته تحت مداخلات ذکرشده قرارگرفتند. داده‎های حاصل از پرسشنامه اضطراب مرگ تمپلر وهمکاران (1970) و پرسشنامه ادراک پیری اسلاتمن و همکاران(2017) از طریق نرم افزارآماریSPSS و با روش تحلیل کوواریانس چند متغیره با اندازه‎گیری مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت.

    یافته ها

    نتایج نشان‎داد که درمورد هردو متغیراضطراب ‎مرگ و ادراک‎پیری، بین دوگروه آزمایش با گروه کنترل، درهردو زمان پس آزمون و پیگیری تفاوت معنادارشده،  اما تفاوت میان دو گروه آزمایش، معنادار نبود.

    نتیجه گیری

    به نظر می‎رسد درمان شناختی-رفتاری توام با خودشفقت‎گری همراه با فعالیت‎های‎شناختی-حرکتی و همچنین مداخله شناختی-حرکتی به‎تنهایی، را می‎توان برای کاهش افسردگی مرگ و بهبود ادراک از پیری سالمندان و درجهت ارتقاء کیفیت زندگی و تدوین برنامه‎های آموزشی مناسب آن ها بکار گرفت.

    کلید واژگان: درمان شناختی مبتنی بر بهبودی, نشانه های افسردگی, ارتباط بینفردی, اسکیزوفرنی
    Anahita Kashmari, Fatemeh Shahabizadeh *, Ghasem Ahi, Alireza Mahmoudi Rad
    Background and Objective

    The aim of this study was to compare the effectiveness of cognitive-behavioral therapy combined with self-compassion along with cognitive-motor activities versus cognitive-motor intervention alone on death anxiety and aging perception in the elderly.

    Methods and Materials: 

    The research method was quasi-experimental and of the pre-test, post-test type with a control group and a follow-up period. To this end, a sample consisting of 42 individuals (21 women and 21 men) over the age of 60 residing in Mashhad in 2021, who met the inclusion criteria, was selected. They were randomly assigned to three groups: the first experimental group (with cognitive-behavioral therapy combined with self-compassion along with cognitive-motor activities), the second experimental group (with cognitive-motor activities alone), and the control group (with no intervention). They underwent 18 sessions of 90 minutes over 9 weeks. Data obtained from the Templer Death Anxiety Questionnaire (1970) and the Slotman Aging Perception Questionnaire (2017) were analyzed using SPSS software and multivariate covariance analysis with repeated measures.

    Findings

    The results showed that for both variables, death anxiety and aging perception, there was a significant difference between the two experimental groups and the control group in both post-test and follow-up periods. However, the difference between the two experimental groups was not significant.

    Conclusion

    It appears that cognitive-behavioral therapy combined with self-compassion along with cognitive-motor activities, as well as cognitive-motor intervention alone, can be used to reduce death anxiety and improve the perception of aging in the elderly. These interventions can contribute to enhancing the quality of life and developing appropriate educational programs for them.

    Keywords: Cognitive-Behavioral Therapy, Self-Compassion, Cognitive-Motor Activities, Death Anxiety, Aging Perception, Elderly
  • عبدالباسط محمودپور*، الهام حقی رحیمی

    هدف از پژوهش حاضر پیش بینی انسجام خود در سالمندان بر اساس تنظیم هیجان، شفقت به خود و نگرش به مرگ بود. روش پژوهش حاضر توصیفی- همبستگی بود.  جامعه آماری شامل تمامی سالمندانی بود که در سال 1400 در شهر تهران زندگی می کردند و با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند 341 نفر انتخاب شد. ابزارهای این پژوهش شامل پرسشنامه های انسجام خود ریف و هینکه (1983) (EIQ)، تنظیم شناختی هیجان گارنفسکی و همکاران (2001)  (CER)، فرم کوتاه خود شفقت ورزی ریس و همکاران (2011) (SCS) و فرم تجدیدنظر شده نگرش به مرگ وونگ و همکاران (1994)  DAP-R)) بود. روش تحلیل پژوهش، همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون به روش هم زمان بود. یافته ها نشان داد که بین مولفه های تنظیم هیجان، شفقت به خود و نگرش به مرگ با انسجام خود در سالمندان ارتباط معنی داری وجود دارد (01/0 ≥P). هم چنین نتایج تحلیل رگرسیون نیز نشان داد که مولفه های تنظیم هیجان، شفقت به خود و نگرش به مرگ به ترتیب 5/72 درصد، 58 درصد و 8/28 درصد از واریانس انسجام خود را تبیین می کنند (01/0 ≥P). با توجه به یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که تنظیم هیجان، شفقت به خود و نگرش به مرگ در پیش بینی انسجام خود در سالمندان نقش اساسی دارند.

    کلید واژگان: انسجام خود, تنظیم هیجان, شفقت به خود, نگرش به مرگ, سالمندان
    Abdolbaset Mahmoudpour*, Elham Haghi Rahimi

    The present study aimed to predict self-coherence in the elderly based on emotion regulation, self-compassion, and attitude toward death. The current research is descriptive and correlational. The statistical population included the elderly who lived in Tehran in 2021 and were selected using a purposive sampling method. The criteria for entering the study included living in Tehran, the ability to read and write, the absence of mental illnesses based on self-report, and the age of 65 years. Exclusion criteria included unwillingness to participate in the study and incomplete completion of questionnaires. Data collection was done using questionnaires of self-coherence, cognitive regulation of emotion, short form of self-compassion, and revised form of attitude towards death. Data analysis was done using SPSS software version 25 and Pearson correlation statistical tests and multiple regression analysis at a significance level of 0.05. The results showed that there is a statistically significant relationship between the components of emotion regulation, self-compassion, and death attitude with self-coherence in the elderly. Also, the regression analysis results showed that the components of emotion regulation, self-compassion, and attitude toward death explain 72.5%, 58%, and 28.8% of their coherence variance, respectively(P ≥ 0.01). It is concluded that emotion regulation, self-compassion, and attitude toward death play an essential role in predicting self-coherence in the elderly.

    Keywords: Self-coherence, emotion regulation, self-compassion, attitude towards death, elderly
  • Reza Rahimi, Hasan Ahadi *, Biouk Tajeri, Anis Khoshlahjeh Sedgh

    The present study aimed to investigate the effectiveness of acceptance and commitment therapy on perceived stress in the elderly with diabetes The research design of the present study was semi-experimental with a pre-test-post-test design with a control group. The statistical population of this research was all the elderly diabetics who visited the health centers of Rafsanjan and had symptoms of high stress. In this research, using the available sampling method based on random selection, people were placed in two experimental and control groups (15 people in each group). The F-value of the perceived stress in the post-test is (42.406), which is significant at the 0.001 level, and this shows that there is a significant difference between the two groups in the amount of perceived stress. The effect size of 0.61 also shows that this difference is large and significant in society. The F statistic of the perceived stress pre-test is also (5.819), which is significant at the 0.05 level. According to the findings, it can be said that the mean of the experimental groupin perceived stress is significantly lower than the mean of the control group. As a result, the ACT significantly affects the amount of stress in diabetic elderly.

    Keywords: Acceptance, commitment therapy, perceived stress, elderly, diabetes
  • بهزاد بهروز*

    این پژوهش با هدف پیش‏بینی اضطراب مرگ براساس تاب‏آوری روانی و کیفیت زندگی در سالمندان انجام شد. پژوهش توصیفی-مقطعی و از نوع مطالعات همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی سالمندان مرد بالای 60 سال تحت پوشش اداره تامین اجتماعی شهر کرمانشاه در سال 1402 بودند که با نمونه‏گیری در دسترس تعداد 240 نفر انتخاب و به ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه اضطراب مرگ (تمپلر، 1970)، تاب‏آوری روانی (کانر و دیویدسون، 203) و کیفیت زندگی (سازمان بهداشت جهانی، 1996) پاسخ دادند. تحلیل داده‏ها با روش‏های آمار توصیفی، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه با SPSS نسخه 26 انجام شد. نتایج نشان داد که بین تاب‏آوری روانی و هریک از مولفه‏های آن با اضطراب مرگ در سالمندان رابطه منفی و معناداری وجود دارد (05/0>P). همچنین، رابطه بین کیفیت زندگی و مولفه‏های آن با اضطراب مرگ در سالمندان منفی و معنادار بود (05/0>P). تحلیل رگرسیون به شیوه همزمان نیز نشان داد که 41 درصد واریانس اضطراب مرگ براساس متغیرهای پیش‏بین قابل تبیین بوده است. با توجه به نتایج می‏توان به ضرورت تقویت متغیرهای تاب‏آوری و ارتقاء کیفیت زندگی به‏عنوان عوامل تاثیرگذار در کاهش اضطراب مرگ سالمندان پی برد و در این زمینه به تدوین برنامه‏های مداخلاتی اقدام نمود

    کلید واژگان: اضطراب مرگ, تاب‏ آوری روانی, کیفیت زندگی, سالمند
    Behzad Behrouz*

    This research was conducted with the aim of predicting death anxiety based on mental resilience and quality of life in the elderly. The research was descriptive-cross-sectional and correlational. The statistical population of the research included all elderly men over the age of 60 covered by the social security department of Kermanshah in 2023, who were selected by available sampling of 240 people and used research tools including the death anxiety questionnaire (Templer, 1970), psychological resilience (Connor & Davidson, 203) and quality of life (WHO, 1996) responded. Data analysis was done with descriptive statistics, Pearson correlation coefficient and multiple regression with SPSS version 26. The results showed that there is a negative and significant relationship between mental resilience and each of its components with death anxiety in the elderly (P<0.05). Also, the relationship between quality of life and its components with death anxiety in the elderly negative and significant was (P<0.05). Simultaneous regression analysis also showed that 41% of the variance of death anxiety could be explained based on predictive variables. According to the results, it is possible to realize the necessity of strengthening the variables of resilience and improving the quality of life as influential factors in reducing the death anxiety of the elderly, and in this context, intervention programs can be formulated.

    Keywords: death anxiety, mental resilience, quality of life, elderly
  • یوسف کبیری نسب، سید عبدالمجید بحرینیان*، قاسم آهی، احمد منصوری
    هدف

    هدف از این پژوهش مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و درمان مبتنی بر شفقت بر وسواس مرگ و هوشیاری بدن در سالمندان بود.

    روش

    روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی و طرح پیش آزمون- پس آزمون همراه با دوگروه آزمایش بود. از بین سالمندان بهزیستی شهرستان بهشهر افرادی که تمایل به شرکت در پژوهش داشتند به صورت الگوی هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی ساده در2 گروه آزمایشی و یک گروه کنترل گمارش شدند. گروه اول درمان مبتنی بر شفقت در 8 جلسه و گروه دوم درمان مبتنی برپذیرش و تعهد را در 9 جلسه دریافت نمودند، اما گروه سوم که گروه کنترل بودند تحت هیچ درمانی قرار نگرفتند. ابزارهای پژوهش مقیاس هوشیاری بدن (2006) و مقیاس وسواس مرگ عبدالخالق (1998) بود برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی، تحلیل کوواریانس چند متغیره و نرم افزار آماری SPSS 23 استفاده شد.

    یافته ها

    نتایج حاکی از آن بود که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و درمان مبتنی بر شفقت باعث کاهش وسواس مرگ و هوشیاری بدن شده بودند. همچنین در اثر بخشی بین درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و درمان مبتنی بر شفقت بر روی هوشیاری بدن و وسواس مرگ تفاوت معناداری وجود نداشت.

    نتیجه گیری

    با توجه به یافته ها می توان به این نتیجه رسید که از درمان مبتنی پذیرش و تعهد و درمان مبتنی بر شفقت برای درمان وسواس مرگ و هوشیاری بدن در سالمندان می توان استفاده کرد.

    کلید واژگان: درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد, درمان مبتنی بر شفقت, وسواس مرگ, هوشیاری بدن, سالمندان
    Usef Kabiri Nasab, Seyed Abdulmajid Bahrainian *, GHASEM AHI, AHMAD MANSOURI
    purpose

    The purpose of this study was to Compare the impacts of acceptance and commitment-based therapy and compassion-based therapy on death obsession and body consciousness in the elderly.

    Method

    The Method of the study was semi-experimental research with a pretest-posttest design with two experimental groups. Among the Retirement/nursing home elderly of Behshahr city, people who were willing to participate in the study were selected purposeful sampling method and assigned to 2experimental groups and one control group by random assignment method. The first group received the compassion-focused therapy in 8 sessions and the second experiment group received the acceptance and commitment therapy in 9 sessions but the third group, which was the control group, did not receive any treatment. The research tools were Body Consciousness Scale (2006) and Abdol Khaleq's Death Obsession Scale (1998). For analyzing the data, Descriptive and inferential statistics of multivariate covariance analysis and SPSS 23 statistical software were used.

    findings

    The results indicated that acceptance and commitment-based therapy and the compassion-based therapy had reduced death obsession and body consciousness. Also, there was no significant difference between effectivenes of between acceptance and commitment-based therapy and compassion-based therapy on consciousness body and death obsession.

    Conclusion

    According to the findings, it can be concluded that acceptance and commitment-based therapy and compassion-based therapy can be used to treat death obsession and body awareness in the elderly.

    Keywords: Therapy Based On Acceptance, Commitment, Therapy Based On Compassion, Obsession With Death, Body Awareness, Elderly
  • زهرا ثابتی مقدم، مجید صفاری نیا*، حسن احدی

    هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی موسیقی درمانی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر احساس تنهایی اجتماعی - عاطفی سالمندان مبتلا به دیابت نوع دو بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون و گروه کنترل با دوره پیگیری دو ماهه بود. جامعه پژوهش حاضر شامل کلیه سالمندان شهر تهران بود که در سال 1400 به مراکز بهداشتی و درمانی شرق تهران مراجعه نموده و مبتلا به بیماری دیابت از نوع 2 بودند. تعداد 45 نفر به شیوه هدفمند انتخاب و با گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه گواه قرار گرفتند. ابزار پژوهش پرسشنامه احساس تنهایی اجتماعی - عاطفی بزرگسالان دی توماسو و همکاران (SELSA-S، 2004) بود. مداخله موسیقی درمانی زاده محمدی (1384) در 12 جلسه 90 دقیقه ای و درمان پذیرش و تعهد هیز و همکاران (2006)، در 8 جلسه 90 دقیقه ای به صورت گروهی برای گروه آزمایش اول و دوم اجرا شد. داده ها با بهره گیری از تحلیل واریانس آمیخته تجزیه وتحلیل شدند. نتایج نشان داد بین گروه ها در پس آزمون و پیگیری احساس تنهایی اجتماعی - عاطفی سالمندان تفاوت معناداری وجود دارد (05/0>P). همچنین درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر احساس تنهایی اجتماعی - عاطفی تاثیر معناداری داشته است (05/0>P)، اما موسیقی درمانی بر احساس تنهایی اجتماعی - عاطفی تاثیر معناداری نداشته است (05/0<P). بنابراین می توان گفت فقط درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر احساس تنهایی تاثیر معنادار داشته است.

    کلید واژگان: پذیرش و تعهد, موسیقی درمانی, احساس تنهایی, سالمندان, دیابت
    Zahra Sabeti Moghaddam, Majid Saffarinia*, Hasan Ahadi

    The present study aimed to compare the effectiveness of music therapy and therapy based on acceptance and commitment to the feeling of social-emotional loneliness of the elderly with type 2 diabetes. The research method was semi-experimental with a pre-test-post-test design and a control group with a two-month follow-up period. The current research population included all the elderly people of Tehran City who were referred to health and treatment centers in East Tehran in 2021 and were suffering from type 2 diabetes. 45 people were selected purposefully and randomly assigned to two experimental groups and one control group. The research instrument was DiTommasso et al.'s social-emotional loneliness questionnaire (SELSA-S, 2004). Zadeh Mohammadi's music therapy intervention (2004) was implemented in 12 90-minute sessions and Hayes et al.'s (2006) acceptance and commitment therapy was implemented in 8 90-minute sessions as a group for the first and second experimental groups. The data were analyzed using mixed analysis of variance. The results showed that there is a significant difference between the groups in the post-test and follow-up of social-emotional loneliness of the elderly (P<0.05). Also, therapy based on acceptance and commitment had a significant effect on the feeling of social-emotional loneliness (P<0.05), but music therapy did not have a significant effect on the feeling of social-emotional loneliness (P<0.05). Therefore, it can be said that only the treatment based on acceptance and commitment had a significant effect on the feeling of loneliness.

    Keywords: Acceptance, Commitment, Music Therapy, Loneliness, Elderly, Diabetes
  • عبدالباسط محمودپور *، آسیه شریعتمدار، عبدالله شفیع آبادی، احمد برجعلی

    این پژوهش با هدف بررسی تجارب زیسته سالمندان از آشیانه انجام شد. این پژوهش از نوع کیفی و با استفاده از روش پدیدارشناسی انجام شد و شرکت کنندگان با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند، انتخاب شدند. فرایند نمونه گیری تا رسیدن به اشباع نظری ادامه یافت، به این صورت که درنهایت 17 نفر از سالمندان آشیانه خالی انتخاب و مورد مصاحبه عمیق قرار گرفتند. داده های به دست آمده با استفاده از روش توصیفی کلایزی مورد تحلیل قرار گرفت. واکاوی تجربیات زیسته مصاحبه شوندگان در زمینه چگونگی مواجهه با آشیانه خالی منجر به شناسایی شامل 8 مضمون کلی و 25 مضمون فرعی؛ 1-هشیاری و ارداده به سازگاری (تامل مجدد بر خود و اتکاء به توانمندی های خود)؛ 2-خود مراقبتگری جسمی روانی (انجام فعالیت های مفرح و سلامتی بخش، دریافت خدمات روانشناختی و پرداختن به تمرین های مراقبه)؛ 3-تغییرات نگرشی (تغییر نگرش به جدایی فرزند و پرورش امید دیدار)؛ 4-استراتژی های تنظیم هیجان (پذیرش هیجانات جدایی، ارزیابی مجدد خاطرات، نوشتن روزانه افکار و احساسات، منع نشخوار فکری و الگو گیری از تجربه همتایان)؛ 5-تقویت پیوندهای اجتماعی (عزم بر بهبود ارتباطات، ادراک حمایت شبکه ارتباطی، بهره گیری از حمایت خانواد ه و والدین، شرکت در فعالیت های جمعی و حفظ ارتباط و کسب اطلاع از فرزند)؛ 6-تجربه رشد هدفمند (از سرگیری فعالیت های علمی و فرهنگی، معنایابی مجدد و افزایش سرسختی و تاب آوری)؛ 7-از خود فراروی (توجه به شادی و رضایت فرزند و کمک به فردی با مساله مشابه)؛ 8-تقویت ارتباط معنوی و فعالیت های مذهبی (شکرگزاری و توکل و شرکت در فعالیت های مذهبی و معنوی) بود.

    کلید واژگان: تجربه زیسته, پدیدارشناسی, سازگاری, سالمند, آشیانه خالی
    Abdolbaset mahmoudpour *, Asieh shariatmadar, abdollah shafiabadi, ahmad borjali

    This research aimed to investigate the lived experiences of elderly individuals in relation to the empty nest phenomenon. A combined methodological approach was utilized for this qualitative study, employing a phenomenological method. Participants were purposefully selected using a targeted sampling method until theoretical saturation was reached. Ultimately, 17 elderly individuals residing in empty nests were chosen to undergo in-depth interviews. The obtained data were analyzed using descriptive phenomenological analysis. The empirical exploration of participants' experiences in confronting an empty nest led to the identification of eight main themes and 25 sub-themes: 1) Sobriety and adaptation (self-reflection and reliance on personal capabilities), 2) Self-care (engaging in pleasurable and health-promoting activities, receiving psychological services, and engaging in mindfulness exercises), 3) Attitudinal changes (revising perspectives on separation from children and nurturing hope for future reunions), 4) Emotional regulation strategies (accepting emotions related to separation, reevaluating memories, journaling thoughts and feelings, avoiding cognitive rumination, and learning from peer experiences), 5) Strengthening social bonds (determination to improve communication, perception of network support, utilizing support from family and parents, participating in collective activities, and maintaining connections and obtaining information about children), 6) Purposeful growth experience (resuming scholarly and cultural activities, reinterpreting life's meaning, and enhancing resilience and adaptability), 7) Focusing on self-fulfillment (prioritizing happiness and satisfaction for their children and assisting individuals with similar issues), and 8) Enhancing spiritual connections and engaging in religious activities (expressing gratitude, relying on faith, and participating in religious and spiritual activities).

    Keywords: Lived experience, Phenomenology, Adaptation, Elderly, Empty nest
  • مژگان نقدی، محبوبه طاهر*، حکیمه آقایی، عباسعلی حسین خانزاده
    زمینه

    سالمندی به عنوان پدیده طبیعی تحول، دارای جنبه های مثبت و منفی است و تغییرات جدیدی در وضعیت اجتماعی و روانی فرد ایجاد می کند. بنابراین مداخلات روانشناختی می تواند کمک شایانی به آسیب های فردی، اجتماعی و اقتصادی در سالمندان کند. در همین راستا شناسایی مداخلات کارآمدتر ضروری به نظر می رسد.

    هدف

    پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی معنادرمانی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر احساس تنهایی سالمندان انجام شد.

    روش

    طرح پژوهش، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون و گروه گواه بود. جامعه آماری شامل تمامی سالمندان شهر تهران در سال 1400 بود که 45 نفر از میان سالمندان به شیوه در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در 2 گروه آزمایش و یک گروه گواه گمارش شدند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس احساس تنهایی (دی توماسو و همکاران، 2004) استفاده شد. در پژوهش حاضر از روش های مداخله معنادرمانی (فرانکل، 1963) و روش درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (هیز، 2004) استفاده شد و درحالی که گروه گواه هیچ مداخله ای دریافت نکردند. در نهایت داده های جمع آوری شده با استفاده از روش تحلیل کوواریانس تک و چندمتغیری تجزیه وتحلیل شدند.

    یافته ها

    نتایج نشان داد که بین گروه های معنادرمانی، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و گواه از لحاظ احساس تنهایی در مرحله پس آزمون با تعدیل نمرات پیش آزمون تفاوت معناداری وجود دارد (05/0=<p) و دو گروه مداخله نسبت به گروه گواه، بر متغیر احساس تنهایی و مولفه های آن تاثیرگذار بوده اند اما اثربخشی دو گروه مداخله با هم تفاوت معناداری نداشت (05/0 <p).

    نتیجه گیری

    درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و معنادرمانی با وجود استفاده از تکنیک های منحصربه فرد خاستگاه و ویژگی های مشنرک کارآمد و کاربردی دارند که احساس تنهایی را در سالمندان به یک اندازه کاهش می دهند.

    کلید واژگان: معنادرمانی, درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد, احساس تنهایی, سالمندان
    Mojgan Naghdi, Mahboobe Taher*, Hakime Aghaei, Abbas Ali Hossein Khanzadeh
    Background

    As a natural process of maturation, aging has both positive and negative aspects and causes new alterations in a person's social and psychological standing. Therefore, psychological therapy can assist the elderly in recovering from their individual, societal, and economic impairments. In this context, it appears crucial to identify more effective therapies.

    Aims

    The purpose of the present study was to compare the efficacy of logotherapy with acceptance and commitment therapy in reducing elderly loneliness.

    Methods

    The research design was quasi-experimental and consisted of a pre-test, a post-test, and a control group. The statistical population comprised all elderly residents of Tehran in 2021, 45 of whom were randomly assigned to two experimental groups and one control group from among the elderly residing in health homes in Tehran. Data was collected using Adult social and emotional loneliness scale (ELS; DiTommaso et al., 2004). In the current study, the first experimental group received logotherapy (Frankel, 1963), while the second experimental group received acceptance and commitment therapy (ACT; Hayes, 2004). The control group did not get any intervention. Finally, the collected data were analyzed using one-way and multivariate covariance analysis.

    Results

    Adjusting the pre-test scores revealed a significant difference between the groups of logotherapy, acceptance and commitment therapy, and control in terms of loneliness at the post-test stage (P<0.05), and the two intervention groups compared to the control group had a significant effect on loneliness and its components, But the effectiveness of the two intervention groups was not significantly different (P<0.05).

    Conclusion

    Acceptance and commitment therapy and logotherapy, despite the use of unique techniques, have efficient and practical origins and features that reduce the feeling of loneliness in the elderly.

    Keywords: Logotherapy, acceptance, commitment therapy, loneliness, elderly
  • مهدی منوچهری*، سعیده محسنی نژاد، فاطمه خرمیان
    این پژوهش با هدف شناسایی نیازها، مسایل و مشکلات روان شناختی و اجتماعی سالمندان و اولویت بندی آنها به منظور ارایه پیشنهادها برای پژوهش های مداخله ای در آینده انجام شد. روش پژوهش از نوع کیفی و جامعه آماری سالمندان عضو کانون جهان دیدگان شهرداری شهر تهران بود. 48 نفر به روش نمونه برداری مرحله ای انتخاب شدند (چهار گروه 12 نفری). برای گردآوری اطلاعات از روش بحث گروهی متمرکز جهت جمع آوری مسایل و مشکلات سالمندان و از روش گروه اسمی برای اولویت بندی مسایل و مشکلات استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد در نمونه سالمندان موردنظر مقوله نگرانی های مربوط به فرزندان بالاترین اولویت را به دست آورده است. سپس مقوله افکار و خاطرات مزاحم دومین اولویت سالمندان و مقوله اضطراب درباره بیماری ها و مقوله مسایل مالی، اجتماعی و جغرافیایی اولویت سوم و چهارم سالمندان بود. مقوله تنهایی نیز کمترین اولویت را در بین سالمندان داشت. نتایج حاصل در این پژوهش می تواند جهت تدوین برنامه های مداخله ای در راستای رفع مشکلات روان شناختی و اجتماعی سالمندان توسط درمانگران مورد استفاده قرار گیرد.
    کلید واژگان: مشکلات روان شناختی, نیازهای اجتماعی سالمندان, پژوهش کیفی, سالمندی
    Mehdi Manouchehri *, Saeideh Mohseni-Nezhad, Fatemeh Khoramian
    This study aimed to identify the elderly’s psychological and social problems, their needs, and priorities in order to provide implications for future research and intervention. The research method is qualitative and the statistical population is all the elderly of Tehran city, who are members of the Center of Senior Citizens’Association of Tehran city. 48 people were selected by purposive sampling method (four groups of 12 people). To collect information, a focused group discussion method was used to collect issues and problems of the elderly. The nominal group method was used to prioritize issues and problems. Results of the research showed that in the sample of the elderly, the category of worries about children was given the highest priority. The category of disturbing thoughts and memories was the second priority of the elderly. The category of anxiety about diseases and the category of financial, social, and geographical issues were the third and fourth priorities. Loneliness was also the least priority among the elderly. The results of the present study can be used by therapists to develop intervention programs to address the psychological and social problems of the elderly.
    Keywords: sychological problems, social needs of the elderly, Qualitative Research, elderly
  • محمدعلی سپهوندی، رضا سپهوند*، داود کاظمی فرد، آذین حیات پور

    ÷ضعلایم شناختی از مهم ترین علایم سالمندان می باشد. هدف پژوهش حاضر تاثیر توان بخشی شناختی بر عملکرد شناختی (توجه و حافظه) در سالمندان بود. پژوهش حاضر از نوع مطالعات نیمه آزمایشی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه سالمندان مراجعه کننده به مراکز سالمندان خرم آباد در سال 1400 تشکیل می دادند. نمونه آماری پژوهش شامل 30 نفر از سالمندان شهر خرم آباد بود که به صورت در دسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها، از آزمون کامپیوتری عملکرد پیوسته و آزمون حافظه ان بک استفاده شد. سپس داده ها در برنامه spss نسخه 25 با استفاده از آزمون تحلیل واریانس چندمتغیره (MANOVA) تحلیل شدند. نتیجه تجزیه وتحلیل اطلاعات نشان داد که عملکرد گروه آزمایش در پس آزمون نسبت به پیش آزمون تغییر قابل توجهی در آزمون عملکرد پیوسته و ان بک تفاوت معنی دار داشت. بدین معنی که عملکرد توجه و حافظه در افراد گروه آزمایش بهتر از گروه کنترل بود. با توجه به اینکه توان بخشی شناختی تاثیر معناداری بر عملکرد شناختی سالمندان دارد و موجب بهبود عملکرد آن ها می شود؛ ازاین رو می تواند به عنوان روشی برای بهبود توجه و حافظه سالمندان به کار رود.

    کلید واژگان: توانبخشی شناختی, توجه و حافظه, عملکرد شناختی, سالمندان
    Mohammad Ali Sepahvandi, reza sepahvand*, davud kazemifard, Azin Hayatpour

    The main signs of cognitive dysfunction in the elderly. This study aimed to influence cognitive rehabilitation on cognitive performance (attention and memory) in the elderly. This study was quasi-experimental studies. The study sample included all nursing centers in korammabad in 2021 were elderly. The sample consisted of 30 elderly Tabriz which were selected. For data collection, analysis and continuous performance test computer memory boards were used. The data in spss version 21 using multivariate analysis of variance (MANOVA) were analyzed. The result of data analysis showed that the experimental group compared to the pre-test and post-test significant change in the CPT and the boards were significantly different. This means that attention and memory performance in the experimental group than the control group. Considering that cognitive rehabilitation has a significant effect on the cognitive performance and improves their function, it can be used as a suitable method to improve that cognitive rehabilitation can improve attention and memory in the elderly

    Keywords: cognitive rehabilitation, attention, memory, executive functions, elderly
  • لیلا اسدی، محمدرضا صیرفی*، مروارید احدی
    هدف

    این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی نقاشی درمانی بر اضطراب سلامت، احساس تنهایی و اضطراب مرگ سالمندان انجام شد.

    روش پژوهش: 

    این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه آزمایش و گروه کنترل با یک دوره آزمون پیگیری بود. از جامعه آماری سالمندان مقیم خانه های سالمندان شهرستان تهران در سال 1400 30 نمونه به صورت در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی وگروه کنترل جایگزین شدند. نقاشی درمانی به مدت ده جلسه برای گروه آزمایش اعمال شد. یافته-های مورد نیاز با استفاده از پرسشنامه اضطراب سلامتی (سالکوسیس و وارویک، 2002)، احساس تنهایی (دهشیری و همکاران، 1386) و اضطراب مرگ تمپلر (1970) جمع آوری شد و با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر مورد تحلیل قرار گرفت.

    یافته ها

    نتایج پژوهش نشان داد که میانگین نمرات پس آزمون و آزمون پیگیری اضطراب سلامت، احساس تنهایی و اضطراب مرگ در گروه آزمایش کاهش پیدا کرد و نتایج تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر نشان داد که مداخله نقاشی درمانی بر کاهش اضطراب سلامت، احساس تنهایی و اضطراب مرگ سالمندان اثربخش است (001/0 p<).

    نتیجه گیری

    بنابراین پیشنهاد می شود از مداخله نقاشی درمانی به منظور کاهش اضطراب سلامت، احساس تنهایی و اضطراب مرگ سالمندان استفاده شود.

    کلید واژگان: سالمندان, اضطراب سلامت, احساس تنهایی, اضطراب مرگ, نقاشی درمانی
    Leila Asadi, Mohammadreza Seirafi *, Morvarid Ahadi
    Aim

    The aim of this study was to determine the effectiveness of painting therapy on health anxiety, loneliness and death anxiety in the elderly.

    Methods

    The research method was quasi-experimental with pre-test-post-test design with experimental group and control group with a follow-up test period. From the statistical population of the elderly living in nursing homes in Tehran in 2021, 30 samples were selected by convenience sampling and randomly divided into two experimental groups and a control group. Painting therapy was applied for ten sessions for the experimental group. The required findings were collected using the Health Anxiety Questionnaire (Salkovskis & Warwick, 2002), Loneliness (Dehshiri et al., 2007) and Templer Death Anxiety (1970) and were analyzed using repeated measures analysis of variance was analyzed.

    Results

    Findings showed that the mean scores of post-tests and follow-up test of health anxiety, loneliness and death anxiety in the experimental group decreased and the results of repeated measures analysis of variance showed that painting therapy intervention to reduce health anxiety, loneliness and death anxiety in the elderly is effective (p <0.001).

    Conclusion

    Therefore, it is suggested that painting therapy intervention be used to reduce health anxiety, loneliness and death anxiety in the elderly

    Keywords: Elderly, Health Anxiety, Loneliness, Death anxiety, painting therapy
  • صالح صالحی*، انیس خوش لهجه صدق
    هدف

    سالمندی دوره ی اجتناب ناپذیری از زندگی هر فرد است که با پیشرفت علم و بهبود شرایط بهداشتی، تعداد سالمندان در جوامع مختلف رو به افزایش است و همچنین شناخت و واکنش صحیح نسبت به این دوره از زندگی میتواند موجب بهبود کیفیت زندگی شود. پژوهش حاضر با هدف پیش بینی کیفیت زندگی سالمندان بر اساس امید به زندگی و  تاب آوری انجام گرفت.  .  

    روش

    روش پژوهش حاضر، توصیفی از نوع همبستگی بود  و جامعه آماری تحقیق حاضر را سالمندان خانه های سالمندان تمام وقت شهر تهران در سال 1400 تشکیل می داد که به روش نمونه گیری خوشه ای 250 نفر انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسش نامه امید به زندگی اشنایدر، مقیاس کوتاه کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت و مقیاس تاب آوری کانر و دیویدسون استفاده می شد.

    یافته ها

    نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون گام به گام نشان داد  که امید به زندگی  تا 6/30 درصد و تاب آوری  تا 5/37 درصد از واریانس کیفیت زندگی را تبیین  می کنند.

    نتیجه گیری

      می توان گفت به منظور افزایش کیفیت زندگی سالمندان، زمینه رشد و ارتقا سطح امید به زندگی و تاب آوری این قشر از جامعه فراهم شود

    کلید واژگان: کیفیت زندگی, سالمندان, امید به زندگی, تاب آوری
    Saleh Salehi*, ANIS Khoshlahjeh Sedgh
    Aim

    Aging is an inevitable period of every person's life. With the advancement of science and the improvement of health conditions, the number of elderly people in different societies is increasing, and the correct recognition and response to this period of life can improve the quality of life. The current research was conducted with the aim of predicting the quality of life of the elderly based on life expectancy and resilience.

    Methods

    The current research method was a correlational-descriptive and the statistical population of the current research consisted of the elder individuals living in Tehran's nursing homes full-time in 1400, who were selected by cluster random sampling. To collect data, Snyder's life expectancy questionnaire, World Health Organization's short quality of life scale, and Connor and Davidson's resilience scale were used. The data were analyzed using stepwise regression analysis.

    Findings

    The results of stepwise regression analysis showed that life expectancy explains up to 30.6% and resilience up to 37.5% of the variance of quality of life.

    Conclusion

    It can be said that in order to increase the quality of life of the elderly, the growth and improvement of the level of life expectancy and resilience of this segment of the society should be provided.

    Keywords: Quality of life, Elderly, Hope for life, Endurance
  • مهدی فضلی*، هرمز محمدپور لیما
    چکیده
    مقدمه
    افزایش جمعیت سالمندان یک بحران است. بازنشستگی از کار و محدودیت فعالیت های اجتماعی مشکلی است که سالمندان با آن روبرو هستند. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین مشارکت اجتماعی با امید به زندگی در سالمندان شهرستان آمل صورت پذیرفته است.روش پژوهش: این پژوهش از نوع تحقیقات توصیفی - تحلیلی و به صورت مقطعی است. جامعه آماری این تحقیق سالمندان بالای 60 سال تحت پوشش مراکز بهداشتی- درمانی شهرستان آمل بوده است. نمونه ای به حجم 450 نفر با روش نمونه گیری طبقه بندی خوشه ای چند مرحله ای تصادفی انتخاب شدند. برای سنجش متغیرهای پژوهش از پرسشنامه حمایت اجتماعی و پرسشنامه امید به زندگی اسنایدر استفاده شد. داده ها با استفاده از آمار توصیفی، ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون و آزمون t مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند
    یافته ها
    در پژوهش حاضر، ضریب رگرسیون مشارکت اجتماعی با امیدواری به زندگی در سطح 01/0 معنادار بود(332/0 β=،001/0.(p< نتایج تحلیل رگرسیون نیز حاکی از این بود که مشارکت اجتماعی توان پیش بینی امید به زندگی سالمندان را دارد. همچنین، نتایج نشان داد که بین زنان و مردان مشارکت کننده در پژوهش حاضر از لحاظ مشارکت اجتماعی و امید به زندگی تفاوت معنادار است (001/0.(p < به این صورت که مشارکت اجتماعی و امید به زندگی مردان بالاتر از زنان می باشد.
    نتیجه گیری
    با توجه به نتیجه تحقیق حاضر افزایش مشارکت اجتماعی می تواند به ارتقاء امید به زندگی سالمندان منتهی شده، نهایتا کیفیت زندگی مناسبی را برای آن ها فراهم آورد. با توجه به اهمیت سلامت سالمندان پیشنهاد می شود که باید فرصت های بیشتری برای تسهیل مشارکت اجتماعی سالمندان صورت گیرد.
    کلید واژگان: امید به زندگی, تفکر عاملی, سالمندان, مشارکت اجتماعی
    Mehdi Fazli *, Hormoz Mohammadpoor Lima
    Abstract
    Introduction
    Elders population increase can be considered a crisis. Retirement and limitations in social activities are problems encountered by the elderly. The present study aims to investigate the relationship between social participation and life expectancy among the elderly in Amol city.
    Method
    This study follows a descriptive-analytic design in a cross-sectional framework. The population of the study contains the elderly over 60 years of age under the coverage of Amol city (Mazandaran-Iran) health and treatment centers. A sample of 450 members was selected via multi-phases cluster random method. Snider’s social support and life expectancy questionnaires were used to measure the variables of the study. The data were analyzed via running descriptive statistics, Pearson correlation-coefficient, Regression and T-test.
    Findings
    In the present study, the regression coefficient of social participation was significant with life hopefulness at the level of 0.01 (β=0.332, P=0.001). Further, the results of the regression analysis demonstrated that social participation could have the capacity to anticipate life expectancy among the elderly. The results also indicated that there was a significant difference between male and female participants in terms of social participants as well as life expectancy i.e. social participation and life expectancy were higher in male participants than in female counterparts.
    Conclusion
    The results of the present showed that an increase in social participation could enhance life expectancy among the elderly; and as a result, provide them with a high-quality living. Regarding the importance of the elders’ heath, it is suggested that more opportunities be dedicated to the facilitation of social participation among the elderly.
    Keywords: Elderly, hope to live, Social Participation
  • Leila Karimifarshi, Naeimeh Moheb *, Reza Abdi, Sholeh Livarjani
    Depression is one of the most common psychological symptoms in the elderly. The present study aimed to evaluate the effectiveness of psychological care program in reducing depression in the elderly. The present study is fundamental-applied research in terms of aim and is considered as quasi-experimental research. The population of the study consisted of all elderly with depression symptoms living in nursing homes in Tehran. The sample was purposefully selected to be 30 people. They were divided into two groups of experimental and control (15 people in each group). The instruments used in this study were the Beck Depression Inventory II (BDI-II) and the Elderly Psychological Care Program. First, all the participants in the experimental and control groups completed the BDI-II, and then the educational intervention was implemented by the intervener on the experimental group during seven sessions based on the elderly psychological care program, and the control group did not receive any intervention. In the posttest phase, both experimental and control groups were tested again through BDI-II. The results of one-way analysis of covariance showed that seven-session training of psychological care program was significantly effective in reducing depression in the elderly. Psychological care program creates new behaviors by activating all cognitive, physical and emotional components of neural pathways and by teaching the skills, it provides a framework for understanding emotional experiences. Also, it reduces depression in the elderly and increases their quality of life by increasing motivation to participate and change.
    Keywords: Psychological Care, elderly, Depression Problems, quality of life, Motivation to participate
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال