جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "islamic mysticism" در نشریات گروه "هنر و معماری"
-
پژوهش حاضر به بررسی رابطه میان اندیشه گابریل مارسل، فیلسوف و نمایشنامه نویس مسیحی، و مفهوم تجلی در عرفان اسلامی می پردازد. هدف این مطالعه، واکاوی دراماتورژی تجلی در متن نمایشی و ارائه راهکارهایی برای درک بهتر تجربه های عرفانی است. پرسش اصلی مقاله این است که چگونه می توان با تکیه بر اندیشه های مارسل، مفهوم تجلی را در متن نمایشی به تصویر کشید؟ فرضیه بر این اساس استوار است که عبور از تاملات مادی به تاملات عمیق و معنوی، می تواند به خلق شخصیت هایی منجر شود که قادر به درک و نمایش مفهوم تجلی باشند. این پژوهش با روش کتابخانه ای و تحلیلی-تفسیری، به بررسی عمق و معنای تجلی در تجربه های دراماتیک پرداخته است. یافته های تحقیق نشان می دهند که دراماتورژی مفهوم تجلی در دنیای مدرن با چالش هایی مواجه است که ناشی از تغییر نگاه انسان به رازآلودگی جهان است. اندیشه مارسل، با تاکید بر اهمیت ارتباط بین الاذهانی و گذار از تامل اولیه به تامل ثانویه، به کاراکترها کمک می کند تا از طریق درک عمیق تجربیات درونی به تحول برسند و تجربه های عرفانی و تجلی را بیابند. در این راستا، دراماتورژ باید شرایطی را فراهم کند که شخصیت ها با موقعیت های واقعی روبه رو شوند و مخاطب با آن ها همزادپنداری کند تا به مرور آمادگی تجربه تجلی را بیابد. نمایشنامه لطف اثر مارسل، نمونه ای برای تبیین این فرآیند در پژوهش حاضر است.کلید واژگان: دراماتورژی, تجلی, اندیشه مارسل, عرفان اسلامی, نمایشنامهThis paper explores the intersection of Gabriel Marcel’s philosophy and the concept of “Tajalli” (Manifestation) in Islamic mysticism, focused on dramaturgy. Marcel, a Christian philosopher and playwright, provided a unique perspective on existential and religious themes, which this research seeks to integrate with the mystical notion of manifestation, specifically within the framework of Islamic thought. The study addresses how Marcel’s philosophical ideas can inform the dramaturgy of mystical experiences, particularly the manifestation of divine attributes in dramatic characters. This is especially relevant in understanding how deep spiritual experiences, such as Tajalli, can be represented within the theatrical domain. The central question the article seeks to answer is: How can Gabriel Marcel’s existential philosophy be applied to the dramaturgy of the concept of manifestation in a dramatic text? The primary objective of this research is to examine the challenges and opportunities that Marcel’s thought offers for dramatizing mystical concepts, particularly in the context of manifestation. The hypothesis posits that Marcel’s concept of secondary reflection—moving beyond superficial, materialistic contemplation to a more profound, spiritual understanding—can be employed in dramaturgy to create characters who experience and embody manifestation. The research employs a library-based, analytical-interpretive method, relying on a reading of both Marcel’s philosophical works and Islamic mysticism texts. This method allows for an in-depth exploration of the intersections between philosophy, mysticism, and dramaturgy, with a particular focus on the dramatic potential of mystical experiences. The study uses Marcel’s play *Grace* as a case study to demonstrate how the manifestation process can be articulated dramatically. The paper begins by outlining the key concepts of Gabriel Marcel’s philosophy, particularly his distinction between primary and secondary reflection. Primary reflection is characterized by objectivity and scientific reasoning, while secondary reflection is deeply personal, existential, and concerned with the mystery of being. Marcel’s emphasis on interpersonal relationships, embodiment, and the encounter with the “Other” provides a framework for understanding the mystical journey in dramaturgical terms. The concept of manifestation in Islamic mysticism, particularly within the writings of mystics, refers to the appearance of divine attributes in the hearts of mystics. The manifestation is not a mere intellectual understanding but an experiential reality that transforms the mystic’s perception of the world. This paper argues that Marcel’s secondary reflection can serve as a bridge between the intellectual and the experiential dimensions of mystical manifestation in dramaturgy.One of the key challenges discussed in this research is the modern world’s shift away from mysticism and spirituality, driven by rationalism and technical thinking. Marcel’s philosophy addresses this “demystification” of the world by emphasizing the importance of existential inquiry and interpersonal relationships in reclaiming a sense of mystery. In the context of dramaturgy, this challenge manifests in the difficulty of representing spiritual experiences in a way that resonates with contemporary audiences. The paper explores how Marcel’s thought can help overcome this challenge by creating characters who transition from a materialistic worldview to one open to the mystery of being and divine manifestation. Marcel’s dramaturgy is deeply rooted in his existential philosophy. He believed that the purpose of drama is not merely to entertain but to reveal profound truths about the human condition, particularly the relationship between individuals and the divine. His plays often feature characters who undergo a process of spiritual awakening, moving from a state of existential despair to one of hope and faith. This process mirrors the concept of manifestation in Islamic mysticism, where the divine presence manifests in the heart of the mystic through a transformative journey. In applying Marcel’s ideas to the concept of manifestation, the paper discusses how dramaturgical techniques can be used to depict characters who experience the divine in a tangible, experiential way. Marcel’s distinction between primary and secondary reflection provides a useful tool for dramatizing the shift from a superficial engagement with the world to a deeper, more spiritual understanding. Characters who initially engage with the world in a materialistic or rationalistic manner can, through the play, undergo a transformation that leads them to a mystical experience of manifestation. To illustrate these ideas, the paper provides a detailed analysis of Marcel’s play “Grace”. The play revolves around themes of forgiveness, suffering, and spiritual transformation, all of which are central to the notion of manifestation. The character of Gerard, who is grappling with terminal illness, undergoes a profound spiritual awakening that mirrors the mystical concept of Tajalli. His suffering serves as a catalyst for a deeper understanding of his relationship with God and the people around him, leading to an experience of divine manifestation. Through this case study, the paper demonstrates how Marcel’s dramaturgical approach can be applied to the representation of mystical experiences. The characters in *Grace* are not merely vessels for philosophical ideas; they are deeply human figures whose spiritual journeys are grounded in their personal relationships and struggles. This reflects Marcel’s belief that existential and spiritual truths are best understood not through abstract reasoning but through lived experience.The findings of this research suggest that Gabriel Marcel’s existential philosophy offers valuable insights into the dramaturgy of mystical concepts, particularly the concept of manifestation. By applying Marcel’s distinction between primary and secondary reflection, dramaturges can create characters who undergo a transformative journey toward spiritual awakening. This process mirrors the mystical experience of Tajalli in Islamic mysticism, where the divine manifests in the seeker’s heart. Moreover, Marcel’s emphasis on interpersonal relationships and the lived experience of mystery provides a framework for overcoming the challenges of representing spiritual experiences in modern dramaturgy. By focusing on the existential struggles of characters and their encounters with the divine, dramaturges can create plays that resonate with contemporary audiences while preserving the depth and complexity of mystical experiences. Ultimately, this paper argues that integrating Marcel’s thought with the concept of manifestation in Islamic mysticism offers a powerful tool for exploring spiritual themes in the theatre. Through the dramaturgy of manifestation, plays can move beyond the limitations of rationalism and materialism to engage with the mystery of being and the possibility of divine encounter.Keywords: Dramaturgy, Manifestation, Marcel’S Thought, Islamic Mysticism, Play
-
در اشعار مولوی و جبران خلیل جبران عناصر مشترکی وجود دارد که نشان از اشتراکات فرهنگی و انسانی دو شاعر دارد. در این مقاله به شیوه کتابخانه ای وتوصیفی تحلیلی عناصری همچون مرگ و زندگی، وحدت وجود، طبیعت، عشق، موسیقی و سماع، انسان کامل، خدا، سلوک، آمیختگی نیک و بد، تقابل استدلال و اشراق، حرف و سخن، ارزش وقت و... مورد بررسی قرار گرفته و نظرات دو شاعر از لابه لای اشعارشان استخراج و با هم مقایسه شده است. اشتراکات فکری مولانا و جبران به حدی است که علی رغم تفاوت زبانی و صرف نظر از اندیشه ها، گاه الفاظ نیز به هم نزدیک شدهاند. یافته های پژوهش نشان می دهد که جبران و مولانا به علت آن نگاه توحیدی خاص و دیدن خدا در همه چیز، کل عالم هستی را زنده میدانند؛ اما کشف این حقیقت مستلزم رسیدن به یک اشراق است؛ اشراقی که فراتر از استدلال و منطق هندسی و خشک است. در نگاه آنها همهی ادیان و مذاهب ارزش خاص خود را داراست و از هر دلی راهی به خدا هست. این نگاه باعث عمیق تر شدن فضایل اخلاقی در این دو شاعر شده است؛ هر دو تقلید کورکورانه را نکوهش میکنند و عبادت برای کسب منافع شخصیت را پایینترین درجهی عبادت میدانند. آدمی را از وساوس نفس بر حذر میدارند، برای زمان حال فارغ از گذشته و آینده مقام ارجمندی قایلند. هر دو موسیقی را جلابخش روح میدانند و آن را ابزاری شریف برای سلوک فرد می شناسند؛ فردی که قرار است «انسان کامل» گردد.
کلید واژگان: مولانا, عرفان اسلامی, جبران خلیل جبران, ادبیات تطبیقیThere are common elements in the poems of Molavi and Gibran Khalil Gibran, which show the cultural and human commonalities of the two poets. In this article, in a library and descriptive analytical way, elements such as death and life, unity of existence, nature, love, music and listening, perfect human, God, conduct, mixing of good and bad, opposition of reasoning and illumination, words and speech, value of time and ... has been examined and the opinions of two poets have been extracted from their poems and compared. Rumi's and Gibran's intellectual commonalities are so much that despite the difference in language and regardless of thoughts, sometimes the words are also close to each other. The findings of the research show that Gibran and Rumi consider the whole universe to be alive because of that special monotheistic view and seeing God in everything. But discovering this truth requires reaching an enlightenment; An illumination that goes beyond geometric and dry reasoning and logic. In their eyes, all religions have their own value and there is a way to God from every heart. This view has deepened the moral virtues of these two poets; Both of them condemn blind imitation and consider worship for personal gain as the lowest level of worship. They warn a person from self-obsessions, they give respect to the present, regardless of the past and the future. Both of them consider music to polish the soul and recognize it as a noble tool for a person's conduct;
Keywords: Mowlana, Islamic Mysticism, Gibran Khalil Gibran, Comparative Literature -
نشریه مطالعات هنر اسلامی، پیاپی 51 (پاییز 1402)، صص 337 -362
در شناخت معماری اسلامی از منظر پدیدارشناسی می توان به سطوح عمیق تر و مفاهیم محوری و بنیادین در آثار هنری که ماهیتش فراتر از اقلیم، محیط و زمان خاص است، دست یافت؛ عناصری که نسبت میان دین و هنر معماری را در فلسفه اسلامی بیان می دارد. در این پژوهش نیز هدف جست وجوی رگه هایی از تفاوت در رویکرد فلسفی شیخ شهاب الدین سهروردی در برخوردهای پدیدارشناسانه به معماری مکان های مقدس می باشد. این مطالعه در رسیدن به این پرسش هاست که نقش فلسفه اسلامی بر معماری ایرانی - اسلامی چیست؟ و نقش رویکرد فلسفه اسلامی در معماری مسجد جامع نایین چیست؟ لذا این پژوهش با بهره گیری از روش پدیدارشناختی به شرح ارتباط پدیدارشناسی و معماری مکان های مقدس از منظر فلسفه اسلامی پرداخته است. نتیجه مطالعه نشان می دهد که رویکرد پدیدارشناسانه به معماری مکان های مقدس از منظر فلسفه اسلامی برگرفته از مهم ترین جنبه های حس مکان در مسجد جامع نایین؛ سیر از ظاهر به باطن و بالعکس به صورت اتحاد مثلثی عناصر کالبدی، فعالیت ها و معانی به هم مرتبط و دارای روابط دیالکتیک بوده و تشکیل یک ساختار را می دهند که موجب شکل گیری ارتباط عمیق درونی و دیالکتیکی بین مسجد جامع نایین و ناظر و شاهد آن در بالاترین سطح حس مکان می گردد.اهداف پژوهش:پدیدارشناسی معماری ایرانی-اسلامی در مسجد جامع نایین از منظر اسلامی.بررسی حس مکان در مسجد جامع نایین.سوالات پژوهش:فلسفه اسلامی چه نقشی در هویت معماری ایرانی- اسلامی در مسجد جامع نایین دارد؟چه عواملی در ایجاد حس مکان در مسجد جامع نایین موثر است؟
کلید واژگان: مسجد جامع نایین, پدیدارشناسی, معماری ایرانی-اسلامی, عرفان اسلامیIslamic Art Studies, Volume:20 Issue: 51, 2023, PP 337 -362From the phenomenological point of view, in the field of Islamic art. We can reach the deeper and fundamental level of understanding in those art works having the nature beyond the realm of particular environment and time, The elements that represent the relationship between religion and art in Islamic philosophy. The aim of this study is to find traces of difference in the Islamic philosophers’ approach such as (Ibn Arabi, Mulla Sadra Shirazi, Sheikh Shahab al-Din Suhrawardi, Farabi and Rumi) which have mentioned in phenomenological encounters with the holy places.In this article the relationship between phenomenology and architecture of holy places is described and by separating the influenced phenomenology by Islamic philosophy we have pointed out the difference in phenomenological approaches in Nain mosque. In the end, the subject is further explained by recognizing the element of the holy place. The result of the study shows that the phenomenological approach to architecture of holy places from the perspective of Islamic philosophy is a mere emphasis on the most important aspects of the sense of the place in Nain Sir mosque from outside to inside and the triangular union of physical elements, activities and meanings are related and they have dialectical relationships and they form a structure, Which leads to forming a deep inner and dialectical connection between the Nain grand mosque and its observers and witness at the highest level of sense of place.Kew words: Nain Mosque, Phenomenology, Iranian- Islamic Art, Islamic Mysticism
Keywords: Nain Mosque, Phenomenology, Iranian- Islamic Art, Islamic mysticism -
نشریه مطالعات هنر اسلامی، پیاپی 49 (بهار 1402)، صص 487 -506
شهود، یکی از مهم ترین موضوعات عرفانی محسوب می شود که عرفای بسیاری از قرن سوم هجری در آثار خود به مراتب، مصادیق و احوال آن اشاره کرده اند. این مهم در بیان احوالات و اکتشافات شهودی آن ها به وضوح نمایان است. به اعتقاد اندیشمندان این حوزه مفهوم شهود همانند بسیاری از مفاهیم دیگر عرفانی با گذر زمان در آثار عرفا تطور و تکامل پیدا کرده است. هدف نگارش این پژوهش بررسی سیر تحول و تطور شهود در متون فارسی عرفانی منثور از ابتدای قرن پنجم تا انتهای قرن هفتم و انعکاس آن در نگارگری اسلامی می باشد. این پژوهش، در حوزه تحقیقات نظری و جزو تحقیقات توصیفی- تحلیلی به شمار می رود . یافته های پژوهش حاکی از این است که پس از ظهور اصطلاحات عرفانی در حوزه ادبیات عرفانی، مفهوم شهود تحولات شگرفی یافت. به طوری که اذعان کردند شهود مولود تزکیه نفس است و در سیر تکاملی عارف نقش به سزایی دارد و یکی از مراحل مهم شناخت حق محسوب می شود. با استناد به آثار عرفا این قرون، عرفا در قرن پنجم علاقه شان به مسیله شهود با واژه رویت بیشتر همسو بود. در قرن ششم واژه های مشاهده و مکاشفه و شهود قرین شده اند و در قرن هفتم به تمایز بین شهود و مشاهده و کشف اعتقاد داشتند. این مفاهیم عرفانی در نگارگری اسلامی نیز نمود یافته است.
اهداف پژوهش:
بررسی و تحلیل حوزه مفهوم شهود در آثار منثور عرفانی قرن 5 تا 7 هجری. بررسی جلوه های شهود و عرفان در نگارگری اسلامی.
سوالات پژوهش:
مفهوم شهود در آثار منثور عرفانی قرن 5 تا 7 هجری چگونه بازتاب یافته است؟ شهود و عرفان در نگارگری اسلامی چگونه منعکس شده است؟
کلید واژگان: نگاره های اسلامی, مراتب شهود, عرفان اسلامی, متون فارسی منثورIslamic Art Studies, Volume:20 Issue: 49, 2023, PP 487 -506Intuition is one of the most important mystical subjects that many mystics from the third century AH in their works have mentioned its examples and circumstances. This importance is clearly evident in the expression of their intuitive circumstances and discoveries. According to scholars in this field, the concept of intuition, like many other mystical concepts, has evolved over time in the works of mystics. The purpose of writing this article is to study the evolution of intuition in Persian mystical prose texts from the beginning of the fifth century to the end of the seventh century. This research is in the field of theoretical research and descriptive-analytical research. According to the results, after the emergence of mystical terms in the field of mystical literature, the concept of intuition underwent dramatic changes. As they acknowledged, intuition is born of self-cultivation and plays an important role in the evolution of the mystic and is considered one of the most important stages in knowing the truth. It was consistent. In the sixth century, the words observation, revelation, and intuition were used interchangeably, and in the seventh century, they believed in the distinction between intuition and observation and discovery.
Keywords: intuition, levels of intuition, Islamic mysticism, prose Persian texts -
نشریه مطالعات هنر اسلامی، پیاپی 49 (بهار 1402)، صص 467 -486Islamic Art Studies, Volume:20 Issue: 49, 2023, PP 467 -486The present article examines the literary style of the mystical texts of Sayyid Ruhollah al-Musawi al-Khomeini, known as Imam Khomeini, in explaining and proving the facts presented in the subjects of Islamic mysticism. In this study, it has been determined that the literary style used by him is an argumentative and philosophical style and the method of drawing conclusions from the issues raised is based on the principles of logic. That is, the science of logic has been used as a method and tool for researching the subject and rational conclusions from the introductory propositions of the discussion and the discoveries of each part of the discussion have become the introduction of the next discussions and finally strong results based on rational foundations mixed with religious teachings. He has obtained a Quran. Also, the mentioned literary method has been compared with the style of mystical literature of other Islamic mystics, and where possible, the consistency of the issues, opinions and results has been matched with the method and style of Quranic verses.Keywords: Literary Style, Islamic mysticism, Imam Khomeini, reasoning method, Logic
-
موسیقی ایرانی در آیینه ی عرفان اسلامی
موسیقی در مشرق زمین، از جمله در ایران همیشه ماهیتی آیینی داشته ،برای قرب به خداوند و در خدمت کمال معنوی انسان بوده است. این که موسیقی ایرانی در چه سطوحی و درچه قالب و مضامینی و چگونه با عرفان عجین و ابزاری برای کمال انسان بوده، مساله ی اصلی این پژوهش است. که به روش تحلیلی بدان اهتمام شده است. به نظر می رسد بتوان درانواع وسطوح گوناگون موسیقی ، اعم ازگاتا خوانی زردشتیان، تا موسیقی خانقاهی و سماع درویشان، تا نغمات قرآن ، ونیزدر مضامین مختلف دینی از جمله تعزیه والحان متنوع اذان ومناجات که در بخش عظیمی از موسیقی های نواحی مختلف ایران، جاری است روح معرفت وعرفان را نشان داد. چنان که در کنار دستگاه ها و آوازهایی که بر نظام های موسیقایی بنام ردیف ، مبتنی اند بسیاری از ویژگی های این موسیقی مانند تعادل، نرمش و ملایمت، حال،...که با شعر عجین اند، دارای پیوند تنگاتنگ با عرفان و حالات و مضامین روحانی اند.
کلید واژگان: عرفان اسلامی, موسیقی ایرانی, آواز, ردیف, نظام های موسیقاییPersian music in the mirror of Islamic mysticismMusic in the Orient, including in Iran, has always had a ritual nature, for the sake of God's glory and in the service of the spiritual perfection of man. The main issue of this research is the Iranian music at what levels and in the form and themes and how it is with the mysticism and instrument for the perfection of mankind. Which has been dealt with analytically. It seems that various kinds of music, ranging from the Zoroastrianism to the music of the Khanqahi and Sima Dervishes, to the Qur'anic verses, and Venizets in various religious themes, including the various Ta'azi of the various Azan and the masters, which are in the great part of the music of different regions of Iran, The spirit of knowledge and mystery. As with instruments and songs based on musical systems called Rowdy, many of the characteristics of this music, such as balance, softness and laziness, are present ... which are intrinsic to poetry, have a close connection with mysticism and states and Spiritual themes .
Keywords: Islamic mysticism, Iranian music, singing, rows, musical systems -
فصلنامه نگره، پیاپی 62 (تابستان 1401)، صص 19 -37از مضامین مهم و عام عرفانی مقامها و منازل سلوک است. مقامهای سلوک حاصل تاملات عرفا و کشف و شهود حقایق قرآنی و لطایف حکمی بر اثر مجاهدات سالک است. این مضامین عرفانی در دوران نگارگری ایرانی- اسلامی و به خصوص در اندیشه و عقاید حکام و وزرای اسلامی در دوره تیموری و صفوی بازتاب بسیاری داشته که به موجب آن کتبی با مضمون و روایات عرفانی کتاب آرایی و تزیین شده است. از میان کتب موجود، دیوان حافظ نیز، نگارگری و تنظیم شده که در این پژوهش دو نگاره مورد نظر آن، سماع صوفیان اثرکمالالدین بهزاد و نگاره مستی لاهوتی و ناسوتی اثر سلطان محمد از نظر تجلی مقامات سلوک مورد بررسی قرار گرفته است. مقاله پیشرو با هدف بررسی تجلی مقامات سلوک در عرفان اسلامی و بازیابی و تاثیر آن در تصویرگری دو نگاره مورد نظر صورت پذیرفته است. تحقیق حاضر در پی پاسخ به این سوال است: دو نگاره مورد نظر که با مضمون عرفانی مصور شده اند، چگونه در بطن و حالات پیکرهها مقامات سلوک عرفانی را متجلی ساختهاند؟ روش تحقیق به صورت توصیفی- تحلیلی انجام شده است و شیوه جمع آوری اطلاعات، به صورت کتابخانهای و منابع الکترونیکی صورت گرفته است. روش تجزیه و تحلیل به صورت کیفی است. یافته های موجود در این پژوهش حاکی از آن است که دو نگاره مورد نظر از جهت تجلی مقامات سلوک عرفانی که تجلیات افعالی و صفاتی و ذاتی خداوند است، به طور منظم و با تجسم این تجلیات در عرفان اسلامی و ظهور آن در روند حالات پیکرهها از نازلترین مقام تا علو درجات مصور شده است، و پیامی چون رسیدن از فرش به عرش الهی را در خود نهفته دارد و در انتها مقام فناء فیالله را ظاهر نموده است.کلید واژگان: عرفان اسلامی, مقامات سلوک, عرفان و نگارگری, نگاره سماع صوفیان, نگاره مستی لاهوتی و ناسوتیOne of the most important mystical themes are the authorities and stages of conduct. The degrees of conduct are the result of mystical reflections and the discovery and intuition of the Quranic truths and efforts of the seeker. These mystical themes in the period of Iranian-Islamic painting, and especially in the thought and opinions of Islamic rulers and ministers in the Timurid and the Safavid periods have had many reflections, according to which a number of books have been written and decorated with mystical themes and narratives. Among the existing books, Divan Hafez has also been painted and arranged. In this study, two intended paintings of “Dance of Sufis” by Kamaleddin Behzad and “Worldly and Otherworldly Drunkenness” by Sultan Mohammad have been studied in terms of degrees of conducts. The present article aims at examining the manifestation of authorities of conduct in Islamic mysticism and its effect on the illustrations of the two paintings in question. The present study seeks to answer the question: How do the two paintings in question, which are illustrated with a mystical theme, manifest the authorities of mystical behavior in the heart and states of the figures? The research method is descriptive-analytical and the data collection method is based on library and electronic resources. The method of analysis is qualitative. The findings of this study suggest that the two desired images in terms of the manifestation of mystical authorities of conduct, that are the manifestations of deeds and traits and intrinsicality of God, have been illustrated regularly and by visualizing these manifestations in Islamic mysticism and its emergence in the process of figurative states from the lowest position to the highest degrees, and bear a hidden message like reaching from the carpet to the divine throne, and finally reveal the degree of Fana Fi-Allah (annihilation in God). Sufism, which is the esoteric aspect of Islam, is distinct from the outward appearance of Islam, since direct spiritual conduct and divine truths differ from the doctrines that appear in terms of a particular human component in the individual order. Islamic mysticism is one of the sciences related to the higher world and the kingdom that sometimes is a manifestation of human dignity and high degrees of humanity, and this dignity can be seen and experienced in many different ways. The great scholars of science and the masters of intuition have stated many degrees of knowledge in the mystical and divine sciences. In fact, these degrees can only be achieved by conquering the physical aspects in the stages of conduct. These aspects appear in various forms such as vulgarity, greed, and so on, and the seeker, to get rid of their chains and straps, guided by the great teachers and high mystics, relies on the invocations that break him free of the world of evil, and lead him to the kingdom of God. He goes through difficult stages and receives authorities during mystical conduct until the essence of his existence passes through the stage and the steps of the kingdom and slowly enters the world of the Lahout. This degree of the mystics’ conduct is called the safe stage, because it embraces chastity and purity, and the humble and modest ones are going to meet their God.Throughout history, mysticism, and especially Islamic mysticism, has played an important role in art and decorations. Painting is one of the decorative arts that in its thematic and even its symbolic designs has expressed an aspect of Islamic mysticism, and with its elements of motifs and colors that appear as a mystical speech, has taken his audience to a journey from the low world of Nasut to the inner world of Lahout. The art of painting has undergone a great transformation with the arrival of Islam in Iran and has followed the path of mysticism along with the mystic poets, since most paintings have followed a theme or a poem in the context of their subject matter and have illustrated the story according to the mystical meaning of the poetry verses, while some of them have only used the mystical themes of their time to depict events. This art with a worldly and colorful appearance is a picture of the imaginary world that tries to reflect the heavenly paradise as well as the Lord's presence by the emergence of mystical content and spiritual states. To this end, the artist, with a certain degree of certainty and the help of mystical sciences, has devised a general and partial composition of the painting, and displays its motifs in pursuit of the supreme goal of mysticism and attainment of sincerity, and ultimately, the degree of the Hagh al-Yaghin. The artist has transformed from the inside during the illustration, and standing in the position of human elements, appears in a mystical state within the picture and refines the details.Keywords: Islamic mysticism, Authorities of Conduct, Mysticism, painting, Painting of Dance of Sufis, painting of worldly, otherworldly drunkenness
-
کیمیاگری حکمتی کهن بوده که علاوه بر پیوند با علوم مختلف، با دین و عرفان نیز ارتباط داشته است. در اسلام بسیاری از اذکار و اعمال مرتبط با عرفان از کیمیا نشات گرفته و عرفان نیز متقابلا تاثیر زیادی بر روند گسترش کیمیا بین مسلمانان داشته است. کیمیاگری در ماهیت با عرفان اسلامی هماهنگ است؛ زیرا از سرچشمه ای قدسی نشات می گیرد. بعد روحانی همواره ارجح بر ابعاد مادی و ملموس کیمیاگری و رکن اصلی آن محسوب می گردد که در صورت حذف، مقام کیمیا به جایگاهی پایین تر در بین انواع علوم غریبه نزول می یابد و دیگر کیمیا نخواهد بود. با توجه به اینکه عرفان در شاکله هنر اسلامی سهیم بوده، امکان تشابه و تناظر نمادهای کیمیاگری در هنر اسلامی وجود دارد؛ بنابراین شناخت نمادهای کیمیاگری و چگونگی تجلی آن ها در هنر اسلامی حایز اهمیت است. اینکه نمادهای کیمیاگری چه ویژگی هایی دارند و چه تاثیری بر هنر اسلامی داشته اند، سوال این پژوهش و دستیابی به نحوه تجلی این نمادها در هنر اسلامی، هدف این پژوهش است. در این پژوهش که به شیوه توصیفی- تحلیلی و با تاکید بر رویکرد سنت گرایانه و کلیت گرا انجام گرفته، نمادهای کیمیاگری مرتبت بندی شده و با اصول هنر و عرفان اسلامی مقایسه شده اند. درنهایت این نتیجه به دست آمد که نمادهای کیمیاگری با مفاهیم عرفانی که شکل دهنده مهم ترین ویژگی های هنر اسلامی هستند، متناظر و هماهنگ هستند. قواعدی چون نگرش توحیدی، حرکت دایره وار و حلزونی نقوش، اهمیت کمال به عنوان هدف غایی، انعکاس عالم اکبر در عالم اصغر به عنوان اصول مشترک میان هنر و عرفان اسلامی و کیمیاگری هستند. این نکته، با توجه به قدمت بیشتر کیمیا، تاثیر کیمیا را بر هنر اسلامی نشان می دهد.
کلید واژگان: نماد, کیمیاگری, عرفان اسلامی, هنر اسلامی, مراتب کیمیاییAlchemy is an ancient science that has been associated with various sciences, religions and mysticism. In Islam, many mystical prayers and practices have originated from the transcendental sciences, and mysticism has had a great impact on the spread of alchemy among Muslims. The nature of alchemy is in harmony with Islamic mysticism; because they branch out from sacred sources. If the spiritual part is eliminated, which has always prevailed over the tangible dimensions of alchemy and is the main pillar of alchemy, the status of alchemy will be reduced to a lower position among the various transcendental sciences and it will no longer be alchemy. Considering that Islamic art is formed from the rules of Islamic mysticism, it is possible to find similarities and correspondences between the symbols of alchemy in Islamic art, and therefore it is important to know the symbols of alchemy and how they manifest in Islamic art. What are the characteristics of alchemical symbols and what effect have they had on Islamic art? The question the aim of this research, and of this research is to see how the manifestation of these symbols in Islamic art is is achieved in This research has been done in a descriptive-analytical manner with a traditionalist and holistic approach. In order to reach the answer, the symbols of alchemy have been defined and ranked and compared with the principles of Islamic art and mysticism. Finally, it was concluded that the symbols of alchemy correspond and are in harmony with the mystical concepts that shape the most important features of Islamic art. Principles such as monotheistic attitude, circular and spiral movement of motifs, the importance of perfection as the ultimate goal, the reflection of the greater world in the lesser world are seen as common principles between Islamic art and mysticism and alchemy. This point, considering the older history of alchemy, shows the influence of alchemy on Islamic art.
Keywords: symbol, alchemy, Islamic Mysticism, Islamic art, Alchemy order -
نشریه فردوس هنر، پیاپی 4 (بهار 1400)، صص 46 -63
بیان مسیله:
در میان پادشاهان تیموری، سلطان حسین بایقرا (873- 911ق) یکی از واپسین حکمرانان این سلسله، در طول 38 سال حکومتش، با ایجاد آرامش نسبی سبب شکوفایی هنر و علوم گردید و با حمایتهای وزیر فرزانهاش؛ امیرعلیشیرنوایی باعث رونق شاخههای مختلف هنری شد. مسئله موردتوجه در این مقاله گرایشهای عرفانی بر نگارگری در زمان حاکمیت وی میباشد.
هدف مقاله:
هدف از این مطالعه چگونگی ظهور گرایشهای عرفانی و شناسایی علل تاثیرپذیری آن در هنر نگارگری خصوصا صحنههای جلوس شاهانه میباشد.
سوال مقاله:
در این مقاله سعی میشود به این سوالات پاسخ داده شود: ارتباط و نوع نگاه مذهبی شاه چه تاثیری از لحاظ موضوعی بر نگارههای آن عصر گذاشته؟ و آیا سیاستهای مذهبی، بر شمایل شاه در صحنههای جلوس شاهانه تاثیرگذار بوده است؟
روش تحقیق:
پژوهش حاضر باتکیهبر روش توصیفی-تحلیلی به صورت کیفی و با بهرهگیری از مستندات تاریخی و نگارههایی که در آن شخص سلطان حسین بایقرا حضور یافته، سعی در نشاندادن تاثیر عرفان اسلامی بر نگارههای جلوس شاهانه دارد.
نتیجهگیری:
سلطان حسین بایقرا به دلیل علاقه شخصی و هم به جهت سیاستهای دربار، به عارفان و هنرمندان بالاخص نگارگران آزادی بیشتری بخشید. حضور و نقش عرفایی چون جامی در دربارش و تشکیل حلقههای فراوان با حضور عالمان و هنرمندان سبب ایجاد نگرش و تمایلاتی تازه در موضوعات انتخابی جهت مصورسازی کتاب گردید. بخشی از این تحولات را میتوان در شمایل ظاهری شاه چه در پوشش چه در نوع جلوس، مشاهده کرد. حضور درویشمآبانه سلطان در صحنههای جلوس شاهانه از ویژگی بارز این نگارههاست.
کلید واژگان: عرفان اسلامی, درویش, صوفی, نگارگری, مکتب هرات, جلوس شاهانه, سلطان حسین بایقراFerdows Honar, Volume:2 Issue: 4, 2021, PP 46 -63Sultan Hussein Bāyqarā (1505-1468) was the last ruler of the Timurid dynasty. During the reign of 38 years, with the creation of relative calm, he caused the flourishing of arts and sciences. This was possible with the support of his wise minister, Amir Alishir Nava' that stimulated the various branches of art. Sultan Hussein Bāyqarā because of personal interest as well as the policies of his court gave more freedom to mystics and artists, especially painters. The presence of the mystics such as Jami in his court and the formation of many circles with attending of scholars and artists created new attitudes and interest in selected topics for illustrating the books. Part of this transformation can see in the appearance of king in both costumes and the style of royal coronation. Dervish-like presence of sultan at the scene of coronation is a main feature of these paintings. The present research base on a descriptive-analytical method and with using historical documentation study the paintings in which the person of Sultan Hussein Bāyqarā is present and try to show the influence of Islamic mysticism on the royal coronation paintings.The purpose of this study is to find out how mystical issues arose and to identify this effect in the art of Persian painting, especially the scenes of royal sittin Have mystical schools been able to influence art such aspersion painting? How did mystical themes appear in the Persian paintings The present study, based on a descriptive-analytical method in a qualitative manner and using historical documents and drawings in which Sultan Hussein Bayqara is present, tries to show the effect of Islamic mysticism on the drawings of the royal throne Earlier, in the field of the relationship between the Timurid kings and mystics and the presence of mystical figures in the court of Sultan Hussein Bayqara, in numerous books and articles, speeches and quotations have been included and the religious policies and attitudes of Sultan Hussein Bayqara have been addressed. These historical documents are summarized by Hamideh Shahidi in an article entitled; The religious policy of Sultan Hussein Bayqara is included. Historians were also among those who rose to prominence during the reign of Sultan Hussein Bayqara. In the books left by him, there are references to the religious tendencies of the Shah. According to him, the ruling religion in Iran and the Shah himself was Sunni Hanafi Islam, but the religious interactions and actions of Sultan Hussein showed a tendency and attention to Shiism, as some consider him a Shiite. But the question is, what effect did the connection and the type of religious view of the Shah have on the themes of that era? And have religious policies influenced the image of the king in the scenes of royal enthronement? Sultan Hussein Bayqara gave more freedom to mystics and artists, especially painters, due to his personal interest and also due to the court policies. The presence and role of mystics such as Jami in his court and the formation of many circles with the presence of scholars and artists caused new attitudes and tendencies in selected subjects to illustrate the book. Some of these developments can be seen in the appearance of the king, both in the cover and in the type of sitting. The presence of the Sultan's dervish in the scenes of the royal sitting is a prominent feature of these paintings.
Keywords: Islamic mysticism, Dervish, Sufi, persian painting, school of Herat, royal coronation, King Hussein Bāyqarā -
نشریه مطالعات هنر اسلامی، پیاپی 39 (پاییز 1399)، صص 367 -387
نقاشی و شعر به عنوان دو هنری که ارتباط نزدیکی با اندیشه ها و علایق فرد دارند، انعکاسی از باورهای مذهبی رایج و نمادهای مربوط به آن هستند. نقاشی و شعر هر دو از یک سرچشمه و یک منبع سیراب گشته اند و بر تفکرات و اندیشه های صاحب اثر منطبق اند. سهراب سپهری شاعر و نقاش دوره معاصر دارای سبک خاصی است که آثار او را از دیگران متمایز می سازد. مسئله ای که می توان مطرح کرد چگونگی انعکاس باورهای فرهنگی و اندیشه های عرفانی موجود در نقاشی های سهراب سپهری است. این پژوهش با استفاده از روش توصیفی و تحلیل محتوا به دنبال واکاوی سبک موجود در نقاشی های سهراب سپهری است. یافته های پژوهش حاکی از این است که سپهری در نقاشی های خود از اندیشه های عرفانی از جمله عرفان اسلامی و ذن بودیسم بهره جسته و آثار وی تحت تاثیر سلوک ذن می باشد. اغلب هنرمندان عارف مسلک از جمله سپهری به طبیعت که یکی از جلوه های آشکار خلقت هستی است، توجه بسیاری داشته اند. سپهری خداوند را کنار کاج بلند و لای شب بوها می بیند و احساس می کند. همچنین آثار سپهری دارای بن مایه های هنری و معنایی جهانی بینی عرفان از جمله عرفان اسلامی است. به طور کلی می توان چنین گفت که در ترکیب بندی و نحوه ترسیم نقاشی های سپهری اندیشه های عرفانی و سلوک ذن بودیسم به شدت تاثیرگذار بوده اند. همچنین وجود نمادهای سمبلیک عرفانی و ذن بودیسمی از جمله کوه، درخت و... در نقاشی های سپهری نشان دهنده طبیعت گرایی سپهری می باشد که خود یکی از اندیشه های عرفانی و اصول ذن بودیسم می باشد.
اهداف تحقیق:
1. بررسی تاثیر اندیشه ذن و عرفان اسلامی بر ترکیب نقاشی های سهراب سپهری. 2. بررسی جنبه های نمادین عناصر طبیعت در نقاشی های سهراب سپهری با توجه به اندیشه ذن بودیسم و عرفان اسلامی.
سوالات تحقیق:
1. اندیشه ذن بودیسم و عرفان اسلامی چه تاثیری بر ترکیب بندی نقاشی های سهراب سپهری داشته است؟ 2. با توجه به اندیشه ذن، جنبه های نمادین عناصر طبیعت در نقاشی های سهراب سپهری چیست؟
کلید واژگان: عرفان اسلامی, ذن بودیسم, نقاشی, سهراب سپهریIslamic Art Studies, Volume:17 Issue: 39, 2020, PP 367 -387Painting and poetry, as two arts that are closely related to one's thoughts and interests, are a reflection of common religious beliefs and associated symbols. Painting and poetry are both rooted from the same source and foundation and correspond to the thoughts and ideas of the author. Sohrab Sepehri, a contemporary poet and painter, has a special style that distinguishes his works from others. The issue that can be raised is how to reflect the cultural beliefs and mystical thoughts in Sohrab Sepehri's paintings. This research uses a descriptive method and content analysis to analyze the style of Sohrab Sepehri's paintings. The findings of the research indicate that Sepehri has used mystical ideas such as Islamic mysticism and Zen Buddhism in his paintings and his works are influenced by Zen behavior. Most mystical artists, including Sepehri, have paid much attention to nature, which is one of the obvious manifestations of the creation of the universe.; in this sense, Sepehri sees and feels God next to the tall pine tree in the middle of the night. Sepehri's works also have artistic and semantic themes of worldview of mysticism, including Islamic mysticism. In general, it can be said that mystical ideas and Zen Buddhist behavior have been very influential in the composition and drawing of Sepehri paintings. Also, the existence of mystical and Zen symbols of Buddhism, such as mountains, trees, etc. in Sepehri's paintings expresses Sepehri's naturalism, which is one of the mystical ideas and principles of Zen Buddhism.
Research aims1. The study of the influence of Zen thought and Islamic mysticism on the composition of Sohrab Sepehri's paintings. 2. A study of the symbolic aspects of the elements of nature in Sohrab Sepehri's paintings according to Zen Buddhism and Islamic mysticism.
Research questions:
1. What effect did Zen Buddhism and Islamic mysticism have on the composition of Sohrab Sepehri's paintings? 2. According to Zen thought, what are the symbolic aspects of the elements of nature in Sepehri's paintings?
Keywords: Islamic mysticism, Zen Buddhism, Painting, Sohrab Sepehri -
International Journal of Architectural Engineering & Urban Planning, Volume:30 Issue: 2, Dec 2020, PP 158 -164
Abu Hamed Mohammad al-Ghazālī was a mystic, jurist, and theologian who lived in the fifth century AH and significantly influenced Iranian culture. His most significant work is Iḥyaʾ ʿŪlum al-Dīnʾ, written in his seclusion period to revive religious knowledge, with the subject being applied knowledge. Therefore, it can be regarded as an architectural information reference. This research is dedicated to understanding al-Ghazālī’s principles for architecture and its status in Iḥyaʾ. It was done by the Historical-Interpretation approach, reading and interpreting the original text of Iḥyaʾ, and that is why just for mentioning the evidence and having an improved perception of Iḥyaʾ, other al-Ḡhazālī’s books and references were used.The outcome of this research is two architectural categories from Iḥyaʾ. These are form and content and the rules of architecture. In al-Ghazali’s opinion, the craftsmen, along with other people, can also make the spiritual journey based on their crafts. He has to do his crafts with the ḏhekr (God’s Remembrance), Seek the real contents from the worldchr('39')s forms, construct as an implication to the most beloved, God, and construct the world to construct his hereafter.
Keywords: Al-Ghazali, Islamic Architecture, Form, Content, Sufi, Islamic Mysticism, Architectural History -
پژوهش حاضر، به منظور بررسی میزان تاثیر عرفان اسلامی بر واقع گرایی در هنر نگارگری دوران صفوی، انجام شده است. عرفان بر تجربه و معرفت حاصل از آن، تاکید دارد. از دید متصوفه، تصاویر لایه های معنایی متعدد دارند و تمرکز بر یک امر، کم کم مخاطب را به شناخت نفس آن، نایل می کند. از سویی دیگر، واقع گرایی در نگارگری عصر صفوی، به شکلی دیگر بروز می یابد: تحسین عالم خاکی، جلوه ای از عالم الهی است. تلاش برای به تصویر کشیدن لحظه ای گذرا، به مدد کلام و تصویر و بازنمایی اشیا با جزییاتی کامل، چنان که، به نظر می رسد، زنده اند. بنابراین، پرسش پژوهش این گونه مطرح می شود که: چه میزان واقع گرایی نقاشی صفوی -مکتب دوم تبریز- تحت تاثیر مبانی عرفان و تصوف رایج در دوره صفوی است؟ نتایج حاصل از پژوهش حاکی از آن است که، هنر به عنوان یکی از جلوه های تمدن اسلامی، برگرفته از تفکر حاکم بر تمدن و برهه زمانی خاص است. نگارگر صفوی هم متاثر از تفکرات رایج زمان خود و حتی، با پیروی از آن ها، به خلق آثار می پردازد. می توان این گونه بیان کرد که، واقع گرایی رواج یافته در نقاشی این دوره، برگرفته از اصول تصوف، تجربه گرایی و تاکید بر شناخت ماسوی برای شناخت حقیقت است. نگارگر دوره صفوی با توسل به واقع گرایی، درصدد رسیدن به زیبایی است که خداوند با کمال صفات موجودات در آن ها، قرار داده است. از آنجایی که، موضوع مورد مطالعه، پیرامون تغییرات نگارگری در دوره ای تاریخی است، با استناد به روش تاریخی و کتابخانه ای، اطلاعات جمع آوری شده است.کلید واژگان: نگارگری مکتب دوم تبریز, عرفان اسلامی, واقع گرایی, تصوفThe relationship between realism in Tabriz second school of miniature and the Islamic mysticismNeda Hooshmand Mofrad, M.A., Graphic design, Alzahra University, n.hooshmandmofrad@gmail.comAbstractSometimes, realism in Islamic art is linked to mysticism. Realism in painting, which is the result of focusing on affairs, It creates in mind that there is the truth behind affairs. In fact, this type of focus emphasizes some kind of experience, Mysticism is also important for experience and knowledge. On the other hand, mystics see beauty in everything because in their viewpoint, everything is in the best form it could have been and is thus, very close to truth. The closer something is to the truth, the more beautiful it is and the painter seeks to portray this beauty; So it tries that illustrations are close to reality.Assuming that the Safavid painter is influenced by the common thoughts of his time; so it can be argued that he most probably creates his art works on this basis and the prevailing realism in the paintings of this period is derived from the principles of Sufism. Empiricism and emphasis on knowing creatures lead to the truth of the world. The painter seeks to portray a beautiful illustration inspired by the perfection of divine creation.Realism is a characteristic of the Safavid paintings. The painter of this era makes efforts to take a specific moment and recreate it on the canvas with so complete details as if it is a live object. Since the artists of each epoch are usually influenced by the popular mindset of their time, Sufi and mystical beliefs and ideas, that flourished and spread during Safavid rule, left their impact on the art of this era more than ever before.This research investigates the effects of the Islamic mysticism on realism in Safavid miniature. Mysticism emphasizes on experience and the knowledge arising from it. Sufis claim that images are endowed with multiple semantic layers and that concentration on a single subject, leads the audience to the knowledge of its spirit. On the other hand, we observe the advent of a new form of realism in Safavid miniature: admiration of the terrestrial world as a manifestation of the divine world. It is an effort to illustrate a passing moment with the help of words and pictures, representing things in the minutest details to an extent that they seem to be alive. Since the subject under study revolves around changes in miniature within a historic period, data are collected through a desk study. Finally, the analysis is conducted through a descriptive-analytical method. The approach taken in the paper is a philosophical-mystical one.The process in which, as explained, Islamic art, as one of the manifestations of Islamic civilization, is derived from the dominant thinking of the existing culture and civilization and influenced by the prevalent philosophical doctrines.The results suggest that the works of Islamic art are created, inspired by the dominating thoughts in of a particular era. Following, and even under the influence of, his contemporary thoughts, the Safavid miniaturist produces work of art. Arguably, the realism prevalent in the era’s miniature emerges from the principles of mysticism, empiricism and emphasis on the knowledge of all other things than God in order to know the truth. Making use of realism, the Safavid miniaturist aims to reach the ultimate beauty God has endowed the existents with. The necessity of research in this area is determined by the fact that in most of the existing sources of Safavid art, it has been emphasized that over time, art and especially painting have been influenced by alien culture and the way of art painting has thus changed. This attitude is acceptable and the writer's goal is not to reject it. The intention is to address the other possibilities available to redirect the art of painting, and they should also be evaluated.Keywords: Tabriz II School of Miniature, Islamic Mysticism, Realism, Sufism.Keywords: Tabriz II School of Miniature, Islamic Mysticism, Realism, Sufism
-
این مقاله در نظر دارد چرایی و چگونگی تاثیرگذاری «تمثیل» در عرفان اسلامی از دیدگاه عبدالرحمان جامی بر نگاره های ترسیم شده سلامان و ابسال هفت اورنگ ابراهیم میرزا را مورد بررسی قراردهد. هنر در اندیشه عرفانی وسیله ای است برای تبیین معنا و عارف برای بیان آنچه گفتنی نیست و جز به واسطه شهود حاصل نمی شود، از زبان تمثیل بهره می برد. جامی در هفت اورنگ اشعاری دارد که در عناوین آن ها مستقیما به واژه تمثیل اشاره کرده است. به علت روابط بین عرفا و هنرمندان و تبادل آراء و اندیشه ها درمیان ایشان، همچنین اهمیت تمثیل در هنر و عرفان اسلامی، شاید بتوان با اندکی مداقه و باریک بینی به شواهد مستتر درک نگارگر از معنای تمثیل وقوف یافت
و به بازگو نمودن چگونگی استفاده آن در نگاره یادشده پرداخت. پرسش های این مطالعه عبارت اند از:نقش و نشانه کاربرد تمثیل در ترسیم نگاره سلامان و ابسال چیست؟
تمثیل در اندیشه جامی، به عنوان شاعر و آفریننده اثر سلامان و ابسال، چه جایگاهی دارد؟
چه مولفه هایی در نگاره سلامان و ابسال تمثیلی بودن اثر و ارتباط آن با اصل داستان را تبیین می کند؟
فرض مقاله حاضر بر این است که ابراهیم میرزا، نگارگر اثر یادشده، با آگاهی به اندیشه تمثیلی نهفته در داستان منظوم سلامان و ابسال و با بهره گیری از مولفه های آن، دست به کار ترسیم و تصویرپردازی شده است. پیش ازاین، در باب مسئله تمثیل، کتاب ها و مقالاتی به طبع رسیده است که بیشتر به بررسی تمثیل در ادبیات و منطق پرداخته اند؛ و کمتر به دنبال بازیابی و پیگیری تاثیر آن در هنرهای تجسمی، ازجمله نگارگری ایرانی-اسلامی، بوده اند. در اینجا سعی شده است تا با لحاظ کردن تمام یافته ها و گفته های پیشین به بررسی اختصاصی یک نگاره پرداخته، و تاثیر اندیشه مزبور در این اثر ارزیابی شود.کلید واژگان: تمثیل, جامی, عرفان اسلامی, هنراسلامی, نگارگری, ادبیاتThis article tries to investigate the concept and usage of "Allegory" in Islamic mysticism, literature and art. Art is a vise way to represent the meaning and what are not tangible, which is used by a mystic or an artist. They choose an allegorical language to represent what they have figured out intuitively.Jami has written the poetry of "Salaman & Absal". He chose such allegorical story to convey the mystical and theosophical meanings. About a century later an Iranian painter illustrated the image of Salaman & Absal`s poetry. The relevance of the thoughts of the mystics in the poems and the artists work, also the importance of allegory in Islamic mysticism and art, persuaded this research to study the illustrator of the "Salaman & Absal on the heavenly Isle". It may let us know how the illustrator has used allegory in painting this image. The questions of this article are:What is the role and sign of using allegory in the Salaman & Absal paining?
What is the role of allegory in the thoughts of Jamie as the poet and the creator of the Salaman & Absal painting?
Which elements explain the Salaman & Absal painting as an allegorical artwork and which ones explain the main relation with the original story?
"Mysticism" is an intuitive divine and "art" is the materialistic form of the intuitive divines. Mysticism is inspired to enunciate it`s essence and is conveyed through allegory. Imagination function is to diminish denotations from the upper world to sense configurations. Since the revelations of Sufism are further than logical language, there is no language to convey the meaning directly. So, they try to explain their revelations. In Islamic art, in order to achieve the vision stature, an artist should pass the levels of mysticism that a Sufi should pass. Sufi`s opinion on art had an instrumental essence to convey the denotations. The artist who tries to re-present and convey the denotations, shall be familiar with fundamentals of though, conventional principles and common regulations of this realm. Sometimes a speaker or a writer says his thoughts and words undercover and use secret and allegory.
A poet had been used allegory whenever he tried to present a poetry which contained complicated meanings. In this way, although it was hard to conceive it`s mystic meanings, it would be accepted by the public as a comprehensible story. It is assumed that the painter of "Salaman & Absal" was aware of the allegorical thought of the "Salaman & Absal" poetry, so he also used allegorical elements to illustrate the poetry. Several books and articles have been published about "allegory" which most of them explain "allegory" in literature and logics. It is hard to find a text which be perused about "allegory" and its effects on visual arts, especially iranian-islamic painting. It is tried in this article to consider all facts and thoughts which have been perused about "allegory" in past and use them to peruse one specific painting to find the effects of allegorical thought in it.Keywords: Allegory, Painting, Literature, Islamic Mysticism -
Ta’zieh a religious play is considered as a dramatic art which color plays a fundamental role, with choosing colors characters will be separated, and this will affect the audience’s mind. In this paper two approaches have been taken in to consideration, the first is to elaborate the mystical basics of color from the eyes of Islamic mystics and the other is to examine the reflection of mystical thought and symbolic conception of color in costumes of characters. Mysticism is indeed one of the richest branches of human thought. The power of influence and the depth of mystical thought penetration in an Islamic society is in a way that no one can deny it. The place of mysticism can be considered as the trust on illumination in the exploration of truth rather than wisdom and reasoning. Most of the mystics revealed their personal experiences by means of linguistic features such as simile, synecdoche, metaphor, amphibology, and symbol, The result of this study which has been done with a descriptive – analytic method, represented that Iranian mystics used color as a coding method and believe it to be the expression of conception, and on the other hand , point to the colors along with the different degree of light and darkness. Some times as the narrator of the above universe and in another time the world, and in the Ta’ziyeh costumes, the color is sometimes the symbol of mystical journey and the hidden world , and sometimes represents an image from the world (along with the degrees of good and evil).
Keywords: Islamic mysticism, The concept of color, Ta’zieh, Ta’zieh khan’s costume -
هنر اسلامی، از رویه هستی به واقعیت و ژرفای حقیقت راهمییابد. انسان خلیفهالله، هنری را پدیدمیآورد که سرشت خداگونه وی با این هنر و معنا و مفاد آن مستقیم مرتبط است. باتوجه به این مطلب، شاید پیبردن به راز تجلیات متنوع هنر اسلامی، کاری ممکن باشد و شاید بتوان در گستره زمان و مکان، سرمنشا اصول وحدتبخش هنر را تشخیصداد. بنابراین، بدیهی است منشا هنر اسلامی و سرشت نیروها و اصولی را که موجد این هنر بودهاند، باید به جهانبینی اسلامی ربطداد. این هنر، حقایق درونی الهام اسلامی را در جهان شکلها متبلورمیسازد و چون از وجه باطنی اسلامی ناشیمیشود، انسان را به خلوت درونی الهام الهی رهنمونمیگرداند.
برای فهم دقیق ماهیت هنر دینی بهویژه هنر اسلامی، توجه به اصولی که از آغاز بر همه اشکال هنر اسلامی حاکم بوده، لازم است. زیبایی، یکی از این اصول است. بنابراین، فرضیه اصلی مقاله حاضر هم این است که آیا هنر اسلامی را می توان سرچشمه معرفت و معنویت دانست.
ازین رو، در مقاله پیشرو تلاش برآن شده تا مفهوم هنر اسلامی بررسیشود و پس، حکمت هنر اسلامی و معنویت آن مورد ارزیابی قرارگیرد.
نگارنده در پژوهش حاضر، با بهکارگیری روش تحقیق توصیفی-تحلیلی و گردآوری اطلاعات بهروش کتابخانهای و میدانی، به بررسی هنر، زیبایی و هنر اسلامی پرداختهاست. سپس ریشه های معنایی هرکدام را از دیدگاه های مختلف مورد بحث قرارداده و درپایان، اصول حاکم بر هنر اسلامی و ماهیت این هنر را در قالب نمودار، بیانکردهاست.
نتایج بهدستآمده، بیانگر وجود تفاوتهایی در هنر اسلامی و هنر غیرالهی است. منشا اصلی هنر اسلامی را بایستی در توحید، زیبایی و ماهیت فطری آن دانست که این اصول، موجب تنزل حقیقت آسمانی بر زمین است.
کلید واژگان: هنر, زیبایی, هنر اسلامی, عرفان اسلامیIslamic art moves from the surface of existence to the depth of truth. As the Vicegerent of God, man creates a kind of art to which his divine nature is linked directly. Accordingly, it may be possible to find out the mystery behind various manifestations of Islamic art and the source of unifying principles of art may be identified temporally and spatially. Thus, it is clear that the origin of Islamic art and the essence of forces and principles creating such an art should be related to Islamic ideology. This art crystallizes the internal truths of Islamic inspirations in the universe of forms and since it originates from the inner dimension of Islam, it guides human being to the inner privacy of divine inspiration.For an exact understanding of religious art’s nature, especially Islamic art, it is necessary to pay attention to the principles governing all forms of Islamic art from the beginning. Beauty is one of these principles. Hence, the main hypothesis of this article is whether Islamic art can be considered as the origin of knowledge and spirituality.The method applied in this research is library and field study by which the beauty and Islamic art are explored. Also, the semantic roots of each of them are discussed from different viewpoints. Finally, the principles governing Islamic art and its nature are stated via diagrams. The results of this study show a number of differences between Islamic and secular arts. The main origin of Islamic art should be sought in monotheism, beauty and its intrinsic nature which cause the descent of divine truths to the earth.Keywords: art, beauty, Islamic art, Islamic mysticism -
منابع موسیقی اصیل ایرانی عمدتا جنبه های روحانی و عرفانی داشته اند و بسیاری از ویژگی های آن مانند کمال، حال، قرینه سازی و تکرار و جز اینها، با شعر عجین اند و دارای پیوند تنگاتنگ با عرفان اسلامی. این موسیقی مبتنی بر نظامی به نام «ردیف» است، و دستگاه ها و آوا زهایی را در بر می گیرد که هر کدام از آنها بیا نکننده حالات و مضامین روحانی و عرفانی خاصی است. در این مقاله، به چگونگی بیان مضامین عرفان اسلامی در موسیقی اصیل ایرانی پرداخته می شود. روش تحقیق در این مقاله از نوع توصیفی تحلیلی است و بدین منظور مضامین عرفان اسلامی در موسیقی اصیل ایران و دستگاه ها و آوازهای آن تشریح می گردد و بر اساس دیدگاه های افراد صاحب نظر، جنبه تحلیلی آن نیز مطرح می شود. مهم ترین نتایج این تحقیق را می توان چنین برشمرد که برای بیان مضامین و حالات عرفانی، از موسیقی اصیل ایران بسیار می توان کمک گرفت درواقع استفاده بجا و مناسب از سازهای موسیقی و دیگر ابزارهای مادی، فقط در کنار جنبه های روحانی و عرفانی این موسیقی و ضمن توجه به حالات دستگاه ها و آوازها می تواند منجر به بیان مضامین عرفانی گرددکلید واژگان: عرفان اسلامی, موسیقی اصیل, ایرانThe influence of Persian Music on inner realm is mentioned by well known Post-Islamic music theorists. Persian Music is known as a factor affect spiritual growth, moving toward perfection and purification of the soul. Since a very long period, the mystical and spiritual effects of this music have been repeatedly noted by Persian Music theorists such as Safiyeddin Ormavi; And even mystics like Emam Mohammad Ghazzali, have considered the relationship between music and mysticism. Contemporary Specialists such as Sayyed Hossein Nasr have emphasized this relationship too. The so-called “Traditional Music” in Iran, has reached us through oral instruction, and a major part of its sources contain spiritual and mystical aspects and have a close correlation with Islamic mysticism. Perfection, ecstasy, symmetrization and repetition, as well as the inseparable relation of Iranian Traditional of Music with poetry have been among the specifications of the mentioned music that jointed it with mysticism. This kind of music is based on a system called “Radif”. Radif contains “Dastgah” or modes and “Avaz” or songs, each one xpresses specific spiritual and mystical themes and moods. The stages of Islamic mysticism are as follows: religion, creed, wisdom and truth. These are classified in certain Dastgah and vaz. for example, the wisdom stage was associated with Nava (one of the 7 “Dastgah”s in Iranian Traditional Music; and these Dastgahs, along with five “Avaz”es, make a Radif-series of twelve each). Although these effects cannot be issued a general warrant, but the correct selection and usage of Dastgah for the expected themes and moods is instrumental. This article shows how Iranian Traditional Music expresses Islamic mysticism themes. This research is descriptive-analytic. Theauthors have described Islamic mystical themes in Dastgahs and Avazes, as well as the mentioned Music specialty context, and have analyzed the statements based on opinion of authorities. The relationship between this music and Islamic mysticism, with this aim in the article has been the in forming of correct and appropriate usage of qualitative and spiritual characteristics of Iranian Traditional Music and it’s relying on the Radif, based on its mystical themes which can be expressed. The authors have shown that Persian the mentioned Music has a great potential to help expressing Islamic mystical themes and moods. An important point that has been tried to be proved in this article is showing that how this expression was in search of spiritual possibilities of this music; Using material means, pretending to be so and the mere shaking of the head and strange gestures and the use of instruments such as Tanbour and Daf, Pretend forming a kind of music, called “mystical”. In fact, the goal is the same mystical and spiritual ecstasy that has a superior place, comparing with technique. There fore, musical instruments, physical materials and tools concern spiritual and mystical aspects of this kind of music, and paying attention to Dastgah and Avaz states, leads to expressions of Mystical themes. Also, matching Dastgahs and Avazes with Islamic mysticism stages were analyzed that however, some matches seem appropriate, but some are obscure and far from reality.Keywords: Islamic Mysticism, Persian Original Music, Iran
-
طراحی شهری ایرانی- اسلامی، به نوعی بازتاب کاربرد کلیه اصول ساختاری موجود در طبیعت می باشد. کل های موجود در طبیعت از تعاملات کل های کوچکتر با مقیاس های مختلف در سلسله مراتبی که تا ساختار ماده پیش می رود، شکل گرفته اند. بنابراین در این مقاله به سلسله مراتب به عنوان یکی از مهم ترین اصول موجود در عرفان اسلامی و مورد استفاده در شهرسازی ایرانی- اسلامی پرداخته می شود. این اصل یکی از مهم ترین قوانین لازم برای دستیابی به انسجام شهری می باشد. در شهرهای گذشته ما سلسله مراتب به صورت پیوسته در کلیه مقیا سها از استخوان بندی شهر تا ترکیبات معماری مورد توجه بوده است؛ لیکن مرور تجربیات شهری معاصر نشان می دهد که لفظ سلسله مراتب به صورت صوری و غالبا موردی و موضعی مطرح بوده است نه اینکه مفهوم جامع آن)شامل موارد و مراتب لازمه و توجه به کلیت کالبد فضاهای شهری و معانی آنها(مورد توجه قرار گیرد. در حقیقت چیدمان های شطرنجی و شبک های بسیاری از طرح های شهری امروز تنها خیال انسجام شهری را با خود به همراه دارند؛ زیرا که در طر حهایی که امروزه با اهداف مختلف برای شهرها ارائه می شوند، مقیاس های میانی و فضاهای اشتراکی به عنوان دو عنصر ایجاد کننده سلسله مراتب و متعاقبا انسجام شهری مورد فراموشی قرار گرفته اند. در این مقاله ابتدا به تشریح مفهوم عام این اصل و همچنین مفاهیم عرفانی آن در عرفان اسلامی و ایرانی پرداخته شده است، سپس ابعاد مختلف اصل سلسله مراتب در محیط های مصنوع به کمک مصادیق تصویری شهرهای ایرانی- اسلامی مورد توجه قرار م یگیرد و در پایان با بررسی موارد فوق در نمونه موردی محدوده پیرامون بازار تهران، رهنمودهایی به منظور به کارگیری این اصل در طراحی شهری امروز ارائه خواهد شد.
کلید واژگان: طراحی شهری, عرفان اسلامی, شهر ایرانی, اسلامی, اصل سلسله مراتب, مقیاس های میانی, فضای رابطIslamic-Iranian urban design somehow is the result of applying all fundamental principles of nature. Complex large-scale wholes are assembled tightly from interaction of components in various scales in a hierarchy narrowed down to the natural structure of materials. Therefore in presented article the hierarchy concept is reviewed as one of the major principles existed in Islamic mysticism and applied in Islamic-Iranian urban design. The mentioned principle is one of the most important criteria for achieving urban coherence. In our old cities hierarchy was attached to urbanism in various scales from urban structure to single building architecture, but a revision on contemporary urban design practices show that hierarchy has not been applied comprehensively and only some visual and place oriented structures are remained. In fact, the grid and network contemporary urban structures and plans only have got the dream of urban cohesion, because mid-spaces and communal spaces as two main elements of urban hierarchy are missed in such designs and plans. This paper initially outlines the general concept of these principles; also the mystical concept in Islamic-Iranian mysticism is reviewed. On the other hand, different dimension and aspects of hierarchy in artificial environments are surveyed through visual examples from Islamic-Iranian cities. Eventually, through studying the case of Tehran bazaar region, guidelines for applying these principles in present urban design are delivered.Keywords: Urban Design, Islamic Mysticism, Islamic, Iranian City, Principle of Hierarchy, Mid, scales, Communal Spaces -
خطه آذربایجان به عنوان یکی از مهم ترین مناطق سرزمین ایران و همچنین خاستگاه صفویان و مذهب تشیع، نقش مهمی در توسعه و تکامل سنت مقبره سازی اسلامی داشته است. به نظر می رسد طی دوران ایلخانی در این منطقه، سبک خاصی از معماری تدفینی در قالب مقابر برجی شکل تکوین یافته است که مبانی آن ریشه در تصوف اسلامی بخصوص مکتب شیخ زاهد گیلانی و شیخ صفی الدین اردبیلی از عرفای نامی قرون هفتم و هشتم ه ق دارد. از مهمترین نمونه های برجای مانده این سبک می توان به مقبره شیخ صفی الدین در شهر اردبیل، مقبره منسوب به شیخ حیدر در مشکین شهر و مقبره بردع توربه سی در جمهوری آذربایجان اشاره کرد که به لحاظ ویژگی های طراحی و تزیینی از شباهت ها و ویژگی های خاصی برخوردارند. تحقیق کنونی به بررسی و تحلیل ویژگی های معماری و تزیینی این مقابر پرداخته و سعی دارد با تعیین تاریخچه زمانی ظهور این فرم از معماری در منطقه آذربایجان بر اساس بررسی های باستان شناختی، به ابعاد مختلف سبک مزبور دست یابد. بنابر یافته های تحقیق، از مهمترین مصادیق این سبک می توان به شیوه خاص تزیین جداره بیرونی مقابر بصورت کتیبه بنایی الله به عنوان ذکر افضل و مداوم متصوفه و نیز شیوه طراحی پلان اشاره نمود که در مقاله به تفصیل مورد بحث قرار گرفته است.
کلید واژگان: معماری اسلامی, مقابر برجی شکل, تصوف اسلامی, دوران ایلخانی, آذربایجانIn the Islamic era, Mausoleums were considered as the most important after mosques. Constructing these buildings dates from the fourth century after Hijrah, coinciding with the establishment of the earlier post -Islamic dynasties in East and North East of Iran. This tradition continued in later Islamic periods in two basic rectangular and Tomb tower types. The significant point about these buildings is the relation between structural and ornamentation characteristics of the decedent person. One of the most important periods of constructing mausoleums in Islamic period in Iran is Ilkhanid period. Since Azerbayjan was the centre of the Ilkhanid dynasty and Mongol emperors were interested in Islamic theosophism, Ardebil region was regarded as one of the significant centers of Sufism. It seems that during this period, a special style of burial architecture was shaped the principles of which were rooted in the Sufisim of Sheikh Zahed Gilani and Sheikh Safi al-Din Ardebili. We can name this new style as the style of mausoleums of Azerbaijani theosophists that combined early Seljuk tomb towers in Damghan And Mazandaran and late Seljuk tomb towers in west Azerbaijan with basic specifications of Ilkhanid architecture and local architecture of the region. Among remarkable samples of this style are mausoleums of Sheikh Safi al-Din in Ardebil, Sheikh Heidar in Meshkinshahr and Barda Turbatsi in the republic of Azerbaijan. Many of these tomb towers such as the tomb of Sheykh Safi Aldin Ardebili underwent basic changes in Safavid period especially in tile works and paintings ornaments and changed its nature of early Ilkhanid architecture. All three mausoleums which wer the subject of the present study belong to tomb towers which are the most common type of tombs in Islamic period of Iran. In terms of overall architectural characteristics, these tombs are influenced by the style known as Azeri. Due to the significant role of mysticism in evolution of mausoleum building tradition, the present study has paid attention to different aspects of the architecture and decoration of these mausoleums and is trying to determine the date of the emergence of this form of architecture in the region based on Archaeological studies to determine different aspects of Sufis mausoleums of Azerbaijan. To achieve this goal, the features of design and architectural decoration of this style is surveyed. The period during which this style was common is the first half of the eighth century and its geographical area is East Azerbaijan especially Ardebil province. One of the important features of this Architectural style is two pre-arch as entrance and exit doors which included more detailed inscriptional ornamentation and geometric frames. But the most specific characteristics of this style that culminated in the mausoleum of Sheikh Safi al-Din Ardebili, is the especial style of decoration in the exterior wall of mausoleums in the shape of Kufi inscription of Allah as continuous prayer (Zikr) of Sufis and especial design of the plan.Keywords: Tomb towers, Ilkhanid period, Islamic mysticism, Azerbaijan, Islamic architecture
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.