جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "قدرت عضلانی" در نشریات گروه "پزشکی"
-
زمینه و هدف
سازگاری های برآمده از تمرین می تواند تحت تاثیر نوع تمرین باشد. هدف پژوهش پیش رو تعیین تاثیر یک دوره تمرین مقاومتی - تناوبی در مقابل مقاومتی - هوازی بر عامل رشد شبه انسولین - 1 (IGF-1) و قدرت و توده عضلانی در مردان جوان تمرین کرده بوده است.
روش بررسیدر تحقیق نیمه تجربی حاضر 36 مرد تمرین کرده داوطلب انتخاب و به سه گروه که عبارتند از: 1) تمرین مقاومتی، 2) تمرین مقاومتی - هوازی و 3) تمرین مقاومتی - تناوبی تقسیم شدند. تمرین مقاومتی در 3 ست، 4 تا 6 تکرار با 85 درصد یک تکرار بیشینه اجرا شد. تمرین تناوبی در 6 - 4 تناوب 30 ثانیه ای دویدن سرعت با 5/4 دقیقه ریکاوری اجرا شد. تمرین هوازی با شدت 70 درصد اکسیژن مصرفی بیشینه به مدت 30 دقیقه اجرا شد.
یافته هاافزایش قدرت عضلانی و توده عضلانی به ترتیب در گروه های مقاومتی، مقاومتی - تناوبی و مقاومتی - هوازی مشاهده شد و بین گروه ها اختلاف معناداری وجود داشته است (05/0 > P)؛ همچنین نشان داد که تغییراتIGF-1 سرمی برای گروه تمرین مقاومتی - تناوبی نسبت به گروه تمرین مقاومتی - هوازی معنادار بوده است (002/0=P).
نتیجه گیریبر اساس نتایج تحقیق حاضر تمرین مقاومتی با افزایش IGF-1 موجب افزایش توده عضلانی و قدرت عضلانی شده و با توجه به سازگاری های کسب شده در تمرینات همزمان، به نظر می رسد استفاده از تمرین های مقاومتی - تناوبی نسبت به تمرین های مقاومتی – هوازی آثار بهتری بر تغییرات IGF-1، توده عضلانی و قدرت عضلانی دارد.
کلید واژگان: تمرین همزمان, توده عضلانی, عامل رشد شبه انسولین - 1, قدرت عضلانیBackground and ObjectivesExercise-induced adaptations can be influenced by the type of exercise. The aim of the current research was to determine the effect of a period of resistance-interval training versus resistance-aerobic training on insulin-like growth factor-1 [IGF-1] and strength and muscle mass in trained young men.
Subjects and MethodsIn this semi-experimental research, 36 trained male volunteers were selected and divided into three groups: 1] resistance training, 2] resistance-aerobic training, and 3] resistance-interval training. Resistance training was performed in 3 sets, 4 to 6 repetitions with 85% of one-repetition maximum. interval training was performed in 4-6 intervals of 30 seconds of sprinting with 4.5 minutes of recovery. Aerobic exercise was performed with an intensity of 70% of maximum oxygen consumption for 30 minutes.
ResultsAn increase in muscle strength and muscle mass was observed in the resistance, resistance-periodic and resistance-aerobic groups, respectively, and there was a significant difference between the groups [P < 0.05]. It also showed that the changes in serum IGF-1 for the resistance-interval training group are significant compared to the resistance-aerobic training group) P=0.002(. It also showed that serum IGF-1 changes were significant for resistance-interval training group compared to resistance-aerobic training group [P=0.002].
ConclusionAs evidenced by the results of this hospital study, an increase in age and BMI are positively related to PSA concentration and prostate volume; nonetheless, no correlation was observed between PSA and prostate volume. BMI and age may be better parameters to estimate PSA concentration and prostate volume.
Keywords: Concurrent Training, Muscle Mass, Insulin-Like Growth Factor-1, Muscle Strength -
زمینه و هدف
فعالیت های ورزشی رقابتی برای افراد دارای معلولیت نظیر بسکتبال با ویلچر به سرعت درحال رشد است. هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر یک دوره تمرینات ترکیبی پلایومتریکی و مقاومتی بر عملکرد قدرتی و توانی و ارتباط آن با مولفه های کیفیت زندگی، سلامت عمومی، خودپنداره بدنی، ادراک درد و استرس در زنان بسکتبالیست با ویلچر تیم ملی ایران بود.
روش بررسیدر پژوهش نیمه تجربی حاضر، از بین تمامی ورزشکاران زن دعوت شده به اردوی تیم ملی (30=N)، بیست داوطلب واجد شرایط وارد مطالعه شدند و در دو گروه گواه و تجربی (هر گروه ده نفر) قرار گرفتند. گروه تجربی به مدت چهار هفته تمرینات ترکیبی پلایومتریک و مقاومتی را انجام داد. سپس، در ابتدا و انتهای پژوهش، مولفه های عملکرد جسمانی در آزمودنی ها بررسی شد؛ همچنین آزمودنی ها پرسش نامه کیفیت زندگی (وار و همکاران، 1993)، پرسش نامه درد مک گیل (ملزاک، 1987)، پرسش نامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (گروه WHOQOL سازمان بهداشت جهانی، 1998)، پرسش نامه استرس ادراک شده (کوهن و همکاران، 1983) و پرسش نامه خودتوصیفگری بدنی (مارش، 1996) را تکمیل کردند. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون آنالیز کوواریانس (آنکوا) و ضریب همبستگی بخشی پیرسون در نرم افزار SPSS نسخه 26 و تعیین اندازه اثر مداخله تمرینی در نرم افزار آماری STATA نسخه 12 صورت گرفت. سطح معناداری آزمون ها 0٫05 بود.
یافته هابرنامه تمرینات ترکیبی باعث افزایش معنادار عملکرد قدرتی جلوبازو (0٫001>p)، عملکرد قدرتی خم شدن تنه (0٫001>p)، عملکرد قدرتی فلکشن شانه از کنار (0٫001>p)، عملکرد انفجاری پاس سینه (0٫002=p) و عملکرد انفجاری پرتاب به پشت (0٫001>p) در گروه تجربی شد. همچنین مداخله تمرینی باعث کاهش معنادار زمان در عملکرد سرعتی کوتاه بدون توپ (0٫032=p)، عملکرد چابکی باتوپ (0٫001>p) و عملکرد چابکی بدون توپ (0٫003=p) در گروه تجربی شد.
نتیجه گیریاحتمالا مداخله برنامه تمرینات ترکیبی پلایومتریکی و مقاومتی موجب بهبود عملکرد جسمانی بانوان بسکتبالیست با ویلچر می شود و می تواند به عنوان راهکاری عملی در برنامه های تمرینی به کار رود.
کلید واژگان: بسکتبال با ویلچر, تمرینات ترکیبی, عزت نفس, قدرت عضلانی, کیفیت زندگیBackground & ObjectivesCompetitive sports such as wheelchair basketball for people with disabilities are growing rapidly and are probably one of the most popular sports for people with disabilities. Moreover, the conducted studies have demonstrated that the evaluation of physical performance by field tests in different classes of wheelchair basketball could be very important for the optimal design of training programs to improve the performance of wheelchair basketball players. Furthermore, studies have shown that sports activity positively affects the quality of life of athletes with physical disabilities. In addition, athletes with physical disabilities had a better sense of physical ability and self–esteem. Therefore, the purpose of this research was to determine the effect of a combined plyometric and resistance exercise program on strength and power performance and its relationship with the components of quality of life, general health, physical self–concept, perception of pain, and stress in the female wheelchair basketball players of Iran national team.
MethodsIn this quasi–experimental and applied study, twenty female athletes who were the Iranian national basketball team members were divided into the control (10 people) and experimental (10 people) groups. Our participants performed combined plyometric and resistance training for 4 weeks in this study. In the present study, the participants warmed up for 10 minutes at the beginning of each session using Circuit Resistance Training. After that, two exercises were performed for each muscle group, including shoulder, chest, back, abdomen, biceps, triceps, forearm, and wrist, with 50% of one maximum repetition, or 1RM, for three sets with 20 repetitions in each set. In the session, plyometric exercises started 10 minutes after finishing resistance exercises. Plyometric exercises, including throwing a 5–kg medicine ball, were performed for two sets with six repetitions in each set. Then, at the beginning and the end of the research, physical performance factors, the 36–Item Short Form Survey (SF–36) (Ware et al., 1993), The McGill Pain Questionnaire (MPQ) (Melzack, 1987), the World Health Organization Quality–of–Life Scale (WHOQOL–BREF) (WHOQOL group, 1998), the Perceived Stress Scale (Cohen et al., 1983), and the Physical Self–description Questionnaire (Marsh, 1996) were taken. Data analysis was done using ANOVA and the Pearson partial correlation coefficient in SPSS version 26, and the effect size of the training intervention was determined using STATA version 12 statistical software. The significance level of the tests was 0.05.
ResultsThe results of comparing the strength as well as explosive performance of the upper limbs of the wheelchair basketball players in the experimental group (10 people) and the control group (10 people) demonstrated that the training intervention significantly increased the strength performance of the biceps muscle (p<0.001), strength performance of trunk flexion (p<0.001), strength performance of shoulder flexion (p<0.001), explosive performance of chest pass (p=0.002) as well as explosive performance of backward throw (p<0.001) in the experimental group. Moreover, training intervention caused a significant reduction in time of short–distance speed performance without a ball (p=0.032), agility performance with a ball (p<0.001), and agility performance without a ball (p=0.003) in the experimental group. Finally, the results of the correlation analysis showed a direct and significant relationship between the explosive performance variable of the chest pass and the quality of life (p=0.044). Furthermore, there was a negative and significant relationship between the variables of pain perception and perceived stress and physical performance components (p<0.05).
ConclusionAccording to the findings of the present research, combined plyometric and resistance exercises can improve the physical performance of national team wheelchair female basketball players and can be proposed as a practical solution to be used in the training programs of the coaches of these athletes.
Keywords: Wheelchair Basketball, Combined Exercises, Self–Esteem, Muscle Strength, Quality Of Life -
هدف
پوکی استخوان به عنوان یک بیماری اسکلتی سیستماتیک تعریف می شود. این بیماری درنتیجه کاهش توده استخوانی و کاهش قدرت عضلانی ایجاد می شود. شکستگی به دنبال آن با درد و کاهش کیفیت زندگی همراه است. بنابراین هدف این مطالعه، بررسی تاثیر تمرین درمانی بر قدرت عضلانی، تراکم استخوان و کیفیت زندگی زنان یائسه مبتلا به پوکی استخوان بود.
روش بررسیجست وجو از منابع موجود با استفاده از پایگاه های اطلاعاتی پابمد، کاکرین، ساینس دایرکت و گوگل اسکالر انجام شد. مطالعات درصورتی که شامل 1) کارآزمایی های تصادفی کنترل شده باشند؛ 2) بر روی زنان یائسه مبتلا به پوکی استخوان انجام شده باشند؛ 3) تمرین درمانی به عنوان مداخله باشد و 4) قدرت عضلانی، تراکم مواد معدنی استخوان و کیفیت زندگی به عنوان متغیر در نظر گرفته شده باشند، وارد مطالعه شدند. مقالات به طور مستقل از نظر کیفیت توسط دو نویسنده با استفاده از مقیاس پایگاه شواهد فیزیوتراپی (PEDro) بررسی شدند. اندازه اثر کوهن با تقسیم میانگین تفاوت های استانداردشده بر انحراف معیار برای تعیین اثر درمان ازجمله تمرین درمانی محاسبه شد.
یافته هاهفت مقاله برای ورود به مطالعه انتخاب شدند. نمرات PEDro از 6 تا 9 (از 10) متغیر بود. تفاوت میانگین اندازه اثر درنتیجه مداخله تمرین درمانی بین 0/32 تا 0/63 بود که نشان دهنده اثرات کوچک تا متوسط در بهبود زنان یائسه مبتلا به پوکی استخوان است. پنج مطالعه اندازه اثر کم و 2 مطالعه اندازه اثر متوسط را گزارش کردند. نتایج مطالعه حاکی از اثر تمرینات تعادلی، قدرتی، کششی، ثباتی و کنترل حرکتی بر متغیرهای قدرت عضلانی و تراکم استخوان در زنان یائسه مبتلا به پوکی استخوان بود.
نتیجه گیرینتایج حاکی از آن است که مداخلات با استفاده از تمرین درمانی تاثیر مفیدی بر قدرت عضلانی، تراکم استخوان و کیفیت زندگی زنان یائسه مبتلا به پوکی استخوان دارند. برای اعتبار بخشیدن به این فرضیه، مطالعات با کیفیت بیشتری موردنیاز است.
کلید واژگان: تمرین درمانی, قدرت عضلانی, تراکم ماده معدنی استخوان, پوکی استخوانObjectiveOsteoporosis is a widespread skeletal condition due to decreased muscle strength and bone density. The most common complications are fractures followed by pain and reduced quality of life (QoL). Therefore, this research aimed to examine the effect of exercise therapy on muscle strength, QoL, and bone mass in osteoporotic women.
Materials & MethodsAvailable literature was reviewed using ScienceDirect, PubMed, Google Scholar, and Cochrane. Studies were considered eligible if they were randomized controlled trials (RCT) conducted on postmenopausal osteoporotic women, used exercise therapy as an intervention, and investigated muscle strength, QoL, and bone mass as outcomes. Two authors independently assessed the quality of the articles using the physiotherapy evidence database (PEDro) scale. The Cohen’s d effect size was computed by dividing the mean standardized difference by the standard deviation to measure the treatment effect, which includes exercise therapy.
ResultsSeven papers were chosen to be included in this research. Their PEDro scores varied between 6 and 9 out of a possible 10. The effect size mean differences, resulting from exercise therapy, ranged from 0.32 to 0.63, indicating “small” to “moderate” effects in enhancing the condition of osteoporotic postmenopausal women. It was reported that there was a small effect size in 5 studies and a medium effect size in 2 studies. The research findings suggested the effect of balance, strengthening, stretching, stability, and motor control exercises on bone mass and muscle strength in osteoporotic postmenopausal women.
ConclusionFindings indicate that exercise therapy interventions positively affect muscular strength, QoL, and bone mass in osteoporotic postmenopausal women. Additional well-conducted research is required to support this assumption further.
Keywords: Exercise Therapy, Muscle Strength, Bone Mass, Osteoporosis -
هدف
دفورمیتی پاها در کودکان فلج مغزی از مشکلات رایج اسکلتی عضلانی است که پلنوولگوس شایع ترین آن هاست. پلنوولگوس با جابه جایی میانی تالوس، ولگوس کالکانئوس و سوپینیشن جلوی پا مشخص می شود. نتایج مطالعات نشان داده است یکی از مسائل مهم در ارتوپدی و آسیب شناسی، تشخیص و درمان دقیق دفورمیتی پلنوولگوس در کودکان فلج مغزی اسپاستیک دوطرفه است که مورد توجه محققین قرار گرفته است؛ بنابراین، این مطالعه با هدف بررسی تاثیر دفورمیتی پلنوولگوس بر عملکرد حرکتی و تعادل این کودکان انجام شد.
روش بررسیمطالعه حاضر از نوع تحلیلی توصیفی و از نوع مشاهده ای بود. نمونه گیری به صورت در دسترس از بین کودکان فلج مغزی اسپاستیک دوطرفه با تشخیص پلنوولگوس یک طرفه مراجعه کننده به مراکز درمانی دانشگاه علوم توان بخشی و سلامت اجتماعی (نظام مافی) و کلینیک های کاردرمانی (مایل به همکاری در امور پژوهشی) واقع در شهر تهران در سال 1401 انجام شد. 27 نفر از شرکت کنندگان در مطالعه براساس معیارهای ورود و براساس مقیاس طبقه بندی عملکرد حرکات درشت، به لحاظ تعادل، قدرت عضلانی، دامنه حرکتی و درد در طی یک جلسه توسط کاردرمانگر ارزیابی شدند. تجزیه وتحلیل داده ها در نرم افزار SPSS نسخه 16 انجام شد.
یافته هانتایج این مطالعه نشان داد بین میانگین دامنه حرکتی دورسی فلکشن مچ پا و اکستنشن زانوی بین 2 پا برحسب میزان درگیری اندام، اختلاف معنی دار آماری وجود دارد (P<0/001). تفاوت معنی داری بین قدرت عضلانی 2 اندام هم در پلانتارفلکسورها و هم در کوادریسپس مشاهده شد (P<0/001) و همین طور میانگین جابه جایی مرکز فشار کف پای شرکت کنندگان در مطالعه بر حسب درگیری اندام به طرز معنی داری بیشتر بود (P<0/001).
نتیجه گیریدفورمیتی پلنوولگوس از دسته شایع ترین دفورمیتی های مچ پاست که برای کودکان فلج مغزی دارای اهمیت بسیار است. نتایج به دست آمده از ارزیابی های مربوط به تعادل و عملکرد حرکتی کودک، اهمیت استراتژی های ارزیابی و مداخلات پیشگیرانه بهنگام را در راستای کسب نتایج بهتر توان بخشی کودکان فلج مغزی با دفورمیتی پلنوولگوس نمایان کرد.
کلید واژگان: فلج مغزی, پلنوولگوس, تعادل, درد, دامنه حرکتی, قدرت عضلانیObjectiveLower limb deformity in children with cerebral palsy (CP) is a common musculoskeletal problem and planovalgus is the most prevalent, characterized by talus median subluxation, calcaneal valgus, and supinated forefoot. According to studies, one issue in orthopedics and pathology is the accurate diagnosis and proper treatment of planovalgus deformity in children with bilateral spastic cerebral palsy, which has attracted researchers’ attention. Accordingly, the present study investigates the effect of planovalgus deformity on the motor performance and balance of these children.
Materials & MethodsThis cross-sectional study employed a descriptive-analytical design. The convenient sampling method was used among children with bilateral spastic cerebral palsy, diagnosed with unilateral planovalgus, who were referred to the clinics of the University of Social Welfare and Rehabilitation Sciences (Nezam Mafi) and occupational therapy clinics from September 2022 to February 2023 in Tehran City, Iran. Meanwhile, all participants were willing to cooperate in this research. A total of 27 participants were evaluated by an occupational therapist based on the specified criteria and gross motor function classification system (GMFCS), which included the assessments of balance, muscle strength, range of motion, and pain. Data analysis was done using the SPSS software, version 16.
ResultsThe results revealed a statistically significant difference between the mean range of motion of ankle dorsiflexion and knee extension between the two limbs (P<0.001). The mean muscle strength of the quadriceps and ankle plantar flexors indicated a statistically significant difference in the affected limb (P<0.001). Additionally, the mean displacement of the center of pressure of the foot also demonstrated a statistically significant difference regarding topographical involvement (P<0.001).
ConclusionPlanovalgus deformity is one of the most common ankle deformities, which is of great concern for children with cerebral palsy. The results obtained from the assessments of the child’s balance and motor function demonstrated the importance of assessment strategies and early interventions to achieve better rehabilitation outcomes for children with CP and planovalgus deformity.
Keywords: Cerebral Palsy (CP), Pes Planovalgus, Functional Balance, Pain, Range Of Motion, Muscle Strength -
پیش زمینه
تمایل برای انجام فعالیت بدنی در اوایل نوجوانی کمتر می شود، لذا فعالیت بدنی سازمان یافته در مدرسه نقش اساسی را در ارتقای سلامت و رشد جسمانی مناسب دانش آموزان ایفا می کند.
هدفبررسی تاثیر هشت هفته تمرینات کلیستنیکس بر ثبات مرکزی، قدرت عضلانی، تعادل و حس عمقی نوجوانان پسر بود.
روش ها40 دانش آموز پسر 15 تا 18 ساله شهر زواره از بین داوطلبان به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه تمرینات کلیستنیکس (20 نفر) و کنترل (20 نفر) تقسیم شدند. گروه تمرین به مدت هشت هفته، هفته ای سه روز و به مدت 60 دقیقه تمرینات کلیستنیکس را انجام دادند. قبل و بعد از دوره تمرینی تعادل ایستا، ثبات مرکزی، قدرت عضلانی و حس عمقی آزمودنی ها به ترتیب با استفاده از آزمون تعادل استوک، تست مک گیل، آزمون پرس سینه، پارویی و پرس پا و خطای بازسازی زاویه 45 درجه فلکشن تنه اندازه گیری شدند.
یافته هانتایج آزمون t مستقل نشان داد، انجام هشت هفته تمرینات کلیستنیکس تاثیر معنی داری در افزایش تعادل ایستا (0001/0>p)، حس عمقی تنه (0001/0>p)، ثبات مرکزی در حالت خم کردن تنه (05/0>p) و قدرت عضلات در آزمون پارویی و پرس پا (05/0>p) داشته است.
نتیجه گیریدر مجموع یافته های تحقیق حاضر نشان داد که پس از انجام یک دوره 8 هفته ای تمرینات کلیستنیکس، حس عمقی، ثبات مرکزی در حالت خم شدن، قدرت عضلانی و تعادل ایستا در نوجوانان بهبود یافته، لذا این نوع تمرینات می تواند به عنوان یک جایگزین مناسب شیوه تمرینی در مدارس استفاده گردد
کلید واژگان: تمرینات کلیستنیکس, ثبات مرکزی, قدرت عضلانی, تعادل ایستا, حس عمقیIntroduction & PurposePhysical activity decreases at the beginning of adolescence, so organized physical activity at school plays an essential role in promoting the health and proper physical development of students. The purpose of this study was to investigate the effect of eight weeks of calisthenics training on core stability, muscle strength, static balance and trunk proprioception of male teenagers.
MethodsIn this semi-experimental study with a pre-test-post-test design, 40 male high school students aged 15 to 18 in Zavareh city were selected as a sample and randomly divided into two groups: calisthenics training (n=20) and control (n=20). The experimental group received calisthenics training for eight weeks, three times per week, for 60 minutes each session. Before and after the eight-weeks training, static balance, core stability, muscle strength and trunk proprioception were measured using the Stroke balance test, McGill test, chest press, leg press, rowing and error rate of the trunk reconstruction angle at 45° respectively.
ResultsThe results of the independent t- test showed that eight weeks of calisthenics training increased the amount of static balance (p<0.0001), trunk proprioception (p<0.0001), core stability in trunk flexion (p<0.0001), and muscle strength in the rowing and leg press test (p<0.05) significantly.
ConclusionOverall, the findings from the present study suggest that following an 8-week participation in calisthenics training, trunk proprioception, core stability in flexion, muscle strength and static balance improved in teenagers, therefore, this type of exercises can be used along with other types of exercises or as a suitable alternative in schools.
Keywords: Calisthenics Training, Core Stability, Muscle Strength, Static Balance, Proprioception -
زمینه و اهداف
افزایش سن تغییرات مهم در عملکرد حرکتی ایجاد می کند. کاهش تعادل و قدرت عضلانی باعث افزایش خطر سقوط می شود. هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر آنی تمرینات حس عمقی بر تعادل، حس عمقی و قدرت عضلانی سالمندان و بزرگسالان بود.
روش بررسیدر این تحقیق نیمه تجربی، تعداد 20 نفر بزرگسال و 20 نفر سالمند (به ترتیب با میانگین های سنی 27.20 و 65.73 سال) به صورت تصادفی انتخاب شدند. تعادل با استفاده از آزمون برخاستن و رفتن (TUG)، حس عمقی با دوربین دیجیتال و نرم افزار اتوکد و قدرت ایزومتریک عضلات چهارسر رانی و همسترینگ، به وسیله دستگاه دینامومتر دستی مورد بررسی قرار گرفت. تست ها در سه مرحله قبل، بلافاصله بعد و یک ساعت بعد از تمرینات انجام شد. داده ها با آزمون سنجش مکرر ترکیبی تجزیه و تحلیل شدند.
یافته هاحس عمقی در گروه بزرگسال و سالمند به ترتیب به میزان 32.21% و 30.54% پیشرفت معنی داری داشت (0.05>p). بین دو گروه تفاوت معنی داری در TUG مشاهده شد و همچنین در این آزمون بزرگسالان و سالمندان به ترتیب 7.77% و 2.02% نسبت به قبل از تمرین پیشرفت داشتند (0.05>p). بین دو گروه تفاوت معنی داری در قدرت ایزومتریک همسترینگ و چهارسر رانی وجود داشت (0.05>p). قدرت عضلات چهارسر ران فورا بعد از تمرینات به میزان 9.88% در بزرگسالان و 4.30% در سالمندان پیشرفت نشان داد (0.05>p).
نتیجه گیریمتخصصان سلامت و افراد جامعه جهت تقویت عملکردهای حرکتی سالمندان و بزرگسالان می توانند از اثر آنی تمرینات حس عمقی استفاده کنند.
کلید واژگان: حس عمقی, مفصل زانو, قدرت عضلانی, سالمندEBNESINA, Volume:26 Issue: 1, 2024, PP 38 -49Background and aimsThe aging process leads to changes in motor performance, including decreased balance and weakened muscular strength, increasing the risk of falls. This study aimed to investigate the immediate impact of proprioceptive exercises on balance, proprioception, and muscle strength in elderly individuals and adults.
MethodsIn a semi-experimental, 20 adults and 20 elderly individuals (with average ages of 27.20 and 65.73 years) were randomly selected. Balance was assessed using the Timed Up and Go (TUG) test, while proprioception was measured with a digital camera and AutoCAD software. Isometric muscle strength of the quadriceps and hamstring muscles was evaluated with a hand-held dynamometer. Assessments were conducted before, immediately after, and one hour post exercises. Data analysis was performed using a mixed model for repeated measures design.
ResultsSignificant improvements were showed in proprioception, with both adult and elderly groups experiencing enhancements of 32.21% and 30.54%, respectively (p<0.05). The TUG test revealed a significant difference between the two groups, with the adults and elderly showing improvements of 7.77% and 2.02%, respectively, compared to their pre-exercise performance (p<0.05). Additionally, there was a significant variation in isometric strength of the hamstring and quadriceps muscles between the groups (p<0.05). Following the exercises, quadriceps muscle strength improved by 9.88% and 4.30% in the adults and elderly groups, respectively (p<0.05).
ConclusionThe immediate benefits of proprioceptive exercises can be harnessed by healthcare professionals and community members to enhance the motor functions of both elderly individuals and adults.
Keywords: Proprioception, Knee Joint, Muscle Strength, Elderly -
مقدمه و اهداف
ارزیابی دقیق عملکرد قلبی-تنفسی، قدرت و استقامت عضلانی جهت آگاهی و ارائه مداخلات تمرینی و پیشگیری از بیماری های بعدی ضروری به نظر می رسد. بنابراین هدف از تحقیق حاضر تدوبن ابزار جامع ارزیابی اختصاصی عملکرد قلبی-تنفسی، قدرت و استقامت عضلانی در افراد با کم توان ذهنی بود.
مواد و روش هاپژوهش حاضر از نظر هدف، بنیادی و کاربردی است. در این مطالعه برای تدوین ابزار اندازه گیری عملکرد قلبی-تنفسی، قدرت و استقامت عضلانی از روان سنجی 51 آزمون اختصاصی افراد کم توان ذهنی استفاده شد. روایی صوری ابزار از طریق پرسشنامه 51 آزمونی توسط 15 نفر متخصص و 15 نفر مربی کم توانان ذهنی، روایی محتوا از طریق پرسشنامه 51 آزمونی توسط 15 نفر متخصص و روایی سازه نیز از طریق پرسشنامه 19 آزمونی توسط 243 نفر مربی کم توانان ذهنی مورد بررسی قرار گرفت. پایایی ابزار از طریق همسانی درونی، درون آزمونگر و بین آزمونگر بررسی شد. همسانی درونی با آلفای کرونباخ محاسبه شد. پایایی درون آزمونگر و بین آزمونگر نیز از طریق اجرای آزمون ها توسط 18 نفر کم توان ذهنی در سه زمان و با سه آزمونگر از طریق شاخص همبستگی درونی (ICC)، فاصله اطمینان (CI) و خطای استاندارد اندازه گیری (SEM) بررسی شد. تجزیه و تحلیل داده ها از طریق تحلیل عامل اکتشافی و تاییدی و با نرم افزار AMOS26 و SPSS22 انجام شد.
یافته هابر اساس نتایج حاصل از محاسبه نسبت روایی محتوا (CVR)، 19 آزمون از 51 آزمون دارای نسبت روایی محتوای بالاتر از 0/49 بودند و بقیه آزمون ها حذف شدند. در روایی سازه نیز 10 آزمون از 19 آزمون حذف شد و 9 آزمون نهایی برای ارزیابی عملکرد قلبی-تنفسی، قدرت و استقامت عضلانی تایید شد. تحلیل عامل اکتشافی سه عامل پنهان استخراج کرد که 46/21 درصد واریانس کل تبیین شد. تحلیل عامل تاییدی مدل نهایی سازه را تایید کرد. از نتایج تحلیل عاملی KMO=0/829 و BT= 4706/93 و P<0/0001 بود.
نتیجه گیریمطالعه حاضر، مجموعه آزمون اختصاصی افراد کم توان ذهنی را در زمینه ارزیابی قلبی-تنفسی (یک آزمون)، قدرت (چهار آزمون) و استقامت عضلانی (چهار آزمون) بعد از روانسنجی 51 آزمون اختصاصی در این زمینه ارائه کرد. با استفاده از این مجموعه آزمون می توان ارزیابی دقیق از آمادگی جسمانی مرتبط با سلامتی افراد کم توان ذهنی انجام داد.
کلید واژگان: کم توان ذهنی, قلبی-تنفسی, قدرت عضلانی, استقامت عضلانیBackground and AimsAccurate assessment of cardiorespiratory function, muscular strength and endurance seems necessary for awareness and for providing exercise interventions and prevention of subsequent diseases. Therefore, the aim of the current research was to develop a comprehensive tool for assessing cardiorespiratory, muscular strength and endurance function in people with intellectual disabilities.
Materials and MethodsThe current research is fundamental and has practical implications in terms of its purpose. In this study, the psychometrics of 51 specific tests of intellectual disability people were used to develop a tool for measuring cardiorespiratory function, muscular strength and endurance. The face validity of the instrument was examined through a 51-test questionnaire by 15 experts and 15 intellectually disabled educators, the content validity by a 51-test questionnaire by 15 experts, and the construct validity through a 19-test questionnaire by 243 intellectually disabled educators. The reliability of the tool was checked through internal, intra-rater and inter-rater consistency. Internal consistency was estimated with Cronbach's alpha. The intra-rater and inter-rater reliability were also checked through the implementation of the tests by 18 people with intellectual disability in three times and with three raters through the internal correlation index (ICC), confidence interval (CI) and standard error of measurement (SEM). Data analysis was done through exploratory and confirmatory factor analysis with AMOS26 and SPSS22 software.
ResultsBased on the results of estimating the content validity ratio (CVR), 19 out of 51 tests had a content validity ratio higher than 0.49 and the rest of the tests were excluded. In terms of construct validity, 10 out of 19 tests were removed and the final 9 tests were approved for evaluating cardiorespiratory function, muscular strength and endurance. Exploratory factor analysis extracted three latent factors that explained 46.21% of the total variance. Confirmatory factor analysis confirmed the final construct model. From the results of factor analysis, KMO=0.829, BT=4706.93 and p<0.0001.
ConclusionThe current study provided a special set of tests for people with intellectual disability in the fields of cardiorespiratory assessment (one test), strength (four tests) and muscular endurance (four tests). after psychometry, 51 specific tests were presented in this field. By using this set of tests, it is possible to make an accurate assessment of the physical fitness related to the health of people with intellectual disability.
Keywords: Intellectual Disability, Cardiorespiratory, Muscular Strength, Muscular Endurance -
زمینه و هدفتمرین عملکردی با شدت بالا (HIFT) یک روش تمرینی است که بر حرکات عملکردی و چند مفصلی تاکید دارد که می توان آن ها را به هر سطح آمادگی جسمانی تغییر داد و باعث فراخوانی عضلانی بیشتر از تمرینات سنتی شد. بنابراین هدف از پژوهش حاضر مقایسه هشت هفته HIFT با تمرینات تناوبی با شدت بالا (HIIT) بر برخی عوامل آمادگی جسمانی، زمان رسیدن به خستگی و سطوح لاکتات در دانشجویان افسری است.روش هادر این پژوهش نیمه تجربی 30 نفر از دانشجویان افسری با میانگین سنی 0/84±20/04 سال به طور تصادفی به دو گروه 15 نفری HIIT و HIFT تقسیم شدند. آزمون های سنجش ترکیب بدن، قدرت و توان عضلات، آزمون رسیدن به خستگی و آزمون آمادگی جسمانی ارتش پیش و پس از اجرای پروتکل های ورزشی انجام شد. هر دو پروتکل HIIT (مبتنی بر دویدن) و HIFT (مبتنی بر حرکات عملکردی با وزن بدن) به مدت 8 هفته، 3 روز در هفته و با شدت 85 تا 90% ضربان قلب بیشینه انجام شد.یافته هایافته های این پژوهش نشان داد HIFT و HIIT به ترتیب آمادگی هوازی (15/69%، 9/61%)، قدرت عضلات پشت و پا (16/02%، 5/02%)، پرش عمودی (25/31%، 5/14%) ، شنا (19/61%، 9/39%)، درازنشست (18/24%، 9/83%)، زمان رسیدن به خستگی (16/21%، 14/41%) را افزایش و درصد چربی (18/38%، 12/18%) و سطوح لاکتات (22/89%، 14/77%) را کاهش داد. همچنین HIFT در افزایش آمادگی هوازی (0/0001=P)، قدرت عضلات پشت و پا (0/0001=P)، توان عضلات پا (0/0001=P)، استقامت عضلات شکم (0/0001=P) و کمربند شانه (0/0001=P) زمان رسیدن به خستگی (0/001=P) و در کاهش درصد چربی (0/002=P) موثر تر از HIIT بود.نتیجه گیریبه نظر می رسد تمرینات با شدت بالا به ویژه HIFT می تواند به طور همزمان چندین فاکتور آمادگی جسمانی را بهبود بخشد و برای ورزشکاران تاکتیکی (نظامیان، آتش نشانان و...) که نیاز به آمادگی جسمانی بالایی برای انجام وظیفه دارند، مناسب تر است.کلید واژگان: تمرینات با وزن بدن, استقامت عضلانی, تمرینات عملکردی, قدرت عضلانی, توان عضلانی, ظرفیت هوازیJournal of Military Medicine, Volume:26 Issue: 1, 2024, PP 2192 -2204Background and AimHigh-intensity functional training (HIFT) is an exercise modality that emphasizes functional, multi-joint movements that can be modified to any fitness level and elicit greater muscle recruitment than more traditional exercise. Therefore, this research aims to compare eight weeks of HIFT with high-intensity interval training (HIIT) on some factors of physical fitness, time to exhaustion, and lactate levels in officer students.MethodsIn this semi-experimental research, 30 officer students with an average age of 20.04 ± 0.84 were randomly divided into 15 HIIT and HIFT groups. All the tests were done before and after the implementation of exercise protocols. Both HIIT (running-based) and HIFT (bodyweight-based functional movements) protocols were performed for 8 weeks, 3 days per week, at the intensity of 85-90% of the maximum heart rate. Basic evaluations included body composition evaluation, fatigue test, muscle strength and power test, and Army physical fitness test.ResultsThe findings of this research showed that HIFT and HIIT increased respectively aerobic fitness (15.69%, 9.61%), back and leg muscle strength (16.02%, 5.02%), vertical jump (25.31%, 5.14%), push-up (19.61%, 9.39%), sit up (18.24%, 9.83%), time to exhaustion (16.21%, 14.41%) and reduced body fat percentage (18.38%, 12.18%), and lactate levels (22.89%, 14.77%). Also, HIFT was more effective than HIIT in increasing aerobic fitness (P=0.0001), back and leg muscle strength (P=0.0001), leg muscle power (P=0.0001), abdominal and shoulder girdle muscle (P=0.0001) endurance, time to exhaustion (P=0.0001), and reducing body fat percentage (P=0.002).ConclusionIt seems that high-intensity training, especially HIFT can improve several factors of physical fitness at the same time, and it is more suitable for tactical athletes (soldiers, firefighters, etc.) who need high physical fitness to perform their duties.Keywords: Calisthenics, Functional Training, Endurance, Strength, Power, Aerobic Capacity
-
مقدمه و هدفرژیم غذایی پرچرب (HFD)، منجر به تغییرات نامطلوب در عضلات اسکلتی می شود. فعالیت ورزشی منظم از طریق حفظ عملکرد بدنی، باعث کاهش اختلالات در عضلات اسکلتی می شود. هدف مطالعه حاضر، بررسی اثر تمرین تناوبی شدید (HIIT) بر قدرت عضلانی، ظرفیت استقامتی، غذای مصرفی، انرژی دریافتی و شاخص لی در موش های صحرایی نر دریافت کننده HFD و رژیم غذایی نرمال (ND) بود.مواد و روش ها44 سر موش صحرایی به چهار گروه مساوی شامل کنترل (ND control) ND، کنترل HFD (HFD control)، HIIT+ND و HIIT+HFD تقسیم شدند. برنامه HIIT به مدت 12 هفته با شدت 90-85 درصد حداکثر سرعت انجام شد. آنالیز داده ها با استفاده از آزمون های آنالیز واریانس با اندازه گیری تکراری و آنالیز واریانس یک طرفه در سطح 05/0 ≤P انجام شد.نتایجغذای مصرفی و انرژی دریافتی در گروه کنترل HFD نسبت به کنترل ND، به ترتیب پایین تر و بالاتر بود. همچنین وزن بدن، شاخص لی، غذای مصرفی و انرژی دریافتی در گروه HIIT+HFD در مقایسه با کنترل HFD و شاخص لی و غذای مصرفی در گروه HIIT+HFD در مقایسه با گروه HIIT+ND به طور معنا داری پایین تر بود. علاوه براین، ظرفیت استقامتی در گروه HIIT+HFD در مقایسه با کنترل HFD و در گروه HIIT+ND در مقایسه با گروه های کنترل ND و HFD به طور معنا داری بالاتر بود. قدرت مطلق و نسبی عضلانی نیز در تمامی گروه ها به ترتیب افزایش و کاهش یافت.نتیجه گیریبه نظر می رسد انجام HIIT با وجود مصرف HFD، سبب بهبود عملکرد بدنی و کاهش شیب افزایش وزن بدن می شود.کلید واژگان: تمرین تناوبی شدید, رژیم غذایی پرچرب, قدرت عضلانی, ظرفیت استقامتی, شاخص لیBackground and ObjectiveHigh-fat diet (HFD) leads to adverse changes in skeletal muscles. Regular exercise reduces skeletal muscle disorders by maintaining physical function. This study aimed to assess the effect of high-intensity interval training (HIIT) on muscle strength, endurance capacity, food consumed, energy intake, and Lee index in male rats consuming a HFD and normal diet (ND).Materials and Methods44 rats were divided into four equal groups, including ND control, HFD control, HIIT+ ND, and HIIT+ HFD. The HIIT was performed for 12 weeks at 85-90% of the maximum speed. Data were analyzed by repeated measures analysis of variance and one-way analysis of variance at a significance level of P<0.05.ResultsFood consumed and energy intake were lower and higher, respectively in the HFD control group compared with the ND control. Also, the body weight, Lee index, food consumed, and energy intake in the HIIT+HFD group were significantly lower than in the HFD control group and Lee index and food consumed in the HIIT+HFD group were significantly lower than in the HIIT+ND group. Furthermore, the endurance capacity in the HIIT+HFD group was significantly higher than in the HFD control group and in the HIIT+ND group was significantly higher than the ND and HFD controls. Absolute and relative muscle strength also increased and decreased in all groups, respectively.ConclusionIt seems that performing HIIT despite consuming a HFD leads to improved physical function and reduced body weight gain.Keywords: High-Intensity interval training, High-fat diet, Muscle strength, Endurance capacity, Lee index
-
مقدمهخستگی ذهنی، معمولا به دنبال فعالیت های طولانی مدت شناختی حادث می گردد، به گونه ای که عملکرد شناختی را کاهش می دهد و منجر به تغییر در هماهنگی های حرکتی می شود. لذا هدف این مطالعه، بررسی تاثیر یک جلسه ماساژ ریلکسیشن سویدی بر مهار خستگی ذهنی و بر قدرت و حس عمقی زانوی ورزشکاران دختر دانشگاهی بود.روش هادر این مطالعه 16 دختر ورزشکار رشته تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه رازی به صورت تصادفی و بر اساس معیارهای ورود به مطالعه به عنوان نمونه انتخاب و تحت پروتکل خستگی ذهنی (45 دقیقه فعالیت شناختی) قرار گرفتند. قبل و پس از خستگی ذهنی، حس عمقی با خطای بازسازی زاویه و قدرت عضلات با داینامومتر دستی ارزیابی شد. بعد از 48 ساعت آزمودنی ها یک جلسه ماساژ ریلکسیشن سویدی دریافت کردند و بلافاصله پس از آن خستگی ذهنی و سپس پس آزمون دوم اجرا گردید. جهت بررسی تغییرات درون گروهی از تست آنالیز واریانس مکرر استفاده شد.یافته هایافته ها نشان داد که بین میانگین نمرات حس عمقی فعال، حس عمقی غیرفعال و قدرت اکستنسورهای زانوی آزمودنی ها در مقایسه پس آزمون خستگی ذهنی با پس آزمون ماساژ ریلکسیشن سویدی افزایش معناداری وجود دارد (05/<P).نتیجه گیرییافته های مطالعه حاضر نشان داد که به منظور پیشگیری از آسیب های ورزشی ورزشکاران به ویژه ورزشکاران غیرحرفه ای که خستگی ذهنی در آن ها رایج است، می توان از ماساژ ریلکسیشن سویدی به عنوان یک مداخله موثر در کنترل خستگی ذهنی استفاده نمود.کلید واژگان: خستگی ذهنی, قدرت عضلانی, حس عمقی, ماساژ ریلکسیشنIntroductionMental fatigue usually occurs after long-term cognitive activities, reducing cognitive performance and leading to motor coordination changes. Therefore, this study aimed to investigate the effect of Swedish relaxation massage on reducing mental fatigue and enhancing knee strength and Proprioception in university female athletes.MethodsIn this study, 16 female physical education athletes were randomly selected as a sample based on the inclusion criteria and subjected to the mental fatigue protocol (45 minutes of cognitive activity). Active and passive knee proprioception was evaluated with an inclinometer before and after mental fatigue, and knee extension strength was evaluated with a manual dynamometer. After 48 hours, the subjects underwent a Swedish relaxation massage. Immediately following the massage session, assessments were conducted to measure mental fatigue and the second post-test. A repeated measures analysis of variance test was employed to examine the intra-group changes over time.ResultsThe findings showed a significant difference between the subjects' mean scores of active Proprioception, passive Proprioception, and knee extension strength in comparing the post-test of mental fatigue with the post-test of Swedish relaxation massage (P<0.05).ConclusionThe present study's findings showed that Swedish relaxation massage can be used as an effective intervention in controlling mental fatigue. Therefore, this intervention can be used to prevent sports injuries of athletes, especially amateur athletes, where mental fatigue is common.Keywords: Mental Fatigue, Muscle strength, Proprioception, Relaxation Massage
-
سابقه و هدف
پیری جمعیت، یک پدیده جهانی است و با افزایش نسبت افراد بالای 60 سال، جهان در حال پیر شدن است. مولفه مهم پیری موفق حفظ توده عضلانی و عملکرد آن در طول زندگی است. این مطالعه با هدف بررسی ارتباط سطح سرمی ویتامین D و قدرت عضلانی در سالمندان که از مولفه های مهم سالمندی موفق است، انجام پذیرفت.
مواد و روش هادر این مطالعه مقطعی، از 1616 فردی که در کوهورت سالمندان امیرکلا شرکت کردند، با اعمال معیارهای ورود و خروج، 720 نفر به صورت تصادفی انتخاب شدند. ویتامین D برحسب غلظت سطح سرمی به 3 گروه، کمبود (20ng/ml>)، ناکافی (30ng/ml>vitD20ng/ml)، کافی(30ng/ml) تقسیم شدند. قدرت عضلانی دست که با استفاده از DIGI Hand Dynamometer اندازه گیری شد و قدرت عضلات چهار سر ران که از سیستم گرید بندی بالینی MMT استفاده شد، برحسب نقطه برش استاندارد به دو دسته ضعیف و کافی تقسیم شدند. داده ها پس از ورود به نرم افزار SPSS17 با استفاده از آزمون های آنالیز واریانس یک طرفه، آزمون کای دو و همبستگی اسپیرمن مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.
یافته هااین مطالعه بر روی 720 سالمند (360 مرد و 360 زن) شهر امیرکلا انجام شد. در افراد مورد مطالعه، میانگین قدرت عضلانی بازو 9/8±25/84 و میانگین قدرت عضلانی چهار سر ران 10/4±22/55 بود. میانگین سطح ویتامین دی در سالمندان مورد بررسی33/73±35/15 بود. از نظر قدرت عضلانی بازو و چهار سر ران در بین 3 گروه ویتامین D اختلاف معنی داری مشاهده نشد (0/370=P، 0/272=P). در مردان بین قدرت عضلانی بازو و قدرت عضلانی چهار سر ران با BMI (0/161= r، 0/002=P)، (0/168= r، 0/0001=P) همبستگی مثبت وجود داشت. در زنان بین قدرت عضلانی بازو و قدرت عضلانی چهار سر ران با فعالیت فیزیکی (0/19= r، 0/0001=P) (0/22=r، 0/0001=P) همبستگی مثبت وجود داشت.
استنتاجاین مطالعه نشان داد که بین سطح سرمی ویتامین D و قدرت عضلانی ارتباط معنی داری وجود ندارد.
کلید واژگان: ویتامین D, قدرت عضلانی, سالمندBackground and purposePopulation aging is a global phenomenon and increase in the number of people over 60 yeas of age proves that the world is aging. An important component of successful aging is maintaining muscle mass and its function throughout life. This study investigated the relationship between vitamin D serum level and muscle strength in the elderly as one of the important components of successful aging.
Materials and methodsIn this cross-sectional study, out of 1,616 people who participated in the Amirkla Elderly Cohort, 720 people were randomly selected by considering eligibility criteria. The participants were divided according to their Vitamin D serum concentrations: Vitamin D deficiency (20ng/ml>), inadequate (30ng/ml>Vitamin D>20ng/ml), and sufficient (30ng/ml<). Hand muscle strength was measured using DIGI Hand Dynamometer, and quadriceps muscle strength was measured by the MMT clinical grading system that was divided into weak and sufficient according to the standard cut-off point. SPSS V17 was used and data were analyzed using One-way ANOVA, Chi-square, and Spearman's correlation.
ResultsThis study was conducted in 720 elderly people (360 men and 360 women) in Amirkola, north of Iran. Mean arm muscle strength was 25.84±9.8 and mean quadriceps muscle strength was 22.55±10.4. The average level of vitamin D was 35.15±33.73. There was no significant difference between the three groups in terms of arm and quadriceps muscle strength (P=0.272, P=0.370, respectively). In men, there was a positive correlation between BMI and arm muscle strength and quadriceps muscle strength (r=0.161, P=0.002 and r=0.168, P=0.0001). In women, there was a positive correlation between physical activity and arm muscle strength and quadriceps muscle strength (r=0.19, P=0.0001 and r=0.22, P=0.0001, respectively).
ConclusionThis study showed no significant relationship between serum vitamin D levels and muscle strength.
Keywords: Vitamin D, muscle strength, aging -
مقدمه و هدف
اثر رژیم های کتوژنیک (KD) بر ترکیب بدن در جمعیت های مختلف بررسی شده است. اخیرا برخی توصیه کرده اند که ورزشکاران از رژیم های کتوژنیک پیروی کنند تا تغییرات ترکیب بدن را در طول تمرین بهینه کنند. بااین حال، شواهد کمتری در رابطه با زنان تمرین کرده وجود دارد. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر هشت هفته رژیم غذایی کتوژنیک همراه با تمرین مقاومتی بر قدرت عضلانی و ترکیب بدنی زنان چاق انجام گرفت.
روش کاردر این پژوهش نیمه تجربی که با طرح پیش آزمون و پس آزمون انجام گرفت، 30 زن چاق شهر خرم آباد با دامنه سنی 20 تا 35 سال به صورت در دسترس انتخاب شدند که تحت شرایط 4 جلسه تمرین در هفته (تقسیم به 2 دوره 4 هفته ای) به مدت 8 هفته تمرین مقاومتی به 2 گروه 15 نفری مصرف رژیم کتوژنیک و رژیم بدون کتوژنیک تقسیم شدند.
یافته هانتایج نشان داد که رژیم کتوژنیک در مقایسه با رژیم بدون کتوژنیک در کاهش درصد چربی بدن تاثیر معنی داری داشت (0/01>p). دیگر نتایج نشان داد که رژیم بدون کتوژنیک در مقایسه با رژیم کتوژنیک باعث بهبود قدرت عضلانی شد. اما رژیم کتوژنیک و رژیم بدون کتوژنیک بر توده بدون چربی تاثیر معنی داری نداشت (0/05<p)< span=""></p).
نتیجه گیریاین یافته ها نشان می دهد که افزایش قدرت می تواند در یک رژیم کتوژنیک حاصل شود، اما این دستاوردها ممکن است در مقایسه با رژیم کتوژنیک در زنان کمرنگ باشد.
کلید واژگان: تمرین مقاومتی, رژیم کتوژنیک, قدرت عضلانیIntroductionThe effect of ketogenic diets (KD) on body composition in different populations has been investigated. More recently, some studies have recommended that athletes adhere to ketogenic diets to optimize changes in body composition during training. However, there is less evidence related to trained women. The present study was conducted with the aim of investigating the effect of eight weeks of ketogenic diet along with resistance training on muscle strength and body composition of obese women.
Materials and MethodsIn this semi-experimental study, which was conducted with a pre-test and post-test design, 30 obese women of Khorram Abad city, with an age range of 20 to 35 years, were selected through convenience sampling. They were divided into 2 groups of 15 people consuming ketogenic diet and non-ketogenic diet under the conditions of 4 training sessions per week (divided into 2 periods 4 weeks) for eight weeks of resistance training, they were divided into 2 groups of 15 people consuming ketogenic diet and non-ketogenic diet.
ResultsThe results showed that the ketogenic diet compared to the non-ketogenic diet had a significant effect in reducing body fat percentage (p<0.01).Other results showed that the non-ketogenic diet improved muscle strength compared to the ketogenic diet. However, the ketogenic diet and non-ketogenic diet had no significant effect on lean mass (p>0.05).
ConclusionThese findings show that increasing strength can be achieved in a ketogenic diet, but these gains may be less compared to the ketogenic diet in women.
Keywords: Resistance training, Ketogenic diet, Muscle strength -
مقدمه
بیماری مولتیپل اسکلروزیس (MS) به ویژه در زنان در حال پیشرفت است. هدف از پژوهش حاضر تعیین اثر هشت هفته تمرین مقاومتی با دو نوع زمان بندی خطی و غیرخطی بر قدرت عضلانی، خستگی و کیفیت زندگی در زنان مبتلا به بیماری (MS) بود.
مواد و روش ها19 بیمار مبتلا به (MS) انتخاب و به طور تصادفی به سه گروه، غیرخطی (NLP) (شش نفر)، خطی (LP) (پنج نفر) و شاهد (هشت نفر) تقسیم شدند. گروه ای تمرینی، تمرینات مقاومتی را سه جلسه در هفته به مدت 45-30 دقیقه در جلسه و با شدت 30 تا 70% یک تکرار بیشینه به مدت هشت هفته انجام دادند. گروه خطی یک اضافه بار خطی را در هر جلسه دنبال می کرد. در مقابل، گروه غیرخطی شدت های متفاوتی از تمرین را از هفته چهارم به بعد تجربه کردند. دو روز پیش و پس از پروتکل تمرینی، قدرت عضلانی به روش غیرمستقیم سنجش گردید. همچنین، خستگی با پرسشنامه MFIS-5 و کیفیت زندگی با پرسشنامه SF-36 ارزیابی شدند. نتایج با استفاده از مدل آنالیز کوواریانس و آزمون تعقیبی LSD توسط نرم افزار SPSS نسخه 21 تحلیل شدند.
یافته هانتایج نشان داد که تمرینات LP و NLP باعث افزایش معنادار قدرت عضلانی (001/0<p) و همچنین کاهش معنادار خستگی (020/0=p) در افراد مبتلا به MS می شود. اما، در کیفیت زندگی بین گروه های پژوهش تفاوت معناداری مشاهده نشد (092/0=P). از طرفی بین گروه های تمرینی LP و NLPبه جز در حرکت پرس پا (001/0<p) تفاوت معنی داری دیده نشد.
بحث و نتیجه گیریهر دو مدل تمرینیLP و NLPباعث افزایش قدرت عضلانی و کاهش خستگی می شوند. اما، تمرین مقاومتی خطی به بهبود بیشتری در فاکتورهای فوق منجر شد.
کلید واژگان: مولتیپل اسکلروزیس, زمان بندی خطی, زمان بندی غیرخطی, قدرت عضلانی, خستگی, کیفیت زندگیYafteh, Volume:25 Issue: 1, 2023, PP 27 -40BackgroundMultiple sclerosis disease (MS) is progressing, especially in women. The present study aimed to determine the effect of eight weeks of resistance training with two types of linear and nonlinear periodized on muscle strength, fatigue, and quality of life in women with MS.
Materials and MethodsA total of 19 patients with MS were selected and randomly assigned to three groups: nonlinear periodized (NLP) (n=6), linear periodized (LP) (n=5), and control (n=8). Both exercise groups performed resistance exercises three sessions a week for 30-45 minutes per session, with an intensity of 30%-70% of a maximum repetition for eight weeks. The linear group (LP) used a linear loading pattern per week. In contrast, the nonlinear group (NLP) experienced different intensities of training from the fourth week onwards. Two days before and after the training protocol, muscle strength was measured indirectly. Moreover, fatigue was evaluated with a 5-item Modified Fatigue Impact Scale (MFIS-5) and quality of life with a 36-Item Short Form Health Survey (SF-36). The results were analyzed in SPSS software (version 21) using the analysis of the covariance model and Fisher's least significant difference (LSD) post hoc test.
ResultsBased on the results, LP and NLP training led to a marked increase in muscular strength )P<0.001) and a significant decrease in fatigue )P=0.020) in MS patients. Nonetheless, no significant difference was observed in the quality of life between research groups )P=0/092). There were no significant differences between LP and NLP in factors, except leg press (P<0/001).
ConclusionAs evidenced by the obtained results, both LP and NLP training models increased muscle strength and reduced fatigue. Nevertheless, linear resistance training led to greater improvement in the aforementioned factors.
Keywords: Fatigue, Linear periodized, Multiple sclerosis, Muscular strength, Nonlinear periodized, Quality of life -
زمینه و هدف
ضعف عضلانی یکی از عوارض بیتحرکی میباشد که موجب اختلال حرکتی و ناهنجاری های عضلانی اسکلتی به خصوص در دختران نوجوان میگردد. از آنجایی ورزش های مقاومتی موجب تحریک و رشد عضلات، حفظ ثبات و تعادل در بدن میگردد. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر ورزش مقاومتی بر قدرت عضلات دانش آموزان دختر 15-13 سال شهر گرگان انجام شد.
مواد و روشها:
این مطالعه تجربی بر روی 50 نفر از دانشآموزان دختر 15-13 سال شهرگرگان به صورت تخصیص تصادفی ساده به صورت مساوی در دو گروه آزمون و کنترل انجام شد. در گروه آزمون 8 جلسه تمرینی هر هفته 2جلسه60-50دقیقهای در باشگاه ورزشی انجام شد. گروه کنترل نیز مداخلهای انجام نشد. ابزار سنجش قدرت عضلانی بالاتنه وزنه پرس سینه و قدرت عضلانی پایین تنه وزنه با پا بود. اطلاعات بعد وارد شدن در نرم افزار آماری spss21توسط آمار توصیفی و آمار استنباطی تجزیه و تحلیل شد.
یافته ها:
آزمون کواریانس در مقایسه قدرت عضلاتی بالاتنه با حذف اثر پیش آزمون اختلاف معنیداری را نشان داد (01/0P<، 28/0= .(Eta= آزمون کواریانس در مقایسه قدرت عضلانی پایین تنه با حذف اثر پیشآزمون اختلاف معنیداری را نشان داد (01/0P<، 42/0= Eta= ).
نتیجه گیری:
ورزش مقاومتی نقش مهمی در تقویت قدرت عضلانی اندام های بالا و پایین تنه دانشآموزان دارد. لازم است مدیران و دستاندرکاران بهداشتی از این روشهای تمرینی در پیشگیری از مشکلات ستون فقرات دختران استفاده نمایند.
کلید واژگان: ورزش مقاومتی, قدرت عضلانی, دانشآموزان, دخترBackground and ObjectivesMuscle weakness is one of the side effects of inactivity that causes movement disorders and skeletal muscle abnormalities, especially in teenage girls. Therefore, resistance sports stimulate and grow muscles, maintain stability and balance in the body. This study was conducted with the aim of determining the effect of resistance exercise on the muscle strength of female students aged 13-15 years in Gorgan city.
Materials and MethodsThis experimental study was conducted on 50 female students aged 13-15 years old in Gorgan city as a simple random allocation in two groups of test and control. In the test group, 8 training sessions were performed every week, 2 sessions of 50-60 minutes in the gym. No intervention was performed in the control group. The tools for measuring upper and lower body muscle strength were chest press weight and leg weights respectively. The data was entered into SPSS21 statistical software and analyzed by descriptive statistics and inferential statistics.
ResultsCovariance test showed a significant difference in comparing upper body muscle strength with eliminating the effect of pretest (P <0.01, Eta = 0.28). Covariance test showed a significant difference in comparing lower torso muscle strength by eliminating the effect of pretest (P <0.01, Eta = 0.42).
ConclusionResistance exercise plays an important role in strengthening the muscular strength of the upper and lower limbs of students. It is necessary for managers and health professionals to use these training methods to prevent girls' spine problems.
Keywords: Resistance exercise, Muscle strength, Students, adolescent -
مقدمه
بیماری مالتیپل اسکلروزیس (MS)، یک الگوی نامتقارن را در قدرت عضلات دو طرف بدن ایجاد می کند. تا کنون، اطلاعاتی در خصوص میزان نامتقارنی در قدرت عضلات زانو در بین زنان ایرانی مبتلا به MS وجود ندارد. هدف از این مطالعه بررسی میزان نامتقارنی دوجانبه در قدرت ایزومتریک عضلات فلکسور و اکستنسور زانو در زنان ایرانی مبتلا به MS بود.
مواد و روش هااین مطالعه از نوع علی - مقایسه ای است. از بین 93 بیمار مبتلا به MS تعداد 27 زن در دامنه سنی 20 تا 50 سال و با نمره مقیاس ناتوانی گسترش یافته (EDSS) کمتر از 4 به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. انقباض ایزومتریک اختیاری حداکثر (MVIC) عضلات فلکسور و اکستنسور زانو در دو زاویه 20 و 70 درجه با استفاده از دستگاه دینامومتر ایزوکنتیک اندازه گیری شد. نمره نامتقارنی در قدرت عضلانی نیز بر حسب درصد نسبت بین اوج گشتاور قدرت ایزومتریک عضلات پای ضعیف بر پای قوی محاسبه شد. داده ها با استفاده از آزمون تی همبسته در سطح اطمینان 95% تجزیه و تحیل شد.
یافته هانتایج نشان داد که تفاوت معناداری در MVIC عضلات اکستنسور و فلکسور زانوی پای قوی نسبت به پای ضعیف در زاویه 20 درجه و 70 درجه در نمونه های آماری مطالعه حاضر مشاهده شد (001/0=P). همچنین در رابطه با نامتقارنی در قدرت، نتایج بیان گر آن بود که بیشترین درصد میزان نامتقارنی دوجانبه بین پای قوی و ضعیف، در قدرت عضلات اکستنسور زانو و در زاویه 20 درجه با 2/31 درصد و کمترین درصد میزان نامتقارنی دوجانبه مربوط به عضلات فلکسور زانو در زاویه 70 درجه با 1/16 درصد مشاهده شد.
بحث و نتیجه گیرینتایج این مطالعه نشان داد که میزان نامتقارنی دوجانبه در قدرت عضلات فلکسور و اکستنسور زانوی پای قوی و ضعیف در بین زنان ایرانی مبتلا به MS با EDSS کمتر از 4، حدود 16 تا 31 درصد می باشد.
کلید واژگان: مالتیپل اسکلروزیس, نامتقارنی, قدرت عضلانیYafteh, Volume:24 Issue: 3, 2023, PP 81 -91BackgroundMultiple sclerosis (MS) causes an asymmetric pattern in the strength of the muscles on both sides of the body. So far, the amount of asymmetry in the isometric strength of knee muscles in Iranian women with MS has not been studied. Therefore, this study aimed to investigate the extent of bilateral asymmetry in the isometric strength of knee flexor and extensor muscles in Iranian women with MS.
Materials and MethodsThis is a causal-comparative study. From 93 MS patients, 27 females (20-50 years with an expanded disability status scale of less than 4) were selected as the statistical sample. Maximal voluntary isometric contraction (MVIC) of the knee flexor and extensor muscles was measured at the angles of 20 and 70 degrees using a Biodex isokinetic dynamometer. The asymmetric score in muscle strength was also calculated as a percentage of the ratio between the peak torque isometric strength in the muscles of the weak leg to the strong one. The data were analyzed using the correlated t-test at the 95% confidence level.
ResultsThe results showed a significant difference in MVIC of the knee extensor and flexor muscles between the strong and the weak leg at the angles of 20 and 70 degrees in the statistical sample of the present study (P=0.001). Additionally, in terms of asymmetry in strength, the results showed that the highest percentage of bilateral asymmetry between strong and weak legs was in the strength of knee extensor muscle at the angle of 20 degrees (31.2%), and the lowest percentage was in knee flexor muscles at 70 degrees (16.1%).
ConclusionThe results of this study showed that the asymmetric rate in the strength of flexor and extensor muscles of the strong and weak leg is about 16% to 31% in Iranian women with MS with an expanded disability status scale of less than 4.
Keywords: Asymmetry, Multiple sclerosis, Muscle strength -
زمینه و هدف
هدف از پژوهش حاضر مقایسه پارامترهای ایزوکینتیکی عضات مفاصل ران و زانو در فوتبالیستهای حرفهای مبتلا به درد قدامی کشاله ران و سالم بود.
مواد و روش ها32 فوتبالیست (گروه کنترل 16 نفر و درد کشاله ران 16) حال حاضر لیگ یک و دو کشوری در این تحقیق شرکت کردند. از دینامومتر ایزوکینتیک با سرعت 90 درجه بر ثانیه برای اندازه گیری پارامترهای منتخب ایزوکینتیکی استفاده شد.
یافته هانتایج آزمون تی مستقل نشان داد که توان متوسط و نرخ توسعه گشتاور عضلانی به جز در گروه خم کننده های زانو در انقباض کانسنتریک به طور معناداری در گروه کنترل بیشتر از گروه مبتلا به درد بود. اوج نسبی گشتاور در گروه عضلانی نزدیک کننده های ران در انقباض کانسنتریک و گروه های خم و بازکننده ران و بازکننده های زانو در انقباضهای کانستریک و اکسنتریک نیز به طور معناداری در گروه کنترل بیشتر از گروه مبتلا به درد بود. در گروه کنترل، گشتاور عضلانی گروه عضلانی بازکننده ران در انقباض کانسنتریک به طور معناداری در زوایای بالاتر فلکشن اتفاق می افتاد. زمان شتاب گیری گروه های عضلانی بازکننده های زانو در انقباض کانسنتریک و اکسنتریک و نزدیک کننده های ران در انقباض کانسنتریک گروه کنترل به طور معناداری کمتر از گروه مبتلا به درد بود.
نتیجه گیرییافته های پژوهش حاضر نشان داد که درد قدامی کشاله ران میتواند بر نیمرخ ایزوکینتیکی مفاصل ران و زانو تاثیرگذار باشد که این تغییرات در انقباض کانسنتریک مشهودتر بود. پیشنهاد میگردد که مربیان در مراحل انتهایی بازگشت ورزشکار به ورزش توجه ویژهای به انقباضات کانسنتریکی داشته باشند.
کلید واژگان: درد کشاله ران, ایزوکینتیک, قدرت عضلانی, زانو, فوتبالAims and backgroundThis study aimed to investigate the comparison of isokinetic parameters of hip and knee joint muscles in professional soccer players with athletic groin pain (AGP) and healthy ones.
Material and Methods32 soccer players (control group (n=16) and AGP group (n=16)) who take part in the first and second division league participated in this study. The isokinetic dynamometer with a speed of 90 degrees per second was used to evaluate the selected isokinetic parameters.
ResultsThe independent sample T-test showed that the mean power and rate of torque development in concentric contraction except in knee flexors muscles was significantly higher in the control group. The relative peak of torque in the adductor muscles group in concentric contraction and the hip and knee flexor-extensor groups in concentric and eccentric contraction was also significantly higher in the control group than the AGP ones. In the control group, the hip extensor muscle torque in concentric contraction occurred significantly at a higher flexion range of motion. The acceleration time of the knee extensor muscle group in concentric and eccentric contraction and the adductor group in concentric contraction was significantly shorter than the APG group.
ConclusionThe present study's findings showed that athletic groin pain could affect the isokinetic profile of the hip and knee joint muscles, which were more pronounced in concentric contraction. It is suggested that coaches pay special attention to concentric contractions in the final stages of an athlete's back to the sport.
Keywords: Athletic Groin Pain, Isokinetic, Muscle Strength, Knee, Soccer -
سابقه و هدف
جمع آوری داده های تن سنجی جهت ارزیابی سلامت بالغین نقش مهمی دارد. این مطالعه با هدف ارزیابی تغییرات پنج ساله شاخص های تن سنجی سالمندان و همراهی آن با ویژگی های جمعیت شناختی، قدرت عضلانی و بیماری های همراه انجام شد.
مواد و روش هااین مطالعه طولی، بخشی از مطالعه کوهورت سالمندان امیرکلا (AHAP)، در شمال ایران در مقطع زمانی سال 95-1390 است.سالمندانی که داده های تن سنجی ایشان در بانک اطلاعاتی کوهورت AHAP موجود بود، به طریق سرشماری وارد مطالعه شدند. علاوه بر متغیرهای جمعیت شناختی و بیماری های همراه، شاخص های تن سنجی (شامل قد، وزن، نمایه توده بدنی، دور گردن، دور کمر، دور باسن، نسبت دور کمر به باسن (WHR) و نسبت دورکمر به قد (WHtR)) نیز اندازه گیری شد و مقدار تغییر پنج ساله آن ها محاسبه شد.
یافته هااز مجموع 897 سالمند، قد، دور گردن، دورکمر، دور باسن، WHtR (0/001>P) و WHR (0/031=P) کاهش معنی دار داشت. کاهش وزن معنی دار نبود (0/152=P). نمایه توده بدنی افزایش داشت (0/001>P) و کاهش مقدار قد، دور گردن، دورکمر، دور باسن و WHtR در بین دو جنس تفاوت معنی دار آماری داشت(0/001>P). تغییرات پنج ساله قد و دور باسن با تعداد بیماری های همزمان در سالمندان همبستگی معنی دار مستقیم داشت، قدرت عضلانی بازو و چهار سر ران با تعداد بیماری های همراه همبستگی معنی دار معکوس نشان داد.
استنتاجبا این مطالعه الگویی از کاهش معنی دار قد، دور گردن، دور کمر، دور باسن، نسبت دور کمر به باسن و نسبت دور کمر به قد و افزایش نمایه توده بدنی سالمندان در طول پنج سال معرفی شد. ضمن این که همراهی معنی دار تغییرات قد و دور باسن و همراهی قدرت عضلانی با بیماری های همراه نشان داده شد.
کلید واژگان: تن سنجی, سالمندی, عوامل جمعیت شناختی, قدرت عضلانیBackground and purposeAnthropometric measures are of great importance in evaluating older adult health. This study was carried out to examine five-year changes in anthropometric indices of older adults and its association with demographic characteristics, muscle strength, and comorbid disorders.
Materials and methodsThis cohort study was conducted during 2011-2016 in people aged 60 years and over participating in the Amirkola Health and Ageing Project (AHAP). The elderly whose anthropometric characteristics were complete in the data bank of AHAP were included in the research by census. Demographic characteristics, comorbidities, and anthropometric measures, including height, weight, body mass index, neck, waist and hip circumferences, waist-to-hip ratio (WHR) and waist-to-height ratio (WHtR) were assessed, and five-year changes were calculated.
ResultsAmong 897 people, significant reductions were seen in height, neck, waist, and hip circumferences, WHtR (P<0.001), and WHR (P=0.031). Change in weight loss was not statistically significant (P=0.152) and body mass index increased (P<0.001). Reductions in height, neck, waist and hip circumferences, and decrease in WHtR were found to be significantly different between women and men (P<0.001). There was a significant positive correlation between the number of comorbidities and five-year changes of height (r=0.104, P=0.002) and hip circumference (r=0.095, P=0.005), and a negative correlation between strength of the arm (r=-0.341, P<0.001) and quadriceps (r=-0.324, P<0.001) muscles and comorbidities.
ConclusionThis study represented a pattern of significant reduction in height, neck, waist, and hip circumference, waist-to-hip ratio and waist-to-height ratio, and increase in body mass index in older adults, over five years. Furthermore, significant correlations between comorbid disorders and changes in height and hip circumference, and muscle strength were shown.
Keywords: anthropometry, aging, demographic factors, muscle strength -
اثر آب چغندر بر تغییرات عملکردی و قلبی-عروقی متعاقب فعالیت مقاومتی حاد در مردان مبتلا به پرفشاری خونسابقه و هدف
افزایش فشارخون در بیماران مبتلا به پرفشاری خون پس از انجام فعالیت های مقاومتی محتمل است. هدف از مطالعه حاضر تعیین اثر آب چغندر بر تغییرات قلبی-عروقی و عملکردی حین و متعاقب یک فعالیت مقاومتی حاد در مردان مبتلا به پرفشاری خون بود.
مواد و روش هادر این مطالعه نیمه تجربی یک سو کور20 نفر از مردان مبتلا به پرفشاری خون به طور تصادفی به دو گروه آب چغندر (BJ) و دارونما (PL) تقسیم شدند. در پیش آزمون قد، وزن، قدرت عضلانی بالاتنه و پایین تنه، میزان درک فشار، فشارخون و ضربان قلب آزمودنی ها در حالت استراحت و به طور مستمر پس از فعالیت مقاومتی اندازه گیری شد. در پس آزمون 150 دقیقه قبل از تکرار اندازه گیری، گروه تجربی آب چغندر و گروه دارونما نوشیدنی بدون کالری طعم دار مصرف کردند (5/4 میلی لیتر به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن). داده ها با استفاده از تحلیل واریانس سه طرفه و آزمون تی مستقل و یومن ویتنی در سطح معنی داری 05/0تحلیل شدند.
یافته هانتایج نشان داد مصرف آب چغندر موجب کاهش معنی دار فشارخون سیستولی و دیاستولی و کاهش ضربان قلب در حالت استراحت و پس از فعالیت مقاومتی در مقایسه با دارونما شده است. علاوه براین، آب چغندر به طور معنی داری قدرت عضلانی پایین تنه را بهبود بخشید و میزان درک فشار حین فعالیت مقاومتی را کاهش داد.
نتیجه گیریآب چغندر نوشیدنی مفیدی است و روش آسان و بی خطری برای کنترل فشارخون در بیماران مبتلا به پرفشاری خون محسوب می شود. این نوشیدنی علاوه بر بهبود عملکرد، از خطر افزایش فشارخون حین فعالیت مقاومتی جلوگیری می کند.
کلید واژگان: پرفشاری خون, تمرین مقاومتی, ضربان قلب, قدرت عضلانی, نیتریک اکسایدBackground and ObjectiveElevated blood pressure may develop in hypertensive patients after performing resistance training. The present study aimed to investigate the effect of beetroot juice on cardiovascular and functional changes during and after a session of acute resistance training in men with hypertension.
Materials and MethodsIn the present single-blind quasi-experimental study, 20 men with hypertension were randomly divided into two groups of Beetroot Juice (BJ) and Placebo (PLA). Upper and lower body muscular strength, Perceived Exertion (RPE), Systolic and Diastolic blood pressure (SBP, DBP), and resting and continuous Heart Rate (HR) were measured after resistance training in the pre-test. In the post-test, BJ and PLA groups consumed beetroot juice and non-caloric cherry flavor Beverage (4.5 mg/Kg Bodyweight), respectively, 150 minutes before repeating the measurements. Data were analyzed using three-way ANOVA, student’s t-test, and Mann–Whitney U test at a significance level of 0.05.
ResultsBeetroot juice significantly reduced SBP, DBP, and HR at rest and after resistance training compared to PLA. Furthermore, BJ significantly increased lower body muscular strength and decreased RPE during resistance training.
ConclusionBeetroot juice is a useful beverage that easily and harmlessly controls blood pressure in hypertensive patients. This drink prevents the risk of high blood pressure in addition to improving performance during resistance training.
Keywords: Heart Rate, Hypertension, Muscle Strength, Nitric Oxide, Resistance Training -
زمینه و هدف
در طی دو دهه گذشته، تحقیقات زیادی برای درک تاثیر ژنتیک بر عملکرد ورزشی تمرکز داشتهاند. توالییابی کل اگزوم پتانسیل زیادی برای شناسایی واریانت های ژنتیکی مرتبط با عملکرد جسمانی دارد، اما با این وجود در تحقیقات ژنتیک ورزشی هنوز از این تکنیک جدید استفاده نشده است. بنابراین هدف از نگارش مقاله حاضر گزارش واریانتهای جدید در ژن های درگیر در قدرت و هایپرتروفی عضلانی (ACE، NOS3، IGF1R و IL-6) در یکی از قهرمانان وزنه برداری جهان با استفاده از روش توالی یابی کل اگزوم بود.
روش کارپس از اخذ رضایت نامه کتبی از یکی از ورزشکاران عضو تیم ملی وزنه برداری مردان، 5 سی سی خون دریافت شد و پس از استخراج DNA از نمونه خون، با استفاده از روش توالی یابی کل اگزوم مورد بررسی قرار گرفت.
یافته هانتایج حاصل از توالی یابی کل اگزوم نشان دهنده وجود واریانت بد معنی (99454613G>A) در ژن IGF1R، پلیمورفیسم (22771156C>T) در ژن IL-6، پلی مورفیسم های (61564052A>G و 61573761T>C) در ژن ACE و پلیمورفیسم های (150695726T>C و 150704250C>G) در ژن NOS3 بود.
نتیجه گیرینتایج تجزیه و تحلیل توالی یابی کل اگزوم واریانت و پلی مورفیسم هایی را در ژن های مرتبط با هایپرتروفی و قدرت عضلانی در این وزنه بردار نخبه نشان داد. تحقیقات دیگری با حجم نمونه بیشتر جهت بررسی ارتباط این واریانت و پلی مورفیسم ها با عملکرد ورزشکاران قدرتی مورد نیاز است.
کلید واژگان: توالی یابی کل اگزوم, قدرت عضلانی, وزنه بردار, هیپرتروفی عضلانی, واریانت, ACEBackground & objectivesOver the last couple of decades, research has focused on attempting to understand the genetic influence on sports performance. Whole exome sequencing (WES) has great potential to explore all possible genetic variants associated with physical performance. However, this new technique has not been used in sports genetics research. Therefore the aim of this case study was to report new variants in genes involved in skeletal muscles strength (ACE, NOS3, IGF1R, IL-6) in an elite weightlifter using WES.
MethodsAfter obtaining a written testimony from a 32-year-old man, who is a member of the Iranian national weightlifting team, 5 cc of blood was taken and then DNA was extracted. DNA samples were analyzed using the whole exome sequencing method.
ResultsWhole exome sequencing analysis revealed a missense variant (99454613G>A) in IGF1R, 22771156C>T polymorphism in IL-6, 150695726T>C and 150704250C>G polymorphisms in NOS3 and 61573761T>C and 61564052A>G in ACE genes.
ConclusionResults of whole exome sequencing analysis revealed a missense variant and polymorphism in muscle strength and hypertrophy related genes in this elite weightlifter. However, other studies with larger sample sizes are needed to investigate the relationship between these variants and power athlete status.
Keywords: Whole Exome Sequencing, Muscle Strength, Weightlifter, Muscular Hypertrophy, Variant, ACE -
مقدمه
شیوع اضافه وزن و چاقی و عوارض آن به سرعت در جهان در حال افزایش است. بنابرین لازم است روشهای نوینی برای پیشگیری و درمان آن ارایه گردد. مطالعه حاضر با هدف مقایسه اثر 6 هفته تمرین مقاومتی با محدودیت جریان خون (کاتسو) با دو شدت متغیر بر درصد چربی، قدرت عضلانی و سطح سرمی آیریزین در زنان دارای اضافهوزن انجام شد.
روش کاراین مطالعه نیمه تجربی در سال 1398 بر روی 42 زن دارای اضافه وزن در شهر مشهد انجام شد. افراد به طور تصادفی در سه گروه تمرینات مقاومتی همراه با محدودیت جریان خون با شدت 30-20% از یک تکرار بیشینه، تمرینات مقاومتی همراه با محدودیت جریان خون با شدت 50-40% و گروه کنترل تقسیم شدند. گروه های تمرین به مدت 6 هفته، هفته ای 3 جلسه و هر جلسه 60-50 دقیقه به تمرین پرداختند. قبل و بعد از مداخله تمرینی سطوح سرمی آیریزین، قدرت عضلانی و درصد چربی گرفته شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 23) و آزمون تحلیل کوواریانس (ANCOVA) انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد.
یافته هاشش هفته تمرین مقاومتی همراه با کاتسو با دو شدت متفاوت منجر به افزایش معنی دار قدرت در مرحله پس آزمون شد (001/0=p). تغییرات سطح سرمی آیریزین و درصد چربی معنی دار بین دو گروه نبود (05/0p≥).
نتیجه گیریتمرین مقاومتی همراه با کاتسو بدون تغییر در سطح سرمی آیریزین، در شدت 30-20% منجر به کاهش معنی دار درصد چربی شد.
کلید واژگان: آیریزین, تمرین مقاومتی, قدرت عضلانی, محدودیت جریان خونIntroductionThe prevalence of overweight and obesity and its complications are rapidly increasing in the world. Therefore, new ways are needed to prevent and cure this health dilemma. This study was performed with aim to compare the effect of six weeks of resistance training along with blood flow restriction (Kaatsu) with two different intensities on body fat percentage, muscle strength, and serum level of Irisin in overweight women.
MethodsThis semi-experimental study was performed in 2019 on 42 overweight women in Mashhad. The subjects were randomly assigned into three groups: resistance exercises with blood flow restriction (BFR) and intensity of 20-30% of 1repetition maximum (1RM), resistance training with BFR and intensity of 40-50% and control group. The training groups received training three sessions per week and 60-50 minutes each session for six weeks. Before and after the intervention, serum levels of Irisin, muscle strength and fat percentage were taken. Data were analyzed by SPSS software (version 23) and ANCOVA test. p < 0.05 was considered statistically significant.
ResultsSix weeks of resistance training along with Kaatsu with two variable intensities resulted in a significant increase in strength in the post-test (P=0.001). Changes in irisin levels and fat percentage were not significantly different between the two groups (P≤0.05).
ConclusionResistance training along with Kaatsu significantly decreased fat percentage at 20-30% of intensity without changes in serum level of irisin.
Keywords: Blood flow restriction, Irisin, Muscle strength, Resistance training
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.