جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « blind » در نشریات گروه « پزشکی »
-
مقدمه و اهداف
هدف از پژوهش مقایسه طیف فرکانس نیروهای عکس العمل زمین در افراد نابینا و سالم با چشمان باز و بسته طی راه رفتن بود.
مواد و روش هاپژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی و آزمایشگاهی بود. نمونه آماری شامل 15 مرد نابینا با میانگین سنی 6/33±25/22 سال و 15 مرد سالم با میانگین سن 5/31±27/22 سال انتخاب و به طور داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند و به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای اندازه گیری متغیرهای فشار کف پایی طی مرحله راه رفتن از دستگاه فوت اسکن RS Scan ساخت کشور بلژیک استفاده شد. داده های متغیرهای فشار کف پایی با فرکانس نمونه برداری 300 هرتز ثبت شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون تی زوجی برای مقایسه میانگین های درون گروهی و از آزمون تی مستقل برای مقایسه میانگین های بین گروهی با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه 24 استفاده شد.
یافته هانتایج نشان داد که میزان فرکانس با توان 99/5 درصد در راستای عمودی، استخوان کف پایی اول و بخش خارجی و داخلی پاشنه در گروه نابینا در مقایسه با گروه سالم با چشمان باز بیشتر بود (0/05>P). همچنین میزان فرکانس با توان 5/99 درصد در گروه سالم طی راه رفتن با چشمان بسته در مقایسه با چشمان باز بیشتر بود (0/05>P). میزان فرکانس با توان 99/5 درصد (0/004=P) و تعداد هارمونی های ضروری (0/003=P) در راستای عمودی در گروه نابینا در مقایسه با گروه سالم با چشمان بسته به ترتیب 13/51 و 9/84 درصد، کمتر بود. تعداد هارمونی های ضروری (0/002=P) در راستای عمودی در گروه سالم طی راه رفتن با چشمان بسته در مقایسه با چشمان باز 20/61 درصد، بیشتر بود. میزان فرکانس با توان 99/5 درصد در بخش داخلی پاشنه در گروه نابینا در مقایسه با گروه سالم با چشمان بسته (0/023=P) کمتر بود.
نتیجه گیریباتوجه به افزایش فرکانس با توان 99/5 درصد و تعداد هارمونی های ضروری در نواحی مختلف کف پا در افراد نابینا و سالم با چشمان بسته به فیزیوتراپیست ها، متخصصان آنالیز حرکت و توانبخشی پیشنهاد می شود تا یک پروتکل توانبخشی ویژه برای افراد نابینا و کسانی که براثر سانحه بینایی خود را از دست می دهند، ایجاد کنند.
کلید واژگان: طیف فرکانس, نیروهای عکس العمل زمین, نابینا, راه رفتنBackground and AimsThis study aimed to compare the frequency spectrum of ground reaction forces in blind and healthy participants with open and closed eyes during walking.
MethodsThis study was quasi-experimental. The statistic samples comprised 15 blind men with a mean age of 25.22±6.33 years and 15 healthy men with a mean age of 27.22±5.31 years. They were selected by available sampling. A foot scan (RS Scan International, Belgium) device was used to measure the foot pressure values while walking. Variables of foot pressure were recorded at a sampling frequency of 300 Hz. For data analysis, we used the paired t test to compare the within-group means and the independent t test to compare the between-group means in SPSS software, version 24.
ResultsThe results showed that the frequency content with 99.5% power was greater in the blind group than in the healthy group with open eyes in the vertical direction, first metatarsal, and lateral and medial heel parts (P<0.05). Also, the frequency content with 99.5% power was greater in the healthy group with closed eyes than those healthy ones with open eyes (P<0.05). The frequency content with 99.5% power (P=0.004) and numbers of essential harmonics (P=0.003) in the vertical direction in the blind group were respectively 9.84% and 13.51% less than the healthy group with closed eyes. The number of essential harmonics (P=0.002) in the vertical direction in the healthy group with closed eyes was 20.61% greater than those healthy ones with open eyes. The frequency content with 99.5% power in the vertical direction in the blind group was less than that of the healthy group with closed eyes (P=0.023).
ConclusionConsidering the increase in frequency with 99.5% power and the number of essential harmonics in different areas of the soles of the foot in the blind group and healthy group with closed eye, it is recommended that physiotherapists, motion analysts, and rehabilitation specialists design a special rehabilitation protocol for blind people and those who lost their vision due to an accident.
Keywords: Frequency Spectrum, Ground Reaction Forces, Blind, Walking -
مقدمه
افراد با آسیب بینایی با چالش های خاصی روبرو هستند که بدون شک می تواند تاثیر عمده ای بر کیفیت زندگی آن ها داشته باشد و عملکرد آن ها در حوزه هایی مانند آموزش، زندگی مستقل، زندگی اجتماعی و وضعیت سلامت محدود کند. این مطالعه با هدف عرضه مدل چالش های مردان سالمند دارای آسیب بینایی بر اساس نظریه داده بنیاد انجام گرفت.
روشپژوهش حاضر از نوع مطالعات کیفی بود. جامعه آماری و نمونه های این پژوهش را مردان سالمند با آسیب بینایی شهر شیراز تشکیل دادند که به روش نمونه گیری هدفمند و گلوله برفی تا رسیدن به اشباع نظری انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها مصاحبه نیمه ساختاریافته بود. داده های حاصل از مصاحبه با روش استراوس و کوربین1998 تحلیل گردید. کار کدگذاری داده ها در سه مرحله کدگذاری باز یا اولیه، کدگذاری محوری و گزینشی انجام شد.
نتایجبا تحلیل داده های حاصل از مصاحبه تجربه زیسته مردان سالمند با آسیب بینایی، پنج مقوله مرکزی مشتمل بر احساس آسیب پذیری، محیط های چالش برانگیز، احساس تنهایی، نگاه محیط خرد و نگاه محیط گسترده شناسایی شدند.
بحث و نتیجه گیریبا توجه به نتایج به دست آمده، برطرف کردن چالش های مردان سالمند دارای آسیب بینایی باعث بهبود بهزیستی روان شناختی آن ها می شود در جهت بهبود کیفیت زندگی این افراد از اهمیت برخوردار است. از سوی دیگر یافته های به دست آمده می تواند گامی موثر در جهت کاهش چالش های مدنظر افراد نابینا در جهت جلب حمایت های اجتماعی و عرضه خدمات بهداشتی و روانی مناسب مورد استفاده قرار گیرد.
کلید واژگان: آسیب بینایی, مردان سالمند, نابینا, تجربه زیسته, داده بنیادIntroductionIndividuals with visual impairment encounter numerous difficulties that can significantly affect their quality of life and restrict their ability to excel in various areas such as education, independent living, socializing, and health status. In this study, we aim to present a model of the challenges that elderly men with visual impairment face, based on grounded theory.
MethodsThis study was qualitative and focused on old men in Shiraz City who have visual impairment. The participants were chosen through purposeful and snowball sampling until the point of theoretical saturation was reached. A semi-structured interview was used as the data collection tool. The data obtained from the interviews were analyzed using the Strauss and Corbin (1998) method. The data coding was conducted in three stages: open (initial), central, and selective coding.
ResultsAfter conducting interviews with elderly men who have visual impairments, we were able to identify five central categories of their lived experiences. These categories include: feeling vulnerable, dealing with challenging environments, feeling lonely, minor environment's perceive, major environment's perceive.
ConclusionsBased on the results obtained, addressing the challenges faced by elderly men with visual impairments can significantly enhance their psychological well-being. Therefore, it is essential to improve the quality of life of this vulnerable group. Furthermore, these findings can be used as a significant step towards reducing the obstacles faced by visually impaired individuals in accessing social support and receiving appropriate health and psychological services.
Keywords: Visual Impairment, Old Men, Blind, Lived Experience, Grounded Theory -
Background and Purpose
Visual disturbance causes problems in the orientation, balance, and movement of individuals. It is especially important in children because this is a golden age for adoring physical exercises and physical function in these people. Therefore, this study aimed to evaluate the effect of 6 weeks of balance training on the static and dynamic balance of blind students.
Materials and MethodsThis is a quasi-experimental study, and the subjects included 45 blind students living in Ahwaz City, Iran. The participants were selected using convenience and purposive sampling methods. A sample of 20 girls and 20 boys, aged 7-14 years, was selected and randomly divided into two control and experiment groups consisting of 20 subjects each (10 females and 10 males). The experimental group received a six-week course of balance training intervention. They have received six-week balance training program, 2 sessions of 45 minutes a week. Static balance was measured by stork test and for dynamic balance star balance test was used. The Shapiro-Wilk test was used to control the normality of data. In order to study the effect of time and between groups, repeated measures ANOVA was used. For analyzing the data SPSS software, version 25, Excel 2019 software, and in all statistic test α=0.05 was used. All analyses were done in SPSS software v. 25, Excel 2019 software. The significance level was considered at 0.05 for all tests.
ResultsThe two groups of blind student, each groups 20 subjects and mean age of 10.33 and 11.12 years in control and exercise group respectively. Comparing the groups showed that six weeks of balance training had a positive and significant effect on static balance and dynamic balance of exercise group (P<0.001). The results also showed that in the Post-test stage, the experimental group performed better in static and dynamic balance in all 8 directions compared to the control group (P<0.001). There was no significant difference between girls and boys in terms of balance.
ConclusionRegarding the effect of these exercises on improving the balance of blind children, it is recommended that parents, physical education teachers, occupational therapists, physiotherapists, and all those who are in some way associated with these children, use balance training as a therapeutic plan.
Keywords: Blind, Static balance, Dynamic balance, Students -
زمینه و هدف
هدف مطالعه حاضر بررسی اثربخشی طرح واره درمانی گروهی بر اضطراب اجتماعی و علایم اختصاصی آن در افراد نابینا و کم بینا بود.
روش کاراین پژوهش یک مطالعه نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری همراه با گروه کنترل بود. بدین منظور جامعه آماری این پژوهش، شامل کلیه افراد نابینا و کم بینای موسسه آموزشی نابینایان ابابصیر شهر اصفهان بود که به روش نمونه گیری در دسترس، 26 شرکت کننده انتخاب شدند و به صورت تصادفی (13 نفر) در گروه آزمایش و (13 نفر) در گروه کنترل گمارده شدند. گروه آزمایش مطابق با پروتکل طرح واره درمانی یانگ 10 جلسه (به صورت هفتگی) تحت آموزش قرار گرفتند، در حالی که گروه کنترل هیچ گونه آموزشی را دریافت نکردند. داده ها به روش خودگزارش دهی (شاخص هراس اجتماعی) جمع آوری گردید و با استفاده از آزمون کوواریانس به وسیله نرم افزار SPSS-21 تجزیه و تحلیل شد.
یافته هایافته ها تفاوت معناداری میان اضطراب اجتماعی در گروه آزمایش در زمان ورود به طرح، بلافاصله پس از درمان و یک ماه پس از درمان را نشان داد؛ اما در گروه کنترل تفاوت معناداری مشاهده نشد.
نتیجه گیرییکی از درمان های مفید و پربازده برای اختلالات مقاوم، مبهم و درازمدت که ریشه در دوران کودکی دارند «طرح واره درمانی» ابداعی یانگ می باشد و گروهی بودن فرآیند درمان نیز از عوامل مهم اثربخشی این مدل درمانی در پژوهش حاضر محسوب می شد
کلید واژگان: اضطراب اجتماعی, طرح واره درمانی گروهی, افراد نابینا و کم بیناBackground & objectivesThe purpose of this study was to investigate the effectiveness of Group schema therapy on social anxiety and its specific symptoms in blind and visually impaired people.
MethodsThis study was a semi -experimental study with pre-test, post-test and follow-up test with a control group. For this purpose, the statistical population of study, included all blind and low-vision people admitted to Isfahanchr('39')s Ababasir Educational Institute. 26 participants were selected by available sampling and were randomly assigned to the experimental group (13 persons) and the control group (13 persons). The experimental group was trained on 10 sessions (weekly) according to schema therapy in Yang protocol, while control group did not receive any training. Data were collected by self-report method (Social Phobia Inventory) and analyzed using covariance test by SPSS-21 software.
ResultsResults showed a significant difference between social anxiety in the experimental group, when entering the study, immediately after treatment, and 1 month after treatment; but no significant difference was observed in the control group.
ConclusionsOne of the useful and effective treatments for refractory, ambiguous and long-term disorders that have their roots in childhood is Yangchr('39')s scheme therapy and also, group therapy is one of the most important factors in the effectiveness of this treatment model in the present study.
Keywords: Social anxiety, Group Schema Therapy, Blind, Visually Impaired People -
مجله پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز، سال چهل و سوم شماره 4 (پیاپی 154، مهر و آبان 1400)، صص 346 -358زمینه
ارتباط بین محتوای فرکانسی نیروهای عکس العمل زمین و کاهش شنوایی و نابینایی هنگام راه رفتن به خوبی درک نشده است. لذا هدف از مطالعه حاضر بررسی طیف فرکانس نیروهای عکس العمل زمین در افراد ناشنوا و نابینا طی راه رفتن بود.
روش کارپژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی بود. شرکت کنندگان داوطلب در پژوهش حاضر شامل 30 مرد بود که به طور هدفمند و مساوی به سه گروه سالم، ناشنوا و نابینا تقسیم شدند. برای اندازه گیری محتوای فرکانسی نیروهای عکس العمل زمین در افراد ناشنوا، نابینا و سالم با پای برهنه از دستگاه فوت اسکن [نرخ نمونه برداری: 300 هرتز] استفاده شد. برای مقایسه بین گروه ها از آزمون آنالیز واریانس چند متغیره استفاده شد. سطح معنی داری برای P<0.05 در نظر گرفته شد.
یافتهنتایج نشان داد فرکانس با توان 5/99 درصد در مولفه عمودی طیف فرکانس نیروی عکس العمل زمین در گروه نابینا (P=0.021) و ناشنوا (P=0.020) در مقایسه با گروه سالم طی راه رفتن کمتر بوده است. همچنین نتایج نشان داد فرکانس با توان 5/99 درصد در نواحی میانه پا در گروه ناشنوا در مقایسه با گروه نابینا بیشتر بوده است (P=0.036).
نتیجه گیریتحقیق حاضر نشان داد فرکانس با توان 5/99 درصد در نواحی میانه پا در گروه ناشنوا بیشتر از گروه نابینا بود. می توان بیان کرد محتوای طیف فرکانس نیروهای عکس العمل زمین ارزش کلینیکی دارد. لذا استفاده از مداخلات درمانی در جهت بهبود شاخص های طیف فرکانس نیروهای عکس العمل زمین در افراد ناشنوا و نابینا پیشنهاد می گردد.
کلید واژگان: طیف فرکانس نیروهای عکس العمل, نابینا, ناشنوا, راه رفتنBackgroundThe link between frequency domain analysis of ground reaction forces and hearing loss and blindness during walking is not well understood. Therefore, the purpose of this study was to investigate the frequency domain analysis of ground reaction forces in deaf and blind people during walking.
MethodsThis study was quasi-experimental. The volunteer participants in the current study consisted of thirty males who were divided into three equal groups: blind, deaf, and healthy (control) groups. Frequency domain analysis of ground reaction forces in three groups was recorded by a foot scan system (sample rate: 300 Hz). The multivariate ANOVA test was used to compare between groups. The significance level was set at P<0.05 for all analyses.
ResultsThe results showed that the frequency content with the power of 99.5% in the vertical component of ground reaction forces in both deaf (P=0.020) and blind (P=0.021) groups was reduced vs the control group. Also, frequency content with the power of 99.5% in the mid-foot in the deaf (P=0.020) group was more than the blind group (P=0.036).
ConclusionThe present study showed that the frequency content with the power of 99.5% in the mid-foot in the deaf group was more than the blind group. It can be stated that the frequency domain analysis of ground reaction forces has a clinical value. Therefore, the use of therapeutic interventions to improve the frequency domain analysis of ground reaction forces in deaf and blind people is suggested.
Keywords: Frequency Domain, Ground Reaction, Forces, Deaf, Blind, Gait -
سابقه و هدف
مطالعه حاضر با هدف مقایسه کمک طلبی تحصیلی و معنای تحصیلی در دانش آموزان ناشنوا، نابینا و عادی انجام شد.
مواد و روش هاروش پژوهش علی-مقایسه ای بود. جامعه آماری شامل تمام دانش آموزان نابینا، ناشنوا و عادی دبیرستانی شهر اصفهان در سال تحصیلی 99-1398 بودند که با توجه به محدودیت تعداد افراد ناشنوا و نابینا و بر اساس ملاک های ورودی با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس 36 نفر انتخاب شدند و در دو گروه (18 نفره) قرار گرفتند. سپس 18 دانش آموز عادی نیز انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسش نامه کمک طلبی تحصیلی ریان و پنتریچ (1997) و مقیاس معنای تحصیلی کینگ و اسمیت (2006) بود. داده ها با روش تحلیل واریانس، آزمون تعقیبی توکی و نرم افزار SPSS نسخه 24 تحلیل شد.
یافته هایافته ها نشان داد در بعد اجتناب از کمک طلبی، تفاوت معناداری بین دانش آموزان ناشنوا (19/7)، نابینا (15/52) و عادی (16/58) وجود دارد. همچنین در مولفه معنای تحصیلی بین دانش آموزان ناشنوا (309/11)، نابینا (201/7) و عادی (298/76) در ابعاد حرفه، استقلال، آینده، یادگیری، خود، گام بعدی، اجتماعی و دنیای پیرامون تفاوت معناداری وجود دارد (0/05<P)؛ اما در مولفه پذیرش و رهایی از مسئولیت، تفاوت معناداری بین گروه ها یافت نشد (0/05<P).
نتیجه گیرینتایج نشان داد دانش آموزان ناشنوا در مولفه کمک طلبی به صورت اجتنابی عمل می کنند و هنگام مواجهه با مشکلات تحصیلی، راهبردهای شناختی و فراشناختی کمک طلبی را کمتر به کار می گیرند، اما دانش آموزان نابینا در معنای تحصیلی با مشکل مواجه هستند. لذا بر اساس نتایج پیشنهاد می شود به منظور ارتقای فرایندهای شناختی و فراشناختی دانش آموزان ناشنوا و نابینا در آموزش، موضوع راهبردهای کمک طلبی تحصیلی و بهبود باورهای مرتبط با معنای تحصیل در ابعاد حرفه، استقلال، امیدواری به آینده، یادگیری و تعاملات اجتماعی مورد توجه قرارگیرد.
کلید واژگان: کمک طلبی تحصیلی, معنای تحصیلی, ناشنوا, نابیناComparison of the Academic Help-Seeking and Meanings of Education in Deaf, Blind and Normal StudentsBackground and ObjectivesThe present study aimed to compare the academic help-seeking and meaning of education in deaf, blind, and normal students.
Materials and MethodsThe research method was causal-comparative. The statistical population included blind, deaf, and normal high school students in Isfahan. A total of 36 students were selected using the convenience sampling method and then divided into two groups (18 people) due to the limited statistical population of deaf and blind and input criteria. In the following step, 18 normal students were selected. Data were collected using Ryan and Pentrichchr('39')s (1997) academic help-seeking and King and Smithchr('39')s (2006) meaning of education (MOE) Scales and analyzed MANOVA, Tukey’s test, and SPSS Software (Version 24).
ResultsThe results indicated that the three groups were significantly different in the avoidance of help-seeking and meaning of education (P<0.01). Furthermore, there was a significant difference in the general components of meaning of education in the profession, independence, future, learning, self, next step, social, and the world terms (P<0.05). But no significant difference was observed in the component of adaptive and escape between groups (P<0.05).
ConclusionsThe results revealed that deaf students avoid help-seeking and use less cognitive and metacognitive strategies when faced with academic difficulties. Blind students have also problems with the meaning of education. Therefore, based on the results, it is suggested that help-seeking strategies and improving beliefs in the meaning of education in the profession, independence, hope for the future, learning, and social interaction should be considered to promote cognitive and metacognitive processes in deaf and blind students.
Keywords: Academic Help-seeking, Blind, Deaf, Meaning of Education -
مقدمه
افراد نابینا و ناشنوا به علت ناتوانی جسمی ممکن است نسبت به افراد سالم مشکلات بیشتری در خصوص مراقبت از دهان و دندان داشته باشند. هدف از مطالعه حاضر مقایسه میانگین شاخص DMFT بین دانش آموزان نابینا و ناشنوا با دانش آموزان سالم بود.
روش بررسیدر این مطالعه توصیفی- مقطعی، 44 دانش آموز نابینا و 88 دانش آموز ناشنوای 18-5 ساله بصورت سرشماری انتخاب گردیدند. علاوه بر این 134دانش آموز سالم بطور تصادفی به عنوان گروه کنترل انتخاب شدند. معاینه دندان های دایمی با استفاده از نور طبیعی، سوند و آینه یکبار مصرف انجام گردید. از شاخص DMFT برای بررسی وضعیت دندانی افراد استفاده شد. داده های جمع آوری شده توسط نرم افزار آماری SPSS نسخه 16و آزمون های آماری آنالیز واریانس و LSD تجزیه و تحلیل شدند.
نتایجمیانگین DMFT در دانش آموزان نابینا 11/2±73/1، در دانش آموزان ناشنوا 74/2±86/2 و در دانش آموزان سالم31/1±06/1 بود، اختلاف آماری معنی داری در شاخص DMFT بین دانش آموزان سالم با دانش آموزان نابینا (047/0=P-value) و ناشنوا (00/0P-value@) مشاهده شد، همچنین بین دانش آموزان نابینا و ناشنوا اختلاف آماری معنی داری مشاهده گردید(011/0 =P-value).
نتیجه گیری:
بر اساس یافته های این مطالعه، میانگین شاخص DMFT در دو گروه نابینایان و ناشنوایان در مقایسه با گروه کنترل بالاتر بود. بنابراین ارتقای مراقبت های دهان و دندان با آموزش مناسب در این گروه ضروری به نظر می رسد.
کلید واژگان: نابینا, ناشنوا, وضعیت سلامت دهان و دندان, DMFTIntroductionBlind and deaf individuals, due to their physical disability, may encounter more problems in regard with oral and dental care. The present study aimed to compare DMFT index mean within blind and deaf students in comparison with the healthy students.
MethodsIn this descriptive cross-sectional study, 44 blind and 88 deaf students aged between 6-18 were selected via the census method. Moreover, 134 healthy subjects were randomly selected as the study controls. Permanent teeth examination was accomplished using natural light, catheter, and disposable mirror. DMFT index was utilized to assess the participants’ dental status. The study data were analyzed using SPSS software (ver, 16) via ANOVA and LSD tests.
ResultsThe mean DMFT within blind, deaf and healthy students was reported as 1.73 ±2.11, 2.86 ± 2.74 and 1.06±1.31 respectively. A significant difference was observed in DMFT index between healthy students with the blind (P-value=0.047) as well as deaf (P-value=0.000) students. In addition, a significant difference was detected between the blind and deaf students (P-value= 0.011).
ConclusionBased on the results of this study, higher values of DMFT index mean was observed in the blind and deaf individuals compared to the controls. Therefore, promotion of oral and dental care through a proper education seems to be essential within these individuals.
Keywords: Blind, Deaf, DMFT, Oral, dental health status -
Purpose
This paper reviews the studies on balance in the blind.
MethodsThe paper comprehensively reviewed studies on balance in the blind from the following databases: PubMed, MEDLINE, Web of Science, ScienceDirect, Cochrane Central Register of Controlled Clinical Trials, Google Scholar, and Scopus, from 2001 to 2019. Also, other available papers were examined.
ResultsOut of 35 evaluated studies, 32 articles were fully represented and the rest were only summarized. These articles covered two issues: 1) balance adaptation in the blind, 2) the effects of training protocols on the balance in the blind.
ConclusionThe blind suffer from poor balance. However, they tend not to differ from normal people, when sufficient data from the vestibular and proprioception systems are available. Also, balance in the blind improves by age, which increases the efficiency and maturity of vestibular and proprioception systems. The blind tend to be more reliant on the hip than ankle strategy. All the training protocols reviewed in this paper have positively affected balance in the blind. Nevertheless, it was impossible to determine the most efficient protocol, and further qualitative studies are required for this purpose.
Keywords: Blind balance, Posture control, Visual impairment, Balance, Blind -
مجله دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران، سال سی و سوم شماره 4 (پیاپی 105، زمستان 1399)، صص 274 -281زمینه و هدف
استخراج اطلاعات در مورد وضعیت مال اکلوژن و سلامت دهان در کودکان نابینا به منظور برنامه ریزی ارایه آموزش های ویژه در مراکز آموزشی بسیار حایز اهمیت است. از این رو هدف از این مطالعه بررسی وضعیت مال اکلوژن و سلامت دهان را در کودکان و نوجوانان نابینا در استان مازندران بود.
روش بررسیجامعه مورد مطالعه حاضر شامل 150 نفر از کودکان و نوجوانان نابینا 10 تا 18 سال بود که در سال 1398 به منظور شرکت در این مطالعه به مراکز دولتی (شامل بهزیستی) و خصوصی شهرستان های ساری، بابل، فریدون کنار و بابلسر استان مازندران مراجعه کرده بودند. اطلاعات مربوط به وضعیت اکلوژن فک، شاخص بهداشت دهان (OHI-S) و شاخص DMFT افراد از طریق معاینه بالینی استخراج شد. از آزمون های ANOVA و Chi-square جهت نحلیل دادها در نرم افزار SPSS23 استفاده شد.
یافته ها:
میانگین (انحراف معیار) DMFT نابینایان (67/4±) 25/10 بود. وضعیت بهداشت دهان (OHI_S)%16 شرکت کنندگان خوب، 82% متوسط و %2 ضعیف بود. میان دختران و پسران از نظر وضعیت بهداشت دهان تفاوت معنی داری وجود نداشت (5/0=P). همچنین در ارتباط با وضعیت اکلوژن، 8/35% مال اکلوژن کلاس I، 8/29% مال اکلوژن کلاس II و 6/14% مال اکلوژن کلاس III داشتند. مال اکلوژن کلاس II در دختران و کلاس I در پسران شایع تر بود (01/0=P).
نتیجه گیری:
کودکان و نوجوانان نابینای ساکن استان مازندران پوسیدگی دندانی و همچنین میزان ناهنجاری های اکلوزالی فراوانی داشتند. رسیدگی به نیازهای دهان و دندان نابینایان می بایست در اولویت سیاست گذاران سلامت در استان قرار گیرد.
کلید واژگان: نابینا, مال اکلوژن, بهداشت دهان, سلامت دهانBackground and AimsInformation collection about the malocclusion and oral health in blind children is essential to plan for their education in schools. Therefore, this study aimed to evaluate the status of malocclusion and oral health among blind children and teenagers in Mazandaran, Iran.
Materials and MethodsThe population of this included 150 blind children and teenagers aged from 10 to 18 years who were referred to the public and private centers cities including Sari, Babol, Freydoonkenar, and Babolsar in Mazandaran, Iran in 2019. Information on maxillary occlusion status, oral hygiene index, and DMFT index was extracted through clinical examination. Data were analyzed using SPSS23 software by ANOVA and Chi-square tests in addition to the descriptive statistics.
ResultsThe mean DMFT was 10.25 (SD 4.67). Oral hygiene status was good in 16% of participants, moderate in 82%, and poor in 2%. There was no significant difference between girls and boys in terms of oral hygiene status (P=0.5). In all cases, 35.8% had class I malocclusion, 29.8% had class II malocclusion, and 14.6% had class III malocclusion. Class II malocclusion was more common in girls and class I in boys (P=0.01).
ConclusionDental caries and occlusal abnormalities were common among blind children and adolescents living in Mazandaran province. Addressing the oral and dental needs of the blind should be a priority for health policymakers in this province in Iran.
Keywords: Blind, Malocclusion, Oral hygiene, Oral health -
زمینه و هدف
کنترل پاسچر یکی از مولفه های مهم زندگی نابینایان است. پژوهش حاضر با هدف تاثیر یک دوره تمرینات شناختی-حرکتی برایتونیک بر کنترل پاسچر زنان نابینا انجام شد.
روش بررسیتحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. شرکت کنندگان 21 زن نابینای 20 تا 35 ساله سالم استان اصفهان در سال 1397 بودند که به دو گروه 12 نفره تجربی و 9 نفره کنترل تقسیم شدند. گروه تجربی دو ماه در تمرینات برایتونیک شرکت کرد. ابزار تحقیق دستگاه صفحه نیرو بود که به وسیله آن کنترل پاسچر ایستا در دو حالت تکلیف مجرد و دوگانه (همراه با یک فعالیت شناختی) ارزیابی شد. هر آزمون سه مرتبه تکرار و مدت زمان هریک 60 ثانیه در نظر گرفته شد. برای تحلیل داده ها آمار استنباطی شامل آزمون تی مستقل و روش تحلیل کوواریانس با استفاده از نرم افزار SPSS</span> نسخه 23 در سطح معنا داری 0٫05 به کار رفت.
یافته هانتایج تحلیل کوواریانس برای هر دو تکلیف مجرد نشان داد که میانگین مقدار سرعت متوسط (0٫002=p</span></em>)، انحراف معیار سرعت در نمای جانبی (0٫004=p</span></em>) و انحراف معیار سرعت در نمای قدامی-خلفی (0٫005=p</span></em>) در گروه تجربی به طور معناداری کمتر از گروه کنترل بود؛ ولی انحراف معیار جابه جایی در دو نمای جانبی (0٫416=p</span></em>) و قدامی-خلفی (0٫539=p</span></em>) بین دو گروه تفاوت معناداری نداشت. همچنین نتایج تحلیل کوواریانس برای تکلیف دوگانه نشان داد که میانگین سرعت متوسط (0٫001>p</span></em>)، انحراف معیار سرعت در نمای جانبی (0٫001>p</span></em>) و انحراف معیار سرعت در نمای قدامی- خلفی (0٫001>p</span></em>) در گروه تجربی به طور معناداری کمتر از گروه کنترل بود، ولی انحراف معیار جابه جایی در دو نمای جانبی (0٫165=p</span></em>) و قدامی-خلفی (0٫469=p</span></em>) بین دو گروه تفاوت معناداری نداشت.
نتیجه گیریتاثیر تمرینات برایتونیک بر کنترل پاسچر ایستای نابینایان در تکلیف مجرد و دوگانه مثبت ارزیابی می شود. این نتایج می تواند مدنظر سازمان بهزیستی، مدارس استثنایی و مراکز توان بخشی قرار گیرد.
کلید واژگان: نابینا, برایتونیک, کنترل پاسچر, صفحه نیرو, تکلیف دوگانه, تعادلBackground & ObjectivesVisual impairment is blindness and low vision. Besides, it is among the most common disabilities and causes of functional disability among individuals with profound effects on functioning. Visual impairments cause some problems in visual receptors that include disorders in spatial orientation, balance, performing motor skills, cognitive skills, and learning. Balance control and injuries/falling are in diverse relations. Simultaneously, the issue of balance in the blinds' lives occurs in a more complicated manner, e.g., when cognitive attention is focused on something else. Considering the importance of balance for the blind to reduce falls and injuries and the effect of dual concentration and activity on balance and reduce the executive performance of the blind, compared with others. This study aimed to investigate the impact of Brailletonik cognitive–motor exercises on postural control and cognitive abilities in blind women.
MethodsThe was a quasi–experimental study with pretest–posttest and a control group design. The sample consisted of 21 blind women (age: 20–35 years) that lived in Isfahan Province, Iran, in 2018 and selected by convenience sampling technique. The study participants were randomly assigned into the experimental (n=12) and control (n=9) groups. The inclusion criteria of the study were absolute or very severe blindness; awareness in Braille for the blind; being in the age range of 20 to 35 years; no history of lower limb fractures or sprains in the past 6 months; no substance dependence and use of sedatives, alcohol, etc.; having certain diseases, such as inflammation, osteoporosis, diabetes, cardiovascular, specific orthopedic problems; presenting dizziness, hearing problems, and any factors that interfere with exercise or affect balance, and no regular sports activity during the last 3 months. The exclusion criteria were lower extremity problems, dizziness, physical weakness, and absence from>4 consecutive sessions or 3 non–consecutive sessions during the course. The experimental group participated in Brailletonik exercise sessions for 2 months 3 times a week; however, the control group participated in usual aerobic exercises. The study subjects were instructed quiet upright standing on a Kistler force platform under the following conditions: quiet upright standing (single task) and quiet upright standing while performing a cognitive activity (dual–task). Postural control was evaluated before and after Brailletonik exercises.</span> Each test was repeated 3 times for 60 seconds. The rest between the two trials was considered 60 seconds, and the test sequences were random. The parameters of mean velocity, the standard deviation of velocity in both anterior–posterior and medio–lateral plans, and standard deviation of amplitude in both anterior–posterior and medio–lateral plans from the center of foot pressure have recorded the device (for both pretest and posttest). Analysis of Covariance (ANCOVA) analyzed the obtained data in SPSS at a significance level of α=0.05.
ResultsThe ANCOVA results for both single tasks suggested that the mean value of the mean velocity (p</em>=0.002), the standard deviation of the velocity in the lateral view (p</em>=0.004), and the standard deviation of the velocity in the anterior–posterior view (p</em>=0.05) in the experimental group was significantly less than the control group; however, the standard deviation of displacement in two lateral (p</em>=0.416) and anterior–posterior (p</em>=0.539) views was not significantly different between the two groups. Moreover, the ANCOVA results for dual–task indicated that the mean value of the mean velocity (p</em><0.001), the standard deviation of the velocity in the lateral view (p</em><0.001), and standard deviation of the velocity in the anterior–posterior view (p</em><0.001) in the experimental group was significantly smaller than the control group; however, the standard deviation of displacement in two lateral (p</em>=0.165) and anterior–posterior (p</em>=0.469) views did not significantly differ between the research groups.
ConclusionThe present study data revealed that the cognitive–motor exercises of brailletonik in dual tasks and single tasks effectively improve postural control of the blinds. Related centers, such as the State Welfare Organization, Exceptional Education, Rehabilitation Centers, and Families of the Blinds, are encouraged to include Brighton exercises in the weekly blinds Schedule.
Keywords: Blind, Brailletonik, Postural control, Force platform, Dual–Task, Balance -
مقدمه و اهداف
امروزه آموزش کمتر، به همراه فقدان نشانههای بینایی، باعث حرکات کمتر افراد دارای اختلال بینایی می شود. این عدم فعالیت باعث تاخیر در رشد حرکتی شده و حرکت به عنوان مهمترین فاکتور ادامه حیات هر فرد، عامل مهمی برای ارتقای سلامتی کودکان معلول می باشد؛ بنابراین هدف از تحقیق حاضر، تاثیر تمرینات تحریک وستیبولار بر عملکرد تعادلی و حرکتی نابینایان بود.
مواد و روش هادر پژوهش نیمهتجربی حاضر تعداد 30 دختر و پسر از بین نابینایان داوطلب به صورت در دسترس و هدفمند و به طور تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. پس از انتخاب دانش آموزان و کسب رضایت آنها مبنی بر شرکت در برنامه تمرینی، ابتدا تعادل پویا به کمک آزمون (تی یو جی) و عملکرد حرکتی با آزمون Tinetti به عنوان پیش مداخله اندازه گیری شد. گروه تجربی طی 6 هفته(هر هفته 3 جلسه به مدت 30 دقیقه) در تمرینات حضور یافتند. در پایان نیز آزمون مرحله پیش مداخله به عنوان پس مداخله تکرار گردید. دادهها با استفاده از تحلیل آماری تی مستقل و وابسته در سطح معناداری 0/05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته هایافته های تحقیق حاضر نشان داد که پس از شش هفته تمرین تحریک وستیبولار بهبود معناداری در نمرات تعادل پویا و عملکرد حرکتی گروه تجربی نسبت به پیش از دوره تمرینات تحریک وستیبولار یافت شد، در حالی که در گروه کنترل تغییر معناداری مشاهده نشد.
نتیجه گیریبه نظر میرسد با توجه به نتایج تحقیق حاضر، تمرینات تحریک وستیبولار بر تعادل پویا و عملکرد حرکتی آزمودنی ها تاثیرگذار است. با در نظر گرفتن اهمیت تحرک و تعادل، خصوصا در کودکان با معلولیت بینایی، توصیه می شود از تمرینات تحریک وستیبولار به عنوان شیوه موثر برای تحرک فیزیکی بیشتر این افراد استفاده شود.
کلید واژگان: نابینایان, تحریک وستیبولار, تعادل پویاBackground and AimsLess training, along with a lack of visual symptoms, leads to less movement in people with visual impairment. This inactivity causes a delay in motor growth, and movement as the most important factor in the survival of each person is an important factor in promoting the health of disabled children. Therefore, the purpose of the present study was to investigate the effect of vestibular stimulation exercises on balance and motor performance of the blind.
Materials and MethodsIn the current quasi-experimental study, 30 males and females were randomly selected from the blind volunteers and randomly divided into experimental and control groups. After selecting the students and obtaining their consent to participate in the training program, dynamic balance was measured using TUG test and motor function using tinetti test as pre-intervention. The experimental group participated in the training for six weeks (3 sessions per week, each session for 30 minutes). Finally, the pre-intervention tests were repeated as post-intervention. Data were analyzed using independent and dependent t-test at a significance level of 0.05.
ResultsThe results showed that after six weeks of vestibular stimulation training, there was a significant improvement in the dynamic balance and motor function scores of the experimental group compared to the pre-exercise period of the vestibular stimulation exercises. However, there was no significant change in the control group.
ConclusionAccording to the results, it seems that vestibular stimulation exercises are effective on dynamic balance and motor function of the individuals. Considering the importance of mobility and balance, especially in children with visual impairment, it is recommended that vestibular stimulation exercises be used as an effective method for the physical mobility of these people.
Keywords: Blind, vestibular stimulation, dynamic Balance -
هدف
با توجه به تغییر مکانیزم راه رفتن افراد نابینا در مقایسه با افراد سالم، انتظار می رود استفاده از کفی بافت دار در نابینایان باعث تغییر در مکانیزم و نیروهای عکس العمل وارده به اندام تحتانی و مفاصل گردد. بنابراین، هدف از این مطالعه، بررسی طیف فرکانس نیروهای عکس العمل زمین طی راه فتن با و بدون کفی در افراد نابینا بود.
روش بررسی12 مرد نابینا (4/39 ± 29/66 سال) داوطلب شرکت در این مطالعه شدند. برای اندازه گیری طیففرکانس نیروهای عکس العمل زمین با و بدون کفی بافت دار طی راه رفتن از فوت اسکن استفاده و برای تجزیه و تحلیل آماری از آزمون تی زوجی استفاده گردید.
یافته هانتایج نشان داد سرعت راه رفتن در افراد نابینا طی دو شرایط با و بدون کفی اختلاف معنی داری ندارد (0/05>p). فرکانس با توان 99/5 درصد در مولفه ی عمودی نیروی عکس العمل زمین در افراد نابینا طی راه رفتن با کفی 15/19 درصد بیشتر از راه رفتن بدون کفی بود (0/039=p). همچنین فرکانس با توان 99/5 درصد در قسمت استخوان کف پایی سوم و چهارم طی شرایط استفاده از کفی بیشتر از شرایط بدون کفی بود (0/05>p). به علاوه، پهنای باند فرکانس در راستای عمودی در قسمت های استخوان های کف پایی سوم طی شرایط استفاده از کفی کمتر از شرایط عدم استفاده از کفی بود (0/039=p).
نتیجه گیریاگرچه در افراد نابینا استفاده از کفی طی راه رفتن اختلاف معنی داری در سرعت نداشتند ولی استفاده از کفی باعث کاهش میانه فرکانسی و پهنای باند فرکانسی نیروهای عکس العمل زمین طی راه رفتن گردید.
کلید واژگان: کفی تکسچر, راه رفتن, نیروی عکس العمل زمین, محتوای فرکانس, نابیناPurposeBecause of an altered walking mechanism in blind individuals compared to healthy ones, it is expected that using textured insoles in blind individuals change the mechanism and ground reaction forces encounter to the lower limbs and joints. Therefore, the aim of this study was to compare frequency domain of ground reaction forces during walking with and without textured insoles in blind individuals.
Methods12 blind males (age: 29.66±4.39 years) volunteered to participate in this study. A foot scan system was used for measuring frequency spectrum of ground reaction forces during walking with and without textured insoles. Paired sample t-test was used for statistical analysis.
ResultsThe findings indicated similar walking speed during walking with and without textured insoles in blind individuals (P>0.05). The frequency content with power 99.5% in the vertical ground reaction force component during walking with insoles were greater than that walking without it (p=0.039). Also, the frequency content with power 99.5% in the 3rd toe and 4th toe during orthoses condition were greater than that without it (p<0.05). In addition, frequency bandwidth in the 3rd toe region of the foot in insole condition was lower than that without insole condition (p=0.039).
ConclusionAlthough there was similar walking speed during walking with and without textured insoles in blind individuals, there were lower frequency bandwidth and median frequency of ground reaction forces during orthoses condition compared to without.
Keywords: Texture insoles, walking, Ground reaction force, Frequency content, Blind -
Purpose
Visually-impaired individuals encounter difficulties in balance control and quality of life, and experience more instability, compared to healthy people. Thus, the present study aimed to evaluate the effects of vestibular exercises training program on postural control, risk of falling, and quality of life in individuals with visual impairment.
MethodsThis was a quasi-experimental study with a pretest-posttest and a control group design. In total, 24 men with visual impairment were randomly divided into the control and experimental groups. The experimental group performed a 4-week vestibular exercise program for 3 weekly sessions of 50 minutes. The Biodex Balance System, Timed Up and Go (TUG) test, and 36-Item Short Form Survey (SF-36) were respectively used to evaluate the postural control, risk of falling, and quality of life of the study samples, before and after the exercise intervention. Univariate analysis and Paired Samples t-test were used to determine the differences between the two groups.
ResultsThe present study results suggested that vestibular exercises improved balance and quality of life, and decrease the risk of falling in visually-impaired people; there was a significant difference between pretest and posttest values in the experimental group. However, no significant difference was observed in the control group in the mentioned variables. The Univariate analysis results revealed that the experimental group obtained higher scores on balance, risk of falling, and quality of life, compared to the control group.
ConclusionVestibular exercises significantly improved postural control and quality of life, and decreased the risk of falling in the studied samples. It is recommended that these exercises be included in the rehabilitation programs for visually-impaired individuals.
Keywords: Vestibular exercises, Biodex, Quality of life, Blind, Postural control -
زمینه و هدف
یکی از موضوعات مهم در هر جامعه ای، موضوع اعتماد اجتماعی است. در پژوهش های گذشته، بررسی اعتماد اجتماعی در سالمندان کم بینا و نابینا و مقایسه ورزشکاران و غیرورزشکاران انجام نشده است؛ لذا هدف پژوهش حاضر مقایسه اعتماد اجتماعی سالمندان کم بینا و نابینای ورزشکار و غیرورزشکار بود.
روش بررسیروش پژوهش علی مقایسه ای و جامعه آماری شامل سالمندان کم بینا و نابینای ورزشکار و غیرورزشکار مراجعه کننده به انجمن نابینایان شهر اراک در سال 1397 بود. نمونه آماری، 101 نفر از سالمندان کم بینا و نابینا (43 ورزشکار و 58 غیرورزشکار) بودند که با نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسش نامه اعتماد اجتماعی صفاری نیا و شریف (1389) بود که به صورت مصاحبه تکمیل شد. تحلیل نتایج با آزمون های تی تک نمونه ای و تی برای مقایسه میانگین گروه های مستقل و با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 23 و در سطح معناداری 0٫05=α انجام پذیرفت.
یافته هانتایج نشان داد که وضعیت اعتماد اجتماعی در تمامی سالمندان شرکت کننده کم بینا و نابینای ورزشکار و غیرورزشکار به طور معناداری از میانگین جامعه کمتر است (0٫001=p). همچنین نتایج مشخص کرد که بین ابعاد اعتماد اجتماعی و اعتماد اجتماعی کل در سالمندان کم بینا و نابینای ورزشکار و غیرورزشکار تفاوت معناداری وجود ندارد؛ اما مقایسه میانگین ها نشان داد که در تمام ابعاد، ورزشکاران از غیرورزشکاران میانگین بیشتری دارند.
نتیجه گیریبراساس یافته های پژوهش حاضر، توجه به اعتماد اجتماعی در سالمندان کم بینا و نابینا و ارایه راهکارهای افزایش این متغیر ضرورت دارد. احتمالا ورزش و فعالیت بدنی به ویژه فعالیت های گروهی در افزایش اعتماد اجتماعی این افراد دارای نقش موثری است.
کلید واژگان: اعتماد اجتماعی, سالمندان کم بینا و نابینا, ورزشکاران, غیرورزشکارانBackground & ObjectivesTrust among people is an essential characteristic of every society. Eric Erickson, the famous psychologist, believes that trust is a fundamental basis for any personal relationship. Social trust is one of the indicators of social capital and is a new concept that has been introduced in the socioeconomic studies of developed societies. Investigating social trust in the partially–sighted and blind individuals, especially the elderly, is crucial but has received little attention. Sport and physical activity could contribute to individuals’ interaction in a social setting; a sports environment has more capacity than other environments in this respect. Researchers have reported that performing a regular sports activity is a factor for preventing and delaying, or even treating problems associated with aging. It has also been argued that sports and physical activity could increase social development in individuals. Besides, sports could provide a desirable basis for developing social trust in the blind and partially–sighted elderly. The present study compared social trust in blind and partially–sighted athletes and non–athlete elderly.
MethodsThis was a causal–comparative study, and the convenience sampling method was used for selecting the study participants. The statistical population consisted of all athletes and non–athlete blind and partially–sighted elderly, referring to the Blind Society of Arak City, Iran, in 2018. The statistical sample included 101 blind and partially–sighted elderly (43 athletes and 58 non–athletes). All of the study participants provided consent to attend the present study and aged >55 years. The research instrument was the Social Trust Questionnaire (Safariannia and Sharif, 2010). This questionnaire has 25 questions, and 5 subscales, including the behavior–based trust, cooperative tendencies, preciseness, honesty, and confidence. The validity and reliability of this questionnaire have been approved by Safarinia and Nasim Sharif (2010). The questionnaire’s validity was confirmed by exploratory factor analysis and confirmatory factor analysis. The reliability of the questionnaire based on Cronbachchr('39')s alpha coefficient for the dimensions of trust–based behavior, cooperative tendencies, preciseness, honesty, and confidence was measured as 0.97, 0.97, 0.96, 0.96, and 0.96, respectively. Moreover, Cronbachchr('39')s alpha coefficient for the total reliability of the questionnaire was obtained as 0.95. The questionnaire was provided to the study participants and completed by the interview. The collected data were analyzed using One–Sample t–test and Independent Samples t–test in SPSS.
ResultsThe obtained results indicated that the social trust status was moderate in all studied blind and partially–sighted elderly. The average sample in athletes and non–athletes was significantly lower than the theoretical mean of society (p=0.001). The achieved results revealed no significant difference between the dimensions of social trust and total social trust in the blind and partially–sighted elderly athletes and non–athletes. However, the comparison of mean scores suggested that in all dimensions, athletes obtained higher scores than the non–athletes.
ConclusionThe status of social trust was unfavorable among the partially–sighted and blind elderly sample of the present study. However, there was no significant difference between the total social trust score and its dimensions scores among the studied athletes and non–athletes. However, observing average scores indicated that athletes had a higher mean score than the non–athletes. These achieved results highlighted the role of sport and physical activity in improving social interactions and enhancing social trust. The attained results revealed that the consideration of the social trust in blind and partially–sighted elderly populations requires further attention. Sports and physical activity, especially group activities, may significantly increase the social trust in this group.
Keywords: Social trust, Blind, Partially–sighted, Elderly, Athletes, Non–athletes -
مقدمه و اهدافبرنامه آموزشی پردازش حسی به عنوان روشی نوین و کاربردی برای بهبود مهارت بریل نویسی در دانش آموزان نابینا مطرح شده است و استفاده از آن با نتایج مطلوبی همراه است. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش پردازش حسی بر مهارت بریل نویسی دانش آموزان نابینا انجام شد.مواد و روش هاپژوهش حاضر از نوع مورد منفرد و با طرح خط پایه، مداخله و پیگیری بود. جامعه آماری این پژوهش را دانش آموزان نابینای دوره اول دبستان (کلاس دوم دبستان) شهر اصفهان تشکیل دادند. برای انتخاب آزمودنی ها از روش نمونه گیری در دسترس استفاده شد. در این پژوهش 5 دانش آموز نابینای کلاس دوم دبستان شرکت داشتند. مداخله آموزشی پردازش حسی بر روی گروه نمونه در ده جلسه (هفته ای سه جلسه؛ هر جلسه 45 دقیقه) انجام گرفت. ابزار مورد استفاده در این پژوهش، چک لیست مهارت های بریل نویسی بود. داده های به دست آمده به شیوه تحلیل دیداری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته هانتایج نشان داد که طی تحلیل دیداری نمودار داده ها و بر اساس شاخص های آمار توصیفی، مداخله مورد نظر در مورد هر پنج آزمودنی اثربخش بوده است (به ترتیب با درصد داده های غیرهمپوش 100 برای آزمودنی های 1، 2، 4، 5 و 83.33 برای آزمودنی 3). همچنین میانگین خطاهای بریل نویسی در آزمودنی های 1، 2، 3، 4 و 5 به ترتیب از 63.31، 63.41، 61.43، 64.10 و 63.14 به 48.40، 47.96، 49.50، 48.63 و 49.81 کاهش یافته است.نتیجه گیریبا توجه به یافته های به دست آمده در پژوهش حاضر، پیشنهاد می شود که در کنار سایر روش های آموزشی و توان بخشی کودکان نابینا، برنامه آموزشی پردازش حسی نیز به کار برده شود.کلید واژگان: نابینا, بریل, پردازش حسیBackground and AimsSensory processing training program is becoming a more practical method to improve braille writing skill of blindstudents and using this program has been associated with desirable outcomes. The purpose of the present research was to investigate the effectiveness of sensory processing training on braille writing skill of blind students.Materials and MethodsThe present research was a single-subject study with base line, intervention, and follow up design. The study population included second grade blindstudents in Isfahan, Iran. Participants were selected using convenient sampling method. Five blindstudents were included in the study. The sample group received sensory processing training for 10 sessions (three sessions weekly; each lasting for 45 minutes). The instrument used in the present research was braille writing skills inventory. The obtained data were analyzed using visual analysis.ResultsThe results showed that during the visual analysis of data charts and based on the descriptive statistics, intervention has been effective in all five participants; respectively with percentage of non-overlapping data 100 for participants 1, 2, 4, and 5 and 83.33 for participants 3. Moreover, the mean scores for braille writing errors in participants 1, 2, 3, 4, and 5 decreased from 63.33, 63.41, 61.43, 64.10, and 63.14 to 48.40, 47.96, 49.50, 48.63, and 48.86, respectively.ConclusionAccording to the findings of the present research, it is suggested that beside other educational and rehabilitation methods for blindchildren, sensory processing training program be applied, too.Keywords: Braille, Blind, Sensory Processing
-
زمینه و هدف
افراد نابینا معمولا به دلیل داشتن تجربه متفاوت از افراد عادی، در سازگاری با محیط دچار مشکل می شوند. در این میان گفته شده است فرد دارای الگوی رفتاری پیش برنده، در زمان داشتن توانایی جهت یابی در کار و زندگی شخصی خود، می تواند به موفقیت دست یابد؛ بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی تجربه زیسته افراد نابینا به منظور تشخیص الگوهای پیش برنده آن ها انجام گرفت.
روش بررسیپژوهش حاضر از نوع مطالعات کیفی و پژوهشی پدیدارشناسی بود. جامعه آماری و نمونه های این پژوهش را افراد نابینا، 22ساله و بیشتر در شهر تهران تشکیل دادند که به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها مصاحبه نیمه ساختاریافته بود. در تحلیل داده های حاصل از مصاحبه نیز از دو روش تحلیل پدیدارشناسی توصیفی کلایزی و روش کدگذاری به طور هم زمان استفاده شد.
یافته هابا تحلیل داده های حاصل از مصاحبه ها درباره تجربه زیسته افراد نابینا برای تعیین ویژگی های الگوهای پیش برنده آن ها، 21 مقوله عمده به دست آمد که درنهایت پنج مقوله هسته شامل سازگاری به مرور زمان، ارتباط با خدا، عوامل حمایت کننده فردی، مهارت های اجتماعی و حمایت اجتماعی، به عنوان این ویژگی ها مشخص شد.
نتیجه گیریباتوجه به نتایج تحقیق می توان گفت، الگوهای پیش برنده افراد نابینا، مشتمل بر مجموعه ای از ویژگی ها و عوامل درون فردی و بین فردی و درعین حال عوامل محیطی و از همه مهم تر ارتباط با خالق هستی است؛ بنابراین به نظر می رسد بی توجهی یا نادیده گرفتن هرکدام از این عوامل و ویژگی ها، می تواند فرد را از داشتن الگوی پیش برنده، محروم سازد.
کلید واژگان: پدیدارشناسی, تجربه زیسته, نابینا, سازگاری, الگوهای پیش برندهBackground & ObjectiveHaving a different physical and emotional experience, including stressors in human life, could affect individual identities, psychosocial dimensions, emotional balance, self–satisfaction, sense of competence and achievement, social interactions, interpersonal relationships and individual needs adaptability. Blindness is a different experience. Blind people usually have difficulties in adaptation with their environment because they lose their basic sense of mobility and navigation skills. However, it is said that a person with a behavioral pattern can achieve success when a person can navigate his work and his personal life. Identifying behavioral patterns of individuals can lead to the correct design of the movement for successful relationships and constructive interaction with others to obtain the desired outcomes from work negotiations, family relationships and friendly communication. Therefore, the present study was conducted to examine the life experience of blind people to recognize their driving patterns.
MethodsThis research was a qualitative study and phenomenological research. The sample and statistical population of the study were blind subjects with 22 years and older in Tehran. The people were selected using targeted sampling method, and the data–gathering tool was semi–structured interviews. In analyzing the data obtained from the interview, two methods of descriptive phenomenological analysis (Clayzee method) and the coding method used simultaneously. Interview data at the same time and after completing interviews and recording the main points during the session, the participants 'statements repeatedly listened to the recorded notes, and their statements word–of–word wrote on paper and several times studied to understand participants' feelings and experiences.
ResultsAnalysis of interviews data about the living experience of blind people to determine the characteristics of their driving patterns had 21 major categories. They include: normalization in the course of time, the color of divinity, the relationship with God and Holliman’s, the blessings of God, strong self–concept and self–reliance, self–belief, strong will, sense of usefulness, positive effects, emphasis on self–help, help–seeking and consulting with others, communication with others, communication with the blind, community support, family support, friendship support, welcoming culture, hindering others, negative impacts, education, financial dependence, outcomes and livelihood status obtained. Ultimately identified five core categories :as char:acteristics of the driving patterns of blind people, including overtime adaptation, association with God, social skills, individual support factors and social support.
ConclusionCharacteristics of the driving patterns of blind people were a set of interpersonal and interpersonal features and factors such as environmental factors and, most important, communication with the creator of being. Therefore, it seems that neglecting or ignoring any of these factors and features can deprive an individual of having driving patterns.
Keywords: Phenomenology, Life experience, Blind, Adaptability, Driving patterns -
مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد، سال شصت و یکم شماره 6 (پیاپی 161، بهمن و اسفند 1397)، صص 51 -57مقدمه
این مطالعه به منظور مقایسه سلامت روان و تاب آوری روانشناختی والدین دانش آموزان اتیسم، نابینا و عادی انجام شد.
روش کارپژوهش حاضر بر مبنای هدف از نوع کاربردی و بر مبنای ماهیت و روش از نوع علی-مقایسهای میباشد. جامعه آماری شامل کلیه والدین 25 تا 45 ساله دانش آموزان اتیسم دبستان مهرجو، والدین دانش آموزان نابینای مراجعه کننده به دبستان امید کودکان استثنایی و والدین دانش آموزان عادی دبستان دخترانه پژوهشگران علم و دانش شهر بندرعباس به تعداد 120 نفر میباشند که برای هر گروه، تعداد 40 نفر به عنوان نمونه انتخاب گردیده است. روش نمونه گیری به صورت در دسترس وغیر تصادفی میباشد. به منظور گردآوری دادهها از پرسشنامههای سلامت روان گلدبرگ و هیلر(28-GHQ) و مقیاس تاب آوری کانر و دیویدسون (CD-RISC) استفاده شد.
نتایجنتایج نشان دادکه بین سلامت روان والدین دانش آموزان اتیسم، نابینا و عادی تفاوت معنی داری وجود ندارد و همچنین بین تاب آوری روانشناختی والدین دانش آموزان نابینا و عادی تفاوت معنی داری وجود ندارد. اما بین تاب آوری روانشناختی والدین دانش آموزان اتیسم با والدین دانش آموزان عادی و والدین دانش آموزان نابینا با والدین دانش آموزان عادی تفاوت معنادار وجود دارد. بین تاب آوری روانشناختی پدران دانش آموزان اتیسم و مادران آنها در شهر بندرعباس تفاوت معنی داری وجود دارد.
نتیجه گیرینتایج نشان داد که بین متغیر سلامت روان در هر 3 گروه تفاوت معنی داری یافت نشد ولی در متغیر تاب آوری در بین 3 گروه تفاوت قابل ملاحظهای وجود داشت.
کلید واژگان: سلامت روان, تاب آوری, اتیسم, نابیناIntroductionThis study was designed to compare mental health and psychological well-being of parents of blind, normal and normal autistic students done.
MethodsThe present study is based on the purpose of the applied type and based on the nature and method of causal comparison. The statistical population includes all 25 to 45 year-old parents of autistic Mehrjooschool students. Parents of blind students attending Omid school. Exceptional Children and Parents of Normal Elementary School Girls ..Pazhooheshgaranelmo danesh Bandar Abbas Township is 120 people For each group, 40 individuals were selected as sample. Sampling method is available as non random. To collect the data, Mental Helth Goldberg and Hiller's (28-GHQ) and Tabavari Scale Conner and Davidson (CD-RISC) were used.
ResultsThe results showed no significant difference between mental health of parents of autistic, blind, and normal students. There is also no significant difference between the parents' psychological resilience of blind and normal students. But there is a significant difference between the psychological aesthetics of parents of autistic students with parents of ordinary students and parents of blind students. There is a significant difference between the psychological aesthetics of fathers of autistic students and their mothers in Bandar Abbas city.
ConclusionThe results showed that there was no significant difference between the mental health variable in the three groups, but the resiliency variable was significantly different between the three groups.
Keywords: Mental health, Resilience, Autism, Blind -
زمینه و هدفاز بارزترین گروه های دارای ناتوانی، افراد نابینا هستند که وجود معلولیت و نقص بینایی کیفیت زندگی آن ها را به شدت تحت تاثیر قرار می دهد. هدف از پژوهش حاضر، تعیین رابطه خودناتوان سازی و حمایت اجتماعی با کیفیت زندگی افراد نابیناست.روش بررسیطرح پژوهش از نوع هم بستگی است. شرکت کنندگان پژوهش 135 نفر از افراد نابینای بالای پانزده سال شهرهای شیراز و اصفهان بودند که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند.برای گردآوری اطلاعات از پرسش نامه کیفیت زندگی نابینایان، مقیاس خودناتوان سازیو پرسش نامه حمایت اجتماعی استفاده شد. برای تحلیل داده ها از ضریب هم بستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه استفاده شد.یافته هایافته های پژوهش نشان داد که بین حمایت اجتماعی با کیفیت زندگی افراد نابینا، رابطه معناداری به صورت مثبت و مستقیم وجود دارد و هرچه حمایت بیشتر باشد، بر میزان کیفیت زندگی افراد نمونه افزوده می شود (0٫01>p). از سوی دیگر، بین خودناتوان سازی رفتاری و کیفیت زندگی افراد نابینا رابطه معناداری به صورت منفی و معکوس وجود دارد (0٫01>p). همچنین بین خودناتوان سازی ادعایی و کیفیت زندگی این افراد رابطه معناداری به صورت منفی و معکوس وجود دارد (0٫05>p). نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه حاکی از این بود که حمایت اجتماعی ادراک شده در پیش بینی کیفیت زندگی افراد نابینا، نقش معناداری دارد (0٫001>p) و خودناتوان سازی ادعایی و رفتاری چون نقش معناداری ندارد، از مدل خارج شد.نتیجه گیریبراساس نتایج، گسترش خدمات توان بخشی برای افزایش حمایت اجتماعی و ایجاد مداخلات به منظور کاهش خودناتوان سازی در افراد نابینا پیشنهاد می شود.کلید واژگان: کیفیت زندگی, حمایت اجتماعی, خودناتوان سازی, نابیناRelationship between Self-Handicapping and Social Supports with Quality of Life in Blind IndividualsObjective and Backgroundone of the most common groups with impairment is visually impaired individuals whose disability and visual impairment severely affected their quality of life. Life quality of visually impaired individuals has been considered and emphasized as one of the rehabilitation goals by experts with special needs. Of the most important objectives of research conducted on quality life is attention to and identification of variables that affecting prediction and explanation of their quality of life. Variables considered in this research include social support and self-handicapping. Based on some references self-handicapping has a negative correlation with the quality of life of visually impaired individuals and social support has positive correlation with their quality of life. Self-handicapping means creating or claiming an obstacle for successful performance, which in the case of a failure, these obstacles are considered as causes of the failure. Social support is a source of assistance and support from individuals, social groups and society, which is defined as a strategy to deal with stressful lives by recalling assistance from social networks. The aim of the present study was to explain the relationship of self-handicapping and social support with quality of life of visually impaired individuals.MethodsThe study design was a correlational research. Population of the present study consisted of visually impaired individuals aged from 15 to 35 years in cities of Isfahan and Shiraz (center and south of Iran). A number consisting 135 individuals were selected as participants via the convenience sampling technique. Then, they completed questionnaires. Inclusion criteria was confirmed visual impairment, no alertness or mental disorder, not suffering from other chronic diseases, tendency to participate in the study. In addition, exclusion criterion was incomplete questionnaires. Finally, by removing incomplete questionnaires, a number of 128 copies of questionnaires were statistically analyzed. To collect data, the quality of life in visually impaired people questionnaire, self-handicapping scale, and social support questionnaire were employed. To analyze the data, regression coefficient and multiple regression were used.ResultsFindings of the study showed that there was a significant positive correlation between social support and life quality of visually impaired individuals and more support increased the quality of life more (p<0.01). In addition, there was a significant negative correlation between behavioral self-management and life quality of visually impaired individuals (p<0.01). Moreover, there was a significant negative correlation between self-actualization and the life quality of these individuals (p<0.05). Results of multiple regression analysis indicated that social support plays a significant role in predicting the life quality of visually impaired individuals. Claimed and behavioral self-handicapping which had no significant roles therefore excluded from the model.ConclusionIt seems that visually impaired individuals’ expectations in the support dimension focus more on emotional needs and positive relationships than on pessimistic behaviors that instill disability. In addition, these individuals avoid entering to chances and opportunities of life through self-handicapping mechanisms. Therefore, become more passive and ultimately experiences lower quality of life over time. According to results, development of rehabilitation services for increasing social support and application of interventions for reducing self-handicapping in visually impaired individuals is highly recommended. In addition, need to intervention programs based on the increase in self-esteem of visually impaired individuals should be considered. Furthermore, with the aim of reinforcing the social support network among those individuals, developed programs should be designed. Additionally, relative particularly family members of visually impaired individuals should have more awareness and sensitivity to social support.Keywords: Quality of life, Social supports, Self-handicapping, Blind
-
زمینه و هدف
به طور معمول، تولد فرزند سازگاری های جدیدی را در خانواده می طلبد. آمدن نوزاد، علاوه بر مشکل های ویژه ای چون تغذیه، نگهداری، پرستاری و مانند آن، فشارهای روانی بسیاری را بر والدین تحمیل می کند. در این بین همدلی و ادراک از خدا می تواند تاثیرات مثبتی در کاهش فشارها برای مادران داشته باشد؛ لذا این پژوهش با هدف مقایسه مولفه های ادراک از خدا و همدلی در بین مادران کودکان استثنایی شهرستان ارومیه انجام شد.
روش بررسینوع روش تحقیق علی مقایسه ای بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را مادران کودکان کم توان ذهنی و نابینا و ناشنوا تشکیل دادند که با استفاده از روش نمونه گیری دردسترس، تعداد 150 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار اندازهگیری، پرسشنامه 72سوالی لارنس و پرسشنامه داویس بود. برای انجام تجزیه وتحلیل داده های آماری از آمار توصیفی شامل میانگین و انحراف معیار و همچنین از تحلیل واریانس، آزمون کلموگروف اسمیرنف، آزمون لوین، آزمون باکس و آزمون کرویت بارتلت با نرم افزار SPSS استفاده شد.
یافته هانتایج حاصل از تحقیق نشان داد بین میانگین حضور، چالش، پذیرش، خیرخواهی، تاثیر، مشیت (مولفه های ادراک از خدا)، دیدگاه گرایی و آشفتگی شخصی (مولفه های همدلی) در سه گروه مادران کودکان استثنایی تفاوت معنا داری وجود نداشت؛ اما میانگین دغدغه همدلانه (مولفه همدلی) برای سه گروه جامعه متفاوت به دست آمد (0٫012=p). براساس آزمون تعقیبی LSD مشخص شد میانگین دغدغه همدلانه در دو گروه مادران کودکان کم توان ذهنی و نابینا (0٫014=p) و همچنین مادران کودکان کم توان ذهنی و ناشنوا از لحاظ آماری متفاوت است (0٫007=p).
نتیجه گیریبراساس یافته های پژوهش حاضر، دغدغه همدلانه مادران کودکان ناشنوا بیشتر از مادران کودکان نابینا و مادران کودکان کم توان ذهنی است؛ بنابراین می توان نتیجه گرفت مادران کودکان ناشنوا بیشتر از دو گروه دیگر نیازمند کمک و راهنمایی و مداخله های درمانی درزمینه همدلی هستند.
کلید واژگان: مولفه های ادراک از خدا, همدلی, مادر, کودکان کم توان ذهنی, نابینا, ناشنواBackground & ObjectivesBirth of a child require to new adaptations in a family. When a baby was born with mental, physical or behavior disabilities or combination of them, the psychological pressures is started to members of the family, especially the mother. Religion is one factors that has an effective role in the field of mental health and its effectiveness in the treatment of mental illness. Therefore, in this research, we compared the components of God’s perception and empathy among exceptional children mothers in Urmia city (West Azarbaijan province, Northwest of Iran).
MethodsThe type of this research method was comparative based. This research was also a survey research. Because it determined the characteristics of the statistical community for each variables. The statistical population of the study was all mentally retarded, blind and deaf children mothers. They were selected by using available sampling method in spring 2017 (n=150). The instruments for measuring were the questionnaire of 72 questions by Lawrence (1997) and Davis questionnaire (1994). To analyze the statistical data, descriptive statistics including mean, standard deviation, analysis of variance, Kolmogorov–Smirnov, Levin test, Box test, Bartlett sprite test using SPSS software were used at a significant level of 0.05.
ResultsResults of Kolmogorov–Smirnov tests to check the normal variables, Levine's test for homogeneity of variance, the box test for homogeneity analysis of variance–covariance matrix, Bartlett sprite test to verify the correlation of dependent variables showed that there was no problem in using multivariate analysis of variance. The results of the research showed that there was no significant difference between the variables of presence, challenge, acceptance, benevolence, impact, determinism, tendency perspective and personal disturbances in the three groups of exceptional children mothers. The results of Lambadi Wilkes test showed that there was a significant difference between the three groups in at least one of the components of empathy. In other words, there was a significant difference between empathy between the three groups of mental retardation, blind and deaf children mothers. The probability value for empathic concern variables was less than 0.05. The probable value of this test for empathic concern was variables. There was a significant statistical difference in the mean of mothers' responses in the three groups (p=0.01). In addition, the empathic concern was statistically different in both mental and blind mental, mental retardation, and deafness.
ConclusionBased on follow–up tests, empathic concern statistically differs between two groups of mental retardation and blind, as well as mental retardation and deaf. Regarding the results, it is suggested that the organization should try to organize workshops and engage them in God–given empathy and adventure training in these workshops. It seems that family counselors can help to achieve a higher level of quality of life in exceptional children mothers by identifying negative influences on them. The organizations and institutions responsible for exceptional children's affairs are committed to their plans for the empowerment and perception of God's mothers.
Keywords: Components of God’s perception, Empathy, Mother, Mentally retarded children, Blind, Deaf -
هدفبا تولد کودکی که دچار معلولیت است والدین نمی توانند انتظاراتی را که از یک کودک عادی دارند، از او داشته باشند. واکنش های والدین به تولد، به اثرات و معنایی که کودک برای آن ها دارد، وابسته است. هدف از تحقیق حاضر بررسی وضعیت سلامت روان پدران کودکان استثنایی و پدران کودکان عادی بود.روش بررسیروش این تحقیق پس رویدادی (علی مقایسه ای) بود. آزمودنی های این پژوهش متشکل از 530 نفر از پدران کودکان استثنایی بودند که به طور تمام شمارش (سرشماری) انتخاب شدند. در این تحقیق 65 نفر از پدران کودکان عادی با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب گردیدند. ابزار به کار رفته، مقیاس 28 سوالی سلامت عمومی (GHQ) بود. از آزمون تحلیل واریانس چندمتغیره جهت بررسی تفاوت بین گروه پدران دارای کودکان استثنایی و پدران کودکان عادی استفاده شد. از آزمون تحلیل واریانس چندمتغیره جهت بررسی تفاوت بین گروه ها استفاده گردید.یافته هانتایج تحقیق نشان داد که بین گروه های مختلف پدران کودکان استثنایی تفاوت معناداری در مولفه های سلامت روان وجود نداشت. در مولفه علائم جسمانی و اضطراب بین پدران کودکان عادی با چندمعلولیتی، ناتوانی هوشی، جسمی حرکتی و ناشنوا تفاوت معناداری به لحاظ آماری مشاهده شد (0٫001<p). در مولفه کارکرد اجتماعی و افسردگی بین پدران کودکان عادی با ناتوانی هوشی، جسمی حرکتی و ناشنوا نیز تفاوت معناداری به لحاظ آماری مشاهده گردید (0٫001<p).نتیجه گیریپدران کودکان استثنایی، اختلالات جسمانی، اضطراب، اختلال اجتماعی و افسردگی بیشتری را در زندگی تجربه می کنند و این امر سلامت روان پدران را تهدید می کند.کلید واژگان: سلامت روان, ناتوانی هوشی, نابینا, ناشنوا, جسمی حرکتیBackground & ObjectiveThe process of child birth is pleasant for parents though it might be accompanied by difficulties and hardships. It should be noted that hope and desire to have a healthy normal baby gives parents a feeling of confidence to accept their own baby. But as soon as they are informed of their baby’s disability, all hopes and wishes are gone and problems begin to appear, putting the mental health of parents at risk. The aim of this study is to examine the metal health condition of fathers of exceptional children, namely children with intellectual disability, multiple disabilities, physical- motor disorder, visual of impairment and hearing impairment and fathers of normal children.MethodsThis study employed a causal- comparative design. Convenience sampling was used to recruit 530 parents of children with exceptional children and 65 fathers of normal children as the participants in the study. The research tool was General Health Questionnaire (GHQ). Multiple Variable Analysis of Variance (MANOVA) was used to test the research hypotheses. Bonferroni test was used for pairwise comparison of groups and variance-covariance matrix equality assumption was studied using Mbox test.ResultsThere was no significant difference between five groups under study, namely, fathers of children with intellectual disability, multiple disabilities, physical- motor disorder, visual impairment and hearing impairment) with respect to metal health components (physical symptoms, anxiety and insomnia, social performance, and depression). However, there was a significant difference between fathers of normal children and fathers of children with multiple disabilities regarding physical symptoms component (p<0.001). As to physical anxiety and insomnia components, there was a significant difference between fathers of normal children and fathers of children with disabilities (p<0.001). There wasn’t a significant statistical difference between fathers of normal children and fathers of children with visual impairment regarding physical symptoms and anxiety. With respect to social performance component, there was significant difference between fathers of normal children and fathers of children with intellectual disability, motor-physical disorder, and hearing impairment (P<0.001). This is while there wasn’t a significant statistical difference between fathers of normal children and fathers of children with multiple disabilities, and visual impairment. With respect to depression component, there was a significant difference between fathers of normal children and fathers of children with intellectual disability, motor-physical disorder, and hearing impairment (P<0.001), while difference was not significant between fathers of normal children and fathers of children with multiple disabilities, and visual impairment in this component.ConclusionBased on the results obtained for this study, mental health was a feature distinguishing fathers of exceptional children and fathers of normal children. Fathers of exceptional children experience and go through more physical disorders, anxiety, social problems and depression, which threaten their mental health.Keywords: Mental Health, Fathers of Exceptional Children, Intellectual Disability, Blind, Deaf, Motor-Physical, Multiple Disabilities
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.