نقش میانجی بی اشتیاقی اخلاقی در روابط بدرفتاری دوره کودکی و طرد همسال با نشانه های اختلال سلوک در نوجوانان
مشکلات سلوک در دوره کودکی و نوجوانی می تواند پیش زمینه ای برای بزهکاری و رفتارهای ضداجتماعی در بزرگسالی باشد. هدف مطالعه حاضر تعیین نقش میانجی بی اشتیاقی اخلاقی در روابط کودک آزاری و طرد همسال با نشانه های اختلال سلوک در دانش آموزان بود.
روش این مطالعه، توصیفی-همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی دانش آموزان دوره های اول و دوم متوسطه شهر ارومیه در سال تحصیلی 1400-1399 بود. 220 نفر به روش نمونه گیری تصادفی چندمرحله ای انتخاب و به نسخه خودگزارشی پرسش نامه توانایی ها و مشکلات (آلفای کرونباخ 0/78)، مقیاس آسیب های دوره کودکی (آلفای کرونباخ 0/83)، مقیاس طرد اجتماعی همسال (آلفای کرونباخ 0/95) و مقیاس بی اشتیاقی اخلاقی (آلفای کرونباخ 0/91) پاسخ دادند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از مدل یابی معادله ساختاری در قالب نرم افزار SmartPLS 3 استفاده شد.
220 نفر با میانگین سنی 16/15 سال و انحراف معیار 1/54 در این پژوهش شرکت داشتند. نتایج مدل یابی معادلات ساختاری نشان داد که ضرایب مسیر مستقیم بدرفتاری دوره کودکی (0/001p<؛0/38β=) و بی اشتیاقی اخلاقی (0/001p< ؛ 0/40β=) به نشانه های اختلال سلوک معنادار بود. همچنین ضرایب مسیر مستقیم بدرفتاری کودکی (0/001p< ؛ 0/42β=)و طرد همسال (0/01p< ؛ 0/32β=) بر بی اشتیاقی اخلاقی معنا دار بود. علاوه بر این، بدرفتاری دوره کودکی و طرد همسال با میانجی گری بی اشتیاقی اخلاقی، اثر غیرمستقیمی بر نشانه های اختلال سلوک داشت.
این نتایج نشان می دهد که علاوه بر اثر مستقیم بدرفتاری دوره کودکی بر نشانه های اختلال سلوک، بی اشتیاقی اخلاقی به عنوان میانجی، اثرات بدرفتاری کودکی و طرد اجتماعی از طرف همسال بر نشانه های سلوک عمل می کند. نتایج این مطالعه می تواند در طراحی برنامه های پیشگیرانه و مداخله زودهنگام در اختلال سلوک مورد استفاده قرار گیرد.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.