به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
فهرست مطالب نویسنده:

ولی الله جعفری

  • سعید دیانی، ولی الله جعفری*، رقیه صفری، سید حسین حسینی فر

    هدف از انجام این تحقیق، مشاهده اثرات به کارگیری کیتوزان بر عملکرد شاخص های ایمنی و دفاع ضد اکسایشی در میگوی وانامی (Litopenaeus vannamei) بود. به این منظور، تعداد 180 قطعه میگوی وانامی با میانگین وزن حدود 4 گرم تهیه و به مدت 2 هفته برای سازگاری با شرایط آزمایش نگهداری شدند. این پژوهش با 4 گروه که هر گروه سه تکرار، شامل جیره پایه صفر (شاهد)، 1 گرم (تیمار 1)، 2 گرم (تیمار 2) و 4 گرم (تیمار 3) کیتوزان به ازای کیلوگرم خوراک به صورت طرح کاملا تصادفی، به مدت 8 هفته انجام شد. در انتهای دوره، شاخص های ایمنی و ضد اکسایشی سرم اندازه گیری شدند. شاخص های ایمنی از قبیل لایزوزیم و ایمونوگلوبولین سرم افزایش معنی داری در مقایسه با گروه شاهد داشتند (05/0<P)؛ به طوری که در مورد آنزیم لایزوزیم بیشترین مقدار مربوط به تیمار 2 و در مورد ایمونوگلوبولین بیشترین مقدار در تیمار 1 مشاهده شد. فعالیت ضد اکسایشی سرم از قبیل سوپراکسید دیسموتاز (در تیمارهای 1 و 2) و کاتالاز (در تیمارهای 1، 2 و 3) نسبت به گروه شاهد افزایش معنی داری داشت (05/0<P). همچنین، نتایج سنجش شاخص های بیوشیمیایی سرم  نشان داد که فقط در مورد آنزیم ALP تیمارها نسبت به گروه شاهد، اختلاف معنی دار داشتند (05/0<P) و بیشترین مقدار مربوط به تیمار 3 بود. در آنزیم های AST و ALT اختلاف معنی دار نبود (05/0>P). نتایج این پژوهش حاکی از اثرات مثبت کیتوزان بر شاخص های ایمنی در میگوی وانامی است. لذا می توان استفاده از کیتوزان را به عنوان محرک ایمنی و طبیعی برای پرورش میگوی وانامی توصیه کرد.

    کلید واژگان: کیتوزان, ایمنی, ایمونوگلوبین, آنتی اکسیدانی, میگوی وانامی
    Saeed Dayani, Valiallah Jafari *, Roghayeh Safari, Seyed Hossein Hoseinifar
    Introduction

    Aquaculture aims to provide stable environmental conditions for fish to be able to grow and protect it from stress and diseases. To guarantee a sustainable yield of fish species, well-balanced diets should be considered. For this purpose, diets supplemented with feed additives have won the interest of researchers who are concerned with the aquaculture field, the most important of which is chitosan, a cationic biopolymer, derived from the alkaline deacetylation of chitin; a natural polymer found in the exoskeletons of insects, crustaceans and fungal cell walls. Therefore, the purpose of this study was to examine the effects of using dietary chitosan in some immune indices and antioxidant defence system in Vannamei shrimp, Litopenaeus vannamei.

    Materials and Methods

    For this purpose, 180 pieces of Vannamei shrimp with an average weight of about 4 g were prepared and kept for 2 weeks to adapt to the test conditions. We prepared 4 groups, each with three repetitions, including the basal diet of zero (control), 1 g (treatment 1 = T1), 2 g (T2) and 4 g (T3) chitosan per kilogram of feed in a completely randomized design for 8 weeks. At the end of the trial, samples were randomly taken from the rearing tanks and hemolymph indices including serum biochemical, immune and antioxidant indices were measured.

    Results and Discussion

    According to the results, immune indices such as lysozyme and immunoglobulin increased significantly compared to the control group (p<0.05). So that in case of lysozyme, the highest amount was recorded in T2 (by adding 2 g/kg chitosan), while in immunoglobulin, the highest amount was observed in T1. Serum antioxidant activity such as superoxide dismutase (in T1 and T2) and catalase (in T1, T2 and T3) increased significantly compared to the control group (p<0.05). Also, the results of the serum biochemical analyses exhibited that only ALP enzyme recorded a significant difference (p<0.05), so that the highest value was observed in T3. According to the results, there was no significant difference (p>0.05) in ALT and AST enzymes among treatments. So that the highest amounts of these two enzymes were observed in T2 and the control group, respectively.

    Conclusion

      The results of this study indicate the positive effects of chitosan on immune indices in Vannamei shrimp. Therefore, it is possible to recommend using chitosan as a natural and immune stimulant for culture of L. vannamei.

    Keywords: Chitosan, Immunity, Immunoglobulin, Antioxidant, White Leg Shrimp
  • ایمان صبوری گرگان، ولی الله جعفری*، رقیه صفری، علی حاجی بگلو

    این تحقیق به منظور بررسی اثرات به کارگیری مجزا و تلفیقی پودر گشنیز و لاکتوباسیلوس پلانتروم بر عملکرد رشد، پارامترهای ایمنی سرم و موکوس در ماهی گورخری (Danio rerio) انجام شد. بدین منظور تعداد 360 قطعه ماهی گورخری با میانگین وزن حدود 3/0گرم تهیه و به مدت دو هفته برای سازگاری با شرایط آزمایش نگهداری شد. تغذیه با 4 تیمار و هر تیمار با سه تکرار شامل گروه شاهد (غذای تجاری بدون افزودنی)، غذای تجاری همراه با 1% پودر گشنیز، گروه سوم تغذیه شده با غذای تجاری همراه با CFU/g 107 پروبیوتیک لاکتوباسیلوس پلانتاروم و گروه چهارم تغذیه با غذای تجاری همراه با 1% پودر گشنیز و CFU/g  107پروبیوتیک لاکتوباسیلوس پلانتاروم می باشد. در پایان دوره از تیمارها نمونه برداری شد. نتایج شاخص های رشد نشان داد اختلاف معنی داری در شاخص های وزن اولیه و درصد بقا در هیچ یک از تیمارهای مجزای پودرگشنیز و لاکتوباسیلوس پلانتاروم و تیمار ترکیبی (با اثر متقابل) نشان نداد (P>0.05) . در تیمار وزن نهایی، افزایش وزن و درصد افزایش وزن اختلاف معنی داری در تیمار مجزای گشنیز مشاهده نشد (P>0.05) ولی تیمارهای لاکتوباسیلوس پلانتاروم و ترکیبی با اثر متقابل اختلاف معنی داری را با سایر تیمارها نشان دادند (P≤0.05). میزان پروتئین کل سرم اختلاف معنی داری در تیمار مجزای پروبیوتیک و ترکیبی با سایر تیمارها مشاهده شد (P≤0.05) همچنین تیمار حاوی پودر گشنیز اختلاف معنی داری را با تیمار شاهد نشان داد (P≤0.05). در میزان لایزوزیم سرم در تیمارهای پودر گیشنیز، لاکتوباسیلوس پلانتاروم و تیمار ترکیبی نسبت به گروه شاهد اختلاف معنی داری را نشان دادند (P≤0.05).

    کلید واژگان: پروبیوتیک, پودر گشنیز, ماهی گوره خری, ایمنی
    Iman Sabori Gorgan, Valiollah Jafari *, Roghayeh Safari, Ali Hajibeglou

    This study was performed to investigate the effects of separate and combined application of coriander powder and Lactobacillus plantrum on growth performance, immune parameters of serum and mucus in zebrafish (Danio rerio). For this purpose, 360 pieces of zebrafish with an average weight of about 0.3 g were prepared and kept for two weeks to adapt to the experimental conditions. Feeding with 4 treatments and each treatment with three replications including control group (commercial food without additives), commercial food with 1% coriander powder, the third group fed with commercial food with 107 CFU / g Lactobacillus plantarum probiotic and the fourth group fed with Commercial food with 1% coriander powder and 107 CFU / g probiotic Lactobacillus plantarum. At the end of the course, the treatments were sampled. The results of growth indices showed no significant difference in initial weight indices and survival percentage in any of the separate treatments of powdery mildew and Lactobacillus plantarum and combined treatment (with interaction) (P> 0.05). There was no significant difference in final weight treatment, weight gain and weight gain percentage in separate coriander treatment (P> 0.05) but Lactobacillus plantarum and combination treatments showed significant differences with other treatments (P≤0.05). Total serum protein content was significantly different in separate probiotic and combination treatments with other treatments (P≤0.05) the treatment containing coriander powder showed a significant difference with the control treatment (P≤0.05). Serum lysozyme levels in coriander powder treatments, Lactobacillus plantarum and combination treatment showed a significant difference compared to the control group (P≤0.05). Total serum immunoglobulin level showed a significant difference in the separate treatment of probiotics and coriander with control treatment (P≤0.05) the combined treatment showed a significant difference with other treatments (P≤0.05). The amount of total mucus protein did not show in any of the separate treatments of powdery mildew and Lactobacillus plantarum and combination treatment (with interaction) (P> 0.05). There was a significant difference in the amount of mucus lysozyme in the combined treatment with other treatments (P≤0.05), the treatment containing probiotics showed a significant difference with the control and coriander (P≤0.05). There was a significant difference in the amount of total mucus immunoglobulin in the combined treatment with other treatments (P≤0.05) the treatment containing coriander powder and separate probiotics showed a significant difference with the control treatment (P≤0.05). In general, it can be said that the use of probiotics Lactobacillus plantarum and coriander powder improves the condition of Zebrafish.

    Keywords: Probiotics, Coriander Powder, Zebrafish, Safety
  • ولی الله جعفری*، حامد پاک نژاد، مرجان حسینی

    طی دهه های اخیر استفاده از گیاهان دارویی به منظور افزایش رشد و ارتقای سیستم ایمنی مورد توجه بسیاری قرار گرفته است. این مطالعه به منظور نشان دادن اثر مکمل گیاهی عصاره شیرین بیان  .Glycyrrhiza glabra L بر بیان ژن های فاکتور شبه انسولینی (IGF) ، فاکتور نکروز کننده تومور ((TNF و لیزوزیم (Lyz) در بچه ماهیان کپور معمولی Cyprinus carpio انجام شد. ماهیان با میانگین وزنی8.005±0.9 گرم به چهار گروه (هر گروه شامل سه تکرار) تقسیم شدند و با جیره های حاوی عصاره شیرین بیان در سطوح متفاوت صفر (شاهد)، 0.5، 1 و 2 درصد به مدت 56 روز تغذیه شدند. پس از پایان دوره پرورش نتایج نشان داد که با افزایش سطح مصرف عصاره شیرین بیان میزان افزایش وزن  و نرخ رشد ویژه  افزایش یافت و بالاترین مقادیر در ماهیان تغذیه شده با 2 درصد بود که اختلاف معنی داری با شاهد و سایر تیمارها داشت (0.05> P). کمترین میزان ضریب تبدیل غذایی نیز در تیمار 2 درصد بود. بیان ژن IGF نیز به صورت قابل  ملاحظه ای در تیمار 2 درصد بالاتر بود (05/0P<). سطح بیان ژن  لیزوزیم نیز در تیمار 2 درصد بالاتر از سایر گروه ها بود و اختلاف معنی داری با گروه شاهد و سایر تیمارها داشت 0.05> P). همچنین سطح 0.5 درصد عصاره باعث افزایش سطح بیان ژن TNF گردید که اختلاف معنی-داری با سایر تیمارها داشت (0.05> P). با توجه به نتایج این تحقیق عصاره شرین بیان می تواند باعث افزایش رشد به  واسطه افزایش بیان بیان ژن IGF و همچنین بهبود سیستم ایمنی غیر اختصاصی کپور معمولی از طریق افزایش بیان ژن های لیزوزیم و فاکتور نکروز کننده تومور شود.

    کلید واژگان: بیان ژن, لیزوزیم, عصاره شیرین بیان, IGF TNF
    Valiollah Jafari*, Hamed Paknejada, Marjan Hosseinia

    The study aimed to assess the impact of Glycyrrhiza glabra extract on IGF, TNF, and lysozyme gene expression in Cyprinus carpio. Fish, averaging 9.08±0.05 grams, were distributed across 12 tanks and subjected to three levels of G. glabra extract (0, 0.5, 1, and 2 %) over a 56-day feeding period. Results at the study's conclusion revealed that G. glabra extract notably enhanced growth factors, including final weight (FW), weight gain (WG), and specific growth rate (SGR). The most significant growth was evident in fish fed 2% of the extract, displaying substantial differences compared to both the control and other treatments (P<0.05). Treatment with 2% also demonstrated the lowest Feed Conversion Ratio (FCR), indicating efficient feed utilization. Regarding gene expression, the study found an upregulation of the IGF gene in fish treated with 2% of G. glabra extract compared to the control group. TNF gene expression showed its highest levels in fish fed 0.55 of the extract, while lysozyme gene expression exhibited notable differences specifically in the 2% treatment. Overall, the findings suggest that G. glabra extract positively influences growth by enhancing IGF gene expression and supporting the immune system in C. carpio.

    Keywords: Glycyrrhiza glabra, gene expression, IGF, TNF, lyzozyme
  • محمدحسین لشکربلوک، سید حسین حسینی فر*، محمد مازندرانی، ولی الله جعفری، رقیه صفری

    بدین منظور بچه ماهی های قزل آلای رنگین کمان (2-3 گرم) به مدت 8 هفته با جیره های آزمایشی حاوی سطوح مختلف (صفر (شاهد) 2، 4 و 8 گرم برکیلوگرم) پست بیوتیک تغذیه شدند. در پایان دوره شاخص های رشد و مقادیر سیستم دفاع آنتی اکسیدانی سرم اندازه گیری شد. شاخص های رشد (میانگین وزن، نرخ رشد ویژه، ضریب تبدیل غذایی، میزان بقا) بین ماهی های تغذیه شده با پست بیوتیک برپایه مخمر ساکارومایسس سرویزیه درمقایسه با گروه شاهد اختلاف معنی داری نداشت (0/05>p)، اگرچه افزایش رشد نسبت به گروه شاهد مشاهده گردید. بالاترین مقدار عددی رشد در بچه ماهی های تغذیه شده با 8 گرم پست بیوتیک به ازای کیلوگرم به دست آمد. همچنین بهبود ضریب تبدیل غذایی در بچه ماهی های تغذیه شده با پست بیوتیک مشاهده شد. اگرچه از نظر آماری این کاهش ضریب تبدیل غذایی معنادار نبود (0/05>p). در کلیه فاکتورهای آنتی اکسیدانی اختلاف معنی داری بین گروه شاهد و تیمار 8 گرم برکیلوگرم مشاهده شد (0/05<p). در میزان آنزیم کاتالاز بین گروه شاهد و تیمار 2 گرم و 8 گرم برکیلوگرم اختلاف معنی داری مشاهده شد (0/05<p). همچنین نتایج مشابهی درخصوص فعالیت آنزیم سوپراکسید دیسموتاز مشاهده گردید بطوریکه بین گروه شاهد و تیمار 8 گرم اختلاف معنی داری مشاهده شد (0/05<p). در رابطه با آنزیم گلوتاتیون پرکسیداز هم فقط بین گروه شاهد و تیمار 8 گرم بر کیلوگرم اختلاف معنی داری مشاهده شد و همچنین بیشترین میزان این آنزیم در تیمار 8 گرم بر کیلوگرم قابل مشاهده بود. با توجه به نتایج مطالعه حاضر، می توان نتیجه گرفت که استفاده از پست بیوتیک بر پایه مخمر ساکارومایسیس سرویزیه در رژیم غذایی قزل آلای رنگین کمان  می تواند برای بهبود شاخص های رشد و همچنین افزایش ظرفیت سیستم دفاع آنتی اکسیدانی در ماهی قزل آلای رنگین کمان توصیه شود.

    کلید واژگان: قزل آلای رنگین کمان, پست بیوتیک, ساکارومایسیس سرویزیه, سیستم دفاع آنتی اکسیدانی, رشد
    Mohammadhosein Lashkarboluk, Seyed hosein Hoseinifar*, Mohammad Mazandarani, Valiollah Jafari

    The aim of this research was to investigate the effects of different postbiotic levels on growth indicators, feed consumption and antioxidant defense system in rainbow trout (Oncorhynchus mykiss). For this purpose, rainbow trout fry (2-3 grams) were fed with experimental diets containing different levels (zero (control), 2, 4 and 8 grams per kilogram) of postbiotics for 8 weeks. At the end of the period, the growth indices and serum antioxidant defense system values were measured. Growth indices (average weight, specific growth rate, food conversion ratio, survival rate) were not significantly different between fish fed with postbiotic based on Saccharomyces cerevisiae yeast compared to the control group, although the increase in growth compared to the group The witness was observed. The highest numerical value of growth was obtained in fry fed with 8 grams of postbiotic per kilogram. Also, improvement of food conversion ratio was observed in fry fed with postbiotics. Although statistically, this decrease in food conversion coefficient was not significant. In all antioxidant factors, a significant difference was observed between the control group and the 8 g/kg treatment group. A significant difference was observed in the amount of catalase enzyme between the control group and the treatment group of 2 grams and 8 grams per kilogram. Also, similar results were observed regarding the activity of the superoxide dismutase enzyme, so that a significant difference was observed between the control group and the 8 gram treatment group. Regarding the glutathione peroxidase enzyme, a significant difference was observed only between the control group and the 8g/kg treatment, and the highest amount of this enzyme was observed in the 8g/kg treatment. According to the results of the present study, it can be concluded that the use of postbiotics based on Saccharomyces cerevisiae yeast in the diet of rainbow trout can be recommended to improve the growth indicators and also increase the capacity of the antioxidant defense system in rainbow trout.

    Keywords: rainbow trout, postbiotic, Saccharomyces cerevisiae, antioxidant defense system, growth
  • شبنم نژادمقدم*، محمدرضا ایمانپور، ولی الله جعفری، رقیه صفری

    با توجه به اثرات محر ک های ایمنی گیاهی بر واکنش ایمنی غیراختصاصی آبزیان، این مطالعه با هدف بررسی اثرات عصاره گیاه گزنه (Utrica dioica) بر شاخص های ایمنی موکوس (لیزوزیم، ایمنوگلوبولین کل و پروتئاز) و همچنین بیان ژن مرتبط با ایمنی TNF-alfa در لارو ماهی قرمز (Carassius auratus) صورت پذیرفت. تعداد 180 قطعه لارو ماهی با میانگین وزنی  014/0± 192/0گرم در 3 تیمار آزمایشی و هر تیمار با 2 تکرار شامل تیمار شاهد (جیره غذایی بدون عصاره)، تیمارهای با جیره غذایی حاوی عصاره (2 و 4 گرم در کیلوگرم غذا) به صورت تصادفی در آکواریوم های پرورش تقسیم و به مدت 6 ماه مورد تغذیه قرارگرفتند. ارزیابی شاخص های ایمنی موکوس، فعالیت لیزوزیم و آنزیم پروتئاز موجود در موکوس در ماهیان تغذیه شده با 4 گرم عصاره گزنه در مقایسه با شاهد و تغذیه شده با 2 گرم عصاره تفاوت معنی داری نشان داد (05/0˂p). در مقایسه میزان توتال ایمنوگلوبولین درماهیان تغذیه شده با عصاره گزنه با گروه شاهد اختلاف معنی داری مشاهده نشد (05/0<p). داده های بیان ژن اختلاف معنی دار در میزان بیان ژن TNF-alfa در ماهیان تغذیه شده با عصاره گزنه در مقایسه با گروه کنترل با یک روند وابسته به دوز را نشان داد (05/0˂p) و با افزایش سطح عصاره در جیره غذایی مقدار نسبی بیان ژن افزایش یافت. براساس نتایج این تحقیق و عصاره گزنه در بهبود شاخص های ایمنی موکوسی و بیان ژن ایمنی در ماهی قرمز به عنوان یک مکمل غذایی در بهبود عملکرد سیستم ایمنی غیر اختصاصی ماهی قرمز پیشنهاد می شود.

    کلید واژگان: گزنه, ماهی قرمز, ایمنی موکوسی, بیان ژن ایمنی
    Shabnam Nezhad Moghadam*, Mohammad Reza Imanpoor, Valiollah Jafari, Roghayeh Safari

    Considering the effect of plant immunostimulants on non-specific immune response in aquatic animals, the present study was conducted to investigate the effects of supplementation of goldfish (Carasius auratus) diet with (Utrica dioica) hydroalcohalic extract on mucosal immune response (total immunoglobin, lysozyme and protease) as well as immune related (TNF-alfa) gene expression. For this purpose, 180 fish with an average weight of 0.192 ± 0.014 were randomly divided in 6 aquaria (two replicate) and fed with this extract on three levels: 0, 2 and 4 gr/kg. Evaluation of mucosal immune parameters revealed that supplementation of diet with Utrica dioica significantly elevated lyzozyme and protease activity in fish fed 4 gr/kg compared to control and 2 gr/kg (p<0.05). Total immunogloubin didn’t show significant difference in fish fed supplemented diet compared to control (p>0.05). Molecular studies on immune gene (TNF-alfa) gene expression revealed significant increase in Achilleamille folium fed diet (p<0.05). Results showed immunomodulatory effects of dietary Utrica dioica extract on skin mocus as well as expression of inflammatory cytokine in gold fish.

    Keywords: Nettles, Goldfish, Mucosal Immune, Gene Expression
  • حمیدرضا نصیری، ولی الله جعفری*، سید حسین حسینی فر، محمد مازندرانی، هیئن وان دوان

    بررسی حاضر به منظور مطالعه اثر پکتین استخراج شده از پوست پرتقال به عنوان یک پری بیوتیک طبیعی بر شاخص های رشد و فعالیت آنزیم های گوارشی میگوی پا سفید غربی Litopenaeus vannamei  طراحی و اجرا گردید. بدین منظور میگوها با میانگین وزنی 3 گرم  با چهار تیمار غذایی شامل: شاهد (بدون پکتین) و سه تیمار با سطوح مختلف 5/0، 1 و 5/1 درصد پکتین به مدت 60 روز تغذیه شدند. وزن نهایی و شاخص رشد ویژه میگوی تغذیه شده با سطوح 1 و 5/1 درصد به طور معنی داری از سایر تیمار ها بالاتر بود (05/0>p). بررسی آنزیم های گوارشی نظیر آمیلاز، پروتیاز و لیپاز نشان داد که گروه های تغذیه شده با سطوح مختلف پکتین بیشترین میزان آنزیم های گوارشی را در مقایسه با گروه شاهد نشان دادند (05/0>p). نتایج به دست آمده حاکی از نقش پکتین به ویژه در سطح 5/1 درصد به عنوان یک پری بیوتیک طبیعی در تحریک رشد و  بهبود وضعیت گوارشی بود.

    کلید واژگان: پوست پرتقال, پکتین, میگوی پا سفید غربی, شاخص رشد و آنزیم های گوارشی
    HamidReza Nasiri, Valialah Jafari*, S.Hoseyn Hosseynifar, Mohammad Mazandarani, Hien Van Doan

    The present study was focused on the potential of citrus peel as a source of pectin. Pectin is a prebiotic was extracted from Orange peel. in that case, pectin used in shrimp feed to investigate the growth performance and  digestive enzyme activity in litopenaeus vannamei. to do this purpose, six hundred juvenile shrimp with 3 gram mean weight purchased and two month feeding trial was performed using different levels of pectin (0, 0.5, 1, 1.5 %). The result showed highest growth performance were observed in shrimp fed diet containing 1% pectin compared other treatments  (P<0.05). digestive enzyme activity studies showed significant increase of amylase, protease and  lipase levels in all treatments containing pectin(P<0.05). The results indicated the role of pectin as a natural prebiotic in stimulating growth and antioxidant defense, improving digestive status.

    Keywords: orange peels, pectin, Litopenaeus vannamei, growth performance, digestive enzyme
  • اسماعیل جباری، ولی الله جعفری*، رقیه صفری، سید حسین حسینی فر، محمدرضا ایمانپور

    به همین منظور هدف از این مطالعه بررسی اثر پکتین و لاکتوباسیلوس پلانتاروم بر فاکتورهای رشد و بیان ژن های GH و IGF فیل ماهی می باشد. به همین منظور تعداد 120 بچه فیل ماهی با میانگین وزنی 3±15 گرم به صورت تصادفی در تانک های 400 لیتری توزیع شدند. تیمارها شامل شاهد، جیره حاوی پکتین (1درصد)، پکتین (2درصد)، پروبیوتیک L. plantarum (cfu g-1 107)، پروبیوتیک L. plantarum (cfu g-1 108)، ترکیب پروبیوتیک L. plantarum (cfu g-1 107) و پکتین (1 درصد)، ترکیب پروبیوتیک L. plantarum (cfu g-1 108) و پکتین (1 درصد)، ترکیب پروبیوتیک L. plantarum (cfu g-1 107) و پکتین (2 درصد) و ترکیب پروبیوتیک L. plantarum (cfu g-1 108) و پکتین (2 درصد) بودند. پس از 8 هفته تغذیه زیست سنجی به منظور ارزیابی فاکتورهای رشد انجام شد و جهت ارزیابی بیان ژن نمونه برداری از مغز و کبد انجام شد. در پایان دوره آزمایش نتایج نشان داد که اگرچه استفاده از پکتین و لاکتوباسیلوس پلانتاروم به صورت منفرد در جیره باعث افزایش عملکرد رشد شد اما بالاترین میزان وزن نهایی، افزایش وزن و نرخ رشد ویژه و کمترین میزان ضریب تبدیل غذایی در ماهیان تغذیه شده با سطح 2 درصد پکتین و cfu g-1 108 بود که اختلاف معنی داری با سایر تیمارها و گروه شاهد داشت (P<0.05). همچنین بیشترین سطح بیان ژن های GH و IGF نیز در این تیمار مشاهده شد و کمترین سطح بیان در گروه شاهد بود. به طورکلی ترکیب پکتین و لاکتوباسیلوس پلانتاروم به ترتیب 2 درصد و cfu g-1 108در جیره دارای اثرات مثبت و معنی داری روی عملکرد رشد بچه فیل ماهی می باشد.

    کلید واژگان: پروبیوتیک, پربیوتیک, عملکرد رشد و بیان ژن
    Esmaeil Jabbari, Valiollah Jafari *, Roghayeh Safari, Seyed Hossein Hoseinifar, Mohammadreza Imanpour

    Increasing the growth and immune system of beluga sturgeon (Huso huso) which is a valuable species is an important aim for aquaculture so The purpose of this study was to investigate the effect of pectin and L. plantarum on growth performance and growth genes of juvenile beluga sturgeon (Huso huso). Triplicate groups of beluga juveniles each (15 ± 3 g) were placed in 9 oval tanks (400) and fed with the 107 cfu g-1, 108 cfu g-1, pectin (1%), pectin (2%), 107 cfu g-1 and 1% pectin, 107 cfu g-1 and 2% pectin, 108 cfu g-1 and 1% pectin, 108 cfu g-1 and 2% pectin and control group. The trial lasted 8 weeks. At the end of experiment biometery was done and brain and liver tissue were separataed. Results showed that although pectin and L. plantarum could enhance growth factors separately,the highest FW, GW and SGR was observed in fish fed 108 cfu g-1 and 2% pectin which had significant differences with others treatments and control (P<0.05). Also the highest genes expression was in this treatment and the lowest in control. In general, pectin and L. plantarum could significantly affect growth performance in juvenile blugae

    Keywords: Probiotic, Prebiotib, growth performance, gene expression
  • علی حاجی بگلو*، کیمیا علائی، ولی الله جعفری، سید حسین حسینی فر، علی جافر

    هورمون 17 آلفا- متیل تستوسترون از جمله آندروژن هایی است که در سیکل جنسی نقش داشته و برای افزایش رشد و تغییر صفات ثانویه مورد استفاده قرار می گیرد. این پژوهش با هدف ایجاد جمعیت تمام نر در ماهی دم شمشیری (Xiphophorus helleri) انجام شد. در این آزمایش ماهیان در قالب گروه های آزمایشی شامل گروه کنترل، هورمون 17 آلفا- متیل تستوسترون با 3 سطح (400،300و500 میلی گرم در کیلوگرم جیره)، آروماسین با سطح (45،30 و60 میلی گرم در کیلوگرم جیره) و تابش نور سبز (به صورت 12 ساعت روشنایی و 12 ساعت تاریکی) هر یک با 3 تکرار به مدت 45 روز اجرا شد. در این آزمایش در گروه آروماسین 45 میلی گرم در کیلوگرم جیره (79/9 درصد) بیشترین درصد نرسازی دیده شد. درصد مولدین ماده تغییر جنسیت یافته به نر در تیمار نورسبز بالاتر از سایرتیمارها بود. همچنین درصد بقا در تیمار نورسبز و آروماسین بالاتر از تیمار 17 آلفا متیل تستوسترون بود. در مجموع با توجه به درصد نرسازی و درصد مولدین ماده تغییر جنسیت یافته به نر به ترتیب تیمار نورسبز و تیمار آروماسین بهترین تیمار تشخیص داده شد. در مجموع نتایج نشان داد به منظور القای نرسازی در ماهی دم شمشیری آروماسین می تواند گزینه مناسبی برای جایگزینی با هورمون متیل تستوسترون باشد.

    کلید واژگان: ماهی زینتی, ماهی دم شمشیری Xiphophorus helleri, هورمون 17 آلفا- متیل تستوسترون, تابش نور سبز و مهار کننده آروماتاز
    Ali Hajibeglou *, Kimia Allaei, Valiollah Jafari, Hosein Hoseinifar, Ali Jafar

    The alpha-17-methyltestosterone is one of the androgens hormone involved in the sexual cycle and is used to increase growth and change sexual secondary charactristics. The aim of this study was to induction of masculinization in Xiphophorus helleri. in this experiment, fish in experimental groups including: Control group, 17 alpha-methyl testosterone with 3 levels (400, 300 and 500 mg/kg diet), aromasin with levels (45, 30 and 60 mg/kg diet) and green light radiation (12 hours of light and 12 hours of darkness) each with 3 repetitions for 45 days. Results showed that in group with 45 mg aromasin /kg diet (79.9%) higher percentage of masculinization were observed. The percentage of masculinization in females treated in treatment green light was significantly higher than other treatmens. Also, The percentage of survival in the green light group and aromasin was higher than 17 alpha-methyl testosterone group. In general, according to the results of masculinization, the percentage of masculinization in females treated with 45 mg aromasin/kg diet and green light treatment were recognized as the highest results, respectively. Overall, the results showed that in order to induction of masculinization in swordfish, Aromasin could be a suitable alternative to methyltestosterone.

    Keywords: Ornamental fish, Xiphophorus helleri, hormone 17 alpha-methyl testosterone, green light radiation, aromatase inhibitor
  • فاطمه واحدی امیری*، ولی الله جعفری، رقیه صفری، سید حسین حسینی فر

    در این تحقیق تاثیر سطوح مختلف پروبیوتیک لاکتوباسیلوس پلانتاروم در جیره غذایی بر هورمون های جنسی استرادیول و بافت گنادی ماهی گورخری بررسی شد. تعداد 600 قطعه بچه ماهی بامیانگین وزنی01/0±15/0 گرم در 4 تیمار و 3 تکرار با جیره ی غذایی پایه همراه با سه سطح پروبیوتیک لاکتوباسیلوس پلانتاروم (CFU/gr 105، 106 و107) به مدت سه ماه تغذیه شدند. در پایان دوره و مشخص شدن جنسیت، جنس نر از آزمایش خارج و جنس ماده به مدت 1 ماه به وسیله همان جیره های تغذیه شدند. در انتهای دوره از کل بدن ماهی استفاده گردید و پس از تهیه سرم، به روش RIA میزان هورمون های استروییدی اندازه گیری گردید. سپس بخشی از بافت گناد نمونه برداری و میکروسکوپ نوری بررسی شد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان دهنده افزایش این هورمون در زمان ویتلوژنز می باشد که در تیمار تغذیه شده با CFU/gr106 لاکتوباسیلوس پلانتاروم افزایش معنی داری نسبت به بقیه تیمارها نشان می-دهد(P<0.05). ولی تیمار تغذیه شده با CFU/gr107 لاکتوباسیلوس پلانتاروم روند کاهشی داشته است. در مقاطع بافتی در تیمار شاهد بیشتر تخمک ها به وضوح در مرحله ی دوم و سوم رسیدگی جنسی قرار دارند. در تیمار تغذیه شده با CFU/gr106 لاکتوباسیلوسپلانتاروم بخش عمده تخمک ها در مرحله سوم و چهارم و حتی انتهای مرحله چهارم بلوغ بودند. که نسبت به تیمارهای تغذیه شده با CFU/gr 105و CFU/gr107 لاکتوباسیلوس پلانتاروم این مراحل بیشتر مشاهده می شود. نتایج مطالعه حاضرنشان می دهد که استفاده از پروبیوتیک ها لاکتوباسیلوس پلانتاروم در مقدار موثر می تواند به عنوان یک راهبرد جدید در بهبود عملکرد تولیدمثلی مورد توجه قرار گیرد.

    کلید واژگان: تولید مثل, پروبیوتیک, ماهی گورخری, بیان ژن
    Fatemeh Vahediamiri *, Valialah Jafari, Roghayeh Safari, Seyd Hossein Hoseinifar

    The objective of this study was to investigate the effect of different levels of Lactobacillus plantarum probiotic on estradiol hormone and gonad tissue in zebrafish (Danio rerio). So, six hundred healthy zebrafish (0.15+0.01 gr) were randomly distributed in 12 glass aquariums and fed experimental diets contain different levels of L. plantarum (0%, 105, 106 and 107CFU/gr ) for 3 months . After this period and sex determination, males were seprated and females fed probiotic for 1 month more. At the end of the experiment, the whole body of the fish was used to measure the hormone, the amount of esteroid hormone was measured by RIA method. Also of the histological point of view were studied by light microscope. The results of this study showed an increase in the amount of estradiol hormone during vitellogenesis in fish fed 106 CFU/gr L. plantarum which had a significant difference with other treatments (P <0.05). However, 107 CFU/g fed L. plantarum treatment had a decreasing trend. In tissue sections, the most of the eggs in control were clearly in the second and third stages of sexual maturation while in the 106 CFU/gr fed treatment, most of the eggs were in the third and fourth stages and even at the end of the fourth stage of maturation.These stages were more common than treatments fed 105 CFU/g and 107 CFU/g L. plantarum. The results of the present study indicated that the use of probiotics L. pentarum in the effective amounts can be considered as a new strategy to improve reproductive performance.

    Keywords: Reproduction, Probiotic, Zebrafish, Gene expression
  • ولی الله جعفری*، محمدمهدی رضایی

    تغذیه صحیح تضمین کننده بقا، رشد مناسب و سلامت آبزی می باشد. صنعت آبزی پروری همواره دارای عوامل استرس زا مانند تراکم بالا، حمل و نقل، دستکاری و تغییر کیفیت آب است که موجب اثر نامطلوب بر سلامتی و رشد ماهیان می شود. در ماهی ، عوامل استرس زا آبشار هورمونی را در محورهای هیپوتالاموس-هیپوفیز- اینترنال (HPI) و هیپوتالاموس-سمپاتیک-کرومافین (HSC) آغاز می کند تا چندین واکنش فیزیولوژیکی را برای تنظیم و حفظ هموستاز ایجاد کند و تاثیرات منفی بر فرآیندهای مختلف فیزیولوژیکی ماهی مانند رشد، تولیدمثل و ایمنی را ایجاد می کند. در پرورش ماهی، چندین راه برای جلوگیری از بروز تاثیرات منفی استرس و دستیابی به حداکثر سلامتی حیوان بدون تاثیر بر عملکرد تولید، به کار گرفته می شود که استفاده از استراتژی های جدید تغذیه، روشی آسان و عملی برای بهبود وضعیت سلامتی ماهی است. تغییرات نسبت پروتیین، چربی ها و کربوهیدرات ها در رژیم غذایی، استفاده از ویتامین ها به ویژه اسید اسکوربیک، مواد جدید حاصل علم بیوتکنولوژی مانند انواع پروبیوتیک ها، نوکلیوتیدها و پلی ساکاریدها مورد مطالعه قرار گرفته اند که بیشترین مطالعات به ترتیب در رابطه با افزودن اسیدهای آمینه، ویتامین ها، اسیدهای چرب، پروبیوتیک ها و مواد معدنی بوده است. مواد تحریک کننده ایمنی به صورت افزودنی به مواد غذایی تجویز می شوند که معمولا مکانیسم های دفاعی ذاتی (غیر اختصاصی) و مقاومت را در برابر عوامل بیماری زای خاص افزایش می دهند و ممانعت از سرکوب سیستم ایمنی ناشی از استرس را افزایش می دهند. در این بررسی مروری، پاسخ های مختلف فیزیولوژیکی در میان گونه های ماهی که با رژیم های غذایی کاهش دهنده تنش تغذیه می شوند، ارزیابی شده است.

    کلید واژگان: تغذیه, مکمل غذایی, کاهش استرس, بازماندگی و ایمنی
    Valiollah Jafari *, Mohammad Mehdi Rezaei

    Proper nutrition is one of the most important pillars of success in the aquaculture industry, which accounts for about 50% of costs and on the other hand ensures survival, proper growth and aquatic health. The aquaculture industry always has stressors such as high density, transportation, manipulation and changes in water quality that have an adverse effect on fish health and growth. In fish, stressors initiate hormonal cascades along the hypothalamic-pituitary-internal (HPI) and hypothalamic-sympathetic-chromaffin (HSC) axes to trigger several physiological reactions to regulate and maintain homeostasis and adversely affect various fish physiological processes such as Grows growth, reproduction and immunity. In fish farming, several ways are used to prevent the negative effects of stress and achieve maximum animal health without affecting production performance, and the use of new feeding strategies is an easy and practical way to improve the health of fish. Changes in the ratio of proteins, fats and carbohydrates in the diet, the use of vitamins, especially ascorbic acid, new substances in biotechnology such as probiotics, nucleotides and polysaccharides have been studied. Fatty acids, probiotics and minerals. Immunosuppressants are prescribed as food additives, which usually increase innate (non-specific) defense mechanisms and resistance to certain pathogens, and increase inhibition of stress-induced immune suppression. In this review, different physiological responses were assessed among fish species fed stress-reducing diets.

    Keywords: Nutrition, dietary supplement, stress reduction, survival, safety
  • ولی الله جعفری*، حمیدرضا نصیری، سید حسین حسینی فر، محمد مازندرانی، هین وان دوان

    هدف از مطالعه حاضر بررسی اثرات پکتین استخراج شده از پوست پرتقال به عنوان یک پربیوتیک طبیعی بر شاخص های همولنف، شاخص های ایمنی غیر اختصاصی، سیستم دفاع آنتی اکسیدانی، گوارشی میگوی پا سفید غربیLlitopenaeus vannamei بود. بدین منظور میگوی پا سفید غربی با میانگین وزنی 3 گرم و در چهار تیمار؛ شاهد(بدون پکتین)، و وسه تیمار 5/0، 1 و 5/1 درصد پکتین بودند. میگو ها به مدت 2 ماه با جیره های آزمایشی تغذیه شدند. مصرف پکتین سبب بهبود تعداد هموسیت کل در همه گروه های تغذیه شده با پکتین، هموسیت هیالینه در گروه تغذیه شده با پکتین 1 درصد و هموسیت گرانولار بزرگ در گروه تغذیه شده با سطح 5/1 درصد پکتین نیز گردید (05/0 > P). ولی بر بازماندگی میگو ها و میزان لیزوزیم، پروتئین کل و گلوکز اثر معنی داری نداشت (05/0 > P). آنزیم های آنتی اکسیدانی در پژوهش حاضر نشان دهنده افزایش فعالیت کاتالاز و سوپراکسید دیسموتاز در تیمارهای 5/0 و 5/1 درصد پکتین بود. از نظر آماری، میزان فعالیت آنزیم مذکور در تیمار با پکتین 1 درصد و تیمار شاهد تفاوت معنی داری نداشت(05/0 > P). بیشترین میزان فعالیت فنول اکسیداز، مربوط به گروه تغذیه شده با پکتین 1 درصد بود. اما میزان فعالیت این آنزیم در دو تیمار 5/0 و 5/1 درصد تفاوت معنی داری با گروه شاهد نداشتند(05/0 > P). نتایج نشان داد، پکتین به عنوان یک پر بیوتیک طبیعی در تحریک دفاع آنتی-اکسیدانی، و بهبود سیستم ایمنی موثر هستند.

    کلید واژگان: میگوی پا سفید غربی, سیستم ایمنی غیر اختصاصی, سیستم آنتی اکسیدانی
    Valiollah Jafari *, Hamid Reza Nasiri, Seyed Hossein Hoseinifar, Mahammd Mazandarani, Hien Van Doan

    The aim of this study was to investigate the effects of pectin extracted from orange peel as a natural prebiotic on hemolymph markers, nonspecific immune markers, antioxidant defense system, and digestive function of Llitopenaeus vannamei. the group fed with 1.5% pectin level (P <0.05). However, it had no significant effect on shrimp survival and lysozyme content, total protein and glucose (P >0.05). Antioxidant enzymes in the present study showed an increase in catalase and superoxide dismutase activity in 0.5 and 1.5% pectin treatments. Statistically, the activity of this enzyme in treatment with 1% pectin and control treatment was not significantly different (P >0.05). The highest phenol oxidase activity was in the group fed with 1% pectin. However, the activity of this enzyme in the two treatments of 0.5 and 1.5% were not significantly different from the control group (P >0.05). The results showed that pectin as a natural probiotic is effective in stimulating antioxidant defense, and improving the immune system.

    Keywords: Leg white shrimp, nonspecific immune system, Antioxidant system
  • زینب رضاقلی تبار*، محمد مازندرانی، ولی الله جعفری

    به منظور افزایش مقاومت ماهیان در برابر استرس های محیطی؛ می توان از افزودنی های تغذیه ای در جیره ی غذایی ماهیان استفاده کرد. در این خصوص، تعداد 180ماهی با میانگین وزنی (063/0±84/10) گرم در چهار تیمار و با 3 تکرار و 15 قطعه ماهی در هر تکرار و با جیره های حاوی صفر، 5/0، 1، و 2 درصد عصاره گیاه -آویشن در مدت 70 روز تغذیه، بررسی شدند. در پایان دوره 30 قطعه ماهی از هر تیمار به مدت 12 ساعت تحت تنش شوریppt 13 (برای بررسی پارامترهای بیوشیمیایی) و 14 (برای سنجش بقا و میزان مقاومت) قرار گرفتند. به این منظور خون گیری در زمان های قبل از تنش، 6، 24 ،72 و 168ساعت پس از تنش انجام شد. در این بررسی افزودن عصاره گیاه آویشن در مدت پرورش، اثر معنی داری بر مقاومت ماهی در مواجهه با تنش شوری نداشت (05/0>P). مقادیر کورتیزول، گلوکز، پروتئین کل، آلبومین قبل از تنش شوری اختلاف معنی دار بین تیمارها نشان نداد (05/0>P). با افزایش شوری کورتیزول و گلوکز نیز افزایش یافتند که همه ی تیمارها تغییر معنی-داری نسبت به قبل ازتنش شوری نشان دادند (05/0 <P).در این بررسی آلبومین و پروتئین کل اختلاف معنی داری در زمان های مختف خون گیری نداشتند (05/0< p). بر اساس نتایج بررسی حاضر افزودن عصاره آویشن در سطوح 5/0، 1 و 2 درصد جیره تاثیری مقاومت ماهی و نیز فراسنجه های بیوشیمیایی خونی ماهی کپورمعمولی در مواجهه با استرس شوری نداشت.

    کلید واژگان: ماهی کپور معمولی(Cyprinus carpio), عصاره ی آویشن, مقاومت, فراسنجه های بیوشیمیایی خون, استرس شوری
    Zeinab Reza Gholi Tabar *, Mohammad Mazandarani, Valiallah Jafari

    In order to survey the effect of Thyme (Thymus vulgaris) extract on the common carp , 180 fish with the average weight of 10.84±0.063 were randomly divided into four groups (with Thyme extract added in 0, 0.5, 1 and 2 % to the fish diet) in three replicates (each with 15 fish) for 70 days. At the end of this period, 30 fish from each group were exposed to the seawater with 13 and 14 ppt for 12 hours to survey biochemical parameters and survival rate and resistance, respectively. In this regard, blood samples were collected before salinity stress and 6, 24, 72 and 168 hours after salinity stress. Our results showed that added Thyme supplement into the food has no effect on fish resistance during the experimental period (P>0.05). Cortisol, glucose, total protein, albumin showed no significant differences between treatments before salinity stress (P> 0.05). However, increasing salinity increased cortisol and glucose significantly in all treatments compared to pre-salinity stress (P <0.05). Albumin and total protein did not show any significant difference in any treatments (P >0.05). Based on the results of the present study, adding thyme extract at 0.5, 1 and 2% into the diet did not have any effect on fish resistance and blood biochemical parameters of the common carp exposed to the salinity stress.

    Keywords: Common carp (Cyprinus carpio), Thyme extract, Resistance, Blood biochemical parameters, Salinity stress
  • تقی تازیکی، ولی الله جعفری*، محمد مازندرانی، سید حسین حسینی فر

    استفاده از اسید های آمینه آزاد در جیره غذایی ماهیان، به طور معمول باعث تغییر در رفتار غذایی شده و مصرف و کارایی بیشتر غذا را در پی خواهد داشت. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثرات سطوح مختلف اسید آمینه ال-پرولین و ال-آلانین  بر شاخص های خون شناسی و بازماندگی مواجهه با تنش شوری در ماهی کپور معمولی می باشد. به همین منظور تعداد 450 قطعه بچه ماهی کپور معمولی با وزن متوسط (2/0±14 گرم) به طور تصادفی در 30 مخزن 300 لیتری توزیع شدند. ماهیان به مدت 60 روز با 10 تیمار غذایی (تیمار شاهد، سه تیمار پرولین (5/0، 1 و 5/1 درصد)، سه تیمار آلانین (5/0، 1 و 5/1 درصد) و سه تیمار ترکیبی (25/0+25/0، 5/0+5/0، 75/0+75/0 درصد پرولین-آلانین) تغذیه شدند. جهت بررسی مقاومت بچه ماهیان در برابر تنش شوری، در انتهای دوره به مدت یک هفته در معرض شوری ppt 15 قرار گرفتند. بالاترین مقدار گلبول قرمز خون در تیمار ترکیبی 75/0+75/0 پرولین-آلانین مشاهده شد که با تیمارهای پرولین و تیمار 5/0 و 1 درصد آلانین تفاوت معنی داری را نشان داد (P<0.05). مقدار گلبول سفید خون در تیمارهای ترکیبی و شاهد در بالاترین مقدار بود که با سایر تیمارها تفاوت معنی داری داشت (P<0.05). مقدار هموگلوبین، هماتوکریت، لیزوزیم، ایمنوگلوبین، پروتئین کل و آنزیم های کبدی در تمام تیمارها تفاوت معنی داری را نشان نداد (P>0.05). مقدار MCH در تیمار 1 درصد پرولین در بالاترین مقدار بود که تفاوت معنی داری با تیمار ترکیبی 75/0+75/0 پرولین-آلانین داشت (P<0.05). مقدار MCV در تیمار ترکیبی 75/0+75/0پرولین-آلانین با سایر تیمارها تفاوت معنی داری داشت. بالاترین مقدار لنفوسیت در تیمارهای ترکیبی 5/0+5/0، 75/0+75/0 پرولین-آلانین مشاهده شد. بالاترین مقدار نوتروفیل در تیمار 1 درصد پرولین مشاهد شد. در مقدار مونوسیت و ایوزینوفیل هم در بین تیمارها تفاوت معنی داری وجود داشت. همچنین بالاترین درصد بازماندگی در تیمارهای ترکیبی 75/0+75/0 و 5/0+5/0 پرولین-آلانین بدست آمد که با سایر تیمارها تفاوت معنی داری داشت. با توجه به نتایج فوق و وجود تفاوت معنی دار در برخی از نتایج بدست آمده به نظر می رسد دو اسیدآمینه ال-پرولین و ال-آلانین در سطح ترکیبی  5/0+5/0 درصد می تواند در بهبود شاخص های خون شناسی و بازماندگی در بچه ماهی کپور معمولی موثر واقع شود.

    کلید واژگان: اسید های آمینه آزاد, ماهی کپور معمولی, شاخص های خون شناسی, بازماندگی
    Taghi Taziki, Vali Ollah Jafari*, Mohhamad Mazandarani, Seyed Hossein Hosseini Far

    The use of free amino acids in fish diets typically results in a change in dietary behavior and more feed intake. The purpose of the present study was to investigate the effects of different levels of amino acids L-Proline and L-Alanine on common carp. For this purpose, 450 number of juvenile common carp with an average weight of 14±0.2 g were randomly distributed in 30 tanks 300 liter equipped with aeration system. Fish for 60 day were fed with 10 treatments dietary includes three levels of proline (0.5, 1 and 1.5 %), three levels of alanine (0.5, 1 and 1.5 %), three levels of proline-alanine combination (0.5, 1 and 1.5 %) and basal diet (control). Blood samples were taken at the end of the period. At the end of the period, the treatments were exposed to 15 ppt salinity at the end of the period to evaluate the resistance of the fish to salinity stress. The highest amount of erythrocytes was observed in the combination treatment 0.75 + 0.75 proline-alanine, but there was no significant difference with other combination treatments and 1.5% alanine treatment but with other treatments, especially the control treatment showed a significant difference. White blood cell count was the highest in the combination and control treatments, which was significantly different from the other treatments. Hemoglobin, hematocrit, lysozyme, immunoglobulin, total protein and liver enzymes (ALP, AST and ALT) were not significantly different among all treatments. MCH was highest in 1% proline treatment which had significant difference with combination treatment 0.75 + 0.75 + proline-alanine but did not show any significant difference with other treatments. MCV value in combination treatment 0.75 + 0.75 + proline-alanine was significantly different from other treatments. Also, MCHC values ​​were not significantly different among all treatments. The highest amount of lymphocytes was observed in the combination treatment 0.5 + 0.5 and 0.75 + 0.75 + proline-alanine which was significantly different from other treatments, especially control treatment. The highest amount of neutrophils was observed in 1% proline treatment and the lowest value was in combination treatments (without significant difference) which were significantly different from other treatments. There was also a significant difference in the amount of monocytes and eosinophil between treatments. The highest survival rates were 58.60 ± 1.46 and 53.84 ± 4.41 in combination treatment 0.75 + 0.75 and 0.5 + 0.5 proline-alanine, respectively. Finally, it can be said that there is a significant difference in some of the results, it seems that the two amino acids L-proline and L-alanine at the combined level of 0.5 + 0.5% can be effective in improving hematological and survival parameters in juvenile cyprinus carpio.

    Keywords: Free amino acids, Common carp, Hematological parameters, Survival
  • عبدالوهاب سهرابی*، سید حسین حسینی فر، حامد کلنگی میاندره، ولی الله جعفری

    هدف از این مطالعه بررسی اثرات پودر بررگ گواوا بر شاخص های رشد، مصرف جیره و برخی شاخص های سرمی بچه ماهی کپور معمولی (C. carpio) بود. بچه ماهی های کپور با میانگین وزنی (27/0±88/15 گرم) تامین و با تراکم 14 قطعه در 12 تانک فایبر گلاس ذخیره سازی شدند. بچه ماهی ها به مدت 8 هفته با جیره های غذایی آزمایشی حاوی صفر (شاهد) و 5/2، 5 و 10 گرم در کیلوگرم پودر برگ گواوا (4 تیمار و 3 تکرار) تغذیه شدند. در انتهای دوره شاخص های رشد، کارایی مصرف جیره (وزن نهایی، ضریب رشد ویژه و ضریب تبدیل غذایی) و نیز برخی از شاخص های سرمی (پروتئین کل، ایمونوگلوبولین کل و فعالیت آنزیم فسفاتاز قلیایی) بررسی شد. نتایج بدست آمده نشان داد تیمارهای حاوی پودر برگ گواوا به طور معنی داری سبب افزایش شاخص های رشد، وزن اکتسابی و کاهش ضریب تبدیل غذایی در مقایسه با تیمار شاهد گردید (05/0P<). بیشترین میزان بهبود کارایی رشد در تیمار 5/2 گرم در کیلوگرم پودر برگ گواوا مشاهده شد. تغذیه با پودر برگ گوا صرف نظر از سطح مورد استفاده سبب افزایش معنی دار سطوح پروتئین کل سرم خون شد (05/0P<).. نتایج بررسی سطوح ایمنوگلوبولین کل و فعالیت آنزیم فسفاتاز قلیایی سرم خون بچه ماهی های کپور تغذیه شده با پودر برگ گواوا نشان دهنده افزایش معنی دار در تیمار 10 گرم در کیلوگرم پودر برگ گواوا در مقایسه با سایر تیمارها بود (05/0P<). با توجه به این نتایج می توان گفت استفاده از پودر برگ گواوا می تواند به عنوان یک مکمل غذایی مفید جهت افزایش رشد و بهبود ایمنی بچه ماهی کپور معمولی مطرح باشد. اگرچه تعیین دقیق دوز بهینه بکارگیری این مکمل غذایی نیازمند مطالعات بیشتری است.

    کلید واژگان: ماهی کپور معمولی, پودر برگ گواوا, کارایی رشد, شاخص های سرمی
    Abdolvahhab Sohrabi*, Seyed Hossein Hoseinifar, Hamed Kolangi Miandare, Valiollah Jafari

    The aim of the present study was to evaluate the effects of dietary Guava (Psidium guajava) leaves powder (GLP) on growth parameters, feed utilization as well as some serum parameters of common carp (Cyprinus carpio) fingerlings. Common carp fingerlings (18.88±0.27 g) were supplied and stocked in twelve fiberglass tanks at density of 14 fish per tank. Fish were fed experimental diets contains 0 (control), 2.5, 5 and 10 g per kg GLP (4 treatments with 3 replicates). At the end of feeding trial growth parameters and feed utilization (final weight, SGR and FSR) as well as some serum parameters (Serum total protein, total Immunoglobulin and alkaline phosphatase activity) were measured. The results revealed that GPL treatments significantly increased growth parameters, weight gain and decrease feed conversion ratio (P<0.05). The best growth performance was observed in 2.5 g kg-1 GPL treatment. Regardless of inclusion level, supplementation of common carp diet with GPL increased serum total protein. Evaluation of serum total Ig and ALP activity revealed remarkable increase in 2.5 g kg-1 GPL treatments compared other groups (P<0.05). According to these results it can be concluded that GPL can be considered as beneficial feed additive for improving growth performance and immune status of common carp fingerlings. However, determination of the optimum inclusion levels merit further researches.

    Keywords: Common carp, Guava leaves powder, Growth performance, Serum parameters
  • محمدحسین ناصری، محمدرضا ایمان پور*، ولی الله جعفری، امید صفری

    به علت ویژگی ماندگاری زیاد ترکیبات استروژنی، اغلب آن ها در موجودات آبزی تجمع زیستی می یابند. این ویژگی به صورت مستقیم و غیرمستقیم می تواند بر میزان رشد آبزیان اثرگذار باشد. هدف از این مطالعه، تعیین اثرات هورمون 17 آلفا اتینیل استرادیول بر شاخص های رشد و پارامترهای خونی فرشته ماهی آب شیرین بود. تعداد 63 قطعه از فرشته ماهیان با میانگین وزنی 0/46±4/31 گرم به طور تصادفی به 3 گروه مساوی، در سه تکرار تقسیم شدند. در غذای گروه اول هیچ گونه هورمونی استفاده نگردید ولی در گروه دوم و سوم به ترتیب 2/5 و 5 میکروگرم در کیلوگرم از هورمون EE2 با غذای ماهی ترکیب شدند. ماهیان، دو بار در روز و در حد سیری غذادهی شدند. در این آزمایش، میزان رشد ویژه (0/22 درصد در روز)، میزان وزن به دست آمده (88/4 درصد) و فاکتور وضعیت (1/76) فرشته ماهیان گروه دوم در مقایسه با گروه های دیگر به طور معنی داری (0/05>p) افزایش یافت. هم چنین تغییرات معنی داری (0/05>p) در پارامترهای خونی فرشته ماهیان تغذیه شده با سطوح مختلف هورمون 17 آلفا اتینیل استرادیول ایجاد شد. این تغییرات به طور معنی داری به صورت افزایشی، در میزان گلبول های قرمز (RBC)، گلبول   های سفید (WBC)، هموگلوبین (Hb)، هماتوکریت (Hct)، میزان حجم گلبول قرمز (MCV)، میانگین هموگلوبین گلبول قرمز (MCH) و میانگین غلظت هموگلوبین سلولی (MCHC) ماهیانی که از دو سطح 2/5 و 5 میکروگرم هورمون EE2 در کیلوگرم غذا تغذیه کرده بودند، نسبت به گروه شاهد مشاهده شدند. ارزیابی نتایج در این آزمایش نشان داد که استفاده محدود از هورمون EE2 می تواند باعث افزایش رشد در فرشته  ماهیان آب شیرین گردد.

    کلید واژگان: 17 آلفا اتینیل استرادیول, فرشته ماهی آب شیرین, شاخص های رشد, پارامترهای خونی
    MohammadHosain Naseri, MohammadReza Imanpoor *, Valiollah Jafari, Omid Safari

    Due to the high stability properties of estrogenic compounds, most of them accumulate in aquatic organisms. This feature can directly or indirectly affect the growth rate of aquatic animals. The purpose of this study was to determine the possible effects of 17-alpha-Ethinyl estradiol on growth indices and blood parameters in freshwater Angelfish. According to this, accidentally 63 specimen’s angel fish with a mean weight 4.31± 0.46 divided equally to 3 groups in three replicates. EE2 not used in the control group, while for second and third groups the amount 2.5 and 5 µgkg-1 used respectively that in which combined the ethanol evaporation method. The angelfishes feed two times a day to the fullest extent. In this experiment, significant increasing (p < 0.05) observed to the specific growth rate (SGR) (0.22 % per day) and condition factor (1.76) in second group angelfishes than other groups. Also, significant variations (p < 0.05) performed to hematological indices in angelfishes that feed to different levels of EE2. This variations was increasingly the amounts that red blood cell (RBC) count, white blood cell (WBC) count, hemoglobin (Hb), hematocrit (Ht), blood hemoglobin level, Mean corpuscular hemoglobin (MCH), Mean corpuscular hemoglobin concentration (MCHC) in second and third groups than control group, respectively. Evaluate of results in this study shows that limit using of EE2 hormone can result in growth increasing in angelfishes.

    Keywords: 17α-ethinylestradiol, Freshwater angelfish, Growth indices, hematological parameters
  • شیدا گلی، ولی الله جعفری*، حامد پاکنژاد، الکساندر کاسومیان

    هدف از این مطالعه بررسی اثرات نانوذرات نقره بر پارامترهای رفتار غذایی چشایی از جمله شاخص جذابیت چشایی، کارایی صید و تعداد طعمه های مصرف شده  در تاس ماهی ایرانی نسبت به بعضی اسیدهای آمینه بود. رفتار غذایی در ماهی های گروه شاهد و ماهی هایی که به مدت 21 روز در معرض سه غلظت 01/0، 005/0 و 001/0 میلی گرم بر لیتر نانوذرات نقره قرار گرفته بودند، بررسی شد (هر گروه با 7 ماهی و 3 تکرار). سپس با استفاده از پلت های آزمایشی حاوی اکسید کروم 3/0 درصد، آگار 2 درصد و  اسید آمینه های مورد نظر (سرین، آرژنین، سیستیین، تیروزین، گلوتامیک اسید و آسپارتیک اسید) رفتار غذایی ماهی ها مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که غلظت های 01/0 و 005/0 میلی گرم بر لیتر نانوذرات نقره در هر شش آمینواسید و حتی در عصاره شیرونومید نیز تاثیر منفی و معنی داری را بر شاخص جذابیت چشایی ایجاد کردند (05/0p<). همچنین هر سه غلظت از نانوذرات نقره در همه آمینواسیدها منجر به کاهش معنی دار در مصرف طعمه ها شدند (05/0p<). میزان کارایی صید نیز در هر سه غلظت از نانوذرات نقره در اسید آمینه های سرین، آرژنین، سیستیین و تیروزین بصورت معنی داری کمتر از گروه شاهد بود (05/0p<).  با توجه به اینکه حتی غلظت 001/0 میلی گرم بر لیتر نانوذرات نقره نیز توانست بر رفتار غذایی تاس ماهی ایرانی تاثیر منفی داشته باشد. لذا توصیه می شود قبل از رهاسازی پسماندهای حاوی نانوذرات نقره به محیط های آبی مقدار آن در کمترین مقدار ممکن و یا در حد صفر باشد.

    کلید واژگان: جذابیت چشایی, سیستم های حسی, سمیت نانوذرات نقره, تاس ماهی ایرانی, Acipenser persicus
    Goli Sh, Jafari V*, Paknejad H, Kasumyan A

    The aim of this study was to evaluate the effects of silver nanoparticles (AgNPs) on taste feeding behavior of Persian sturgeon (Acipenser persicus) juveniles, including taste palatability index, fishing efficiency and the number of consumed pellets, to some amino acids. Taste Feeding behavior was investigated following exposure to 0.01, 0.005 and 0.001 mg L-1 AgNPs for 21 (each group with 3 replicates and each replicate with 7 fishes). Then, the feeding behavior of fishes was investigated by using of experimental pellets containing chromium oxide 0.3%, agar 2% and amino acids in question (Serine, Arginine, Cysteine, Tyrosine, Glutamic Acid, and Aspartic Acid).  The results showed that the taste palatability index was negative for all amino acids and pellets containing the Chironomidae larvae extract in concentrations of 0.01, 0.005 mg L-1 AgNPs. Also, the number of consumed pellets was significantly lower than the control for all amino acids (pFurthermore, AgNPs at all concentrations significantly reduced the fishing efficiency in amino acids of Arginine, Cysteine and Tyrosine. Considering that in this study the lowest Concentration of AgNPs also had a negative effect on taste feeding behavior of Persian sturgeon, therefore, it is recommended that the amount of AgNPs is less than 0.001 mg L-1 before release to aquatic environments.

    Keywords: Taste palatability, Sensory systems, Silver nanoparticles toxicity, Persian sturgeon
  • محمدحسین ناصری، محمدرضا ایمان پور*، ولی الله جعفری، امید صفری

    هدف از این مطالعه، تعیین غلظت کشنده نانوذرات اکسید روی بر فرشته ماهی آب شیرین بود. بر همین اساس، 126 قطعه فرشته ماهی با میانگین طول استاندارد 51/0±3 سانتی متر و میانگین وزن تقریبی 3/0±5/3 گرم تهیه و بعد از سازگاری با محیط جدید، آزمایش سمیت در قالب طرح کاملا تصادفی و در سه تکرار به مدت 96 ساعت انجام گردید. با احتساب گروه شاهد، 6 تیمار با غلظت های 0، 40، 80، 120، 160 و 200 میلی گرم در لیتر نانوذرات اکسید روی آماده شد. پس از اتمام آزمایش، داده های به دست آمده با روش آماری آنالیز پروبیت با سطح اطمینان 95 درصد مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند و میزان محدوده کشندگی 5 تا 95 درصد، از جدول پروبیت محاسبه گردید. سپس، میزان غلظت کشنده 50 درصد در زمان های 24، 48، 72 و 96 ساعت به ترتیب 04/188، 93/119، 75/83 و 99/74 میلی گرم در لیتر از طریق آنالیز پروبیت تعیین شد. نتایج در این آزمایش نشان می دهد که نانوذرات اکسید روی، به لحاظ درجه بندی سمیت برای فرشته ماهی آب شیرین در سطح کمی سمی قرار می گیرد.

    کلید واژگان: اکسید روی, پروبیت, سمیت, فرشته ماهی, نانوذره
  • ناصر شهرکی*، محمدرضا ایمانپور، پریا اکبری، رقیه صفری، ولی الله جعفری

    این مطالعه، به منظور ارزیابی اثر عصاره زنجبیل (Zingiber officinale) بر فعالیت آنزیم های گوارشی (کیموتریپسین، تریپسین، پروتیاز، لیپاز و آمیلاز) و برخی پارامتر های بیوشیمیایی (آلکالین فسفاتاز، پروتئین تام، آلبومین، گلوبولین و لیزوزیم) میگوی پا سفید غربی (Litopenaeus vannamei) انجام شد. تعداد 600 پست لارو میگو (با وزن اولیه 7/0±06/1 گرم) به طور تصادفی در 12 مخزن فایبرگلاس در4 تیمار با تراکم 50 میگو در هر تانک توزیع شدند. میگوهای گروه شاهد با غذای پایه بدون عصاره زنجبیل تغذیه شدند. میگوهای سایر گروه ها با غذاهای پایه حاوی 5/0،0/1 و 5/1 گرم بر کیلوگرم غذا تغذیه شدند. رژیم های غذایی به میزان 10 درصد وزن زنده بدن میگو به مدت 8 هفته مورد استفاده قرار گرفت. نتایج نشان داد که فعالیت آنزیم های آمیلاز، لیپاز و پروتیاز و میزان پروتئین تام، آلبومین و گلوبولین در گروه 5/0 و 0/1 گرم عصاره زنجبیل بر کیلوگرم غذا به طور معنی داری در مقایسه با گروه شاهد و 5/1 گرم عصاره زنجبیل بر کیلوگرم غذا افزایش یافت (5/ 0>p). بیشترین میزان فعالیت آنزیم های آمیلاز (05/0±35/1 واحد بر میلی گرم پروتئین) و لیپاز (0±09/0 واحد بر میلی گرم پروتئین) در گروه 1 گرم عصاره زنجبیل بر کیلوگرم غذا مشاهده شد. در مجموع، نتایج این تحقیق نشان داد که استفاده از سطوح 5/0 و0/1 گرم عصاره زنجبیل بر کیلوگرم غذا جهت افزایش فعالیت آنزیم های گوارشی و برخی پارامترهای بیوشیمیایی در جیره غذایی میگوی پاسفید غربی توصیه می گردد.

    کلید واژگان: میگوی پاسفید غربی, زنجبیل, سیستم ایمنی غیر اختصاصی, فعالیت آنزیم گوارشی
    Naser Shahraki*, MOHAMMADREZA IMAN POUR, Paria Akbary

    This study was conducted to evaluate the effect of Zingiber officinale extract (ZE) on digestive enzyme activity (chymotrypsin, trypsin, protease, amylase, and lipase) and some biochemical parameters (alkaline phosphatase (ALP), total protein (TP), albumin (ALB), globulin (GLU) and lysozyme) of Litopenaeus vannamei shrimp. A total of 600 post larvae shrimps (initial weight, 1.06±0.7 g) were randomly distributed into 12 fiberglass tanks representing four treatments at a rate of 50 shrimp in each tank. The control shrimp group (ZE0) was fed a ZE free basal diet. Other groups were fed the basal diet supplemented with 0.5 (ZE 0.5), 1.0 (ZE1) and 1.5 (ZE 1.5) g kg-1 diet. Results revealed that activity of protease, amylase, and lipase and value of TP, ALB and GLU of the shrimp have significantly increased (p<0.05) in the ZE0.5 and ZE1groups compared with the ZE1.5 group and control group. The highest amylase (1.35± 0.5 U mg -1protein) and lipase (0.09±0 U mg-1protein) activity was observed in the ZE1 group. It can be concluded that use of Z. officinale ZE0.5 and ZE1 kg-1diets could suggest for increasing digestive enzyme activity and some biochemical parameters of L. vannamei.

    Keywords: Litopenaeus vannamei, Zingiber officinale, Non-specific immunity, Digestive enzyme activity
  • معصومه ملکی*، محمدرضا ایمانپور، ولی الله جعفری، حامد کلنگی میاندره

    دوره های گرسنگی طی مراحل رشد و نمو ماهی می تواند روی شاخص های رشد  و فراسنجه های خونی ماهی تاثیر بگذارد. به منظور بررسی اثرات رشد جبرانی بر شاخص های رشد و پاسخ های فیزیولوژیکی (گلوکز، پروتئین کل و کلسترول) مطالعه ای به مدت 8 هفته روی بچه ماهیان کپور معمولی (Cyprinus carpio) با وزن اولیه 87/. ± 88/13 گرم انجام گرفت. بچه ماهیان در چهار گروه 0 (تیمار1)، 2روزه (تیمار2)، 4روزه (تیمار3) و یک هفته (تیمار4) گرسنگی و هر یک با 3 تکرار متحمل دوره های گرسنگی و سیری شدند . در پایان آزمایش نمونه های خون برای آنالیز بیوشیمیایی از هر یک از تیمارهای آزمایشی گرفته شد و متابولیت های مورد نظر از طریق اسپکتروفتومتری اندازه گیری شدند. نتایح نشان داد شاخص های رشد از جمله وزن نهایی، نرخ رشد، نرخ رشد ویژه و افزایش وزن بدن در تیمار شاهد با تیمار 2 روز و یک هفته گرسنگی اختلاف معنی داری داشتند (05/0<P) ولی بین تیمارهای 1 روز گرسنگی با تیمار شاهد اختلاف معنی داری مشاهده نشد (05/0>P). همچنین فاکتور وضعیت و ضریب تبدیل غذایی در تیمارهای مختلف اختلاف معنی داری نداشت (05/0>P). مقادیر گلوکز بین گروه شاهد با تیمار گرسنگی اختلاف معنی داری را نشان داد (05/0<P) ولی در پروتئین کل و کلسترول بین تیمار شاهد و تیمار گرسنگی اختلاف معنی داری مشاهده نشد (05/0>P). نتایج این مطالعه نشان داد که این ماهی توانایی سازگاری فیزیولوژیکی را تحت دوره های کوتاه مدت گرسنگی و تغذیه مجدد دارد.

    کلید واژگان: گرسنگی, رشد جبرانی, فراسنجه های خونی, کپور معمولی
    M. Maleki*, M.R Imanpour, V.Jafari, H.Kolangi Miandare

    Starvation periods of fish in during the developmental stages on growth indices and blood factors can be affected. The effects of compensatory growth on growth indices and physiological responses (glucose, total protein and cholesterol), study for 8 week investigated in Juveniles of common carp (Cyprinus carpio). The fish were divided in 4 experimental groups with initial weight (13/88±0/88 gr) in triplicate that included: 0 (T1) 2 days (T2), 4 days (T3) and a week (T4) starvation and refeeding periods each with 3 replicates were suffered. At the end of testing blood samples for biochemical analysis of each of the treatments used and metabolites were measured by spectrophotometry methode. Results showed growth indices including the final weight, growth rate, specific growth rate and body weight gain in the control and treatment 2 days a week of starvation were significantly different (p<0.05) but between treatments 1 day starvation and control there was no significant difference (p>0.05). The condition factor and feed conversion ratio in all treatments no significant difference (p>0.05). glucose levels between treatment starvation and control groups showed significant differences (p<0.05) but the total protein and cholesterol were not significantly different between control and starved treatments (p>0.05). The results suggest that commomcarp has the physiologic adjustment ability to short-term starvation and re-feeding period.

    Keywords: starvation, hematology, commoncarp, compensatory growth
  • شیدا گلی*، ولی الله جعفری، حامد پاکنژاد، الکساندر کاسومیان

    بویایی یکی از حواس مهم ماهی ها برای تشخیص بوها از فاصله های دور است و نقش مهمی در رفتار غذایی و جهت یابی آن ها دارد. این حس می تواند معیار قابل اعتمادی جهت سنجش تاثیر آلاینده ها بر موجودات آبزی باشد. از این رو این مطالعه سعی داشته با بررسی رفتار غذایی بویایی تاس ماهی ایرانی تاثیرات نانوذرات نقره را مورد بررسی قرار دهد. این رفتار در ماهی های گروه شاهد و ماهی هایی که به مدت 7 روز در معرض سه غلظت0/01، 0/005 و 0/001 میلی گرم در لیتر نانوذرات نقره قرار گرفته بودند، بررسی شد (هر تیمار در 3 تکرار). جهت ارزیابی رفتار بویایی تاس ماهی ایرانی از شش اسیدآمینه استفادهشد. طی آزمایش آب حاوی اسیدآمینه به مدت 3 دقیقه از یک سمت آکواریوم وارد می شد. 30 ثانیه بعد از شروع آزمایش تعداد ماهی های حاضر در همان سمت و واکنش و رفتار آن ها به اسیدآمینه ثبت می شد. طبق نتایج به دست آمده تمایل و واکنش ماهی ها به اسیدآمینه های آلانین، گلایسین و لوسین که جزو اسید آمینه های جاذب برای تاس ماهی ایرانی هستند به صورت معنی داری کاهش یافته بود که این کاهش تحت تاثیر غلظت نانوذرات نقره بود و در غلظت 0/01 میلی گرم در لیتر نانوذرات نقره بیش ترین کاهش مشاهده شد. هم چنین پاسخ های رفتار بویایی نیز فقط در غلظت 0/01 میلی گرم در لیتر نسبت به گروه شاهد تفاوت معنی دار را نشان داد اما پاسخ ماهی ها به اسیدآمینه های دافع (تیروزین، اسیدآسپارتیک و اسیدگلوتامیک) در هیچ کدام از غلظت های نانوذرات نقره معنی دار نبود.

    کلید واژگان: رفتار غذایی, بویایی, اسیدآمینه, جذابیت بویایی, آلاینده
    Sheyda Goli *, Valiallah Jafari, Hamed Paknejad, Alexander Kasumyan

    Olfaction is one of the fundamental senses to detect odors from long distances in sturgeons, and it plays an important role in feeding behavior and orientation fish. This sense can be a reliable criteria to investigate the effect of pollutants on aquatic organisms. Therefore, the main objective of this study was to evaluate effects of silver nanoparticles on olfactory feeding behavior of Persian sturgeon. This behavior was investigated following exposure to 0.01, 0.005 and 0.001 mg L-1 AgNPs for 7 days (each group with 3 replicates) and 6 amino acids were used to evaluate the olfactory behavior. During the course of the experiment, solution containing amino acids was introduced into the aquarium for 3 min. Then the number of fish and their behavior was counted every30 sec after the start of each trial. The results showed that the concentration of 0.01 mg L-1 AgNPs significantly reduced the olfactory attractiveness of alanine, glycine and leucine amino acids. Also, olfactory behavior responses were significantly reduced only at a concentration of 0.01 mg / L. but responses to the repellant amino acids (tyrosine, aspartic acid and glutamic acid) were not significantly different in none of the concentrations of silver nanoparticles.

    Keywords: Feeding behavior, Olfactory, Amino acid, olfactory attractiveness, Pollutant
  • ولی الله جعفری*، اسلام بحری، مازندرانی محمد، عباسعلی حاجی بگلو

    آرژنین یکی از اسیدهای آمینه ای است که تاثیر آن بر بهبود رشد و سیستم ایمنی انسان و بسیاری از حیوانات، همواره مورد توجه محققان بوده است. در تحقیق حاضر تاثیر اسیدآمینه آرژنین بر شاخص های رشد  و مقاومت در مواجهه با تنش شوری در ماهی کپور معمولی مورد بررسی قرارگرفته است. به این منظور ماهیان به چهار تیمار (هر تیمار با سه تکرار) تقسیم شدند و با جیره های غذایی شامل مقدار آرژنین 0، 1/5، 2 و 2/5 درصد، به مدت 60 روز تغذیه شدند. در طی این مدت ماهی ها سه بار زیست سنجی شدند.  آنالیز داده  ها با استفاده از نرم  افزار SPSS نسخه 18 و رسم نمودارها با استفاده از نرم  افزارExcel انجام شد. تجزیه  و تحلیل داده ها با مقایسه میانگین تیمارها در قالب طرح کاملا تصادفی به کمک آزمون دانکن صورت گرفت (0/05>P). مطابق نتایج به دست آمده اسیدآمینه آرژنین بر ضریب تبدیل غذایی (FCR)، افزایش وزن بدن (BWG) و درصد افزایش وزن (%BWG) بدن کپور ماهیان، تاثیر معنی داری داشت (0/05>p) به طوری که در تیمارهای آزمایشی افزایش وزن و کاهش ضریب تبدیل غذایی مشاهده گردید (0/05>P) ،  با این حال شاخص های فاکتور وضعیت (CF)، شاخص رشد ویژه (SGR) و درصد بازماندگی (%SR)، اختلاف معنی داری را نشان ندادند (0/05<p). نتایج اعمال تنش شوری بر تیمارهای مختلف نشان داد که وجود اسیدآمینه  آرژنین در جیره غذایی کپور ماهیان می تواند تاثیر چشمگیری بر مقاومت و بقای آن ها داشته باشد به طوری که تیمارهای تغذیه شده با 1/5 و 2 درصد آرژنین در طی 72 ساعت تلفاتی نداشت. بنابراین برطبق نتایج به دست آمده از تحقیق حاضر، استفاده از جیره غذایی حاوی 2 درصد اسید آمینه ال آرژنین جهت دستیابی به افزایش وزن ماهی کپور معمولی پیشنهاد می گردد.

    کلید واژگان: اسیدآمینه, آرژنین, ماهی کپور معمولی, شاخص های رشد, نرخ بقاء, استرس شوری
    Valiallah Jafari *, Eslam Bahri, Mohammad Mazandarani, Abas Ali Hajibagloo

    Arginine is one of the amino acids that its impact on improving the growth and immune system of human and many animals always been one of interest of researchers. In this study, the effect of this amino acid on growth indices and resistance against salinity tension on common carp fish has been investigated. For this purpose, four treatments (each treatment with three replicates) were made from common carp and fed with dietary foods containing arginine 0, 1.5, 2 and 2.5% for 60 days. During this period, the fishes three times were biometrics. Data analysis was performed using SPSS software version 18 and Excel and the comparing the mean of treatments in a completely randomized design have been performed analysis with Duncan test and one way ANOVA and existent or lack significant difference were performed in 5% of the level Probability (P<0.05). Regarding to the results obtain from arginine acid on food conversion rate (FCR), body weight gain and percentage of body weight gain of carp, it had significant impact (P <0.05), however, increasing body weight gain and decreasing FCR were observed in treatment groups (P<0.05), however condition factor (CF), growth specific rate (SGR) and survival rate (SR), did not showed any significant difference (P>0.05). Therefore, according to the present results, applying of salinity stress on different treatments showed that the presence of arginine in the feed of carp fish may have a significant effect on their resistance and survival, so that for feed treatments with 1.5% and 2% of arginine within 72 hours did not show any casualties, therefore. Hence, according to the present results, use of 2% L-Arginine to increase weight of carp, recommended.

    Keywords: Amino acid, arginine, Common carp, Growth indices, survival rate, salinity stress
  • رضاقلی تبار، ولی الله جعفری*، محمد مازندرانی

    به منظور بررسی اثرات عصاره آویشن در کپور معمولی، تعداد 180ماهی با میانگین وزنی (063/0±84/10) گرم به چهار تیمار و با 3 تکرار و 15 قطعه ماهی در هر تکرار به طور تصادفی تقسیم شده و با جیره های حاوی صفر، 5/0، 1، و 2 درصد عصاره گیاه آویشن به مدت 70 روز تغذیه شدند. در پایان دوره 30 قطعه ماهی از هر تیمار به مدت 12 ساعت تحت تنش شوریppt  13 قرار گرفته و مورد بررسی خون شناسی قرار گرفتند. به این منظور خون گیری در زمان های قبل از تنش، 6، 24 و 72 ساعت پس از تنش انجام شد. در این بررسی افزودن عصاره گیاه آویشن در مدت پرورش، اثر معنی داری بر شاخص های رشد نداشت (05/0>P). در بررسی های خون شناسی هماتوکریت بعد از تنش شوری افزایش معنی داری در تیمارهای شاهد وتیمار 5%  نسبت به قبل از تنش شوری نشان داد (05/0<P). هماتوکریت خون در72 ساعت بعد ازتنش شوری در تیمار1 و 2% با شاهد اختلاف معنی دار داشت (05/0<P). مقدار هموگلوبین 6 ساعت پس از تنش شوری، فقط در تیمارهای تغذیه شده با عصاره آویشن افزایش معنی داری را نسبت به قبل از تنش شوری نشان داد (05/0<P). در میزان گلبول سفید و قرمز خون و نیز مقادیر اندیس های خونی (MCV، MCH وMCHC) قبل و بعد تنش شوری بین تیمارها تفاوت معنی داری مشاهده نشد (05/0>P). بر اساس نتایج بررسی حاضر افزودن عصاره آویشن در سطوح 5/0، 1 و 2 درصد جیره تاثیری در شاخص های رشد و نیز فراسنجه های خونی ماهی کپورمعمولی  در مواجهه با استرس شوری نداشت.

    کلید واژگان: ماهی کپور معمولی (Cyprinus carpio), عصاره ی آویشن, عملکرد رشد, فراسنجه های خونی, استرس شوری
    Reza Gholi Tabar, Valiollah Jafari*, Mohammad Mazandarani

    In order to survey on effects of  dietary Thyme (Thymus vulgaris) extract on common carp 180 Fish with average weight of 10.84±0.063 were divided into four groups  with three replicates (each replicate with 15 fihs), and fed with different levels of dietary Thyme extract including 0, 0.5, 1 and 2 % for 70 days. At the end of rearing period 30 fish from each group were exposed to 13 ppt sea salt for 12 hours and were studied for hematological parameters. In this regard, sampling were done in times of  before salinity stress and 6, 24, 72 hours post salinity stress from caudal peduncles.  In this study supplementary thyme extract in food has no effects on growth performance after rearing period (P>0.05). in hematological study, after salinity stress hematocrit levels in treatments 0.5 % was increased compared to control group (p<0.05). And so hematocrit value in fish of treatments 1% and 2% groups were calculated significantly higher compare with control,  72 h post salinity stress (p<0.05). Hemoglobin levels just in the treatment groups were significantly increased after salinity stress  (p<0.05).The white blood cells (WBC)  and red blood cell (RBC)counts and so hematological indices (MCV, MCH, MCHC value) had no significant difference among all studied fish (P>0.05). Totally in this study supplementary 0.5, 1 and 2 % dietary thyme extract has no effect on growth performances and hematological parameters in common carp in salinity stress situation.

    Keywords: Common carp (Cyprinus carpio), Thyme extract, hematological parameters, Growth, salinity strss
  • آزاده ابراهیمی فخاری*، ولی الله جعفری، لیلا شمس
    اختلاف مبانی تفسیری در آیات الاحکام منشا اختلافات فقهی شده است. مبانی ادبی، پیرامون حروف جاره ازآن جمله است. با وجود این اختلاف نظرها ضرورت تحقیق بیشتر در این زمینه محرز می شود تا به مراد جدی خداوند و استنباط فقهی صحیح دست یابیم. در این مقاله با روش تحلیلی-انتقادی به بررسی تطبیقی معنای «الی» در آیه 6 سوره مبارکه پرداخته شده است. در بین معانی حقیقی و مجازی مطرح شده برای حرف«الی»، معنی حقیقی «الی»، « انتهاء غایت» است. بقیه معانی مطرح شده همچون «الی» به معنی «مع»، «تبیین»، «فی»، «لام»، «من»، «عند»، «باء» و معنی تاکید، همه مجازی هستند که در غیر معنای حقیقی شان استعمال شده اند. مفسران فریقین استعمال «الی»را در این آیه شریفه به معنای «مع»، «من»، «حد» و «انتهاء غایت» دانسته اند.که با نقد و بررسی این نظرات به این نتیجه می رسیم که «الی» به معنای حقیقی انتهای غایت تحدیدیه به کار رفته است و قید مغسول است تا با توجه به اجمال واژه ید، حد شستن دستان را معلوم کند. «الی المرافق» قید موضوع «ایدیکم» است. با توجه به لزوم قرینه، عدم فصاحت، نبودن آیه در مقام بیان کیفیت غسل، وجود اخبار و روایات کثیر، «الی» جهت بیان انتهاء غایت مغسول است نه غسل، که به دلیل اجمال ید آورده شده تا حد شستن دستان در وضو مشخص شود و همچنین به دلایلی همچون سنت، عقل، اجماع و عرف اثبات می شود، کیفیت شستن دستان در وضو از آرنج ها به سمت انگشتان است.
    کلید واژگان: الی, تفسیر, فریقین, حکم فقهی, وضو
    Azadeh Ebrahimy Fakhary *, Vali Allah Jaafary, Leila Shams
    The difference between the interpretative foundations in the verses of al-Ahkam has been the source of jurisprudential disputes. The literary foundations are around that letter. However, there is a need for further research in order to gain a clearer understanding of God and proper jurisprudential inference. This article deals with the comparative study of the meaning of "Eli" in the verse 6 of Surah Mubarak by analytical-critical method. Among the true and virtual meanings given to the word "Eli", the true meaning of "Eli" is "the end". The rest of the meanings like "Eli" meaning "Mo", "Explanation", "Fi", "Lam", "I", "Anand", "Ba" and the meaning of Emphasis are all virtual in their true meaning. Have been used. Farragin's commentators have considered the use of "Eli" in this verse to mean "Ma", "I", "Hadd" and "the end of the end". Literally the end of the sentence has been used and it is tempting to use the word iodine to determine the extent of hand washing. "Eli al-Mrafaq" is the subject of "Idicom". Given the necessity, lack of eloquence, lack of verse in terms of expressing the quality of the bath, abundant news and narrations, it is "Eli" to express the end of the brain rather than the bath, which is due to the iodine given to wash hands in ablution. And for reasons such as tradition, reason, consensus and custom, the quality of handwashing in the ablution of the elbows to the fingers is proven.
    Keywords: Eli, Commentary, Farragin, Jurisprudence, Wudhu
  • کامران عقیلی*، ولی الله جعفری، عباسعلی آقایی مقدم، سارا حق پرست

    این تحقیق در سال 1391 در خلیج گرگان و در حصار توری پرورش بچه ماهیان کپور دریایی (Cyprinus carpio) اجرا و از ایستگاه های مورد نظر طی 4 فصل نمونه برداری شد. بیشترین فراوانی در فصول بهار، تابستان، پاییز و زمستان به ترتیب مربوط به خانواده های P‏hyrgulidae  با 2430، Phyrgulidae  با 30451، Phyrgulidar با 390 و در نهایت Phyrgulidae با تعداد40 عدد در هر مترمربع بود. کمترین فراوانی آن ها مرتبط با خانواده های Nereidae وCardidae  وAmphartidae  به تعداد 288 عدد در فصل بهار، خانواده هایNereidae  وCardidae  وNeritidae  وChironomidae  به تعداد 288 عدد در تابستان،Nereidae  وCardidae  و Neritidae 39 عدد در پاییز و  Balanusبه تعداد 1عدد در هر مترمربع در زمستان بود. توده ی زنده به یک گرم در مترمربع در زمستان کاهش یافت. نتایج نشان داد که با کاهش دما از تابستان به زمستان از تعداد و توده ی زنده بنتوزها در خلیج گرگان کاسته می شود. شاخص های تنوع زیستی بر اساس شانون و سیمپسون محاسبه گردید. در تیمار1، (2 عدد ماهی در مترمربع) کمترین میزان شاخص شانون 13/0 در فصل زمستان و بیشترین آن در پاییز 55/0 بوده است. این در حالی است که کمترین و بیشترین شاخص شانون در تیمار2 به ترتیب، 18/0 در زمستان و 76/0 در بهار بود. بیشترین مقدار ثبت شده شاخص شانون در ایستگاه شاهد در فصل بهار به میزان 94/0 ثبت گردید که نشان داد تنوع در ایستگاه شاهد بدون حضور ماهیان پرورشی بیشتر بود.

    کلید واژگان: بنتوز, تنوع زیستی, شانون, کپور
  • احمد محمدی یلسویی*، عبدالمجید حاجی مرادلو، رسول قربانی، ولی الله جعفری
    تعداد 8 قطعه ماهی قزل آلای رنگین کمان (O. mykiss) با میانگین وزنی 2±6 گرم و طول کل 2±5 سانتی متر در دو گروه تیمار (تیمار دما و آمونیاک) و شاهد با چهار تکرار در مخازن استوانه ای به حجم 5 لیتر که دارای یک ورودی و خروجی آب بودند، قرار داده شد. فرآیند آزمایش به سه بازه زمانی تقسیم شد. بازه اول شامل افزایش مقدار دما و آمونیاک در تیمارها بود. بازه دوم مدت زمانی بود که مقادیر دما و آمونیاک طی آن ثابت ماند و بازه نهایی (بازه سوم) شامل کاهش میزان دما و آمونیاک به مقدار اولیه آنها در شروع آزمایش بود (ابتدای بازه اول). الگوهای شنای مطالعه شده شامل شش شاخصه میانگین سرعت شنا، کل مسافت طی شده، میزان حرکت شتابدار، درصد حرکت، میانگین تغییر جهت جابه جایی و میانگین فاصله از مرکز بود. نتایج به دست آمده نشان داد بین الگوی شنای ماهیان در تیمار دما و آمونیاک در مقایسه با گروه شاهد تفاوت معناداری وجود دارد. بین الگوی شنای تیمار در بازه اول آزمایش نسبت به بازه سوم آزمایش تفاوت معناداری وجود داشت. نتایج حاصل از مطالعه حاضر نشان داد الگوی شنای آبزیان نه تنها در مواجهه با تنش های محیطی تغییر می کند بلکه دارای الگوهای مشخصی نیز است. همچنین این مطالعه نشان داد بررسی بیشتر الگوهای رفتاری آبزیان، راه موثری برای نظارت بر تنش های محیطی است.
    کلید واژگان: O, mykiss, دما, آمونیاک, پاسخ های رفتاری, الگوهای شنا
    Ahmad Mohammadi*, Abdolmajid Hajimoradlu, Rasul Qorbani, Valiallah Jafarie
    The aim of this study was evaluate the behavioral responses of rainbow trout (Oncorhynchus mykiss) exposed to changes in temperature and ammonia. For this purpose were placed separately 8 rainbow trout (average weight of 6±2g, length 5±2 cm) in the treatment and control groups with four replicates in five-liter tanks (cross-sections 7 cm, height 4 cm) Each the tanks have a water inlet and outlet. The testing process was divided into three periods the first period was the increase in temperature and ammonia in treatment (first period). Second period includes a fixed value of temperature and ammonia at the highest level of interest in the treatments (middle period). The third period (period end) involves reducing the temperature and ammonia to the initial value at the start of the experiment. Swimming pattern includes six characteristic average swimming speeds, total movement, move summarily, percent move, the average angular change in movement, average distance from center. Results showed that there was a significant difference between pattern of fish swimming in temperature and ammonia treatment compared with the control group (p<0/05). Also, there was a significant difference between treatment swimming patterns, in test first periods compared to the test end periods (p<0/05). The results of this study showed that the pattern of fish swimming in the face of environmental stresses will not only changed, but also has certain patterns. However, this study showed that more reviews behavioral patterns of fish, the effectiveness for monitoring environmental stresses.
    Keywords: temperature, ammonia, behavioral responses, swimming patterns, rainbow trout
نمایش عناوین بیشتر...
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال