reza mahdavi nejad
-
Introduction
Upper Cross Syndrome (UCS) is a musculoskeletal disorder characterized by muscle imbalance, specifically involving shortening and weakness of certain muscles. This study aimed to determine the effect of eight weeks of selected corrective exercises on UCS in Carpet weaver women.
MethodsIn this quasi-experimental study, 30 women with kyphosis, exhibiting forward head posture, forward shoulder posture, and hyperkyphosis, participated. The participants were randomly assigned to two groups of 15, experimental and control. The experimental group performed selected corrective exercises for eight weeks, three days a week. Forward head angle was measured using a goniometer, forward shoulder angle using a double square, and kyphosis angle using a flexible ruler before and after the intervention. The data were analyzed using repeated measures ANOVA in SPSS software package (P≤0.05).
ResultsIn the experimental group, a significant reduction in forward head angle (p=0.01) and kyphosis angle (p=0.008) was observed after eight weeks of exercise. However, there was no significant difference in forward shoulder posture (p=0.06).
ConclusionConsidering the significant reduction in forward head and kyphosis angles in the experimental group, the use of this exercise program is recommended for individuals with forward head posture and kyphosis abnormalities.
Keywords: Corrective Exercises, Upper Cross Syndrome, Forward Shoulder, Kyphosis, Female Carpet Weavers -
نشریه مطالعات طب ورزشی، پیاپی 34 (زمستان 1401)، صص 143 -168
بیماری پارکینسون یکی از شایع ترین بیماری های دستگاه عصبی مرکزی است که بیشتر سالمندان را درگیر می کند و موجب کاهش تعادل، افزایش ریسک سقوط و در نهایت شکستگی های خطرناک لگن در این بیماران را در پی دارد. از این رو پیدا کردن راهی برای بهبود تعادل این بیماران ضروری به نظر می رسد. هدف این تحقیق بررسی اثر دوازده هفته تمرینات ثبات عصبی-عضلانی پویا بر تعادل ایستا و پویای افراد مبتلا به پارکینسون بود. در این پژوهش، تعداد 30 زن و مرد مبتلا به پارکینسون که واجد شرایط تحقیق بودند، انتخاب و بر اساس معیار هون و یار به طور تصادفی جفت شده در دو گروه 15 نفره تجربی وکنترل قرار گرفتند. ابتدا از هر دوگروه پیش آزمون گرفته شد و سپس گروه تجربی تمرینات ثبات عصبی-عضلانی پویا را به مدت 12 هفته، 3 جلسه در هفته و هر جلسه به مدت 50 دقیقه انجام دادند. گروه کنترل نیز به زندگی عادی پرداخته و پس از پایان 12 هفته مجددا از دو گروه پس آزمون گرفته شد. برای انداره گیری تعادل ایستا از فوت اسکن و برای اندازه گیری تعادل پویا از آزمون زمان برخاستن و رفتن(TUG) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با آزمون تحلیل واریانس برای داده های تکراری صورت گرفت. نتایج تحلیل عاملی نشان دهنده ی بهبود تعادل ایستا و پویا در آزمودنی ها بود. بنابراین پیشنهاد می شود از این تمرینات در برنامه های توانبخشی افراد مبتلا به پارکینسون استفاده شود.
کلید واژگان: ثبات عصبی-عضلانی پویا, تعادل, پارکینسونParkinson's disease is one of the most common diseases of the central nervous system, occurring mainly in the elderly age group. It affects the balance of these patients and increases the risk of falls and eventually dangerous hip fractures. Therefore, it seems necessary to find a way to improve the balance in these patients. The aim of the current study was to investigate the effect of twelve weeks of dynamic neuromuscular stability exercises on the static and dynamic balance of people with Parkinson's disease. In this semi-experimental study, 30 men and women with Parkinson's disease were selected according to the Hun and Yar scale. Then, the participants were randomly paired into two groups including experimental groups of 15 subjects and control. First, both groups were subjected to a pretest. Then the experimental group performed the DNS exercises in for 12 weeks, 3 sessions per week and each session lasted 45 minutes. The control group also led a normal life, and a posttest was performed on both groups at the end of 12 weeks. The foot scan was used to measure static balance and time to get up and go (TUG) test was used to measure dynamic balance. The repeated measures ANOVA was used to analyze the data. The results of the analysis showed that DNS can improve the static and dynamic balance of elderly people with PD. According to the findings, it can be implied that these exercises can make improvements in the rehabilitation programs for people with Parkinson's disease.
Keywords: Dynamic neuromuscular stabilization training, Balance, Parkinson's disease -
Background
Chronic low back pain (LBP) has been one of the most challenging medical problems worldwide which have led to many disabilities and physical problems. The purpose of this study was a comparison of the effect of walking forth, back, and side in the water for 8 weeks on pain intensity, and motor activity in men with chronic low back pain.
MethodsIn this quasi-experimental study, 30 men with chronic LBP were selected by purposive sampling method and randomly divided into three groups: walking forward, walking backward, and walking sideways. Exercises were performed for 8 weeks with a frequency of 3 sessions per week and each session lasted 30-45 minutes. Pain intensity was measured by the Quebec pain scale and motor function with the temporal rise and move test (TUG) and stork stand test (Stork test).
ResultsThe results of paired t-test showed that walking in water backward, forwards, and sideways significantly reduced the pain intensity and increase the motor function of the subjects in the post-test compared to the pre-test (p=0.001). Examination of the results of group comparison with one-way analysis of variance showed that there was no significant difference between walking methods on subjects' pain intensity and motor function with the stork test (p> 0.05).
ConclusionThis article showed that 8 weeks of walking exercises in water reduced pain intensity and increased motor function in chronic LBP. It can be suggested that these exercises are effective for the treatment of chronic LBP.
Keywords: Water Exercise, Chronic Low Back Pain, Pain Intensity, Motor Function -
Cerebrovascular accident (CVA) refers to any kind of damage caused by direct or indirect damage to the brain and its related elements. It is estimated that about 60% of brain injury victims have a permanent disorder. The consequences of CVA include reduced movement speed, weakness, functional impairment, reduced power, and balance. The purpose of this study was to investigate the effect of a 12-week selected training protocol on motor function following brain injury. In a semi-experimental study, 30 male subjects with a mean and standard deviation of 52.2 ± 5.4 years, weight 173.2 ± 4.2 kg, and height of 78.8 ± 5.3 cm were selected purposefully and accessible with inclusion and exclusion criteria. The participants were randomly divided into experimental (n = 15) and control groups (n = 15). In order to evaluate the physical-motor performance, 10-meter walking tests, get up and go tests, and climbing stairs tests were used. The training program lasted for 12 weeks, three sessions per week, and each session for 30 - 60 minutes. Data were analyzed by independent t-test and dependent t-test using SPSS-21 software at P ≤ 0.05 level. Based on dependent t-test and covariance test, there were significant differences in all three components of motor function (10 m walk time tests, get up and go test, and stair climbing test), there was a significant increase after training in men with CVA (P = 0.00). From the findings of this study, it can be concluded that the special exercises of the present study have a positive effect on motor function parameters of male patients with CVA, so it can be recommended as one of the most important rehabilitation strategies for these patients.
Keywords: Cerebrovascular Accident, CVA, Motor Function, 10-Meter Walking, Get up, Go, Climbing Stairs -
Objectives
Dynamic Neuromuscular Stabilization (DNS) approach evaluates and activates the spinal stabilizers to optimize the performance of posture and respiratory system. This study investigated the effects of DNS breathing exercises on upper and lower chest wall mobility (UCM and LCM), trunk extensor endurance, and thoracic kyphosis in a group of sedentary students with poor posture.
MethodsIn this randomized, controlled 6-week trial, 52 participants were randomly divided into two groups: a DNS breathing exercise group (n=26) and a control group (n=26). First, a pre-test of the UCM, LCM, trunk muscle endurance and thoracic kyphosis was done on each participant in random order. DNS breathing exercise protocol (six times a week for six weeks) was implemented and after its completion, all post-test parameters were taken. Descriptive statistical and the paired-sample t test were used to analyze the obtained data.
ResultsSignificant improvements were observed in the post-test compared with pre-test in DNS breathing exercise group in UCM (6.2±1.6 vs 4.4±0.9 cm, P<0.001), LCM (7.7±1.7 vs 5.5±1.0 cm, P<0.001), trunk muscle endurance (110.1±33.5 vs 88.7±34.1 s, P<0.001), and thoracic kyphosis (146.9±5.5 vs 142.7±4.0 degree, P<0.001). In contrast, the change in these parameters in the control group was not statistically significant.
DiscussionDNS breathing exercise with a focus on the integrated spinal stabilizing system and breathing techniques is an effective protocol to significantly improve UCM and LCM, trunk muscle endurance, and thoracic kyphosis. It is suggested that DNS breathing exercises be introduced to improve chest mobility and posture and provide physiological stabilization for the overall health and performance of student
Keywords: Dynamic neuromuscular stabilization, Breathing exercise, Chest wall mobility, Thoracic kyphosis, Integrated spinal stabilizing system -
زمینه و هدف
براساس یکپارچگی سیستم اسکلتی-عضلانی-عصبی و عکس العمل های زنجیره ای، مطالعه حاضر با هدف تاثیر تمرینات اصلاحی آکادمی ملی طب ورزش امریکا (NASM) بر اصلاح لوردوز کمری و بهبود وضعیت تعادل ورزشکاران دختر کاراته کای انجام گردید.
روش کاردر این مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون تعداد 40 ورزشکار کاراته کای دختر شهر اصفهان با دامنه سنی 25-18 سال شرکت نمودند. آزمودنی ها به صورت نمونه گیری هدفمند انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه مساوی تجربی و کنترل تقسیم شدند. گروه تجربی در برنامه تمرینات NASM به مدت 8 هفته (سه جلسه، هر جلسه 60-45 دقیقه) شرکت کردند. ارزیابی زاویه لوردوز کمری، تعادل ایستا و پویای آزمودنی ها قبل و بعد از دوره، به ترتیب با استفاده از خط کش منعطف، تست تعادل لک لک با چشمان بسته و تست تعادل Y انجام شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش آماری آنالیز واریانس اندازه های تکراری و در سطح معناداری 05/0≤ pانجام گردید.
یافته هادر بررسی تغییرات درون گروهی و بین گروهی زاویه لوردوز کمری، تفاوت معناداری در نتایج گروه تجربی مشاهده گردید (05/0< p). افزون بر این تفاوت معناداری در زمان تست تعادل ایستا و فاصله دستیابی تعادل پویا گزارش شد (05/0< p).
نتیجه گیریبر اساس نتایج کسب شده مبنی بر کاهش معنادار زاویه لوردوز کمری و بهبود زمان تعادل ایستا و فاصله دستیابی در تعادل پویا، احتمالا تمرینات NASM به عنوان یک روش اثرگذار در بهبود عملکرد منسجم عضلات و در نتیجه کاهش زاویه لوردوز کمری، می تواند باعث بهبود وضعیت تعادل آزمودنی ها گشته و مورد استفاده ورزشکاران قرار گیرد.
کلید واژگان: لوردوز کمری, تعادل ایستا و پویا, تمرینات اصلاحی NASM, دختران کاراته کارBackground & AimsConsidering the integrity of the skeletal-muscular-neurological system and chain reactions, the optimal neuromuscular efficiency to maintain dynamic stability is established by the proper combination of proper alignment (static/dynamic) and stability strength, any defect in the body, and the useful function can alter the lumbopelvic-hip complex. The mechanical and coupling force of all muscles causes changes in different parts or even the performance of special components, devices, and organs related to the movement system (1,2). The excessive increase of the lumbar arch called the back of the pelvis or lordosis following a change in the position of the pelvis will affect the balance of the human locomotor system and cause numerous disorders in the lumbopelvic-hip complex. The aim of this study was to the effect of corrective exercises of America’s National Academy of Sports Medicine (NASM) on the correction of lumbar lordosis and improving the balance in female karate athletes (3,4).
MethodsIn this pre-test and post-test semi-experimental study, 40 female karate athletes of Isfahan (age: 18-25 years) participated. Inclusion criteria were consisted of: Female gender, aged between 18-25 years old, BMI between 18-25 kg/m2, affected by Hyperlordosis ≥58° (5), complete the consent form of the subjects for voluntary participation, have not participated in any rehabilitation program in the past six months, absence of pathological complications including a history of fractures, surgery, diseases, and joint disorders in the lumbar-pelvic-thigh area, no lower extremity abnormalities in different views and no mental illness, having at least five years of experience in training and competition In the provincial karate league. Subjects were randomly divided into two groups of experimental and control. All participants signed an informed consent form before starting the study. Ethics approval was taken from the Ethics Committee of the Isfahan University, Isfahan, Iran IR.UI.REC.1397.097, and was carried out according to the Helsinki Protocol. The intervention group received corrective exercises for eight weeks (3 sessions per week/ 45-60 minutes). All subjects were assessed at baseline, and after eight weeks, for lumbar curvature angle and static and dynamic balance performance by a flexible ruler (6,7), stork (8) and Y test (9), respectively. Qualified and trained examiner that assessed hyperlordosis, static, and dynamic balance was blind to the diagnosis and severity of hyperlordosis in a standing posture. Moreover, participants were examined in the habitual, relaxed posture that is usually adopted (10). Individuals were excluded from the study process if they participated in other physical activity and sports that may influence the study results, unwillingness to continue participating in the study, absence of more than three sessions in training, and non-participation in tests. The statistical analysis was performed with statistical software, namely SPSS version 16.0 (SPSS, Chicago, Illinois). All parameter outcomes were evaluated for each participant, and the mean and standard deviation (Mean ± SD) were computed by descriptive statistics test in pre and post-session. The normality of the data and the homogeneity of the groupschr('39') variance were evaluated using Kolmogorov-Smirnov and Leven tests, respectively. Also, data analysis was performed using repeated-measures analysis by SPSS software version 21. The significance level was established at p<0.05.
ResultsIn the results of within and between group in lumbar lordosis angle, a significant difference was observed in the results of the experimental group (P <0.05). In addition, a significant difference was reported in static and dynamic balance test (p<0.05).
ConclusionThis study aimed to correct lumbar lordosis and improve the static and dynamic balance of female karate athletes with NASM exercises. The results showed a significant improvement in the effect of 8 weeks of NASM training on lumbar lordosis angle (from 63.20 to 43.70 degrees), static balance (from 18.60 to 38.90 second) and dynamic balance (from 1.04 to 1.26 Meter). Overactivity and stiffness of the Psoas muscle, which may be caused by repetitive movements in karate athletes, cause inhibition of the antagonistchr('39')s muscles, including the Glutes Maximus, as well as the stabilizer muscles of the pelvic girdle, including the Multifidus, Deep erector spine, Internal Oblique, and Transversus abdominis, thereby disrupting the extensor mechanism during functional patterns. Because in athletes, due to inhibition of the Glutes Maximus, the Latissimus dorsi muscle may be created as a compensatory mechanism to maintain the upright position of the torso and provide core stabilization and pelvis and throughout the motor chain, to be dominant (hyperactive) (1). The use of myofascial release techniques and static stretching leads to an inhibitory response in the muscle spindle and release the muscles tighten and shorten(1). On the other hand, despite the optimal length-tension relationships, subsequent use of corrective exercises for activation and integration exercises in underactive muscles, increases inter and intramuscular coordination, endurance in strength and optimal force couple relations, and can be desirable arthrokinematics (1,11). To improve the process of neuromuscular efficiency of the human movement system, which is one of the principles of NASM to create and use these techniques as a complete correctional planning system. Furthermore, optimal alignment and functioning of all components (and segments of each component) result in optimum length-tension relationships, force-couple relationships, precise arthrokinematics, and neuromuscular control (1,11,12). Therefore, NASM exercises used in the current study as an effective way to improve lumbar-pelvic-hip complex muscle function and therefore reducing the lumbar lordosis angle can improve the balance of subjects and be used by athletes.
Keywords: lumbar lordosis, static, dynamic balance, America’s National Academy of Sports Medicine (NASM), female karate athletes -
هدف
هدف از تحقیق حاضر تعیین تاثیر 8 هفته تمرینات +11 بر امتیازات هفت آزمون غربالگری عملکرد حرکتی بازیکنان فوتسال زن بود.
روش تحقیق:
در تحقیق نیمه تجربی حاضر 48 ورزشکار زن فعال در رشته فوتسال به صورت هدفمند و در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه تجربی (36 نفر) با میانگین و انحراف معیار، سن 8/2±3/23 سال، قد 93/4±94/164 سانتی متر، وزن 35/6±58/63 کیلوگرم، و گروه کنترل (12نفر) با میانگین و انحراف معیار، سن 74/2±08/23 سال، قد 08/5±42/165 سانتی متر، وزن 10/6±83/62 کیلوگرم، تقسیم شدند. هفت آزمون غربالگری عملکرد حرکتی قبل و بعد از اجرای پروتکل +11 به عنوان پیش آزمون و پس آزمون از آزمودنی ها به عمل آمد. برنامه تمرینی شامل 8 هفته، 3 جلسه در هفته، هرجلسه 20 دقیقه بود. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون ANOVA برای اندازه گیری های مکرر در سطح معنی داری P≤0/05 استفاده شد.
یافته هانتایج نشان داد که تمرینات +11 برامتیازات هفت آزمون، دیپ اسکات (01/0=P 07/6=(46و1)F)، گام برداشتن از روی مانع (03/0=P 98/4=(46و1)F)، لانچ (001/0=P 61/11=(46و1)F)، دارای تاثیرات تعاملی معنادار و بر امتیازات تحرک پذیری شانه (14/0= P 19/2=(46و 1)F)، کشش فعال بالا آوردن پا (16/0=P 003/2=(46و1)F)، شنای پایداری تنه (30/0=P 09/1=(46 و1)F) و ثبات چرخشی (65/0=P 20/0=(46و1)F) دارای عدم معنی داری بود.
نتیجه گیریچنین به نظر می رسد که تمرینات +11 در بهبود امتیازات هفت آزمون غربالگری عملکرد حرکتی فوتسالیست های زن موثر بوده است. لذا مربیان ورزش و متخصصان حرکات اصلاحی می توانند از تمرینات +11 به عنوان یک روش تمرینی جهت پیشگیری از آسیب قبل از برنامه ورزشی فوتسالیست های زن استفاده کنند.
کلید واژگان: غربالگری عملکرد حرکتی, تمرینات +11, فوتسال, آسیبObjectiveThe purpose of this study is to determine the effect of 8 weeks 11+ training on 7 tests functional movement screening score in Footsalchr('39')s players women.
MethodsIn Quasi-experimental study there were 48 female presented in Footsal Purposefully and Selected available and randomly, which accidently divided in 2 groups, an experimental group (36) with the mean of 23/3±2/8 year for age, 164/94±4/93 cm for height and 63/58±6/35 kg for weight, and a control group (12) with the mean of 23/08±2/74 year for age, 165/42±5/08 cm for height and 62/83±6/10 kg for weight, which purposefully participated as research samples.7 functional movement screening tests, before and after implementation of the +11 protocol applied on subjects as pre-exam and post-exam. The training program was for 8 weeks, 3 session in a week and each session was 20 minutes. For analyzing the data, ANOVA test for repeated measurements at the significant level of P≤0/05 applied.
ResultsThe results showed that training +11 on the Score results of deep Squat (f(1,46)=6/07 p=0/01), Hurdle Step f(1,46)=4/98 p=0/03), lunge f(1,46)=11/63 p=0/01) hadsignificant interaction effects and shoulder mobility scores f(1,46)=2/19 p=0/14) ,Acttive straight-leg raise, (f(1,46)=2/003 p=0/16) ,trunk stability Pushup (f(1,46)=1/09 p=0/30) and Rotational stability (f(1,46)=0/20 p=0/20) had nonsense effects.
DiscussionResults related to Statistical analysis of intra-group effects of Dynamic balance test in all three aspects of anterior, internal posterior and external posterior (respectively F(1,46)=28/6 P=0/00, F(1,46)=38/6 P=0/00, F=?(1,46)=54/4 P=0/00) and static balance, F=(1,46)=7/5 P=0/01.Were meaningful.
ConclusionBased on the results we can conclude that +11 exercises in overall scores improvements of performance and balance screening of Footsalchr('39')s players women were effective. So sports coaches and corrective exercises experts can use +11 exercises as a training method for increasing scores of functional movement screening tests or injury prevention before sports programchr('39')s footsalchr('39')s players women.
Keywords: Functional movement screening, 11+ Training, Footsal's players girl, Injury prevention -
Background
Chronic back pain is one of the most challenging medical problems worldwide that results in disability, physical problems, and high costs for the family and society. Therefore, it can be very beneficial to find an appropriate treatment with minimum side‑effects for this disease. The present study attempted to compare the effects of different water gait protocols on the endurance and electrical activity of spine extensor muscles in men with nonspecific chronic back pain.
MethodsThe study adopted an experimental design in which 30 men with non‑specific chronic back pain were selected through convenience sampling and using simple randomization method assigned into three groups of forward walking, backward walking, and sideways walking. Walking exercises were performed for 8 weeks, three sessions per week for 30 min. Twenty‑four hours before and 48 h after the intervention, the endurance of spine extensor muscles and electrical activities were measured using the Ito test and electromyography, respectively. Data were analyzed in SPSS 23 using paired sample t‑test and analysis of variance.
ResultsThe results showed that backward walking in water significantly increases endurance and electromyography activities of spine extensor muscles (P < 0.05), while forward and sideways walking had no significant effect on these variables (P > 0.05). The results obtained from Bonferroni post‑hoc test showed a significant difference between the strength of trunk extensor muscles and EMG of spinal cord extensor muscles in forward and backward water gait groups (P = 0.001, 0.006).
ConclusionsAccording to the findings of this study, it seems that walking backward can be an effective therapeutic method for patients with chronic back pain.
Keywords: Back pain, endurance, electromyography, hydrotherapy -
BackgroundThe purpose of this study was to identify the effects of eight weeks of conventional and suspension corestability exercises by use of the designed device on characteristic of intervertebral discs in low back pain.MethodsA total of 27 men with chronic low back (CLB) pain due to lumbar disc herniation in L4-L5 and L5-S1 regionswere enrolled in this quasi-experimental study. After assessing the pain intensity using a visual analog scale (VAS) anddetermining the disc herniation index using MRI, each group of patients were asked to perform either conventionalor suspension exercises for eight weeks, each week consisting of three training sessions. The pain intensity wasassessed at the end of the first, second, third, fourth and eighth weeks and the disc hernia index was determined againat the end of the eight weeks of exercises.ResultsThe results indicated significant changes in the intensity of pain in both groups through the period of eightweeks of exercise with a remarkable pain relief. In relation to the structural characteristics of the intervertebral disc, dataanalysis did not reveal any significant change between the pre- and post-test.ConclusionConsidering the beneficial effects of the stability exercises and specially suspension stability exerciseswith respect to pain alleviation and reduced use of sedatives and anti-inflammatory drugs, this method can be helpfulat early stages of treatment for chronic pains.Level of evidence: IKeywords: core stability exercises, Disc herniation, Pain, suspension core stability exercises
-
زمینه و هدفهدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر یک جلسه تمرینات معلق با استفاده از ابزار طراحی شده بر روی درد و ویژگی های ساختاری دیسک های بین مهر های ناحیه کمری بود.مواد و روش هامطالعه حاضر به صورت شبه تجربی یک گروهی به صورت پیش و پس آزمون انجام شد که آزمودنی های آن را 12 مرد مبتا به درد مزمن ناشی از فتق دیسک کمری در نواحیL5-S1 و L4-L5 تشکیل دادند. پس از ارزیابی میزان درد با استفاده از مقیاس بصری درد و تعیین ویژگی های ساختاری دیسک با استفاده از تصویر برداری ام آر آی آزمودنی ها به مدت 30 دقیقه به انجام تمرینات معلق با استفاده از صندلی طراحی شده پرداختند و بلافاصله پس از آن میزان درد و شاخص فتق دیسک مجددا ارزیابی شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های Tهمبسته و ویلکاکسون در سطح معنی داری P<=0/05 استفاده گردید.یافته هانتایج حاکی از تغییرات معنادار درد در مراحل پیش و پس آزمون بودند که کاهش درد بیماران در پس آزمون به خوبی مشهود است و در رابطه با ویژگی های ساختاری دیسک های بین مهره ای علی رغم دیده شدن تغییرات محسوس در میانگین اطلاعات کسب شده نتایج آماری حاکی از عدم تغییر معنادار در پیش و پس آزمون بودند.نتیجه گیریبا توجه به اثرات مفید استفاده از ابزار ساخته شده در رابطه با کاهش درد و در نتیجه کاهش استفاده از داروهای مسکن و ضد التهابمی توان روش نام برده را روشی زود بازده برای مراحل اولیه درمان دردهای ریشه ای در نظرگرفتکلید واژگان: فتق دیسک, تمرینات ثبات دهنده مرکزی معلق, ویژگی های ساختاری دیسک بین مهره ایAims and backgroundThe purpose of this study was to investigate the effect of a session of suspended exercise using a tool designed for pain and characteristic of intervertebral disc of the lumbar vertebrae.Materials and methodsThis is a quasi-experimental study with a pretest-posttest design. The subjects consisted of 12 men with chronic low back pain caused by lumbar disc herniation in L4-L5 and L5-S1 regions. After assessing the degree of pain using Visual Analog Scale and determining the structural characteristic of intervertebral by using magnetic imaging resonance, the subjects performed suspension exercises using the designed chair over a 30-min session. At the end of session, the pain and disc herniation of discs were re-assessed. For data analysis, the paired t-test and Wilcoxon tests were applied at a significant level of p≤0.05.FindingsThe results indicated significant changes in the degree of pain in the pre and post-test stages, so that a remarkable pain relief was observed in the post-test. In relation to the structural characteristics of the intervertebral disc, despite the apparent changes in the mean of collected data, the results did not reveal any significant change between pretest and posttest.ConclusionConsidering the beneficial effects of the designed device with respect to pain alleviation and thus reduced using of sedatives and anti-inflammatory drugs, this method can be helpful at the early treatment stages for chronic pains.Keywords: dics herniation, suspension core stability exercises, structural characteristics of intervertebral disc
-
هدف
باتوجه به برخوردی بودن ورزش کشتی و درصد نسبتا زیاد آسیب های این رشته شناسایی روش های پیشگیری از آسیب از اهمیت زیادی برخوردار است. بنابراین در پژوهش حاضر به بررسی تاثیر هشت هفته تمرینات منتخب تراباند بر تعادل و عملکرد حرکتی کشتی گیران نوجوان شهرستان بافت پرداخته شد.
روش هاآزمودنی های این پژوهش شامل 30 مرد کشتی گیر بود که به صورت غیر تصادفی هدفدار انتخاب و به دو گروه تمرینی (سن:27/17 سال، قد: 72/1 متر، وزن:53/71 کیلو گرم و شاخص توده بدنی: 01/24) و کنترل (سن:07/17 سال، قد: 74/1 متر، وزن:46/72 کیلو گرم و شاخص توده بدنی: 88/23) تقسیم شدند. برای جمع آوری اطلاعات دموگرافیک و سابقه ورزشی از پرسشنامه و برای اندازه گیری تعادل ایستا، پویا و عملکرد حرکتی به ترتیب از آزمون های تعادلی لک لک، وای و آزمون عملکرد حرکتی استفاده شد. از آزمون t مستقل و همبسته، یو من ویتنی و ویلکاکسون برای مقایسه تفاوت میانگین ها با خطای آماری 05/0≥P استفاده شد.
یافته هانتایج پژوهش نشان داد که تفاوت معنی داری بین تعادل ایستا (001/0>p) و نمره کل تعادل پویا و جهت های آن (001/0>p) در دو گروه وجود دارد.
نتیجه گیریبا توجه به نتایج به نظر می رسد اجرای برنامه ای کم هزینه بتواند در بهبود تعادل و عملکرد موثر باشد. با توجه به نتایج به نظر می رسد ورزشکاران این رشته در کنار تمرینات تخصصی و کار با وزنه های آزاد از تمرینات با تراباند نیز استفاده کنند تا با بهبود الگوی حرکتی بتوانند میزان آسیب را کاهش داده و الگوهای حرکتی خود را بهبود بخشند.
کلید واژگان: کشتی, تراباند, آزمون عملکرد حرکتی, تعادل ایستا, تعادل پویاObjectivesDue to the repeated of wrestling and a relatively high percentage of injuries in this sport Identify ways of preventing the damage of the utmost importance. The present study investigates the effect of eight weeks of selected Thera-band's exercises on the balance and functional movement of adolescent wrestlers in the city of Baft.
MethodsThe subjects of this study included 30 athlete men wrestlers, who were selected randomly and divided into two groups of exercises (age: 17.27, height: 1.72 m, weight: 71.53 kg and body mass index: 24.01) and the and controls (age: 17.07 years, height: 1.74 meters, weight: 72.46 kg, and body mass index: 23.88). A questionnaire was used to collect demographic information and about the history of sport, and to measure static and dynamic balance and functional movement respectively, stork test, Y balance tests and functional movement screen test were used. Independent and correlated t-test, Yu-Mann-Whitney and Wilcoxon tests were used to compare mean differences with P-value of 0.05.
ResultsThe results of the study showed that there is a significant difference between the static balance (p <0.001) and the total dynamic balance (p <0.001) between the two groups,
ConclusionPay attention to the results it seems that running a low-cost program can be effective in improving balance and performance. According to the results it seems that athletes in the field of sports along with professional training wrestling and free weights use the training with Thera-band's to improve the motor pattern to reduce the amount of damage and improve their movement patterns.
Keywords: Wrestling, Thera-band, functional movement screen, Static Balance, Dynamic Balance -
هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی اثر تمرین های عصبی-عضلانی ناحیه مرکزی و ران بر حس وضعیت مفصل زانو و تعادل ایستای ورزشکاران مرد با بازسازی رباط صلیبی قدامی بود. 24 ورزشکار با سابقه بازسازی رباط صلیبی قدامی به صورت هدفمند و دردسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. قبل و بعد از تمرین ها (هشت هفته، سه جلسه در هفته)، در هر دو گروه حس وضعیت مفصل زانو در سه زاویه 30، 45 و 60 درجه و تعادل ایستا به ترتیب با استفاده از دینامومتر ایزوکنتیک و آزمون ایستادن یک پا روی صفحه نیرو ارزیابی شد. اطلاعات با استفاده از آزمون تی همبسته و تحلیل کوواریانس تجزیه وتحلیل شد. نتایج نشان داد که تمرین های عصبی-عضلانی ناحیه مرکزی و ران می توانند اثر درخور توجهی بر حس وضعیت مفصل زانو و تعادل ایستای ورزشکاران دارای سابقه بازسازی رباط متقاطع قدامی داشته باشند.
کلید واژگان: بازسازی رباط صلیبی قدامی, ناحیه مرکزی, حس وضعیت مفصل زانو, تعادل ایستاThe purpose of this study was to investigate the Effect of core and hip neuromuscular training on knee joint position sense and static balance of male athletes with anterior cruciate ligament reconstruction. Twenty four athletes with a history of ACL reconstruction were selected and divided into experimental and control groups randomly. Before and after training (8 weeks, 3 sessions per week) from both groups, knee proprioception at 30, 45 and 60 degrees and static balance evaluated using an isokinetic dynamometer and a one-limb stand test by force plate respectively. Data were analyzed using t-test and analysis of covariance (ANCOVA). The results showed that neuromuscular training can have a significant effect on knee joint position sense and static balance of athletes who have a history of anterior cruciate ligament reconstruction.
Keywords: Anterior cruciate ligament reconstruction, core, knee joint position sense, Static Balance -
هدف و زمینه: خستگی یکی از مهمترین عوامل اثرگذار در بروز آسیبهای ورزشی است. هدف از این تحقیق، تعیین اثر خستگی عملکردی بر حس وضعیت مفصل مچ پا در بازیکنان فوتسال زن بود.روش بررسیدر تحقیق نیمه تجربی حاضر22 نفر از دانشجویان دختر فوتسالیست دانشگاه اصفهان با میانگین و انحراف معیار سن 20±1/8 سال، وزن 57 ± 2/40 کیلوگرم، قد161±5/73 سانتیمتر به صورت دردسترس انتخاب شدند. خستگی عملکردی فوتسال توسط پروتکل تعدیل شده شبه فوتبال بانگسبو ایجاد شد. حس وضعیت مفصل مچ پا توسط دستگاه ایزوکنتیک بایودکس در دو حالت اینورژن و اورژن، زاویه 15 درجه و خستگی توسط مقیاس بورگ قبل و بلافاصله پس از اجرای پروتکل خستگی اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل داده ها به وسیله آزمونT همبسته درسطح معناداری )P≤ 0/ 05 (انجام شد.یافته هانتایج نشان داد که پس از خستگی، میزان خطای بازیکنان در بازسازی زاویه مورد نظر به طور معناداری افزایش یافته است. براساس اطالعات به دست آمده از مقیاس بورگ نیز میزان خستگی بازیکنان در پس آزمون) 2/2. ) P =0/000و ES= 1/54 (بود) 7 ±0/81 (پیش آزمون بیشتراز معناداری طور به) ±81/17نتیجه گیریخستگی باعث تغییر در حس وضعیت مفصل مچ پا می شود. در تحقیق حاضر از پروتکل خستگی شبیه سازی شده با بازی فوتسال برای ایجاد خستگی در آزمودنی ها استفاده شد. نتایج نشان داد که پس از انجام پروتکل میزان خطای حس وضعیت افرایش زیادی داشته است. بنابراین احتمال آسیب دیدگی زیاد می شود.کلید واژگان: فوتسال, حس وضعیت, مچ پا, خستگی, مقیاس بورگBackground and aimFatigue is one of the most important factors affecting the occurrence of sport injuries. The purpose of this study was to determine the effect of functional fatigue on the position sense of ankle joint on female futsal players.Materials and methodIn this semi experimental study, 22 female futsal students of Isfahan University with the mean and standard deviation of age 20 ± 1.8 years, weight 57 ± 2.40 kg, and height 161.5 ± 5.73 cm were selected as the study samples using convenient sampling technique. Functional futsal fatigue was maked with Bangsbo modified futsal fatigue protocol. position sense of ankle joint was measured with Isokinetic Biodex set in 15degree inversion and eversion and fatigue with borg scale before and immediately after of doing protocol. Data was analyzed with dependent T test and significance level of (p= 0/05).ResultsThe results showed after fatigue, error rate of the players has significantly increased in the reconstruction of the angle. Based on the information obtained from the Borg scale, the fatigue of players in the post test (17.81±2.2) was significantly more than pretest (7±0.81). (P=0.000& Es=1.54).Conclusionfatigue makes change in position sense of ankle joint.In present study used from modified futsal fatigue protocol for made fatigue in participant. The result showed after doing fatigue protocol, increased error rate of position sense. Therefore probability of injured increased.Keywords: futsal, position sense, ankle, fatigue, Borg scale
-
مقدمهعدم تعادل عضلانی یک چهارم فوقانی بدن یکی از مشکلات افراد آسیب نخاعی پاراپلژی استفاده کننده از ویلچر می باشد. این مسئله خطر ریسک ابتلاء به ناهنجاری ها را بالا برده و فرد را در معرض سندرم متقاطع فوقانی قرار می دهد. استفاده از تمرینات اصلاحی مبتنی براصول NASM یکی از روش های جدید برای برگرداندن تعادل عضلانی و پیشگیری و اصلاح ناهنجاری ها می باشد. هدف از تحقیق حاضر، بررسی تاثیر یک پروتکل تمرینی مبتنی بر اصول NASM بر سندرم متقاطع فوقانی آسیب دیدگان نخاعی پاراپلژی بود.مواد و روش ها22 مرد آسیب نخاعی پاراپلژی دارای ناهنجاری سر به جلو، شانه گرد و کیفوز به صورت هدف دار انتخاب و به دو گروه کنترل10 نفر(33/7±40/40=سن) و تجربی 12 نفر(81/9±58/38=سن) تقسیم شدند. تمرینات مبتنی بر اصول NASM به مدت 12 هفته برای گروه تجربی انجام شد. از ابزارهای گونیامتر، دابل اسکوار و خط کش منعطف به ترتیب برای اندازه گیری سر به جلو، شانه گرد و کیفوز استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها، روش آماری تحلیل واریانس برای داده های تکراری در سطح معنی داری(P<0.05) مورد استفاده قرار گرفت.یافته های پژوهشناهنجاری های اندازه گیری شده در مطالعه شامل سر به جلو، شانه گرد و کیفوز از پیش آزمون تا پس آزمون در گروه تجربی بهبود معنی داری نسبت به گروه کنترل داشتند(P<0.05)بحث و نتیجه گیریافراد آسیب نخاعی که ساعات زیادی را روی ویلچر می نشینند، جهت پیشگیری از عدم تعادل عضلانی و مبتلا شدن به ناهنجاری های یک چهارم فوقانی بدن بهتر است ضمن اصلاح وضعیت نشستن، تمرینات مبتنی بر اصول NASM پیشنهادی در این پژوهش را به طور منظم اجرا نمایند.کلید واژگان: آسیب نخاعی, پاراپلژی, تمرینات NASM, پاسچر, سندرم متقاطع فوقانیIntroductionMuscle imbalance of the upper quadrant of the body is one of the problems in paraplegia spinal cord injury (SCI) patients using wheelchair. This increases the risk of developing deformities and exposes the person to upper cross syndrome (UCS). The use of NASM-based corrective exercises is one of the new ways of restoring muscle balance for preventing and correcting deformities. The aim of this study was investigating the effect of NASM-based training protocol on UCS in paraplegia SCI patients.Materials & Methods22 male paraplegic spinal cord injury patients with forward head, round shoulder, and kyphosis deformities were selected and divided into two groups of training(n:12, age:38.68±9.81) and control(n:10, age:40.40±7.33). Training group performed NASM-based exercises for 12 weeks. Goniometer, double square, and flexible ruler were used to measure forward head, round shoulder, and kyphosis, respectively. The statistical analysis of variance for repeated data at the significance level of (P <0.05) was used to analyze the data.FindingsForward head, round shoulder, and kyphosis deformities had significant improvements in training group in comparison to control group from pre to post test(P <0.05).Discussion & ConclusionsIt is suggested that people with SCI who spend a lot of hours on the wheelchair should modify the position of the nose using the proposed NASM-based training exercises in this study on a regular basis in order to prevent muscle imbalance and developing the deformities in the upper quadrant of the body.Keywords: Spinal cord injury, Paraplegia, NASM training, Posture, Upper cross syndrome
-
مقدمهسندرم درد کشککی- رانی موجب اختلال در درد و عملکرد می شود. هدف از انجام این تحقیق بررسی اثر تقویت عضلات ثبات مرکزی تنه و عضله چهار سر رانی بر درد و عملکرد در افراد مبتلا به سندرم درد کشککی- رانی می باشد.مواد و روش هابین 43 نفر از بیماران مرد مبتلا به سندرم درد کشککی- رانی، تعداد 22 نفر به صورت هدفمند انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه تجربی اول (11 نفر) و تجربی دوم (11 نفر) قرار گرفتند. گروه تجربی اول به مدت هشت هفته، تمرینات تقویتی مرکزی تنه و گروه تجربی دوم در مدت مشابه تمرینات تقویتی عضلات چهار سر رانی را انجام دادند. قبل و بعد از دوره تمرین درد و عملکرد با پرسش نامه مقیاس دیداری درد و ناتوانی عملکردی اندازه گیری شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آماری تی مستقل و تی وابسته استفاده شد.
یافته های پژوهش: هر دو گروه تفاوت معنی داری را در قبل و بعد از مداخله در مورد مقیاس دیداری درد (001/0=p) و مقیاس نا توانی عملکردی (001/0=p) نشان دادند. مقایسه داده های بین دو گروه در مقیاس دیداری درد و مقیاس نا توانی عملکردی تفاوت معنی داری را در قبل و بعد از دوره تمرین نشان داد، به طوری که میزان بهبودی در گروه اول بیشتر از گروه دوم بود.بحث و نتیجه گیریبعد از انجام تمرینات دو گروه کاهش درد و بهبود عملکرد را نشان دادند. از آن جایی که تقویت عضلات ثبات مرکزی باعث کنترل بهتر لگن و جلوگیری از نزدیک شدن بیش از حد و چرخش داخلی ران می شود. بنا بر این تمرینات در گروه تجربی اول موثر تر از گروه تجربی دوم بود. لذا به متخصصان توان بخشی ورزشی توصیه می شود در درمان افراد مبتلا به سندرم درد کشککی- رانی از تمرینات تقویتی ثبات مرکزی تنه علاوه بر تقویت عضلات چهارسر رانی استفاده کنند.کلید واژگان: درد کشککی, رانی, تمرینات تقویتی ثبات مرکزی تنه, تمرینات تقویتی چهار سر رانیIntroductionPatellofemoral pain syndrome, cause disturbance in pain and performance. The aim of this study was to compare the effect of core stabilization muscles of the trunk with a quadriceps muscle strengthening on pain and functional disability in patients with Patellofemoral pain syndrome.Materials And MethodsAmong 43 man patients with Patellofemoral pain syndrome, twenty two men were selected and randomly divided into two groups: experimental group 1 (n=11) and experimental group 2 (n=11) respectively. Group 1 participated in strengthing core stability exercises, while group 2 underwent quadriceps strengthening in the same period. Before and after training, pain and performance assessed using a pain scale and a function questionnaire. Collected data were analyzed by paired t-test and independent t-test.
Findings: Both groups showed significant differences between pre and post-intervention conditions regarding the VAS, and WOMAC values (PDisussion &ConclusionsAfter exercise, groups showed a reduction in pain and improvement in performance. Core stability trainings can increase pelvise stability and prevent frmur adduction and internal rotation. So the results show that exercise was more effective in group 1 than group 2, so it is recommended to exercise therapists in the treatment of patients with Patellofemoral pain syndrome in addition to strengthening the quadriceps muscles use the core stability trainings.Keywords: Patellofemoral Pain (PFPS), Strengthing Core Stability Exercises, Strengthening Quadriceps Muscle -
زمینه و هدف
خستگی یکی از مهمترین عوامل اثرگذار بر تعادل در ورزشکاران است. هدف از تحقیق حاضر، تعیین اثر خستگی عملکردی فوتسال بر تعادل ایستا و پویای ورزشکاران فوتسالیست زن بود.
روش شناسیدر تحقیق نیمه تجربی حاضر،22 نفر ازدانشجویان دختر فوتسالیست با میانگین و انحراف معیار سن 8/1 ± 20 سال، وزن 40/2 ±54 کیلوگرم، قد 73/5±161 سانتی متر به صورت نمونه در دسترس انتخاب شدند. خستگی عملکردی فوتسال توسط پروتکل تعدیل شده شبه فوتبال بانگسبو ایجاد شد. تعادل ایستا و پویا توسط دستگاه اسکن کف پا و خستگی توسط مقیاس بورگ قبل و بلافاصله پس از اجرای پروتکل خستگی اندازه گیری شد. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون Tهمبسته و در سطح معناداری (05/0 =P) انجام شد.
یافته هامیزان خستگی (54/1 ES=و 000/0=P) میزان نوسان مرکز فشار تعادل ایستا در محور قدامی- خلفی (59/0= ES و 007/0=P) و محور داخلی-خارجی (68/0=ES و 014/0=P) و میزان نوسان مرکز فشار تعادل پویا در محور قدامی- خلفی (042/0= ESو000/0=P) و محور داخلی- خارجی (016/0=ES و 047/0=P) به طور معناداری متفاوت از پیش آزمون بود.
نتیجه گیرینتایج تحقیق حاضر نشان داد که خستگی عملکردی موجب افزایش نوسان مرکز فشار و به تبع آن کاهش تعادل می شود. این به معنای آن است که احتمالا در اواخر بازی فوتسال شانس آسیب دیدگی بیشتر است.
کلید واژگان: تعادل ایستا, تعادل پویا, خستگی, فوتسال, مقیاس بورگBackground and aimFatigue is one of the most important factors affecting the balance in athletes. The purpose of this study was to determine the effect of functional fatigue on static and dynamic balance on female futsal players.
Materials and methodIn this semi experimental study, 22 female futsal students with the mean and standard deviation of age 20 ± 1.8 (y), weight 54 ± 2.40 (kg), and height 161.5 ± 5.73 (cm) were selected as the study samples using convenient sampling technique. Functional futsal fatigue was maked with Bangsbo modified semi futsal fatigue protocol. Static and dynamic balance were measured with foot scan set and fatigue with Borg scale before and immediately after of doing protocol. Data was analyzed with dependent T test and significance level of (P=0/05).
ResultsFatigue rate (P=0/000 & ES=1/54),static balance fluctuation rate of pressure center in axes of anterior- posterior (P=0/007 & ES=0/59) and lateral- medial (P=0/014 & ES=0/68) and dynamic balance fluctuation rate of pressure center in axes of anterior- posterior (P=0/000 & ES=0/042) and lateral- medial (P=0/047 & ES= 0/016) were significantly different from pretest.
ConclusionThe results of present research showed functional fatigue increases the fluctuation of pressure center and consequently reduce the balance. This means that at the end of the futsal game, the chance is more likely to be injured.
Keywords: Borg scale, Dynamic balance, Futsal, Fatigue Static balance -
کاهش تعادل و کنترل پوسچرال در سالمندان سبب بروز عوارض ناگواری مانند زمین خوردن و شکستگی لگن می شود. نظر به اهمیت تعادل و قدرت در سلامت سالمندان، هدف مطالعه حاضر« بررسی تاثیر هشت هفته تمرینات منتخب بر قدرت آبداکتورهای ران و تعادل زنان سالمند سالم» است. در تحقیق نیم هتجربی حاضر، 50 زن سالمند با میانگین سنی 152 سانتی متر، داوطلبانه شرکت کردند. تعادل ایستا و /45±2/ 60 کیلوگرم و قد 28 /93±6/ 59/04±2/1 سال، وزن 5 پویا و قدرت عضلات آبداکتور ران شرکت کنندگان پیش و پس از 8 هفته تمرینات منتخب، توسط آزمون های ایستادن روی یک پا (تعادل ایستا)، زمان برخاستن و رفتن (تعادل پویا) و دستگاه دینامومتر دیجیتال (قدرت عضلات آبداکتور ران)، اندازه گیری شد. از آمار توصیفی برای محاسبه میانگین و انحراف استاندارد اطلاعات و برای تعیین اختلاف بین P≤ 0/ مستقل و وابسته در سطح معن اداری 05 t نمره های پیش آزمون و پس آزمون بین و درون گروهی به ترتیب از استفاده شد. نتایج نشان داد که پس از هشت هفته تمرینات منتخب قدرت عضلات آبداکتور ران افزایش و همچنین تعادل ایستا و پویای زنان سالمند بهبود یافت. نتایج موید نقش تمرینات درمانی منتخب در بهبود تعادل ایستا و پویای افراد سالمند و همچنین وجود رابطه بین قدرت عضلات آبداکتور ران و تعادل ایستا و پویای زنان سالمند سالم است.کلید واژگان: تعادل ایستا, تعادل پویا, عضلات آبداکتور ران, قدرتDecreased postural balance and control in the elderly cause unpleasant complications such as falling and hip fracture. Given the importance of balance and strength in the elderly's health, the aim of study was the effect of 8 weeks of selected exercises on strength of the hip abductor muscles and balance in the healthy elderly women. In this semi-experimental study, 50 elderly women (mean age 59.04±2.1 yr, weight 60.93±6.5 kg and height 152.45±2.28 cm) participated voluntarily. Static and dynamic balance and strength of the hip abductor musculature of participants were measured by tests of one leg standing time (OLST) (static balance), timed get up and go (TUG) (dynamic balance) and digital dynamometer device (strength of the hip abductor muscles) before and after 8 weeks of selected exercises. The descriptive statistics were used to calculate the mean and standard deviation of data and independent and dependent t test were applied to determine the difference between pretest and posttest scores of inter-groups and intra-groups at P≤0.05. Results showed that 8 weeks of selected exercises increased strength of the hip abductor muscles and improved static and dynamic balance of the elderly women. These findings emphasized the role of selected therapeutic exercises in improving static and dynamic balance of the elderly and also the existence of a relationship between strength of hip abductor muscles and static and dynamic balance of healthy elderly women.Keywords: dynamic balance, hip abductor musculatures, static balance, strength
-
دیابت با اختلال در ارگان های مختلف همراه بوده و پیامدهای ناشی از آن شایان توجه است. پیلاتس روش مفیدی به منظور کنترل بیماری است. هدف از این مطالعه تعیین اثر بخشی تمرینات منتخب پیلاتس بر قدرت عضلانی، تعادل و هموگلوبین گلیکوزیله بیماران مبتلا به دیابت نوع2 بود. 30 بیمار زن مبتلا به دیابت در دامنه سنی 45-30 سال به صورت تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. گروه تجربی هشت هفته تمرینات پیلاتس را انجام دادند. قدرت با دستگاه دینامومتر، تعادل ایستا و پویا با آزمون های ایستادن روی یک پا و ایستادن و رفتن و هموگلوبین گلیکوزیله از طریق آزمایش خون، پیش و پس از هشت هفته اندازه گیری شد. به منظور آنالیز داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته ها نشان داد که پس از هشت هفته بهبود معناداری در قدرت عضلانی، تعادل ایستا و هموگلوبین گلیکوزیله گروه تجربی مشاهده شد و در گروه کنترل تغییر معناداری مشاهده نشد (05/0≥P). همچنین نتایج تغییر معناداری را در تعادل پویا در هر دو گروه تجربی و کنترل نشان نداد (05/0≥P). نتایج نشان داد از این تمرینات می توان به عنوان روش درمانی مکمل سودمند برای این بیماران استفاده کرد.
کلید واژگان: تمرینات پیلاتس, تعادل, دیابت, قدرت عضلانی, هموگلوبین گلیکوزیلهDiabetes is associated with disorders in different body organs and its consequences are considerable. Pilates is a beneficial way to manage this disease. The aim of this study was to investigate the effectiveness of selected Pilates exercises on muscle strength, balance and HbA1c in patients with diabetes type 2. 30 diabetic female patients (age range: 30-45) were randomly divided into experimental and control groups. The experimental group performed 8 weeks of Pilates exercises. Strength was measured by dynamometer set, static and dynamic balance by OSLR and TUG tests and HbA1c by HbA1c test before and after 8 weeks. For data analysis, covariance analysis test was used. The findings showed that muscle strength, static balance and HbA1c significantly improved in experimental group after 8 weeks but no significant changes were observed in control group (P≤0.05). Also, the findings showed no significant changes in dynamic balance in both groups (P≤0.05). This study showed that the Pilates exercises can be used as a beneficial complementary treatment method for these patients.Keywords: balance, diabetes, glycosylated hemoglobin, muscle strength, Pilates exercises -
زمینه و هدفکاهش دامنه حرکتی مفاصل و تعادل یکی از علل اصلی افتادن در سالمندان است، که با عواقب و عوارض جسمانی همراه است. بنابراین هدف از تحقیق حاضر، تعیین تاثیر یک دوره تمرینات منتخب پیلاتس بر دامنه حرکتی مفاصل و تعادل زنان سالمند است.روش بررسیدر پژوهش نیمه تجربی حاضر تعداد 23 زن سالمند بالای 60 سال از بین سالمندان داوطلب شهر اصفهان به صورت دردسترس و هدفمند انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه تجربی (12 نفر، با میانگین و انحراف معیار سن 63/4±25/60 سال، وزن 73/8±66/67 کیلوگرم، قد 87/5±71/160 سانتی متر) وکنترل (11 نفر، با میانگین و انحراف معیارسن 28/7±09/63 سال، وزن 64/12±80/60 کیلوگرم، قد 25/5±95/158 سانتی متر) تقسیم شدند. گروه تجربی 8 هفته تمرینات پیلاتس را 3 جلسه در هفته به مدت 60 دقیقه انجام دادند، ولی گروه کنترل در هیچ گونه فعالیتی به غیر از فعالیت های معمول روزانه شرکت نداشتند. دامنه حرکتی مفاصل به وسیله گونیامتر، تعادل ایستا بوسیله آزمون ایستادن بر روی یک پا و تعادل پویا با استفاده از آزمون TUG در دو مرحله قبل و بعد از اجرای تمرینات پیلاتس اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از تحلیل آنووا (ANOVA) برای اندازه گیری های مکرر در سطح معناداری 05/0 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته هانتایج نشان داد که پس از 8 هفته تمرین بهبود معناداری در نمرات دامنه حرکتی مفصل ران، تعادل ایستا و پویا گروه تجربی نسبت به پیش از دوره تمرینات پیلاتس یافت شد (001/0P≤)، در حالی که در گروه کنترل تغییر معناداری مشاهده نشد.نتیجه گیریبا توجه به نتایج تحقیق حاضر، چنین به نظر می رسد که تمرینات منتخب پیلاتس بر دامنه حرکتی مفاصل و تعادل زنان سالمند موثر است و باعث می شود که این افراد در طول فعالیت های روزمره کمتر در معرض خطر افتادن قرار گیرند؛ بنابراین انجام این تمرینات می تواند به عنوان یک مداخله تاثیرگذار مورد توجه قرار گیرد.
کلید واژگان: تمرینات پیلاتس, دامنه حرکتی, تعادل, زنان سالمندThe decrease in range of motion of joints and balance is one of the main reasons why the elderly fall off from time to time, which brings about its own consequences such as physical harm. this study aims to investigate the effect of a period of selected Pilate’s exercises on range of motion and balance among elderly women.In the present quasi-experimental study 23 healthy elderly women were selected from the volunteer elderly women in Isfahan through target sampling and availability and divided randomly into two groups; one experimental group and one control group.The experimental group received the treatment, but the control group received no treatment. Range of motion of joints and Static and dynamic balances. All of the above variables were measured both before and after the treatment (Pilate’s exercises). The data were analyzed through Analysis of Covariance at the significance level of P≤0.05.The results showed that there was a significant improvement on the scores obtained from the tests measuring range of motion (thigh, ankle), and static and dynamic balances of the experimental group after 8 weeks of receiving exercises (P≤0.05), whereas no such significant improvement was observed in the control group. Considering the results of the current study, it seems that the selected Pilate’s exercises have a significant effect on improving range of motion and balance among elderly women and therefore could be considered as an effective intervention.Keywords: Pilate's exercises, range of motion, balance, elderly women -
درسال هایاخیربهنقشعضلاتکمرولگنبهعنوانبخشیازعضلاتناحیهمرکزیدرباز توانیواصلاح ناهنجاری هایاندام تحتانیتوجه زیادیشده است. ناهنجاری زانو پرانتزی یکی از شایع ترین آسیب های بازیکنان فوتبال به شمار می آید. ازآنجا که گزارش شده است راستای نامناسب اندام تحتانی مرتبط با ضعف عضلات ران می باشد و ثبات ناحیه مرکزی بدن مستلزم قدرت کافی در عضلات ران و تنه و هماهنگی بین آنها است، از این رو هدفازپژوهش حاضرمقایسه استقامت عضلاتثباتمرکزیبازیکنانفوتبالمردمبتلا و غیرمبتلا به ناهنجاری زانو پرانتزی بود. در این مطالعه مقطعی و همبستگی استقامت عضلات راست کننده، خم کننده و خم کننده جانبی تنه در 50 بازیکن فوتبال مرد شامل 25 بازیکن مبتلا به زانو پرانتزی و 25 بازیکن سالم اندازه گیری شدند. برای اندازه گیری استقامت عضلات در هر دو گروه، از تست های مک گیل و بیرینگ سورنسن استفاده گردید. با توجهبهطبیعیبودنتوزیعداده ها،برایمقایسهبین دو گروه از آزمون تی همبسته و درسطح معنا داریکمتر از 05/0 استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که استقامت عضلات راست کننده، خم کننده و خم کننده جانبی تنه در بازیکنان فوتبال مبتلا به ناهنجاری زانو پرانتزی در مقایسه با بازیکنان فوتبال غیر مبتلا، به طور معنا داری کمتر بود (05/0>P). نتایج این تحقیق بیانگر آن است که احتمالا کاهش استقامت عضلات ثبات مرکزی عامل اصلی افزایش خطر ابتلا به زانو پرانتزی در بازیکنان فوتبال است. این موضوع باید در مطالعات مقایسه ای آینده تایید گردد. افزایش استقامت این عضلات به احتمال زیاد سبب کاهش خطر آسیب زانو پرانتزی می شود.
کلید واژگان: زانو پرانتزی, عضلات ثبات مرکزی, فوتبال, استقامت عضلانیIn recent years the role of the pelvic muscles and back muscles as part of the central region in the pathology and treatment of sports injuries of the lower extremities has been noted. Deformity of the jenu varum is considered one of the most common footballer injuries. Since the most common elements abductor and adductor thigh muscles are involved in this problem، therefore، the purpose of this study was to compare the enduranceof core stability muscles between male football players with and without jenu varum abnormality. In this study، trunk flexor and Extensor and lateral flexor strength of the 50 male football players involve 25 with jenu varum (age 22 ± 1. 4 yr، height 176. 4±4. 3 cm، weight 72. 7±4. 1 kg) and 25 males without the jenu varum (age 23 ± 1. 7 yr، height 175. 5±3. 9 cm، weight 74. 6±3. 2 kg) were measured. To measure the muscle in both groups endurance by Digital Stopwatch، by McGill and Biering-Sorensen tests was used. Trunk flexor، extensor، and lateral flexor strength in football players with jenu varum abnormalities compared with non-infected footballers would be significantly less (P<0. 05). The results of this research indicate that it is probably a major factor in reducing the core stabilization muscles strength the risk of being infected with knee jenu varum footballers. This should be confirmed in future comparative studies. Increased strength of these muscles is likely to reduce the risk of knee jenu varum.Keywords: jenu varum, Core stabilization muscles, Football, muscle Endurance -
مقدمهپارگی لیگامنت متقاطع قدامی یکی از متداولترین آسیبها در فوتبالیستها می باشد، لذا هدف از تحقیق حاضر شناسایی تاثیر برخی ریسک فاکتورهای درونی وبرونی برمیزان شیوع آسیب لیگامنت متقاطع قدامی فوتبالیستهای حرفه ای دنیا بود.موادوروش هاتعداد 100فوتبالیست حرفه ای(سن 25.05±4.1y سال، قد 1.81±0.06m متر) از چندکشوردنیا که دچار آسیب لیگامنت متقاطع قدامی شده بودند،به عنوان نمونه های تحقیق درنظر گرفته شدند. اطلاعات مربوط به ریسک فاکتورهای درونی(پای برتر، قد، سن) وبرونی(پست، بازی های خانگی و خارج از خانه،زمانهای مختلف فصل،مسابقه و تمرین)ازطریق بررسی پرونده های پزشکی،مصاحبه باپزشک تیم و همچنین از دیتابیس های معتبراینترنتی جمع آوری شد.برای آنالیزداده ها ازآزمون خی دو باسطح معناداری(P<0/05) استفاده شد.یافته هانتایج نشان داد که شیوع آسیب لیگامنت صلیبی قدامی بین پستهای مختلف بطور معناداری (P<0/05) متفاوت بود،بطوری که هافبکها بیشترین(%38)و دروازه بانها کمترین(%6)تعداد آسیب را داشتند. میزان وقوع آسیب در پای برتر(%52)بیشتر از پای غیربرتر(%48)بود،اما این تفاوت از لحاظ آماری معنادار نبود(P>0/05). بازیکنان با قد83/1-1/79متر بیشترین میزان آسیب(%26)و بازیکنان با قد73/1-69/1مترکمترین میزان آسیب(%13)را داشتند. بین5گروه قدموردنظر تفاوت معناداری یافت نشد(P>0/05). آسیبهای رخ داده در بازی های خارج از خانه (%6/50)بطورغیرمعناداری(P>0/05)بیشتر ازبازی های خانگی(%4/49)بود. در اوایل فصل مسابقه این آسیب(%34) بطورمعناداری(P<0/05)بیشتر از سایر زمانها بود. تفاوت بین سنین مختلف در رابطه با آسیب این لیگامنت معنادار بود(P<0/05)،بطوریکه بازیکنان در سن27-22سالگی تعداد آسیب(%50)بیشتری را به خود اختصاص دادند و در سن 39-34سال کمترین(%2)تعداد آسیب رخ داد. آسیبهای زمان مسابقه(%85)بطور معناداری بیشتر از زمان تمرین(%15)بود(P<0/05).نتیجه گیریبازیکنان هافبک در سن27-22سال در اوایل فصل، بویژه در مسابقه در معرض آسیب لیگامنت متقاطع قدامی هستند. پای برتر، قد،بازی خانگی وخارج از خانه از نظر آماری بطور معناداری بر میزان شیوع این آسیب تاثیر نداشت. لذا مربی، بازیکنان وکادر پزشکی باید به این نکات مهم برای طراحی برنامه پیشگیری توجه کنند تا آسیب لیگامنت متقاطع قدامی کمتر شود.
کلید واژگان: آسیب لیگامنت صلیبی قدامی, شیوع آسیب فوتبال, فوتبالیست حرفه ای, ریسک فاکتورهای درونی, ریسک فاکتورهای برونیIntroductionAnterior Cruciate Ligament(ACL)rapture is one of the most common injuries in soccer players, so the purpose of this study was to identify the effect of some intrinsic and extrinsic risk factors on the incidence of ACL injuries in professional soccer players.Material And MethodsFor this study 100professional soccer players(Mean± SD:age:25.05±4.1y,height:1.81±0.06m) who had ACL injury considered as research sample from several countries of the world. The informations about intrinsic and extrinsic risk factors, gathered from studing the medical files, interviewing with the team physicians and authoritative internet databases. The chi squares (χ2)(P<0.05) test was used to analyze the data.ResultsThe result showed that incidence of ACL injury between several positions was significantly different (P<0.05), as midfielders had the higher number of injury (38%)and goalkeepers(6%)had the lowest. The incidence of injury in dominance leg(52%)was more than non-dominance leg(48%), but this differences was not significant(P>0.05). The players with 1.79-1.83meter height had the most number of injuries(26%)and players with 1.69-1.73meter height had the least (13%), no significant differences were find between the 5 groups of height(P>0.05). The injuries that occurred during the away games(50.6%) were not significantly(P>0.05) more than home games(49.4%). The ACL injury in initial of season(34%)was significantly more than other times (P<0.05). In relation to age the significant difference was found between the different age groups (P<0.05), so players with 22-27 years (50%) had more injuries and players with 34-39 years(2%)had the least. The injuries during the game(85%)was significantly more than training(P<0.05)(15%).ConclusionMidfielder players with 22-27 years in initial of season especially during the game are more prone to ACL injury. So coach, players and medical staff should pay attentive to these important point to design preventive program to minimize ACL injuries.Keywords: Anterior cruciate ligament, soccer, injury, professional soccer player -
PurposeChronic neck pain is one of the common problems among computer users. The aim of this research was to compare and evaluate the effect of 8 weeks of a selected exercise therapy program and a self-treatment program based on a given pamphlet on neck pain, strength and range of motion of the neck in computer users.Material And MethodsIn this quasi-experimental study, sixty-six patients with chronic neck pain (age 39.19 ± 3.1 years, height 172.39 ± 4.6 cm and weight 71.68 ± 5.6)who at least had asix-month history of neck pain, were recruited based on a Personal Information Questionnaire distributed among computer users working in banks of Isfahan. The subjects were divided in three groups. The first group carried out therapeutic exercises with the supervision of a trainer, while the second group received a pamphlet and the third group had no intervention. Neck Pain and Disability Scale, dynamometer (power track commander II) and a goniometry device were respectively used to measure neck pain, disability, strength and range of motion in subjects after 8 weeks of intervention. One-way NOVA was applied in order to analysis of data (P)Keywords: Exercise therapy, Chronic neck pain, Self, treatment, ROM
-
زمینه و هدفکودکان فلج مغزی اسپاستیک از لحاظ حرکتی و تعادل دارای مشکلات فراوانی می باشند. ساختار کج قامت کودکان فلج مغزی اسپاستیک، عملکرد تعادل را مختل می کند. هدف این پژوهش بررسی تاثیر تمرینات ثبات مرکزی بر کنترل پوسچر ایستا و پویای کودکان فلج مغزی همی پلژی می باشد.روش بررسیهشت کودک همی پلژی فلج مغزی با (میانگین سنی 86/5 ± 88/12 سال، قد 69/26± 25/142 سانتی متر و وزن 45/15± 57/39 کیلوگرم) به صورت نمونه در دسترس در این تحقیق شرکت کردند. تعادل ایستا توسط صفحه نیرو سنج در حالت چشم باز، تعادل پویا با آزمون تعادلی YBT ((Y Balance Testو شدت فلج مغزی با مقیاس GMFCS (Gross Motor Function Classification System) اندازه گیری شد. کودکان فلج مغزی تمرینات ثبات مرکزی را به مدت 8 هفته، هفته ای 3 بار و هر جلسه به مدت (45) دقیقه، به صورت پیشرونده انجام دادند. جهت تجزیه تحلیل آماری از روش تی همبسته برای مقایسه نمرات قبل از آزمون و بعد از آزمون در کودکان فلج مغزی در سطح معنی داری (05/0p≤) استفاده شد.یافته هانتایج این پژوهش افزایش معناداری را پس از این دوره تمرینی در تعادل پویا و بعضی پارامترهای تعادل ایستا نشان داد.نتیجه گیریتمرینات ثبات مرکزی می تواند تعادل پویا را در کودکان فلج مغزی همی پلژی بهبود بخشد و می تواند به عنوان یک روش غیر دارویی و مکمل در بازتوانی این افراد موثر واقع شود.
کلید واژگان: فلج مغزی, کنترل پوسچر, ثبات مرکزی, تعادل, تمرینObjectiveChildren with cerebral palsy have various movement and balance disorders. The lopsided anatomy of spastic cerebral palsy children, disrupt the balance function. This study was aimed to investigate the effect of core stability exercises on control of the static and dynamic posture in children with hemiplegic cerebral palsy.Materials and MethodsParticipants were eight children with hemiplegic cerebral palsy selected by the simple, convenient method. Static balance was measured by force plate in the open eyes condition, dynamic balance by Y Balance Test (YBS) and the severity of cerebral palsy by Gross Motor Function Classification System) GMFCS(. Cerebral palsy children carried out core stability exercises progressively 3 times a week for 8 weeks, each session lasting 45 minutes. Paired t-test was used for statistical analysis of the data to compare pre and post-test scores in the subjects. The significance level was set at p≤0/05.ResultsThere was no significant difference in the excursion of center of pressure in anterior - posterior (p=0.124) and medial-lateral (p=0.202) directions before and after exercise in children with cerebral palsy however, a significant increase in the anterior-posterior and medial-lateral path length and total velocity was found (p =0.000). Comparison of the average dynamic balance score revealed significant increase after the intervention on both right and left legs in the anterior (p=0.015 and 0.183, respectively), posterior-lateral (p=0.005 and 0.004, respectively) and posterior-medial directions (P= 0.048 and 0.050, respectively) except for left foot in the anterior direction.ConclusionCore stability exercises can improve dynamic balance in children with hemiplegic cerebral palsy while seems to have no considerable effect on static balance improvement of these children.Keywords: Cerebral palsy, postural control, core stability, balance, exersise -
مقدمه
ورزش و فعالیت بدنی این پتانسیل را دارند که باعث بهبود و پیشرفت سلامتی و کیفیت زندگی افراد مبتلا به مصرف مواد مخدر شوند. بنابراین هدف تحقیق حاضر، بررسی تاثیر هشت هفته تمرین با توپ فیزیوبال بر اصلاح کیفوز پشتی، تعادل (ایستا و پویا) و کیفیت زندگی مردان مبتلا به مصرف مواد مخدر پس از ترک اعتیاد بود.
مواد و روش هاتعداد 30 مرد مبتلا به مصرف مواد مخدر با محدوده سنی 20 تا 40 سال که دو ماه از ترک اعتیاد آنان گذشته بود و دارای عارضه افزایش کیفوز پشتی بودند، به صورت در دسترس و هدفمند انتخاب و پس از اخذ رضایت نامه به طور تصادفی در دو گروه تجربی (تمرینی) و شاهد قرار داده شدند. زاویه کیفوز آزمودنی ها به وسیله خط کش منعطف، تعادل پویا توسط آزمون ستاره (Star excursion balance test یا SEBT)، تعادل ایستا با آزمون Romberg و کیفیت زندگی با استفاده از فرم کوتاه پرسش نامه کیفیت زندگی (SF-36) اندازه گیری گردید. آزمودنی ها به مدت 8 هفته و هر هفته سه جلسه و هر جلسه 60 تا 90 دقیقه تمرینات منتخب را تحت نظر متخصص حرکات اصلاحی و درمانی انجام دادند. جهت تحلیل داده ها از روش آماری ANOVA برای داده های تکراری در سطح معنی داری 05/0 ≥ P استفاده گردید.
یافته هاتغییرات و تعامل در هر سه متغیر تعادل و کیفیت زندگی، در پس آزمون نسبت به پیش آزمون در گروه تمرینی معنی دار بود (05/0 > P). بدین معنی که تمرینات اعمال شده دارای تاثیر مثبتی بوده است. همچنین تفاوت های بین گروهی در تمامی متغیرهای تحقیق معنی دار نبود (05/0 < P).
نتیجه گیریبه نظر می رسد برنامه تمرینی با توپ فیزیوبال برای بهبود ناهنجاری کیفوز پشتی، افزایش تعادل و کیفیت زندگی افراد مبتلا به مصرف مواد مخدر در حال ترک مفید است و می تواند به عنوان یک روش درمان غیر دارویی در بازتوانی این افراد موثر واقع شده و توسط مراکز ترک اعتیاد مورد استفاده قرار گیرد.
کلید واژگان: اعتیاد, توپ فیزیوبال, کیفوز, تعادل, کیفیت زندگیIntroductionExercise and physical activity have the potential of improving the health status and quality of life of addicted people. The aim of this study was to compare the effects of an 8-week exercise therapy program with that of physioball on the correction of thoracic kyphosis، increasing balance (static and dynamic) and improving the quality of life of addicted men after withdrawing drugs.
Materials And Methods30 men with kyphosis، who aged 20 to 40 years، were selected through convenient sampling method and then randomly divided into experimental and control groups. All subjects completed their addiction treatment two months prior to the initiation of the study. Kyphosis degree، dynamic balance، static balance and quality of life were respectively measured by flexible ruler، Star excursion balance test (STEB)، Romberg test and Quality of Life Questionnaire-Short Form (SF-36). Having signed a formal contest، subjects received their special training under supervision of a corrective and therapeutic exercise expert three sessions a week over 8 weeks. Each session lasted 30 to 90 min. Repeated measure ANOVA was used for statistical analysis with P ≤ 0. 05.
ResultsThe changes and interactions of all three variables of balance and quality of life were significant in the exercise group upon comparing pre- and post-test results (P < 0. 05). This meant that applied exercise had brought about a positive effect. Between-group differences were not significant in any of variables (P > 0. 05).
ConclusionAccording to the results of this study، the physioball program is competent in improving thoracic kyphosis abnormality and increasing balance and the quality of life of the addicted and it can be used as an effective and suitable complementary method for rehabilitating addicted people in addiction treatment centers.
Keywords: Addiction, Physioball, Kyphosis, Balance, Quality of life -
مقدمهسندرم درد کشککی- رانی (Patellafemoral pain syndrome یا PFPS) یکی از شایع ترین اختلالات مفصلی است که با درد جلوی زانو و ضعف عضله پهن داخلی مایل شناخته می شود. هدف از این مطالعه، بررسی و مقایسه تاثیر ماساژ سوئدی (Sweden massage) و تمرینات کششی- تقویتی (Strength-stretch exercises) بر علایم این بیماران بود.مواد و روش هاتعداد 36 بیمار مرد مبتلا به سندرم درد کششکی- رانی به صورت تصادفی در سه گروه ماساژ درمانی (میانگین ± انحراف استاندارد؛ سن 8/2 ± 9/21 سال، قد 9/5 ± 2/179 سانتی متر، وزن 8/6 ± 6/79 کیلوگرم)، حرکت درمانی (میانگین ± انحراف استاندارد؛ سن 7/2 ± 8/21 سال، قد 5/6 ± 3/178 سانتی متر، وزن 4/6 ± 7/80 کیلوگرم) و شاهد (میانگین ± انحراف استاندارد؛ سن 7/2 ± 1/22 سال، قد 8/6 ± 7/177 سانتی متر، وزن 4/8 ± 6/80 کیلوگرم) قرار گرفتند. دو گروه تجربی اول به مدت 8 هفته پروتکل درمانی مربوط به خود را دریافت نمودند، در حالی که گروه شاهد هیچ گونه برنامه درمانی را دنبال نکرد. از مقیاس بصری سنجش درد (Visual analogue scale یا VAS) در حالت استراحت و آزمون 6 دقیقه راه رفتن به ترتیب جهت اندازه گیری میزان درد و ارزیابی عملکرد آزمودنی ها پیش و پس از اعمال مداخله درمانی استفاده شد.یافته هامیزان درد در دو گروه تحت درمان با ماساژ سوئدی (8/9 = t، 001/0 > P) تمرینات تقویتی– کششی (2/5 = t و001/0 > P) نسبت به گروه شاهد به طور معنی داری کاهش یافت، در حالی که این میزان کاهش درد در آزمودنی های گروه ماساژ درمانی به طور معنی داری (001/0 > P) بیشتر از گروه حرکت درمانی بود. هم چنین مسافت طی شده در مدت زمان 6 دقیقه، در بیماران هر دو گروه ماساژ سوئدی (24- = t و001/0 > P) و تمرین درمانی (5/22- = t، 001/0 > P) به طور معنی داری نسبت به گروه شاهد افزایش پیدا کرد، ولی تفاوت معنی داری بین گروه ماساژ درمانی و گروه حرکت درمانی وجود نداشت (05/0 < P).نتیجه گیریبر اساس یافته های پژوهش حاضر می توان نتیجه گرفت که ماساژ سوئدی و تمرینات تقویتی– کششی اثرات مشابهی بر علایم سندرم درد کشککی- رانی دارند، اگر چه ماساژ نسبت به حرکت درمانی بیشتر باعث کاهش درد این بیماران می شود.
کلید واژگان: سندرم درد کشککی- رانی, ماساژ سوئدی, تمرینات کششی, تقویتی, عضله پهن داخلی مایلIntroductionPatellofemoral pain syndrome (PFPS) is one of the most common musculoskeletal disorders that results in anterior knee pain and vastus medialis obliqqus (VMO) weakness. The aim of this study was to compare the therapeutic effects of Sweden massage (SM) and strength-stretch exercise (SSE) on PFPS.Materials And MethodsThirty-Six male volunteers with PFPS were randomly assigned into three groups: SM group, SSE group, and control. The two experimental groups accomplished their own specific treatment protocols for 8 weeks. Visual analogue scale (VAS) and 6-minute walking test were used before and after interventions to determine the effects of treatment protocols.ResultsBoth experimental groups showed an improvement in the functional activity and pain reduction; however the SM group had higher significant improvement (P < 0.001). Compared to the control group, the walking distance covered by the subjects of the two aforementioned experimental groups was significantly (P < 0.001) higher following therapeutic interventions, although there was no significant difference (P > 0.05) between them.ConclusionIt can be concluded that SM and SSE may have similar effects on PFPS; however SM method alleviates pain more efficiently.Keywords: Patellofemoral pain syndrome, Sweden massage, Strength, stretch exercise, Vastus medialis oblique muscle
- در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو میشود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشتههای مختلف باشد.
- همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته میتوانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
- در صورتی که میخواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.