به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
فهرست مطالب نویسنده:

sajad parsaei

  • Sajad Parsaei*, Ali Asghar Arastoo, Shahla Zahednejad, Nasrin Teymoori, Mitra Derakhshesh
    Background

    Physical Activity as a fundamental basis, generally for everyone in the community and particularly important for disabled people. The purpose of this study was to investigate the effect of Physical Activity on mental health and mindfulness in veterans and disabled people.

    Methods

    The method of this research is descriptive-correlational. 100 veteran and disabled athletes and 100 veterans and non-athlete disabled participated in this research among disability institutions and rehabilitation centers in Ahvaz. The instrument used in this study was an international physical activity, mental health and mindfulness questionnaire.

    Results

    The mean age was in the athlete group (29.87 ± 3.88) and in the non-athlete group (28.25 ± 3.55). The results of independent t-test showed that there is a significant difference between the two groups, which shows the positive effect of activity on mental health and mindfulness variables in veterans and disabled athletes compared to non-athletes. It was also found that physical activity variable predicts two variables of mental health and mindfulness in veterans and the disabled. Multiple correlation coefficient was equal to MR = 0.879 and determination coefficient was equal to R2 = 0.772 which was significant at P <0.01 level.

    Conclusion

    In a general conclusion, participation in active activities and having sufficient mobility in veterans and disabled people can improve mental variables such as mental health and also mind awareness.

    Keywords: Disabled, Mental Health, Mindfulness, Physical Activity, Veteran
  • معصومه شوهانی*، محسن جلیلیان، سجاد پارسایی، فرهاد مدارا، حسین صیدخانی
    اهداف

    هدف این تحقیق بررسی تاثیر تحریک الکتریکی یک طرفه و دو طرفه مغز بر بهبود تعادل سالمندان می باشد.

    مواد و روش

    36 نفر از سالمندان شهر ایلام به صورت در دسترس در تحقیق شرکت کردند. ابتدا پیش آزمون تعادل ایستا گرفته شد و سپس شرکت کنندگان به صورت تصادفی به سه گروه تحریک یک طرفه مغز، تحریک دوطرفه مغز و تحریک شم تقسیم شدند. مداخله در 3 جلسه برگزار شد. در گروه تحریک یک طرفه، الکترود آند روی نقطه O در ناحیه مخچه و کاتد در  ناحیه 1FP قرار گرفت. در گروه تحریک دوطرفه، الکترود آند روی O1 و الکترود کاتد روی O2 و الکترود کاتد در بالای حفره ی چشمی سمت چپ (1FP) قرار گرفت. شدت تحریک 2 میلی آمپر و مدت زمان درمان در هر جلسه 15 دقیقه بود. در گروه   کنترل، الکترود آند و کاتد به ترتیب روی نقاط O و 1FP قرار گرفت ولی جریان تحریک 30 ثانیه بعد قطع می شد. پس از آخرین جلسه تمرینی، پس آزمون به عمل آمد. از تحلیل واریانس یک راهه جهت تحلیل داده ها استفاده شد.

    یافته ها

    بین سه گروه در مرحله پیش آزمون تفاوت معنادار آماری وجود ندارد (0/535>P). ولی در مرحله پس آزمون بین گروه ها تفاوت وجود دارد (0/002>P). نتایج آزمون تعقیبی نشان داد که بین گروه تحریک یک طرفه با کنترل (0/001=P) و گروه تحریک دوطرفه با کنترل (0/005=P) تفاوت وجود دارد ولی بین گروه تحریک یک طرفه با گروه دوطرفه (0/599=P) تفاوت وجود ندارد.

    نتیجه گیری

    در یک نتیجه گیری کلی می توان گفت که tDCS  مخچه به صورت یک طرفه و دو طرفه می تواند موجب بهبود تعادل در سالمندان شود.

    کلید واژگان: تحریک مخچه, تعادل ایستا, تعادل پویا, سالمند
    Masoumeh Shohani*, Mohsen Jalilian, Sajad Parsaei, Farhad Modara, Hoseyn Seyedkhani
    Objective

    The purpose of this study was to investigate the effect of unilateral and bilateral electrical stimulation of the brain on balance in elderly.

    Materials and methods

    Thirty-six elderly in Ilam city participated in study. In the pre-test, static balance was taken and then the participants were randomly divided into three groups: unilateral brain stimulation, bilateral brain stimulation and sham. The intervention took in 3 sessions. In unilateral stimulation group, the anode electrode was positioned at O point and the cathode was above the left ophthalmic cavity (FP1). In bilateral stimulation group, the anode electrode was positioned at O1 and the cathode was positioned at O2. The intensity of stimulation was 2 mA and the duration of treatment was 15 minutes per session. In control group, the anode and cathode electrodes were placed on the O and FP1 points, respectively, but the excitation current was stopped after 30 seconds. After the last training session, the post-test was performed. Data analyzed were using one-way ANOVA.

    Results

    The results showed that there was no statistically significant difference between the three groups in pre-test phase (P<0.535). But at post-test was a difference between groups (P<0.002). Post-hoc test results showed that there was a difference between unilateral stimulation with control group (P=0.001) and bilateral stimulation with control group (P=0.005). But there was no significant difference between unilateral stimulation group and bilateral stimulation group (P=0.599).

    Conclusion

    In conclusion, it can be concluded that unilaterally and bilaterally cerebellar stimulation can be improved in the elderly.

    Keywords: Transcranial direct current stimulation, Cerebellum, Balance, Elderly
  • علی اصغر ارسطو، شهلا زاهدنژاد*، سجاد پارسایی، سعید آلبوغبیش
    مقدمه

    اضطراب به معنای تهدید و حالت ناامنی است که منبع آن به روشنی برای فرد آشکار نیست. هدف تحقیق حاضر تعیین تاثیر تحریک الکتریکی فراجمجمه ای مغز بر اضطراب جانبازان و ناتوانان جسمی ورزشکار می باشد.

    روش کار 

    روش اجرای تحقیق از نوع نیمه تجربی بود که با استفاده از دو گروه و با طرح پیش آزمون-پس آزمون انجام شد. 24 نفر از جانبازان و ناتوانان عضو هییت جانبازان و معلولین شهر اهواز به روش در دسترس انتخاب شدند. ابتدا تمام شرکت کنندگان پرسشنامه اضطراب بک و پرسشنامه اضطراب حالتی-رقابتی مارتنز را تکمیل کردند. پس از آن شرکت کنندگان به صورت تصادفی به دو گروه تجربی و شم تقسیم شدند. افراد گروه تجربی در طی سه روز متوالی تحت مداخله تحریک الکتریکی فراجمجه ای قرار گرفتند. پس از آخرین جلسه مداخله، یک بار دیگر شرکت کنندگان پرسشنامه اضطراب بک و پرسشنامه اضطراب حالتی-رقابتی مارتنز را تکمیل کردند. از آزمون تحلیل کوواریانس جهت مقایسه پس آزمون دو گروه استفاده شد.

    نتایج

    نتایج نشان داد که مداخله تحریک الکتریکی مغز بر اضطراب کلی (001/0=p) و اضطراب حالتی-رقابتی (001/0=p) تاثیر دارد و میزان اضطراب گروه تجربی بهتر از گروه شم است (05/0>p).

    نتیجه گیری

    تحریک الکتریکی با شدت دو میلی آمپر و در طی 3 جلسه 20 دقیقه ای می تواند موجب بهبود اضطراب کلی و اضطراب حالتی-رقابتی در بین جانبازان و افراد ناتوان جسمی ورزشکار گردد. از اینرو به مربیان و دست اندرکاران و خود ورزشکاران جانباز و ناتوان جسمی توصیه می شود که در صورت امکان در روزهای منتهی به مسابقه جهت بهبود و کنترل اضطراب خود از مداخله تحریک الکتریکی مغز استفاده نمایند.

    کلید واژگان: تحریک مغز, اضطراب, اضطراب حالتی رقابتی, ورزشکار
    Ali Asghar Arastoo, Shahla Zahednajad *, Sajad Parsaei, Saeed Alboghebish
    Introduction

    Anxiety means threats and insecurity whose source is not clear to the individual. The aim of this study was to investigate the effect of transcranial Direct Current Stimulation (tDCS) on anxiety in Veterans and Disabled Athletes.

    Materials and Methods

    The method of this study was semi-experimental. Twenty-four veterans and disabled members of Board of Veterans and Disabled in Ahvaz city were selected by available sampling. First, all participants completed the Beck Anxiety and State-Competitive Anxiety questionnaire. The participants were randomly divided into experimental and control groups. Experimental group received tDCS intervention for three consecutive days. After the last intervention session, once again, all participants completed the Beck Anxiety and State-Competitive Anxiety questionnaire. ANCOVA test was used to compare post-test of two groups.

    Results

    The results showed that tDCS intervention had a significant effect on general anxiety (p=0.001) and state-competitive anxiety (p=0.001) and anxiety level in experimental group better than the sham group (p < 0.05).

    Conclusion

    tDCS with Two-mA intensity during 3 sessions of 20 minutes can improve the performance of general anxiety and state-competitive anxiety in veterans and disabled athletes. Therefore, it is recommended that coaches, those involved, and veteran and disabled athletes use tDCS interventions to improve and control their anxiety whenever possible on the days leading up to the competition.

    Keywords: Brain stimulation, Anxiety, state-competitive anxiety, Athletes
  • سیما رزاقی، سجاد پارسایی، اسماعیل صایمی*

    اهداف:

     داشتن فعالیت بدنی در دوران سالمندی می تواند در بهبود سلامت روانی موثر باشد. هدف از این تحقیق بررسی نقش واسطه ای فعالیت بدنی در ارتباط بین هوش هیجانی و بهزیستی روان شناختی است.

    مواد و روش ها:

     روش اجرای این پژوهش توصیفی همبستگی است که به وسیله جمع آوری داده ها با استفاده از پرسش نامه های هوش هیجانی، بهزیستی روان شناختی و پرسش نامه بین المللی فعالیت بدنی در بین سالمندان انجام گرفت. جامعه آماری این تحقیق سالمندان شهر اهواز بودند که 120 نفر با استفاده از روش نمونه گیری دردسترس و هدفمند با میانگین سنی (2/98±64/52) انتخاب شدند. جمع آوری داده ها به وسیله تکمیل پرسش نامه ها توسط سالمندان انجام گرفت. از ملاک های ورود به تحقیق سن بالای 60 سال، توانایی درک سوالات محقق، هوشیاری کامل و سلامت ذهنی و روانی بود. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی تحلیل شد و آزمون بوت استراپ جهت تعیین نقش واسطه ای فعالیت بدنی استفاده شد. از نسخه 21 نرم افزار SPSS و نسخه 18 AMOS 18 جهت تحلیل داده ها استفاده شد. سطح معناداری نیز P<0/05 در نظر گرفته شد.

    یافته ها :

    نتایج نشان داد که ضریب همبستگی بین هوش هیجانی با فعالیت بدنی (0/70=r)، هوش هیجانی با بهزیستی روان شناختی (0/84=r) و فعالیت بدنی با بهزیستی روان شناختی (0/70=r) در سطح 0/01>P معنی دار هستند. همچنین سطح اطمینان برای فعالیت بدنی به عنوان متغیر میانجی بین هوش هیجانی و بهزیستی روان شناختی با استفاده از بوت استراپ در سطح 0/001>P معنی دار است.

    نتیجه گیری :

    مطابق نتایج، بین هوش هیجانی و بهزیستی روان شناختی ارتباط مثبت و معنادار وجود دارد و فعالیت بدنی نقش میانجی در ارتباط بین آن ها دارد. بنابراین تشویق سالمندان به انجام فعالیت های بدنی و داشتن تحرک کافی می تواند موجب بهبود سلامت جسمانی و به تبع آن بهبود سلامت روانی در آن ها شود و به سالمندان کمک کند دوران سالمندی سالم و موفق را سپری کنند.

    کلید واژگان: سالمندی, فعالیت بدنی, هوش هیجانی, بهزیستی روان شناختی
    Sima Razaghi, Sajad Parsaei, Esmaeel Saemi*

    Objectives :

    having adequate physical activity during aging period can be effective in improving mental health. The purpose of this study was to investigate the mediating role of physical activity in the relationship of Emotional Intelligence (EI) and Psychological Well-Being (PWB). 

    Methods & Materials :

    This is a descriptive/correlational study. The study population consisted of elderly people in Ahvaz, Iran. Of these, 120 with a mean age of 64.52±2.98 were selected using convenience and purposive sampling methods and based on inclusion criteria (age over 60 years, the ability to understand and answer to the questions, full consciousness, and mental health). Data were collected using Cyberia-Shrink’s EI test, Ryff’s PWB questionnaire and Craig’s International Questionnaires of Physical Activity. The collected data were analyzed in SPSS V. 21 and AMOS V.18 applications by using the correlation coefficient and Bootstrap test (to determine the mediating role of physical activity). The significance level was set at P<0.05.  

    Results:

     There was a significant correlation between EI and physical activity(r= 0.70), between EI and PWB (r= 0.84) and between physical activity and PWB (r= 0.70) (p<0.01). Physical activity had a mediating role in the relationship of EI and PWB using Bootstrap test (P <0.001).

    Conclusion:

     There was a positive and significant relationship between EI and PWB and physical activity had a mediating role. Therefore, encouraging elderly people to have physical activity can improve their emotional and mental health and help them have a healthy and comfortable old age.

    Keywords: Aging, Physical activity, Emotional intelligence, Psychological well-being
  • علی اصغر ارسطو، شهلا زاهدنژاد، سجاد پارسایی*، سعید البوغبیش، نسیم عطایی قراچه، حسن عامری اصل
    مقدمه و هدف
    حافظه کاری، اصلی ترین رکن حافظه جهت انجام تکالیف شناختی است. هدف این تحقیق بررسی تاثیر تحریک الکتریکی فراجمجه ای مغز بر حافظه کاری جانبازان و معلولان ورزشکار می باشد.
    مواد و روش ها
    نوع تحقیق نیمه تجربی است. 24 نفر از جانبازان و معلولان ورزشکار شیراز به صورت نمونه گیری در دسترس در این تحقیق شرکت کردند. پس از اجرای پیش آزمون، شرکت کنندگان به صورت تصادفی در دو گروه تحریک واقعی و ساختگی قرار گرفتند. در گروه تحریک الکتریکی واقعی، الکترود آنودال بر روی قشر پیش پیشانی خلفی جانبی (DLPFC) چپ و الکترود کاتودال در بالای حفره ی چشمی سمت چپ (1FP) قرار گرفت. محل قرارگیری الکترودها در گروه شم همانند گروه تحریک واقعی بود ولی جریان تحریک پس از 30 ثانیه قطع می شد. میزان تحریک ارائه شده بوسیله دستگاه، 2 میلی آمپر و به مدت 15 دقیقه بود که در طی سه جلسه با فاصله زمانی 48 ساعت در هر جلسه صورت گرفت. پس از پایان جلسات سوم پس آزمون به عمل آمد. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون آنکوا و نرم افزار SPSS نسخه 22 انجام شد.
    نتایج
    نتایج نشان داد که در تکلیف حافظه کاری بین گروه تحریک واقعی و شم تفاوت معناداری وجود دارد (0001/0P=). نتایج آزمون تعقیبی بونفرونی نشان داد که عملکرد گروه تجربی نسبت به ساختگی (0001/0P=) بهتر می باشد.
    نتیجه گیری
    در یک نتیجه گیری کلی می توان بیان کرد که tDCS آنودی در ناحیه DLPFC با تحریک 2 میلی آمپری می تواند موجب بهبود حافظه کاری در ورزشکاران جانباز و معلول گردد.
    کلید واژگان: تحریک الکتریکی مستقیم مغز از روی جمجمه, قشر پیش پیشانی خلفی جانبی, عملکرد شناختی, حافظه کاری, جانبازان, معلولان
    Ali Asghar Arastoo, Shahla Zahednejad, Sajad Parsaei*, Saeed Alboghebish, Nasim Ataei, Hasan Ameriasl
    Background and Objective
    Working memory is the most basic pillar of memory for doing cognitive tasks. The purpose of this study was to investigate the effect of transcranial direct current stimulation (tDCS) on working memory in veterans and disabled athletes.  
    Material and Methods
    The method of this study was semi-experimental. 24 veterans and disabled of Shiraz athletes participated in this study in an available sampling. After the pre-test, the participants were randomly divided into real stimulation and sham groups. In the real stimulation group, anodal electrode was on the left dorsolateral prefrontal cortex (DLPFC) and cathode electrode in the FP1. The location of the electrodes in the sham group was the same as the real stimulation group, but the stimulation was interrupted after 30 seconds. The stimulation rate was 2 mA for 15 minutes, which was performed during three sessions with an interval of 48 hours per session. Data analysis was performed using ANCOVA test in SPSS version 22.  
    Results
    The results showed that there was a significant difference between the real stimulation group and the sham at the working memory (P = 0.0001). The results of Bonferroni post-hoc test showed that the performance of the real stimulation was better than the sham group (P = 0.0001).  
    Conclusion
    It can be said that anodal tDCS in the DLPFC region with 2 mA excitation can improve working memory in veterans and disabled athletes.
    Keywords: Transcranial direct current stimulation, Dorsolateral, Prefrontal cortex, Working memory, Cognitive task, Veterans, Disabled
  • علی اصغر ارسطو، شهلا زاهدنژاد*، نسرین تیموری، نسیم ابدالی، سجاد پارسایی
    مقدمه و هدف

    توانایی سالمندان در حفظ تعادل با انجام فعالیت شناختی تغییر می کند. با توجه به اهمیت شناخت ماهیت اختلال تعادل در سالمندان و اهمیت دستورات کلامی در توان بخشی این گونه اختلالات، هدف این تحقیق بررسی تاثیر مداخله تکلیف دوگانه و نوع کانون توجه بر تعادل سالمندان شهر اهواز می باشد.

    مواد و روش ها

    روش تحقیق نیمه تجربی و ازلحاظ هدف کاربردی می باشد. جامعه آماری، سالمندان مرد سرای صالحین شهر اهواز در سال 1397 بودند. 40 نفر به روش در دسترس انتخاب شدند. ابتدا پیش آزمون تعادل ایستا و پویا گرفته شد. شرکت کنندگان به صورت تصادفی در چهار گروه 10 نفره تکلیف دوگانه، توجه درونی، توجه بیرونی و کنترل قرار گرفتند. مداخله در 3 روز پیاپی انجام شد. گروه تکلیف دوگانه در حین اجرای تعادل ایستا و پویا، تکلیف ثانویه شناختی انجام می داد. گروه توجه درونی در حین اجرا به پاهای خود تمرکز می کردند. گروه توجه بیرونی در حین اجرای تعادل پویا به انتهای مسیر تمرکز کرده و در تعادل ایستا توجه خود را به فاصله 3 متری معطوف می کردند. یک ساعت پس از پایان مرحله تمرینی، پس آزمون گرفته شد. تجزیه وتحلیل اطلاعات با استفاده از آزمون آماری تحلیل واریانس یک راهه و با نرم افزار spss نسخه 22 انجام شد.

    یافته ها

    نتایج نشان داد که در ویژگی های دموگرافیک گروه ها با هم تفاوت آماری معناداری ندارند (05/0<P). در مرحله پیش آزمون بین گروه ها تفاوت آماری معناداری وجود ندارد (05/0<P) ولی در پس آزمون هم در تعادل ایستا و هم تعادل پویا بین گروه ها تفاوت معنادار وجود دارد (05/0>P).

    نتیجه گیری

    نتایج حاصل از اجرای این تحقیق موید این بود که تمرینات دستورالعمل کانون توجه درونی باعث تضعیف تعادل ایستا و پویا می شود. تمرینات دستورالعمل کانون توجه بیرونی باعث بهبود تعادل ایستا و پویا می شود و دستورالعمل توجه تکلیف دوگانه موجب بهبود تعادل ایستا در سالمندان می شود ولی اثر تضعیفی بر روی تعادل پویای سالمندان دارد.

    کلید واژگان: تعادل, سالمند, توجه, تکلیف دوگانه
    Ali Asghar Arastoo, Shahla Zahednejad*, Nasrin Teymori, Nasim Abdali, Sajad Parsaei
    Introduction and purpose

    The ability of the elderly to maintain balance during cognitive activity changes. Given the importance of recognizing the nature of the balance disorder among the elderly and the importance of verbal commands in rehabilitating such disorders, the purpose of this study was to investigate the Effectiveness of Dual Task and Focus of Attention Intervention on Balance in Elderly in Ahvaz.

    Materials and Method

    The research method is semi-experimental and applied in terms of purpose. The statistical population was the elderly men of Salehin House in Ahvaz in 1397. 40 people were selected by available method. First, a static and dynamic equilibrium test was taken. Participants were randomly assigned to four groups of 10: dual task, internal attention, external attention, and control. The intervention was performed for 3 consecutive days. The dual task group performed a cognitive secondary task while performing a static and dynamic balance. The inner focus group focused on their feet during the performance. While performing the dynamic balance, the external focus group focused on the end of the path and focused on the static balance at a distance of 3 meters. An hour after the end of the training phase, the post-test was taken. Data analysis was performed using the statistical analysis of one-way variance analysis with SPSS software version 22.

    Findings

    The results showed that the groups did not differ in demographic characteristics (P <0.05). In the pre-test phase, there is no significant difference between groups (P <0.05), but in the post-test period, there is a significant difference between groups in both static and dynamic equilibrium (P <0.05).

    Conclusion

    The results of this study confirmed that the exercises of the instruction of the focus of internal attention weaken the static and dynamic balance. Exercises of the external focus guide improve static and dynamic balance, and the dual task attention guideline improves static balance in the elderly, but has a weakening effect on the dynamic balance of the elderly.

    Keywords: balance, elderly, attention, dual task
  • سجاد پارسایی *، ناهید شتاب بوشهری، معصومه شجاعی، رسول عابدان زاده
    زمینه و هدف
    تصویرسازی به مفهوم همانندسازی، ایجاد یا بازآفرینی یک تجربه ادراکی در بین تعدیل کننده های حسی در ذهن می باشد. هدف این پژوهش بررسی ارتباط بین واکنش نورون های آینه ای و سرعت های مختلف تصویرسازی در عملکرد حرکتی می باشد.
    روش
    روش اجرای این پژوهش نیمه تجربی می باشد. 30 نفر از دانشجویان دختر دانشگاه شهید چمران با روش نمونه گیری هدفمند (عدم سابقه بازی بسکتبال) با میانگین سنی 12/1±22 سال انتخاب و در سه گروه (تصویرسازی با سرعت آهسته، تصویرسازی با سرعت همسان و تصویرسازی با سرعت زیاد ) قرار گرفتند. ابتدا پیش آزمون به صورت دریبل بسکتبال انجام شد. سپس آزمودنی ها به مدت چهار روز متوالی به تصویرسازی پرداختند پس از آن یک بار دیگر آزمودنی ها دریبل بسکتبال از بین مخروط ها را به صورت واقعی اجرا کردند. در پایان نیز از شرکت کنندگان در هنگام تصویرسازی ثبت مغزی به عمل آمد و واکنش نورون های آینه ای از طریق دستگاه الکتروانسفالوگرافی ثبت شد.
    یافته ها
    نتایج نشان داد که همه گروه های تصویرسازی در اجرای خود پیشرفت داشتند (05/0>p)؛ با توجه به اندازه اثر، گروه تصویرسازی آهسته و همسان عملکرد بهتری را نسبت به گروه تصویرسازی سریع داشتند. همچنین مشخص شد که نورون های آینه ای در گروه تصویرسازی آهسته فعالیت بیشتری دارد و نیز در عملکرد نورون های آینه ای با اجرای مهارت دریبل بسکتبال در سرعت های تصویرسازی پایین و همسان ارتباط معنادار وجود دارد (05/0>p).
    نتیجه گیری
    نورون های آینه ای موجود در قشر پیش حرکتی به عنوان یک مکانیسم عصبی بسیار مهم در الگوی فعالیت مغزی می-باشد که باعث اثربخشی تصویرسازی در بهبود مهارت های حرکتی می شود.
    کلید واژگان: نورون های آینه ای, الکتروانسفالوگرافی, تصویرسازی ذهنی, سرعت تصویرسازی, عملکرد حرکتی
    Sajad Parsaei *, Nahid Shetab Boushehri, Masoumeh Shojaei, Rasool Abedanzadeh
    Background
    : Imagery is the concept of assimilation, creating or recreating a perception experience the sensory moderator in mind. the aim of this study was to the relationship between mirror neuron action and different mental imagery speeds in the motor performance.
    Methodology
    The research method was semi-empirical. The subjects included 30 female students of Shahid Chamran University (average age 22± 1.12) selected through a purposive sampling (No experience basketball game) method and categorized in three groups of rapid-speed, real-speed, low-speed imagery. Following the basketball dribble function in pretests, the subjects were involved in imagery for a period of four consecutive days, and were subsequently tested for the real dribble function on the middle cones in the posttests. They were also subjected electroencephalographic assessment during imagery, focusing primarily on the reaction of the mirror neurons within the process.
    Result
    All of the group improved dribble function (p≤0.05). With the effect size observed a significant improvement in the groups with slow-speed and real-speed imagery compared to those receiving high-speed imagery. Additionally, higher function of the mirror neurons was observed in the groups subjected to slow-speed imagery and also there is significant relationship mirror neuron action and different mental imagery speeds on the basketball dribble function (p≤0.05).
    Conclusion
    The mirror neurons within the premotor cortex establish an essential nervous mechanism within the cognitive activity pattern which impacts the effect of imagery for the improvement of motor skills.
    Keywords: mirror neuron, electroencephalographic, mental imagery, imagery speed, motor performance
  • سجاد پارسایی *، رسول عابدان زاده، ناهید شتاب بوشهری، سعید آلبوغبیش، سمیه رضایی منش، پریسا براتی
    زمینه و هدف
    با افزایش سن، در عملکرد فیزیکی و جسمانی نظیر تعادل، اختلالاتی رخ می دهد. برنامه نوروفیدبک از طریق تنظیم ناهنجاری های امواج مغزی به صورت خودتنظیمی می تواند عملکرد جسمانی و فیزیکی را تحت تاثیر قرار دهد. در این تحقیق اثر تمرینات نوروفیدبک بتا/تتا بر تعادل ایستا و پویای سالمندان شهر اهواز بررسی گردید.
    روش بررسی
    این تحقیق از نوع نیمه تجربی و از لحاظ هدف، کاربردی بود. تعداد 18 نفر سالمند با میانگین سنی 1/3±3/65، انتخاب و به طور مساوی در دو گروه تجربی و کنترل قرار گرفتند. جهت ارزیابی تعادل ایستا و پویای شرکت کنندگان، از آزمون های ایستادن تک پا و مدت زمان برخاستن و رفتن استفاده شد. آزمودنی های گروه تجربی 12 جلسه در تمرینات نوروفیدبک (شامل افزایش توان بتا و کاهش توان تتا) شرکت کردند. گروه کنترل در همان شرایط قرار گرفتند، اما فقط امواج ضبط شده تمرینات گروه تجربی را به عنوان تمرین مشاهده کردند.
    یافته ها
    در این مطالعه طبق آزمون تی، در قیاس با گروه کنترل، تمرینات نوروفیدبک موجب بهبود معنی داری در عملکرد تعادل ایستا و پویا شد (05/0>p).
    نتیجه گیری
    نتایج این مطالعه نشان داد تمرینات نوروفیدبک با استفاده از تقویت یا بازداری فعالیت امواج مغزی در یک ناحیه خاص، منجر به تغییر در عملکرد فرد شده و می تواند به عنوان یک روش تمرینی موثر در بهبود تعادل سالمندان مورد توجه قرار گیرد.
    کلید واژگان: نوروفیدبک, امواج مغزی, تعادل, سالمندی
    Sajad Parsaei *, Rasool Abedanzadeh, Nahid Shetab Boushehri, Saeed Alboghebeysh, Somaye Rezaeemanesh, Parisa Barati
    Background And Objectives
    Physical function, such as balance is disturbed with increasing age. Neurofeedback program has the ability to affect physical function through self-regulatory control of brain waves abnormalities. In this study, the effect of beta/theta neurofeedback training, was investigated on static and dynamic balance in the elderly in Ahvaz city.
    Methods
    The present study was a semi-experimental study and was practical in terms of purpose. Eighteen elderly individuals with the mean age of 65.3±3.1, were selected and equally divided into two groups of experimental and control. To evaluate static and dynamic balance of the participants, single leg stand test and time to get up and go, were used. The subjects of the experimental group participated in 12 sessions of neurofeedback trainings (including increase of beta power and decrease of theta power). The control group had the same conditions, but watched the recorded waves of trainings of the experimental group as training.
    Results
    In this study, according to the t-test, neurofeedback training significantly improved static and dynamic balance performance as compared to the control group (p˂0.05).
    Conclusion
    The results of this study showed that neurofeedback trainings by enhancing or inhibiting brain wave activity in a specific area, lead to changes in individual performance and can be considered as an effective training methods to improve balance in the elderly.
    Keywords: Neurofeedback, Brainwaves, Balance, Aging
  • سجاد پارسایی *، ناهید شتاب بوشهری، معصومه شجاعی، رسول عابدان زاده
    زمینه و هدف
    تصویرسازی، فرآیندی شناختی است که نقش مهمی در برنامه ریزی و اجرای حرکات دارد و می تواند به عنوان ابزاری برای یادگیری مهارت های حرکتی، بازآموزی حرکات و نیز موارد بالینی به کار رود. هدف از انجام پژوهش حاضر تاثیر سرعت های مختلف تصویرسازی ذهنی بر عملکرد حرکتی و بررسی نقش نورون های آینه ای می باشد.
    روش بررسی
    این پژوهش به صورت نیمه تجربی با استفاده از طرح پیش آزمون - پس آزمون انجام شد. 40 نفر از دانشجویان دختر (با میانگین سنی 12/1±22 سال) به روش نمونه گیری هدفمند، انتخاب و در چهار گروه (تصویرسازی با سرعت زیاد، تصویرسازی با سرعت برابر، تصویرسازی با سرعت آهسته و کنترل) قرار گرفتند. پس از اجرای دریبل بسکتبال در پیش آزمون، آزمودنی ها به مدت 4 روز متوالی به تصویرسازی پرداختند، سپس اجرای واقعی دریبل به عمل آمد. در پایان، امواج مغزی شرکت کنندگان در هنگام تصویرسازی، و واکنش نورون های آینه ای از طریق دستگاه الکتروانسفالوگرافی ثبت گردید. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس درون گروهی تجزیه و تحلیل شدند. سطح معنی داری، 5% در نظر گرفته شد.
    یافته ها
    همه گروه های تصویرسازی در اجرای خود پیشرفت داشتند (05/0>p). با توجه به اندازه اثر؛ گروه تصویرسازی آهسته و برابر، عملکرد بهتری را نسبت به گروه تصویرسازی سریع نشان دادند. همچنین مشخص گردید نورون های آینه ای در گروه تصویرسازی آهسته، فعالیت بیشتری دارند.
    نتیجه گیری
    نتایج این مطالعه نشان داد نورون های آینه ای موجود در قشر پیش حرکتی به عنوان یک مکانیسم عصبی بسیار مهم در الگوی فعالیت مغزی می باشد که باعث اثربخشی تصویرسازی در بهبود مهارت های حرکتی می شود.
    کلید واژگان: نورون های آینه ای, تصویرسازی, عملکرد ورزشی, تمرین ذهنی, دانشجویان
    Sajad Parsaei*, Nahid Shetabboushehri, Masoumeh Shojaei, Rasoo L. Abedanzadeh
    Background And Objectives
    Imagery is a cognitive process playing a vital role in the programming and execution of movements and can be used as a tool for learning motor skills, retraining movements, and also clinical applications. The purpose of this study was to investigate the effect of different mental imagery speeds on motor performance and to evaluate the role of the mirror neurons.
    Methods
    This research was carried out as a semi-experimental study using pretest-posttest design. Forty female students (mean age, 22±1.12), were selected by purposeful sampling and assigned to four groups (fast-speed, equal-speed, low-speed imagery, and control). Following the basketball dribble function in pretests, the subjects performed imagery for 4 consecutive days, then, they were tested for real dribble function. In the end, the brain waves of the participants were recorded during the imagery, and the mirror neuron response were recorded using an electroencephalography system. The data were analyzed using intragroup analysis of variance. The significant level was considered 5%.
    Results
    All the imagery groups progressed in their performance (p≤0.05). In terms of the size effect, the low-speed and equal-speed imagery groups showed better performance compared to the fast-speed imagery group. Additionally, it was revealed that mirror neurons had higher function in the low-speed imagery group.
    Conclusion
    The results of this study showed that mirror neurons within the premotor cortex are an important neural mechanism in the brain activity pattern, which causes the effectiveness of imagery in the improvement of motor skills.
    Keywords: Mirror neurons, Imagery, Athletic performance, Mental practice, Students
  • سجاد پارسایی *، ناهید شتاب بوشهری، معصومه شجاعی، رسول عابدان زاده
    هدف

    تصویرسازی فرآیندی شناختی است که می تواند نقش مهمی در برنامه ریزی و اجرای حرکات و اعمال بازی کند و در بسیاری از مواقع می تواند به عنوان ابزاری برای یادگیری مهارت ها و بازآموزی حرکات بکار رود. هدف از انجام این پژوهش بررسی تاثیر سرعت های مختلف تصویرسازی ذهنی بر عملکرد دریبل بسکتبال در دانشجویان دخترمی باشد.

    روش پژوهش

    روش اجرای این پژوهش نیمه تجربی بود که با استفاده از طرح پیش آزمون-پس آزمون صورت گرفت. تعداد 40 نفر از دانشجویان دختر دانشگاه شهید چمران با روش نمونه گیری هدفمند با میانگین سنی 12/1±22 سال انتخاب و در چهار گروه (گروه تصویرسازی با سرعت زیاد، تصویرسازی با سرعت برابر و تصویرسازی با سرعت کم و گروه کنترل بدون تصویرسازی) قرار گرفتند. پس از اجرای دریبل بسکتبال در پیش آزمون، آزمودنی های گروه های تجربی به مدت چهار روز متوالی به تصویرسازی پرداختند و سپس اجرای واقعی دریبل به عمل آمد.

    یافته ها

    نشان داد همه گروه های تصویرسازی در اجرای خود پیشرفت داشتند (05/0>p)؛ اما با توجه به اندازه اثر، گروه تصویرسازی آهسته و برابر عملکرد بهتری را نسبت به گروه تصویرسازی سریع نشان دادند.

    نتیجه گیری

    بنابراین می توان گفت هنگام یادگیری یک حرکت جدید و در افراد مبتدی بهتر است از تصویرسازی با سرعت آهسته و برابر استفاده کرد.

    کلید واژگان: تمرین ذهنی, همارزی کارکردی, تصویرسازی آهسته, تصویرسازی برابر, تصویرسازی سریع
    sajad Parsaei *, Nahid Shetab Boushehri, Masoumeh Shojaei, Rasoul Abedanzadeh
    Purpose

    Imagery is a cognitive process that may play an important role in the planning and execution of movements and actions and in many cases it can be used as a tool for learning skills and retraining movements. The purpose of this study was to investigate the effect of different speeds of mental imagery on basketball dribbling performance in the young women.

    Methodology

    the research method was semiexperimental which was performed with pretest-posttest design. 40 female students of Shahid Chamran University with average of age (22+1/12) years were selected by purposive sampling and assigned in one of four groups: (low-speed imagery, real-peed imagery, rapid-speed imagery and control without imagery). After performing basketball dribbling skill in a pretest, the subjects of experimental group performed four consecutive days of imagery training and then performed the same skill.

    Results

    The results showed that all groups improved in their performance except control group (p ≤ 0/05). But with regard to the effect size, the best performance belongs to the low-speed imagery and real-peed imagery group.

    Conclusion

    we conluded that it is better to use low-speed imagery and real-peed imagery when learning a new task and in the novice.

    Keywords: mental practice, Functional equivalence, low-speed imagery, real-peed imagery, rapid-speed imagery
  • سجاد پارسایی *، ناهید شتاب بوشهری، سعید آلبوغبیش، سمیه رضایی منش، پریسا براتی
    اهداف با افزایش سن زمان واکنش افراد در اثر ناتوانی در پیش بینی درست محرک افزایش خواهد یافت که این عمل شناختی با ورود به مرحله سالمندی شدیدتر می شود. برنامه نوروفیدبک از طریق تنظیم ناهنجاری های امواج مغزی به صورت خودتنظیمی، می تواند عملکرد شناختی افراد را تحت تاثیر قرار دهد. هدف از انجام این تحقیق بررسی تاثیر تمرین های نوروفیدبک بر بهبود زمان واکنش سالمندان مرد غیرفعال است.
    مواد و روش ها این تحقیق از نوع نیمه تجربی است. تعداد 18 نفر مرد سالمند با میانگین سنی (12/3±38/65) انتخاب و به طور مساوی و کاملا تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. به منظور ارزیابی زمان واکنش شرکت کنندگان از دستگاه زمان واکنش YB-1000 استفاده شد. هر دو گروه در سه مرحله (پیش آزمون و آزمون میانی و پس آزمون) آزموده شدند. آزمودنی های گروه تجربی دوازده جلسه در تمرین های نوروفیدبک شامل افزایش توان بتا و کاهش توان تتا شرکت کردند. به منظور حذف اثر تلقین، گروه کنترل نیز در همان شرایط قرار گرفت، اما فقط امواج ضبط شده تمرین های گروه تجربی را به عنوان تمرین مشاهده کردند.
    یافته ها نتایج حاصل از آزمون تحلیل عاملی کوواریانس نشان داد در قیاس با گروه کنترل، تمرین های نوروفیدبک (افزایش موج بتا و کاهش موج تتا) موجب بهبود معنادار (05/0>P) در عملکرد زمان واکنش گروه آزمایش شد.
    نتیجه گیری تمرین های نوروفیدبک، با استفاده از بازداری یا تقویت فعالیت امواج مغزی و همچنین بهبودی در استفاده مفید از حافظه می تواند به عنوان یک روش تمرینی موثر در بهبود پردازش های شناختی نظیر زمان واکنش سالمندان مدنظر قرار گیرد.
    کلید واژگان: نوروفیدبک, امواج مغزی, زمان واکنش, سالمند
    Sajad Parsaei *, Nahid Shetab Bushehri, Saeed Alboghebish, Somayeh Rezaeimanesh, Parisa Barati
    Objectives Given the reduction of the ability to correctly predict stimuli, the aging process is often associated with an increase in reaction time. This is particularly more pronounced in the elderly. The neurofeedback program can influence the cognitive function and physical performance by auto-tuning the brain wave abnormalities. The main objective of the current study was to investigate the impact of neurofeedback exercises upon the improvement of the reaction time in elderly, passive males.
    Methods & Materials The study was a quasi-experimental research in which 18 elderly males, with an average (SD) age of 65.38 (3.12) years, were selected and randomly assigned in experimental and control groups. A YB-1000 reaction timer was used to evaluate the reaction time of the subjects across 3 sets of measurements (pretests, midtests, and posttests). The subjects in the experimental group participated in 12 neurofeedback exercise sessions (increase of beta and decrease of theta powers). To eliminate the impact of empathy, the control group was subject to a similar training plan in which they only observed the recorded waves of the experimental group exercises.
    Results Statistical analysis of the results based on the MANCOVA test demonstrated a significant improvement in the reaction time of the experimental group compared with the control group following the neurofeedback exercising (PConclusion Based on the reinforcement or inhibition of the brain waves as well as the improvement of the memory use, neurofeedback exercises can serve as an effective means to improve the cognitive processes (e.g. the reaction time) of the elderly.
    Keywords: Neurofeedback, Brain wave, Reaction time, Elderly
  • مهدی سهرابی، رسول عابدان زاده، ناهید شتاب بوشهری، سجاد پارسایی *، حمیده جهانبخش
    اهداف در سال های اخیر مسائل روان شناسی و روان درمانی به خصوص در سالمندان مورد توجه قرارگرفته است. به دلیل افزایش آمار اختلالات روانی در سالمندان، شناسایی عوامل تاثیرگذار بر سلامت روان سالمندان اهمیت پیدا کرده است. هدف از انجام این تحقیق بررسی ارتباط بین بهزیستی روان شناختی و استحکام روانی در سالمندان با نقش میانجیگر فعالیت بدنی است.
    مواد و روش ها این پژوهش از نوع توصیفی همبستگی است که داده های آن با استفاده از پرسش نامه های بین المللی فعالیت بدنی، استحکام روانی و بهزیستی روان شناختی از بین سالمندان جمع آوری شد. بدین منظور 217 نفر (107 سالمند فعال و 110 سالمند غیرفعال) با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند با میانگین سنی 12/3±38/65 انتخاب شدند و همه آن ها پرسش نامه های مذکور را تکمیل کردند. هوشیاری کامل و داشتن سلامت روانی و ذهنی از معیارهای ورود به مطالعه بود. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی بررسی شد. برای تعیین نقش واسطه ای فعالیت بدنی از آزمون بوت استرپ و برای تجزیه وتحلیل داده ها از نسخه 21 نرم افزار SPSS و نسخه 18 نرم افزار AMOS استفاده شد. سطح معناداری 05/0>P در نظر گرفته شد.
    یافته ها شرکت کنندگان با استفاده از پرسش نامه بین المللی فعالیت بدنی در دو گروه فعال و غیرفعال قرار گرفتند. نتایج نشان داد بین اکثر خرده مقیاس های استحکام روانی و بهزیستی روان شناختی ارتباط مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین مشخص شد میانگین استحکام روانی و بهزیستی روان شناختی سالمندان فعال نسبت به سالمندان غیرفعال بالاتر است و نیز متغیر فعالیت بدنی توانست به عنوان عامل میانجیگر بین استحکام روانی و بهزیستی روان شناختی ایفای نقش کند.
    نتیجه گیری با توجه به نتایج پژوهش حاضر و نقش میانجی فعالیت بدنی در استحکام روانی و بهزیستی روان شناختی، تشویق سالمندان به انجام فعالیت های بدنی و ورزشی می تواند به افزایش سلامت روانی و افزایش بهزیستی روان شناختی در آن ها کمک کند.
    کلید واژگان: استحکام روانی, بهزیستی روان شناختی, سالمندی, فعالیت بدنی
    Mahdi Sohrabi, Rasool Abedanzade, Nahid Shetab Boushehri, Sajad Parsaei *, Hamideh Jahanbakhsh
    Objectives In recent years, psychology and psychotherapy have received particular attention, especially with regard to the elderly. As a direct consequence of the growing number of mental disorders among the elderly, it has become more important to identify factors affecting the mental health of the elderly. The purpose of this research was to study the relationship between psychological well-being and mental toughness among elders, with physical activity playing the mediator role.
    Methods & Materials This research is a descriptive correlational study. The study subjects included 217 active and non-active elderly people (average age 65.38±3.12 y) selected through a purposeful sampling method. They completed international physical activity, psychological well-being and mental toughness questionnaires. The data were analyzed using the Pearson correlation coefficient. Full consciousness and mental health of inclusion criteria were having. Data were analyzed by using Pearson correlation test was used Bootstrap to determine Mediating Role of Physical Activity. SPSS-21 and AMOS version 18 was used to analyze data. The significance level was considered as PResults Based on the physical activity questionnaire results, the participants were divided into two groups: active and non-active. The results revealed that there were positive and significant relationships between the majority of subscales of mental toughness and psychological well-being. It was also found that the average mental toughness and psychological well-being was higher among active elders than those who were inactive.
    Conclusion In accordance with the results of this study, the elders should be encouraged to perform physical activities, which in turn improves aspects of mental health such as psychological well-being and mental toughness
    Keywords: Mental toughness, Psychological well-being, Elder, Physical activity
  • سمیه رضایی منش، ابراهیم نوروزی *، سجاد پارسایی، ناهید شتاب بوشهری، رسول نوروزی سیدحسینی، نارسیسو گونزالس وگا
    اهداف با افزایش سن در عملکرد شناختی نظیر زمان واکنش تغییراتی رخ می دهد. با توجه به اهمیت آماده سازی در پاسخ به زمان واکنش در موقعیت های گوناگون زندگی، هدف از انجام این تحقیق بررسی تاثیر پیش دوره های مختلف 5/0، 5/1، 5/2 و 5/3 ثانیه و دست برتری بر زمان واکنش شنیداری ساده و انتخابی است.
    مواد و روش ها این تحقیق از نوع نیمه تجربی است که با نرم افزار محقق ساخته که روایی و پایایی آن تایید شده است انجام گرفت. جامعه آماری این تحقیق شامل تمام سالمندان شهر اهواز بود که از بین آن ها 30 نفر به صورت نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و در دو گروه دست برتری چپ و راست قرار گرفتند. آزمون زمان واکنش به صورت ساده و انتخابی با پیش دوره های مختلف به صورت متغیر از هر فرد گرفته شد. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس درون گروهی تجزیه وتحلیل شد و سطح معناداری 05/0>P در نظر گرفته شد.
    یافته ها نتایج نشان داد بین پیش دوره های مختلف و نیز بین زمان واکنش ساده و انتخابی تفاوت معناداری وجود دارد (05/0>P). پیش دوره های خیلی کوتاه (5/0 و 5/1) باعث افزایش زمان واکنش می شود. همچنین مشخص شد افراد چپ دست زمان واکنش کوتاه تری نسبت به افراد راست دست دارند.
    نتیجه گیری به دلیل اینکه فرایندهای پردازش شناختی در سالمندان کندتر صورت می گیرد، به منظور آماده سازی افراد سالمند برای اجرای مهارت های مختلف بهتر است از پیش دوره های خیلی کوتاه اجتناب کرد. همچنین احتمالا افراد چپ دست به دلیل برتری عصبی ذاتی ناشی از حجم ماده شیار مرکزی خاکستری مغز و درگیری بیشتر نیم کره راست مغز که رشته های عصبی بیشتری دارد زمان واکنش کوتاه تری نسبت به افراد راست دست دارند.
    کلید واژگان: آماده سازی, دست برتری, زمان واکنش, سالمند
    Somaye Rezaeimanesh, Ebrahim Norouzi *, Sajad Parsaei, Nahid Shetab Boushehri, Rasoul Norouzi Seyed Hossieni, Narciso Gonzalez Vega
    Objectives Cognitive functions such as reaction time undergo change with aging. Given the importance of preparation in response to reaction time in various life situations, this study aimed to examine the effect of various foreperiods (0.5, 1.5, 2.5, and 3.5 s), and handedness at the time of simple and choice auditory reaction time.
    Methods & Materials The current research followed a quasi-experimental methodology and was carried out using a self-made software. The study population comprised all old people living in Ahvaz City. Of them, 30 people were selected through purposive sampling method and allocated into two groups of right- and left-handed people. Each individual was randomly tested for simple and selective reaction with randomly chosen foreperiods.
    Results The findings demonstrated a significant difference (PConclusion Since cognitive processing occurs slower in the elderly, it is recommended that foreperiods with very short durations be avoided when preparing elders for different motor skills. In addition, the dominance of the right hemisphere, which contains higher numbers of neurons, among the left-handed might lead them to possess lower reaction times compared with right-handed individuals.
    Keywords: Preparation, Handedness, Reaction time, Aging
سامانه نویسندگان
  • سجاد پارسایی
    سجاد پارسایی
    دانش آموخته ارشد گروه روانشناسی ورزش (رفتار حرکتی)، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران
اطلاعات نویسنده(گان) توسط ایشان ثبت و تکمیل شده‌است. برای مشاهده مشخصات و فهرست همه مطالب، صفحه رزومه ایشان را ببینید.
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال