جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "ایران و خاورمیانه" در نشریات گروه "علوم انسانی"
-
کسب و حفظ موقعیت برتر در ژئوپولیتیک چالش برانگیز خاورمیانه، از اولویت های استراتژیک ایران بوده و این مهم سالیان طولانی در سایه بهره مندی از دو بال قدرت نظامی و ایدئولوژیک کشور قابل تحقق بوده است. جایگاهی که با وجود اولویت عمل گرایی و تحول در مدارهای تولید قدرت و ثروت منطقه ای از جمله اولویت های اقتصادی و زیست محیطی، اصلاحات اجتماعی، ظهور کنشگران جدید قدرت منطقه ای و فرامنطقه ای، شکل گیری بلوک های جدید قدرت، اولویت علم و فناوری و... با چشم اندازی نگران کننده برای حفظ جایگاه منطقه ای ایران مواجه شده است. موضوعی که با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی و طرح نظریه امنیت منطقه ای، در قالب این سوال که الزامات راهبردی-رویکردی ایران با وجود تحولات مبانی و بسترهای سنتی قدرت در خاورمیانه کدامند؟ و این فرضیه که ایران مستثنی از تغییر معادلات قدرت در خاورمیانه نبوده و بازنگری در سیاست های گذشته مبتنی بر محدود شدن به رقابت های ایدئولوژیکی-امنیتی جهت حفظ موازنه و عدم حذف از امنیت چند بعدی قدرت در جریان خاورمیانه ضروری می باشد، مورد واکاوی قرار گرفته است. یافته های پژوهش نشان می دهد خاورمیانه جدید بر خلاف سیاست های آرمان گرایانه و رئالیسم محور ایران، با کاربست سیاست های لیبرالیستی و عمل گرایانه و با محوریت قدرت ترکیبی حرکت کرده و تاکتیک سنتی ایدئولوژی-امنیت، با وجود تنش زدایی منطقه ای، واگذار کردن نتیجه بازی قدرت به رقبا بوده و در این راستا لازم است ایران جهت حفظ اقتدار منطقه ای، اقداماتی از قبیل دیپلماسی کارآمد و بدون آزمون و خطا، بکارگیری اقتصاد چند بعدی و دانش بنیان، بهره مندی از ظرفیت های ژئوپولیتیکی، بهبود روابط جامعه و حاکمیت به عنوان پشتوانه سیاست خارجی، استفاده از ظرفیت های فرهنگی و تاریخی و... انجام دهد.
کلید واژگان: ایران, خاورمیانه, امنیت منطقه ای, قدرت ترکیبیGaining and maintaining a superior position in the challenging geopolitics of the Middle East is one of Iran's strategic priorities, and this important goal has been realized for many years under the shadow of benefiting from the two wings of the country's military and ideological power. A position that, despite the priority of pragmatism and transformation in regional power and wealth production circuits, including economic and environmental priorities, social reforms, the emergence of new regional and extra-regional power actors, the formation of new power blocs, the priority of science and technology, etc., has a worrying perspective. To maintain Iran's regional position has been faced. A topic that using the descriptive-analytical method and regional security theory design, in the form of the question that what are the strategic-approach requirements of Iran despite the changes in the foundations and traditional bases of power in the Middle East? And the hypothesis that Iran is not exempt from the change of power equations in the Middle East and that it is necessary to review the past policies based on being limited to ideological-security competitions in order to maintain the balance and not remove the power from the multi-dimensional security in the Middle East, has been analyzed. The findings of the research show that the new Middle East, unlike Iran's idealistic and realism-oriented policies, has moved with the application of liberal and pragmatic policies and centered on hybrid power, and the traditional ideology-security tactic, despite the regional de-escalation, is to leave the outcome of the power game to the competitors, and in this direction In order to maintain regional authority, it is necessary for Iran to take measures such as efficient and trial-and-error diplomacy, the use of a multi-dimensional and knowledge-based economy, benefiting from geopolitical capacities, improving society and governance relations as the basis of foreign policy, using cultural and historical capacities and... do it.
Keywords: Iran, Middle East, Regional Security, Combined Power -
مسایل امنیتی خاورمیانه با وقوع حوادث تروریستی 11 سپتامبر 2001 وارد فضای جدیدی شد که یکی از نمودهای آن را در برجسته شدن رقابت ایران و عربستان بر سر رهبری منطقهای میتوان دید. این رقابت، خود به پیچیدگی بیشتر مسایل امنیتی و وقوع بحرانهای جدید امنیتی منجر شد که نه تنها برای امنیت مردم منطقه، بلکه برای صلح و امنیت بینالمللی نیز مهم است. با توجه به اهمیت موضوع، در این مقاله تاثیر رقابت ایران و عربستان به عنوان دو کشور مدعی رهبری در خاورمیانه را بر امنیت این منطقه پس از حوادث یازده سپتامبر در چارچوب نظریه مجموعه امنیتی منطقهای بررسی می کنیم. پرسش اصلی این است که رقابت ایران و عربستان پس از حوادث یازده سپتامبر 2001 چه تاثیری بر تحولات مجموعه امنیتی خاورمیانه داشته است؟ در پاسخ به این پرسش، این فرضیه مطرح میشود که رقابت ایران و عربستان پس از حوادث یازده سپتامبر 2001 باعث افزایش ناامنی در خاورمیانه و افزایش مداخله قدرتهای جهانی در منطقه شده است که نتیجه آن شکلگیری بحرانهای دامنهدار امنیتی و بیثباتی بوده است. در گردآوری دادههای پژوهش از منابع کتابخانهای و اسنادی مرتبط با موضوع استفاده میکنیم و در تجزیه وتحلیل دادهها نیز با بهرهگیری از روش تاریخی و مقایسهای به توصیف و تحلیل تاثیر رقابت این دو کشور بر تحولات در مجموعه امنیتی خاورمیانه پس از حوادث یازده سپتامبر میپردازیم.کلید واژگان: ایران, خاورمیانه, عربستان سعودی, مجموعه امنیتی منطقهای, یازده سپتامبرJournal of Fundamental and Applied Studies of the Islamic World, Volume:5 Issue: 17, 2023, PP 49 -72Security issues in the Middle East entered a new environment with the terrorist attacks of September 11, 2001, one of the manifestations of which can be seen in the prominence of the competition between Iran and Saudi Arabia for regional leadership. This competition itself led to the greater complexity of security issues and the occurrence of new security crises, which is important for the security of the region, as well as international peace and security. In this article we will examine the effect of the competition between Iran and Saudi Arabia as the two countries claiming leadership in the Middle East on the security of this region after the September 11 in the framework of the regional security complex theory. The main question is, what effect has the competition between Iran and Saudi Arabia had on the developments of the Middle East security complex? In response to this question, the hypothesis is emphasized that the competition between Iran and Saudi Arabia has increased insecurity in the Middle East and grew the intervention of world powers in the region, which resulted in the formation of domain security crises, and instability. In collecting research data, we use first- and second-hand library sources. In data analysis, using the historical and comparative methods, we describe and analyze the impact of the competition between these two countries on the developments in the security complex of the Middle East after the September 11.
The theory of regional security complex was proposed for the first time by Barry Buzan and Ole Weaver in Regions and Powers book. They believe that while the national and international levels of analysis do not provide a complete guide for the analysis of issues related to regions, therefore, the existence of an intermediate level of analysis will be suitable for this purpose. This intermediate level of analysis tries filling the gap between the national and the international system levels. Based on the definition, a security complex is a group of states whose main security concerns are so interdependent that their national security cannot reasonably be separated from each other. In other words, the regional security complex is mainly formed by patterns of friendship and enmity. These patterns are socially based on historical factors and common cultures of the region. Based on this, the security of any country does not rely only on itself, and one cannot rely only on the national level in security analysis. On the other hand, the global level is also very general and is not sufficient for understanding of national security of countries. Therefore, the regional level is introduced as the appropriate level of analysis in which global and national security influence each other, and the security of individual units and the intervention process of global powers can only be understood through the understanding of regional security developments.
Based on the principles of the regional security complex theory, in the Middle East region, various factors have shaped the relations between Iran and Saudi Arabia at different levels, the most important of which are: oil and energy supply, conflict over regional supremacy, identity subnational and transnational factors such as Shia and Sunni identities and ethnic identities such as Persian, Arab, etc., foreign powers that have influenced or covered security developments in the Middle East, various ideologies such as Revolutionary Shiite Islam in Iran and Sunni Wahhabi Islam in Saudi Arabia. The sum of these factors has made Iran known as a country in favor of creating a stable and local security system suited to the needs of the region, while Saudi Arabia, accepting the presence of foreign powers including the United States, has always considered the security of the region dependent on their support.
To examine the impact of the competition between Iran and Saudi Arabia on the developments of the Middle East security complex, we first examined the existing theories and perspectives on the security of the Middle East, and after examining and criticizing those, we developed and applied the theory of the regional security complex to explain the developments in the region. This theory deals with the analysis of security at four different levels: internal, regional, interregional and global, and for this reason, it has more importance and explanatory power for the systematic review and analysis of security issues in the Middle East. Examining the relations between Iran and Saudi Arabia based on the components and variables of this theory clearly shows that since 2001, competition and even hostility between the two countries has increased and the balance of power in the Middle East has undergone fundamental changes. These changes have caused an increase in the intervention of world powers, including the United States, the European Union, China, and Russia, in the development of the region. The examination of the relations between Iran and Saudi Arabia at the four internal, regional, interregional, and global levels shows that not only the security of the Middle East is not ensured, but also under the influence of the competition between these two countries, the competition between the effective world powers have increased in the region.
In such a situation, to control and manage crises and reduce insecurity in the region, above all, a collective will and mutual understanding must be formed between the leaders and decision-makers of the Middle East countries, especially Iran and Saudi Arabia. The leaders of Iran and Saudi Arabia, as the main players, should put aside their differences and take steps toward convergence and synergy. These actors must, first of all, understand that they have a common destiny. They should reduce their differences through comprehensive dialogue and diplomacy at all micro and macro levels, to achieve mutual understanding of common interests and greater awareness of the benefits of common security. To change the situation, it seems that the countries of the region should focus more on mutual economic interests and collective security than on differences or even shared identities, and they should accept that all actors should have their roles and place in the power and security equations of the region. Naturally, emphasizing establishing and strengthening economic and commercial relations, along with paying attention to cultural and identity commonalities, can become the basis for strengthening political and even security relations. If such conditions are fulfilled, it is obvious that there is no need for the presence and direct intervention of foreign powers in the affairs of the region, and this also helps to solve more issues and changes the security complex of the Middle East from a divergent, insecure and unstable state to a convergent, safe and stable region, not only for the countries of the region but also for the whole world.Keywords: Iran, Saudi Arabia, Middle East, September 11, Regional Security Complex -
فصلنامه جغرافیا، پیاپی 75 (زمستان 1401)، صص 79 -105
هر کشوری در منطقه جغرافیایی خود در پی کسب قدرت و برتری برای دستیابی به اقتدار و تاثیرگذاری بر روندها و اتفاقات آن منطقه است. به عبارت دیگر کشورها که بازیگران عرصه قدرت و سیاست هستند در اندیشه کسب مرکزیت و ثقل مرکزی برای تحت تاثیر قرار دادن سایر بازیگران بوده و هرچه قدر مرکزیت یک بازیگر بیشتر، موجب کسب رتبه بالاتر، داشتن ارتباطات بیشتر و به دست آوردن موقعیت مطلوبتر آن میشود. تیوری مرکزیت شبکه ای می تواند به خوبی نقش کشورها را در درون شبکه ها و زیر شبکه های متعدد ژیوپلیتیکی توضیح دهد که در این تحقیق در چارچوب نظری از آن استفاده شده است. یافته های این پژوهش که با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی و برپایه یافته های کتابخانه ای و اسنادی انجام شده است؛ نشان می دهد منطقه خاورمیانه به عنوان یک شبکه ژیوپلیتیکی دارای زیر شبکه های متعددی است و میتوان از 11 زیر شبکه ژیوپلیتیکی در آن نام برد که از مهمترین آنها می توان به زیر شبکه اسلام، انرژی، دموکراسی و زیر شبکه مقاومت اشاره کرد. ایران در بین کشورهای خاورمیانه مرکزیت بالایی در زیر شبکه های ژیوپلیتیکی این منطقه دارد. اما، این مرکزیت در همه زیر شبکها و در همه دورهای زمانی یکسان نبوده است نتایج نشان می دهد در دوران پهلوی مرکزیت ایران در زیر شبکه های غرب، امنیت و اقتصاد بوده و این مرکزیت در دوره جمهوری اسلامی بیشتر در زیرشبکه های ایدیولوژیکی مانند: تشیع و محور مقاومت می باشد.
کلید واژگان: مرکزیت ژئوپلیتیک, ایران, خاورمیانه, دوره پهلوی, دوره جمهوری اسلامیGeography, Volume:20 Issue: 75, 2023, PP 79 -105IntroductionThe geopolitical environment can be considered as a network within which there are different actors and actors. In this network, each of the actors has a different role, weight, importance, communication, and ability to influence and act. In such a way I can see a hierarchy of power, influence and influence in it. The geopolitical position of countries plays an important role in generating their power. Iran because of its ancient civilization. Having extensive natural resources; The population has a significant geopolitical centrality. Iran is a country whose power is greatly influenced by its geopolitical position. This study intends to make a comparative study of Iran's geopolitical centrality in the Pahlavi and Islamic Republic governments. The Middle East region, as a geopolitical network, has several sub-networks, and in total, we can name 11 geopolitical sub-networks, the most important of which are the sub-network of Islam, energy, democracy, and the sub-network of resistance.
MethodologyThe research method in this article is analytical-descriptive. The data and information in this article have been done using the library method and by studying articles, books and documents.
Results and discussionThe Middle East is a geopolitical network in which different actors compete for control and influence, and this competition takes place in several subnets. The Middle East Geopolitical Network has eleven geopolitical sub-networks Which include: Resources, Economy and Energy, Shiism, Islam, Sunni, Arabs, Security, West, Resistance, Terrorism, Democracy, Gulf Cooperation Council Iran, as one of the countries in the Middle East region, has had a different position in these sub-networks in different periods. In the Pahlavi era, the centrality of Iran was mostly related to the security, western and economic sub-networks but in the period of the Islamic Republic, they changed their nature and took on more ideological aspects. Before the 1979 revolution, Iran was more concentrated on the three networks of the West, security, and the economy. Under the Western network, which existed against the communist regime, and all the countries of the Middle East except Syria, South Yemen, and Iraq were present in this sub-network. Iran was highly centralized due to more advanced modernism than other countries
The security network included Iran and several other countries, including Pakistan, Saudi Arabia, and Turkey in order to counter the influence of communism and to defend the West, they realize that Iran is being considered by the Western powers and is centrally managing this network. The economic sub-network includes the oil countries of the region, in which Iran is the center of energy flow in the Middle East. The occurrence of the Islamic Revolution in February 1978 is the beginning of a new chapter in the contemporary history of Iran and established a republic based on Shiite Islam under the name of the Islamic Republic. This revolution caused many changes in Iran and the region Iran subnets in this period include Shiite subnets, democracy, and resistance. The Shiite sub-network includes Iran, Iraq, Bahrain, and Lebanon, with Iran as a key player, as opposed to the Saudi-led Sunni network. The geopolitical subnet of democracy also includes countries with democratic governments, including the United States and the West, Turkey, Iran, Lebanon, Iraq, and Israel. There is a fundamental contradiction in this subnet, and that is the presence of the West and Iran together. Iran is not very central in this sub-network. Iran argues for religious democracy in the face of the Western model of democracy. Religious democracy is influenced by the form of government of the Islamic Republic and is based on the two foundations of republic and Islam. Resistance-based subnets include Iraq, Syria, Hezbollah, Lebanon, Ansar al-Yamin, Hamas . These sub-networks have been formed in opposition to the West and seek to confront the West and allied countries with the West, especially Israel.ConclusionThe Middle East is one of the most challenging regions in the world today due to its strategic location and the abundance of vital resources and the intervention of great powers. As a result, most countries and their governments are in crisis or are looking for weapons and ammunition for fear of war. Iran, as one of the most important countries in the Middle East, is no exception to this rule. This article comparatively examines the geopolitical centrality of Iran in the two Pahlavi and Islamic Republic periods. Based on the findings of this study, the influential factor in Iran's geopolitical subnets in the Pahlavi period (West, security and economy) has been the West. In 1978, the Islamic Revolution of Iran led by Imam Khomeini won and the Islamic Republic of Iran became a country that did not belong to any of the ideologies of communism and capitalism and established its government based on the religion of Islam. The victory of the Islamic Revolution causes a change in the geopolitical sub-networks of Iran in comparison with the Pahlavi era and new sub-networks with an ideological nature are formed (democracy, Shiite, resistance).
Keywords: Geopolitical centrality, Iran, middle east, Pahlavi period, The period of the Islamic Republic -
در این نوشتار می خواهیم با درنظرگرفتن مسایل تاریخی و توجه به سیر دگرگونی سیاست حاکم بر دولت ترکیه، بحث نوعثمانی گری را که به گفتمانی برجسته در سیاست خارجی این دولت تبدیل شده است واکاوی کنیم. نوعثمانی گری با نوکردن خاطره قلمروی امپراتوری، ذهن و قلم بسیاری از دانشوران و مفسران را به خود جلب کرده است. ادعای نوعثمانی گری مجادله برانگیز است. به همین دلیل نیز آرا و تفسیرهای متعددی در مورد آن وجود دارد. گذار از مرزهای ملی و آنچه سایکس- پیکو به نام دولت ملت به یادگار نهاد؛ به دور از مجادله نیست. بدین سان، در بسیاری از پژوهش ها با توجه به قلمروی سرزمینی که از سیاست نوعثمانی گری تصور می شود؛ چنان رویکردی را در تناظر با خواست دولت ترکیه برای گسترش اقتدار منطقه ای و حتی سرزمینی تفسیر کرده اند. در این نوشتار خوانشی متفاوت از سیاست نوعثمانی گری داریم و در برابر پرسش چرایی گرایش نخبگان سیاسی ترکیه به نوعثمانی گری و دشواری این سیاست برای ایران، این فرضیه مطرح می شود که «چنین سیاستی، پاسخی به بحران های درونی ترکیه است و بیش از آنکه تهدیدی برای قلمروی سرزمینی و هویتی ایران باشد؛ تدبیر یا چاره اندیشی برای رفع بحران های هویتی درونی ترکیه و نشانه ای از ناکامی ملی گرایی قومی (ترک گرایی) است». روش پژوهش کیفی است و ضمن بهره گیری از نظریه سازه انگاری، درنظرگرفتن مسایل تاریخی و تحلیل گفتار ایده های بانیان اندیشه نوعثمانی گری فرضیه نوشتار را بررسی می کنیم.
کلید واژگان: ایران, خاورمیانه, سازه انگاری, ملی گرایی, نوعثمانی گریIntroductionThis study aims to examine the issue of new Ottomanism, which has become a prominent discourse in the foreign policy of the Turkish government, by considering historical issues and paying attention to the evolution of the Turkish government's policy. By reviving the geography of the empire, new-Ottomanism has attracted the minds and attention of many scholars and commentators. The claim of new-Ottomanism is controversial and that is why there are many opinions and interpretations about it. Crossing national borders and what Sykes-Picot called the nation-state is not without controversy. Hence, in many studies, considering the geography and territory of the land that is thought of neo-Ottoman politics; such an approach has been interpreted in line with the Turkish government's determination to expand regional and even territorial authority. Concerns are being raised about the geopolitics of some countries, and Iran is no exception to this rule. Therefore, numerous interpretations of the policy of new-Ottomanism and the threat of this policy were written for some countries in the Middle East, the Caucasus, and the Balkans. It is important to examine such a policy, given its prominence over the last two decades and the targeting of various governments, especially Iran.
Research QuestionWhy are the Turkish political elites inclined to Ottomanism and how can the impact of this policy on Iran be analyzed?
Research HypothesisSuch a policy is a response to Turkey's internal crises and a ploy to find a solution to Turkey's internal identity crisis and a sign of the failure of ethnic nationalism (Turkism) rather than a threat to Iran's territorial integrity and identity.
Methodology (and theoretical framework if there are)The present study by qualitative method examines the discussion of new-Ottomanism in the foreign policy of the Turkish government. In this regard, an attempt is made to offer a different reading of neo-Ottoman politics by considering the two categories of politics and geography. Also, considering that new-Ottomanism is a return to the past, historical issues are not neglected in the present study. The importance of the three components of politics, geography, and history in the interpretation of new-Ottomanism shows that research is of a fundamental type and can be proposed in the humanities framework. The Content was collected and arranged in a library method. To explain the idea of research, an attempt is made to reflect such a discourse in Turkish foreign policy, and especially towards Iran, by analyzing the discourse and re-reading the ideas of the founders of neo-Ottoman policy. Studying the policies of the political elites of the Turkish government along with paying attention to the internal conditions and events of this government in the last few decades, provides the possibility of why neo-Ottomanism is valid in foreign policy. In this research, the foundations of Constructivism theory are also used to provide a comprehensive understanding of new-Ottomanism policy.
Results and DiscussionNew-Ottomanism has become an important discourse in Turkish politics since the AKP came to power. Several interpretations have been made as to the historical background and purpose of such a return. Unlike the Young Turks and the Republic of Turkey, new-Ottomanism insists on geography that is more close to the imperial system, a system in which a wide range of nationalities, religions, and groups were ruled by one. Many scholars and commentators have analyzed such a return in the meaning of the Turkish government's expansion of authority and geographical influence. So, there is a concern about Iran's geopolitics that new-Ottomanism policy may affect Iran's geopolitics and some of Iran's identity geography. In the present study, with the historical reading of new-Ottomanism, it was argued that new-Ottomanism policy could be considered more a tactic or solution to resolve Turkey's internal identity crises than a threat to the territorial integrity and identity of Iran.
ConclusionGeopolitical idealism under the name of new-Ottomanism became more important and heated when dissatisfaction with politics and governance arose in Turkey. The incompatibility of the Turkish Kurds, the failure to join the European Union, the coup, the change of political system from a parliamentary to a presidential one, the Gulen movement, the tendency towards authoritarianism in domestic politics, and the rise of the Syrian Kurds, especially in the Syrian crisis and Kurd' resistance against Daesh (ISIS) which improve the position of the Kurds in northern Syria are concerns and crises that the Turkish government is aware of.
Therefore, the policy of new-Ottomanism, which comes at the same time as such crises, seeks to use the capacity of geography and history to deviate minds from deep internal crises. New-Ottomanism also suggests that the insistence on Turkish nationalism and ethnocentrism failed to solve the problem of Turkish identity and that the Turkish Kurds remain a serious issue for the government. As a result, returning to Ottomanism means defining everything under geography, including Turks and Kurds. Although such a policy may face Iran with problems, it cannot create an inherent and complete threat to Iran's territorial integrity.Keywords: Iran, Middle East, Constructivism, Nationalis, New-Ottomanism -
فصلنامه جغرافیا، پیاپی 74 (پاییز 1401)، صص 121 -142
همواره در ادبیات ژیوپلیتیک، از همگرایی میان دو کشور به عنوان در هم آمیزی سیاسی، اقتصادی و استراتژیک کشورها یاد می کنند، همگرایی های بین المللی، علاوه بر اینکه می تواند باعث ارتقاء جایگاه ژیوپلیتیکی یک کشور شود، می تواند بر گسترش نفوذ آن کشور در قلمروهای ژیوپلیتیکی نیز بیانجامد. با توجه به جایگاه و کارکرد دوکشور ایران و مصر در معادلات منطقه خاورمیانه، وجود موانع همگرایی میان این دوکشور، می تواند، پیامدهای گسترده ای را در این منطقه جغرافیایی در پی داشته باشد، به این منظور پژوهش حاضر، با روش توصیفی - تحلیلی و از نظر هدف، کاربردی، تبیین، مهمترین موانع همگرایی روابط ایران و مصر (2018 الی 2022) را مورد مطالعه قرار داده است. در پژوهش حاضر، جامعه آماری، صاحب نظران ، کارشناسان و اساتید رشته های ژیوپلیتیک و روابط بین الملل را تشکیل می دهند، که حجم نمونه، تعداد 50 نفر بر اساس مدل کوکران تخمین زده شد. در راستای تحلیل یافته های تحقیق نیز، از آزمون میانگین در نرم افزار spss استفاده گردید. نتایج نشان داد، عوامل فرامنطقه ای، منطقه ای و داخلی از مهمترین موانع همگرایی میان دو کشور ایران و مصر می باشد، که در این میان نقش عوامل فرامنطقه ای، بیش از سایر عوامل می باشد که در این بین حمایت های مصر از تشدید تحرکات نظامی آمریکا در خاورمیانه، ایدیولوژی صدور انقلاب ایران در منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا، حمایت از محور مقاومت و جانبداری مصر از پیمان "صلح ابراهیم" بیشترین اثرات را در افزایش واگرایی های ایران و مصر ایفا نموده اند.
کلید واژگان: ژئوپلیتیک, مصر, ایران, خاورمیانه, همگراییMaking clear of the most important convergence obstacles of Iran and Egypt's relationship(2018-2022)Geography, Volume:20 Issue: 74, 2022, PP 121 -142In the literature of geopolitical studies, the convergence of two countries has always been considered as their political, economic, and strategic intermingling. International convergences can both promote the geopolitical status of a country and expand its influence on geopolitical domains. Based on the status and functions played by Islamic Republic of Iran and Arab Republic of Egypt in the affairs of the Middle East, the existence of barriers to the convergence of the two countries can bring about considerably far-reaching consequences in this geographical region. Thus, the present study aimed to investigate the most significant barriers to the convergence of Iran and Egypt (in the period between 2018 and 2022). The study was applied in terms of purpose and implemented a descriptive-analytical methodology. The population consisted of all experts, specialists, and university professors in geopolitics and international relations, and Cochran’s formula(William Cochran) determined the sample size at 50. The obtained means were analyzed using SPSS(Statistical Package for the Social Sciences). The results showed that transregional, regional, and domestic factors were the most significant barriers to the convergence of Iran and Egypt, and trans-regional factors were more pronounced in this regard. In other words, Egypt’s support of the intensified military presence of the U.S. in the Middle East, the Iranian ideology of exporting its revolution to the Middle East and North Africa, Iran’s support for the resistance front, and Egypt’s approval of “Abraham Accords” have had the most significant impacts on the increased divergence between Islamic Republic of Iran and Arab Republic of Egypt.
Keywords: geopolitics, Egypt, Iran, middle east, Convergence -
فصلنامه روابط خارجی، پیاپی 54 (تابستان 1401)، صص 136 -164در این مقاله راهبرد سیاست خارجی رهبران سنتی عرب در سه کشور «عربستان سعودی»، «امارات متحده عربی» و «مصر» مورد مطالعه قرار گرفت و با خوانش سیاست گزاری خارجی آنها ویژگی هایی مانند؛ سیاست عدم تقابل با ایران، وابستگی اقتصادی به کشورهای غربی، غرب گرایی و به رسمیت نشناختن اسراییل مورد واکاوی قرار گرفت. با این اوصاف، پژوهش حاضر در پی پاسخ گویی به این پرسش اساسی است که راهبرد سیاست خارجی رهبران سنتی عرب، چگونه بود و آن ها چه رویکردی را نسبت به ایران اتخاذ می کردند؟ راهبرد رهبران سنتی عرب نسبت به سیاست خارجی مبتنی بر واقع گرایی تدافعی بوده است. با اتخاذ این راهبرد رهبران عرب با در پیش گرفتن سیاست صبر و انتظار از رفتارهای هزینه ساز و شتابزده نسبت به منازعات منطقه ای پرهیز می کردند. آنها در قبال جمهوری اسلامی ایران نیز رویکرد محافظه کارانه را به رویارویی و تقابل ترجیح می دادند. در این مقاله، از نظریه «تصمیم گیری جیمز روزنا » و «ریالیسم تدافعی» به عنوان چارچوب نظریه تلفیقی بهره گرفته شده و روش تحقیق توصیفی-تحلیلی است و برای گردآوری داده-ها از روش کتابخانه ای-اسنادی استفاده شده است. یافته های پژوهش حاضر نشان می دهد که رهبران سنتی عرب بر خلاف نسل جدید، در سیاست خارجی راهبردی محافظه کارانه و تدافعی را دنبال می کردند و رویکردشان نسبت به ایران مبتنی بر سیاست صبر و انتظار و به دور از تقابل و تهاجم بود.کلید واژگان: راهبرد, رهبران سنتی عرب, سیاست خارجی, ایران, خاورمیانهThis article discusses the foreign policy strategy of traditional Arab leaders in the three countries of "Saudi Arabia", "UAE" and "Egypt" and by reading their foreign policy, features such as the policy of non-confrontation with Iran, economic dependence on Western countries; Westernization and non-recognition of Israel were examined. However, the present study seeks to answer the fundamental question of the traditional Arab leaders' foreign policy strategy and what approach they took towards Iran? The strategy of traditional Arab leaders towards foreign policy has been based on defensive realism. By adopting this strategy, Arab leaders avoided costly and impulsive behaviors towards regional conflicts by pursuing a policy of patience and anticipation. They also followed a conservative approach to the Islamic Republic of Iran, far from confrontation. In this article, James Rosena's theory of decision making and defensive realism have been used as a framework of integrated theory, and the research method is descriptive-analytical. The library-documentary way has been used to collect data. The present study's findings show that traditional Arab leaders, unlike the new generation, pursued a conservative and defensive strategy in foreign policy, and their approach to Iran was based on a policy of patience and avoidance of confrontation and aggression.Keywords: strategy, Traditional Arab Leaders, Foreign Policy, Iran, Middle East
-
محمد بن سلمان، پس از ورود به دستگاه قدرت در عربستان سعودی، تغییرات بزرگی را در راهبرد سیاست خارجی عربستان ایجاد کرد. او با خروج از راهبرد سنتی سیاست تدافعی، راهبردی تهاجمی را در قبال ایران و مسایل منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا در پیش گرفت. در این میان، تغییر الگوهای ایتلاف در منطقه در قالب اتحاد با اسراییل، طرح ناتو عربی و تلاش برای ابقای نظامیان آمریکایی در منطقه، امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران را با تهدید مواجه کرده است. با این اوصاف، پژوهش حاضر در پی پاسخ گویی به این پرسش اساسی است که استراتژی سیاست خارجی محمد بن سلمان در منطقه چه الزاماتی را برای سیاست خارجی و امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران ایجاد کرده است؟ در این مقاله، از نظریه «امنیت منطقه ای مکتب کپنهاگ» و «واقع گرایی تهاجمی» به صورت تلفیقی به عنوان چارچوب نظری بهره گرفته شده و روش تحقیق توصیفی-تحلیلی است و برای گردآوری داده ها از روش کتابخانه ای-اسنادی استفاده شده است. یافته های پژوهش حاضر نشان گر آن است که نزدیکی فزآینده عربستان به اسراییل، تلاش برای ایجاد جبهه عربی همراه با مصر و امارات متحده عربی، تلاش ریاض برای نزدیکی فزآینده به آمریکا و روی آوردن این کشور به تقابل گسترده با ایران، امنیت ملی ایران را در سطحی گسترده متاثر ساخته ضرورت بازنگری در نوع تعامل با عربستان را در دو سطح تقابل و تنش زدایی ایجاد کرده است.
کلید واژگان: استراتژی, محمد بن سلمان, الزامات امنیتی, ایران, خاورمیانه, عربستان سعودیAfter entering the power system in Saudi Arabia, Mohammed bin Salman, made great changes to the Saudi foreign policy strategy. By leaving the traditional strategy of defensive policy, he conducts an offensive strategy against Iran and the middle east and north Africa regions. Meanwhile, changing the coalition patterns in the region in the form of alliance with Israel, the NATO plan and trying to retain American military in the region has threatened national security of the Islamic Republic of Iran. However, the present study aims to answer the question of what requirements the foreign policy strategy of Mohammad bin Salman in the region has created for the foreign policy and national security of the Islamic Republic of Iran? In this paper, "the security of the Copenhagen school" and "aggressive constructivism" have been used as a theoretical framework. Research methodology and data collecting are descriptive-analytical and library-documentary approaches. The findings indicate that the increasing closeness of Saudi to Israel, trying to create an Arab front along with Egypt and the United Arab Emirates, Riyadh 's attempt to move closer to the United States and bring this country to a wide contrast with Iran, has touched Iran 's national security at two levels of confrontation and detente.
Keywords: strategy, Mohammad bin Salman, Security requirements, Iran, Middle East, Saudi Arabia -
با توجه به این نکته که یک واحد سیاسی جهت حفظ و ادامه حیات خود نیازمند وجود یک همگرایی منطقی میان اجزای سازنده اش است؛ دولت های خاورمیانه جهت مقاومت در برابر واگرایی که توسط دول خارجی به آنها تحمیل شده است نیازمند به ایجاد یک همگرایی میان خود هستند. همین موضوع سبب گردیده تا میان بعضی از بازیگران منطقه برای نمونه ایران و سوریه علیرغم نداشتن زبان و فرهنگ و نژاد مشابه یک همگرایی منطقه ای شکل گیرد. عامل اصلی و زمینه ی همگرایی منطقه ای در روابط ایران و سوریه را می توان اتخاذ سیاست خارجی یکسان در برابر اسراییل و همچنین حمایت از حزب الله لبنان و جنبش های مقاومت فلسطینی دانست. این نزدیکی روابط در راستای تامین امنیت ج. ا.ایران و همچنین سوریه در برابر اسراییل می باشد که در این راهبردهای ضد صهیونیستی، حزب الله لبنان نقش کلیدی را در سیاست خارجه ایران و سوریه بازی می کند که توانسته است ضربه های کاری را چه به لحاظ سیاسی و چه به لحاظ نظامی بر اسراییل وارد آورد. با این حال این همگرایی با موانعی مواجه است برای نمونه عربستان به عنوان یکی از مهم ترین موانع همگرایی منطقه ای ایران و سوریه سعی دارد تا با به کارگیری ابزار سیاسی، اقتصادی و اعتقادی مانع این همگرایی گردد. این پژوهش به روش توصیفی- تحلیلی است.کلید واژگان: کارکردگرایی, نوکارکردگرایی, سوریه, ایران, خاورمیانهConsidering that a political unit needs a logical convergence between its constituent parts in order to survive; Middle Eastern governments need to converge to resist the divergence imposed on them by foreign governments. This has led to a regional convergence among some regional actors, for example Iran and Syria, despite not having the same language, culture and race. The main factor and the ground for regional convergence in Iran-Syria relations can be considered the adoption of the same foreign policy against Israel, as well as the support of Lebanese Hezbollah and Palestinian resistance movements. This closeness of relations in order to ensure security c. Iran, as well as Syria, are against Israel. In these anti-Zionist strategies, Hezbollah in Lebanon plays a key role in the foreign policy of Iran and Syria, which has been able to strike blows at Israel, both politically and militarily. Brought. However, this convergence faces obstacles. For example, Saudi Arabia, as one of the most important obstacles to the regional convergence of Iran and Syria, tries to prevent this convergence by using political, economic and ideological tools. This research is a descriptive-analytical method.Keywords: Functionalism, Neo-Functionalism, Syria, Iran, Middle East
-
با روی کار آمدن نسل پنجم رهبران چین متعاقب برگزاری هجدهمین کنگره سراسری حزب کمونیست چین در سال 2012، شاهد اتخاذ راهبرد های نوینی در سمت گیری های سیاست خارجی چین هستیم. طرح ایده «یک کمربند - یک جاده» از سوی شی جین پینگ، رییس جمهور چین و نیز تصمیم این کشور برای اعطای تسهیلات و کمک های مالی برای نوسازی اقتصادی کشور های عربی، نشان از تغییر در راهبرد های سیاست خارجی چین در دوره جدید نسبت به خاورمیانه دارد. از این منظر، جمهوری اسلامی ایران نیز به عنوان یکی از قدرتمندترین بازیگران منطقه خاورمیانه نقشی راهبردی در سیاست خارجی چین ایفا می کند. این مقاله به دنبال پاسخ به این سوال است که چرا ایران در کنش سیاست خارجی نسل پنجم رهبری جمعی چین، از جایگاه ویژه ایی برخوردار شده است؟ یافته این تحقیق حاکی از آن است که الگوی کنش سیاست خارجی چین در قبال ایران اتخاذ سیاست بی طرفی فعال و میانجی گری بوده و این کشور تلاش دارد تا ضمن پرهیز از رویارویی مستقیم با دیگر قدرت های درگیر در منطقه به ویژه ایالات متحده آمریکا، نسبت به تضمین ثبات جریان صادرات انرژی ایران به چین، بیشینه سازی منافع اقتصادی، برعهده گرفتن تعهدات و مسئولیت های بین المللی به عنوان یک قدرت جهانی و نیز افزایش نفوذ سیاسی اقتصادی و امنیتی خود در منطقه از طریق ایران اقدام نماید.
کلید واژگان: نسل پنجم رهبران چین, ایران, خاورمیانه, سیاست خارجی, میانجی گریWith the coming of the fifth generation of Chinese leaders following the eighteenth congress of the Chinese Communist Party in 2012, we are witnessing the adoption of new strategies for China's foreign policy orientation. The idea of one road one belt by Chinese President Xi Jin Ping, as well as the country's decision to grant facilities and financial assistance for the economic revival of the Arab countries, shows a shift in China's foreign policy strategies in the new era.The Islamic Republic of Iran, as one of the most powerful actors in the Middle East region, plays a strategic role in China's foreign policy. This article seeks to answer the question of which model of foreign policy of the fifth generation of the Chinese leadership toward the Middle East, and in particular the Islamic Republic of Iran? The findings of the study indicate that China's foreign policy action model toward Iran, is mediation policy, and it is trying to avoid confronting other powers in the region, especially the United States, to ensure the stability of the flow of energy exports Iran to China, to maximize its economic interests and increase its political and economic security in the region through Iran
Keywords: Fifth Generation Leaders of China, Iran, Middle East, Foreign Policy, Mediation -
سال های 2011 میلادی به بعد را می توان سال هایی پیچیده و در عین حال مهمی برای سیاست خارجی ایران در منطقه خاورمیانه تلقی کرد؛ دورانی که نظم جهانی دچار دگردیسی های عمده ای شده و منطقه خاورمیانه به مثابه یک زیرسیستم از وضعیت و فرایندهای جهانی تحت عنوان «آشوب» تاثیر پذیرفته است. از این رو، خاورمیانه که برای سال ها دچار بحران و بی نظمی مدام بود، به سمت یک اشوب و بی ثباتی امنیتی حرکت کرد. مولفه ها و نشانه های آشوب امنیتی در خاورمیانه را می توان بحران های مزمن، چرخه های بحران امنیتی، تداخل بحران، ابهام امنیتی، گسترش افراط گرایی و تروریسم و ظهور دولت های شکننده دانست. در این قالب، الگوی رفتار منطقه ای ایران برای حفظ و پیگیری منافع ملی و نیز رویارویی با بحران ها و تضادهای منطقه ای از اهمیت بالایی برخوردار خواهد بود. این پژوهش به این سوال اصلی پاسخ خواهد داد که سیاست خارجی ایران در دوران آشوب امنیتی خاورمیانه واجد چه ویژگی ها، مولفه ها و راهبردهایی است؟ فرضیه اصلی نیز عبارت از این است که در وضعیت آشوب و در شرایطی که تهدید و ابهام امنیتی افزایش یافته، جمهوری اسلامی ایران از طریق ساز وکارهای راهبردی، ارتباطی-دیپلماتیک و دولت قوی به مدیریت چنین روندی می پردازد. این پژوهش تلاش می کند که با روش توصیفی-تحلیلی، نخست مولفه های آشوب امنیتی را بررسی کرده و سپس راهبردهای سیاست خارجی و ابزارهای سیاسی-امنیتی ایران در دوران اشوب امنیتی خاورمیانه را تبیین کند.
کلید واژگان: ایران, خاورمیانه, آشوب امنیتی, سیاست خارجیThe years 2011 onwards should be considered as complex and important years for Iran's foreign policy in the Middle East; It is the time when the world order has undergone major transformations and the Middle East region, as a subsystem, has been affected by the global situation and processes that can be called the "chaos" situation. Hence, the Middle East, which had been in crisis and disorder for years, be headed for a security turmoil and instability. The components and signs of the security turmoil in the Middle East can be considered as chronic crises, cycles of security crisis, crisis interference, security ambiguity, the spread of extremism and terrorism, and the emergence of fragile states. In this context, the pattern of regional behavior of Iran will be of great importance for maintaining and pursuing national interests as well as dealing with regional crises and conflicts. This study will answer the main question: What are the characteristics, components and strategies of Iran's foreign policy during the Middle East security turmoil? The main hypothesis is that in a situation of turmoil and in a situation where security threats and ambiguities have increased, the Islamic Republic of Iran manages such a process through a strong government and strategic, communication-diplomatic mechanisms. First of all, this study tries to use a descriptive-analytical method to examine the components of the security turmoil and then to explain Iran's foreign policy strategies and political-security tools during the Middle East security turmoil.
Keywords: Iran, Middle East, security chaos, Foreign Policy -
فصلنامه روابط خارجی، پیاپی 44 (زمستان 1398)، صص 143 -170با روی کار آمدن پوتین در سال 2000 م. و اتخاذ سیاست موازنه سازی میان بازیگران بین المللی، سیاست خارجی روسیه در قبال کشورهای خاورمیانه تغییر کرد. در همین راستا روابط روسیه با اسراییل نیز دچار تحول و چرخش قابل توجهی شد. این دو با اتخاذ سیاست عمل گرایانه مبتنی بر منفعت، پس از چهل سال، تلاش نموده اند سطح و عمق روابط خود را نسبت به گذشته توسعه دهند. این نوشتار تلاش دارد با نگاه واقع گرایانه و با روش کتابخانه ای به این پرسش پاسخ دهد که «روابط روسیه و اسراییل در دوران ریاست جمهوری "پوتین" چگونه تغییر کرده است و تاثیر ایران بر این روابط چگونه بوده است؟» فرضیه پژوهش این گونه بوده است که روسیه و اسراییل با تغییر سیاست و تحت تاثیر شرایط بین الملل روابط گسترده ای را در ابعاد مختلف تجربه می کنند. بررسی روابط روسیه و اسراییل نشان می دهد روابط این دو ضعیف، اما رو به افزایش است. روابط تجاری محدود به تجارت مواد اولیه است و تجارت کالاهای مبتنی بر تکنولوژی به دلیل الگوی سیاست خارجی اسراییل به صورت محدودی انجام می شود. روابط نظامی نیز به دلیل وابستگی شدید صنایع نظامی اسراییل به آمریکا ضعیف ترین رابطه بین اسراییل و روسیه است. با وجود موضوعات مهم استراتژیک همچون مسئله ایران و خاورمیانه، و روابط استراتژیک اسراییل و آمریکا که مانع گسترش روابط آنها می شود، طرفین در جهت تقویت روابط تلاش می کنند.کلید واژگان: روسیه, اسرائیل, ایران, خاورمیانه, روابط دوجانبهAs Putin came to power in 2000 and adopted a policy of balancing in international relations, Russia's foreign policy toward the Middle East changed. Russia's relations with Israel have also undergone a significant upheaval, and after about 40 years Russia and Israel expand their relations. Various factors such as Israel’s refusal to criticize Kremlin’s actions in Chechnya and Ukraine, as well as its non-compliance in Western sanctions against Russia, and the development of trade-economic relations in the Middle East have led Putin to expand relations with Israel, especially in the early years of his presidency. An examination of Russian-Israeli relations from various aspects shows that, the relation between the two, though weak, is positive. Trade relations are limited to the trading of raw materials, and hi-tech trading is limited because of Israel's foreign policy model. Military relations are also the weakest link between Israel and Russia because of Israel's heavy dependence on the US military industry. And despite important strategic issues such as Iran, Syria and Palestine, which hinder the expansion of their relations, the two sides are working to strengthen their relation.Keywords: Russia, Israel, Iran, Middle East, Bilateral Relation
-
کردستان عراق بعد از ایجاد دولت فدرالی، پیشرفت زیادی را در زمینه های علمی، اقتصادی و سیاسی به دست آورده است. همچنین علاوه بر پیشرفت در این زمینه ها، با حمایت از سیاست های آمریکا در عراق و نیز ارتباط با رژیم صهیونیستی، نفوذ بیشتری درمنطقه، خصوصا در کشورهای دارای اقلیت کردنشین پیدا کرده است. وجود مرز مشترک و اشتراکات فرهنگی و مذهبی و از طرف دیگر پیشرفت های زیاد سال های اخیر در اقلیم کردستان در مقایسه با مناطق کردنشین ایران، در کنار سهم قابل توجه کردها در ساختار سیاسی عراق، تاثیرپذیری کردهای ایران را از کردستان عراق افزایش داده است. هدف اصلی این پژوهش نیز بررسی تاثیرات استقلال اقلیم کردستان عراق بر امنیت ملی ایران است. بر همین اساس، سوال اصلی پژوهش بر این مبنا شکل گرفته است که تاثیر استقلال اقلیم کردستان عراق بر امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران چیست؟، لذا این نوشتار با بهره گیری از روش تحلیلی- توصیفی و با توجه به افق های ساختارگرایانه مکتب کپنهاگ، این انگاره را مفروض می دارد که با توجه به همسایگی کردهای ایران و عراق و تاثیرپذیری آنها از یکدیگر بی شک استقلال احتمالی این اقلیم، تاثیر زیادی بر امنیت مناطق کردنشین ایران خواهد گذاشت. نتیجه پژوهش حاکی از آن است که در شرایط کنونی(فدرالی بودن اقلیم) این تاثیرگذاری صرفا ممکن است در بعد اقتصادی آن چشم گیر بوده و در سایر مولفه های امنیتی مطرح شده، تاثیر چندانی بر امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران نداشته باشد.
کلید واژگان: مکتب کپنهاگ, کردستان عراق, ایران, خاورمیانه, امنیت ملیIraqi Kurdistan has made great strides in the scientific, economic and political fields since the formation of the federal government. In addition to progress in these areas, it has gained more influence in the region, especially in Kurdish minority countries, by supporting US policies in Iraq as well as its relationship with the Zionist regime. Existence of common borders and cultural and religious commonalities and on the other hand the many developments in recent years in the Kurdistan region compared to the Kurdish regions of Iran, along with the significant contribution of Kurds in the Iraqi political structure, have increased the influence of Iranian Kurds from Iraqi Kurdistan. The main purpose of this study is to investigate the effects of the independence of the Iraqi Kurdistan region on the national security of Iran. Accordingly, the main question of the research is based on what is the impact of the independence of the Iraqi Kurdistan region on the national security of the Islamic Republic of Iran?, Assumes the idea that, given the Kurdish neighborhood of Iran and Iraq and their influence from each other, the possible independence of this region will undoubtedly have a major impact on the security of Iran's Kurdish regions. The results indicate that in the current situation (climate federalism) this impact may only be significant in its economic dimension and in other security components, it will not have much impact on the national security of the Islamic Republic of Iran.
Keywords: Copenhagen School, Iraqi Kurdistan, Iran, Middle East, national security -
آغاز بحران سوریه در سال 2011 و بین المللی شدن آن به واسطه حضور بازیگران ذی نفع منطقه ای و فرامنطقه ای، وقوع خشونت های متعدد داخلی، آواره شدن هزارن نفر از شهروندان سوری، و از بین رفتن زیربنا های اقتصادی آن و ناتوانی این دولت در تامین نیاز های اساسی شهروندان خود؛ سایه سنگین تهدیدات شکنندگی دولت این سرزمین را در خاورمیانه روز افزون و امنیت بسیاری از دولت های منطقه ای از جمله ایران را متاثر از خود ساخته است. لذا، این پژوهش، با روش تحقیقی توصیفی تحلیلی به دنبال پاسخگویی به این پرسش است که شکنندگی دولت سوریه چه تهدیدات امنیتی را فراروی ایران قرار داده است؟ پاسخ موقتی که مطرح شده، این است که برداشت تهدید ایران از شکنندگی دولت سوریه، در دو سطح داخلی و منطقه ای برای آن تهدیداتی را ایجاد کرده است؛ این تهدیدات شامل تهدید تمامیت ارضی و انسجام ملی، تهدید عمق ژیوپلیتیکی و ژیواستراتژیکی آن و تهدید توازن ایدیولوژیکی در منطقه است. یافته های این پژوهش، براین مبناست که ایران برای جلوگیری از سرریزی تهدیدات شکنندگی دولت سوریه به دو محیط داخلی و منطقه ای خویش علاوه بر متحد شدن با قدرت های فرامنطقه ای مانند روسیه به تقویت محور مقاومت به عنوان بازوی نیابت خویش در منطقه و تلاش برای حفظ دولت اسد بر مسند قدرت با حضور نظامی خود در سوریه، جهت ایجاد توازن تهدید پراخته است. شیوه گردآوری اطلاعات و داده ها در این تحقیق مبتنی بر شیوه کتابخانه ای و اینترنتی است.
کلید واژگان: دولت شکننده, سوریه, ایران, خاورمیانه, مجموعه امنیتی منطقه ایThe Syrian crisis began in 2011 and its internationalization was due to the presence of regional and supra-regional actors, the occurrence of numerous internal violence, the displacement of thousands of Syrian citizens, and the destruction of its economic infrastructure and the inability of this government to Meeting the basic needs of its citizens; The heavy shadow of the fragility of the government of this land in the Middle East has increased and has affected the security of many regional governments, including Iran. Therefore, this research, with a descriptive-analytical research method, seeks to answer the question of what security threats has the fragility of the Syrian government posed to Iran? The temporary answer is that Iran's perception of the Syrian government's fragility has posed threats to it, both domestically and regionally; These threats include the threat to territorial integrity and national cohesion, the threat to its geopolitical and geostrategic depth, and the threat to the ideological balance in the region. The findings of this study, using the theory of defensive neorealism, are based on the fact that Iran, in addition to uniting with supra-regional powers such as Russia to strengthen the axis of resistance as its proxy arm, to prevent the Syrian government from overflowing with fragility threats. In the region and trying to keep the Assad government in power with its military presence in Syria, it has posed a threat to balance. The method of collecting information and data in this research is based on the library and Internet methods.
Keywords: Fragile State, Syria, Iran, Middle East, Regional Security Complex -
هدف این پژوهش، شناخت وضعیت ایران به لحاظ تولیدات علمی از بعد کمی و کیفی و مقایسه آن با کشورهای خاورمیانه به منظور آگاهی از جایگاه ایران و کمک به تصمیم گیری در سیاست گذاری ها در حوزه گردشگری بوده است. همچنین رابطه بین تولیدات علمی و درآمد حاصل از گردشگری بررسی شده است. پژوهش حاضر، با رویکرد علم سنجی انجام شده است. تولیدات عملی در حوزه گردشگری در بین سال های 1998 تا 2017 از بانک اطلاعاتی وب آف ساینس استخراج شدند. برای تحلیل داده ها و ترسیم نقشه های علمی از نرم افزارهای هیست سایت، ووس ویور و به منظور تحلیل داده ها آماری از نرم افزار اکسل و اس پی اس اس استفاده شد. نتایج نشان داد که ایران در زمینه گردشگری 354 مدرک نمایه شده در این پایگاه دارد. ایران از لحاظ تعداد مدارک در این حوزه جایگاه 38 ام در جهان و جایگاه سوم را در خاورمیانه داراست. همچنین از لحاظ همکاری های بین المللی در خاورمیانه و جهان به ترتیب بیشترین همکاری های ایران با کشورهای ترکیه و مالزی صورت گرفته است. نتایج حاکی از روند روبه رشد مدارک ایران در این حوزه است. ایران از لحاظ تعداد مدارک جایگاه شایسته ای را در خاورمیانه داراست اما از لحاظ استنادات و میزان همکاری بین المللی عملکرد ضعیفی داشته است که باید به این مسئله توجه شود. همچنین رابطه بین تولیدات علمی و درآمد حاصل از گردشگری در سطح 0.01 معنادار بود.کلید واژگان: تولیدات علمی, گردشگری, ایران, خاورمیانه, علم سنجیThe purpose of this research was to examine Iran status concerning the quantitative and qualitative dimensions, compare with countries in the Middle East in order to be aware of Iran’s position, and help to decision-making in tourism policy-making; Also, the relation between scientific production and tourism income was examined. The present study was carried out with the Scientometrics approach. Tourism scientific products extracted from WOS database between 1998-2017. HistCite and VOSviewer software were used for data analysis and drawing of scientific maps, and for statistical analysis, Excel and SPSS software were used. The results showed that Iran has 354 indexed documents in this database. In terms of the number of documents in this field, Iran has 38th place in the world and the third one in the Middle East. Also, in terms of international cooperation in the world and the Middle East, the most cooperative works of all in Iran were with Turkey and Malaysia respectively. The results indicated a growing trend in documents number of Iran, in the field of in tourism. Hence, Considering that Iran has a good status in the Middle East in terms of the number of documents, but it has had a poor performance in terms of citations and international cooperation, which should be taken into consideration. Also, according to results, the relation between scientific productions and tourism income was significant at the level of 0.01.Keywords: Scientific products, Tourism, Iran, Middle East, Scientometrics
-
هدف این پژوهش، شناخت وضعیت ایران به لحاظ تولیدات علمی از بعد کمی و کیفی و مقایسه آن با کشورهای خاورمیانه به منظور آگاهی از جایگاه ایران و کمک به تصمیم گیری در سیاست گذاری ها در حوزه محیط زیست است. پژوهش حاضر با رویکرد علم سنجی انجام شده است. تولیدات عملی در حوزه محیط زیست در بین سال های 2008 تا 2017 از بانک اطلاعاتی وب آف ساینس استخراج شدند. برای تحلیل داده ها و ترسیم نقشه های علمی از نرم افزارهای هیست سایت، ووس ویور و به منظور تحلیل داده ها آماری از نرم افزار اکسل استفاده شد. نتایج نشان داد که ایران در زمینه محیط زیست 8147 مدرک نمایه شده در این پایگاه دارد. بیشترین تعداد مدارک مربوط به سال 2017 است. ایران از لحاظ تعداد مدارک در این حوزه جایگاه 19 ام در جهان و جایگاه دوم را در خاورمیانه داراست. همچنین از لحاظ همکاری های بین المللی در خاورمیانه و جهان به ترتیب بیشترین همکاری های ایران با کشورهای ترکیه و ایالات متحده آمریکا است. همچنین نتایج حاکی از روند روبه رشد مدارک ایران در این حوزه است. با توجه به اینکه ایران از لحاظ تعداد مدارک و استنادات جایگاه خوبی را در خاورمیانه دارد اما از لحاظ میزان همکاری بین المللی و شاخص تخصص عملکرد ضعیفی داشته است که این مسئله باید موردتوجه قرار گیرد.کلید واژگان: تولیدات علمی, محیط زیست, ایران, خاورمیانه, علم سنجیQuarterly Journal of Environmental Education and Sustainable Development, Volume:8 Issue: 2, 2020, PP 79 -98The purpose of this research is to investigate the quantitative and qualitative status of Iran's scientific production in the field of environmental sciences and compare it with the countries of the Middle East to know about position of Iran and helping to policy making decisions in the environmental field. The present study is scientometrics approach. Scientific products in the field of Environmental sciences between 2008 and 2017 extracted from WOS database. HistCite and VOSviewer software are used for data analysis and drawing of scientific maps, and for statistical analysis, Excel software has been used. The results showed that Iran has 8147 indexed documents in the field of environmental sciences. The highest number of documents is for 2017. In terms of the number of documents in this field, Iran ranked 19th in the world and has the second place in the Middle East, also, In terms of international cooperation in the world and in the Middle East, Iran is the most cooperative with the countries of the United States and Turkey. The results indicate the growing trend of Iran’s documents in this area. Considering that Iran has a good position in the Middle East in terms of the number of documents and citations, it has had a poor performance in terms of international cooperation and the Relative Specialization Index (RSI), which should be taken into consideration.Keywords: Scientific Products, Environmental Sciences, Iran, Middle East, Scientometrics
-
به دنبال وقوع شورش ها و اعتراضات در خاورمیانه پس از 2011 نشانه هایی از تحول و دگرگونی در سیاستگذاری امنیتی بازیگران منطقه خاورمیانه پدیدار شده است. سیاست امنیتی ایران که برایندی از نقش عوامل داخلی و خارجی است، به سرعت تحت تاثیر تحولات مزبور قرار گرفت. در این ارتباط، پژوهش حاضر تلاش می کند به واکاوی سیاستگذاری امنیتی ایران در دوران بعد از تحولات انقلابی خاورمیانه بپردازد و در این خصوص به بررسی موردی تحولات بحرین، عراق، یمن و سوریه مبادرت نماید. در عین حال، می کوشد تا نسخه ای تجویزی برای بهبود سیاستگذاری امنیتی ایران ارائه دهد. بر این مبنا، پرسش اصلی مقاله حاضر این است که سیاستگذاری امنیتی ایران در قبال تحولات اخیر خاورمیانه از چه ماهیت و مختصاتی برخوردار بوده و چنین رویکردی از منظر آسیب شناختی چه پیامدهایی را به دنبال خواهد داشت؟ به منظور پاسخ به این پرسش و دستیابی به اهداف پژوهش با بهره گیری از مفهوم امنیت جامع و لحاظ نمودن مقدورات ملی و گفتمان امنیتی غالب در منطقه خاورمیانه تلاش می شود تا تبیینی تئوریک از پیامدهای سیاست منطقه ای ایران ارائه گردد. یافته های مقاله نشان می دهد که سیاستگذاری امنیتی ایران پس از تحولات اخیر خاورمیانه مبتنی بر حفظ و گسترش نفوذ منطقه ای بوده و برای این منظور طیف متنوعی از سازوکارهای دیپلماتیک، نظامی- مستشاری، سیاسی و اقتصادی مورد استفاده قرار گرفته است. پژوهش حاضر توصیفی- تحلیلی بوده و اطلاعات موردنیاز نیز به روش اسنادی-کتابخانه ای گردآوری خواهد شد.کلید واژگان: سیاستگذاری امنیتی, ایران, خاورمیانه, بیداری عربی, امنیت جامعThe symptoms of evolution in the security policy of Middle East's actors have been shaped following the Arab uprisings in 2011. Iran's security policy formed by both internal and external factors was quickly affected by the mentioned developments. The present paper explores Iran's security policy making since the Arab awakening and especially towards the developments in Syria, Yemen, Bahrain and Iraq. Moreover, the authors attempt to submit a prescriptive instructions in order to improving the security policy making in Iran. The main question of the paper is as follows: what is the essence and elements of Iran's security policy towards the Arab awakening and what implications it has had? The findings illustrate that Iran's security policies since the eruption of uprisings in the region has been based on maintenance and expansion of regional influence through various instruments such as diplomatic, economic and military methods.Keywords: Security Policy Making, Iran, Middle East, Arab Spring, Comprehensive Security
-
تحولات خاورمیانه عربی که از سال 2011 آغاز شد،نقطه عطفی در تاریخ سیاسی این منطقه راهبردی از جهان به شمار می آید.اگرچه جمهوری اسلامی ایران همواره برای نفوذ در خاورمیانه تلاش کرده و سیاست صدور انقلاب را برای برپایی سازه های هویتی خویش در این منطقه در پیش گرفته است،اما تحولات انقلابی خاورمیانه پس از 2011، زمینه های نفوذ بیشتری برای ایران در بحرین،یمن،عراق و نیز سوریه فراهم آورده که از آن با عنوان سیاست منطقه ای«هلال خصیب»یاد می شود.براین اساس،پرسش اصلی مقاله آن است که «سیاست خارجی جمهوری اسلامی در قبال تحولات بیداری اسلامی به ویژه در مورد بحران سوریه چه بوده است که زمینه ساز افزایش نفوذ ایران در منطقه شده است؟»هدف اصلی مقاله نیز،که با روش توصیفی- تحلیلی و بر پایه نظریه سازه انگاری انجام شده،آن است که نفوذ جمهوری اسلامی ایران را در منطقه بر اساس مولفه های سیاست خارجی آن بررسی نماید تا چگونگی وفاداری آن به اصول سیاست خارجی جمهوری اسلامی و آرمان های ارزش مدارانه اسلامی آن،که هویت این سیاست خارجی را می سازد،روشن گردد.نتیجه نشان می دهد که ایران خواهان گسترش ارزش های هویتی خود در منطقه است،اما سعی دارد تا با نفوذ بیشتر در منطقه با بهره گیری از سیاست اتحاد با روسیه،نخست امنیت ملی خویش و پس از آن،منافع ملی خود را تامین نماید.کلید واژگان: سیاست خارجی, ایران, خاورمیانه, بیداری اسلامی, سوریهThe Arab Middle East developments that began in 2011 are a milestone in the political history of this strategic area of the world. Although the Islamic Republic of Iran has always striven to influence the Middle East but the post-2011 revolutionary developments in the Middle East have provided more influence to Iran in Bahrain, Yemen, Iraq, and Syria. The main question is that "The foreign policy of the Islamic Republic in relation to the developments in Islamic awakening, especially in the context of the Syrian crisis What has been the reason for increasing Iran's influence in the region? "The main purpose, which is carried out through a descriptive-analytical method based on constructive theory, is to influence the Islamic Republic of Iran in the region based on its foreign policy components To clarify how its loyalty to the principles of foreign policy of the Islamic Republic and its valorous Islamic ideals, which makes it the identity of this foreign policy, is clear. The result is that Iran wants to expand its identity values in the region, but it is trying to get more influential in the region, using the policy of unity with Russia, first of all its national security.Keywords: Foreign policy, Iran, Middle East, Islamic awakening, Syria
-
پس از انقلاب اسلامی در ایران از سویی و روی کار آمدن انور سادات در 1971 در مصر از سوی دیگر، سیاست خارجی این دو کشور در قبال اسرائیل دچار دگرگونی اساسی شد. این تغییر جهتگیری در حالی رخ داد که به نظر میرسد، هویت دولتهای ایران پس از انقلاب اسلامی و دولت مصر پس از جمال عبدالناصر نیز تغییر کرد. این پژوهش تلاش دارد تا بررسی کند، چگونه سیاست خارجی ایران و مصر در قبال اسرائیل در دوره های زمانی مختلف، تحت تاثیر تغییر هویت دولتهای آنان، دستخوش تغییر شده است؟ در پاسخ به این سوال، این مقاله براساس رویکرد سازهانگاری سطح واحد بیان میدارد که تغییر هنجارهای داخلی موثر در تکوین هویت دولتهای مختلف ایران و مصر توضیح دهنده چگونگی تغییر سیاست خارجی این دو کشور در قبال اسرائیل در دوره های زمانی متفاوت است. به شکلی که تغییر در هنجارهای داخلی شکلدهنده به هویت دولتهای ایران پس از انقلاب اسلامی و مصر پس از جمال عبدالناصر، زمینهساز تغییر قابل توجه سیاست خارجی این دو کشور در قبال اسرائیل شد. بدین منظور در بخش اول این مقاله به بررسی رویکرد سازهانگاری در روابط بینالملل، در بخش دوم به بررسی نقش این رویکرد در تحلیل سیاست خارجی، در بخش سوم به بررسی تغییر سیاست خارجی ایران پس از انقلاب اسلامی و در بخش چهارم به تغییر سیاست خارجی مصر در قبال اسرائیل پس از جمال عبدالناصر از منظر رویکرد سازهانگاری سطح واحد پرداخته میشود.کلید واژگان: ایران, خاورمیانه, سازه انگاری, سیاست خارجی, مصر, هنجار, هویتOn the one hand, the Islamic Revolution in Iran and on the other hand, the assumption of power by Anwar Sadat in 1971, the two state's foreign policy undergone major transformation towards Israel. Seemingly, the two state's identity changed after the Islamic revolution in Iran and Anwar Sadat's presidency. This research seeks to scrutinize "How has the Iranian and Egyptian foreign policy been influenced by the change in their government's identity in different time periods?"
In response, this paper based on the constructivism assumptions claims that the changes in the internal norms affecting the formation of the identity of different governments of Iran and Egypt explains the shifts in these two countrie's foreign policy towards Israel in different periods. In fact, the changes in the domestic norms shaping the identity of the Iranian governments after the Islamic Revolution and Egypt after Jamal Abdel Nasser led to a significant change in their foreign policy towards Israel. In the first section, the assumptions of constructivism in international relations will be briefly explained. The second section is devoted to the role of constructivism in the study of foreign policy. In the third and fourth sections I will examine the shifts in Iran's foreign policy after the Islamic Revolution and changes in the Egyptian foreign policy towards Israel under Jamal Abdel Nasser presidency.Keywords: Iran, the Middle East, Constructivism, Foreign Policy, Egypt, Norms, Identity -
مجله علوم سیاسی، پیاپی 41 (زمستان 1396)، صص 130 -156
برمبنای رویکرد ریالیسم تهاجمی قدرتهای بین المللی به صورت دایم در پی افزایش قدرت خود هستند و این می تواند با توجه به مشکلات امنیتی و مشکلات نظام بین الملل تغییر کند،به این معنی که دولتی به سمت تغییر وضع موجود حرکت یا خواهان حفظ وضع موجود باشد. روسیه به عنوان یک قدرت برتر (سابق)، خواهان تغییر وضع موجود برای بازگشت به وضعیت سابق و دست یافتن به امنیت منطقه ای و جهانی خود می باشد. به این ترتیب این نظریه می تواند تحلیل مناسبتری از سیاست خارجی روسیه در خاورمیانه ارایه، و این درحالی است که خاورمیانه برای روسیه از اولویت بالایی در سیاست خارجی برخوردار است. به این ترتیب این سوال مطرح می شود که سیاست روسیه در خاورمیانه چه روندی را طی می کند؟ مقاله پیش رو با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی در تلاش است نشان دهد روسیه برای بازگشت به عرصه بین المللی به عنوان یک قدرت مطرح،نگاه به خاورمیانه و ارتباط با کشورهای مختلف آن را به خصوص در دوره دوم ولادمیر پوتین در اولویت سیاست خارجی خود قرار داده است.
کلید واژگان: ایران, خاورمیانه, رئالیسم تهاجمی, سیاست خارجی, روسیه
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.