جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "espace" در نشریات گروه "ادبیات و زبان ها"
تکرار جستجوی کلیدواژه «espace» در نشریات گروه «علوم انسانی»-
مطالعات مربوط به فضای اجتماعی به مرور و با شروع سالهای 1960 راه خود را در محافل جامعه شناسی و همچنین محافل نقد ادبی باز کرده اند. با وجود اینکه در هر دو زمینه فوق، رویکرد های متفاوتی برای تحلیل فضا وجود دارد، معمولا فضامندی و مطالعات فضایی با نام هانری لوفور گره خورده اند. نظریه ی فضایی این فیلسوف فرانسوی فهم فضایی سه گانه ای را با توجه به مولفه های کنشگری فضایی، بازنمایی فضا و فضای بازنمایی ارائه می دهد. لوفور این سه مولفه را با عنوان فضای ادراک شده، فضای فهم شده و فضای زیست شده نیز معرفی می کند. در پژوهش پیش رو، اقتباسی ادبیاتی از نظریه ی فضایی لوفور به ما در تحلیل پویایی فضایی کتاب در جست و جوی زمان از دست رفته کمک می کند. این پویایی فضایی به وسیله ی دوگانه ی فضای روزمره/ فضای بازنمایی توضیح داده شده است ؛ فضای روزمره که بیش از همه با مفهوم جداسازی و فاصله گذاری طبقاتی در محافل اجتماعی آریستوکراتیک و بورژوا گره خورده است، در دل خود، فضای جدید نمادینی می آفریند که همچون چارچوبی برای بیان آزادانه احساسات عمل می کند. همچنین، این فضا بن مایه ی مناسبی برای آفرینش ادبی و هنری به سوژه هایش هدیه می دهد. در نهایت، فضای نوشتار، در اثر مارسل پروست، به لطف ایجاد بازنمایی های فضایی جدید، به دور از مفاهیم جداسازی طبقاتی، و همچنین محدودیت های زمانی فضای فیزیکی، به مثابه ی فضای غایی بازنمایی در نظر گرفته می شود.
کلید واژگان: هانری لوفور, تولید فضا, فضای زیست شده, مارسل پروست, در جست و جوی زمان از دست رفتهRecherches en Langue et Littérature Françaises, Volume:18 Issue: 33, Spring and Summer 2024, PP 37 -53Les études concentrées sur l’espace se trouvent intégrées dans les sciences de la société ainsi que dans la critique littéraire à partir des années 1960. Bien que nous puissions trouver diverses approches dans les deux domaines, la spatialité et les études spatiales se juxtaposent normalement au nom d’Henri Lefebvre. Philosophe français, il tente de proposer une nouvelle théorie spatiale, basée sur la logique dialectique hégélienne et le matérialisme dialectique marxiste, qui comprend l’espace par les éléments triples de la pratique spatiale, la représentation de l’espace et l’espace de représentation, qu’il résume par l’espace perçu, l’espace conçu et l’espace vécu. Dans cette recherche, une adaptation littéraire de la théorie lefebvrienne nous a aidé à comprendre la dynamique spatiale d’A la recherche du temps perdu. Cela se forme effectivement dans l’espace quotidien, marqué surtout par la ségrégation sociale des salons aristocratiques et bourgeois, mais, qui laisse malgré ceci, naître dans son sein, un nouvel espace symbolique, voire un espace « vécu ». L’espace de la représentation procure aux margines de la société codifiée, clandestines mais aussi réelles que cette société, un milieu de négation de ces codes, et finalement un milieu de la négation de sa morale, de ses éthiques. Bien que cet espace sous-terrain crée à nouveau ses valeurs et sa morale, celles-ci s’épuisent au cours du temps et s’installent encore une fois au sein de la codification sociale, et par là, un besoin d’avancer même au-delà de ces nouvelles valeurs devient crucial, d’où s’établit une dialectique perpétuelle de l’espace.
Keywords: Henri Lefebvre, Production De L&Rsquo, Espace, Pratique De L&Rsquo, Marcel Proust, A La Recherche Du Temps Perdu -
نشریه قلم، پیاپی 37 (Spring-Summer 2024)، صص 195 -231
مطالعه فضا حوزه ای بینارشته ای است که چندین حوزه فکری از جمله فلسفه و ادبیات را در بر می گیرد. شمار بسیاری از متفکران از جمله میشل فوکو و هانری لوفور فضا را بازاندیشی کرده اند و مفاهیم جدیدی را شکل داده اند که به یاری آنها نقد ادبی می تواند حوزه تحقیقاتی خود را گسترش دهد. در این پژوهش، به بررسی تطبیقی فضاهای فراخوانده شده توسط وجدی معوض و نغمه ثمینی در نمایشنامه های آتش سوزی ها و شکلک پرداخته ایم. این دو نمایشنامه نویس که به داستان افراد و همچنین به یاد و حفظ تاریخ علاقه دارند، شخصیت های خود را به سمت موقعیت ها و فضاهایی سوق می دهند که حقایق یا خاطرات دردناک را در خود پنهان دارد و بدین صورت، آنان را به مرور گذشته دعوت می کنند. در این پژوهش، ما این فضاهای یادبود را هتروتوپیا (دیگرفضا)هایی در نظر گرفته ایم که می تواند زندگی شخصیت هایی را که شاهد می گیرد، دگرگون کند.
کلید واژگان: فضا, تاریخ, هتروتوپیا, وجدی معوض, نغمه ثمینی, آتش سوزی ها, شکلکPlume, Volume:19 Issue: 37, Spring-Summer 2024, PP 195 -231RésuméL’étude de l’espace est un champ interdisciplinaire qui couvre plusieurs domaines de la pensée dont la philosophie et la littérature. Un grand nombre de penseurs dont Michel Foucault et Henri Lefebvre ont repensé l’espace et forgé de nouveaux concepts grâce auxquels la critique littéraire peut élargir son champ d’investigation. Dans cette recherche, nous présentons une étude comparée sur les espaces convoqués par Wajdi Mouawad et Naghmeh Samini dans leur pièce respectif Incendies et Grimace. Ces deux dramaturges qui s’intéressent aussi bien à l’histoire des individus qu’à la remémoration et préservation de l’Histoire conduisent leurs personnages vers des situations et des espaces qui recèlent des vérités ou des souvenirs très douloureux, les invitant ainsi à réviser le passé. Dans notre étude, nous avons vu ces espaces mémoriaux dessinés par nos deux auteurs comme des hétérotopies (des espaces autres) disposés à bouleverser la vie des personnages qu’ils prennent à témoin. Mots-clés : Espace, Histoire, hétérotopie, Wajdi Mouawad, Naghmeh Samini, Incendies, Grimace
Keywords: Espace, Histoire, hé, té, rotopie, Wajdi Mouawad, Naghmeh Samini, Incendies, Grimace -
در دهه های اخیر یا دقیق تر از اواسط قرن بیستم تاکنون، با پیشرفت تکنولوژی درزمینه کارتوگرافی و با ظهور جغرافیای انسانی، رابطه ادبیات و جغرافیا توجه پژوهشگران علوم انسانی و اجتماعی را به خود جلب کرده است. در این بین، کارتوگرافی ادبی به حوزه ای بینا رشته ای و جذاب تبدیل شده است.
در مقاله توصیفی - تحلیلی حاضر، برای پی بردن به تعامل و تاثیر نقشه های جغرافیایی و متون ادبی بر یکدیگر و نیز درک مفهوم فضا و مکان در آثار وایت، ابتدا پیوندهای مشترک میان جغرافی دانان و اهل ادب، دیدگاه هایشان و چگونگی آفرینش نقشه ها بررسی شده است؛ سپس تعریفی جامع از نقشه، نقشه نگار و آنچه که کارتوگرافی دیروز را از کارتوگرافی امروز متمایز می کند ارایه شده است؛ همچنین جایگاه نقشه در شعر وایت و نیز رویکرد شاعر از کارتوگرافی ادبی بررسی شده است. در بخش آخر این پژوهش، نقطه نظرات دو پژوهشگر و پیشرو در کارتوگرافی ادبی، فرانکو مورتی و باربارا پیاتی که پروژه هایشان تطبیقی و همچنین تاریخی است، مطالعه و سپس نظریه های آنها با دیدگاه کنت وایت مقایسه شده است.کلید واژگان: ادبیات جغرافیا, جغرافیای ادبیات, کارتوگرافی, کنت وایت, نقشه, فضا, مکانDepuis quelques décennies et plus précisément, à partir du milieu du XXe siècle, avec les progrès technologiques dans le domaine de la cartographie et avec l’apparition d’une géographie humaniste, les relations entre la littérature et la géographie ont attiré l’attention des chercheurs en sciences humaines et sociales. La cartographie littéraire est donc transformée en un champ interdisciplinaire fascinant.
Dans notre descriptif-analytique article, pour comprendre comment les cartes et les textes littéraires interagissent et s’influencent et comment l’espace et le lieu sont perçus dans les œuvres whitiennes, nous allons d’abord éclaircir en détails les différents liens qui unissent les géographes et les hommes de lettres, leurs visions et la manière dont ils élaborent les cartes. Puis, nous tenterons de donner une définition de la carte et du cartographe et d’expliquer ce qui oppose la cartographie d’hier à la cartographie d’aujourd’hui. Nous allons également évoquer le rôle des cartes dans la poésie whitienne et la vision du poète de la cartographie. Dans la dernière partie, nous allons exposer les approches de deux chercheurs et avant-gardes de la cartographie littéraire, Franco Moretti et Barbara Piatti dont les projets sont à la fois comparatifs et historiques tout en comparant leurs points de vue avec ceux de Kenneth White.Keywords: Kenneth White, cartographie, carte, la litté, rature de la gé, ographie, la gé, ographie de la litté, rature, espace, lieu -
جنگ ها همواره تاثیر زیادی بر ادبیات جهان داشته و آثار زیادی به این امر اختصاص یافته است. مواجهه با مرگ و انتخاب ایثار و ازخودگذشتگی باعث شده است راویان جنگ که اغلب از سربازان این میدان بوده اند، احساسات و هیجان های خود را در این برهه زمانی خاص و در ارتباط با فضای جنگ به نمایش بگذارند. صلیب های چوبی اثر رولان دورژلس نشان دهنده شجاعت و فداکاری رزمندگان جنگ جهانی اول است که جان، سلامتی یا بخشی از بدن خود را در جنگ از دست داده اند. در این داستان، سرباز راوی که در ابتدا جنگ را ایده آل می پندارد، آماده است برای کشورش ایثارکند؛ اما به هنگامه قرارگرفتن در آستانه مرگ، این احساس و اشتیاق را از دست می دهد. در آب هرگز نمی میرد اثر حمید حسام و در طی جنگ عراق با ایران، مفهوم مرگ با انگیزه های شیعی ابعاد دیگری به خود می گیرد و اشتیاق به شهادت، سرباز مبارز را تقویت می کند؛ زیرا از دلبستگی های دنیوی دل کنده است. در این پژوهش سعی شد با بهره گیری از برخی عناصر نقد جغرافیایی در تحلیل فضا و متن، چگونگی تفکر دو قهرمان قبل از ورود به جنگ و انقلاب، درون آنها و بعد از شرکت در جنگ و همچنین نقش زنان در پشت جبهه بررسی شود؛ با مطالعه اینکه چگونه دو قهرمان، یکی فرانسوی و دیگری ایرانی، با رویارویی با مرگ تکامل می یابند و تا چه اندازه ارزش ها و باورهای هر قهرمان، نخستین تصویر آنها از مرگ را که مملو از ترس و اضطراب نسبت به فضا است، برهم خواهد زد.
کلید واژگان: جنگ, مرگ, ایثار, مکان, صلیب های چوبی, آب هرگز نمی میردEn profitant de quelques éléments de l’approche géocritique dans l'analyse du temps et de l'espace, nous avons étudié la pensée de guerre des héros avant la guerre et la révolution de l’esprit chez eux après avoir participé à la guerre. Ensuite, nous avons analysé le rôle des femmes au foyer en Iran et en France pendant la guerre en étudiant comment les deux héros, l’un français et l’autre iranien évoluent en se confrontant à la mort et dans quelle mesure les valeurs et les croyances de chaque héros vont bouleverser leur première image de la mort, emplie de peur et d’angoisse en rapport avec l'espace.
Keywords: Espace, Guerre, Les croix de bois, L’eau ne meurt jamais, Mort, Sacrifice -
از حدود سه دهه پیش تاکنون، تحقیقات بسیاری در مورد نقش و معرفی مکان و دورنما در متون ادبی صورت گرفته که این امر باعث پیدایش نظریههای متعددی در این زمینه شده است. هدف از نگارش این مقاله، ابتدا معرفی خوانشهای متفاوت و همچنین خوانش نگارندگان از آثار کنت وایت است. سپس، مشاهده خواهیم کرد که نه تنها این نظریهپرداز، از مکانهای حقیقی نظیر اقیانوسها، دریاها، سواحل و مناظر نام میبرد، بلکه صدای پرندگان را نیز به گوش میرساند. در ادامه، به ارتباط بین اشعار او و طبیعت خواهیم پرداخت: ضمیر "من" بهمرور ناپدید میشود تا خواننده مستقیما با نوشتههایش و جهان ارتباط برقرار کند. شعر وایت، به شییی نمادین میماند که نگاهش به سمت درون معطوف است و در عین حال به دنیای خارج نیز توجه دارد.
کلید واژگان: بوطیقای مکانی, مکان, فضا, دورنما, شعر, بوطیقا, کنت وایتDepuis presque trois décennies, il y a eu d’importants travaux sur le rôle et la représentation des lieux et des paysages dans les textes littéraires, ce qui a donné lieu à de nombreuses théories.Dans ce présent article, nous allons tout d’abord évoquer les différentes lectures de l’œuvre de Kenneth White ainsi que la nôtre. Par la suite, nous allons constater que non seulement la plupart des écrits de ce théoricien de la géopoétique évoquent des lieux réels à savoir océans, mers, rivages et paysages, ils transcrivent également le langage des oiseaux. Nous nous donnerons aussi pour objectif le rapport des poèmes de White à la terre : le « je » disparaît au fur et à mesure au profit du lecteur pour le mettre directement en contact avec l’écrit et l’univers. Comme objet iconique, le poème whitien se tourne vers lui-même mais il est également attentif à l’extérieur.
Keywords: Géopoétique, Lieu, Espace, Paysage, Poésie, Poétique, Kenneth White -
پاتریک مودیانو، رمان نویس معاصر فرانسه، در آثار داستانی خود مانند گشت شبانه و دورا برودر نشان میدهد که ذهن و دغدغه اش معطوف به حوادث گذشته و آمیخته به تخیلات است. با وجودی که تخیل،نزد مودیانو ،از قدرت شگفت انگیزی برخوردار است، اما بخشهایی از زندگی او را در آثارش باز می نمایاند. برای او، صرفا بیان دقیق واقعیات جذابیتی ندارد. در رمانهای مودیانو، همیشه یک بخش "خود شرح حالنویسی" وجود دارد که نویسنده در صدد است آن را گسترش دهد و از ظاهر اشخاص و اشیا، به ماهیت آنها پی ببرد. در واقع مودیانو تخیل و واقعیت را در مقیاس های مختلف در هم میآمیزد که این کار او به خلق حوادث میانجامد. همه ی آثار مودیانو فضای یگانه ای را ترسیم می کنند: جهانی بین واقعیت و خیال. در همه رمانها این رویکرد غالب است. در این تحقیق سعی بر این داریم با بررسی سبک و رویکرد مودیانو به مرز بین تخیل و واقعیت در رمانهایش برسیم. به این منظور مضامین "تاریخ"، "مکان" و "زمان" را در دو رمان ذکر شده مطالعه میکنیم تا به جایگاه تخیل و میتومنی در دنیای ادبی مودیانو پی ببریم.
کلید واژگان: مکان, تخیل, میتومانیا, واقعیت, زمانRecherches en Langue et Littérature Françaises, Volume:15 Issue: 28, Fall and Winter 2022, PP 142 -157Le romancier français contemporain, Patrick Modiano nous présente à travers ses œuvres romanesques et entre autres, La Ronde de Nuit et Dora Bruder, une âme hantée par les éléments du passé et un goût penché vers l’imagination. Celle-ci a le plus grand pouvoir sur l’auteur mais la part autobiographique est tout de même indéniable, entièrement métamorphosée par l’imagination. Modiano mélange la vérité et la fiction en une structure variable où domine, de surcroît, l’invention, les perceptions et les fantasmes. L’œuvre modianesque est fondée dans une large mesure, sur un seul principe : la mythomanie. La mythomanie est une forme de déséquilibre psychique caractérisée par des propos mensongers auxquels l'auteur croit lui-même. Le sujet élabore des évènements et des actes qui n'ont jamais eu lieu. En fait, la mythomanie s'avère être un type de mensonge pathologique dans lequel le sujet croit à la réalité de sa production créative imaginaire et agit partiellement ou complètement en fonction d'elle. Quel que soit le roman, l’auteur la met en avant de façon récurrente. Dans cette recherche, nous allons tenter de comprendre l’obsession de Modiano pour ce qui touche à cette figure de mythomanie. Pour ce faire, en étudiant les thèmes « histoire », « espace » et « temps » dans les deux romans susmentionnés, nous essayerons de comprendre la part de la fiction et surtout de la mythomanie dans le monde littéraire de Modiano.
Keywords: espace, Fiction, Mythomanie, Réalité, temps -
پاراتوپی ادبی ما را به سوی جایگاه اثر ادبی و رابطهی نویسنده آن با ادبیات سوق می دهد. پاراتوپی بخشی از یک فرایند خلاق است. در نتیجه، خالق بهصورت شخصی ظاهر می شود که جایی ندارد و باید از طریق این عدم امکان انتساب خود به یک مکان واقعی، قلمرو کار خود را بسازد. در این مقاله، ما به چستر هایمس و پیروان آفریقایی او، به ویژه مونگو بتی، سیمون نجامی و بولیا بانگا خواهیم پرداخت. هایمس یک داستاننویس جنایی آمریکایی است. نویسندگان آفریقایی از او پیروی و رمانهایی در این ژانر تولید میکنند. پاراتوپی دوگانهی مکانی و هویتی محرک واقعی در خلق ادبیات آنها بود. این مقاله نشان میدهد پاراتوپی تعلقی متناقض است که فرآیند آفرینش را امکانپذیر میکند. ما به این نتیجه میرسیم که آن را بهمثابهی اهرم آفرینش ادبی یا اصل محرک تولیدات ادبی از نظر Maingueneau باید مطرح کرد.
کلید واژگان: آفرینش, سرگردانی, فضا, تبعید, هویت, مکان, پاراتوپی, سفرLa paratopie littéraire conduit à s’interroger sur le statut même de l’œuvre littéraire et sur la relation de son auteur à la littérature. La paratopie s’intègre à un processus créateur. De ce fait, le créateur apparaît comme quelqu’un qui n’a pas de lieu et qui doit construire le territoire de son œuvre à travers cette impossibilité de s’assigner une véritable place. Nous nous intéresserons, dans la présente réflexion, à Chester Himes et à ses continuateurs africains notamment Mongo Beti, Simon Njami et Bolya Baenga. Himes est un écrivain américain de romans policiers. Il a inspiré ces écrivains africains qui l’ont suivi pour produire à leur tour des romans dans ce genre. Leur double paratopie spatiale et identitaire a été un véritable stimulus dans leur création littéraire. Cet article vise à montrer que la paratopie est une appartenance paradoxale qui rend possible tout processus de création. Nous arrivons à la conclusion qu’elle est posée comme le levier même de la création littéraire ou si l’on veut comme le principe moteur des productions littéraires selon Maingueneau.
Keywords: Création, errance, espace, Exil, Identité, Lieu, Paratopie, voyage -
رمان معاصر ایرانی، امروز حامل نوعی آگاهی مکانی گشته است. به نظر می رسد که مکان، در این جا : تهران، به طور مداوم و بلافصل، حداقل در پنج رمانی که موضوع مطالعه حاضر هستند، خود را بر تخیل نسل جدید نویسندگان ایرانی تحمیل می کند. این در حالیست که، برای مثال بر خلاف ادبیات معاصر فرانسوی که در آن آگاهی مکانی معمولا در حوزه تخیلات آینده نگارانه و وجودی (مثل مورد ژانر علمی-تخیلی و یا اخیرا مثل مورد تخیلات محیط زیستی)، بسط پیدا می کند، آگاهی نو نسبت به مکان، در ادبیات معاصر ایرانی، به طور خاص و قبل از هر چیز، وارد نوعی نزاع هویتی با ابعاد اجتماعی-تاریخی می شود. مطالعه و بررسی این تحول جدید بر اساس رویکردی در-زمانی (که تحول ژانر رمان از زمان مشروطه به بعد را در نظر می گیرد)، موضوعی بسیار قابل توجه و البته سترگ است. در نتیجه، در مطالعه حاضر، ما توجه خود را به رمان معاصر ایرانی محدود می کنیم با این هدف که خطوط اصلی تخیل مکان را در آن یافته، تفسیر نماییم.
کلید واژگان: رمان معاصر ایرانی, مکان, تخیل مکان, تهران, ایماژینرRecherches en Langue et Littérature Françaises, Volume:14 Issue: 25, Fall and Winter 2020, PP 129 -144Le roman iranien d’aujourd’hui témoigne d’une certaine prise de conscience spatiale. L’espace, en l’occurrence Téhéran, ne cesse, au moins dans les cinq romans qui constituent notre corpus d’étude, de hanter l’imaginaire de la jeune génération des romanciers iraniens. Or, il est intéressant de constater qu’à la différence de la littérature française contemporaine par exemple, où la prise de conscience spatiale s’investit plutôt dans les fictions spéculatives et ontologiques (le cas de la science-fiction ou bien, plus récemment des éco-fictions), l’attention portée à la problématique de l’espace dans la littérature iranienne d’aujourd’hui s’inscrit avant toute chose dans un conflit d’identités aux portées sociohistoriques. Interpréter cette phase ultime de l’évolution du roman en Iran à partir d’une perspective diachronique, étant un projet d’envergure, nous nous en tenons, dans la présente étude, à analyser la mise en fiction de l’espace dans le roman iranien d’aujourd’hui dans le but d’en déceler les lignes forces.
Keywords: Roman iranien contemporain, espace, Fiction de l’espace, Téhéran, imaginaire -
پاتریک مودیانو از نویسندگان مطرح قرن بیستم فرانسه بوده و از تصاویر، عناصر تاریخی و اسطوره ها الهام می گیرد تا تخیل و خواب پردازی را در بطن حوادث تاریخی و گذشته به تصویر بکشد. تخیلی که پیوسته در ارتباط با واقعیت تجربه شده و شواهد، خود را نمایان می کند. مودیانو بدین منظور از عناصر «مکانی و زمانی» استفاده می کند تا ارتباط تخیل را با تصاویر واقعی و ذهنی در بستر داستان پردازی حفظ کند. در نزد مودیانو، عنصر «مکان» سازه ایی است که خاطرات را تحریک می کند. خاطراتی که سازنده ی ترکیب داستانی وی هستند. حال آنکه از شخصیت های فراری و گریزان بهره می جوید. مقاله حاضر با تحلیل ویژگی های مکانی و عناصر وابسته در رمان خیابان بوتیک های تاریک، با استفاده از نظریات گاستون باشلار، منتقد مضمون گرا، و با نشان دادن پیش فرض های ذهنی و عینی «مکان»، به بررسی روابط تصاویری خواهد پرداخت که معانی ساختارهای مکانی را در بافت های روایی اثر ادبی مودیانو تعیین می کنند.
کلید واژگان: مودیانو, باشلار, تصویر, مکان, متن ادبیRecherches en Langue et Littérature Françaises, Volume:13 Issue: 24, Spring and Summer 2019, PP 149 -170Patrick Modiano, romancier français du XXème siècle, s’inspire des images, des éléments historiques et des mythes pour souligner la part de la rêverie, l’imagination, l’histoire et l’extase matérielle en rapport étroit avec le réel vécu. Il se sert d’un déploiement spatio-temporel qui démontre le terrain imaginaire se rapportant à la représentation réelle, mentale et contextuelle. Pour Modiano, l’espace est un élément provocateur des souvenirs qui dépeignent son architecture romanesque et met en scène les personnages errants et fugitifs. Cet article a pour but d’analyser les caractéristiques spatiales dans Rue des Boutiques Obscures du point de vue bachelardien pour révéler les présupposés objectifs et subjectifs de l’espace, et les rapports entre images qui nous aident à découvrir l’apparition et le développement du "sens spatial" et qui déterminent l’influence réelle et imaginaire de l’espace dans un contexte romanesque et narratif.
Keywords: Modiano, Bachelard, image, espace, texte -
در این پژوهش که شامل چهار نمایشنامه یونسکو، نمایشنامه نویس معاصر می باشد. سعی مان بر این است تا با ابزارهای ارائه شده توسط نشانه شناسایی، چگونگی شکل گیری مفاهیم افقی و عمودی در نمایشنامه های یونسکو را نشان داده و به مطالعه ناهمگونی در مفاهیم مکان، عمودی، افقی، نشانه های تصویری و غیر تصویری و واژگونی نظام ارزشی موجود در تئاتر معنا باخته یونسکو بپردازیم. و سپس چگونگی شکل گیری تفکرات فلسفی یونسکو در نمایشنامه هایش به طور مثال: در کرگدن (تغییر انسان به کرگدن، بی تفاوتی انسان ها نسبت به یکدیگر و مرگ انسانیت)، صندلی ها (تنهایی انسان مدرن و عدم حضور انسان و خدا)، امده و یا چگونه از شرارت آن رها شویم (مرگ عشق و طلاق عاطفی در میان زوج ها و سایه سنگین حسرت و پشیمانی در زندگی انسان های امروزی) و در شاه می میرد (وحشت و اضطراب انسان در مقابل مرگ) بپردازیم. هدف اصلی این پژوهش بیان مفاهیم عمودی و افقی و نظام ارزشی موجود در این چهار نمایشنامه می باشد.کلید واژگان: یونسکو, نشانه شناسی, عمودی, افقی, فضا, نظام ارزشیRecherches en Langue et Littérature Françaises, Volume:11 Issue: 20, Spring and Summer 2017, PP 1 -23Dans cette étude portant sur quatre pièces dIonesco, dramaturge contemporain, nous nous servons des outils fournis par la sémiotique afin de montrer comment se forment et évoluent la verticalité et lhorizontalité dans ces pièces. Nous allons voir Non-Isotopie de la spatialité, le sens de la verticalité, laxe vertical, Figuratif abstrait, Figuratif iconique, Isotopie spatiale de lhorizontalité et le niveau axiologique et ainsi que le montre un renversement des valeurs dans le monde de labsurde. Nous essayerons tout simplement dexpliciter, dans la mesure du possible certaines idées philosophiques et littéraires et le théâtre de labsurde dIonesco: A travers notre recherche, nous allons essayer également de répondre à cette question : comment les idées absurdes sont exprimées par Ionesco : Rhinocéros (la transformation de lhomme en rhinocéros, lindifférence des gens et la destruction de lhumanité), Les Chaises (la solitude humaine, le vide, labsence des personnes et labsence de Dieu), Amédée (labsence mutuelle de sentiments et le refoulement dune culpabilité sans objet, le poids inconscient dune somme de regrets et de remords) et Le Roi se meurt (la crise de la mort et langoisse de lhomme devant la mort). En tout cas, létude de la verticalité et lhorizontalité chez Ionesco dans ses quatre pièces reste le cadre théorique principal de ce travail.Keywords: Ionesco, Sémiotique, Verticalité, Horizontalité, Espace, Niveau axiologique
-
کشف فهرست عظیمی از اساطیر فضایی آشکار در شعر آپولینر و سپانلو نشان می دهد که هر دو شاعر به خوبی از جغرافیای اجتماعی، فرهنگی، سنتی و ادبی ملل مختلف آگاه هستند و آگاهانه به بازسازی شاعرانه ی فضا می پردازند تا تعاملاتی بین فضای انسانی و ادبیات برقرار سازند.علیرغم این، علاوه بر اساطیر آشکار در شعر آنها شاهد عناصر اسطوره گونه ای هستیم که در ورای اعمال و افکار و گفتارها و شخصیت ها و فضاها پنهان هستند. در مقاله ی حاضر از لابلای دو اسطوره ی آشکار مشترک بین دو شاعر به بررسی چند لایه ی اسطوره ای رسوب شده در فضا-زمان و بازسازی فضایی که توسط دوشاعر با تکیه بر این لایه های اسطوره ای صورت می گیرد، پرداخته می شود. علاوه بر آن، به منظور کشف ناخودآگاه نویسنده ی اثر و معرفی امیال و آرزوهای دو شاعر، بر روش شناسی ژیلبرت دوران در باب ساختارهای تخیلی تکیه شده، حضور اعمال، فضاها و شخصیت های ادبی که شباهت های تکرار شونده با همتایان اسطوره ای خود دارند، مورد بررسی قرار می گیرد. حضوری که اساطیر پنهان را نزد شاعران تصریح می سازد و رابطه ی بین سوژه و فضا را برجسته ساخته، وجوه اشتراک بین دوشاعر را نیز به تصویر می کشد.کلید واژگان: اسطوره, فضا, آپولینر, سپانلو, ژیلبر دورانThe discovery of a huge list of explicit spatial myths in the poetry of Apollinaire and Sepanlou shows that both poets are well aware of the social, cultural, literary and traditional geography of different nations. And they will rebuild the poetic space consciously to establish interaction between human environment and literature. Despite this, we are witnessing the quasi-mythical elements that are hidden behind the actions, thoughts, words, characters and spaces in addition to the explicit myths in their lyrics. In the present article, we examine the multilayer of myth deposition in space-time and space rebuilding that can be done via these two poets relying on the layers of myth between two myths evident between two poets. In addition, actions, spaces and literary figures are considered (with iterative similarities with their mythical counterparts) in order to explore the unconsciousness of author and introduction of passions and desires of both poets on the methodology Gilbert Duran on the fictional structures of relied on. An attendance which makes it clear the implicit myths at the poets and highlighted the relationship between subject and space and it also depicts the similarities between both poets.Keywords: Myth, espace, Apollinaire, Sepanlou, Gilbert Durand
-
عناصر فضایی موجود در شعر آپولینر و سپانلو، ذهن نگارنده ی مقاله را به تصویر شاعرانه ی فضا در شعر این دو شاعر معطوف داشته است. به منظور ارائه ی کاری روشمند، بررسی فضا رویکرد خاص خود را می طلبد. لذا نقد جغرافیایی را، که گرایش اصلی آن مطالعه ی فضای جغرافیایی است، شیوه بررسی خود قرار داده ایم. این روش متمایل به مفاهیم جدیدی از جمله: مضمون جغرافیایی، روانکاوی جغرافیایی و ساختارگرایی جغرافیایی است. مضمون جغرافیایی، آنجا که به بررسی روابط فضای انسانی و ادبیات می پردازد، ارتباط خود را با نقد جغرافیایی یافته، ما را بر آن داشته تا تشابهات و تفاوت های مربوط به فضا را میان شاعران، مورد بررسی قرار دهیم. چنین مطالعه ای، سهم شاعران را در فرآیندهای اجتماعی، فرهنگی، سیاسی، ادبی و زیبایی شناسی تصریح می سازد. بعلاوه، تعمق در روابط صوری، ما را به سوی کشف نظامی از روابط که تصویر فضا از آن جاری است، سوق داده است. بدین سان، در باب بازنمود فضا، به نوعی همسویی ویژه بین صورت و محتوا در شعر آپولینر و سپانلو دست یافته ایم. همچنین دریافته ایم که از طریق مطالعه ی فضا به عنوان شیئی پویا، فضایی از نشانه های جغرافیایی و ادبی ایجاد می گردد. از دیگر سو، از آنجا که مقاله ی حاضر بر روی فضایی آکنده از تصاویر و نمادهای ادبی متمرکز است، نقد جغرافیایی را در ارتباط با روانکاوی جغرافیایی قرار داده ایم.کلید واژگان: مضمون جغرافیایی, روانکاوی جغرافیایی, ساختارگرایی جغرافیایی, نقد جغرافیایی, فضا, آپولینر, سپانلوLes éléments spatiaux dans la poésie dApollinaire et de Sépanlou nous poussent à nous pencher sur limage poétisée de lespace. L'étude de lespace exige une approche propre à lespace pour apporter un travail méthodique. La géocritique, méthode danalyse littéraire interdisciplinaire dont lintérêt réside dans l'étude de lespace géographique, simpose donc pour définir notre démarche de travail. Cette méthode sincline vers de nouvelles notions comme la géo-thématique, la géo-psychanalyse et le géo-structuralisme. La géo-thématique, en relation avec la géocritique, là où elle examine les relations entre espaces humains et littérature, nous permet de trouver les convergences et les divergences spatiales entre les poètes. Cela précise la part que les poètes tiennent dans les processus sociaux, culturels, politiques, littéraires et esthétiques. Nous trouvons dailleurs, à travers les relations formelles, un système de relations doù découle limage de lespace. Nous découvrons alors une certaine conformité entre la structure et le fond de la poésie des poètes en ce qui concerne la représentation de lespace. Ainsi, en considérant lespace comme un objet dynamique avons-nous une toposémie géographique et littéraire. En outre, étant donné que notre travail est-il centré sur lespace surchargé des images et des symboles littéraires, notre analyse géocritique a nécessairement rencontré la géo-psychanalyse.Keywords: Géo, thématique, géo, psychanalyse, géo, structuralisme, géocritique, espace, Apollinaire, Sépanlou
-
مطالعه ی مکان به عنوان یکی از بخش های پر اهمیت بررسی آثار ادبی شناخته می شود. زیرا مکان و چگونگی به تصویر کشیده شدنش در رابطه ای مستقیم با مفاهیم و معانی متعددی در دنیای ادبیات قرار می گیرد. ارتباط مکان با فضای خود زندگی نامه ای و خود تخیلی در آثار کولت، به مکان اهمیتی دو چندان می دهد و درست به همین علت در سیدو، پیچک های تاک و گندم نارس، سه اثر مهم از این نویسنده ی زن قرن بیستم، مکان تبدیل به مفهومی چند وجهی می شود. در میان سه اثر یاد شده، سیدو اثری خود زندگی نامه ای و پیچک های تاک و گندم نارس خود تخیلی هستند. در همین راستا و درمقاله ی حاضر کوشیده ایم تا با استفاده از شیوه نقد ژان پیر ریشارد و باشلار، به بررسی مکان و ساختار آن و همچنین چگونگی وصف آن در این سه اثر بپردازیم. با این دید که این بررسی ما را در درک هر چه عمیق تر دنیای خیالی نویسنده، شخصیت و حالات او و به خصوص جایگاه مکان در بازنویسی خاطرات در قالب رمان یاری رساند.
کلید واژگان: کولت, مکان, سیدو, پیچک های تاک, گندم نارسL’étude de l’espace est considérée comme un enjeu majeur dans l’étude des œuvres littéraires. Car, cette notion et ses représentations stéréotypées peuvent entrer en relation avec divers concepts et significations dans l’univers littéraire. La corrélation entre l’espace et la mise en œuvre des univers autobiographiques et autofictionnels chez Colette donne une particularité remarquable à l’espace chez cet écrivain. C’est ainsi que la notion de l’espace semble être une notion plurielle dans Sido, Les Vrilles de la vigne et Le Blé en herbe, trois œuvres majeurs de l’écrivain-femme du XXe siècle, Colette. Parmi ces trois œuvres, la première est une autobiographie tandis que les deux autres peuvent être qualifiées d’autofiction. En nous servant de la critique thématique de Bachelard et de Jean-Pierre Richard, nous avons essayé d’étudier la manière dont cet espace, sa représentation et son organisation tissent des relations avec l’univers littéraire de cet auteur dans ces trois œuvres. Nous espérons que cette recherche nous orientera vers de nouveaux thèmes dans ces ouvrages et nous aidera à mieux comprendre l’univers imaginaire de leur auteur, sa personnalité, et surtout le rôle de l’espace dans la réécriture des souvenirs dans les cadres des romans.Keywords: Colette, espace, Sido, Les Vrilles de la Vigne, Le Blé en herbe -
گیوم آپولینر سوال چیستی وجود را از خود می پرسد تا از این پس با گشایش به روی جهان و دیگران، «در جهان بودگی» خود را کشف کرده، هویت خود را بازسازی کند. شاعر که واژه ها و کدهای شاعرانه را همانند اشیاعی تصور می کند، در برابر مقاومت آن ها انقلاب می کند و بدین ترتیب به روی جهان گشوده می گردد. کالیگرام، صورت نوشتاری که از ضوابط از پیش مقرر تراروی می کند، از دیالکتیک بین هویت و غیریت زاده می شود. تراروی فضایی در پیوند با عبور از مرزها و گذر از مکان، به همان اندازه نقش اساسی نزد شاعر ایفا می کند. شاعری که ذوق تصادف و ماجرا جویی دارد این بار گشایش خود را به روی دیگران در پیش می گیرد. بدین طریق سوژه در مقابل سوژه و من دیگر در مقابل من شاعر قرار می گیرد. و این تفاوت در دیگری است که به یگانگی او، «در جهان بودگی» می بخشد. از دیگر سو، رابطه ی بین دنیای تخیلی شاعر و واقعیت تجربه شده وی را نبایستی نادیده گرفت. چرا که او نوعی اتوبیوگرافی ترارونده را به واسطه ی خودپنداری ترسیم می کند. این امر مارا به سوی غنی سازی نمایش های تخیلی رهنمون و در بازگشت تاثیر نمایش ادبی را بر فضای ارجاعی برجسته می سازد.
کلید واژگان: تراروی, غیریت, فرم, فضا, فرهنگ, خود پنداریGuillaume Apollinaire, sinterroge sur le problème de lexistence. Dès lors, il découvre son être-au-monde et reconstruit son identité en souvrant au monde et aux autres. Il considère les mots et les codes poétiques, comme des objets, révolte contre leur résistance et souvre ainsi au monde. Le calligramme est une forme transgressée des normes préétablies qui naît de la dialectique entre lidentité et laltérité. La transgression spatiale, dans un lien avec le franchissement des frontières et la traversée du milieu, se taille également chez Apollinaire une grande part. Le poète ayant le goût du hasard, souvre cette fois-ci aux autres. Cest ainsi que le sujet se situe en face du sujet et un autre moi en face du moi; et cest la diversité de lautre qui donne à lunité, son être-au-monde. Il existe en outre un rapport entre le monde fictionnel du poète et le réel de son expérience. Parce quil construit une autobiographie transgressive par lautofiction. Cela nous dirige vers lenrichissement des représentations imaginaires et met en évidence linfluence que la représentation littéraire exerce en retour sur l’espace référentiel.Keywords: Transgression, altérité, forme, espace, culture, autofiction -
مطالعه فضا در رمان آفریقایی فرانسه زبان / مورد مطالعه: میمونا اثر عبدالله سادجی، نویسنده سنگالیدر رمان آفریقایی فرانسه زبان، توصیف فضا اهمیت بسیار قابل توجهی دارد. نویسندگان (رمان نویسان) آفریقایی برای خلق آثار خود اولین فضایی که انتخاب می کنند ابتدا «روستا» و سپس «شهر» است. هر یک از این فضا ها به نوبه ی خود دارای پیش فضا هستند که به آنها فضاهای داخلی و خارجی می گویند.
هدف ما در این مقاله تجزیه و تحلیل «روستا» و «شهر» به عنوان فضا و پیش فضا های آنها در رمان آفریقایی فرانسه زبان، اثر زبان عبد الله سادجی به نام «میمونا» است.
روش تحقیق در این مقاله توصیفی-تحلیلی و ابزارتحقیق کتابخانه ای است.
کلید واژگان: فضا, پیش فضا, روستا, شهر, رمان آفریقایی فرانسه زبانDans le roman africain dexpression française, la description de lespace prend une importance considérable. Les écrivains africains se concentrent dabord sur le «village», puis sur la "ville" comme une portion despace choisie. Chacun de ces espaces contient des sous-espaces. Notre objectif dans cet article est lanalyse des espaces présentés comme le «village» et la «ville» et leurs sous-espaces dans le roman africain dexpression française, avec lexemple de Maïmouna dAbdoulaye Sadji. Au plan méthodologique, nous avons adopté une approche qui prend en compte la dimension aussi bien référentielle que formelle des textes, sans ignorer lapport de la sociocritique.Keywords: Espace, Sous, espace, Village, Ville, Roman Africain dExpression Française -
تمایل نشانه شناسی به کشف زیرساخت هایی که آثار (متون) ادبی را به حرکت در می آورند موجب شد که علم گرایی این شاخه از علوم انسانی به قیمت نادیده گرفتن ویژگی هایی که می-تواند این آثار را از یکدیگر متمایز کند تمام شود. در واکنش به این کلی نگری به ادبیات، «نشانه شناسی پدیدار شناخت» با تکیه بر این اصل که هر متن به گونه ای متفاوت از دیگری توان ادراکی-شناختی فرد را برای آفرینش جهان مورد وصف اش به کار می گیرد در صدد برآمد تا اصالت از دست رفته را به آن بازگرداند. در راستای نیل به این مقصود، مطالعه فرآیند «فضاسازی زبانی» از اهمیت بسزایی برخوردار است، چرا که تکنیکهایی که یک متن ادبی برای خلق دنیای تخیلی خود به کار می گیرد الزاما خاص خود اوست. بازنمایی ساختار توصیفی متن از طریق برقراری شبکه ای از عناصر سهیم در شکل گیری بعد فضا-زمان، آنچنانکه در «آگاهی» نویسنده، شخصیت های داستان و در انتها خواننده تجسم می یابد، در گروی ارزش بخشی به واقعیت بیرونی و فرآیندهای ادراکی-شناختی است که به آگاهی از این واقعیت منجر می شوند. در این گفتار در تلاش هستیم که به واسطه نظریات نشانه شناسان مطرح در این حوزه، «فضاسازی زبانی» را از لابه لای یکی از متون زولا، نویسنده ناتورالیست قرن نوزدهم فرانسه، مورد بررسی قرار دهیم.
کلید واژگان: نشانه شناسی, پدیدارشناسی, فضاسازی زبانی, فضا, زمان, مرجعLa tendance de la sémiotique à découvrir les infrastructures qui régissent les oeuvres (textes) littéraires a fini par faire négliger, sous leffet du scientisme dont se réclame cette branche des sciences humaines, les particularités capables de caractériser ces oeuvres dans le champ vaste de la littérature. En réaction à cette vue intégraliste sur la littérature, la sémiotique phénoménologique (phénosémiotique), en postulant que chaque texte sert, dune manière qui reste propre à lui, de la force cognitivo-perceptive du sujet pour créer le monde dont il parle, cherche à lui rendre la vivacité dorigine. L'étude du processus de "référentialisation" discursive possède son propre intérêt à cet égard dans la mesure où les techniques quutilise une oeuvre donnée pour dresser son monde fictif devant nos yeux sont nécessairement intransmissibles à dautres. La représentation du statut descriptif du texte à travers son réseau spatio-temporel de schématisation, tel que le conçoivent lauteur, les protagonistes et enfin le lecteur, procède dune valorisation de la réalité extérieure et des mécanismes cognitivo-perceptives qui contribuent à lapparition de cette réalité. Dans la discussion qui suit, nous visons à étudier, en nous inspirant des travaux des théoriciens connus du domaine, le projet de référentialisation dun texte de Zola.Keywords: sémiotique, phénoménologie, référentialisation, espace, temps, référence -
Cette étude se situe dans la continuité de l’approche thématique, tout en essayant d’éclairer la question de la représentation de la nature chez Colette par un regard neuf sur sa poétique. Nous avons donc tenté de dégager les différents aspects de ce concept et les différents thèmes concernés qui dominent Sido, le texte de notre étude. Nous avons vu que ce texte se caractérise par une forte autorité exercée par la nature comme sa matière principale. Cette analyse essentiellement thématique de la nature est délibérément orientée selon une perspective qui vise à étudier ce qui se joue là du point de vue de la trajectoire de l’auteur. Colette nous semble avoir créé ce que l’on pourrait appeler le style de la sensualité. Le paysage, entendu comme «attitude créatrice proche de la rêverie», telle que la définit Gaston Bachelard, figure un prisme à travers lequel l’auteur tente de cerner le monde et de saisir sa propre identité. Enfin, en développant une poétique descriptive selon la logique de la dynamique de l’espace, nous avons vu si les caractéristiques atmosphériques sont-elles dotées d’un rôle de révélateur.
Keywords: Colette, Sido, Nature, critique thématique, rêverie, espace
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.