جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "پلاسمای غنی از پلاکت" در نشریات گروه "پزشکی"
-
International Journal of Reproductive BioMedicine، سال بیست و دوم شماره 10 (پیاپی 177، Dec 2024)، صص 801 -810مقدمه
شکست مکرر لانه گزینی را می توان عمدتا با تعامل نامناسب بین جنین و آندومتر توضیح داد. تعادل پروفایل T-helper1/T-helper2 بر لانه گزینی موثر جنین تاثیر می گذارد. تعدیل ایمنی آندومتر از طریق تزریق داخل رحمی سلول های تک هسته ای فعال شده ی خون محیطی (PBMCs) یا پلاسمای غنی از پلاکت اتولوگ (PRP) یک گزینه درمانی بالقوه کارآمد است.
هدفهدف اصلی این مطالعه بررسی حاملگی های بیوشیمیایی و بالینی ناشی از تجویز داخل رحمی PBMCs فعال شده و PRP در زنان RIF بود.
مواد و روش هااین مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده دوسوکور در مرکز درمان ناباروری رویا جهاد دانشگاهی استان قم، از نوامبر 2022 تا آپریل 2024 انجام شد. 96 زن با حداقل 2 مورد RIF پس از لقاح آزمایشگاهی بطور تصادفی در گروه های کنترل، PBMC و PRP قرار گرفتند. به طور خلاصه، 3 میلی لیتر نمونه خون جمع آوری شد و PBMC ها با استفاده از محلول جداسازی Ficoll جدا شده و به مدت 72 ساعت کشت داده شدند. PRP با استفاده از سانتریفیوژ و از 10 میلی لیتر خون محیطی جدا شد. دو روز قبل از انتقال جنین، PBMC ها یا PRP به داخل حفره آندومتر منتقل شدند.
نتایجبه جز مدت زمان ناباروری که در گروه PBMC بیشتر از گروه کنترل بود، سایر خصوصیات پایه از نظر آماری تفاوتی نداشتند. همچنین میزان حاملگی بیوشیمیایی در گروه PRP (32/10) وPBMC (32/12) در مقایسه با گروه شاهد (32/3) به طور قابل توجهی بالاتر بود (027/0 = p)، در حالی که میزان حاملگی بالینی فقط در گروهPBMC (32/10) به طور معنی داری بالاتر از گروه کنترل (32/2) بود (038/0 = p).
نتیجه گیرینه مداخلات PBMC و نه PRP برتری قابل توجهی نسبت به یکدیگر در مورد میزان بارداری بیوشیمیایی و بالینی نشان ندادند.
کلید واژگان: سلول های تک هسته ای خون محیطی, پلاسمای غنی از پلاکت, شکست مکرر لانه گزینی, حاملگیBackgroundRecurrent implantation failure (RIF) can be explained mainly by improper crosstalk between the embryo and endometrium. The T-helper1/T-helper2 profile balance influences effective embryo implantation. Endometrial immunomodulation via intrauterine injection of activated peripheral blood mononuclear cells (PBMCs) or autologous platelet-rich plasma (PRP) is a potentially efficient treatment option.
ObjectiveThis study aims to examine the biochemical and clinical pregnancies resulting from the intrauterine administering of activated PBMCs and PRP in RIF women.
Materials and MethodsThis randomized clinical trial study was done in the Rooya Infertility Treatment Center, Qom, Iran from November 2022 to April 2024. 96 women with at least 2 RIFs were randomized into control, PBMC, and PRP groups. Briefly, 3 ml of blood sample was collected and PBMCs were isolated using Ficoll separation solution, and cultured for 72 hr. PRP was separated from 10 ml of peripheral blood through centrifugation. 2 days before embryo transfer PBMCs or PRP were transferred into the endometrial cavity.
ResultsExcept for the duration of infertility, which was higher in the PBMC group, all other baseline characteristics were not statistically different. Moreover, a significantly higher rate of biochemical pregnancy was observed in the PRP (10/32) and PBMC (12/32) groups compared to the control (3/32) (p = 0.027), while the rate of clinical pregnancy was only significantly higher in the PBMC group (10/32) than in the control group (2/32) (p = 0.038).
ConclusionNeither PBMC nor PRP interventions exhibited a substantial advantage over one another regarding biochemical and clinical pregnancy rates.
Keywords: Peripheral Blood Mononuclear Cells, Platelet-Rich Plasma, Recurrent Implantation Failure, Pregnancy -
مجله سازمان نظام پزشکی جمهوری اسلامی ایران، سال چهل و دوم شماره 3 (پیاپی 167، پاییز 1403)، صص 57 -62زمینه
پارگی عضله فلکسور دیجیتروم لونگوس(Flexor Digitorum Langous) یک مورد بسیار نادر است که تاکنون موارد انگشت شماری در گزارش ها ذکر شده است. تشخیص و درمان مناسب باعث کاهش عوارض ناشی از این پارگی می شود و به کاهش بار ناشی از آسیب به ورزشکار و تیم کمک می کند.
معرفی بیمارآقای 38 ساله، ورزشکار حرفه ای دو و میدانی، که با درد قسمت داخلی ساق پا حین دویدن و با لنگش پای راست مراجعه کرد. هیچ گونه سابقه ی ابتلا به دیابت و بیماری های عفونی و التهابی مفصلی و مصرف داروهایی همچون فلوروکینولون، کورتیکواسترویید و مکمل های حاوی آن ها و همچنین استاتین ها و سایر داروهایی که آسیب تاندون بدهد، را نمی داد و برای ایشان تشخیص پارگی درجه 3 عضله فلکسور دیجیتروم لونگوس همراه با هماتوم گسترده داده شد. MRI نیز تشخیص پارگی درجه 3 را تایید نمود. درمان هایی شامل آسپیره کردن هماتوم، تزریق پلاسمای غنی شده از پلاکت (PRP-Platelet-rich plasma) تحت راهنمای سونوگرافی در محل پارگی و فیزیوتراپی و پروتکل توانبخشی ویژه در نظر گرفته شد. بیمار با پایبندی به انجام برنامه ی توانبخشی، بهبودی واضحی در عملکردش را گزارش نمود.
نتیجه گیریتاکنون فقط در چند گزارش موردی پارگی این عضله به صورت خود به خودی یا به دنبال دررفتگی مچ پا یا شکستگی قوزک ها و استخوان تالوس گزارش شده است. درمان در نظر گرفته شده با توجه به پاسخ بیمار، موثر واقع شد. دقت کافی در برخورد با موارد مشابه جهت تشخیص دقیق و درمان مناسب از اهمیت فراوانی برخوردار است.
کلید واژگان: عضله فلکسور دیجیتروم لونگوس, پارگی, پلاسمای غنی از پلاکتIntroductionIsolated Flexor Digitorum Longus (FDL) muscle tear is extremely rare and so far, a handful of cases have been reported in the literature. Proper diagnosis and treatment will reduce the complications caused by this tear and helps to reduce the burden of the injury to the athlete and team.
Case PresentationA 38-year-old professional athletics male, presented with medial tibial pain that started while running. He did not have any history of diabetes, infectious and inflammatory joint diseases, and the use of drugs such as fluoroquinolone and corticosteroids and supplements containing it, statins, and other drugs that damaged the tendons was not reported. He presented with right leg claudication, despite normal lower limb alignment. Ultrasonography revealed evidence of a grade 3 strain of the FDL muscle with extensive hematoma. MRI confirmed the diagnosis of a grade 3 FDL strain. Treatment included hematoma aspiration, injection of Platelet rich plasma (PRP) in the train side under ultrasound guidance, physiotherapy and specific rehabilitation protocol. The patient adhered to the rehabilitation program and reported significant improvement in pain and function.
ConclusionsSo far, only a few case reports have reported the rupture of this muscle spontaneously or after ankle dislocation or malleolus and talus fracture. The treatment was effective based on the patient’s response. Careful attention should be given to similar cases to ensure accurate diagnosis and appropriate treatment.
Keywords: Flexor Digitorum Longus Muscle, Strain, Plasma-Rich Platelet, Pain, Rehabilitation -
سابقه و هدف
جمع آوری و نگهداری پلاکت ها با چالش های متعددی همراه است، تا از یک سو از فعال شدن پلاکت ها جلوگیری شود و از سوی دیگر ظرفیت عملکردی آن ها در حین تزریق خون حفظ شود. امروزه یکی از مشکلات فرآورده پلاکتی، وجود تجمعات پلاکتی است. اعتقاد بر این است که ذرات معلق در فرآورده پلاکتی حاوی پلاکت هستند که در طول فرآیند آماده سازی و جداسازی تجمع می یابند. در این مطالعه، عوامل دخیل در ایجاد تجمعات پلاکتی مرور شده تا امکان بهینه سازی سیستم های تهیه و انتقال خون و فرآورده ها فراهم شود. هدف از این مطالعه بررسی متغیرهای مهم در تشکیل تجمعات پلاکتی بود.
مواد و روش هادر این مقاله مروری، 47 مقاله در مورد تجمع پلاکتی موجود در فرآورده پلاکتی از پایگاه اطلاعاتی PubMed با کلمات کلیدی کنسانتره پلاکتی و تجمعات پلاکتی جمع آوری گردید.
یافته هادر مطالعه های بررسی شده، میزان تجمع پلاکت ها در کنسانتره های پلاکتی تهیه شده به روش پلاسمای غنی از پلاکت بیشتر از روش بافی کوت و آفرزیس بود. فاکتورهای مختلفی هم چون دمای نگهداری، زمان و دمای استراحت پلاکتی، pH ، تحریک فیزیکی القایی، نوع کیسه پلاکتی، وجود باکتری و متغیرهای مرتبط با اهداکننده به عنوان عوامل دخیل در تشکیل تجمع پلاکتی در نظر گرفته شدند.
نتیجه گیریشناخت متغیرهای مهم در تشکیل تجمعات پلاکتی جهت بهبود کیفیت فرآورده پلاکتی و افزایش اثربخشی تزریق این فرآورده امری ضروری است. استفاده از روش بافی کوت، استانداردسازی زمان و دما، جلوگیری از بروز آلودگی باکتریایی و در نظر داشتن متغیرهای مرتبط با اهداکننده از جمله راه کارهای پیشنهادی جهت کاستن از احتمال بروز تجمعات پلاکتی هستند.
کلید واژگان: پلاکت های خون, بافی کوت خون, پلاسمای غنی از پلاکت, تجمع پلاکتیBackground and ObjectivesThe collection and storage of platelets is associated with several challenges, to prevent the activation of platelets on the one hand and maintain their functional capacity during blood transfusion on the other hand. Today, one of the problems of platelet concentrate is the existence of platelet aggregations. The suspended particles in the platelet concentrate are believed to contain platelets that accumulate during the preparation and separation. The purpose of this study was to review important variables in the formation of platelet aggregations.
Materials and MethodsIn this review article, 47 articles about aggregates in platelet products were studied from the PubMed database with platelet concentrate and platelet aggregate keywords.
ResultsIn the reviewed studies, the accumulation of platelets in the platelet concentrates prepared by the Platelet-rich plasma (PRP) method was higher than in the buffy coat and apheresis methods. Various factors such as storage temperature, time and temperature of platelet rest, pH, induced physical stimulation, type of platelet bag, presence of bacteria, and variables related to the donor were considered as factors involved in the formation of platelet aggregation.
Conclusions :
It is necessary to know the important variables in the formation of platelet aggregations to improve the platelet product's quality and increase the platelet transfusion's effectiveness. Using the Buffy coat method, standardizing time and temperature, preventing bacterial contamination, and considering the variables related to the donor are some of the proposed solutions to reduce the possibility of platelet aggregation.
Keywords: Blood Platelets, Blood Buffy Coat, Platelet-Rich Plasma, Platelet Aggregation -
فصلنامه علوم پزشکی دانشگاه آزاد اسلامی، سال سی و چهارم شماره 2 (پیاپی 116، تابستان 1403)، صص 140 -145سابقه و هدف
آلژینات، پلی ساکاریدی با منشاء طبیعی است که می تواند با یون های کلسیم کراسلینک برقرار کند و به حالت ژل دربیاید. پلاسمای غنی از پلاکت به عنوان منبع غنی از فاکتورهای رشد، افق های نوینی را برای استفاده در پزشکی بازساختی و رژنراسیون بافت های آسیب دیده گشوده است. هدف بررسی حاضر، سنتز هیدروژل آلژینات کلسیم بارگذاری شده با پلاسمای غنی از پلاکت و بررسی موفولوژی آن با میکروسکوپ الکترونی روبشی گسیل میدانی (FESEM) بود.
روش بررسیدر این مطالعه 5 عدد موش صحرایی در محدوده وزنی 200 تا 300 گرم استفاده شد. جهت تهیه پلاسمای غنی از پلاکت، خونگیری از قلب تحت بیهوشی عمیق انجام گرفت. پس از دو بار سانتریفیوژ خون، پلاسمای غنی از پلاکت (PRP) به دست آمد. PRP و محلول کلرید کلسیم 6% هریک به طور جداگانه با استفاده از سوزن سرنگ انسولین، به صورت قطره قطره به صورت همزمان، در محلول آلژینات 1% (داخل همزن مکانیکی) ریخته شدند. پس از ژل شدن و خشکاندن انجمادی، توسط FESEM مرفولوژی آن بررسی شد.
یافته هادر بررسی میکروسکوپی، پلاکت های موجود در پلاسمای غنی از پلاکت که داخل هیدروژل آلژینات کلسیم به دام افتاده بودند به صورت تجمع پلاکتی قابل مشاهده بودند.
نتیجه گیرینتایج مطالعه حاضر نشان دهنده قابلیت هیدروژل آلژینات کلسیم بارگذاری شده با پلاسمای غنی از پلاکت به عنوان بستری مناسب برای نگه داری و انتقال فاکتورهای رشد جهت ترمیم و بازسازی بافت های آسیب دیده است.
کلید واژگان: پلاسمای غنی از پلاکت, هیدروژل, آلژینات کلسیم, میکروسکوپ الکترونی روبشی, پزشکی بازساختیMedical Science Journal of Islamic Azad Univesity Tehran Medical Branch, Volume:34 Issue: 2, 2024, PP 140 -145BackgroundAlginate is a natural polysaccharide that can cross-link with calcium ions and form a gel. Platelet-rich plasma, as a source of growth factors, has opened new horizons for use in regenerative medicine and regeneration of damaged tissues. The aim of this study was to synthesize calcium alginate hydrogel loaded with platelet-rich plasma and examine its morphology with a field emission scanning electron microscope (FESEM).
Materials and methods5 Wistar rats (200-300 g) were used in this study. The animals were anesthetized and their blood was collected via cardiac puncture and centrifuged twice to obtain platelet-rich plasma (PRP). PRP and 6% calcium chloride solution were poured into 1% alginate solution (within a mechanical stirrer) separately using an insulin syringe needle, drop by drop at the same time. After gelation and freeze-drying, its morphology was examined by field emission scanning electron microscope.
ResultsIn microscopic examination, the platelets of platelet-rich plasma trapped inside the calcium alginate hydrogel were visible as platelet aggregation.
ConclusionThe results of the present study showed the ability of calcium alginate hydrogel loaded with platelet-rich plasma as a suitable substrate for the storage and transfer of platelets rich in growth factors for the repair and regeneration of damaged tissues.
Keywords: Platelet-Rich Plasma, Hydrogel, Calcium Alginate, Electron Microscope, Regenerative Medicine -
زمینه و هدف
سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) یک اختلال اندوکرینی و ناباروری پیچیده است که با علائم مختلفی مانند مقاومت به انسولین، هایپرآندروژنیسم، عدم تخمک گذاری و وجود کیست در تخمدان مشخص می شود. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر تزریق داخل تخمدانی پلاسمای غنی از پلاکت (PRP) بر مورفولوژی تخمدان و مقاومت به انسولین در موش صحرایی مدل PCOS انجام شد.
روش هادر این مطالعه تجربی، 20 سر موش صحرایی نژاد ویستار به 4 گروه (5N=): کنترل، Sham، PCOS و گروه PCOS تیمار شده با PRP تقسیم شدند. برای القای PCOS از گاواژ مقدار 1 mg/kg لتروزول محلول در کربوکسی متیل سلولز 5/0 درصد استفاده شد. برای گروه تیمار شده با PRP، مقدار 35 میکرولیتر از PRP به طور مستقیم داخل هر دو تخمدان تزریق گردید. پس از دوره 14 روزه تریتمنت، سطح سرمی انسولین، گلوکز خون و شاخص مقاومت به انسولین (HOMA-IR) اندازه گیری شد. همچنین برش های بافتی از تخمدان زده شد و تغییرات هیستوپاتولوژیک و تعداد فولیکول ها بررسی گردید.
یافته هادر مقایسه با گروه PCOS، تزریق داخل تخمدانی PRP سبب کاهش معنی داری در سطح سرمی انسولین (0/01<p) و گلوکز (0/01<p) شد. گروه های دریافت کننده PRP کاهش معنی داری در مقدار شاخص مقاومت با انسولین (HOMA-IR) را نشان دادند (0/0001<p. یافته های بافت شناسی نشان داد تیمار تک دوز با PRP سبب بهبود وضعیت پاتولوژیک تخمدان از جمله افزایش معنی دار تعداد فولیکول های سالم (در همه مراحل تکاملی) و جسم زرد (0/0001<p) و کاهش معنی دار تعداد فولکیول های کیستیک شد (0/0001<p).
نتیجه گیریتزریق PRP می تواند سبب بهبود علائم PCOS از جمله مورفولوژی تخمدان و مقاومت به انسولین شود. با این حال مطالعات بیشتری برای بررسی مکانیسم های اثرگذاری PRP مورد نیاز است.
کلید واژگان: سندرم تخمدان پلی کیستیک, پلاسمای غنی از پلاکت, مقاومت به انسولین, رتFeyz, Volume:28 Issue: 2, 2024, PP 123 -131Background and AimPolycystic ovary syndrome (PCOS) is a multifaceted endocrine and infertility disorder characterized by symptoms such as insulin resistance, hyperandrogenism, anovulation, and ovarian cysts. This study aimed to examine the effect of intraovarian injection of platelet-rich plasma (PRP) on ovarian morphology and insulin resistance in a PCOS rat model.
MethodsIn this experimental study, 20 Wistar rats were divided into four groups (N=5): control, sham, PCOS, and PCOS group treated with PRP. PCOS was induced using 1 mg/kg of letrozole dissolved in 0.5% carboxymethyl cellulose. The PRP group received 35 microliters of PRP injected directly into both ovaries. After 14 days of treatment, serum insulin levels, blood glucose, and the insulin resistance index (HOMA-IR) were measured. Ovarian tissue sections were also examined for histopathological changes and follicle count.
ResultsIntraovarian injection of PRP led to a significant decrease in serum insulin levels (P<0.01) and glucose levels (P<0.01) compared to the PCOS group. The PRP-treated groups exhibited a significant reduction in the insulin resistance index (HOMA-IR) (P<0.0001). Histological analysis demonstrated that a single dose of PRP improved the ovarian pathological condition, resulting in a significant increase in healthy follicles at all developmental stages and corpus luteum (P<0.0001), along with a significant decrease in cystic follicles (P<0.0001).
ConclusionIntraovarian PRP injection may ameliorate PCOS symptoms, including ovarian morphology and insulin resistance. However, further studies are necessary to elucidate the underlying mechanisms of PRP's effectiveness.
Keywords: Polycystic Ovary Syndrome, Platelet-Rich Plasma, Insulin Resistance, Rat -
International Journal of Reproductive BioMedicine، سال بیست و دوم شماره 1 (پیاپی 168، Jan 2024)، صص 9 -16مقدمه
یافتن موثرترین راه برای بهبود میزان لانه گزینی در زنانی که تحت درمان با تکنولوژی کمک باروری هستند هنوز یک چالش است.
هدفاین مطالعه با هدف ارزیابی پیامدهای حاملگی درمان با پلاسمای غنی از پلاکت داخل رحمی (PRP) در زنان با سابقه حداقل دو شکست لانه گزینی انجام شد.
مواد و روش هادر این مطالعه کوهورت گذشته نگر، داده های 852 زن کاندید انتقال جنین منجمد-ذوب شده از فروردین 1396 تا شهریور 1400 در پژوهشکده علوم تولید مثل یزد ایران استخراج شد. از این تعداد، 432 مورد درمان PRP داخل رحمی 48 ساعت قبل از انتقال دریافت کردند (گروه PRP) و نتایج بارداری با 420 نفر (گروه کنترل) که درمان را قبل از انتقال دریافت نکردند مقایسه شد.
نتایجپیامدهای حاملگی شامل میزان حاملگی شیمیایی،کلینیکی، بارداری در حال پیشرفت و تولد زنده در گروه PRP از نظر آماری تفاوت معنی دار داشت (001/0 > p). اگرچه هنگامی که بر اساس تاریخچه تعداد موارد شکست لانه گزینی طبقه بندی انجام شد، این بهبود قابل توجه در هر چهار مورد تنها در زنان با سابقه ی حداقل دو شکست لانه گزینی دیده شد. در زنان با سابقه تنها یک شکست لانه گزینی، درمان با پی آر پی به طور قابل توجهی باعث بهبود حاملگی در حال پیشرفت و میزان تولد زنده شد (5/19%، 04/0 = p). همچنین، در زنانی که تخمک اهدایی دریافت کردند و شکست لانه گزینی مکرر داشتند، PRP باعث بهبود بارداری شد. اما از نظر آماری معنی دار نبود (15/0 = p).
نتیجه گیریبه نظر می رسد PRP در بهبود میزان بارداری در زنان با سابقه 2 یا بیشتر شکست لانه گزینی موثر بوده و همچنین افزایش نرخ تولد زنده را در بیمارانی که تنها یک بار لانه گزینی ناموفق داشتند نشان می دهد.
کلید واژگان: پلاسمای غنی از پلاکت, شکست لانه گزینی جنین, فناوری کمک باروری, اهداکننده تخمک, میزان تولد زندهBackgroundFinding the most effective way to improve implantation rate in women who are receiving assisted reproductive technology treatment is still a challenge.
ObjectiveThis study aimed to assess the pregnancy outcomes of intrauterine platelet-rich plasma (PRP) therapy in women with a history of at least 2 implantation failures.
Materials and MethodsIn this retrospective cohort study, data of 852 women who were candidates for frozen-thawed embryo transfer was extracted from their medical records from April 2017 to September 2021 at Yazd Reproductive Sciences Institute, Yazd, Iran. Of these, 432 received intrauterine PRP treatment 48 hr before transfer (PRP group), and the results of the pregnancy outcomes compared with 420 of the control group who did not receive the treatment before transfer.
ResultsPregnancy outcomes, including chemical, clinical, ongoing pregnancy, and live birth rate were statistically significant in the PRP group (p < 0.001). However, when categorized according to the implantation history, this significant improvement in all 4 was only seen in women with at least 2 prior implantation failures. In women with a history of only one implantation failure, PRP therapy significantly improved the ongoing pregnancy and live birth rate (19.5%, p = 0.04). Also, in women who received donor eggs and had repeated implantation failure, PRP improved pregnancy outcomes clinically but not statistically (p = 0.15).
ConclusionPRP seems to be effective in improving the pregnancy rate in women with a history of 2 or more implantation failures and also shows an increase in the live birth rate in women with only one implantation failure.
Keywords: Platelet-rich plasma, Embryo implantation, Assisted reproductive technology, Ovum donor, Live birth rate -
سابقه و هدف
کولیت اولسراتیو یک بیماری التهابی روده است که عواملی از قبیل استعداد ژنتیکی، فاکتورهای محیطی و عملکرد نامتناسب سیستم ایمنی مخاطی در پاسخ به فلور میکروبی روده در این بیماری دخیل هستند. پلاسمای غنی از پلاکت یکی از مشتقات حاصل از خون است که خاصیت ضد التهابی و بازسازی کننده سلولی دارد. مطالعه حاضر جهت بررسی اثر ضد التهابی پلاسمای غنی از پلاکت بر تظاهرات بالینی و التهابی در مدل تجربی کولیت اولسراتیو صورت پذیرفت.
مواد و روش هادر این مطالعه تجربی، از موش های نر نژاد BALB/c استفاده شد که به 4 گروه 10 تایی تقسیم شدند که شامل، گروه سالم (کنترل منفی)، گروه کولیت بدون درمان (کنترل مثبت)، گروه کولیت دریافت کننده PRP و گروه کولیت دریافت کننده سولفاسالازین، است. کولیت با تزریق درون رکتومی 100 میکرولیتر اسید استیک 4 درصد در تمام حیوانات به جز گروه کنترل منفی ایجاد شد. برنامه درمانی پس از القای کولیت و ظهور علایم آغاز گردید. موش ها 15 روز پس از آخرین تزریق آسان کشی شدند و میزان معیار فعالیت بیماری و فاکتورهای التهابی بررسی گردید.
یافته هانتایج نشان داد که معیار فعالیت بیماری، شدت التهاب و هم چنین مقادیر MPO، NO، بیان و تولید سایتوکاین های IL-1β، IL-6 و TNF-α، بیان ژن های التهابی COX2 و iNOS در گروه های درمانی به نسبت گروه کولیت بدون درمان کاهش معناداری یافته است.
استنتاجنتایج نشان داد که پلاسمای غنی از پلاکت دارای اثرات ضد التهابی مطلوبی در بیماری کولیت اولسراتیو بوده و بعد از ارزیابی های تکمیلی می تواند به عنوان یک درمان کمکی به همراه داروهای مورد مصرف در درمان بیماران مبتلا به کولیت اولسراتیو مورد استفاده قرار گیرد.
کلید واژگان: کولیت اولسراتیو, التهاب, پلاسمای غنی از پلاکت, سولفاسالازینBackground and purposeUlcerative colitis is a kind of inflammatory bowel disease that involves factors such as genetic predisposition, environmental factors, and disproportionate function of the mucosal immune system in response to intestinal microbial flora. Platelet-rich plasma (PRP) is a blood derivative that has anti-inflammatory and cell-regenerating properties. This study aimed to investigate the effects of PRP on the clinical and inflammatory manifestations in an experimental model of ulcerative colitis.
Materials and methodsIn this experiment, male BALB/c mice were segregated into four groups, each consisting of 10 mice: the healthy group (negative control), the colitis group without treatment (positive control), the colitis group receiving PRP, and colitis group receiving sulfasalazine. All animals, except for those in the negative control group, were subjected to colitis induction via intrarectal injection of 100 µl of 4% acetic acid. The treatment regimen commenced after the onset of UC symptoms. The mice were euthanasia after 15 days of the last injection, and the disease activity index, as well as the inflammatory factors, were assessed.
ResultsAccording to the results, the treatment groups showed a significant decrease in disease activity index, the severity of inflammation, the level of MPO, NO, and IL-1β, IL-6, and TNF-α cytokines expression and production, as well as inflammatory genes COX2 and iNOS expression, compared to the positive control group.
ConclusionThe results showed that PRP has favorable anti-inflammatory effects in ulcerative colitis and after additional evaluations, it can be used as an adjunctive treatment along with the drugs used in the treatment of ulcerative colitis patients.
Keywords: ulcerative colitis, inflammation, platelet-rich plasma, sulfasalazine -
International Journal of Reproductive BioMedicine، سال بیست و یکم شماره 12 (پیاپی 167، Dec 2023)، صص 957 -974مقدمه
مدیریت اختلالات کف لگن نیاز به ارتقا دارد. پلاسمای غنی از پلاکت (PRP) یک درمان نوآورانه در مراقبت های پزشکی کلی برای کمک به بازسازی سلول ها می باشد.
هدفاین مطالعه مروری با هدف بررسی نقش PRP در اختلالات کف لگن انجام شد.
مواد و روش هااین بررسی سیستماتیک براساس دستورالعمل PRISMA با استفاده از کلیدواژه های مختلف در 6 پایگاه داده بین المللی PubMed، Science Direct، Cochrane Library، ProQuest، Google Scholar و Scopus انجام شد. معیارهای ورود، مقالاتی بود که به زبان انگلیسی نوشته شده بودند و در دوره 10 ساله از سال 2012 تا 2022 منتشر شده بودند و موضوع مربوطه را بررسی می کردند.
نتایج644 مقاله در چندین پایگاه داده یافت شد و 15 مقاله دارای معیارهای مورد نظر بودند. مدیریت اختلالات کف لگن باید ارتقا یابد، اما هنوز چالش های زیادی وجود دارد، مانند درمان های کمتر موثر، خطر عود، و بهبود زخم بعد از عمل. PRP یک درمان نوآورانه در مراقبت های پزشکی کلی برای کمک به بازسازی سلول ها را ارایه می دهد. در مجموع 644 مقاله از پایگاه داده یافت شد، اما 15 مطالعه معیارها را برآورده کردند. در مجموع 600 زن مبتلا به اختلالات مختلف کف لگن تحت درمان با PRP قرار گرفتند. PRP به طور مثبت بر اختلال عملکرد جنسی زنان، ترومای پرینه، آتروفی ولوواژینال، بی اختیاری استرسی ادرار، فیستول وزیکوواژینال، پارگی پرینه و پرولاپس اندام لگن تاثیر می گذارد. دوزها، تکنیک های آماده سازی، تکنیک های تزریق و مواد افزودنی متفاوت است. اکثر مطالعات عوارض جانبی درمان را گزارش نمی کنند، اما باید به شکایات اختلال ادراری توجه کرد.
نتیجه گیریPRP می تواند برای مدیریت اختلالات کف لگن استفاده شود. مطالعات آتی باید دوز را در مورد هر فرد و نحوه تولید PRP برای دست یابی به بهترین نتایج را روشن و استاندارد کند.
کلید واژگان: پلاسمای غنی از پلاکت, اختلالات کف لگن, زنانBackgroundManagement for pelvic floor disorders needs to be improved. Platelet-rich plasma (PRP) offers an innovative treatment in general medical care to promote cell regeneration.
ObjectiveThis review aims to investigate the role of PRP in pelvic floor disorders.
Materials and Methods6 international databases were accessed using several keywords namely PubMed, Science Direct, Cochrane Library, ProQuest, Google Scholar, and Scopus. The inclusion criteria were articles written in English, published in 10-yr period from 2012 until 2022, and investigated the relevant topic. This systematic review followed PRISMA guideline.
Results644 articles were found in several databases and 15 articles met the criteria. Management for pelvic floor disorders needs to be improved, but there are still many challenges, such as less effective treatments, risk of recurrence, and postoperative wound healing. PRP offers an innovative treatment in general medical care to promote cell regeneration. A total of 644 articles from the database were found, but 15 studies met the criteria. A total of 600 women with various pelvic floor disorders treated with PRP were analyzed. PRP positively impacts female sexual dysfunction, perineal trauma, vulvovaginal atrophy, stress urinary incontinence, vesicovaginal fistula, perineal rupture, and pelvic organ prolapse. Dosages, preparation techniques, injection techniques, and additive materials are varied. Most studies do not report side effects from the therapy, but the urinary disorder complaints must be paid attention to.
ConclusionPRP can be used to manage pelvic floor disorders. Future studies should clarify and standardize the dose in each case and how to make PRP produce the best results.
Keywords: Platelet-rich plasma, Pelvic floor disorders, Women -
سابقه و هدف
امروزه مسیله بروز مقاومت میکروبی از مهم ترین چالش های حوزه سلامت عمومی می باشد و استفاده از ترکیبات ضد میکروبی جدید زیست سازگار، ایمن و موثر برای مقابله با آن اهمیت زیادی دارد. درمان های مبتنی بر فرآورده های پلاکتی به علت خواص ضد میکروبی پلاکت ها، می توانند برای مقابله با عفونت های میکروبی، به عنوان درمان مکمل در کنار آنتی بیوتیک ها کاربرد داشته باشند. در این مقاله مروری، خواص و مکانیسم اثر ضد میکروبی پلاکت ها و فرآورده های پلاکتی به همراه برخی از شواهد موجود در این زمینه به اختصار شرح داده شده اند.
مواد و روش هادر این مقاله مروری، فرآیند جستجو در بانک های اطلاعاتی Google scholar و PubMed و با استفاده از کلمات کلیدی Platelets , Platelet-Rich plasma, Anti-Infective Agents و بدون محدودیت زمانی صورت پذیرفت. تعداد 107 مقاله مرتبط انتخاب و یافته های آن ها درخصوص خواص و مکانیسم اثر ضدمیکروبی پلاکت ها و فرآورده های پلاکتی استفاده شدند.
یافته هافرآورده های پلاکتی فعالیت ضد میکروبی خود را مرهون برخورداری از تعداد زیاد پلاکت، وجود انواع مولکول های زیست فعال، مقادیر بالای پروتیین های میکروب کش پلاکتی و بهره گیری از مکانیسم های متعدد می باشند. اگرچه زیست سازگاری، بی خطری، اثربخشی بالینی بالا و عوارض جانبی محدود از مزایای فرآورده های پلاکتی هستند، ولی استانداردسازی و بهینه سازی دستورالعمل های تهیه آن ها نیز چالش هایی مهم می باشند.
نتیجه گیریاستفاده از فرآورده های پلاکتی به همراه آنتی بیوتیک ها، گزینه مناسبی برای درمان عفونت های میکروبی مختلف می باشد.
کلید واژگان: پلاکت ها, پلاسمای غنی از پلاکت, عوامل ضد عفونتBackground and ObjectivesToday, the issue of microbial resistance is considered as one of the most important challenges in the field of public health and the use of new biocompatible, safe and effective antimicrobial compounds is very important to solve this problem. Therefore, according to the antimicrobial properties of platelets, treatments based on platelet products can be used as complementary approaches along with antibiotics to treat microbial infections. In this review article, the properties and mechanism of the antimicrobial effect of platelets and platelet products along with some of the available evidence in this field have been briefly described.
Materials and MethodsThe search process was done in Google scholar and PubMed databases using keywords “Platelets”, “Platelet-rich plasma” and “Anti-Infective Agents” without time restrictions. 107 relevant articles were selected and their findings regarding the properties and mechanism of the antimicrobial effect of platelets and platelet products were used.
ResultsAntimicrobial activities of platelet products are due to the presence of a large number of platelets and various types of bioactive molecules, high amounts of platelet microbicidal proteins, and using multiple mechanisms. On the other hand, biocompatibility, safety, high clinical efficacy and limited side effects are some of the advantages of using platelet products. However, standardization and optimization of their preparation protocols are also important challenges.
ConclusionsThe use of platelet products together with antibiotics is a suitable option to treat various microbial infections.
Keywords: Platelets, Platelet-Rich Plasma, Anti-Infective Agents -
مقدمه
نارسایی زودرس تخمدان یا Premature Ovarian Failure (POF) بیماری است که قبل از 40 سالگی و به دلیل اختلال در عملکرد تخمدان ها رخ می دهد. در این افراد تولید و ترشح هورمون استروژن به درستی انجام نمی شود. چنین وضعیتی باعث نامنظم شدن یا قطع پریود واختلال در فرایند تخمک گذاری و بروز علایم یایسگی می شود. نارسایی زودرس تخمدان باردار شدن افراد را با مشکل مواجه می کند، لذا تحقیقات بیشتر در این زمینه ضروری است.
نتیجه گیرییکی از راه های پیشنهادی برای ترمیم و بازسازی بافت تخمدان نارسا استفاده از پلاسمای غنی از پلاکت (PRP) است. اثرات مثبت PRP وابسته به غلظت بالای فاکتورهای رشد موجود در گرانول های الفای پلاکت ها می باشد. نتایج این مقاله مروری نشان دهنده این است که استفاده از پلاسمای غنی از پلاکت در بازگرداندن عملکرد تخمدان می تواند به عنوان یک روش درمانی در این بیماران مدنظر قرار گیرد.
کلید واژگان: نارسایی زودرس تخمدان, پلاسمای غنی از پلاکت, جوان سازی تخمدانJournal of Shaeed Sdoughi University of Medical Sciences Yazd, Volume:31 Issue: 7, 2023, PP 6805 -6814IntroductionPremature Ovarian Failure (POF) is a disease that occurs before the age of 40 due to dysfunction of the ovaries. In these women، the production and secretion of estrogen hormone is not done properly. Such a situation causes irregular or interrupted periods، disturbances in the ovulation process and occurrence of menopausal symptoms. Premature ovarian failure makes it difficult for women to get pregnant، so more research in this field is necessary.
ConclusionThe results showed that one of the recommended ways to repair and regenerate the failing ovarian tissue was the use of platelet-rich plasma (PRP). The positive effects of PRP were dependent on the high concentration of growth factors in the alpha granules of platelets. The results of this review article showed that the use of platelet-rich plasma in restoring ovarian function could be considered as a treatment method in these patients.
Keywords: Premature Ovarian Failure, Platelet-rich plasma, Ovarian rejuvenation -
سابقه و هدف
روش های متفاوتی برای تهیه پلاکت وجود دارد. هر یک از این روش ها برای مراکز انتقال خون، اهداکنندگان و بیماران می توانند مزایا و محدودیت هایی داشته باشند. آگاهی از آن ها برای تصمیم گیری در مورد انتخاب روش مناسب در مراکز انتقال خون لازم است. این مقاله به مرور روش های تهیه پلاکت و مقایسه آن ها می پردازد.
مواد و روش هادر یک مطالعه مروری، مقاله های مرتبط با تهیه پلاکت جستجو شد و متون مقاله ها و مراجع شناسایی و استخراج گردید. کلید واژه های blood component ، platelet-rich plasma ، platelet concentrate ، buffy-coat method ، platelet storage ، buffy-coat pooled platelet ، plateletpheresis ، pathogen inactivation ، Overnight storage ، preparation concentrate ، Leukofiltered platelets در پایگاه های داده PubMed, Web Of Science, Scopus, Magiran, SID و موتور جستجوی Google و Google Scholar در بازه اردیبهشت تا خرداد 1401 جستجو شد.
یافته هامطالعه ها در مورد مقایسه روش های تهیه پلاکت نتایج مختلفی داشته اند. در روش بافی کوت در هنگام سانتریفیوژ، گلبول های قرمز به عنوان تکیه گاهی برای پلاکت ها عمل می کنند، در حالی که در روش پلاسمای غنی از پلاکت، پلاکت ها در معرض دیواره پلاستیکی کیسه قرار می گیرند و منجر به فعال شدن پلاکت ها می شود. برخی یافته های جدیدتر نشان داده اند کیفیت و اثر بخشی بالینی روش بافی کوت بهتر از روش پلاسمای غنی از پلاکت و معادل روش آفرزیس است. با این حال هنوز شواهد کافی در دسترس نیست. محدودیت های تهیه پلاکت به روش آفرزیس شامل هزینه، محدودیت جذب اهداکنندگان و زمانبر بودن فرآیند باعث تمایل به سمت سایر روش ها شده است. به هر حال در مواردی مانند مقاومت پلاکتی، تهیه پلاکت همسان به روش آفرزیس ضروری است.
نتیجه گیریبرای بهبود کیفیت پلاکت ها و بهینه سازی درمان بیماران ترومبوسایتوپنیک تهیه پلاکت های ادغام شده کم لکوسیت با توجه به چالش های روش آفرزیس گزینه مناسبی است. با پیشرفت روش هایی مانند کاهش پاتوژن و مواد افزودنی پلاکتی سعی می شود ایمنی و عمر نگهداری این فرآورده بیشتر گردد.
کلید واژگان: پلاکت ها, پلاسمای غنی از پلاکت, پلاکت فرزیسBackground and ObjectivesThere are different ways to prepare platelets. Every one of these methods can have advantages and limitations for blood transfusion centers, donors, and patients. Knowledge of them is necessary for choosing the proper technique in blood transfusion centers. This article reviewed the methods of preparing platelets and compared them.
Materials and MethodsStudies related to the preparation of platelet components, the texts of articles, and review references were extracted. PubMed, Web of Science, Scopus, Magiran, SID, Google, and Google Scholar search engines were used for keywords such as blood component, platelet-rich plasma, platelet concentrate, buffy-coat method, platelet storage, buffy-coat pooled platelet, plateletpheresis, pathogen inactivation, Overnight storage, preparation concentrate, Leukofiltered platelets from May to June 2022.
ResultsStudies comparing platelet preparation methods have had different results. One of the advantages of Buffy–coat method may be less activation, as platelets are centrifuged against a cushion of RBCs rather than the plastic container during PRP-PC production. Some recent findings have shown that the quality and clinical effectiveness of the buffy-Coat technique is better than Platelets Rich plasma (PRP) and is equivalent to the apheresis method. However, sufficient evidence is not yet available. The limitations of platelet preparation by the apheresis method, including the cost, declining apheresis donor base, and the time-consuming process, have led to the tendency towards other techniques. However, in cases such as platelet refractoriness, it is necessary to prepare matched platelets using the apheresis method.
ConclusionsTo improve the quality of platelets and optimize the treatment of thrombocytopenic patients, it seems that the preparation of leuko-reduced pooled platelets is a suitable option considering the challenges of the apheresis method. With the advancement of techniques such as pathogen reduction and platelete additive solutions it is attempted for longer life span and safety.
Keywords: Platelets, Platelet-Rich Plasma, Plateletpheresis -
سابقه و هدف
پرتوتابی کنسانتره های پلاکتی جهت پیشگیری از بیماری پیوند علیه میزبان ناشی از تزریق خون انجام می شود. اما برخی از مطالعه ها حاکی از کاهش پاسخ پس از تزریق و تشدید آسیب های دوران نگهداری متعاقب پرتوتابی هستند. در این مطالعه، اثر تابش گاما بر وضعیت متابولیک پلاکتی در فرآورده های پلاکتی حاصله از پلاسمای غنی از پلاکت حین نگهداری بررسی شد.
مواد و روش هااین مطالعه تجربی با 10 فرآورده پلاکت انجام شد که در هر 5 نوبت کاری دو فرآورده هم گروه از نظر ABO وRh مخلوط و در دو کیسه تقسیم شدند. یکی تحت تابش اشعه گاما (Gy30) و دیگری به عنوان کنترل در نظر گرفته شد. غلظت گلوکز و فعالیت LDH به روش رنگ سنجی و شمارش پلاکت ها و pH به ترتیب با استفاده از Sysmex-K21 و pH متر اندازه گیری شد. Swirling پلاکتی مورد ارزیابی چشمی قرار گرفت. داده ها با روش آماری کروسکال- والیس و Wilcoxon matched-pairs تجزیه و تحلیل و مقادیر 05/0 p< معنادار تلقی شد.
یافته هاحرکت گردابی در هر دو گروه حفظ شد. کاهش معنادار شمارش پلاکت ها و مقادیر pH در روزهای 5 و 7 نگهداری در هر گروه بدون تفاوت معنادار مشاهده شد (05/0 <p). به علاوه کاهش سطح گلوکز و افزایش فعالیت LDH حین نگهداری مشاهده شد. افزایش فعالیت LDH در پلاکت های اشعه دیده در مقایسه با کنترل در روزهای پنجم (168 ± 722 در مقابل 135 ± 536) و هفتم (179 ± 908 در مقابل 125 ± 623) نگهداری معنادار بود (به ترتیب 05/0 <p و 01/0 <p).
نتیجه گیریکیفیت فرآورده های اشعه دیده در مقایسه با کنترل با کمترین تغییرات متابولیک حفظ می شود.
کلید واژگان: اشعه گاما, پلاسمای غنی از پلاکت, بیماری پیوند علیه میزبانBackground and ObjectivesGamma irradiation (GI) of platelet concentrates (PCs) is done to prevent the risk of Transfusion associated graft versus host disease (TA-GVHD). However, some of studies indicate a lower post-transfusion responses and aggravation of platelet storage lesion (PSL) after GI. In this study, the effect of GI on the platelet metabolic status in stored PRP-PCs was investigated.
Materials and Methodsin our experimental study, 10 PRP-PC were randomly obtained from Iranian Blood Transfusion Organization (IBTO). Then, two ABO- and D matched PRP-PC units were pooled and splited into two bags, one kept as control while other was gamma-irradiated with 30 Gray. Within 7-day storage, glucose concentration and LDH activity were measured by enzymo-colorimetric method. PLT count and pH were measured using a hematology whole blood analyzer and the pH meter, respectively. Swirling was evaluated by visual assessment. Statistical data were analyzed by Kruskal-Wallis test with Dunn’s multiple comparison test and Wilcoxon Mached-Pair test. P values of less than 0.05 were considered to be significant.
ResultsSwirling was maintained in both groups throughout the storage period. Platelet count significantly decreased on Days 5 and 7 of storage but there was no significant difference between irradiated and non-irradiated PCs. Glucose decreased whilst LDH activity increased during storage period. The increments of LDH activities were significant on Days 5 (P<.05) and 7 of storage (P<.01) in non-irradiated groups.
Conclusions :
The quality of irradiated PCs is well maintained throughout the storage period, with minimal difference in metabolic parameters compared to non-irradiated PLTs.
Keywords: Gamma Rays, Platelet-Rich Plasma, Graft vs Host Disease -
مقدمه
پیچش طناب اسپرماتیک از طریق ایجاد آسیب ایسکمی- ریپرفیوژن منجر به اختلال در عملکرد بیضه، مرگ سلول های زایا، تولید گونه های فعال اکسیژن و ناباروری می گردد. پلاسمای غنی از پلاکت (PRP) سرشار فاکتورهای رشد و سیتوکین های ضد التهابی می باشد. در این تحقیق اثرات PRP بر روی اسپرماتوژنز و تراکم کروماتین اسپرم به دنبال آسیب ایسکمی ریپرفیوژن ارزیابی شد.
روش بررسی40 سر موش سوری نر بالغ به شرح زیر وارد مطالعه شدند. گروه کنترل، گروه پیچش/واپیچش، گروه کنترل منفی که جراحی پیچش/واپیچش همراه با تزریق محیط کشت به داخل بیضه انجام شد، گروه درمان که جراحی پیچش/ واپیچش همراه با تزریق PRP در این گروه انجام گرفت. بعد از گذشت یک سیکل اسپرماتوژنز، بررسی های هیستومورفومتری با رنگ آمیزی PAS و ارزیابی تراکم کروماتین اسپرم به کمک رنگ آمیزی آنیلین بلو صورت گرفت. داده ها توسط نرم افزار SPSS version 16 و آزمون آماری ANOVA و تست تعقیبی توکی آنالیز شدند.
نتایجمیانگین تعداد سلول های اسپرماتوژنیک، سرتولی، لیدیگ، میویید، نمره جانسون، میانگین قطر و ضخامت اپی تلیوم زایا به دنبال آسیب ایسکمی-ریپرفیوژن به صورت معنی داری کاهش یافت. میانگین ضخامت غشای پایه لوله های سمینی فروس و هم چنین درصد اسپرم های دارای هیستون اضافه به دنبال آسیب ایسکمی ریپرفیوژن افزایش یافت (0/001 <p). پس از درمان با PRP، بهبودی قابل توجهی در ساختار بافتی لوله ها، زنده مانی سلول ها و تراکم کروماتین اسپرم یافت شد درحالیکه هم چنان تفاوت معناداری درمقایسه با گروه کنترل مشاهده گردید (0/001 <p).
نتیجه گیری:
PRP با دارا بودن فاکتورهای رشد و سیتوکین های ضدالتهابی دخیل در رگ زایی و عملکرد آنتی اکسیدانی قادر است عوارض ناشی از آسیب ایسکمی-ریپرفیوژن را به طور نسبی بهبود بخشد.
کلید واژگان: پیچش طناب اسپرماتیک, پلاسمای غنی از پلاکت, اسپرماتوژنز, آسیب ایسکمی- ریپرفیوژن, کروماتینJournal of Shaeed Sdoughi University of Medical Sciences Yazd, Volume:30 Issue: 12, 2023, PP 6211 -6222IntroductionTorsion of spermatic cord induces ischemic-reperfusion injury which leads to testicular dysfunction, apoptosis of germ cells, ROS generation and infertility. Platelet-rich plasma (PRP) is a rich source of growth factors and anti-inflammatory cytokines. In this study, the effects of PRP on spermatogenesis and sperm chromatin condensation after ischemia-reperfusion injury were evaluated.
MethodsForty adult male mice were procured in the study. Control group, torsion/ detorsion group, negative control group: torsion/ detorsion surgery with intra testicular injection of culture medium, treatment group: torsion/ detorsion surgery with intra testicular injection of PRP. After one cycle of spermatogenesis, histomorphometric evaluation was performed by PAS staining and sperm chromatin condensation was assessed by aniline blue staining. Data was analyzed by using SPSS Statistics and ANOVA followed by Tukey test.
ResultsThe mean number of spermatogenic cells, Sertoli, Leydig, Myoid, Johnson score and mean diameter and thickness of germinal epithelium were significantly decreased following ischemia-reperfusion injury. Mean thickness of seminiferous tubules basement membrane as well as sperm percentage with residual histone increased after ischemia-reperfusion injury (P <0.001). After PRP treatment, there was a significant improvement in the histological structure of the tubules, cell viability, and sperm chromatin condensation (P <0.001). While, a significant difference was observed in comparison with control group.
ConclusionPRP can partially ameliorate the complications of ischemia-reperfusion injury through its growth factors and anti-inflammatory cytokines involved in angiogenesis and antioxidant activity.
Keywords: Spermatic cord torsion, Platelet-rich plasma, Spermatogenesis, chromatin -
پیش زمینه و هدف
مطالعات مداخلاتی در مورد اثر پلاسمای غنی از پلاکت در بیماران با شکست مکرر لانه گزینی (RIF) که یکی از مهم ترین عوامل محدودکننده در درمان بیماران نابارور است، کافی نیست؛ بنابراین این مطالعه باهدف تعیین تاثیر تلقیح پلاسمایی غنی از پلاکت داخل رحمی (PRP) اتولوگ بر ضخامت آندومتر در بیماران RIF در سیکل های انتقال جنین فریز شده و در شرایط آزمایشگاهی انجام گرفت.
مواد و روش ها:
در این مطالعه مداخله ای درمجموع 20 زن که سیکل انتقال جنین آن ها به دلیل عدم رشد مناسب آندومتر، کنسل شده یا شکست لانه گزینی مکرر داشته اند، تحت مطالعه قرار گرفتند. در افراد موردمطالعه PRP به صورت داخل رحمی تجویز شد و 72 ساعت بعد از تزریق، مجددا سونوگرافی انجام و ضخامت آندومتر با سونوگرافی داپلر بررسی شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS 18 تحلیل شدند.
یافته ها:
میانگین ضخامت آندومتر در روز 10 منس، mm 46/1± 80/6، ولی 72 ساعت بعد از اولین PRP، mm 2 ± 09/8 به دست آمد. میانگین اختلاف افزایش ضخامت آندومتر mm 53/0 ± 28/1 بود (02/0>P). واسکولاریته آندومتر 72 ساعت بعد از تزریق PRP در 9 نفر (45 درصد) خوب و 11 نفر (55 درصد) متوسط بود. HCGβ دو هفته بعد از انتقال جنین در 9 نفر (45 درصد) مثبت و در 11 نفر (55 درصد) منفی بود.
بحث و نتیجه گیری:
استفاده از PRP اتولوگ باعث افزایش معنی دار در میانگین ضخامت آندومتر، بهبود واسکولاریته، افزایش میزان بارداری و از همه مهم تر افزایش تولد زنده می شود.
کلید واژگان: ضخامت آندومتر, شکست مکرر لانه گزینی, پلاسمای غنی از پلاکت, انتقال جنین فریز شده در شرایط آزمایشگاهی, PRP اتولوگBackground & AimsInterventional studies about platelet rich plasma efficacy in the patients with Repeated Implantation Failure (RIF) are not sufficient, while RIF is one of the major limiting factors in treating infertile patients. Therefore, the current study was designed to evaluate whether autologous intrauterine platelet rich plasma (PRP) instillation improves endometrial thickness (ET) in RIF patients during in vitro fertilization-embryo transfer (IVF-ET).
Materials & MethodsIn this interventional study, a total of 20 women were enrolled whose embryo transfer cycles were canceled due to lack of proper growth of the endometrium or repeated implantation failure. In the study subjects, PRP was administered intrauterinely, and ultrasound was performed again 72 hours after the injection and the thickness of the endometrium was checked with Doppler ultrasound. Data were analyzed using SPSS 18 software.
ResultsThe mean ET was calculated 6.80 ± 1.46 mm on the 10th day of menstruation, but 72 hours after the first PRP infusion, the mean ET was 8.09 ± 2 mm. The mean differences of increasing ET was 1.28 ± 0.53 mm (P < 0.02). After 72 hour of infusion, endometrial vascularity was good in 9 patients (45%) and moderate in 11 patients (55%). Two weeks following IVF-ET, β-HCG test was positive in 9 patients (45%) and negative in 11 patients (55%).
ConclusionThe use of autologous PRP significantly improved the ET and endometrial vascularity, and most importantly increased pregnancy rate and live birth rates in RIF patients.
Keywords: Autologous PRP, Endometrial Thickness, In Vitro Frozen Embryo Transfer, Platelet-Rich Plasma, Recurrent Implantation Failure -
مقدمه
جراحی دندان عقل، اغلب منجر به درد، تورم و نقص استخوانی میشود. فاکتورهای رشد موجود در پلاسمای غنی از پلاکت PRP (Platelet-rich plasma) میتوانند روند بهبودی را تسریع کنند، در نتیجه، دورهی بهبودی بعد از عمل کوتاه میشود. هدف از این مطالعه، بررسی اثر کاربرد موضعی پلاسمای غنی از پلاکت در ترمیم بافت نرم بعد از جراحی دندان عقل نهفتهی نسج نرم فک پایین بود.
مواد و روشهادر این مطالعهی کارآزمایی بالینی یکسوکور، تعداد 30 بیمار که نیاز به جراحی دندان عقل نهفتهی نسج نرم فک پایین داشتند، از بین مراجعهکنندگان به بخش جراحی دانشکدهی دندانپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان (خوراسگان) در سال 1394 انتخاب شدند. بیماران به دو گروه آزمایش و شاهد تقسیم گردیدند. در گروه آزمایش، بعد از جراحی دندان عقل، در ساکت دندان PRP قرار داده شد در حالی که گروه شاهد، هیچ دریافتی نداشتند. شدت درد، مدت زمان خونریزی، میزان باز شدن دهان، درای ساکت، بازشدگی زخم، شدت تورم و رنگ مخاط ناحیهی تحت جراحی بررسی شدند. دادهها با آزمونهای آماری t-test، Mann-Whitney و Fisher تجزیه و تحلیل شدند (0/05 > p value).
یافتههامیانگین نمرهی شدت درد در روز سوم بعد از جراحی و فراوانی بازشدگی زخم در روز هفتم بعد از جراحی در گروه آزمایش به طور معنیداری کمتر از گروه شاهد بود (0/001 > p value). میانگین مدت زمان خونریزی در روز سوم بعد از جراحی، اگرچه در گروه آزمایش کمتر از گروه شاهد بود اما این تفاوت از نظر آماری معنیدار نبود (0/59 = p value). میزان بروز درای ساکت در روز هفتم و میانگین میزان باز شدن دهان در روزهای سوم و هفتم بعد از جراحی نیز بین دو گروه تفاوت معنیداری نداشتند.
نتیجهگیریاستفاده از PRP موضعی، اثر مفیدی روی بهبود ترمیم ساکت دندان، بعد از جراحی مولر سوم داشت. بر خلاف گروه شاخص، گروه تحت نظر با PRP، کاهش درد و ترمیم بهتری را در بافت نرم ثبت کردند.
کلید واژگان: پلاسمای غنی از پلاکت, مولر سوم, ترمیم زخمIntroductionSurgical removal of mandibular third molars results in pain, swelling and bony defects, the growth factors present in platelet-rich plasma (PRP) can accelerate the healing, thereby shortening the postoperative recovery period. This study aimed, effect of platelet-rich plasma (PRP) on soft tissue healing after mandibular third molar surgery.
Materials and MethodsIn this semi-blinded clinical trial study,30 selected patients requiring surgical extraction of soft tissue impacted mandibular third molar participated from cases referred to the Department of Surgery, Faculty of Dentistry, Isfahan Azad University 2017.Patients divided into both test and control groups. PRP was placed in the extracted socket of the test group, whereas the control group had no PRP. Arzhangian standard kit utilized for preparation of PRP. The outcome variables in this study were pain, swelling, inter incisal mouth opening, wound dehiscence, dry socket, bleeding, and tissue color. The collected data analyzed using statistical tests followed independent T-test, Mann-Whitney, and fisher (p value < 0.05).
ResultsThe mean postoperative pain score (Visual Analog Scale) lowered for the test group after several wound dehiscence on the third and seventh days after surgery which was statistically significant (p value < 0.001). Although the mean bleeding time on the third day after surgery decreased in the test group, this difference was not statistically significant (p value = 0.59). There were no statistically significant between both groups for the dry socket incidence on the seventh day and the mean of inter incisal mouth opening in the third and seventh days after surgery as well.
ConclusionThe usage of topical PRP has beneficial advantages on soft tissue healing after mandibular third molar surgery. Unlike the control group, The PRP group provided reduced pain and better soft tissue healing.
Keywords: Platelet rich plasma, Molar third, Wound healing -
سابقه و هدف
فعال شدن پلاکت، به دلایل متعدد از لحظه نمونه گیری تا قبل از تزریق فرآورده رخ می دهد. پلاکت های فعال شده، میتوکندری های فعال را به سمت غشا تغییر مکان داده، آن ها از غشاء جوانه زده و می توانند به صورت آزاد ریزش کرده و منجر به آزادشدن واسطه های پیش التهابی و میتوکندریال DNA گردند. بدین جهت، میزان میتوکندریال DNA را به عنوان یکی از پارامترهای فعالیت پلاکتی در نظرگرفته اند. هدف از این مطالعه، مقایسه میزان میتوکندریال DNA در طول زمان نگهداری بود.
مواد و روش ها
در این مطالعه تجربی، 22 فرآورده پلاکتی PRP ، پس از اخذ رضایت نامه از اهداکنندگان مرد مراجعه کننده به مرکز نوآوری سازمان انتقال خون ایران به دست آمد. از این کیسه ها در روزهای 1، 3 و 5 نمونه گیری شد تا میزان تغییرات میتوکندریالDNA در این فرآورده ها توسط روش Real time PCR بررسی شود. نتایج با آزمون آماری paired t-test تجزیه و تحلیل شده ومیزان p کمتر از 05/0 معنادار در نظرگرفته شد.
یافته ها
میزان میتوکندریالDNA در روز اول افزایش و به تدریج روز 3 به 1، 8/0 برابر و در روز 5 به 3 ، 6/0 برابر و در روز 5 به 1 ، 49/0 برابر تغییر یافته و کاهش را نشان داد. این تغییرات در روزهای 3 به 1 به صورت غیر معنادار و در روزهای 5 به 1 به صورت معنادار بود(003/0 =P).
نتیجه گیریمیزان میتوکندریال DNA در فرآورده های تولید شده به روش PRP ، در روز اول افزایش و طی روزهای ذخیره سازی تغییر کرده وکاهش یافت.
کلید واژگان: Real-Time Polymerase Chain Reaction, DNA, میتوکندری, پلاسمای غنی از پلاکتBackground and ObjectivesPlatelet activation occurs for a variety of reasons from the moment of sampling to that of injection. Activation of the platelets leads to activation of mitochondria. They move toward the membrane, sprouting and shedding freely from it, leading to the release of pro inflammatory mediators and mtDNA. Therefore, mtDNA level is considered as one of the parameters of platelet activity. The aim of this study was to compare mtDNA levels during storage.
Materials and MethodsThis experimental study was performed on 22 PRP products. We obtained consent of all donors referring to Iran Innovation Center of Iranian Blood Transfusion Organization. Samples were taken from the PRP bags on day 1, 3 and 5. Then, the fold change of mtDNA was assessed by Real time PCR. The results were analyzed by paired t-test and the P value of less than 0.05 was considered significant.
ResultsThe rate of mtDNA decreased 0.8-fold on day 3 to 1, 0.6-fold on day 5 to 3, and 0 .49 on day 5 to 1. These changes were significant on days 5 to 1 (p= 0.003) and they were not significant on days 3 to 1 (p= 0.4).
Conclusions
The amount of mtDNA increased on the first day, and then decreased during the storage of PRP products.
Keywords: Real-Time Polymerase Chain Reaction, DNA, Platelet-Rich Plasma -
سابقه و هدف
بر اساس نتایج برخی مطالعات، سلول های تک هسته ای خون محیطی فعال شده با گنادوتروپین جفت انسانی باعث افزایش موفقیت حاملگی در زنان نابارور می شود. در این مطالعه تاثیر دو روش درمانی تجویز سلول های تک هسته ای خون محیطی فعال شده با گنادوتروپین جفت انسانی و پلاسمای غنی از پلاکت بر میزان موفقیت حاملگی پس از انتقال جنین مقایسه شدند.
مواد و روش ها:
در یک کارآزمایی بالینی تصادفی 40 زن کاندید لقاح خارج رحمی (IVF) با شکست مکرر لانه گزینی مراجعه کننده به بیمارستان فاطمیه همدان در سال 1398 انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه A و B تقسیم شدند. در گروه A از سلول های تک هسته ای خون محیطی فعال شده با گنادوتروپین جفت انسانی و در گروه B قبل از انتقال از خون اتولوگ پلاسمای غنی از پلاکت استفاده شد. فراوانی بروز حاملگی شیمیایی و بالینی در هر دو گروه اندازه گیری و با نرم افزار STATA نگارش 14 در سطح اطمینان 95 درصد تجزیه وتحلیل شد.
یافته ها:
در گروه A و B به ترتیب میانگین سن زنان 5/32 و 4/34 سال (203/0=P) و میانگین مدت نازایی 1/9 و 5/8 سال بود (747/0=P). متوسط تعداد تخمک گرفته شده 5/11 ± 4/15 و 9/8± 9/12 عدد (439/0=P)، متوسط تعداد جنین تشکیل شده 2/6 ± 1/7 و 8/3± 8/5 (427/0=P) و جنین منتقل شده 7/0 ± 3/2 و 6/0 ± 3/2 بود (00/1=P). میزان حاملگی شیمایی در گروه A و B به ترتیب 15 و 25 درصد (619/0=P) و حاملگی بالینی 15 و 20 درصد (581/0=P) بود.
نتیجه گیری:
در زنان کاندید لقاح خارج رحمی با شکست مکرر لانه گزینی، تجویز سلول های تک هسته ای خون محیطی فعال شده با گنادوتروپین جفت انسانی و پلاسمای غنی از پلاکت پس از انتقال جنین روی پیامد بارداری نتایج مشابهی داشتند.
کلید واژگان: پلاسمای غنی از پلاکت, سلول های تک هسته ای خون محیطی, شکست لانه گزینیBackground and ObjectiveAccording to the results of some studies, peripheral blood mononuclear cells activated with human placental gonadotropin increase the success rate of pregnancy in infertile women. This study aimed to compare the effect of two treatment methods of peripheral blood mononuclear cells activated with human placental gonadotropin and platelet-rich plasma on the success rate of pregnancy after embryo transfer.
Materials and MethodsThis randomized clinical trial was conducted on 40 females with repeated implantation failure who were candidates for in vitro fertilization (IVF) and referred to Fatemieh Hospital, Hamadan, Iran, in 2019. Subsequently, they were randomly assigned to two groups of A and B. Peripheral blood mononuclear cells activated with human placental gonadotropin were utilized in group A, and group B received platelet-rich plasma autologous blood before transfusion. The incidence of chemical and clinical pregnancies was measured in both groups. Moreover, the data were analyzed in Stata software (version 14), and a p-value less than 0.05 was considered statistically significant.
ResultsThe mean ages and duration of the infertility of the females were 32.5 and 34.4 years (P=0.203), as well as 9.1 and 8.5 years (P=0.747) in groups A and B, respectively. Moreover, the mean numbers of the obtained ovum, embryos formed, and transferred embryos were 15.4±11.5 and 12.9±8.9 (P=0.439), 7.1±6.2 and 5.8±3.8 (P=0.427), as well as 2.3±0.7 and 2.3±0.6 (P=1.00) in groups A and B, respectively. Furthermore, the rates of chemical pregnancies were 15% and 25% (P=0.619), and clinical pregnancies were 15% and 20% (P=0.581) in groups A and B, respectively.
ConclusionThe administration of human placental gonadotropin-activated peripheral blood cells showed similar results on pregnancy outcome with platelet-rich plasma after an embryo transfer in females who were candidates for IVF with repeated implantation failure.
Keywords: Implantation Failure, Peripheral Blood Mono nuclear Cells, Platelet-rich Plasma -
پیش زمینه
شایع ترین علت درد زانو استیوآرتریت زانو میباشد ، درمان های جراحی و غیرجراحی بسیاری مطرح شده است اما همچناندرمان ارجح ناشناخته مانده است. یکی از درمان های غیر جراحی تزریق PRP (plasma reach platate) در این بیماران بوده است.مطالعات مختلف بهبود تاثیر تزریق PRP را با موادی مثل کلسیم گلوکونات را معرفی کرده اند لذا هدف از این مطالعه بررسی تاثیر PRP با و بدون کلسیم گلوکونات بر نتایج بالینی حاصل از تزریق داخل مفصلی این ماده در بیماران با استیوآرتریت زانو میباشد.
مواد و روش هامطالعه به صورت همگروهی بود که بیماران در دو گروه تزریق PRP و تزریق PRP و کلسیم گلوکونات قرار گرفتند. نتایجمطالعه به وسیله پرسشنامه KOOS و درد به وسیله VAS مورد ارزیابی قرار گرفت. سطح معناداری 0.05 در نظر گرفته شد .
یافته هابه طور کلی در طول انجام مطالعه میزان درد در بیماران بعد از دریافت هر دو روش درمانی به طور معناداری طی دوره ششماهه کاهش پیدا کرده بود این در حالی است که درد در بیماران گروه پلاکت و گلوکونات کلسیم به طور معناداری به میزان بیشتری کاهش پیدا کرده بود.(P Value = 0.001)
نتیجه گیریاز نتایج حاصل از این مطالعه میتوان اینطور برداشت کرد که تزریق همزمان PRP و گلوکونات کلسیم توانایی بیشتری در بهبود نتایج تزریق در پی خواهد داشت.
کلید واژگان: پلاسمای غنی از پلاکت, زانو, استئوآرتریت زانو, کلسیوم گلوکونات, درمان محافظه کارانهIntroductionThe most common cause of knee pain is knee osteoarthritis, many surgical and non-surgical treatments have been proposed but the preferred treatment remains unknown. One of the non-surgical treatments was PRP (plasma reach platate) injection in these patients. Various studies have shown the improvement of the effect of PRP injection with substances such as calcium gluconate, so the aim of this study was to evaluate the effectof PRP with and without calcium gluconate on the clinical results of intra-articular injection of this substance in patients with knee osteoarthritis.
MethodsThis was a cohort study in which patients were divided into two groups: PRP injection and PRP injection with calcium gluconate. The results of the study were evaluated by KOOS questionnaire and pain by VAS. A significance level of 0.05 was considered.
ResultGenerally, during the study, the pain level in patients after receiving both treatments significantly decreased during the six-month period, while the pain in the case group significantly decreased. (P Value <0.05).
DiscussionFrom the results of this study, it can be concluded that simultaneous injection of PRP and calcium gluconate can further improve the results of injection.
Keywords: Platelet-Rich Plasma, knee, Osteoarthritis of knee, Calcium Gluconate, Conservative treatment -
پیش زمینه و هدف
وجود فاکتورهای رشد تاثیر بسزایی در بهبود روندترمیم دارد و نیز درصد نسبتا بالایی از دندانهایی که تحت درمان اندودنتیک قرار گرفتهاند در آینده نیازمند درمانهای رتروگرید خواهند بود، هدف از این مطالعه بررسی اثر پلاسمای غنی از پلاکت (PRP) بر تمایز استیوبلاست و استیوکلاست در حضور داربست سهبعدی است.
مواد و روش کار:
در این مطالعه آزمایشگاهی، ابتدا سلولهای بنیادی مزانشیمال از ژله وارتون بند ناف جنین انسانی جداسازی شده و در دو گروه بررسی تمایز به استیوبلاست و تمایز به استیوکلاست قرار داده شدند. هر گروه به دو زیرگروه کشت در حضور PRP و بدون حضور PRP تقسیم شدند. تمام نمونهها بر روی اسکافولد پلیمری از جنس پلیکاپرولاکتون/هیدروکسیآپاتیت (PCL/HA) کشت داده شدند. بهمنظور بررسی تمایز به استیوبلاست از محیط کشت عقاب اصلاح شده دالبکو (DMEM) حاوی 10-7 مولار دگزامتازون، 10 میلیمولار از ماده گلیسروفسفات و 50 میلیمولار آسکوربیک اسید استفاده شد. در گروه تمایز به استیوکلاست نیز از لیگاند فعالکننده گیرنده فاکتور هسته ای کاپای B (RANKL) و فاکتور تحریک کننده تشکیل کلونی (CSF) استفاده شد. در دو زیرگروه حاوی PRP علاوه بر ترکیبات تمایز دهنده 10 درصد PRP نیز اضافه گردید. پس از 10 روز تمایز به استیوبلاست و استیوکلاست با بررسی بیان ژنهای اختصاصی توسط واکنش زنجیره ای پلیمراز بی درنگ (RT-PCR) صورت گرفت. در گروههای تحت تمایز به استیوبلاست از بررسی ژنهای استیوکلسین و استریکس و در گروههای تحت تمایز به استیوکلاست از بررسی ژن اسید فسفاتاز مقاوم در برابر تارتات (TRAP) استفاده شد. آنالیز آماری دادهها توسط نرمافزار گرافپد و روشهای آنالیز واریانس یک طرفه و دو طرفه و آزمون تعقیبی توکی انجام گرفت.
یافته ها:
در بررسی بروز ژن TRAP در مقایسه گروه کنترل با گروه تیمار با PRP یافتههای مشابهی بدست آمد (p=NaN). در خصوص مقایسه گروه حاوی مارکر استیوکلاستوژنز به تنهایی و گروه حاوی این ماده به همراه PRP لازم به ذکر است که اختلاف معنیدار بود (p=0.0324). در بررسی بروز ژن استریکس در مقایسه گروه کنترل با گروه تحت تیمار با PRP اختلاف معنیداری وجود داشت (p=0.0050). میان گروه حاوی مارکر استیوبلاستوژنز به تنهایی و گروه دارنده مارکر فوق به همراه PRP نیز اختلاف معنیدار بود (p=0.00001). در بررسی بروز ژن استیوکلسین، مقایسه گروه کنترل با گروه تحت تیمار با PRP نشانگر اختلاف معنیداری بود (p=0.0110) ولی نتایج مقایسه دو گروه حاوی مارکر القا استیوبلاستوژنز با و بدون تیمار با PRP نشانگر اختلاف معنیداری نبود (p=0.5191). در مقایسه انجام شده میان گروههای کنترل و تحت تیمار با PRP در سه ژن مذکور تفاوت میان گروه ژن TRAP و ژن استریکس و استیوکلسین معنیدار بود (به ترتیب p=0.006 و p=0.0001).
بحث و نتیجه گیری:
بررسی کلی یافته ها نشان داد که PRP باعث افزایش تمایز به استیوبلاست شده ولی بر استیوکلاست تاثیر چشمگیری ندارد.
کلید واژگان: استئوبلاست, داربست, استئوکلاست, پلاسمای غنی از پلاکتBackground & AimsIt has been shown that growth factors have a great role in improving wound healing processes. In addition, a relatively high proportion of endodontically treated teeth will require retrograde treatment in the future. Therefore, the aim of the present study was to evaluate the effect of platelet-rich plasma (PRP) on differentiation of osteoblasts and osteoclasts in the presence of a three-dimensional scaffold.
Materials & MethodsIn this in vitro study, mesenchymal stem cells were isolated from the Wharton jelly of human fetal umbilical cord and assigned into osteoblasts and osteoclasts groups for the evaluation of differentiation. Each group was subdivided into two subgroups with and without PRP. All the samples were cultured on two PCL/HA (polycaprolacton/hydroxyapatite) polymer scaffold. To evaluate differentiation into osteoblasts, DMEM (Dulbecco’s Modified Eagle’s Medium) was used that contained 7‒10-mol dexamethasone, 10-mol glycerophosphate, and 50-mol ascorbic acid. In the osteoclast differentiation group, RANKL (receptor activator of nuclear factor Kappa-B ligand) and CSF (colony-stimulating factor) were used. In addition to differentiation agents, 10% PRP was added to the two subgroups containing PRP. After 10 days, differentiation into osteoblasts and osteoclasts was evaluated by assessing the expression of specific genes using real-time PCR. In the osteoblast differentiation group, expression of osteocalcin and osteotrix genes was evaluated and in the osteoclast differentiation group, expression of TRAP (tartrate-resistant acid phosphatase) was evaluated. Data were analyzed using one-way ANOVA, two-way ANOVA, and post hoc Tukey tests, using Graph Pad software program.
ResultsEvaluation of the expression of the TRAP gene did not reveal any significant differences between the study and control groups. There was a significant difference between the group with the osteoclastogenic factor alone and the group with osteoclastogenic factor and PRP (p=0.0324). There was a significant difference in osterix expression between the control group and the PRP-treated group (p=0.0050). There was a significant difference between the group with osteoblastogenic factor alone and the group with osteoblastogenic factor and PRP (p=0.00001). There was a significant difference in the expression of osteocalcin gene between the control and PRP-treated groups (p=0.0110); however, the differences between the osteoblastogenesis groups with and without PRP treatment were not significant (P=0.5191). The differences in the expression of TRAP, osterix, and osteocalcin genes between the control and PRP-treated groups were significant (p=0.006 and p=0.0001, respectively).
ConclusionThe results of the present study showed that PRP resulted in an increase in osteoblastic differentiation, with no significant increase in osteoclastic differentiation.
Keywords: Osteoblast, Osteoclast, Platelet-Rich Plasma, Scaffold -
مجله پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز، سال چهل و دوم شماره 4 (پیاپی 148، مهر و آبان 1399)، صص 381 -385زمینه
پلاسمای غنی از پلاکت (PRP) یکی از مهمترین مشتقات حاصل از خون است. در طول چند سال گذشته، استفاده از PRP به سمت زمینه های درمانی پزشکی در شرایطی همچون جوانسازی پوست و درمان زخم های مزمن و ریزش مو گرایش یافته است. هدف از انجام این مطالعه، بررسی تاثیر PRP در جلوگیری از ریزش موی آندروژنیک می باشد.
روشکاردر این کارآزمایی بالینی تصادفی شده، بیمار مبتلا به ریزش موی آندروژنیک مراجعهکننده به درمانگاه پوست مرکز آموزشی درمانی سینا تبریز به صورت تصادفی وارد مطالعه گردیدند. تزریق اینترافولیکولار پلاسمای غنی از پلاکت (PRP)، 1/0 میلیلیتر در هر سانتیمتر مربع برای هر بیمار 2 مرتبه در مناطق مشخص گردید اسکالپ در طول یک ماه انجام گردید. از معاینات بالینی و درموسکوپی برای ارزیابی بیماران مبتلا به آلوپسی آندروژنیک استفاده گردید. بیماران، قبل از شروع مداخله، 1 ماه، 3 ماه بعد از مداخله پیگیری شدند و با استفاده از نرم افزار آماری نسخه 22 آنالیز داده ها انجام گرفت.
یافتههادر این مطالعه 20 بیمار (16 مرد و 4 زن) مورد بررسی قرار گرفتند. میانگین سنی بیماران 1/3±78/32 سال بود. افزایش قابل توجهی در میانگین تعداد موی در مناطق تحت درمان در ماه سوم در مقایسه با قبل از شروع مطالعه مشاهده گردید. میانگین تعداد موی در مناطق تحت درمان با افزایش متوسط 9/13 مو در پایان ماه اول و 6/33 مو در سانتیمتر مربع در پایان ماه سوم در منطقه تحت درمان نسبت به سطح پایه تغییر داشت (001/0=P).
نتیجهگیریبر اساس نتایج حاصل از این مطالعه، PRP تاثیرات مثبتی در درمان بیماران مبتلا به ریزش موی آندروژنیک دارد.
کلید واژگان: پلاسمای غنی از پلاکت, ریزش موی آندروژنیک, PRPBackgroundPlatelet-rich plasma (PRP) is one of the most important derivatives of blood. Over the past several years, the use of PRP has focused on the medical treatment in conditions such as skin rejuvenation and chronic ulcer treatment and hair loss. Also, PRP has been transmitted to the peripheral environment of the hair follicle through several intradermal injections to treat hair loss. The objective of this clinical trial was the evaluation of the effect of Platelet-Rich Plasma (PRP) in treatment of patients with androgenic alopecia.
MethodsIn this randomized clinical trial, 20 patients with androgenic alopecia referring to dermatology clinic of Sina Hospital in Tabriz were assigned into the study. Interfollicular injections of Platelet-Rich Plasma (PRP), 0.1 ml/cm2 were performed 2 times in each patient in selected areas of the scalp at intervals of 30 days. The clinical manifestations and dermoscopy were used to evaluate the patients with androgenic alopecia. Before the intervention, 1 month, 3 months after the intervention were followed up, respectively.
ResultsTwenty patients (16 males and 4 females) were examined. The mean age of the patients was 32.88 ± 1.3 and in range of 24 to 48 years. The results of this study showed a significant increase in the mean number of hair in treated areas in the third month compared with the beginning of the study. In the treated areas there was an average increase of 13.9 after first month and 33.6 hairs per cm2 after 3 months.
ConclusionAccording to the results of this study, PRP has a positive effect on the treatment of patients with androgenic alopecia.
Keywords: Platelet-Rich Plasma, Androgenic Alopecia, PRP
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.