به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "flavonoid" در نشریات گروه "پزشکی"

  • Hamed Karkehabadi, Soroush Sadr, Elham Khoshbin, Amir Taherkhani*
    Background

     Apical periodontitis (AP) entails inflammatory bone resorption facilitated by the induction of necroptosis through receptor-interacting protein kinase 3 (RIPK3). Consequently, the inhibition of RIPK3 holds the potential for favorable effects in addressing AP. A comprehensive investigation, encompassing 44 flavonoids, was undertaken to identify potential inhibitors of RIPK3.

    Methods

     The crystal structure of the RIPK3 catalytic domain (PDB ID: 7MON) underwent meticulous preparation through the removal of ligands and energy optimization. Overall, 44 flavonoids were examined in this study. Utilizing AutoDock 4.0, molecular docking analyses were performed to evaluate the binding energies within the active site of RIPK3 concerning the examined herbal isolates, with subsequent comparison to the results obtained from a positive control inhibitor. Furthermore, the BIOVIA Discovery Studio Visualizer played a crucial role in elucidating the interactions between the top-ranked flavonoids and the residues of RIPK3.

    Results

     Five distinct flavonoids—orientin, rutin, vicenin-2, amentoflavone, and nicotiflorin—manifested notable inhibitory effects on RIPK3, boasting inhibition constant values at either the femtomolar or picomolar scale. Notably, the first three members of this set showcased superior binding affinity to the active site of RIPK3 compared to the reference compound.

    Conclusion

     The proposition arises that flavonoid, particularly orientin, rutin, vicenin-2, amentoflavone, and nicotiflorin, stand as promising herbal isolates for the therapeutic management of AP.

    Keywords: Apical Periodontitis, Drug, Flavonoid, Inflammations, Molecular Docking, Receptor-Interacting Protein 3
  • Mahdi Mojarrab, Yalda Shokoohinia, Elnaz Allahyari, Kimia Zareei*, Seyed Mohammad Zarei
    Background

    The Artemisia genus is one of the largest genera of the Asteraceae family, with various traditional and modern reported uses. Within this group, Artemisia ciniformis (Dermane Talaei) is an endemic plant of Iran with antioxidant, antimalarial, anticancer, cytoprotective, and neuroprotective properties. Due to these potential benefits, further phytochemical research needs to be conducted to understand its chemotaxonomic and pharmaceutical effects.

    Objectives

    The main purpose of this study is to investigate the dichloromethane fraction of A. ciniformis from Iran for phytochemical and chemotaxonomic aspects.

    Methods

    Artemisia ciniformis aerial parts were collected, dried, and extracted by the maceration method using dichloromethane after defatting. The prepared extract was subjected to chromatographic techniques, including column chromatography, vacuum liquid chromatography, and HPLC, to isolate purified compounds, which were identified using spectroscopic analyses such as NMR and EI-MS.

    Results

    Two tetrahydrofuran-type sesquiterpenoids: (1) hydroxydavanone and (2) arteincultone; two acetophenone derivatives; (3) xanthoxylin and (4) 2,4-dihydroxy-6-methoxy acetophenone; and a flavonoid, (5) jaceosidin, were isolated. Additionally, a polymethoxylated flavone was obtained in small amounts, and its structure was tentatively assigned as (6) 5,6-dihydroxy-2-(3-hydroxy-4,5-dimethoxyphenyl)-7-methoxy-4H-chromen-4-one (Ciniformon).

    Conclusions

    Artemisia ciniformis is a rich source of phytochemicals from various categories, such as sesquiterpenes and phenolic compounds, that can be used in systematic studies and medicinal research to treat human disorders by discovering new biologically active as well as lead compounds.

    Keywords: Acetophenone Derivative, Artemisia Ciniformis, Chemotaxonomy, Flavonoid, NMR, Sesquiterpenoid
  • امیرحسین آذری، مریم اسلامی، عباس محمدپور، محمد شکرزاده*
    سابقه و هدف

    ناباروری، یکی از مشکلات عدیده پزشکی در دنیای امروز است. داروی کلومیفن سیترات برای درمان ناباروری استفاده می شود. از عوارض این دارو ایجاد بافت توموری در تخمدان می باشد. کوئرستین یک فلاونوئید است که به طور فراوان در طبیعت یافت می شود. کوئرستین در بسیاری از میوه ها، سبزیجات، برگ ها، دانه ها و غلات یافت می شود. کوئرستین، پتانسیل استفاده در درمان سرطان را دارد. شناخته شده ترین و شایع ترین ژن سرکوبگر تومور در انسان، ژن p53 است. ژن p53 در سال 1979 کشف شد و در سال 1989 به عنوان یک ژن مهارکننده تومور شناخته شد. این ژن در سال 1992 به دلیل نقشی که در حفظ ثبات ژنوم داشت به عنوان نگهبان ژنوم شناخته شد. ژن p53 متداول ترین ژن جهش یافته در سرطان های انسان است. این مطالعه با هدف بررسی نقش محافظتی کوئرستین بر حیات سلول های نرمال تخمدان مواجه شده با داروی کلومیفن سیترات و ارتباط با بیان ژن p53، انجام پذیرفت.

    مواد و روش ها

    در این مطالعه آزمایشگاهی مداخله ای و از نوع کار تحقیقاتی از نوع کاربردی، از سلول های نرمال تخمدان رده ی سلولیCHO استفاده شد. غلظت های 1000، 500، 100، 50، 10 میلی گرم بر میلی لیترکوئرستین و 50 میکرومولار داروی کلومیفن سیترات و 29/0 میکروگرم بر میلی لیتر سیس پلاتین تهیه و به مدت 24 ساعت به سلول های کشت داده شده اضافه شد. در این مطالعه داروی کلومیفن سیترات و داروی سیس پلاتین هر دو به عنوان کنترل مثبت می باشند. ارزیابی حیات سلول ها به روش MTT assay انجام شد. ابتدا RNA استخراج و سپس بیان ژن p53 با دستگاه Real-Time PCR مورد بررسی و آنالیز قرار گرفت. در این مطالعه آغازگر مورد استفاده برای ژن p53 با استفاده از سایت های NCBI و primer3 طراحی شد. در این مطالعه ژن کنترل داخلی GAPDH می باشد.

    یافته ها

    نتایج این مطالعه نشان داد که غلظت های 1000، 500، 100، 50 میلی گرم بر میلی لیتر کوئرستین با کاهش سمیت داروی کلومیفن سیترات و داروی سیس پلاتین (هر دو به عنوان کنترل مثبت) باعث افزایش حیات سلولی می شود به طوری که هر چه غلظت کوئرستین بیش تر شد، تعداد سلول های زنده بیش تر می شود و در غلظت 1000 میلی گرم بر میلی لیتر کوئرستین تعداد سلول های زنده به 83 درصد رسید. نتایج حاصل از آزمون Real-time PCR بیانگر آن است که، کوئرستین به طور معنی داری باعث افزایش بیان ژن p53 در مقایسه با گروه کنترل مثبت (داروی کلومیفن سیترات) و کنترل منفی شد (p<0/05). در غلظت های 500 (0/0020=P) و 1000 (p<0/0001) کوئرستین در مقایسه با داروی کلومیفن سیترات، این افزایش بیان چشمگیرتر بود. هم چنین در غلظت های 500 (p<0/0001) و1000 (p<0/0001) کوئرستین در مقایسه با کنترل منفی، افزایش بیان چشمگیری در ژن p53 مشاهده شد.

    استنتاج

    یافته های حاصل از این بررسی نشان داد که، کوئرستین احتمالا باعث مهار سمیت سلولی حاصل از داروی کلومیفن سیترات و افزایش میزان بیان ژن p53 می شود و میزان اثربخشی آن وابسته به دوز می باشد. بنابراین مطالعه حاضر تا حدی می تواند بیان کننده نقش کوئرستین در فرآیند مهار تومورزایی در گسترش سرطان در سلو ل های نرمال تخمدان باشد.

    کلید واژگان: سلول نرمال تخمدان, کلومیفن سیترات, فلاونوئید, کوئرستین, سیس پلاتین, ژن P53, تومورزایی
    Amirhossein Azari, Maryam Eslami, Abbas Mohammadpour, Mohammad Shokrzadeh*
    Background and purpose

    Infertility is one of the medical problems in the world today. Clomiphene citrate drug is used to treat infertility. One of the side effects of this drug is the formation of tumor tissue in the ovary. Quercetin is a flavonoid found abundantly in nature. Quercetin is found in many fruits, vegetables, leaves, seeds, and grains. Quercetin has the potential to be used in the treatment of cancer. The most well-known and common tumor suppressor gene in humans is the p53 gene. The p53 gene was discovered in 1979 and recognized as a tumor suppressor gene in 1989. This gene was recognized as the guardian of the genome in 1992 due to its role in maintaining the stability of the genome. The p53 gene is the most commonly mutated in human cancers. The purpose of this study is to evaluate the protective effect of quercetin on normal ovary cell viability induced by clomiphene citrate drug and its correlation with p53 gene expression.

    Materials and methods

    In this research, Normal ovarian cells of the CHO cell line were used. Concentrations of 10, 50, 100, 500, and 1000 mg/ml quercetin 50 μM clomiphene citrate drug and 0.29 μg/ml cisplatin were prepared and added to the cultured cells for 24 hours. In this study, Clomiphene Citrate and Cisplatin are both positive controls. Cell viability was evaluated by MTT assay. RNA was extracted and p53 gene expression was analyzed by Real-Time PCR. In this study, the primer used for the p53 gene was designed using NCBI and primer3 sites. In this study, the internal control gene is GAPDH.

    Results

    Results showed that the concentrations of 50, 100, 500, and 1000 mg/ml of quercetin reduced the toxicity of clomiphene citrate drug and cisplatin (both positive controls). So the higher quercetin concentration leads to a higher number of living cells and at 1000 mg/ml quercetin the number of living cells reached 83%. The results of Real-time PCR showed that Quercetin significantly increased the expression of the p53 gene compared to the positive control group (clomiphene citrate) and negative control (P<0.05). In the concentrations of 500 (P=0.0020) and 1000 (P<0.0001) quercetin compared to clomiphene citrate, this expression increase was more significant. Also, in the concentrations of 500 (P<0.0001) and 1000 (P<0.0001) quercetin compared to the negative control, a substantial increase in p53 gene expression was observed.

    Conclusion

    The findings of this study showed that the use of quercetin inhibits the cytotoxicity of clomiphene citrate and increases the expression of the p53 gene, and its effectiveness is dose-dependent. However, Our study may partially explain the role of quercetin in the tumorigenesis process in the development of cancer in normal ovarian cells.

    Keywords: Normal Ovarian Cell, Clomiphene Citrate, Flavonoid, Quercetin, Cisplatin, P53 Gene, Tumorigenesis
  • امین بارانی، سمانه رحیمی، محمدحسین حسین زاده، احمد رمضانی، محمدعلی ابراهیم زاده*
    سابقه و هدف

    جنس Convolvulus (خانواده Convolvulaceae) یکی از جنس های مهم دارویی است که شامل حدود 250 گونه است که به طور گسترده در سراسر جهان توزیع شده اند. بسیاری از محققان به جنس Convolvulus به دلیل ترکیبات فیتوشیمیایی مهم، فعالیت های بیولوژیکی و سلامتی در مصرف آن ها توجه کرده اند. این جنس حاوی پروفایل های شیمیایی مختلفی مانند فلاونوئیدها، اسیدهای فنلی، کومارین ها، تانن ها و اسانس ها می باشد. تمام قسمت های این گیاهان دارای فعالیت های دارویی مانند فعالیت های ضد میکروبی، ضدسرطانی و آنتی اکسیدانی هستند. این مطالعه به منظور بررسی فعالیت آنتی اکسیدانی و آنتی هیپوکسی C. fruticosus طراحی شده است.

    مواد و روش ها

    در این مطالعه تجربی، عصاره گیری اندام هوایی گیاه به روش خیساندن با حلال متانول انجام شد. فعالیت آنتی اکسیدانی با چهار روش بدام اندازی رادیکال آزاد DPPH، رادیکال ازاد نیتریک اکساید، تست احیاءکنندگی و تست شلاته کنندگی آهن سنجیده شد. محتوای تام فنلی و فلاونوئیدی ارزیابی شد. کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا برای تشخیص اسیدهای فنولیک در عصاره به کار رفت. اثر محافظتی عصاره در دوزهای mg/kg 250-5/62 در مقابل مرگ و میر ناشی از هیپوکسی در موش سوری با سه مدل خفگی، خونی و جریان خونی مورد اررزیابی قرار گرفت. زمان زنده ماندن موش ها به دقیقه اندازه گیری شد. کمیته اخلاق دانشگاه علوم پزشکی مازندران نیز پروتکل آزمایشی را تایید کرد. در تست هیپوکسی خفگی، فنی توئین (mg/kg 50، داخل صفاقی) و در دو تست بعدی پروپرانولول mg/kg 20 ، داخل صفاقی) به عنوان کنترل مثبت به کار رفت. نرمال سالین به عنوان کنترل منفی به کار گرفته شد.آنالیز واریانس یک سویه و متعاقب آن نیومن کولز با کمک نرم افزار گراف پد پریزم 8 به منظور تعیین اختلاف بین میانگین ها استفاده شد.

    یافته ها

    محتوای تام فنولی و فلاونوئیدی عصاره به ترتیب معادل 113/37 میلی گرم گالیک اسید و 20/32 میلی گرم کوئرستین در هر گرم عصاره بود. مقدار IC50 در بدام اندازی رادیکال آزاد DPPH و نیتریک اکساید برای عصاره به ترتیب 85/28 و 177/40 میکروگرم در میلی لیتر به دست آمد. عصاره اثر خوبی در تست احیاکنندگی از خود نشان داد و اختلاف معنی داری بین عصاره و استاندارد در غلظت های بالاتر وجود نداشت (0/05>p). عصاره در تست شلاته کنندگی اثری نداشت. عصاره در هیپوکسی خونی در تمامی دوزها، اثر خوب و وابسته به دوزی از خود نشان داد. در mg/kg 62/5 موجب افزایش حدود 2 دقیقه در زمان بقاء در موش ها دقیقه شد (0/05<p). عصاره در دوز mg/kg 250، اثری مشابه پروپرانولول از خود نشان داد (0/05>p). در هیپوکسی گردش خونی نیز عصاره در تمامی دوزها، اثرات خوب و وابسته به دوزی نشان داد. در mg/kg 62/5، بیش از 2 دقیقه موجب افزایش زمان زنده ماندن در موش ها شد (0/05<p). عصاره در دوز mg/kg 250، 8 دقیقه زمان بقا را افزایش داد (0/0001<p). تاثیر عصاره در دوز mg/kg 62/5 و پروپرانولول مشابه بود (0/05 >p). در تست هیپوکسی خفگی، عصاره در هیچ یک از دوزهای تست شده فعالیتی از خود نشان نداد.

    استنتاج

    وجود ترکیبات فنلی در عصاره، می تواند مسئول ایجاد فعالیت آنتی اکسیدانی مشاهده شده در عصاره گیاه باشد. عصاره با انجام تست های مربوط به آنتی هیپوکسی در دو مدل هایپوکسی خونی و وابسته به گردش توانست اثرات محافظتی خوبی در افزایش زمان زنده ماندن موش های سوری در شرایط مختلف هیپوکسی از خود نشان دهد. فعالیت خوب آنتی اکسیدانی این عصاره می تواند مکانیسم احتمالیبرای فعالیت آنتی هیپوکسی باشد.

    کلید واژگان: کونولوولوس, هیپوکسی گردش خونی, هیپوکسی خفگی, هیپوکسی خونی, آنتی اکسیدان, فلاونوئید
    Amin Barani, Samaneh Rahimi, Mohammadhossein Hosseinzadeh, Ahmad Ramezani, Mohammadali Ebrahimzadeh*
    Background and purpose

    The Convolvulus genus (Convolvulaceae) is one of the medicinally and economically important genera, including about 250 species broadly distributed worldwide. Many researchers have paid attention to this genus because of its important phytochemical composition, biological activities, and safety. The Convolvulus genus contains various chemical profiles such as flavonoids, phenolic acids, coumarins, tannins, and essential oils. All the parts of these plants possess pharmacological activities such as antimicrobial, anticancer, and antioxidant activities. This investigation was designed to study the antioxidant and antihypoxic activities of C. fructicodus.

    Materials and methods

    The aerial parts were extracted by maceration with methanol as a solvent. In this experimental study, antioxidant activities were evaluated by four methods, DPPH and nitric oxide radical scavenging activities, iron chelatory capacity, and reducing power. Total phenolic and flavonoid contents were also investigated. High-performance liquid chromatography was used for the determination of phenolic compounds. The protective effects of extract at 62.5-250 mg/kg were evaluated against hypoxia-induced lethality in mice by three experimental models of hypoxia, i.e. asphyctic, haemic, and circulatory. The time it took for the mice to die (latency for death) was recorded in minutes. The Institutional Animal Ethical Committee of Mazandaran University of Medical Sciences approved the experimental protocol. In the asphyctic hypoxic model, phenytoin (50 mg/kg, i.p.) and in the next two tests, propranolol (20 mg/kg, i.p.) were used as the positive control. Normal saline (0.5 ml, i.p.) was used as the negative control. Analysis of variance was performed followed by Newman-Keuls multiple comparisons (by GraphPad Prism 8) to determine the differences in means. The extract did not show any metal-chelating activity in the chelating test.

    Results

    Total phenolic and flavonoid contents of the extract were 113.37 GAE and 20.32 QE, respectively. IC50 of extract for DPPH radical-scavenging activity and nitric oxide-scavenging were 85.28 and 177.40 µg/ml, respectively. The extract showed a good effect in reducing the power test and there was no significant difference between extract and standard in higher concentrations (p>0.05). In the haemic model, the extract showed a good and dose-dependent effect in all tested doses. The extract at 62.5 mg/kg increased the survival time by about 2 minutes (P<0.01). At 250 mg/kg, the extract showed a similar effect to propranolol. In the circulatory model, it showed very good completely dose-dependent effects. At 62.5 mg/kg, the extract increased the survival time by more than 2 minutes (P<0.01). The extract at 250 mg/kg increased the survival time by about 8 minutes (P<0.0001). The effect of the extract at 62.5 mg/kg was similar to propranolol. In the asphyctic model, the extract did not show activity in any of the tested doses.

    Conclusion

    The presence of phenolic compounds in the extract can be responsible for the antioxidant activity observed in the plant extract. By conducting anti-hypoxia tests in two models of haemic and circulatory models, the extract was able to show good protective effects in increasing the survival time of mice. The good antioxidant activity of this extract can be a possible mechanism for the anti-hypoxia activity.

    Keywords: Convolvulus, Asphyctic Hypoxia, Haemic Hypoxia, Circulatory Hypoxia, Antioxidant, Flavonoid
  • Davoud Mohammadi, Farideh Jalali-Mashayekhi, Keivan Nedaei, Mina Hemmati*, Darya Ghadimi, Zahra Rasooli
    Background and Objective

    Bisphenol A [BPA; 2,2-bis-(4 hydroxyphenyl) propane] is an environmental estrogenic and endocrine-disrupting compound that exerts its destructive effects through increasing oxidative stress, but the mechanisms underlying this effect have not yet been fully explained. This study evaluates BPA toxicity in muscle cells and the therapeutic potential of adiponectin (APN) and quercetin (QUER).

    Materials & Methods

    Confluent L6 rat muscle cells were exposed to BPA (50 and 100 μM) with APN (10 and 100 ng/ml) and QUER (10 and 25 mM) for 24 and 48 hours. Cell viability, pro-oxidant/antioxidant balance (PAB), catalase (CAT) activity, and KEAP1/Nrf2 gene expression were analyzed using desired methods.

    Results

    BPA in high doses (100 mM) significantly reduced the viability of the muscle cells, while APN and QUER increased cell survival in a time-dependent manner. The effect of QUER also was dose-dependent, while APN in high doses decreased the viability of the muscle cells. APN and QUER also reduced BPA-associated oxidative stress. These changes were significant in the case of QUER. The CAT activity was reduced in BPA-treated cells, which was notably increased with APN and QUER treatment. A decrease in Nrf2 gene expression of BPA-treated muscle cells improved by treatment with QUER and APN in a dose-dependent manner.

    Conclusion

    Our results hinted that APN and QUER could modulate BPA-induced oxidative stress in muscle cells through KEAP1/Nrf2 pathways. Accordingly, it can also be concluded that APN in low doses and QUER may significantly reduce muscle toxicity caused by BPA.

    Keywords: Adiponectin, Flavonoid, Oxidative Stress, Muscle Cell Toxicity, Bisphenol A
  • ناصر نظری، فریبا شریف نیا*، فهیمه سلیم پور، محمد مهرنیا، افسانه گران
    مقدمه

    گیاه شقایق دارای آلکالوئیدهای متنوع بوده که در ساخت داروهای شل کننده ماهیچه و... استفاده می شود. به همین منظور، این پژوهش جهت بررسی تغییرات فیتوشیمیایی و آلکالوئیدهای گیاه شقایق انجام شد.

    مواد و روش ها

    جمع آوری نمونه های 6 گونه شقایق از استان های کرمانشاه، تهران، خوزستان و لرستان انجام شد. ترکیبات فیتوشیمیایی مورد بررسی در پژوهش، برای اندازه گیری آلکالوئیدها روش HPLC، فنول، فلاونوئید و آنتی اکسیدان از دستگاه اسپکتوفتومتری و از روش ه ای آماری چند متغیره مولفه های اصلی و آنالیز خوشه ای به روش وارد استفاده شد.

    یافته ها

    بیش ترین و کم تربن میزان فنول کل به ترتیب در نمونه های Papaver hybridum و P.rhoeas از لرستان، بیش ترین و کم ترین میزان فلاونوئید کل به ترتیب در نمونه لرستان از گونه P.bracteatum  و نمونه استان خوزستان از گونه P.rhoeas و بیش ترین و کم ترین فعالیت آنتی اکسیدانی به ترتیب در استان کرمانشاه از گونه P.bracteatum و نمونه استان خوزستان از گونه P.rhoeas  گزارش شد. نتایج آنالیز تجزیه به مولفه های اصلی نشان داد که دو عامل اصلی و مستقل در مجموع 6/70 درصد واریانس کل را تبیین نمودند. نتایج آنالیز خوشه ای، نشان داد که تمام استان های مورد مطالعه از نظر P.rhoeas تشابه بسیاری داشتند و همچنین استان های لرستان، کرمانشاه و خوزستان از نظر گونه های P.dubium، P.macrostomum، P.hybridum و P.bracteatum تا حدوی مشابه بودند.

    بحث و نتیجه گیری

    میزان فنول، فلاونوئید، فعالیت آنتی اکسیدانی و آلکالوئیدهای گیاه شقایق در این مطالعه، تحت تاثیر شرایط محیطی محل جمع آوری و نوع گونه قرار داشت. بطور کلی، گونه P.bracteatum از نظر خصوصیات فیتوشیمیایی مورد مطالعه غنی تر بوده و می تواند در برنامه های اصلاحی و اهلی سازی مورد توجه قرار گیرد.

    کلید واژگان: شقایق, فعالیت آنتی اکسیدانی, فلاونوئید, فنول کل, HPLC
    Nasser Nazari, Fariba Sharifnia*, Fahimah Salimpour, Mohammad Mehrnia, Afshanah Graan
    Background

    Papaver plant has various alkaloids that are used in the manufacture of muscle relaxant drugs. For this purpose, this study aimed to assess phytochemical changes and alkaloids of Papaver.

    Materials and Methods

    The samples of 6 species of Papaver were collected from Kermanshah, Tehran, Khuzestan, and Lorestan provinces. Phytochemical compounds investigated in the research were used to measure alkaloids by the HPLC method, phenol, flavonoid, and antioxidants by spectrophotometric device and multivariate statistical methods of principal components, and cluster analysis by the Ward method.

    Results

    The highest and lowest amounts of total phenol were reported in Papaver hybridum and P.rhoeas samples from Lorestan, respectively. The highest and lowest amounts of total flavonoid were detected in Lorestan from P.bracteatum and in Khuzestan province from P. rhoeas species, respectively. The highest and lowest antioxidant activity was reported in P. bracteatum species in Kermanshah province and P. rhoeas species in Khuzestan province, respectively. The results of the principal component analysis illustrated that two main and independent factors explained a total of 70.6% of the total variance. The results of the cluster analysis also indicated that all the studied provinces were very similar in terms of P.rhoeas. Moreover, Lorestan, Kermanshah, and Khuzestan provinces were somewhat similar in terms of P.dubium, P.macrostomum, P.hybridum, and P. bracteatum species.

    Conclusion

    The amount of phenol, flavonoid, antioxidant activity, and alkaloids of Papaver in this study was affected by the environmental conditions of the collection site and the type of species. In general, the species P. bracteatum is richer in terms of phytochemical properties studied and can be considered in breeding and domestication programs.

    Keywords: Antioxidant Activity, Flavonoid, HPLC, Papaver, Total Phenol
  • افسون رضایی علولو، محسن ثانی خانی*، عزیزالله خیری، ملیحه یعقوبی
    مقدمه

    استخراج ترکیبات شیمیایی از گیاهان تحت تاثیر عوامل مختلفی مانند روش و مدت زمان عصاره گیری، نحوه آماده-سازی نمونه ها، نوع و غلظت حلال استفاده شده قرار دارد. این تحقیق به منظور بررسی اثر مدت زمان عصاره گیری و نوع حلال بر مقادیر ترکیبات فنلی، فلاونوییدی و فعالیت آنتی اکسیدانی گیاه گل انگشتانه ارغوانی انجام شد.

    مواد و روش ها

    آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در آزمایشگاه دانشگاه زنجان در سال 1400 اجرا گردید. تیمارهای آزمایش شامل دو سطح مدت زمان عصاره گیری (24 و 48 ساعت) به عنوان عامل اصلی و دو سطح حلال های متانول، اتانول و استون (100 و 80 درصد) به همراه شاهد (آب مقطر) به عنوان عامل های فرعی به کاربرده شدند. ارزیابی میزان ترکیبات فنل کل، فلاونویید کل و فعالیت آنتی اکسیدانی انجام گردید. تجزیه داده های حاصل با استفاده از نرم افزار SAS vol.9 و مقایسه میانگین داده ها از طریق آزمون چند دامنه دانکن در سطح احتمال یک و پنج درصد تجزیه وتحلیل شدند. برای تعیین همبستگی میان مولفه ها، ضریب همبستگی پیرسون با استفاده از نرم افزار SPSS vol.20 بررسی گردید.

    یافته های پژوهش: 

    نتایج نشان داد که میان دو زمان 24 و 48 ساعت عصاره گیری برای استخراج ترکیبات شیمیایی تفاوت معنی داری وجود داشت (P<0.01). بیشترین میزان فنل کل (75/24 میلی گرم گالیک اسید بر گرم وزن خشک) و فعالیت آنتی اکسیدانی (36/71 درصد) با عصاره استونی 80 درصد و بیشترین مقدار فلاونویید کل (03/6 میلی گرم کویرستین بر گرم وزن خشک) با عصاره حاصل از حلال اتانول 80 درصد با 48 ساعت زمان عصاره گیری به دست آمد. در کل، افزایش مدت زمان عصاره گیری از 24 به 48 ساعت روند افزایشی معنی داری را در استخراج ترکیبات فنلی، فلاونوییدی و فعالیت آنتی اکسیدانی موجب شد؛ همچنین همبستگی مثبتی میان محتوای فلاونوییدی (P=0.86) و فنلی (P=0.82) با فعالیت آنتی اکسیدانی وجود داشت.

    بحث و نتیجه گیری

    با توجه به نتایج، افزایش مدت زمان عصاره گیری و نیز استفاده از حلال های هیدروالکلی نسبت به الکل های خالص در استخراج این ترکیبات موثرتر عمل می کنند و می تواند برای رسیدن به یک بازدهی خوب از لحاظ استخراج ترکیبات فنلی به کار گرفته شوند.

    کلید واژگان: آنتی اکسیدان, فلاونوئید, متانول, استون, فنل, گل انگشتانه
    Afsoon Rezaie Allolo, Mohsen Sanikhani*, Aziz Alah Khairy, Maliheh Yaghoobi
    Introduction

    The extraction of chemical compounds from plants is influenced by various factors, such as methodology and duration of extraction, sample preparation, and the type and concentration of solvent used. This study was performed to investigate the effect of extraction time and type of solvent on the contents of phenolic compounds, flavonoids, and antioxidant activity of Digitalis purpurea L. plant.

    Material & Methods

    An experiment based on a completely randomized design in a factorial arrangement with three replications was conducted at the Horticulture Laboratory at the University of Zanjan, Zanjan, Iran, in 2021. The experimental treatments included two levels of extraction duration (24 and 48 h) as the main factor, and two levels of methanol, ethanol, and acetone solvents (100% and 80%), compared with the control (distilled water), as sub-factors. Extraction of purple foxglove leaf powder was done by macerating 24 or 48 h using two levels of methanol, ethanol, or acetone as solvents (100%, 80%, and distilled water for the control). Evaluation of phenolic compounds, flavonoids, and antioxidant activity was performed. The resulting data were analyzed in SAS software version 9, and mean comparisons were performed by Duncan's Multi-Range Tests at the 1% and 5% probability levels. To determine the correlation between parameters, Pearson's correlation coefficient was checked using SPSS version 20 software.

    Results

    The results showed that there was a significant difference between 24 and 48 h of maceration to extract chemical compounds (P<0.01). The highest amounts of total phenol (24.75 mg GAE/g dw) and antioxidant activity (71.36%) were obtained in 80% acetone extract, and the maximum flavonoid content (6.03 mg Q/g dw) was achieved in 80% ethanol and 48 h maceration time. Generally, increasing the maceration time from 24 h to 48 h caused a significant rise in the extraction of phenolic compounds, flavonoids, and antioxidant activity. Moreover, there was a positive correlation between flavonoid content (P=0.86) and phenolic content (P=0.82) with antioxidant activity.

    Discussion & Conclusion

    According to the results, increasing the extraction time and also utilizing hydroalcoholic solvents were more effective in extracting these compounds than pure alcohols.

    Keywords: Antioxidant, Flavonoid, Methanol, Acetone, Phenol, Digitalis purpurea L
  • Alireza Moulazadeh, Razieh Ranjbar, Amin Dakhili Ardestani, Kamran Ranjbar, Seyed Amin Kouhpayeh, Maryam Maghbool, Sohrab Najafipour*, Fatemeh Najafipour
    Background & Objectives

    Breast cancer, a significant threat to women's health, is associated with a high annual mortality rate. Oxidative stress, characterized by the accumulation of reactive oxygen species, plays a pivotal role in cancer development. Ferula assafoetida, a traditional medicinal plant, has been widely used in cancer treatment. This study aims to compare the cytotoxic effects, phytochemical profiles, and antioxidant activities of Ferula assafoetida gum (FAGE) and leaf (FALE) extracts.

    Materials & Methods

    The herbal extracts from FAGE and FALE were prepared using the maceration method in 70% v/v ethanol. The phenolic content and radical scavenging activity of the extracts were assessed using the Folin-Ciocalteu and diphenylpicrylhydrazyl (DPPH) assays, respectively.the cytotoxic effects of the extracts were examined on the MDA-MB-231 and MCF-7 cell lines through the MTT assay. Additionally, the morphological changes of the cell lines were observed using an inverted microscope.

    Results

    The phenolic content in FAGE (142.25± 19.35 µgGAE/mg) was significantly higher (P=0.01) than that in FALE (48.15± 3.01 µgGAE/mg). Additionally, the radical scavenging activity and cytotoxic effects of FAGE were also significantly stronger than those of FALE (P< 0.05). Regarding the cytotoxic effects of the extracts, FAGE exhibited IC50 values of 80.59± 10.98 and 59.39± 15.89 µg/mL for MCF-7 and MDA-MB-231 cells, respectively, after 72 hours of incubation.

    Conclusions

    FAGE exhibited a greater cytotoxic effect on the MDA-MB-231 cell line than on the MCF-7, possibly following an estrogen-independent pattern. It appears that FAGE holds significant potential in refining oxidative stress, thereby inhibiting cell proliferation.

    Keywords: Phenol, Flavonoid, Oxidative stress, Cytotoxicity, Cancer
  • سمانه اسدی، شیرین مرادخانی*
    مقدمه

    کاسکوتا با نام فارسی سس یک گیاه انگلی با اثرات و کاربردهای بیولوژیک متفاوت است. ترکیبات و اثرات سس بستگی به میزبانی دارد که روی آن رشد می نماید. عمده ترکیبات آن فنل ها و فلاونوییدها می باشند. با توجه به اثرات آنتی اکسیدانی این ترکیبات، هدف از این پژوهش بررسی فعالیت های آنتی اکسیدانی و محتوای تام فنلی و فلاونوییدی گیاه سس رویش یافته بر بادرنجبویه و خارشتر و دو میزبان آن می باشد.

    روش بررسی

    عصاره های آبی، هیدروالکلی سس رویش یافته بر هر دو پایه به طور جداگانه تهیه شد. هم چنین عصاره هیدروالکلی گیاهان میزبان هم تهیه شد. محتوای فنل و فلاونویید تام به ترتیب با استفاده از سنجش های رنگ سنجی با معرف فولین - سیوکالتیو و کلرید آلومینیوم مورد بررسی قرار گرفت. جهت بررسی فعالیت آنتی اکسیدانی، توانایی عصاره ها در مهار رادیکال آزاد   (DPPH 2,2-(diphenyl-1-picrylhydrazyl و ظرفیت آن ها در کاهندگی یون آهن3+ به روش FRAP سنجیده شد.

    نتایج

    نتایج نشان دادند که همه عصاره های مورد بررسی دارای محتوای فنلی و فلاونوییدی قابل توجهی هستند. بیشترین فعالیت آنتی اکسیدانی در عصاره های هیدروالکلی مشاهده شد که این نتیجه متناسب با میزان محتوای فنلی و فلاونوییدی عصاره ها بود. ضمنا عصاره گیاهان میزبان غنی تر از عصاره انگل بودند. عصاره بادرنجبویه نیز از عصاره خارشتر از نظر هر چهار فاکتور مورد بررسی اثرات بهتری از خود نشان داد.

    نتیجه گیری

    با توجه به یافته های مطالعه حاضر، عصاره های هیدوالکلی گیاه سس غنی از ترکیبات فنلی و فلاونوییدی است که ممکن است عامل فعالیت آنتی اکسیدانی نیز باشد. البته ترکیبات و اثرات گیاه به میزبان وابسته است. در مطالعات آتی می توان گیاه را در میزبان های متفاوتی رشد داد.

    کلید واژگان: کاسکوتا, فعالیت آنتی اکسیدانی, فلاونوئید, FRAP, DPPH
    Samaneh Asadi, Shirin Moradkhani*
    Introduction

    Cuscuta, (Ces as Persian name) is a parasitic plant with different biological effects and applications. The metabolic profile and effects of the Ces depend on the host on which it grows. Its main components are phenols and flavonoids. Considering the antioxidant effects of these compounds, the purpose of this research was to investigate the antioxidant activities and total phenolic and flavonoid contents of Cuscuta as well as Mellissa officinalis and Alhaji murarum as hosts.

    Methods

      Aqueous, hydroalcoholic extracts of the Cuscuta grown on two hosts were prepared separately. Hydroalcoholic extracts of host plants were also prepared. Total phenolic and flavonoid contents were evaluated using Folin- Ciocalteu reagent and aluminum chloride colorimetric assays, respectively. In order to investigate the antioxidant activity, the ability of extracts to scavenge DPPH free radical (DPPH 2, 2-(diphenyl-1-picrylhydrazyl) and their capacity to reduce iron 3+ion were measured by FRAP method.

    Results

    The results showed that all the examined extracts have significant phenolic and flavonoid contents. The highest antioxidant activity was observed in hydroalcoholic extracts, which was proportional to the amount of phenolic and flavonoid contents in the extracts. In addition, the extracts of host plants were richer than the parasite extracts. The extract of Mellissa officinalis showed better effects than Alhaji murarum in all of four investigated factors.

    Conclusion

    According to the findings of the present study, the hydroalcoholic extracts of the Cuscuta plants are rich in phenolic and flavonoid compounds, which may be the cause of the antioxidant activity. Of course, the compounds and effects of Cuscuta depend on the host. In future studies, the plant can be grown in different hosts.

    Keywords: Cuscuta, Antioxidant Activity, Flavonoid, FRAP, DPPH
  • Omotayo Ilesanmi*, Mercy Inala, Abiodun Ridwan
    Background

    Antiaris africana has been shown to protect against several neurotoxins. This study investigated the neuroprotective effect of the ethylacetate fraction of A. africana (EFA) against sodium azide neurotocity (NaN3).

    Methods

    The corpora striata from the brains of 30 male Wistar rats were removed and incubated with varying concentrations of EFA in the presence or absence of NaN3. The protective effect of EFA was assessed by measuring the concentrations and activities of different mitochondrial respiratory enzymes (MRE) (NADH cytochrome C reductase, NADH succinate dehydrogenase, succinate cytochrome C reductase), neurotransmitters (acetylcholinesterase), reduced glutathione, malondialdehyde, protein carbonyl, lactate dehydrogenase, and monoamine oxidase.

    Results

    The results indicated that NaN3 inhibited the activities of the MRE as compared to that of the controls (P<0.05).  It released lactate dehydrogenase from the striata, increased the activity of acetylcholinesterase, caused oxidative stress, and increased monoamine oxidase activity as compared to those of the control (P<0.05). The observed toxicity effect of NaN3 was prevented by all of the administered concentrations of EFA.

    Conclusion

    Our current findings support the fact that A. africana fraction was able to protect the mitochondrial enzymes involved in the respiratory chain, improve the redox status and prevent leakage of enzymes from the brain tissue, which demonstrated the efficacy of A. africana in preventing the toxic effect of NaN3 on rat brain cells and tissue.

    Keywords: Antiaris africana, flavonoid, sodium azide, striatum, neurotoxicity
  • صبا صفری جعفرآباد، سیف الله بهرامی کیا*، فرانک هادی، حدیث اسدالهی، شیما مستعد، فاطمه زرینی
    مقدمه

    در این تحقیق اثر حلال (آبی و هیدروالکلی) عصاره گیری بر محتوای ترکیبات فنولی، فلاونوییدی و فعالیت آنتی اکسیدانی شش گیاه دارویی مختلف شامل بلوط ایرانی، آویشن شیرازی، بابونه آلمانی، مریم نخودی، نسترن زرد و زرشک کوهی مورد بررسی قرار گرفت.

    مواد و روش ها

    برای سنجش میزان فنول و فلاونویید به ترتیب از معرف های فولین سیوکالتیو و کلرید آلومینیوم و برای اندازه گیری پتانسیل آنتی اکسیدانی از روش DPPH استفاده شد. میزان محتوی ترکیبات فنولی و فلاونوییدی به ترتیب به صورت میلی گرم معادل گالیک اسید و کاتچین به ازای هر گرم از وزن خشک گیاه محاسبه گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه 14 استفاده شد.  

    یافته ها

    با توجه به نتایج مطالعه، میزان فنول و فلاونویید در عصاره هیدروالکلی جفت بلوط، نسترن زرد، آویشن شیرازی، آرد بلوط، بابونه آلمانی و زرشک کوهی بیشتر از عصاره آبی بود و این اختلاف از نظر آماری معنی دار بود(001/0< P). بیشترین میزان فنول و فلاونویید به ترتیب مربوط به عصاره هیدروالکلی جفت بلوط با مقادیر mg/g 5/2±2/310 و mg/g 0/1 ± 2/241 و کمترین مقدار مربوط به عصاره آبی بابونه آلمانی (mg/g 1/1±1/53) و عصاره آبی آرد بلوط (mg/g5/1 ± 9/23) بود. بیشترین فعالیت آنتی اکسیدانی(IC50)  مربوط به عصاره هیدروالکلی جفت بلوط (µg/ml4/1±4/39) و کمترین مربوط به عصاره آبی بابونه آلمانی (µg/ml3/3±3/315) بود.

    بحث و نتیجه گیری

    نتایج تحقیق حاضر نشان داد که نوع حلال استفاده شده برای عصاره گیری گیاهان تاثیر زیادی بر جداسازی ترکیبات فنول و فلاونویید، مقدار و هم چنین فعالیت آنتی اکسیدانی آنها دارد.

    کلید واژگان: آنتی اکسیدان, حلال, عصاره گیری, فنول, فلاونوئید, مواد موثره
    Saba Safari, Seifollah Bahramikia*, Faranak Hadi, Hadis Asadolahi, Shima Mostaed, Fatemeh Zarini
    Background

    In the present study, the solvent effect (aqueous and hydroalcoholic) of the extraction on the content of phenol, flavonoid, and the antioxidant activity of six medicinal plants, including Persian oak fruit hull (Quercus brantii), Zataria multiflora, German Matricaria chamomilla, Teucrium polium, Rosa foetida Herrm, and mountain barberry (Berberis integerrima) was investigated.

    Materials and Methods

    To measure phenol and flavonoid content, folin ciocaltio and aluminum chloride reagents were used, respectively, and to measure the antioxidant potential, the DPPH method was used. The content of phenol and flavonoid compounds was calculated as mg equivalent of gallic acid and catechin per gram of dry weight of the plant, respectively. The collected data was analyzed in SPSS software (version 14).

    Results

    According to the obtained results, the amount of phenol and flavonoid in the hydroalcoholic extract of oak fruit hull Quercus brantii, Zataria multiflora, German Matricaria chamomilla, and mountain barberry was more than the aqueous extract, and this difference was statistically significant (P<0.001). The highest content of phenol and flavonoid were related to the hydroalcoholic extract of oak by 310.2 ± 2.5 mg/g and 241.2 ± 1 mg/g, respectively, and the lowest amounts were related to the aqueous extract of Matricaria chamomilla (53.1±1.1 mg/g) and the aqueous extract of acorn (23.9±1.5 mg/g), respectively. The highest antioxidant activity (IC50) was related to oak fruit-hull hydroalcoholic extract (39.1±4.4 µg/ml), and the lowest was related to the aqueous extract of Matricaria chamomilla (315.3±3.3 µg/ml).

    Conclusion

    The findings of this study showed that the solvent used to extract plants is a significant factor in separation of phenol and flavonoid compounds as well as their antioxidant activity.

    Keywords: Antioxidant, Effective compounds, Extraction, Flavonoid, Phenol, Solvent
  • محمد مسجدی، لیلا ناطقی*، فاطمه کاویان
    مقدمه

    هدف از این مطالعه بررسی امکان جایگزینی نیتریت سدیم با عصاره گانودرما لوسیدیوم  (GLE)در فرمولاسیون مارتادلا بود. 

    مواد و روش ها

    بدین منظور مقدار نیتریت سدیم مجاز در مارتادلا (ppm120) با عصاره گانودرما لوسیدیوم (GLE)  در مقادیر (25، 50، 75 و 100 درصد) به همراه ppm  50 رنگدانه کارمین (CP) و بدون رنگدانه کارمین جایگزین گردید. بنابراین 10 تیمار مطابق با طرح کاملا تصادفی طراحی گردید و  میزان فلاونویید، فنل کل، IC50، خصوصیات رنگی b*, L*)  , *a)، میکروبی (شمارش کلی میکروبی، کپک و مخمر، کلی فرم ها، کلستردیوم پرفرینجنس ، استافیلوکوکوس اوریوس) آنها در روزهای 1، 25 و 50 ام نگهداری در دمای Cº 4 مورد ارزیابی قرار گرفت.

    یافته ها

    نتایج نشان داد با افزایش درصد جایگزینی  (GLE) به جای نیتریت سدیم و استفاده از  (CP) میزان فلاونویید، فنل کل افزایش و IC50 کاهش یافت. با افزایش درصد جایگزینی  (GLE) به جای نیتریت سدیم a* ،L* کاهش و b* افزایش پیدا کرد. شایان ذکر است میزان کپک و مخمر  و شمارش کلی در تمامی نمونه های مورد آزمون در تمامی بازه های زمانی در محدوده قابل قبول استاندارد ملی ایران (شماره 2303) بود و کلی فرم ها، کلستردیوم پرفرینجنس ، استافیلوکوکوس اوریوس در هیچ یک از نمونه های مورد بررسی در تمامی بازه های زمانی مشاهده نگردید.

    نتیجه گیری

    نتایج این پژوهش نشان داد با استفاده از (GLE) به همراه (CP) به جای تمام یا بخشی از نیتریت سدیم مصرفی در فرمولاسیون  مارتادلا می توان جایگزین نمود بدون اینکه اثر نامطلوب بر خصوصیات کیفی و میکروبی محصول داشته باشد.

    کلید واژگان: قارچ گانودرما لوسیدیوم, نیتریت سدیم, مارتادلا, خواص میکروبی, فنل کل, فلاونوئید, IC50
    Mohammad Masjedi, Leila Nateghi *, Fatemeh Kavain
    Introduction

    The aim of this study was to investigate the possibility of replacing sodium nitrite with Ganoderma Lucidium extract (GLE) in Martadella formulation.

    Materials and Methods

    In order to, concentration of sodium nitrite allowed in Martadella (ppm 120) was replaced by Ganoderma Lucidium extract at different concentration (25, 50, 75 and 100%) with 50 ppm carmine pigment (CP) and without carmine pigment. Therefore, 10 treatments were designed according to a completely randomized design and the amount of flavonoid, total phenol, IC50, color characteristics )b*, L*, a*), microbial (total microbial count, mold and yeast, coliforms, Clostridium perfringens , Staphylococcus aureus) were evaluated on the 1st, 25th and 50th days of storage at 4°C.

    Results

    The results showed that with the increase in replacement percentage (GLE) the amount of flavonoid, total phenol increased and IC50 decresed. Also, with the increase of replacement percentage (GLE), a* and L* decreased and b* increased. The amount of mold and yeast and the total count in all the tested samples were within the acceptable range of the national standard of Iran (No. 2303) and coliforms, Clostridium perfringens, and Staphylococcus aureus were not observed in any of the tested samples.

    Conclusion

    The results of this research indicated that by using (GLE) along with (CP) it can be used instead of all or part of the sodium nitrite used in Martadella formulation might be replaced, without having an adverse effect on the quality and microbial properties of the product.

    Keywords: Ganoderma Lucidium mushroom, Sodium Nitrite, Martadella, Microbial Properties, total phenol, Flavonoid, IC50
  • Mehrdad Faizia, Reza Khazaee, Faraz Mojab, Reza Jahania *

    The prevalence of psychiatric disorders namely depression, anxiety, and sleep disturbances has been increased worldwide, particularly during the COVID-19 pandemic. In this regard, the interest of recent investigations is moved toward phytomedicines and bioactive substances derived from natural sources. Although Tilia platyphyllos Scop. contains high amounts of phenolic compounds such as quercetin, kaempferol, and catechin, there is no study on the possible effects of its extract on psychological disorders. The present study was carried out to determine the antidepressant-like, anxiolytic, and sedative-hypnotic effects of the hydroethanolic extract of T. platyphyllos leaves using forced swimming test (FST), tail suspension test (TST), elevated plus maze test (EPMT), pentobarbital-induced loss of righting reflex test and open field test (OFT). Following the ethanolic extraction of T. platyphyllos leaves, the extraction yield was 14% and the total phenolic and total flavonoid contents were found to be 135.23 ± 0.14 mg gallic acid equivalent/g dry extract and 19.02 ± 0.03 mg rutin equivalent/g dry extract, respectively. Both FTS and TST revealed a significant antidepressant-like activity for the tested extract at 400 mg/kg compared to the control group. In addition, the anxiolytic activity of the extract was proven through OFT and EPMT in the same dose. Finally, T. platyphyllos extract at 200 mg/kg and 400 mg/kg significantly increased the sleeping time when compared to the control group reflecting its potential hypnotic activity. Co-administration of T. platyphyllos extract at 400 mg/kg and flumazenil as the GABA-A receptor antagonist decreased the sleeping time but the observed effect was not statistically significant. Therefore, we cannot completely rule out the involvement of GABA-A receptors in the hypnotic activity of the extract. The biological results presented here led us to conclude that T. platyphyllos extract can be a prominent source of antidepressant, anxiolytic and hypnotic agents. Probably, the main phenolic compounds of T. platyphyllos such as quercetin, kaempferol, and catechin are involved in the observed effects. However, there is still a great need for additional investigations on the exact mechanisms.

    Keywords: Anxiety, Depression, Flavonoid, Insomnia, Mice, Phenolic content, T. platyphyllos
  • Ufuk Şenel *, Halil Ibrahim Tanriverdi *, Sema Tanriverdi, Hilal Irmak Sapmaz, Ali Akbaş, Fikret Gevrek
    Background

     Necrotizing enterocolitis (NEC) is a serious intestinal illness in newborns.

    Objectives

     We aimed to investigate the potential protective effects of hesperidin (Hsd) and diosmin on NEC.

    Methods

     Thirty newborn rats were divided into 3 groups: the control group (n = 10), the NEC group (n = 10), and the treatment group (n = 10). The treatment group was given 100 mg/kg of the flavonoid by oral gavage twice daily. On day 5 of the study, animals were sacrificed under anesthesia. After laparotomy, the tissue samples were obtained from the stomach, cecum, and ileum. NEC scoring was performed histopathologically. Apoptotic changes were evaluated by TUNEL (terminal deoxynucleotidyl transferase–mediated biotin–deoxyuridine triphosphate nick-end labeling) staining. Furthermore, levels of oxidants and antioxidants were determined by biochemical analyzes of the tissues.

    Results

     Glutathione peroxidase (GSH-Px) activity and malondialdehyde (MDA) levels were significantly higher in the NEC group than in the control group in all gastrointestinal tract regions examined. Similar to the control group, GSH-Px and MDA were found to be low only in the cecum in the group treated with flavonoids. NEC damage score and apoptotic index in all 3 regions examined were significantly higher in the NEC group than in the control and treatment groups.
    The apoptotic index values in the treatment group were similar in the stomach and cecum, and the NEC damage score was similar to those in the control group only in the cecum.

    Conclusions

     Hsd and diosmin treatment significantly reduces the severity of NEC-induced damage and apoptotic cell death, especially in the cecum.

    Keywords: Flavonoid, Hesperidin, Diosmin, Necrotizing Enterocolitis
  • فرشته طالب پور امیری، فاطمه میرزائی، پریا فدائی حیدرآبادی، رضا عنایتی فرد، حمیدرضا گلی، سمیه شاهانی*
    هدف

    گیاه شمشاد خزری به صورت سنتی در درمان اختلالات پوستی از جمله زخم استفاده می شود و مطالعات اخیر نشان دهنده پتانسیل درمانی برخی از گونه های شمشاد در ترمیم زخم پوستی می باشد. در این مطالعه اثر پماد حاوی عصاره متانولی برگ شمشاد خزری، بر ترمیم زخم تمام ضخامت حاد پوستی در مدل موش صحرایی بررسی شد.

    مواد و روش ها

    زخم هایی با ضخامت کامل پوست با استفاده از اسکالپل در ناحیه پشت گردن تعداد 32 موش صحرایی ویستار (250-300 گرم) ایجاد شد که به طور تصادفی به چهار گروه تقسیم شدند: I؛ کنترل، II؛ پایه پماد (اوسرین)، III؛ کرم 1 درصد فنی تویین، IV؛ پماد 5 درصد حاوی عصاره متانولی شمشاد خزری. جهت بررسی هیستوپاتولوژیکی، کرایتریاهای زخم در روز دوازدهم بر اساس روش Abramov score ارزیابی شدند. رسوب الیاف کلاژن در بافت پوست با استفاده از رنگ آمیزی تری کروم ماسون تعیین شد. جهت اندازه گیری میزان تام فنول و فلاونویید در عصاره، از روش اسپکتروفتومتری استفاده شد.

    یافته ها

    بر اساس مشاهدات ماکروسکوپی، پماد گیاهی سبب افزایش بسته شدن زخم در گروه تحت درمان نسبت به گروه کنترل شد. پماد گیاهی مشابه با کرم فنی تویین، سبب افزایش معنادار (05/0P<) رسوب کلاژن، تشکیل اپیدرم و کراتین، نورگزایی و بلوغ فیبروبلاست در مقایسه با گروه کنترل گردید. اثرات ضد میکروبی عصاره با استفاده از روش دیسک آگار دیفیوژن مشاهده نشد.

    نتیجه گیری

    به نظر می رسد که اثرات ترمیم زخم مشاهده شده از گیاه شمشاد خزری، عمدتا به علت وجود ترکیبات فلاونوییدی موجود در عصاره گیاه باشد.

    کلید واژگان: ترمیم زخم, هیستوپاتولوژی, شمشاد خزری, فلاونوئید, موش صحرایی
    Fereshteh Talebpour Amiri, Fatemeh Mirzaee, Paria Fadaee Heydarabadi, Reza Enayatifard, Hamidreza Goli, Somayeh Shahani*
    Introduction

    Buxus hyrcana Pojark. has been traditionally used for the treatment of skin disorders including wound injuries and recent studies have shown the therapeutic potential of some Buxus species in healing skin wounds. In this study, the effect of an ointment containing methanolic extract of B. hyrcana leaves was evaluated on the full-thickness wound healing in a rat model.

    Materials and Methods

    The full-thickness wound was made with a scalpel on the dorsum cervical area of 32 Wistar rats (weighing 250-300 g). The animals were randomly divided into four groups: I; control, II; ointment base (eucerin), III; 1 % phenytoin cream, and IV; 5 % B. hyrcana methanolic extract ointment. For histopathological assessment, wound criteria were evaluated on the 12th day of treatment according to the Abramov score method. The collagen fiber deposition in the skin tissue was determined using Masson’s trichrome staining. The spectrophotometric analysis was performed to evaluate the total phenol and total flavonoid content of the extract.

    Results

    Based on macroscopic observations, herbal ointment increased wound closure in the treatment group compared to the control group. In this way, the collagen deposition, epidermal and keratin formation, neovascularization, and fibroblast maturation increased significantly (P<0.05) with the herbal ointment, the same as the phenytoin group. The extract did not show any antimicrobial effect using the disc agar diffusion method.

    Conclusion

    The observed wound-healing effect of B. hyrcana seems to be mainly due to the presence of flavonoid compounds in the plant extract.

    Keywords: Wound healing, Histopathology, Buxus hyrcana, Flavonoid, Rat
  • Nasrin Choobkar, Abdoreza Aghajani, Shapour Kakoolaki, Pooneh Amini Geram, Mahya Rezaeemanesh

    Recently, there has been increasing interest in medicinal plants, due to their content of health-promoting compounds, e.g., phenolics. Hence, this study aims to estimate the antioxidant andantibacterial properties of Soraneh (Allium saralicum R.M. Fritsch)and Pichkeh(Allium longisepalum)extracts as a Iranian medicinal plants. The study was done by 2,2-diphenyl-2-picrylhydrazyl (DPPH) assays, total phenolic content, total flavonoid content and antibacterial effects of the herbal extracts were determined.According to results, the highest total phenolic content (1.187±0.012mgGAE/g) was obtained in aqueous extract of Pichkeh. The highest total flavonoid content(1.193±0.004mgRE/g) and the antioxidant activity (5.93±0.07%) were found for hydroalcoholicextract of Soraneh and Pichkeh,respectively. In disk-diffusion test, for two extracts, the highest and lowest antibacterial effect was observed for L.monocytogenesand S. aureus, respectively. Soraneh extract had the highest and the lowest antibacterial effect on L.monocytogenesand P.aeruginosa,respectively.In the well-diffusion method, Pichkehextract had the highest antibacterial effect on S.aureus. For the Soraneh extract, the highest effect was related to B. cereus, andthere was also no detectable colony of S.aureus, P.aeruginosaand S.enterica. The results of present comprehensive analysis demonstrated that Soraneh and Pichkeh leaves possess high phenolic, flavonoid contents and potential antioxidant and antibacterial activity, and could be used as a viable source of bioactive compounds and might be exploited for functional foods and neutraceutical applications.

    Keywords: Antioxidant, A. longisepalum, A.saralicum, Flavonoid, Phenol, Antibacteria
  • طوبی عبدی زاده*
    مقدمه

    کووید-19 بیماری عفونی تنفسی حاد است که توسط ویروس SARS-CoV-2 ایجاد می شود و با توجه به شیوع سریع بیماری و علی رغم پیشرفت علمی انجام شده در توسعه واکسن، نیاز فوری به کشف داروهای ضدویروسی برای عملکرد بهتر در برابر سویه های جدید کروناویروس ها وجود دارد. در این تحقیق اثربخشی کویرستین و آنالوگ هایش بر آنزیم پروتیاز اصلی کووید-19 ارزیابی شد.

    مواد و روش ها

    در این پژوهش توصیفی-تحلیلی، برای بررسی بیوانفورماتیکی، ساختار سه بعدی آنالوگ های کویرستین (20 ترکیب)، داروهای استاندارد (ریتوناویر و لوپیناویر) و آنزیم پروتیاز اصلی کووید-19 به ترتیب از پایگاه داده های PubChem و PDB دریافت گردید. مطالعات داکینگ مولکولی ترکیبات روی پروتیاز اصلی با استفاده از نرم افزار MOE.2014 انجام شد؛ سپس خصوصیات فیزیکوشیمیایی و فعالیت بیولوژی ترکیبات با استفاده از نرم افزارهای Swiss ADME، PASS وSwiss Target Prediction پیش بینی گردید.

    یافته ها: 

    یافته های مطالعه حاضر نشان داد که مهم ترین پیوند های درگیر در اتصال دارو با گیرنده، پیوند هیدروژنی، برهمکنش های هیدروفوب و π-π هستند. بهترین نتایج داکینگ مربوط به ترکیبات Baicalein، Genistein، Naringenin و Quercetin با داشتن انرژی اتصال قوی (83/12- تا 54/13- کیلوکالری بر مول)، در مقایسه با داروهای ریتوناویر و لوپیناویر است. این ترکیبات برای اتصال با آمینواسیدهای کاتالیتیکی His41 و Cys145 و دیگر آمینواسیدهای کلیدی جایگاه فعال آنزیم پروتیاز اصلی تمایل بیشتری دارند.

    بحث و نتیجه گیری: 

    بر اساس نتایج به دست آمده از مطالعات بیوانفورماتیکی، آنالوگ های کویرستین به سبب قرارگیری مناسب در جایگاه فعال آنزیم پروتیاز اصلی کووید-19، مهار موثرتری را نسبت به داروهای شیمیایی استاندارد ایجاد می کنند و می توانند کاندید های مناسبی برای بررسی های in vitro و in vivo باشند.

    کلید واژگان: فلاونوئید, مطالعات بیوانفورماتیک, ویروس SARS-CoV-2, خصوصیات فیزیکوشیمیایی
    Tooba Abdizadeh*
    Introduction

    COVID-19 is an acute respiratory infectious disease caused by the SARS-CoV-2 virus. There is an urgent need to discover antiviral drugs for better performance against new strains of coronaviruses (CoVs) due to the rapid spread of the disease despite scientific advances in vaccine development. This study aimed to evaluate the efficacy of quercetin and its analogues on the COVID-19 Mpro enzyme.

    Material & Methods

    In this descriptive-analytical study, the three-dimensional structures of quercetin analogues (20 compounds), standard drugs (ritonavir and lopinavir), and the COVID-19 Mpro enzyme were obtained from PubChem and PDB databases for bioinformatics study, respectively. Molecular docking studies of the compounds on the Mpro were performed using MOE-2014 software. Afterward, the physicochemical properties and biological activity of the compounds were predicted using Swiss ADME, PASS, and Swiss Target Prediction software.

    Findings

    The findings of the present study showed that the most important bonds involved in drug-receptor binding are hydrogen, hydrophobic, and π-π interaction bonds. The best docking results were obtained for Baicalein, Genistein, Naringenin, and Quercetin compounds with strong binding energy (-12.83 to -13.54 kcal/mol), compared to ritonavir and lopinavir. These compounds have a greater tendency to bind to the catalytic amino acids His41 and Cys145 and other key amino acids of the active site of the COVID-19 Mpro enzyme.

    Discussion & Conclusion

    Based on the results of bioinformatics studies, quercetin analogues had more effective inhibition than standard chemical drugs due to their suitable placement in the active site of the main protease enzyme of COVID-19 and can be good candidates for in vitro and in vivo studies.

    Keywords: SARS-CoV-2, Flavonoid, Bioinformatics Studies, Physicochemical properties
  • پریچهر حناچی*، رویا صحت، ریحانه رمضانی
    مقدمه
    عصاره های گیاهی و ترکیبات فنلی و فلاونوییدی آنها دارای خواص ضد میکروبی و ضد سرطانی شناخته شده ایی هستند اما روش های استخراج و نیز حلال های مختلف می تواند روی خواص آنها اثرگذار باشد. هدف از انجام این مطالعه بررسی برخی ترکیبات بیولوژیک گیاه گل حنا و مقایسه آن با گیاه بادرنجبویه بود.
    روش کار
    گیاهان از بازار گل محلاتی تهران در سال 1397 تهیه شده و پس از جداسازی اجزای آن و خشک کردن در سایه (رطوبت کمتر از 1%) آسیاب گردید. پس از تهیه عصاره های مختلف از جمله اتانل و متانول، آب و استون به روش خیساندن و اولتراسونیک، به بررسی ترکیبات بیوشیمیایی و مقایسه آن پرداخته شد. تعیین میزان ترکیبات فنلی کل به روش رنگ سنجی Folin-Ciocalteu و تعیین محتوای فلاونوییدی کل به روش رنگ سنجی آلومینیوم کلرید و سنجش میزان آنتوسیانین و کاروتنویید کل در این پژوهش انجام گرفت.
    نتایج
    نتایج نشان داد که روش عصاره گیری خیساندن نسبت به اولتراسونیک در استخراج مواد گیاهان مورد مطالعه موثرتر است و ترکیب اتانول/ متانول با درصد خلوص (نسبت 1 به 1) 70 درصد به عنوان مناسب ترین حلال می باشد. بادرنجبویه دارای محتوای فلاونوییدی بیش تر به میزان 01/ 1± 75/8 میلیگرم/میلی لیتر  و برگ حنا محتوای فنلی بیشتری به میزان  2/0± 66/12 میلی گرم/میلی لیتر  نسبت به دو ترکیب دیگر داشت. گل حنا به علت ترکیب رنگی خود، حاوی آنتوسیانین بیش تر  به میزان 02/0± 09/2 میلی مول/گرم  نسبت به دو ترکیب دیگر بود و از بادرنجبویه کاروتنویید بیش تری به مقدار 06/0± 07/5  میلی گرم/میلی لیتر  استخراج گردید.
    نتیجه گیری
    عصاره گیاهان مورد مطالعه، حاوی میزان قابل توجه ترکیبات آنتی اکسیدانی می باشد؛ لذا توصیه می شود تحقیقات بیش تری در زمینه شناسایی کامل این ترکیبات و قدرت آنتی اکسیدانی آن ها انجام گیرد.
    کلید واژگان: بادرنجبویه, حنا, فنل, فلاونویید, آنتوسیانین, کاروتنوئید
    Parichehr Hanachi *, Roya Sehat, Reihaneh Ramezani
    Introduction
    Plant extracts and their phenolic and flavonoid compounds have known anti-microbial and anti-cancer properties, but extraction methods and solvents can affect their properties. The aim of this study was to evaluate and comparison of the biological properties of Impatiens walleriana and Melissa officinalis.
    Materials and Methods
    Plants were prepared from Tehran local flower market in 2018, isolated, dried in shade (less than 1% moisture) and milled. After preparation of various extracts including ethanol / methanol, aqueous and acetone by maceration and ultrasonic methods, the compounds were examined. The biochemical compounds were compared. Compounds include total phenolic content determined by Folin-Ciocalteu method, total flavonoid content by aluminum chloride method, anthocyanin and total carotenoids by colorimeter methods. The results showed that the maceration extract method was superior to the ultrasonic extraction in studied plants and ethanol / methanol with purity (1: 1 ratio) of 70% was selected as the most suitable solvent.
    Results
    Melissa officinalis had higher flavonoid content of  8.75±1.01 mg / g DW and Impatiens walleriana leaf had more phenolic content of 12.66 ± 0.2 mg / g DW than the other two compounds. Impatiens walleriana flowers had more anthocyanins due to their color composition (2.09 ± 0.02 µmol / g DW) than the other two compounds and Melissa officinalis contained the most carotenoid (5.07 ± 0.06 mg / g DW).
    Conclusion
    Extracts of the studied plants contain significant (P<0.05)  amount of antioxidant compounds. Therefore, further research is recommended to fully identify these compounds and their antioxidant potency.
    Keywords: Anthocyanin, Carotenoids, Flavonoid, Impatiens walleriana, Melissa officinalis, Phenolic
  • مجید حاجی زاده، محمد آزادبخت، حسین عسگری راد، قاسم رحمت پوررکنی، مولود فخری*، فاطمه میرزائی
    سابقه و هدف

    اختلال موخوره به همراه شکنندگی و ریزش مو از جمله مشکلات رایجی است که اکثر افراد به آن دچار می شوند. با این وجود هنوز درمان مشخص و کارآمدی در بازار دارویی برای این اختلال وجود ندارد. هدف از این مطالعه، بررسی اثر ژل عصاره دانه گیاه شنبلیله در درمان موخوره در یک کارآزمایی بالینی تصادفی کنترل شده با پلاسبو بود.

    مواد و روش ها:

     این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی دوسویه کور کنترل شده با گروه دریافت کننده پلاسبو بر روی 60 بیمار مبتلا به اختلال موخوره در کلینیک طوبی دانشگاه علوم پزشکی مازندران انجام پذیرفت. بیماران به دو گروه ژل پلاسبو و ژل دارو تقسیم شدند. عصاره در غلظت 500 میکروگرم بر میلی لیتر آماده شد و دوره درمان 2 ماه بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون T مستقل، T زوجی، فیشر و معادلات برآوردی تعمیم یافته استفاده شد.

    یافته ها: 

    در روند درمان به طور میانگین میزان دو شاخه شدن مو در گروه درمانی در مقایسه با گروه پلاسبو به صورت معنی دار (0/001>P) کاهش یافت. سایر فاکتورها اعم از خشکی، شکنندگی و ریزش موها نیز در گروه درمانی نسبت به گروه پلاسبو روندهای کاهشی قابل توجهی (به ترتیب با معنی داری 0/001 P≤ ، 0/001>P و 0/042=P) از خود نشان دادند.

    استنتاج

    اثرات مطلوب مشاهده شده از ژل دانه گیاه شنبلیله در کاهش بروز موخوره در بیماران، احتمالا به دلیل وجود دیوسژنین و سایر ساپونین های استروییدی با اثرات آنتی اکسیدانتی و ضد التهابی است.

    کلید واژگان: شنبلیله, موخوره, ژل گیاهی, فلاونوئید, دیوسژنین
    Majid Hajizadeh, Mohammad Azadbakht, Hossein Asgarirad, Ghasem Rahmatpour Rokni, Moloud Fakhri*, Fatemeh Mirzaee
    Background and purpose

    Trichoptilosis with fragility and hair loss is a common disorder, but, still there is no specific and effective treatment for this condition. The aim of this study was to evaluate the efficacy of gel from the seed of Trigonella foenum-graceum L. in prevention of trichoptilosis in people with trichoptilosis.

    Materials and methods

    A double-blind placebo controlled clinical trial was carried out in 60 people with trichoptilosis in Sari Touba Clinic affiliated with Mazandaran University of Medical Sciences. The participants received either T. foenum-graceum seed gel or placebo gel. The extract was prepared at 500 μg/ml and the treatment period was two months. Data were analyzed using Independent t-test, Paired t-test, Fisher's exact test, and Generalized estimating equations.

    Results

    In this study, the average rate of hair splitting in experimental group decreased significantly compared with the placebo group (P<0.001). Other factors such as dryness, fragility, and hair loss showed considerable decreasing rate in experimental group compared to the placebo group (P≤0.001, P<0.001, and P=0.042, respectively)

    Conclusion

    The positive effects of the herbal gel in reducing the incidence of trichoptilosis may probably be due to the presence of diosgenin and other steroidal saponins with antioxidant and anti-inflammatory effects.

    Keywords: Trigonella foenum-graceum, trichoptilosis, herbal gel, flavonoid, diosgenin
  • Alireza Jahangirifard, Seyed Bashir Mirtajani, Mani Karimzadeh, Masoud Forouzmehr, Arda Kiani, Mahtab Moradi, Sanaz Soleimani, Mohammadhossein Bezadmoghadam, Atefeh Abedini *
    Background
    Hesperidin is a secondary metabolite of the flavonoid group. Due to its antioxidant, anti-inflammatory and anti-viral properties, it can be helpful as a treatment option for patients with COVID 19.
    Methods
    This study was conducted as a clinical trial in Masih Daneshvari Hospital in Tehran. After providing complete explanations and obtaining written consent, patients with new coronavirus (COVID-19) were included in the study if they met the inclusion criteria.  20 patients with the new coronavirus (COVID-19) were included in the study. Patients were then randomly divided into hesperidin and control groups. Patients in the hesperidin group received 1 mg of hesperidin orally intravenously every 6 hours for 5 days, whereas in the control group, they did not. Then, the desired variables were measured during the research period. Patients were monitored for adverse drug reactions based on clinical symptoms and signs. The results were evaluated with regard to the design of the questionnaire and its completion using t-test and SPSS16 software.
    Results
    Patients with equal gender ratio were studied and diabetes mellitus with a prevalence of 60% had the highest prevalence among patients. On the other hand, 85% of these patients presented with bilateral lung involvement. Using hesperidin decreased lymphocytes, CRP, ESR, LDH, D-dimer, and IL-6 and increased WBC, Hb and Plt. None of the mentioned changes were significant (p>0.05).
    Conclusion
    Utilizing hesperidin could not cause significant changes in the level of immunological and inflammatory factors in patients with COVID 19.
    Keywords: COVID19, hesperidin, Flavonoid, anti-inflammatory, Immunological factors
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال