به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
فهرست مطالب

مینا سیف زاده

  • مینا سیف زاده، مهرداد نصری تجن*، رضا طاعتی

    باکتری های لاکتوباسیلوس در روده ماهی ها به عنوان محافظت کننده بیولوژیک عمل کرده و می توانند منجر به بهبود سلامت گوشت ماهیان بعد از صید شوند از این رو افزایش تعداد آن ها در روده حائز اهمیت تلقی می گردد. مطالعه حاضر با اهداف ارزیابی تاثیر بایومین روی تعداد کلی باکتری ها و لاکتوباسیلوس روده بستر و استرلیاد، میزان رشد و مقایسه آن ها با شاهد صورت پذیرفت. تیمارها شامل ماهی های تغذیه شده با سطوح صفر، 1، 5/1 و 2 گرم/کیلوگرم بایومین بودند. 72 عدد ماهی از هر گونه با میانگین وزنی 48 و 86 گرم بر اساس 5 درصد وزن به صورت دستی طی60 روز تغذیه شدند. در انتهای پرورش طول (50/44 - 95/30 سانتی متر) و وزن (36/374 - 76/112 گرم) در استرلیاد و بستر در مقدار 2 درصد در مقایسه با سایر تیمارها افزایش معنی دار نشان دادند. با افزایش مقدار بایومین جیره علیرغم کاهش تعداد کلی باکتری ها، باکتری های لاکتوباسیلوس افزایش یافت (05/0P>). تعداد کلی باکتری ها بین استرلیاد (41/4 - 21/4 CFU) و بستر (49/4 - 32/4 (CFU در 2 - 1 درصد بایومین در مقایسه با شاهد (58/4 - 49/4CFU) تفاوت معنی دار نشان ندادند (05/0>p). در همین سطوح در استرلیاد (89/1 - 46/1CFU) و بستر (94/1- 49/1CFU) نسبت به شاهد (45/1-39/1CFU) تعداد باکتری های لاکتوباسیلوس بیشتری مشاهده شد (05/0>p). عوامل باکتریایی بین تیمارهای آزمایشی تفاوت معنی دار نداشتند (05/0>p). از آن جا که کاربرد بایومین در سطح 2 درصد تعداد باکتری های لاکتوباسیلوس روده را در ماهی ها نسبت به شاهد افزایش داد و منجر به افزایش رشد ماهی ها شد، از این رو کاربرد آن برای تغذیه آبزیان توصیه می شود.

    کلید واژگان: ماهی خاویاری بستر, ماهی استرلیاد, بایومین پی. ای. پی, فلور باکتریایی روده, باکتری های لاکتوباسیلوس
    Mina Seifzadeh, Mehrdad Nasri-Tajan *, Reza Taati

    Lactobacillus in the intestine of fish act as biological protector and can lead to the improvement of the health of meat after catching, therefore increasing their number in the intestine is considered important. The aims of this study were evaluating the effect of biomin on the total bacterial counts and Lactobacillus in the Bester and Sterlet intestine, their growth rate, and comparing them with the control. The treatments included fish fed with zero (control), 1, 1.5, and 2 g/kg biomin. 72 fish of each species with an average weight of 48 and 86 g based on 5% weight were fed by hand for 60 days. At the end of farming period, the length (44.50-30.95 cm) and weight (112.76 - 374.36g) showed a significant increase in the 2% Biomin compared to other treatments. With the increase in the amount of biomin in the diet, despite the decrease in total bacterial counts, Lactobacillus increased (P>0.05). Total bacterial counts between Sterlet (4.21-4.41CFU) and Bester (4.32–4.49CFU) in concentrations of 1-2% biomin compared to the control (4.49-4.58CFU) did not show a significant difference (P>0.05). At the same levels in Sterlet (1.46-1.89CFU) and Bester (1.49-1.94 CFU) compared to the control (1.39-1.45CFU) a higher of Lactobacillus was observed (P>0.05). Bacterial agents did not differ significantly between experimental treatments (P>0.05). Since the use of Biomin (2%) Lactobacillus increased in fish compared to the control and led to an increase in the growth of fish, therefore its use is recommended for feeding fish.

    Keywords: Bester Sturgeon, Biomin PEP, Intestinal Bacterial Flora, Lactobacillus Bacteria Sterlet Fish
  • سید حسن جلیلی*، مهدی آل بوفتیله، حسن اکبری، فرشته خدابنده، یزدان مرادی، معصومه رهنما سنگاچینی، مینا سیف زاده، اسماعیل صفری
    اهداف

    هدف از مطالعه حاضر تولید نان فطیر غنی شده با گوشت ماهیان قزل آلای رنگین کمان و کپور نقره ای و ارزیابی ویژگی های کیفی آن طی دوره نگهداری در دمای محیط بود.

    مواد و روش ها

    گوشت ماهیان قزل آلای رنگین کمان و کپور نقره ای با غلظت های 5، 10، 15،  20  و 25 درصد به نان فطیر اضافه و ویژگی های حسی محصول تولیدی سنجش گردید. تیمارهای منتخب به مدت 9 روز در دمای محیط نگهداری شده و در این مدت ویژگی های کیفی آنها ارزیابی شدند.

    یافته ها

    نتایج ارزیابی حسی مقدماتی نشان داد که نان های فطیر حاوی قزل آلای رنگین کمان به میزان 5 درصد و کپور نقره ای به میزان 10 درصد از نظر حسی مورد پذیرش هستند. با افزودن گوشت ماهیان، میزان پروتیین، چربی و رطوبت فطیرها افزایش یافت. نان های فطیر حاوی گوشت ماهیان طی دوره نگهداری، شاخص های TVB-N، پراکسید و بار باکتریایی کل بیشتری داشتند. از حیث شاخص طعم/مزه نان فطیر شاهد تا انتهای دوره نگهداری مورد پذیرش قرار گرفت ولی نان های فطیر غنی شده با گوشت ماهیان تنها تا روز 5 در محدوده قابل قبول بودند.

    نتیجه گیری

    می توان عنوان نمود که نان های فطیر غنی شده با گوشت هر دو ماهی به رغم ارزش غذایی بیشتر، مدت زمان ماندگاری کمتری نسبت به نان های فطیر شاهد داشتند. در بین فطیرهای غنی شده، روند تغییرات کیفی در نمونه های حاوی گوشت قزل آلا کمتر بود.

    کلید واژگان: فطیر, قزل آلای رنگین کمان, کپور نقره ای, غنی سازی, فرآوری
    Seyed Hasan Jalili*, Mehdi Alboofetileh, Hassan Akbari, Fereshteh Khodabandeh, Yazdan Moradi, Masoumeh Rahnama Sangachini, Mina Seifzadeh, Esmail Safari
    Aims

    The aim of present study was production of Fatir bread fortified with rainbow trout and silver carp meats and evaluation of its quality attributes during room temperature storage.

    Materials & Methods

    Different concentrations of cooked rainbow trout and silver carp meat (5, 10, 15, 20 and 25%) were added to the Fatir bread and sensory properties of prepared bread were measured. Then, selected treatments were stored for 9 days at room temperature and during this time the quality attributes were evaluated. 

    Findings

    Results of initial sensory evaluations were showed that the Fatir bread containing 5% of rainbow trout and 10% of silver carp were accepted. Results also demonstrated that the protein, lipid and moisture content of the bread were increased with addition of the fish meat. Fatir bread fortified with fish meat had higher TVB-N, peroxide and total viable bacteria during room storage period. In terms of flavor index, the control Fatir bread was acceptable until the end of the storage period, however, the breads fortified with fish meat were within the acceptable range until day 5.

    Conclusion

    Can be concluded that although fortified breads showed higher nutritional value, they had lower shelf life than control bread. Between fortified breads, the quality changes were lower in the bread containing rainbow trout meat.

    Keywords: Fatir bread, Rainbow trout, Silver carp, Fortification, Processing
  • یزدان مرادی، حسن نصرالله زاده ساروی*، مینا سیف زاده، مریم رضایی، غلامرضا دریانبرد، شراره فیروزکندیان

    در مقاله حاضر غلظت کل عناصر سنگین سمی از قبیل سرب، کادمیم، جیوه، و آرسنیک که از عناصر اجباری سازمان بهداشت جهانی (WHO) و سازمان کشاورزی و غذایی سازمان ملل (FAO) هستند، در بافت خوراکی ماهی سفید دریای خزر از نظر سلامت تعیین گردید. 90 عدد نمونه ماهی سفید در سه استان شمالی (گیلان، مازندران و گلستان) طی سال های 1400-1399 جمع آوری گردید. غلظت فلزات سرب، کادمیم، جیوه و آرسنیک در بافت خوراکی ماهی سفید دریای خزر (Rutilus kutum) به روش استاندارد و هضم اسیدی با دستگاه جذب اتمی با استفاده از شعله، کوره گرافیتی و بخار سرد تجزیه وتحلیل گردیدند. نتایج نشان داد که غلظت 90 درصد از کل داده ها (صدک 90%) فلزات سمی در بافت ماهی سفید به ترتیب Cd>As>Hg>Pb کاهش یافت. مقادیر کادمیم، آرسنیک، سرب و جیوه در بافت ماهی سفید به ترتیب 31/0-009/0، 15/0-001/0، 060/0-001/0، 020/0-001/0 میلی گرم بر کیلوگرم وزن تر بود. همچنین تجزیه وتحلیل آماری داده ها نشان داد که دو نوع همبستگی بین غلظت فلزات و اندازه طول کل و وزن ماهی سفید به دست آمد: برای Cd با طول کل (46/0-r=) و با وزن ماهی (51/0-r=)، برای As با طول کل (30/0r=) و با وزن ماهی (27/0r=) به ترتیب همبستگی منفی و مثبت نشان داد، اما فلزات جیوه و سرب با پارامترهای زیست سنجی، همبستگی نشان نداد. مقایسه نتایج حاضر با استانداردهای جهانی نشان داد که چهار فلز سمی کادمیم، آرسنیک، سرب و جیوه کمتر از غلظت استانداردهای WHO و FAO بوده است. یافته ها نشان داد که پارامترهای ارزیابی خطر سلامت (EDI، HQ و THQ) برای همه فلزات بسیار پایین تر از مقادیر توصیه شده است. این امر نشان داد که مصرف ماهی سفید دریای خزر در منطقه مورد مطالعه هیچ گونه اثر نامطلوبی بر سلامت انسان ناشی از آلودگی فلزات سمی نداشته است.

    کلید واژگان: فلزات سنگین, بافت خوراکی, ماهی سفید دریای خزر, ارزیابی ریسک خطر
    Yazdan Morady, Hassan Nasrollahzadeh Saravi*, Mina Seifzadeh, Maryam Rezaei, Gholamrezad Daryanabard, Sharareh Firuzkandian

    In this article, the total concentration of toxic heavy metals such as lead (Pb), cadmium (Cd), mercury (Hg), and arsenic (As), which are mandatory elements of the World Health Organization (WHO) and the Food and Agriculture Organization of the United Nations (FAO), were determined to measure the health of the edible tissue of the Caspian Sea Rutilus kutum. 90 samples of Rutilus kutum were collected in three northern provinces (Gilan, Mazandaran, and Golestan) during 2021-2022. The concentration of Pb, Cd, Hg, and As of Caspian Sea Rutilus kutum samples were prepared by standard method and acid digestion. All samples were analyzed using flame, graphite furnace, and cold steam of the atomic absorption spectroscopy instrument. The results showed that 90% of all data samples (90th percentile) concentration of toxic metals in Rutilus kutum tissue decreased in the order of Cd >As>Hg>Pb. The amounts of Cd, As, Pb, and Hg in Rutilus kutum tissue were observed at not detected-0.31, 0.001-0.15, 0.001-0.060, and 0.001-0.020 mg/kg wet body weight, respectively. Also, the statistical analysis showed that two types of correlations were found between the concentration of metals and the total length and weight of Rutilus kutum: for Cd with total length (r=-0.46) and with fish weight (r=-0.51), for As with total length (r=0.30) and with fish weight (r=0.27), It showed negative and positive, respectively, but mercury and lead metals did not show correlation with biometric parameters. Comparing the current results with international standards showed that the four toxic metals Cd and As, Pb, and Hg were lower than the FAO and WHO standards concentration. The findings showed that the health risk assessment parameters (EDI, HQ, and THQ) for all metals were much lower than the recommended values. This showed that the consumption of Caspian Rutilus kutum in the study area did not have any adverse effects on human health due to the contamination of toxic metals.

    Keywords: Heavy metals, Edible tissue, Caspian Sea whitefish, Health risk assessment
  • رضا طاعتی، مینا سیف زاده*
    مطالعه حاضر با هدف تولید فرآورده خشک از کیلکای معمولی کامل (Clupeonella caspia) و بررسی اثر خشک کردن بر ارزش غذایی، تغییرات میکروبی، شیمیایی و حسی طی زمان نگهداری انجام شد. تیمارها شامل کیلکای خشک شده به دو روش سنتی و صنعتی به مدت 75 روز در محیط نگهداری شدند. استافیلوکوکوس، کلی فرم، اشریشیاکلی و سالمونلا در تیمارهای آزمایشی مشاهده نشدند. کپک و مخمر در تیمارهای سنتی و صنعتی به ترتیب بعد از 45 و 60 روز مشاهده شدند. جذب نمک در تیمارها 24 % بود. تعداد کلی باکتری ها (logCFU/g 72/6-45/6) در تیمار صنعتی در مقایسه با سنتی کمتر بود. پروتیین (7/49-28/43%) و چربی (7/11-11%) در تیمار صنعتی در مقایسه با سنتی بیشتر بودند، اما خاکستر (7/11-3/10%) و رطوبت (4/27-5/18%) در تیمار سنتی نسبت به صنعتی بیشتر بود. ارزیابی خصوصیات حسی در تیمار صنعتی در مقایسه با سنتی بهتر بود و طی زمان نگهداری تفاوت معنی دار داشت (05/0p<). TVB-N (صنعتی: 5/29-48/12 و سنتی: mg/100g 36/29-61/12)،PV (سنتی: 5-09/0 و صنعتی: meq/kg oil  75/4-06/0) و TBARS در تیمار صنعتی 99/0-02/0 در مقایسه با سنتی  mg/kg 97/0-03/0 از کیفیت بهتری برخوردار بودند (05/0p<). تیمارهای صنعتی و سنتی به ترتیب 60 و 45 روز در شرایط محیطی خصوصیات میکروبی، شیمیایی و حسی مطلوبی داشتند.
    کلید واژگان: خشک کن سنتی, خشک کن صنعتی, زمان ماندگاری, ماهی کیلکای معمولی, کیفیت
    Reza Taati, Mina Seifzadeh *
    The purpose of this study was to produce a dry product from the whole common Kilka, Clupeonella caspia and to investigate the effect of drying on the nutritional value, microbial, chemical and organoleptic alterations during the storage time. The treatments included drying Kilka by two traditional and industrial methods and keeping in the ambient condition for 75 days. Staphylococcus, Coliform, Escherichia coli, and Salmonella were not observed in the experimental treatments. Mold and yeast were observed in the traditional and industrial treatments after 45 and 60 days, respectively. Salt absorption in the treatments was 24%. The total bacterial count (6.45-6.72 log CFU/g) was lower in the industrial treatment compared to the traditional one. Protein (43.28-43.7%) and fat (11-11.7%) were higher in the industrial treatment compared to traditional method. However, ash (10.30-11.7%) and moisture (18.50-27.40%) were higher in traditional treatment compared to industrial one. The sensory characteristics were evaluated better in the industrial treatment compared to the traditional treatment, exhibiting a significant difference during the storage time (p<0.05). TVB-N (industrial: 12.48-29.50; traditional: 12.61-29.36 mg/100g), PV (traditional: 0.09-5; industrial: 0.06-4.75 meq/kg oil), and TBARS in industrial treatment (0.02-0.99) had better quality (p<0.05) compared to traditional one (0.03-0.97 mg/kg). The industrial and traditional treatments displayed favorable microbial, chemical, and sensory characteristics in the ambient condition for 60 and 45 days, respectively.
    Keywords: Common Kilka fish, Industrial dryer, Quality, Shelf life, Traditional dryer
  • مینا سیف زاده*

    ماهی به دلیل رشد سریع میکروب های فلور طبیعی یا در اثر آلودگی ثانویه به سرعت فاسد می شود. در این راستا نگهدارنده های مصنوعی به طور گسترده برای افزایش عمر مفید، حفظ کیفیت و ایمنی آن استفاده می شوند. با این حال، اولویت مصرف کننده برای نگهدارنده های طبیعی و نگرانی در مورد ایمنی نگهدارنده های مصنوعی، صنایع غذایی را به جستجوی نگهدارنده های طبیعی واداشته است. نگهداری زیستی ابزاری قدرتمند و طبیعی برای افزایش ماندگاری و ایمنی غذاها با استفاده از میکروارگانیسم های طبیعی یا ترکیبات ضد باکتریایی آن ها است. در این زمینه، باکتری های اسید لاکتیک پتانسیل عمده ای را برای کاربرد به عنوان نگهدارنده زیستی نشان داده اند. اکثر باکتری های این گروه ایمن شناخته شده و پروبیوتیک هستند که به عنوان مکمل های غذایی توسط انسان مصرف می شوند. از ویژگی های باکتری های اسید لاکتیک خواص آنتاگونیستی و بازدارندگی آنها است که تحت تاثیر عوامل مختلفی مانند رقابت برای مواد مغذی و تولید متابولیت های ضد میکروبی از جمله اسیدهای آلی (به طور عمده اسید لاکتیک و استیک)، پراکسید هیدروژن و پپتیدهای ضد میکروبی (باکتریوسین) اتفاق می افتد. به نظر می رسد حفظ کیفیت غذاهای دریایی توسط باکتری های پروبیوتیک به خواص آنتی اکسیدانی آنها نیز مرتبط باشد. این بررسی به جنبه های مختلف مربوط به حفظ کیفیت غذاهای دریایی توسط باکتری های اسید لاکتیک می پردازد.

    کلید واژگان: باکتری های پروبیوتیک, نگهدارند زیستی, فیله آبزیان, نگهدارنده های طبیعی
    Mina Seifzadeh*

    Fish is extremely perishable as a result of rapid microbial growth naturally present in fish or from contamination. Synthetic preservatives are widely used in fish storage to extend shelf life and maintain quality and safety. However, consumer preferences for natural preservatives and concerns about the safety of synthetic preservatives have prompted the food industry to search for natural preservatives. Most bacteria in this group are known to be safe and probiotics are consumed by humans as dietary supplements. The antagonistic and inhibitory properties of lactic acid bacteria are due to different factors such as the competition for nutrients and the production of antimicrobial metabolites such as organic acids (prevailingly lactic and acetic acid), hydrogen peroxide, and antimicrobial peptides (bacteriocins). It seems that maintaining the quality of seafood by probiotic bacteria is also related to their antioxidant properties. This review deals with various aspects related to maintaining the quality of seafood by lactic acid bacteria.

    Keywords: Aquatic Fillets, Biological Preservative, Natural Preservatives, Probiotic Bacteria
  • مینا سیف زاده*

    تنوع زیاد کاربردهای کلاژن و نقش مهم آن در آینده جامعه، سبب شد که به پلیمر زیستی کلیدی برای سلامت و رفاه انسان تبدیل شود. بنابراین مطالعه حاضر با هدف استخراج کلاژن از پوست ماهی کپور پرورشی، تعیین خصوصیات کیفی کلاژن و مقایسه آنها انجام شد. کلاژن از پوست ماهی کپور به روش آنزیمی اسیدی با استفاده از اسید استیک 5/0مولار و پپسین طی مدت زمان 48 ساعت استخراج شد. تیمارهای کلاژن (5 تیمار) شامل کلاژن تهیه شده از پوست گونه های معمولی، علف خوار، سر گنده و نقره ای کپور ماهیان و گاو (شاهد) هستند. تیمارهای کلاژن قادر به همولیز خون نبودند و اثرات سمی روی سلول های فیبروبلاست انسانی نشان ندادند. فلزات سنگین (18/0-01/0 ppm) در کلاژن استخراج شده از گونه های کپور پرورشی در محدوده استاندارد قرار داشتند. رنگ (روشنایی) کلاژن آزمایشی (68/93-74/92) و شاهد (38/92) تفاوت معنی داری نشان ندادند (05/0 <P). اسیدهای آمینه سیستیین و تریپتوفان در کلاژن مشاهده نشد. اسیدهای آمینه گلیسین و هیدروکسی لیزین (به ترتیب 352 و 3 residues 1000g-1) بیشترین و کمترین میزان کلاژن را داشتند. پروفایل اسیدهای آمینه و راندمان تولید کلاژن (59/10-51/10 درصد) تفاوت معنی داری را در گونه های ماهی کپور نشان ندادند (05/0 <P). بر اساس نتایج مطالعه حاضر، بین راندمان تولید، ایمنی و ویژگی های کیفی کلاژن در گونه های کپور پرورشی تفاوت معنی داری مشاهده نشد (05/0 <P). این ویژگی ها بین کلاژن آزمایشی و شاهد تفاوت معنی داری نشان ندادند (05/0 <P). از این رو پوست این گونه ها را می توان برای تولید کلاژن به کار گرفت و جایگزین کلاژن پستانداران کرد.

    کلید واژگان: آنزیم پپسین, ایمنی, کپور ماهیان پرورشی, کلاژن, هیدرولیز اسیدی
    M. Seifzadeh *

    Collagen has diverse general and biomedical applications and its important role in the future of society have made it a key biopolymer for human health and well-being. Therefore, the present study was conducted with the objectives of extracting collagen from the skin of farmed carp, determining the quality characteristics of collagen, and comparing them. Collagen was extracted from the skin of carp fishes by acidic enzymatic method using 0.5 M acetic acid and pepsin in 48 hours. Collagen treatments (5 treatments) included collagen prepared from the skin of common species, grass carp, bighead, silver, and cow (control). Collagen treatments were not capable of hemolysis and did not show toxic effects on human fibroblast cells. Heavy metals (0.01-0.18 ppm) in collagen extracted from cultured carp species were within the standard range. The color (brightness) of experimental collagen (92.74-93.68) and control (92.38) showed no significant difference (p<0.05). Amino acids cysteine and tryptophan were not observed in collagen. Glycine and hydroxylysine amino acids (352 and 3 residues 1000g-1, respectively) had the highest and lowest amounts in collagen. Amino acids profile and collagen production efficiency (10.51-10.59%) did not show significant differences in carp fish species (p<0.05). Based on the results of the present study, production efficiency, safety and quality characteristics of collagen in cultured carp species did not show any significant difference (p<0.05), and no significant difference was observed between these characteristics and the control (p<0.05). Therefore, the skin of these species can be used to produce collagen and introduce it to the industry as a substitute for mammalian collagen.

    Keywords: Acid hydrolysis, Carp cultured, collagen, Pepsin enzyme, safety
  • مینا سیف زاده*
    مطالعه حاضر با هدف تهیه پودر از استخوان ماهی کپور نقره ای با روش قلیایی و بررسی ویژگی های تغذیه ای، حسی و میکروبی انجام شد. در این پژوهش کربنات کلسیم به عنوان شاهد استفاده شد. مقادیر پروتیین (18/51 درصد)، چربی (5/11 درصد)، رطوبت (5/58 درصد) و خاکستر (70/82 درصد) در پودر استخوان ماهی بودند. راندمان تهیه پودر 98/66 درصد تعیین شد. برخلاف پودر استخوان ماهی عناصر معدنی سیلیسیوم، آلومینیوم، باریم و کروم در نمونه شاهد مشاهده نشدند. فسفر در پودر استخوان (81580 میلی گرم بر کیلوگرم) در مقایسه با شاهد (310 میلی گرم بر کیلوگرم) بیشتر بود (0/05>P). اما کلسیم در تیمار آزمایشی (325000 میلی گرم بر کیلوگرم) در مقایسه با شاهد (388000 میلی گرم بر کیلوگرم) کمتر بود (0/05>P). ازنظر رنگ و پذیرش کلی بین تیمارهای آزمایشی و شاهد تفاوت معنی دار مشاهده نشد (0/05>P). در میان اسیدهای چرب اشباع، تک زنجیره غیراشباع و چند غیراشباع به ترتیب اسیدهای پالمیتیک (22/73 درصد)، الایدیک (43/74 درصد) و لینولییک (7/35 درصد) بالاترین مقادیر را در پودر استخوان دارا بودند. همچنین مقادیر کل اسیدهای آمینه ضروری شامل تریونین، والین، لیزین، ایزولوسین، متیونین، هیستیدین و فنیل آلانین 218/29 میلی گرم بر کیلوگرم بود. هیچ گونه میکرواورگانیسمی شامل قارچ، اشریشیاکلی و سالمونلا در تیمارها مشاهده نشد. ازآنجاکه پودر استخوان به شکل انبوه از گونه های مختلف ماهی قابل تولید بوده و سرشار از ترکیبات تغذیه ای است، ازاین رو برای غنی سازی محصولات به صنعت غذایی پیشنهاد می گردد.
    کلید واژگان: ارزش تغذیه ای, استخراج قلیایی, زائدات ماهی, غنی سازی, ماهی پرورشی
    Mina Seifzadeh *
    The present study aimed to prepare powder from silver carp fish bone applying alkaline method and investigate its nutritional, sensory, and microbial characteristics. In this research, calcium carbonate was used as a control. The amounts of protein (18.51%), fat (5.11%), moisture (5.58%) and ash (70.82%) were determined in the fish bone powder. The efficiency of powder preparation was determined to be 66.98%. Unlike fish bone powder, the mineral elements silicon, aluminum, barium, and chromium were not observed in the control sample. Phosphorus in bone powder (81580 mg/kg) was more than the control (310 mg/kg) (P<0.05). However, calcium in the experimental treatment was lower (325000 mg/kg) compared to the control (388000 mg/kg) (P<0.05). In terms of overall acceptance and color no significant difference was observed between experimental and control treatments (P<0.05). Among saturated fatty acids, monounsaturated and polyunsaturated fatty acids, respectively, palmitic acid (22.73%), elaidic acid (43.74%) and linoleic acid (7.35%) had the highest amounts in bone powder. Also, the total amount of essential amino acids including threonine, valine, lysine, isoleucine, methionine, histidine, and phenylalanine was 218.29%. The no microorganisms such as fungi, Escherichia coli, and Salmonella in the treatments were observed. Since bone powder can be produced in large quantities from different types of fish and is rich in nutritional compounds, it is suggested to the food industry for enriching food products.
    Keywords: Alkaline Extraction, Cultured fish, Enrichment, Fish waste, Nutritional Value
  • مینا سیف زاده*
    امروزه استفاده از منابع آبزیان برای تولید محصولات با ارزش افزوده گسترش یافته است. سس غذاهای دریایی محصول غذایی مایع، به رنگ قهوه ای روشن تا تیره بوده و از هیدرولیز گوشت یا زایدات غذاهای دریایی توسط نمک و سایر ترکیبات به دست می آید. این مطالعه با هدف معرفی فرآورده تخمیری سس میگو به عنوان چاشنی مغذی برای عرضه به مصرف کنندگان غذاهای دریایی در رستوران ها و آشپزخانه های خانگی انجام شد. از ویژگی های سس میگو می توان به عنوان طعم دهنده و قابلیت کاربرد آن به جای نمک را اشاره کرد. از مزایای این فرآورده رنگ آن است به این ترتیب که از رنگ روشن-تری در مقایسه با سس های موجود در بازار برخوردار می باشد. تا کنون سس میگو در ایران تولید نشده و همچنین از محصولات وارداتی به کشور نمی باشد اما با توجه به ماده اولیه آن که می تواند از میگوهای ریز و فاقد ارزش اقتصادی، ضایعات سردخانه و میگوهای تغییر رنگ یافته باشد و سبب می شود که پتانسیل تولید سس میگو در کشور فراهم گردد، و همچنین با در نظر گرفتن کاربرد آن در رستوران ها و آشپزخانه های خانگی برای تهیه انواع فرآورده های غذایی پیش بینی می شود که در آینده ای نه چندان دور بتواند نظر مصرف کنندگان میگو و غذاهای دریایی را به خود جلب نماید.
    کلید واژگان: فرآورده تخمیری, سس میگو, چاشنی غذایی, کیفیت حسی
  • مینا سیف زاده*
    زمینه مطالعاتی

     سس میگو فرآورده تخمیری است که به عنوان چاشنی غذایی در کشورهای آسیای جنوب شرقی استفاده می شود. در حال حاضر مهمترین روش فرآوری میگو تولید فرآورده های منجمد می باشد. به طوری که میگوی منجمد 65 درصد صادرات را شامل می شود. تحقیق حاضر با هدف تهیه سس از میگوی ژاپنی تازه تالاب انزلی، بررسی کیفیت و زمان ماندگاری آن در یخچال انجام شد.

    روش کار

    برای این تحقیق 4 تیمار شامل میگوی تازه عمل آوری شده با سوربیتول، برنج پخته و سوکرالوز در نظر گرفته شد. میگوی عمل آوری شده بانضمام نمک به عنوان نمونه شاهد بود. به همه تیمارها به نسبت 1:1 نمک، اسید استیک، منو سدیم گلوتامات و سوربات پتاسیم افزوده شد. تیمارهای آزمایشی و شاهد به مدت شش ماه در دمای یخچال نگهداری شدند.

    نتایج

    در تیمارهای آزمایشی و شاهد فاکتورهای شیمیایی، میکروبی و حسی طی مدت زمان نگهداری تغییرات معنی دار نشان دادند (05/0>p). باکتری های کلی فرم، اشریشیاکلی، استافیلوکوکوس و سودوموناس و کپک و مخمر در تیمارهای آزمایشی و شاهد مشاهده نشدند. ویژگی های حسی در تیمار برنج پخته در مقایسه با سایر تیمارها افزایش نشان دادند (05/0p>). ارزش غذایی و جذب نمک بین تیمارهای آزمایشی وشاهد تفاوت معنی دار نشان ندادند (05/0p>). تیمار سوربیتول در مقایسه با سایر تیمارها رطوبت و تازگی بیشتری داشت (05/0p>). مقدار سس در تیمار برنج پخته و سوربیتول در مقایسه با سایر تیمارها به ترتیب افزایش و کاهش معنی دار نشان دادند (05/0>p). تیمارهای شاهد و آزمایشی تا پایان زمان ماندگاری در یخچال از کیفیت مطلوبی برخوردار بودند.

    نتیجه گیری نهایی

    هر چند که سس تهیه شده از سوربیتول در مقایسه با سایر تیمارها از تازگی بیشتری برخوردار بود، اما با در نظر گرفتن این که طعم و مزه در تیمارتهیه شده از برنج پخته در مقایسه با سایر تیمارها بهترارزیابی گردید، پذیرش کلی و حجم سس تولید شده در این تیمار استفاده از برنج پخته برای تهیه سس از میگوی تازه قابل پیشنهاد است.

    کلید واژگان: تالاب انزلی, زمان ماندگاری, سس میگو, کیفیت میکروبی, میگوی نیپوننس
    Mina Seifzadeh *
    Introduction

    The term shrimp is used to refer to some decapod crustaceans, although the exact animals. Macrobrachium nipponense is a species of freshwater shrimp that was first described in 1849. Macrobrachium nipponense is native of Persian Gulf, Cold Temperature Northwest Pacific, East China Sea, South China Sea, Temperate Northern Pacific and Yellow Sea. This shrimp is native in Japan and Malaysia countries and introduced to China, Iran, Iraq, Philippines, Singapore and Russia. Its distribution is Southern Asia. It is introduced to Bohai Sea, Somali Sea, Sunda Shelf, Yangtze Estuary and Caspian Sea. Common names of Macrobrachium nipponense is Oriental river prawn, Bouquet Nipon, Tenaga ebi, Ho bsia and Camaron nipon. Food items reported for Macrobrachium nipponense is unspecified detritus. Macrobrachium nipponense be able to live in Benthic, freshwater, brackish and Tropical environments. This shrimp classified in Malacostraca, Decapoda and Palaemonidae. Shrimp is important types of seafood that are consumed worldwide. Shrimp is also the most popular type traded worldwide. They can be farmed domestically or caught in the wild. Shrimp as a source of protein a variety of different nutrients. It is rich in antioxidants. Shrimp's benefits include having both omega-3 and omega-6 fatty acids. The cholesterol in shrimp is fairly high, it's not bad for your health. Shrimp is low in calories yet and rich in Nutrients. Approximately 90% of the calories in shrimp come from protein, and the rest come from fat. They play important roles in the food chain and are an important food source. Macrobrachium nipponense is considered one of the most nutritious food sources in the world, which, unlike its high nutritional value, has not been considered for human consumption. Many fermented shrimp products are prepared in different parts of the world and the method of processing depends upon various factors, viz availability of raw materials, consumers preference and the climatic conditions of the region. In addition, shrimp sauce is a product that can be made cheaply from various shrimp raw materials, which are not normally used for food. Human uses of Macrobrachium nipponense is shrimp sauce. Sauces are known in different countries with different names and are commonly used as main dishes or seasonings. Sauce is a liquid condiment made from shrimp that have been coated in salt. It is used as a staple seasoning in East Asian cuisine and Southeast Asian cuisine, particularly Burma, Cambodia, China, Indonesia, Laos, Malaysia, Philippines, Taiwan, Thailand, and Vietnam. Fermentation is one of the oldest techniques in food preservation as it not only extends the shelf-life but also enhances the flavor and nutritional quality of the product. Shrimp sauce, a fermented product. It is a translucent, clear amber yellow or brown liquid, with a salty taste and shrimp flavor obtained from fermentation of a mixture of shrimp and salt, and the fermentation takes not less than 6 months. The product is intended for direct consumption as a seasoning, or condiment, or ingredient for many Asian dishes. it is the main source of protein in the diet and has become a necessity in the house, and it also contains free amino acids and other protein degradation products, essential fatty acids, considerable amount of eicosapentaenoic acid and docosahexaenoic acid that are beneficial to human health. These aroma compounds of the fish sauces were mainly from lipids, amino compounds, and sugars of the raw materials, in which lipid was the major contributor. Although fermented shrimp sauce itself may not be directly used for a physiological functional food because of its high concentration of sodium chloride, the sauce may be useful as a source of biologically active substances, traditional, food supplements in the diet, are widely used in the world as condiments, as flavoring, material, and sometimes as a substitute for the other sauce. The purpose of this study was to determine the chemical, microbial and sensory quality and shelf life of shrimp sauce produced of fresh shrimp from Anzali.

    Material and Methods

    For this research, four treatments including fresh shrimp processed by salt, sorbitol, cooked rice and sucralose were considered. All treatments included 1: 1 salt, acetic acid, sodium sulfate, glutamate and sorbate potassium. Fresh shrimp processed by salt of 1: 1 was as a control sample. The experimental and control treatments were kept at refrigeration temperature for storage period of six months.

    Results and Discussion

    In experimental and control treatments, chemical, microbial and sensory factors showed significant changes during storage (p<0.05). Pseudomonas, Staphylococcus, Coliform, Escherichia coli, yeasts and molds were not observed in test and control treatments. The treatments processed with cooked rice showed better taste and overall acceptance compared to the others (p>0.05). Protein, fat, ash, moisture and salt absorption showed no significant difference among test and control samples (p>0.05). Sorbitol treatment has more moisture and freshness compared with the other treatments (p>0.05). The amount of sauce production in treatment processed by cooked rice has significant increase compared with the other treatments (p<0.05). But, the amount of sauce production in treatment processed by sorbitol has significant decrease compared with the other treatments (p<0.05). The control and test treatments had good quality the end of storage period in the refrigeration.

    Conclusion

    According to the results of the experiments, although the treatments processed with sorbitol were of higher freshness compared to the others, but considering the processed treatments by cooked rice had better taste than other treatments, the significant increase in the amount of sauce produced and overall acceptance of this treatment, therefore treatment processed by cooked rice is recommended for the preparation of sauce from fresh shrimp.

    Keywords: Anzali Wetland, Macrobrachium nipponense, Microbial quality, Shelf life, Shrimp sauce
  • مینا سیف زاده*
    پوشش های خوراکی به لایه نازکی از مواد خوراکی اطلاق می شود که روی محصول استفاده می گردند. ازآنجاکه فناوری های مرسوم بسته بندی نیاز به سرمایه گذاری داشته، در دهه گذشته، تحقیقات به سمت توسعه سیستم های بسته بندی نظیر پوشش های خوراکی هدایت شد. ازاین رو مقاله حاضر به تشریح پوشش های ضد میکروبی و آنتی اکسیدانی، اثربخشی آن ها در برابر میکروارگانیسم ها و اثرات آن بر کیفیت شیمیایی محصول می پردازد. مطالعه حاضر از طریق بررسی داده های مقالات منتشرشده در پایگاه های Science Direct، Pub Med، Escopus Springer Link و Scopus انجام شد. جستجو با استفاده از کلمات کلیدی پوشش های خوراکی، غذاهای دریایی، اکسیداسیون، آلژینات سدیم، پروتیین آب پنیر، کیتوزان، ژلاتین، کاراگینان، آنتی اکسیدان های طبیعی، بسته بندی فعال، بسته بندی دوستدار طبیعت، کاهش آلودگی های محیطی، افزایش زمان ماندگاری، ترکیبات ضد باکتریایی، حفاظت غذا، افزایش ویژگی های کیفی، فیله تازه و فاقد نگهدارنده طی سال های 1400- 1388 انجام شد. بیشترین زمان ماندگاری از پوشش های حاوی آلژینات سدیم  5/0 درصد غنی شده با زنجبیل 5/0 درصد روی ماهی سیم (30 روز)، کیتوزان قارچی 2 درصد و غنی شده با عصاره پوست انار 2 درصد (30 روز) و به دنبال آن کیتوزان جانوری 2 درصد غنی شده با 25/0 کارواکرول روی تیلاپیای نیل (21 روز) در شرایط یخچال به دست آمد. کم ترین زمان ماندگاری به پوشش ژلاتین 3 درصد روی قزل آلا (3 روز) و کنسانتره پروتیین آب پنیر 8 درصد روی فیل ماهی (4 روز در یخچال) تعلق داشت. نتایج مطالعه حاضر نشان داد که پوشش های بر پایه کربوهیدرات از جمله کیتوزان و آلژینات سدیم در مقایسه با پوشش های پروتیینی مانند پروتیین آب پنیر برای حفظ کیفیت و تازگی فیله توانایی بیشتری داشته و می توانند به عنوان عامل کاهش زیان اقتصادی برای عرضه کنندگان فیله تازه موثر باشند. همچنین پوشش های غنی شده در مقایسه با غنی نشده توانمندی بیشتری برای افزایش ویژگی های کیفی و زمان ماندگاری فیله تازه ماهی را ارایه می کنند.
    کلید واژگان: پلاستیک سنتزی, زیست تخریب پذیر, پلیمر, ویژگی ها, روش تولید پلاستیک های زیستی
    Mina Seifzadeh *
    Edible coatings refer to a thin layer of edible materials used on a product. Because conventional storage and packaging technologies require investment, the research activities over the past decade have become focused on the development of novel packaging systems such as food coatings. Hence, the present article describes the antimicrobial and antioxidant coatings, their effectiveness against microorganisms and their effects on the chemical quality of the product. This study investigates the data from some articles published by Science Direct, Pub Med, Escopus Springer Link, and Scopus databases on the edible coatings in Iran and other countries. The search was performed on the 2010 to 2022 publications and the following keywords were used: food coatings, seafood, oxidation, sodium alginate, whey protein, chitosan, gelatin, carrageenan, natural antioxidants, active packaging,       eco-friendly packaging, environmental pollution reduction, increasing shelf life, antibacterial compounds, food preservation, boosting quality characteristics and fresh fillet with no preservatives. The longest fillet shelf life was obtained from coatings containing 0.5% sodium alginate enriched with 0.5% ginger on Abramis brama (30 days), 2% fungal chitosan and enriched with 2%pomegranate peel extract (30 days) followed by 2% animal chitosan enriched with 0.25 carvacrol on Nile tilapia (21 days) refrigerated. The 3% gelatin on rainbow trout (3 days) and the 8% whey protein concentrate on Huso huso (4 days in refrigerator) had the lowest shelf life. The results of the present study showed that the carbohydrate-based coatings, such as chitosan and sodium alginate, compared to protein coatings such as whey protein, have greater ability to maintain the quality and freshness of fillets, and can reduce economic losses to a greater extent for the suppliers of fresh fillets. Also, compared to non-enriched coatings, the enriched ones are more capable of increasing the quality characteristics and shelf life of fresh fish fillets.
    Keywords: Antimicrobial Packaging, Antioxidant, Edible coating, Seafood packaging
  • مهرداد نصری تجن، مینا سیف زاده*
    مطالعه حاضر به منظور تعیین ارزش غذایی و پروفایل اسیدهای چرب و اسیدهای آمینه در کنسرو ماهی های هوور و گیدر (زرد باله) و مقایسه آن ها با گوشت تازه این ماهی ها انجام شد. از ماهی ها به روش رایج کنسرو تهیه گردید. مقادیر پروتیین، چربی، رطوبت و خاکستر در گیدر تازه به ترتیب 6/71، 5/88، 84/66 و 0/85 درصد، در کنسروی 6/39، 5/65، 86/56 و 0/82 درصد، در هوور تازه 7/44، 5/24، 83/44و 0/83 درصد و در کنسروی 7/65، 5/96، 83/79 و 0/8 درصد تفاوت معنی داری نداشتند (0.05>P). در تیمارهای تازه و کنسروی به ترتیب اسید گلوتامیک، لیزین، لوسین، آرژنین و آلانین به عنوان بیشترین اسید آمینه ها شناسایی شدند. مقادیر اسیدآمینه ها در ماهی های گیدر و هوور کنسروی در مقایسه با گوشت تازه کاهش معنی داری نداشت (0.05<P). در فرآورده های کنسروی و تازه اسید پالمتیک (22/03-20/65 میلی گرم بر گرم) در مقایسه با سایر اسیدهای چرب بیشترین مقدار بود (0.05>P). کمترین مقدار اسیدهای چرب مربوط به ایکوزنوییک اسید (49/1-34/1 میلی گرم بر گرم) بود. در همه تیمارها میزان اسید چرب امگا 3 بیشتر از اسید چرب امگا 6 برآورد شد (0.05>P). در ارزش غذایی بین ماهی های گیدر و هوور تفاوت معنی دار مشاهده نشد (0.05<P). هر چند بین کنسرو و گوشت تازه ماهی تن تفاوت هایی مشاهده شد، اما مطالعه حاضر ارزش غذایی بالای کنسرو ماهی های گیدر و هوور را نشان داد، و از آن جا که کنسرو در مقایسه با گوشت تازه دارای ایمنی و ماندگاری بالاتری است. محصولات فرآوری شده با روغن گیاهی برای افرادی که نیاز به افزایش اسیدهای چرب ضروری دارند، ممکن است انتخاب بهتری در مقایسه با گوشت تازه باشد.
    کلید واژگان: کنسرو ماهی تن, ماهی هوور, ماهی گیدر, پروفایل اسیدهای آمینه, پروفایل اسیدهای چرب
    Mehrdad Nasri Tajan, Mina Seifzadeh *
    The present study was performed to determine the nutritional value and fatty acids profile and amino acids in canned Skipjack tuna and yellowfin fish and compare them with their fresh meats. The amounts of protein, fat, moisture and ash in fresh Yellowfin were 6.71, 5.88, 84.66 and 0.85%, and in canned fish 39.6, 5.65, 86.56 and 0.82%, respectively, whereas, in fresh Hoover, they were 7.44, 5.24, 83.44 and in canned fish 7.65, 5.96, 83.79 and 0.8%, respectively. There were no significant differences in nutritional value (P>0.05) between those fresh and canned ones. In fresh and canned treatments, glutamic acid, lysine, leucine, arginine and alanine were identified as the most amino acids. The number of amino acids in canned Yellowfin and Skipjack tuna did not decrease significantly compared to fresh meat (P>0.05). In canned and fresh products, palmitic acid (20.65-22.03 mg/g) was the highest than other fatty acids (P<0.05). The lowest fatty acids belonged to eicosenoic acid (1.49-1.34 mg/g). In all treatments, the omega-3 fatty acid was higher than the omega-6 fatty acid (P<0.05). No significant difference was observed in the nutritional value between Yellowfin and Skipjack tuna (P>0.05). Although differences were found between the canned and fresh tuna meat, the present study showed the high nutritional value of canned Yellowfin and Skipjack. Since canned meat has higher safety and shelf life compared to fresh meat; products processed with vegetable oil may be a better choice than fresh meat for people who need an increase in essential fatty acids than fresh meat.
    Keywords: Canned tuna, Skipjack tuna, Yellowfin tuna, Amino acid profile, Fatty acid profile
  • مینا سیف زاده*

    سس میگو فرآورده ای تخمیری است که به عنوان چاشنی غذایی در کشورهای آسیای جنوب شرقی استفاده می شود. مطالعه حاضر با هدف تهیه سس از زایدات منجمد میگوی ژاپنی تالاب انزلی (Macrobrachium nipponense)، ارزیابی کیفی و بررسی زمان ماندگاری آن در دمای یخچال (4 درجه سانتی گراد)، راندمان تولید سس و با رویکرد استفاده اقتصادی از زایدات میگو انجام شد. تیمارهای  این پژوهش شامل سس عمل آوری شده با نمک خالص (SPS)، سوکرالوز 5/0 درصد (CSS) و برنج پخته به نسبت 65 درصد از وزن زایدات (CRS) بودند. مقادیر نمک در همه تیمارها (1:1) یکسان بود. به تیمارهای CSS و CRS مقادیر برابر اسید استیک، منو سدیم گلوتامات و سوربات پتاسیم اضافه گردید. سس بعد از بسته بندی در ظروف شیشه ای 250 میلی لیتری به مدت شش ماه در یخچال (4 درجه سانتی گراد) قرار گرفت. شاخص های شیمیایی، میکروبی، حسی، ارزش غذایی و جذب نمک بین تیمارها تغییرات معنی داری نشان ندادند (05/0<p). اما شاخص های شیمیایی، میکروبی و حسی همه تیمارها طی زمان نگهداری تفاوت معنی دار داشتند (05/0>p). کلی فرم، اشریشیا کلی، استافیلوکوکوس، سودوموناس، کپک و مخمر در تیمارها مشاهده نشدند. راندمان تولید سس در تیمارهای CRS، CSS و  SPSبه ترتیب 64، 32 و 28 درصد تعیین شد. تیمارهای آزمایشی تا پایان زمان ماندگاری از کیفیت مطلوبی برخوردار بودند. با توجه به این که ویژگی های حسی، میکروبی، شیمیایی و زمان ماندگاری در یخچال بین تیمارهای آزمایشی تفاوت معنی دار نداشتند، اما وجود تفاوت معنی دار در راندمان و حجم سس در تیمار CRS می تواند دلیلی باشد که استفاده از برنج پخته برای تهیه سس از زایدات منجمد میگو را پیشنهاد می کند. ولی در نظر گرفتن ارزش اقتصادی و هزینه برنج و حجم سس تولید شده از تیمار CSS در مقایسه با تیمار SPS عامل دیگری است که این امکان را فراهم می سازد که تولید سس از زایدات میگو با استفاده از سوکرالوز یا حتی نمک خالص مد نظر قرار گیرد.

    کلید واژگان: سس زائدات میگو, کیفیت میکروبی, کیفیت شیمیایی, ویژگی های حسی, میگوی ژاپنی
    Mina Seifzadeh *

    Shrimp sauce is a fermented product that is a condiment in Southeast Asian countries. This study aimed to produce a sauce from the frozen waste of Japanese shrimp (Macrobrachium nipponense) from the Anzali wetland, to evaluate it qualitatively, investigate its shelf life at refrigerator temperature (4°C), and assess the efficiency of sauce production in terms of economic use of shrimp waste. Experimental treatments consisted of pure sauce treated with salt (SPS), 0.5% sucralose (CSS), and cooked rice with 65% of the waste weight (CRS). The salt content ​​was the same in all treatments (1:1). Equal amounts of acetic acid, monosodium glutamate, and potassium sorbate were added to CSS and CRS treatments. Samples were then packaged in 250 mL glass vials, and refrigerated for six months. According to the results, there was no significant difference between chemical, microbial, sensory, nutritional parameters, and salt absorption factors (p≥5%). Whereas, chemical, microbial and sensory indices of all treatments were significantly different during storage (p≤5%). Coliform, Escherichia coli, Staphylococcus, Pseudomonas, mold, and yeast were not observed in the treatments. Sauce production efficiency in CRS, CSS, and SPS treatments was 64, 32, and 28%, respectively. Experimental treatments were of acceptable quality until the end of the period. However, considering that the sensory, microbial, chemical, and cooling time characteristics were not significantly different between experimental treatments, the two parameters of sauce efficiency and sauce volume were considerably different under CRS treatment. This could justify the use of cooked rice for the preparation of sauces from frozen shrimp residues. Nevertheless, considering the economic value and cost of rice, as well as the amount of sauce produced in the CSS treatment as opposed to the SPS treatment, making sauce from shrimp waste using sucralose or even pure salt could be justified.

    Keywords: Shrimp waste sauce, Macrobrachium nipponense, Microbial Quality, Chemical quality, Sensory quality
  • مینا سیف زاده*، قربان زارع گشتی
    زمینه مطالعاتی

    بعد از صید ماهی، یون های کلسیم باعث انقباض ماهیچه های آن می شوند، و با توجه به این که انرژی وجود ندارند، بنابراین ماهیچه ها به حالت سفت باقی می مانند، که جمود نعشی نامیده می شود، و زمان آن با سرد سازی ماهی هنگام صید کاهش می یابد.

    هدف

    مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر جمود نعشی بر ویژگی های غذایی، اسید چرب، شیمیایی، میکروبی و حسی فیله قره برون پرورشی در شرایط انجماد انجام شد.

    روش ها

    ماهی ها توسط خروج از آب کشتار شدند. فیله بسته بندی شده به روش تحت خلاء قبل از گذراندن جمود نعشی به عنوان شاهد استفاده شد. ماهی قره برون بعد از بیومتری و گذراندن جمود نعشی در یخ فیله شده و به روش تحت خلاء بسته بندی گردید. کیفیت فیله های آزمایشی و شاهد توسط آزمایشات فیزیکی((pH، میکروبی مانند تعداد کلی باکتری ها و باکتری های استافیلوکوکوس، سودوموناس و کلی فرم و شیمیایی از جمله PV، TBARS، FFA و TVB-N و حسی نظیر بافت، بو، رنگ، طعم و مزه و پذیرش کلی بررسی شد. ارزش غذایی و پروفایل اسیدهای چرب تعیین شدند.

    نتایج

    ماهی ها 80/1 کیلوگرم وزن و 60 سانتی متر طول داشتند. در تیمارهای آزمایشی و شاهد: pH، تعداد کلی باکتری ها و باکتری های سودوموناس و استافیلوکوکوس، شیمیایی و حسی طی زمان نگهداری تغییرات معنی دار نشان دادند(05/0<p). باکتری کلی فرم مشاهده نشد. ارزش غذایی تفاوت معنی دار نداشت (05/0>p). اسید پالمتیک (16/34 - 67/33 درصد) بیشترین مقدار بود. نمایه پلی ان در تیمار آزمایشی (18/0) در مقایسه با شاهد (20/0) کاهش یافت. نسبت اسیدهای چرب غیر اشباع به اشباع در تیمارهای شاهد و آزمایشی 58/1 و 84/0 بود. تیمارها شش ماه در شرایط انجماد ماندگاری داشتند. رنگ، بافت و پذیرش کلی در تیمار آزمایشی در مقایسه با شاهد بهتر ارزیابی شدند (05/0<p).

    نتیجه گیری نهایی

    با توجه به اولویت ویژگی های حسی به سایر عوامل تهیه فیله از قره برون پرورشی بعد از گذراندن جمود نعشی پیشنهاد می شود.

    کلید واژگان: فیله قره برون پرورشی, بسته بندی تحت خلاء, انجماد, جمود نعشی
    Mina Seifzadeh *, Ghorban Zare Gashti
    Introduction

    Sturgeon is the common name for the 27 species of fish belonging to the family Acipenseridae. The earliest sturgeon fossils date to the Late Cretaceous and are descended from other, earlier Acipenser form fish which date back to the Early Jurassic epoch. The Persian sturgeon is a species of fish in the family Acipenseridae. It is found in the Caspian Sea and to a lesser extent the Black Sea and ascends certain rivers to spawn, mainly the Volga, Kura, Aras, and Ural Rivers. Rigor mortis is a phenomenon where the fish, after death, becomes stiff. The rigor will get completed when almost all muscle fibers are contracted which lasts a while before it is resolved. The muscle then becomes more and more tender in the stage called meat tenderization. This locking of the muscles, called rigor mortis, can be slowed down by chilling the fish immediately after death. Rigor mortis starts immediately or shortly after death if the fish is starved and the glycogen reserves are depleted, or if the fish is stressed. The mechanism behind this is muscle contraction due to a shortage of ATP (adenosine triphosphate). However, ATP, carrier that provides energy to relax the muscle again, is no longer present, so the muscles remain rigid. Over time this rigidity disappears, but by then the fish has significantly deteriorated. Post-mortem factors such as glycolysis, pH, and rigor mortis have been shown to have profound effects on fish fillet texture. Rigor mortis is dependent on the fish species, temperature and handling before slaughter, slaughtering stress, the biological status of the fish, and the temperature of pre-rigor storage. The method used for stunning and killing the fish also influences the onset of rigor. Even when fishes are killed under the same conditions, there can be a high variation in the time of onset of rigor mortis. Therefore, the present study aimed to investigate the effect of rigor mortis on the nutritional, fatty acid changes, chemical, microbial and sensory characteristics of farmed A. persicus fillets during storage in freezing conditions.

    Material and methods

    The fish were caught using a cone net, and killed by pulling them out of the water. They were then transported to the laboratory by ice-containing units containing twice the weight of the fish. The fish were washed with drinking water immediately after death. To spend the period of freezing the corpse in the fish transport tanks (Chilled Sea Water), twice the weight of the fish was covered with ice powder prepared from drinking water. The fish layers were separated by ice and placed on the ice fish 5 cm thick. The water outlet valve of the CSW tank was left open during the storage period to drain the water from the ice thaw. The rigidity of the A. persicus was measured by dropping the tail from the edge of the table, and this stage ended with the softening of the fish muscles. The fish were washed after the rigor mortis had frozen. The fish were then beheaded, eviscerated, peeled, and washed again. The fish were filleted into 1-3 cm pieces weighing 250-200 g. The fillets were packed in polyamide plastics under vacuum and frozen in a fast freezing tunnel (temperature -40 ° C) for 8 hours. The farmed A. persicus fillet was used as a control before passing the coffin freezing and vacuum-packed. Experimental and control treatments were stored at -18 ° C for 6 months. Their quality was evaluated using chemical, microbial, sensory, and physical tests. The total bacterial counts, Staphylococcus, Pseudomonas, Coliform, Escherichia coli, and Clostridium were used for microbial characteristics. For chemical properties of peroxide, thiobarbituric acid, free fatty acid, total volatile nitrogen bases, polyan index, and the ratio of unsaturated fatty acids to saturated fatty acids were investigated. The quality of experimental and control fillets were assessed through physical experiments including pH and sensory such as tissue odor, color, taste and overall acceptance. Nutritional value and fatty acid profiles were determined.

    Results and discussion

    The fish weight and length were 1.80 kg and 60 cm. In research and control treatments: pH, microbial, chemical, and sensory factors showed significant changes during storage (p<0.05). Pseudomonas, coliform, and Escherichia coli were not observed during the storage period. Nutritional value was not significantly different (p> 0.05). Palmitic acid was the highest (33.67 – 34.16%). The polyene index decreased in the experimental treatment (0.18) compared to the control (0.20). The ratio of unsaturated to saturated fatty acids in control and research treatments was 1.58 and 0.84, respectively. The shelf life of treatments was six months in freezing conditions. Color, texture, and overall acceptance in the experimental treatment were evaluated better than the control (p<0.05).

    Conclusion

    Increasing the shelf life of seafood is important not only for the processing industry but also for the companies that supply them. Freezing is currently one of the best fish preservation techniques that leads to maintaining the safety and quality of fish. However, pre-frozen treatment of the corpse and its storage in freezing conditions leads to the production of fillets with more contraction of the fillet length and more secretion during thawing. Compared to pre-corpse filleting, post-corpse filleting results in a threefold increase in efficiency, which is economically significant regardless of the time required for the process. Considering that microbial and chemical properties are lower in post-mortem fillets, but the sensory properties in these fillets are higher compared to fillets that have not undergone corpse. Because sensory characteristics such as color, texture, and appearance influence consumer decisions, Therefore, these properties are preferred over chemical and microbial agents. However, post-mortem processing in the industry is not easy and enough time must be taken to pass this stage, which leads to problems such as the need for a large pre-cooler as well as limiting the capacity of the processing plant. However, due to the benefits of corpse freezing on the quality of fillets, passing the corpse freeze is recommended for fish filleting.

    Keywords: Farmed A. persicus fillet, Freezing, Vacuum packaging, Rigor mortis
  • مینا سیف زاده، قربان زارع گشتی
    سابقه و هدف

    ماهی خاویاری ایرانی (Acipenser persicus) گونه‌ای در خانواده Acipenseridae است، که در دریای خزر زیست می‌کند. در جهان ماهیان خاویاری به عنوان منبع خاویار شناخته شده‌اند، که گوشت آن‌ها دارای ارزش اقتصادی زیادی هست، و چندین گونه از ماهیان خاویاری برای بهره برداری از خاویار صید می‌شوند. خاویار از انواع متفاوتی تشکیل شده است که شکل فشرده یکی از آن ها است. نوع فشرده از تخم‌های آسیب دیده یا شکسته تشکیل شده و می‌تواند ترکیبی از خاویار چندین گونه مختلف باشد. علاوه بر گونه‌های وحشی، در برخی از کشورها مانند ایران ماهیان خاویاری برای تولید خاویار پرورش می‌یابند. از این رو مطالعه حاضر با اهداف ارزیابی ویژگی‌های کیفی و زمان ماندگاری خاویار فشرده تاس‌ماهی ایرانی (Acipenser persicus) پرورشی در بسته‌بندی محفظه‌های لوله‌ای طی نگهداری در سردخانه انجام شد. گزارش منتشر شده‌ای برای بسته‌بندی خاویار فشرده در بسته‌بندی محفظه‌ لوله‌ای در سایر کشورها یافت نشد، اما در ایران گزارش حاضر تنها مطالعه انجام شده برای بسته‌بندی خاویار فشرده در بسته‌بندی محفظه لوله‌ای است.

    مواد و روش‌ها

     برای این مطالعه 4 تیمار شامل خاویار بسته‌بندی شده در محفظه‌های لوله‌ای چند لا و دارای پوشش آلومینیوم (تیمار 1) و بدون پوشش (تیمار 2)، فلزی آلومینیومی (تیمار 3) و قوطی فلزی از جنس ورق‌ استیل ضد زنگ (تیمار 4 و شاهد) در نظر گرفته شد. تیمارها بعد از بسته‌بندی 50 گرمی به مدت 7 ماه در دمای 3 – درجه سلسیوس قرار گرفتند. آزمایشات میکرو.بی شامل تعداد کلی باکتری‌ها، باکتری‌های استافیلوکوکوس، کلستریدیوم، کلی فرم، اشریشیاکلی، سرمادوست و کپک و مخمر، آزمایشات شیمایی مانند عدد پراکسید، تیوباربیتوریک اسید، اسید چرب آزاد و مجموع بازهای نیتروژنی فرار، pH و آزمایشات حسی از جمله بافت، بو، رنگ، طعم و مزه، شوری و پذیرش کلی برای بررسی کیفیت تیمارهای آزمایشی و شاهد انجام شد.

    یافته‌ها

     باکتری‌های سرمادوست، کپک و مخمر، کلستریدیوم، کلی‌فرم و اشریشیا‌کلی در تیمارهای آزمایشی و شاهد مشاهده نشدند. تعداد کلی باکتری‌ها و استافیلوکوکوس، عدد پراکسید، و pH در تیمارهای آزمایشی و شاهد در حد قابل پذیرش بودند. در 3 تیمار آزمایشی پروتیین 80/29، چربی 18، رطوبت 96/48، خاکستر 24/3 و جذب نمک 76/6 ٪ و pH 42/7 - 98/6 بودند. TVB-N و pH در تیمارهای 3 و 4 در مقایسه با سایر تیمارها افزایش معنی‌دار نشان دادند و از استاندارد بیشتر بودند (05/0p<). پذیرش کلی (14/1) و اسید چرب آزاد در تیمار 3 (17/3 درصد) در مقایسه با سایر تیمارها و تیمار شاهد (47 /4 و 15/2 درصد) تفاوت معنی‌دار ارایه کردند و قابل پذیرش نبودند (05/0<p). تغییرات pH (98/6)، عدد پراکسید (76/0 meq/kg oil)، TVB-N (64/17 mg/100g)، اسید چرب آزاد (13/2 ٪)، تعداد کلی باکتری‌ها و استافیلوکوکوس (85/1 و 11/1log CFU/g) و پذیرش‌کلی (70/4) در تیمار 2 در مقایسه با سایر نمونه‌های آزمایشی و نیمار شاهد بهتر بود و برتری این نمونه‌ها تایید شد، تیمارهای 1 و 2 تا پایان زمان نگهداری در سردخانه ویژگی‌های شیمیایی، میکروبی و حسی قابل پذیرش را نشان دادند، در حالی که تیمارهای 3 و 4 به مدت 6 ماه از نظر ویژگی‌های کیفی قابل قبول بودند.

    نتیجه گیری کلی

     از آن جا که کیفیت شیمیایی، میکروبی و حسی در تیمار 2 در مقایسه با سایر تیمارها بهتر بود از این رو محفظه‌های لوله‌ای چند لا و دارای پوشش آلومینیوم برای بسته‌بندی خاویار فشرده پیشنهاد می‌گردد.

    کلید واژگان: بسته بندی محفظه ای لوله ای, محفظه های لوله ای چند لا, خاویار فشرده, شاخص, تاس ماهی ایرانی
    Ghorban Zarehgashti
    Background and objectives

    The Persian sturgeon (Acipenser persicus) is a species of fish in the family Acipenseridae. It is found in the Caspian Sea. Globally, sturgeon fisheries are of great economical value, primarily as a source for caviar, but also for the flesh, and several species of sturgeon are harvested for their roes. Caviar is composed of different types including pressed caviar. It is composed of damaged or fragile eggs and can be a combination of several different roes. Besides wild species, in some countries such as Iran sturgeons are sustainably farmed to produce caviar. In the present study, farmed Persian sturgeon packing pressed caviar was evaluated by tube packaging through assessing its quality and shelf life under cold storage. An unpublished report on pressed caviar packaging in tubes was not found in other countries, but in Iran, the present study is the only study performed on pressed caviar packaging in tubes.

    Materials and methods

    Four treatments were considered including caviar packed in laminated tubes with an aluminum coating (Treatment 1), without coating (Treatment 2), metal tubes of aluminum type (Treatment 3), and metal cans made of stainless steel sheets (Treatment 4 and control). Treatments were packed in the amount of 50 g and stored at - 3 ° C for 7 months. Microbiological tests include the total bacterial counts, Staphylococcus bacteria, Clostridium, coliform, Escherichia coli, Psychrophilic and mold and yeast, chemical tests such as peroxide, thiobarbituric acid, free fatty acid, and total volatile nitrogen bases, physical (pH), and sensory tests including texture, odor, color, taste, salinity, and overall acceptance were performed to evaluate the quality of experimental and control treatments.

    Results

    Psychrophilic, yeasts and molds, Clostridium, Coliform, and Escherichia coli were not observed in experimental and control samples. Total bacterial counts, Staphylococcus, peroxide value and physical properties (e.g. pH) were in acceptable limits in both experimental and control samples. Protein, fat, moisture, ash, and pH were %29.81, 18.00, 48.96, 3.24, and 6.98 – 7.42 in these samples. TVB-N and pH showed significant differences in treatments 3 and 4 as compared with the other treatments which were higher than the standard level. Sensory properties and overall acceptance (1.14) and free fatty acids (3.17 %) were significantly different in treatment 3 as compared with the other treatments and control (4.47 and 2.15 %) (it was not in the allowable range). Changes of pH (6.98), peroxide (0.76 meq/kg oil), TVB-N (17.64 mg/100g), free fatty acids (2.13%), total bacterial counts and Staphylococcus (1.85 and 1.11 logCFU/g), and overall acceptance (4.70) were better in treatment 2. The quality superiority of these samples was confirmed. Treatments 3 and 4 for six months, while other experimental treatments were of good quality until the end of the storage period in the cold room.

    Conclusion

    Since the chemical, microbial and sensory quality in treatment 2 was better than other treatments, so aluminum-coated laminate tubes recommended for packing of pressed caviar.

    Keywords: Laminate tube, index, Persian sturgeon, pressed caviar, Tube packaging
  • افشین فهیم، سیده طوبی شفیقی، مینا سیف زاده، یاسمن اعتمادیان، مونا خبازکار املشی

    هدف از این مطالعه ارزیابی شاخص های فساد شیمیایی و میکروبی از قبیل میزان TVBN و پراکسید و نیز شمارش کلی باکتری های مزوفیل، کلی فرم استافیلوکوکوس اوریوس، اشریشیاکلی و سالمونلا در دو نوع برگر تولید شده از ماهی و گوشت قرمز طی سه ماه نگهداری در دمای 18- درجه سانتی گراد بوده است. ماهی فیتو فاگ و گوشت قرمز پس از خریداری بلافاصله همراه با یخ به آزمایشگاه مرکز ملی تحقیقات فرآوری آبزیان منتقل شد و آزمون های شیمیایی و میکروبی بر اساس روش استاندارد ملی ایران صورت گرفت. نتایج نشان داد با افزایش مدت زمان نگهداری برگر ماهی کپور نقره ای در سردخانه میزان TVB-N و پراکسید به طور معنی داری افزایش می یابد. میانگین (انحراف معیار) میزان TVB-N از 14/0± 6/12در زمان تولید به 14/0±4/15 میلی گرم درصد، پراکسید از صفر به 14/0± 33/1 میلی اکی والان اکسیژن در کیلوگرم در سه ماه نگهداری در سردخانه رسید. میزان TVB-N برگر گوشت تولیدی ابتدا 14/0±14 بود که در ماه های پس از آن به ترتیب 14/0±16 و 14/0±2/17 میلی گرم در صد گرم نمونه افزایش یافت تفاوت معنی داری بین میزان TVB-N برگر ماهی کپور نقره ای وبرگر گوشت قرمز طی ماه سوم نگهداری مشاهده شده است که در مقایسه با ماه های قبل از آن افزایش معنی داری را نشان می دهد (05/0 < pو 3d=f). شمارش کلی باکتری های مزوفیل، کلی فرم و استافیلوکوکوس اوریوس در برگر خام تولید شده از گوشت ماهی نسبت به برگر تولید شده از گوشت قرمز کمتر بوده و به ترتیب میانگین این دو تیمار برای باکتریهای مزوفیل در ماه اول و برای باکتری های کلی فرم و استافیلوکوکوس اوریوس در ماه دوم از نظر آماری اختلاف معناداری نشان داد (05/0<p).

    کلید واژگان: برگر ماهی, برگر گوشت قرمز, شاخص های فساد شیمیایی, شاخص های فساد میکروبی, سردخانه
    afshin fahim, S. T. Shafighi, M. Seifzadeh, Y. Etemadian, M. khabbaz kar amlashi

    The purpose of this study was to evaluate the chemical and microbial spoilage indicators, such as TVN, Peroxide and the total count of mesophilic, Coliforms, Staphylococcus aureus, Escherichia coli and Salmonella bacteria in two types of fish and meat burgers during three months of storage at -18°C.Silver carp and red meat were immediately transferred to the laboratory of National Fish Processing Research Center (UNIDO), in the presence of ice, after purchase. After weighing, the raw paste was prepared along with other additives, according to the general method of burger production ‎from meat. Chemical and biological tests were based on the method recommended by Iranian National Standards Organization.‎ The results showed that with increasing storage time, TVB-N and peroxide were significantly increased in silver carp burgers, in cold storage,. The mean (±SD) of TVB-N of fish burger changed from 12.6±0.14 mg% at the time of production to 14.4±0.14 mg% and the peroxide changed from zero to 1.33±0.14 meq of oxygen at the end of three months of storage. Total count of mesophilic bacteria, coliform and staphylococcus aurous were lower in fish burgers compared to meat burger products, and for both treatments statistically significant difference was observed for the mean total count of mesophilic bacteria in the first month and for coliform, Staphylococcus aurous bacteria in the second month(p<0.05). Salmonella and E.coli were not observed in any of the treatments and at the end of the storage period they were in accordance with the standards recommended by Iranian National Standards Organization. Therefore, it can be concluded that fish burgers have longer cold storage period compared to burgers produced from red meat.

    Keywords: Fish burger, meat burger, chemical spoilage indicators, microbial spoilage indicators, frozen storage
  • مینا سیف زاده*

    میگو محصول بسیار فاسدشدنی با ماندگاری محدود به دلیل ملانوزیس و ترکیب بیولوژیکی است. کنترل اثرات مخرب ملانوزیس از چالش های حایز اهمیت برای صنعت است. ملانوزیس در سخت پوستان معمولا با استفاده از مهارکننده هایی مانند متا بی سولفیت سدیم کنترل می شود. بااین حال استفاده از مهارکننده های مصنوعی برای ملانوزیس و آنتی اکسیدان ها در فرآوری مواد غذایی معمولا با ملاحظات مربوط به ایمنی و تاثیر بر کیفیت غذا محدود می شود. ازاین رو طی دهه اخیر گرایش به سمت مطالعاتی برای کاربرد عصاره های طبیعی برای کنترل ملانوزیس میگو افزایش یافت. از داده های برخی مقالات منتشرشده از پایگاه های Science Direct، Pub Med، SpringerLink و Scopus در مورد بروز رنگ دانه سیاه ملانین در پوست میگو استفاده شد. میگوها به روش غوطه وری پوشش شده و در یخ یا یخچال نگهداری شدند. در ایران صرفا اثرات عصاره دانه انگور برای جلوگیری از ملانوزیس مطالعه شده است. بعضی از مطالعات تاثیر عصاره های گیاهی ازجمله گشنیز ویتنامی، برگ میوه کاوا، رز ماری، چای سبز، آوکادو، رسوب قهوه عربی و چاموانگ را در مقایسه با متا بی سولفیت سدیم بیشتر گزارش کردند. برخی از پژوهشگران اثرات عصاره هایی ازجمله زیتون، رزماری، آویشن را به همراه متا بی سولفیت سدیم در جلوگیری از ملانوزیس در مقایسه با متا بی سولفیت سدیم به تنهایی بیشتر بیان کردند. عصاره های گیاهی طی زمان 28-2 روز برای کاهش بروز لکه سیاه در میگو موثر بودند. مطالعات نشان دادند که عصاره های گیاهی می توانند به منزله آنتی اکسیدان عمل کرده و جایگزین طبیعی موثر برای مهار ملانوزیس بعد از مرگ میگو باشند.

    کلید واژگان: آنتی اکسیدان, میگوی پرورشی, ملانوزیس, عصاره های گیاهی, متا بی سولفیت سدیم
    M. Seifzadeh *

    Shrimp is a highly perishable product with limited shelf life due to melanosis and biological composition. Controlling the destructive effects of melanosis is one of the major challenges for the industry. Melanosis in crustaceans is usually controlled by inhibitors such as sodium metabisulfite. However, the use of synthetic inhibitors for melanosis and antioxidants in food processing is usually limited by considerations related to safety and impact on food quality. Thus, over the last decade, the trend towards studies on the use of natural extracts to control shrimp melanosis has increased. Data from some articles published by ScienceDirect, PubMed, Scopus, SpringerLink, and Scopus databases on the occurrence of melanin black pigment in shrimp skin were used. The shrimps were dipped in extracts and stored in ice or refrigerator. In Iran, only the effects of grape seed extract to prevent melanosis have been studied. Some studies have reported higher effects of plant extracts such as Garcinia cowa Roxb, Persicaria Odorata, rosemary, green tea, avocado, Arabic coffee grounds, and chamomile than sodium bisulfite. Some researchers have described the effects of extracts such as olive, rosemary, and thyme along with metabisulfite in preventing melanosis more than metabisulfite alone. Plant extracts were effective in reducing black spots in shrimp for 2-28 days. Studies have shown that plant extracts can act as antioxidants and be an effective natural alternative to inhibit melanosis after shrimp death.

    Keywords: Antioxidant, Farmed shrimp, Melanosis, plant extracts, Sodium metabisulfite
  • مینا سیف زاده*، قربان زارع گشتی

    ماهی دودی از غذاهای آماذه مصرف به شمار می رود که دارای ارزش غذایی فراوان و زمان ماندگاری طولانی است. از این رو مطالعه حاضر با هدف تهیه فرآورده دودی گرم ورقه ای از فیله قره برون پروشی دو ساله و ارزیابی ویژگی های شیمیایی، میکروبی و حسی و تعیین زمان ماندگاری آن طی نگهداری در دمای یخچال انجام شد. نتایج نشان داد علیرغم تیمار شاهد در تیمارهای آزمایشی آلودگی با میکرواورگانیسم ها و کپک و مخمر طی زمان نگهداری مشاهده نشد. ارزش غذایی در تیمارهای آزمایشی در مقایسه با شاهد افزایش معنی دار نشان دادند (05/0<p). اسیدهای چرب لوریک، پالمیتیک، استیاریک، آراشیدونیک و دوکوزاهگزانوییک اسید در تیمار دودی در مقایسه با تیمار شاهد افزایش نسبی داشتند. افزایش لینولییک اسید و ایکوزاپنتانوییک اسید در تیمار آزمایشی در مقایسه با شاهد معنی دار بود (05/0<p). ویژگی های میکروبی، شیمیایی، حسی و فیزیکی در تیمارهای آزمایشی در مقایسه با شاهد کاهش معنی دار ارایه کردند (05/0<p). جمود نعشی 3 ساعت بعد از صید شروع شده و به مدت 4 ساعت ادامه یافت. تیمارهای شاهد و آزمایشی به ترتیب طی مدت زمان 5 روز و شش ماه  در یخچال کیفیت مطلوبی نشان دادند. با توجه به نتایج میکروبی، شیمیایی و حسی به دست آمده، فیله قره برون پروشی دودی تا پایان زمان نگهداری در یخچال از کیفیت مناسبی برخوردار بود و با توجه به این که تا کنون فرآورده آماده مصرف از فیله قره برون پرورشی تهیه نشده این فرآورده جهت ایجاد تنوع در صنعت فرآوری آبزیان و عرضه محصول آماده مصرف به صنعت غذایی پیشنهاد می گردد.

    کلید واژگان: قره برون پرورشی, فیله دودی, بسته بندی تجت خلاء, کیفیت, تکنولوژی هاردل
    Mina Seifzadeh*, Ghorban Zarh Gashti

    Smoked fish is one of the ready-to-eat foods that have high nutritional value and long shelf life. Therefore, the present study was performed to prepare a hot smoked laminate product from a two-year-old A. persicus and evaluate its chemical, microbial, sensory, and shelf life during refrigeration. Despite the control treatment, contamination to microorganisms, mold, and yeast was not observed in the experimental treatments during storage. Nutritional value in experimental treatments showed a significant increase compared to control (p<0/05). Loric, palmitic, stearic, arachidonic, and docosahexaenoic fatty acids had a relative increase in smoked treatment compared to control treatment. The increase of linoleic acid and eicosapentaenoic acid in the experimental treatment compared to the control was significant (p<0/05). Microbial, chemical, sensory, and physical properties in experimental treatments showed a significant decrease compared to the control (p<0/05). Rigor mortis was started for 3 hours after fishing and continued for 4 hours. The control treatments for 5 days and the experimental treatments during six months of refrigeration were of good quality. According to the obtained microbial, chemical, and sensory results, smoked A. persicus fillet had a good quality until the end of storage time in the refrigerator. It is recommended to diversify the aquatic processing industry and supply ready-to-eat products to the food industry.

    Keywords: Cultivated A. persicus, hurdle technology, Quality, Smoked fillet, Vacuum packing
  • سید حسن جلیلی حسن کیاده*، مینا سیف زاده

    ژلاتین ماده ای پروتیینی، کلوییدی و در عین حال قدیمی ترین ماکرو مولکولی است که از هیدرولیز کلاژن موجود در پوست، استخوان و بافت پیوندی حیوانات از جمله دام، طیور و آبزیان به دست می آید. فرآورده های جانبی یا زایدات، بیش از نیمی از وزن آبزیان را شامل می شود. استخوان و پوست بخش قابل ملاحظه ای از زایدات آبزیان را به خود اختصاص داده و از پروتیین های بافت همبند تشکیل یافته که پتانسیل مناسبی جهت تولید ژلاتین فراهم می نماید. با توجه به ویژگی ها و مزایای ژلاتین از جمله کالری پایین، ذوب شبیه چربی و ایجاد حس خوشایند در دهان، به کار گیری آن برای تهیه محصولات کم چرب مناسب به نظر می رسد. در صنایع غذایی، مهم ترین خصوصیات بارز ژلاتین استحکام ژل، ویسکوزیته، حالت ژلی و نقطه ذوب آن است، به همین جهت ژلاتین گزینه مناسبی برای تهیه فرآورده های رژیمی و کم کالری محسوب می گردد. تهیه ژلاتین از مراحل متعددی شامل پیش تیمار با اسید و قلیا، خنثی سازی، حرارت دادن، جدا سازی فاز مایع، تغلیظ و خشک کردن، آسیاب کردن و بسته بندی در بسته های غیر قابل نفوذ به هوا تشکیل شده است. این مقاله به بررسی اهمیت ژلاتین و روش های تهیه آن، انواع ژلاتین  و چگونگی تهیه ژلاتین از آبزیان،  می پردازد.

    کلید واژگان: ژلاتین ماهی, کاربردها, فرآورده های رژیمی, زائدات آبزیان
    Jalili H*, Seyfzadeh M

    Gelatin is a protein, colloidal, and the oldest macromolecule obtained from the hydrolysis of collagen in the skin, bones, and connective tissue of animals, including livestock, poultry, and aquatic animals. By-products or wastes make up more than half the weight of aquatic animals. Bones and skin make up a significant portion of aquatic waste and are composed of connective tissue proteins that provide the potential for gelatin production. Due to the properties and benefits of gelatin such as low calorie, fatlike melting, and pleasant mouthfeel, its use for low-fat products seems appropriate. In the food industry, the most important characteristics of gelatin are the strength of the gel, viscosity, gel state, and melting point, so gelatin is a good choice for diet and low-calorie products. Preparation of gelatin consists of several stages including pretreatment with acid and alkali, neutralization, heating, liquid phase separation, concentration, drying, grinding, and packaging in air-impermeable packages. This article examines the importance of gelatin and its preparation methods, types of gelatin, and how to prepare gelatin from aquatic animals.

    Keywords: Applications, Aquatic waste, Dietary products, Fish gelatin
  • حسن جلیلی*، مینا سیف زاده

    این مطالعه با هدف تعیین امکان تولید پخشینه رژیمی با استفاده از ژلاتین حاصل از پوست کپور نقره‌‌ای پرورشی و پکتین و مقایسه اثر غلظت‌‌های مختلف ژلاتین و پکتین بر کیفیت رنگ پخشینه کم چرب، تغییرات شیمیایی و میکروبی طی نگهداری در یخچال انجام شد. شش تیمار با غلظت‌ها و نسبت‌‌های مختلف ژلاتین ماهی به پکتین تهیه شد. آزمایش‌های فیزیکوشیمیایی و میکروبی شامل اسیدیته، pH، شمارش کلی باکتری‌‌ها، باکتری‌‌های سرمادوست، استافیلوکوکوس اوریوس و کپک و مخمر و تعیین عمر ماندگاری در دمای یخچال بود. اسیدیته و pH اختلاف معنی‌‌دار بین تیمارهای مختلف نشان ندادند. تیمارهای آزمایشی به مدت 4 هفته از ویژگی رنگ و میکروبی قابل پذیرش برخوردار بودند. اسیدیته و ویژگی‌های میکروبی بین تیمارهای آزمایشی تفاوت معنی‌‌دار نشان ندادند. بین تیمارهای آزمایشی از نظر رنگ نیز اختلاف معنی‌دار مشاهده نگردید. نتایج نشان داد که ژلاتین اسیدی استحصالی از پوست کپور نقره‌ای می‌تواند در ترکیب با پکتین، امکان تولید پخشینه رژیمی را فراهم نماید. مقدار 4 درصد ژلاتین ماهی و پکتین، به نسبت مساوی، برای تولید پخشینه کم‌چرب پیشنهاد می‌‌شود.

    کلید واژگان: پخشینه رژیمی, ژلاتین پوست کپور نقره ای, پکتین, عمر ماندگاری
    Hassan Jalili *, Mina Seifzadeh

    This study aimed to determine the possibility of producing dietary spread using farmed silver carp skin gelatin and pectin to compare the effect of different concentrations of gelatin and pectin on the physicochemical and microbial changes of the low-fat spread at refrigerated storage. Six treatments were produced with different concentrations and ratios of the fish gelatin and pectin. The physicochemical and microbiological tests included acidity, pH, total bacterial counts, psychrophilic bacteria, Staphylococcus aureus, and mold and yeast were measured to determine the shelf life at refrigerator temperature. The acidity and pH did not show significant differences between different treatments. The experimental treatments had acceptable color and microbial properties for 4 weeks. The acidity and microbial properties did not show significant differences between experimental treatments. No significant differences were observed between the experimental treatments in terms of color. The results showed that the acidic gelatin extracted from silver carp skin, in combination with pectin, enables the possibility of producing a dietary spread. It is recommended to produce a low-fat spread using 4% of the fish gelatin and pectin in equal proportions.

    Keywords: Dietary spread, Silver carp skin gelatin, Pectin, shelf life
  • مینا سیف زاده*، علی اصغر خانی پور

    فرآورده خشک طعم دار ماهی کیلکا به شکل تنقلات غذایی مصرف می شود و در مقایسه با تنقلات موجود از ارزش غذایی بالاتری برخوردار می باشد. خشک کردن یکی از روش های تولید فرآورده آماده مصرف از ماهیان ریز اندام و ارزان قیمت است که در شرایط عادی به دلیل بو و طعم و مزه نامناسب استقبال چندانی از آن ها توسط مصرف کنندگان به عمل نمی آید. همچنین در این روش ترکیبات طعم دهنده طبیعی مانند سرکه خوراکی و سایر انواع طعم دهنده های گیاهی به کار می روند. خشک کردن به عنوان قدیمی ترین روش عمل آوری ماهی شناخته شده است، و روشی برای جلوگیری از فساد ماهی، ضرر و زیان اقتصادی و کاهش کیفیت بعد از جمود نعشی است. همچنین مزایایی مانند تولید محصول در زمان کوتاه، تهیه پروتیین ارزان، افزایش زمان ماندگاری و کیفیت ماهی، حمل و نقل آسان، قابل اجرا توسط صیادان، کاربرد در شرایط آب و هوایی مناسب و عمل آوری آسان را به همراه دارد. خشک کردن در برابر نور آفتاب روش رایج تهیه فرآورده خشک به شمار می رود، که معایبی را مانند صرف زمان، حمله حشرات، آلودگی ثانویه و کاهش ایمنی به دنبال دارد. همچنین در تمام طول سال قابل اجرا نیست. در مطالعه حاضر تهیه فرآورده خشک از مراحل متعددی شامل نمک سود کردن، طعم دار کردن، خشک کردن طی 24 ساعت در دمای 80 درجه سلسیوس و بسته بندی تشکیل شده است. این مقاله به بررسی فرآورده خشک تهیه شده به روش صنعتی از ماهی کیلکا، روش های خشک کردن و مشکلات ناشی از آن ها، اهمیت فرآورده خشک و دستورالعمل تهیه آن می پردازد.

    کلید واژگان: دریای خزر, فرآورده خشک طعم دار, فرآورده نوین, عمل آوری کیلکا, خشک کردن صنعتی
  • مینا سیف زاده، محمد ربانی*، علی اصغر خانی پور
    مقدمه
    تاثیر مفید باکتری های پروبیوتیک بر سلامت انسان و حیوان به نحو گسترده مورد مطالعه قرار گرفته و در موارد مختلف تایید شده است. برای دستیابی به باکتری های پروبیوتیک باسیلوس و اسیدلاکتیک خرما به عنوان یکی از مواد غذایی مهم که می توانند منبع جداسازی این باکتری ها باشند، بررسی شد.
    هدف
    این مطالعه با هدف جداسازی باکتری های پروبیوتیک اسید لاکتیک و باسیلوس از عصاره آبی خرماهای مضافتی، پیارم و زاهدی انجام شد.
    روش کار
    برای جداسازی باکتری های اسید لاکتیک و باسیلوس، عصاره روی محیط MRS آگار و نوترینت آگار کشت داده شد. پس از 5 روز انکوباسیون در دمای 37 درجه سلسیوس در شرایط بی هوازی و هوازی کلنی های دارای خصوصیات مرفولوژی و شکل میکرسکپی مرتبط دارای باکتری های گرم مثبت کاتالاز منفی جدا شده از MRS آگار در شرایط بی هوازی و و کاتالاز مثیت جدا شده از نوترینت آگا در شرایط هوازی با روش های بیوشیمیایی و Polymerase chain reaction بررسی شدند.
    نتایج
    با توجه به آزمایشات شیمیایی و مولکولی باکتری های جدا شده از عصاره خرمای مضافتی به Lecunostoc mesenteroeides subsp mesenteroeides، پیارم بهBacilus subtilis strain UD1022 و زاهدی به Pediococcus parvalus strainSC8B متعلق بود. هر سه باکتری پروبیوتیک بودند.
    بحث و نتیجه گیری
    با توجه به نتایج آزمایشات خرما در مجموعه غذاهای پروبیوتیک قرار دارد. می توان عصاره آبی خرما را برای غنی سازی و تهیه مواد غذایی پروبیوتیک به کار برد. همچنین با توجه به ویژگی های باکتری های پروبیوتیک می توان عصاره آبی خرما یا گوشت خرما برای جلوگیری از جایگزینی باکتری های بیماری زا و بیماری برای مصرف کنندگان توصیه کرد.
    کلید واژگان: 16srRNA, ld, i خرما, لاکتیک اسید باکتری, Bacilus subtilis
    Mina Seifzadeh, Mohammad Rabbani *, Aliasghar Khanipour
    Agricultural Research Education and Extension Organization (AREEO), Bandar Anzali, Iran
    Introduction
    The beneficial effects of probiotic bacteria on human and animal health has been widely studied and confirmed in various cases. To obtain probiotic bacteria, Bacillus and lactic acid bacteria, dates were considered as one of the important nutrients that could be the source of isolation of these bacteria.
    Aim
    The aim of this study was to isolate probiotic bacteria of lactic acid bacteria and Bacillus from aqueous extract of Mazafati, Pourm and Zahedi.
    Methods
    For isolation of lactic acid bacteria and Bacillus, the extract was grown on MRS agar and agar nutrient. After 5 days of incubation at 37 ° C under aerobic and anaerobic conditions, colonies isolated with morphological characteristics and microscopic form associated including positive gram bacteria. positive and negative catalase bacteria isolated from MRS agar and nutrient agar, respectively. These bacteria were evaluated using biochemical and polymerase chain reactions.
    Results
    According to chemical and molecular tests, Lecunostoc mesenteroeides subsp mesenteroeides, Bacillus subtilis strain UD1022 and Pediococcus parvalus strainSC8B isolated from Mazafati, Piarom and Zahedi date extract . All three bacteria were probiotic. Discussion and
    Conclusion
    According to the results of the experiments, dates are in the probiotic collection. Aqueous extract of dates can be used to enrichment and preparing of probiotic foods. Also, according to the characteristics of probiotic bacteria, aqueous extract of dates or dates may be recommended to prevent of pathogenic bacteria replacement and disease for consumers.
    Keywords: 16srRNA, Date fruit, Lactic acid bacteria, Bacilus subtilis
  • مینا سیف زاده*، علی اصغر خانی پور
    زمینه مطالعاتی

    بتاکاروتن پیش نیاز ویتامین A و از افزودنی های غذایی است. بتا کاروتن در صنعت از طریق سنتز شیمیایی از β-ionone تهیه می شود. این رنگ از ترکیبات سنتتیک هست، که می تواند به آسانی از طریق مواد غذایی به مصرف کنندگان منتقل شود. بنابراین تحقیق در زمینه تهیه رنگ های طبیعی برای کاربرد در صنعت غذایی از اهمیت خاصی برخوردار است.

    هدف

    این پروژه باهدف تعیین مقدار، کیفیت، درصد خلوص بتا کاروتن استخراج شده از آزولای تالاب انزلی در فصل زمستان و مقایسه آن با نوع سنتتیک انجام شد.

    روش ها

    برای اجرای این پروژه یک تیمار شامل بتا کاروتن استخراج شده به روش هیدرولیز قلیایی از آزولای تالاب انزلی در فصل زمستان سال 1393در نظر گرفته شد. تیمارها به مدت یک سال در دمای پنج درجه سلسیوس نگهداری شدند. از بتا کاروتن سنتتیک به عنوان شاهد استفاده شد. کیفیت تیمارها با استفاده از آزمایش های شیمیایی شامل تعیین مقدار و کیفیت بتا کاروتن، رنگ سنجی (هانترلپ)، درصد خلوص و ویتامین A به وسیله HPLC ، زمان ماندگاری و حلالیت بتا کاروتن طبیعی بررسی شد.

    نتایج

    در نتایج آزمایش های شامل درصد خلوص، غلظت، رنگ سنجی، ترکیبات ویتامینه، حلالیت و زمان ماندگاری در بتا کاروتن آزمایشی در مقایسه با شاهد تفاوت معنی دار مشاهده نشد(05/0>P) طی زمان ماندگاری این فاکتورها در تیمارهای آزمایشی و شاهد تفاوت معنی دار نشان ندادند(05/0>P). بتا کاروتن طبیعی طی زمان نگهداری به مدت یک سال در دمای 5 درجه سلسیوس از کیفیت مطلوبی برخوردار بود. نتیجه گیری نهایی: با توجه به عدم وجود تفاوت معنی دار بین بتا کاروتن استخراج شده از آزولا در مقایسه با نوع سنتتیک از حیث آزمایش های شیمیایی، خلوص، زمان ماندگاری و ارجحیت بتا کاروتن طبیعی استخراج شده از آزولا در مقایسه با نوع سنتتیک از حیث بهداشت مواد غذایی می توان کاربرد بتا کاروتن طبیعی تهیه شده از آزولا را به جای بتا کاروتن سنتتیک در صنعت غذایی پیشنهاد کرد.

    کلید واژگان: آزولا, رنگ دانه های طبیعی, بتا کاروتن, افزودنی غذایی, تالاب انزلی
    M Seifzadeh*
    Background

    Azolla is certainly a valuable laboratory plant that will thrive with very little care. The use of Azolla may be an important factor in the world's future food needs. Azolla is unique because it is one of the fastest growing plants on the planet – yet it does not need any soil to grow. Azolla is a small floating fern and is the only known pteridophyte that lives in symbiosis with a diazotrophic cyanobacterium. Azolla spp. are heterosporous free-floating freshwater ferns that live symbiotically with Anabaena Azollae, a nitrogen-fixing blue-green algae. There are six species of Azolla in the world. Azolla is a genus of aquatic ferns in the family Salviniaceae. The genus Azolla belongs to the single genus family Azollaceae. Azolla filiculoides is a species of Azolla. Azolla filiculoides is under the sub-genus Euazolla. It is native to warm temperate and tropical regions as well as most of the old world including Asia, Australia and Anzali wetland. This plant is dark green to reddish and float on the water surface, either individually or in mats, which can reach a thickness of up to 20 cm. When A. filiculoides plants are exposed to strong sunlight they obtain a red color. The same occurs in winter time. In shade they always remain green. A. filiculoides settles in ponds, ditches, water reservoirs, wetlands, channels and slow flowing rivers. A. filiculoides is very rich in protein, fat, ash and carotenoids. The chemical composition of Azolla species varies with ecotypes and with the ecological conditions and the phase of growth. The dry matter percentage of different Azolla species varies widely. Lysine and methionine contents in this species are moderate. But, essential amino acids in this species are poor. Carotenoids are the most common pigments in nature and are synthesized by all photosynthetic organisms. Carotenoids are considered key molecules for life. Biological properties of carotenoids allow for a wide range of commercial applications. Indeed, recent interest in the carotenoids has been mainly for their nutraceutical properties. Carotenoids as natural pigments, are used by the industry as pharmaceuticals, nutraceuticals, and animal feed additives, as well as colorants in cosmetics and special foods. Carotenoids have been studied for their ability to prevent chronic disease due to the free radical theory of aging in chronic disease etiology. The effect of carotenoids on biotechnology and the food industry is significantly attributed. Finally, carotenoids as fortified substances in foods and special aspects about carotenoids as health promoters are well presented along with a glance of carotenoids economics. β-carotene is one of the carotenoids. β-carotene is the main source of pro-vitamin A and is widely used as a food colorant. The majority of the β-carotene commercialized in the world is obtained by chemical synthesis from β-ionone. Therefore, research for the production of natural colors for use in food industry has particular importance.

    Aim

    The present project was aimed at determining the content, quality, and purity of β-carotene extracted from Azolla filiculoides in the Anzali Wetland, comparing it with synthetic β-carotene, and measuring its economic value.

    Methods

    One treatment had β-carotene derived from Azolla filiculoides in the Anzali Wetland through the alkaline hydrolysis method in the winter of 2014. Treatments were kept at 4 °C for one year. Synthetic β-carotene was used as the control. The quality of the treatments was assessed by applying some chemical tests, including the measurement of the content and quality of β-carotene, calorimetry using the Hunter-LAB method, determination of the purity and vitamin A employing high-performance liquid chromatography (HPLC), estimation of the dwell-time duration at 5 °C, and measurement of the solubility of β-carotene in water.

    Results

    The results of the tests regarding the purity, concentration, calorimetry, vitamin compounds, dwell time, and solubility in the experimental β-carotene, compared with those in the control, revealed no significant difference (p>0.05). Moreover, the factors showed no significant difference between the control and experimental treatments during the dwell time (p>0.05). The natural β-carotene had a good quality during the storage period at 5 °C for one year.

    Conclusion

    Since there was no significant difference between the β-carotene derived from Azolla filiculoides and the synthetic one in terms of the chemical tests, purity, and dwell time, and since the natural β -carotene derived from Azolla filiculoides takes precedence over the synthetic one in terms of the food hygiene, it is recommended that natural β-carotene extracted from Azolla filiculoides be substituted for synthetic β-carotene in the food industry.

    Keywords: Azolla, Natural pigment, β-carotene, Food additive, Anzali Wetland
  • مینا سیف زاده*

    بعضی از عناصر سنگین مانند مس و روی برای متابولیسم ماهی و انسان ضروری هستند، در حالی که غلظت بیش از حد فلزات سنگین اکوسیستم را مختل می کند، زیرا برخی از این موارد باعث تخریب بالقوه محیط زیست موجودات زنده می شوند. ماهی ها عمده ساکنان این محیط ها هستند که می توانند تحت تاثیر آلاینده های سمی قرار بگیرند. ورود این این آلاینده ها به ماهی و انتقال به انسان می تواند بیماری های متعددی را برای انسان ایجاد کند. ماهی سفید ازجمله ماهیان بازارپسند و ممتاز شیلاتی محسوب می شود که بررسی میزان فلزات سنگین آن ازنظر میزان سلامت و همچنین سلامت غذای جامعه اهمیت دارد. این تحقیق باهدف بررسی میزان تجمع فلزات سنگین کروم، روی و مس در بافت عضلانی ماهی سفید تالاب انزلی، بررسی همبستگی این عناصر با طول و وزن ماهی و مقایسه غلظت این فلزات با استاندارد FAO انجام شد. برای اجرای این تحقیق تعداد 30 فطعه ماهی سفید از هر یک از مناطق شمال (انزلی) و جنوب (صومعه سرا) تالاب انزلی در فصل زمستان سال 1396 صید شد. میزان تجمع عناصر سنگین در بافت خوراکی با استفاده از روش اسپکتروفتومتری اتمی شعله ای اندازه گیری شد. میانگین وزن نمونه ها در مناطق شمال و جنوب تالاب 468 - 460 گرم و میانگین طول 40/32-31 سانتی متر بود. میانگین روی در ماهی سفید مناطق شمال (32/11) و جنوب تالاب (61/13) میکروگرم/گرم اختلاف معنی دار داشتند (05/0 P<). اما میانگین کروم در مناطق شمال و جنوب (00/0)  میکروگرم/گرم و مس در مناطق شمال (47/2) و جنوب (66/3) میکروگرم/گرم تالاب اختلاف معنی دار نداشتند (05/0P>). میانگین روی و مس در مقایسه با استاندارد جهانی (FAO) به طور معنی-داری کمتر بود (05/0 P<). در این مناطق تجمع روی از مس و کروم و تجمع مس از کروم در ماهیچه خوراکی ماهی سفید تالاب انزلی بیشتر بود. فلزات مورد مطالعه در بافت خوراکی نمونه های صید شده از مناطق شمال و جنوب تالاب تفاوت معنی دار نشان ندادند (05/0> P). بر اساس نتایج اندازه گیری کروم ارتباط این فلز با طول و وزن قابل بررسی نبود.  در بافت خوراکی ماهی سفید صید شده از مناطق شمال و جنوب تالاب، طول و جنسیت با فلزات روی و مس همبستگی منفی داشتند. در منطقه جنوب تالاب همبستگی مثبت بین وزن و غلظت فلز مس اتفاق افتاد. در منطقه شمال تالاب همبستگی بین سن با فلز مس در ماهی مورد مطالعه منفی بود. همچنین تفاوت معنی-دار در همبستگی مشاهده نشد (05/0P>). بین تجمع فلزات کروم، روی و مس با جنسیت ارتباط وجود نداشت. با توجه به این که حد مجاز کروم، روی و مس توسط غذا و دارو 0، 50 و 20 میکروگرم/گرم اعلام شده است، بنابراین ازنظر بهداشت مواد غذایی ماهی سفید صیدشده از مناطق شمال و جنوب تالاب انزلی ازنظر میزان تجمع روی، مس و کروم برای مصارف انسانی مناسب بوده و فاقد عوارض جانبی برای انسان است.

    کلید واژگان: تالاب انزلی, فلزات سنگین, طول ماهی, ماهی سفید, وزن ماهی, سن ماهی
    Mina Seifzadeh*

    Heavy metals such as copper and zinc are essential for fish and human metabolism. But excessive concentrations of heavy metals impair ecosystems as some of those cause potential bioaccumulation in live beings. Fish are the major inhabitants in water bodies and can be highly affected by these toxic pollutants. The presence of these contminations in fish is known to cause various diseases in humans. White fish are popular among people; therefore it is important to study the amounts of heavy metals in them in respect of health and the health of the community food. The purpose of this review was to check the accumulation and concentration of chromium (Cd), zinc (Zn) and copper (Cu) in white fish muscles, to study the relationships between fish size (length and weight) and metal concentrations in the tissues and to compare their amounts with FAO standard. White fish (60 numbers) were caught of northern (Anzali) and southern (Someh Sara) Anzali wetlands in winter of 2017. The concentrations of heavy metals were measured in the edible tissue using a flame atomic spectrophotometry. The average of weight and length were 460 -468g and 31 – 32.40cm in white fish. The concentrations average of zinc and copper were 11.32 and 13.61 (mg/kg, dry weight) in white fish of northern and southern Anzali wetlands, respectively (P<0.05). The Cd concentration average (mg/kg, dry weight) was zero in white fish (P>0.05). The copper concentration average (mg/kg, dry weight) was 2.47 and 3.66 in white fish of northern and southern Anzali wethlands, respectively (P>0.05). Mean of zinc and copper levels were significantly lower than FAO (P<0.05). The zinc concentration level was greatest in the muscle of white fish followed by Cu and Cd. Studied metals had not significant differences in the edible tissue of captured samples from northern and southern Anzali wetlands (P>0.05). Acoording to achievement results for chromium could not be studied its correlate with length and weight. A negative correlation occurred between Cu and Zn levels with length and gender in the muscle of captured White fish from northern and southgern Anzali wetlands. Positive correlation happened between Cu concentrations with weight of fish in southern Anzali wetland. Relationship was negative between heavy metald Cu with age of studied fish in northern Anzali wetland. Significant differences were not observed in correlation (P>0.05). As the permissible levels of chromium, zinc and copper are stated to be 0, 50 and 20 microgram/gram by FDA; therefore, the captured white fish of northern and southern Anzali wetlands is suitable for human consumption and has no side effects for humans’ health in terms of food hygine.

    Keywords: Anzali wetland, Heavy metal, Fish length, White fish, Fish weight, Fish age
  • مینا سیف زاده*

    غذاهای دریایی در هنگام نگهداری در سردخانه ممکن است به اشکال مختلفی دستخوش تغییر شده و در بعضی موارد با این که کیفیت فرآورده به ظاهر قابل پذیرش به نظر می رسد، اما در واقع به جهت وجود مواد شیمیایی و عوامل غیر میکروبی مانند اکسیداسیون چربی ها کیفیت فرآورده کاهش می یابد. در این مطالعه پوشش های خوراکی تهیه شده از منابع کربوهیدراتی مانند آلژینات سدیم و پروتیینی مانند پروتیین آب پنیر با پتانسیل بهبود کیفیت شیمیایی، میکروبی، حسی و مدت زمان ماندگاری غذاهای دریایی بحث شده است. پوشش های خوراکی به لایه نازکی از مواد خوراکی اطلاق می شود که روی ماده غذایی استفاده می گردد. مزایای این پوشش ها شامل تجزیه کامل در محیط زیست، کاهش ضایعات جامد، قابل مصرف به همراه ماده خوراکی، کاهش مصرف فیلم های پلیمری پایه نفتی، عدم اشتعال، شکننده نبودن و نداشتن خطر برای مصرف کننده و قابلیت پذیرش بیشتر برچسب در مقایسه با سایر مواد مورد استفاده برای بسته بندی می باشد. مزایای این پوشش ها منجر به افزایش تقاضای مصرف کنندگان برای غذاهای سالم تر و مطرح شدن بحث نگهداری ماهی مبنی بر کاربرد تکنیک های جدید برای تقویت عرضه ماهی به شکل بسته بندی شده در بازارهای مناطق دور از ساحل شد. با این که محققین متعددی طی سال های اخیر اثرات مثبت کاربرد پوشش های خوراکی را برای بسته بندی آبزیان گزارش کرده اند و هم اکنون بعضی از آن ها مانند پروتیین آب پنیر و آلژیتات سدیم در داخل کشور تولید می شوند اما تاکنون برای بسته بندی فرآورده های غذایی بالاخص غذاهای دریایی مورد استفاده قرار نگرفته اند. ولی نتایج این مطالعه نشان داد که پوشش های خوراکی از طریق مکانیسم های مختلفی مانند آنتی اکسیدانی و ضد باکتریایی منجر به افزایش کیفیت فیله شده و برای بسته بندی غذاهای دریایی مناسب به نظر می رسند.

    کلید واژگان: آنتی اکسیدان, بسته بندی غذاهای دریایی, پوشش های خوراکی, کیفیت حسی, کیفیت میکروبی
    Mina Seifzadeh

    Seafood may change in various ways during refrigeration, and in some cases, although the quality of the product may seem acceptable, but its quality decreases that it is can due to the presence of chemicals and non-microbial agents such as fat oxidation. In this study, edible coatings prepared from carbohydrate sources such as sodium alginate and proteins such as whey protein with the potential to improve the chemical, microbial, sensory qualities and shelf life of seafood are discussed. Edible coatings are thin layers of food that are used on food. The benefits of edible coatings include complete degradation in the environment, reduction of solid waste, consumable with food, reduction of consumption of petroleum-based polymer films, non-fragility and no risk to the consumer and more acceptability of the label compared to other materials used. The benefits of these coatings have led to an increase in consumer demand for healthier foods and the debate over fish preservation, based on the use of new techniques to boost the supply of packaged fish in offshore markets. Although several researchers in recent years have reported the positive effects of the use of edible coatings for aquatic packaging, and some of them, such as whey protein and sodium alginate, are currently produced domestically, so far for packaging food products, especially seafood, have not been used. However, the results of this study showed that edible coatings through various mechanisms such as antioxidants and antibacterial lead to increased fillet quality and are suitable for seafood packaging

    Keywords: ntioxidant, Seafood packaging, Edible coating, Sensory quality, Microbialquality
  • معصومه رهنما سنگاچینی*، مینا سیف زاده، قربان زارع گشتی، فرشته خدابنده

    این تحقیق با هدف بررسی کیفیت و مدت زمان ماندگاری کیلکای روکش شده سرخ شده با لعاب تمپورا در مقایسه با کیلکای روکش شده خام با لعاب تمپورا  طی نگهداری در دمایoc 18- انجام شده است. در این پژوهش دو تیمار کیلکای روکش شده بصورت خام و پخته در نظر گرفته شد. تیمارها در سردخانه oc 18- به مدت چهار ماه نگهداری شدند. در زمان تولید میزان رطوبت در کیلکاهای روکش شده پخته (٪65/48) نسبت به کیلکای روکش شده خام (٪02/62) و ماهی تازه (٪5/75) به طور معنی داری کاهش و محتوای چربی در کیلکای روکش شده پخته(٪9/21) نسبت به کیلکای روکش شده خام (٪65/5) و ماهی تازه (٪5/5) به معنی داری افزایش یافت (05/0≥P). طی دوره نگهداری در فاکتورهای پراکسید، تیوباربیتوریک اسید، اسیدهای چرب آزاد و TVB-N نمونه های پخته شده (meq/kgoil 47/1،  mg/kgoil  25/1،  g/10059/0، mg/100gmeat 69/15) در مقایسه با تیمار خام (meq/kgoil 1، mg/kgoil  18/1، g/100 53/0، ،mg/100gmeat32/15) افزایش معنی داری مشاهده شد (05/0≥P). شمارش کلی باکتری ها در تیمار پخته  logCFU/g42/2 بود. باکتری های استافیلوکوک و کلیفرم در این تیمار مشاهده نشدند. شمارش کلی باکتری ها، استافیلوکوک و کلی فرم در تیمار پخته در مقایسه با تیمار خام (به ترتیب logCFU/g 40/4 ،  38/2 ، 80/0) کاهش معنی دار نشان دادند (05/0≥P). فاکتورهای حسی در تیمار پخته در مقایسه با تیمار خام از کیفیت بهتری برخوردار بودند. عمر ماندگاری هر دو تیمار براساس شاخص های شیمیایی، میکروبی و حسی به مدت سه ماه ارزیابی گردید.

    کلید واژگان: کیلکای معمولی (Clupeonella cultriventris), لعاب تمپورا, کیفیت شیمیایی, کیفیت میکروبی, کیفیت حسی
نمایش عناوین بیشتر...
سامانه نویسندگان
  • دکتر مینا سیف زاده
    سیف زاده، مینا
اطلاعات نویسنده(گان) توسط ایشان ثبت و تکمیل شده‌است. برای مشاهده مشخصات و فهرست همه مطالب، صفحه رزومه ایشان را ببینید.
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال