به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
مقالات رزومه:

دکتر علی اصغر نقی پور

  • برهان یوسفی، علی جعفری*، علی اصغر نقی پور

    در پژوهش حاضر مطلوبیت زیستگاه جبیر با نام علمی Gazella bennettii shikarii با بهره گیری از مدل آنتروپی بیشینه در منطقه حفاظت شده هرمود تعیین شد. برای اجرای مدل بر اساس 45 نقطه حضور گونه از چهار گروه متغیر محیطی شامل اقلیمی، توپوگرافی، پوشش گیاهی و فاصله از عوامل انسان ساخت بهره گیری شد. همه داده ها به همراه نقاط حضور گونه برای مدل سازی به نقشه با فرمت یکسان تبدیل و وارد نرم افزار آنتروپی بیشینه شدند. مدل با 10000 نقطه پس زمینه و بیشینه 15 اجرا شد. از شاخص سطح زیر منحنی نمودار ROC برای ارزیابی نتایج مدل و از آزمون جک نایف برای تعیین اهمیت هر یک از متغیرهای محیطی در پیش بینی مطلوبیت زیستگاه گونه استفاده شد. بر اساس نتایج آزمون جک نایف و جدول سهم نسبی متغیرها، متغیرهای فاصله از روستا، پوشش گیاهی، شیب و میانگین دمای روزانه به ترتیب با 1/41%، 6/16%، 7/13% و 3/10% دارای بیشترین اهمیت در پیش بینی مطلوبیت زیستگاه گونه بودند. مساحت زیستگاه های مطلوب و نامطلوب به ترتیب 6/17% و 4/82% از کل منطقه مطالعاتی برآورد شد. سطح زیر منحنی برابر 87/0 نشان دهنده دقت زیاد مدل در تعیین زیستگاه های مطلوب و نامطلوب گونه است. با توجه به تاثیر فاصله از روستا در تعیین مطلوبیت زیستگاه گونه جبیر، آموزش و افزایش فرهنگ محیط زیستی روستائیان ساکن در داخل و مجاور منطقه مورد مطالعه به عنوان راهکار مدیریتی ضروری پیشنهاد می شود.

    کلید واژگان: مدل سازی پراکنش گونه ای, متغیرهای محیطی, متغیرهای انسانی, منحنی های پاسخ گونه ای
    Borhan Yousefi, Ali Jafari *, Ali Asghar Naghi Poor
    Introduction

    The conservation of species depends on the protection of their natural habitats, and this is possible with a more detailed analysis of habitats (15, 31). In this regard, habitat suitability modeling is a scientific and practical solution to estimate the distribution range of species (12). Modeling allows ecologists and wildlife experts to gain knowledge about the ecological needs of species, barriers and factors limiting their distribution, predicting the effects of climate change, habitat destruction, and species invasion. One of the most widely used and best methods for modeling the habitat suitability of species that only uses presence data is the maximum entropy (MaxEnt) method (24). Studying the habitats of all species on a large scale is challenging due to budget and time limitations. It is imperative to direct the limited budgets and efforts towards conservation of greater ecological significance or at greater risk. The Persian Gazelle, Gazella bennettii shikarii, is an important hereditary mammal species that is part of the Bovidae family and the antlope subfamily. It can be found in India, Pakistan, southern Afghanistan, and Iran. In Iran, Persian gazelle prefers dry and very dry plains with an average annual rainfall of 50-250 mm and usually hills (2). Several studies conducted on the habitat suitability of this species in Iran protected areas including Kavir national park (18), Naybandan wildlife refuge (3) and Copper Ore Protected Area (22). To conduct a more comprehensive analysis of meta populations, we need to address the gaps in the distribution and habitat requirements of this species in peripheral areas, including the study area. The present study aims to evaluate the suitability of existing habitats and to identify the potential habitats of Persian gazelle (Gazella bennettii) in Hormod protected area using the MaxEnt method, so that its results can be used for better conservation and management of this species meta populations.

    Material and Methods

    Study area: Hormod protected area with an area of ​​208,731 hectares located in southeast of Fars province, Iran (Fig.1). Most important threat factors of this area, are the droughts, illegal hunting, illegal grazing, crossing the area by Shiraz-Bandar Abbas Road, agriculture and harvesting edible mushrooms by local peoples.Recording species presence points: during the extensive field visits in different seasons of 2022-23, along the specific routes of the plain and hilly areas as the actual habitats of the species, using a Global Positioning System (GPS) 45 presence points was recorded (Fig. 1).Environmental data: based on the literature review, four groups of environmental variables including climatic factors (Tables 1 and 2), vegetation cover, topographical factors (slope, aspect and elevation) and human factors (distance from the village, water sources, road, agricultural lands and environmental checkpoints) which are effective in determining the habitat suitability of this species were used in the modeling.Modeling: Species presence points were converted into digital layers in ArcGIS 10.3 software, then these presence points were considered as dependent variables and selected environmental data (layers) as independent variables. To run the model, 10,000 background points and a maximum of 15 repetitions were considered. Also, 70% of presence points were used to build the model and the remaining 30% were used to evaluate the modeling results.Model evaluation: In this study, the area under the curve (AUC) of the receiver operating characteristic (ROC) was used to check the validity of the results obtained from the model, which is one of the most common methods for evaluating predictive models (8). Jackknife test was also used to determine the importance of each environmental variable in predicting the suitability of the habitat of the species.

    Results

    Habitat desirability: According to the results, about 36746 hectares equivalent to 17.6% of Hormod protected area is considered as a suitable habitat and about 171985 hectares equivalent to 82.4% is an unsuitable habitat for the Persian gazelle (Fig. 2).Model evaluation: In this study, the value of the area under the curve (AUC) calculated equal to 0.87, that indicates the “very good” predictive performance of the model (20) (Fig. 3).The participation of variables in model: in Hormod protected area, the variables of distance from the villages, vegetation cover, slope and average daily temperature with 41.1, 16.6, 13.7 and 10.3 percent of influence are the most important variables affecting the suitability of Persian gazelle habitat, respectively (Fig. 4). However, according to the jackknife test, the average daily temperature variable has the highest power to predict the suitability of the Persian gazelle habitat in the Hormod protected areas (Fig. 5), in the other words by removing this variable, the predictive power of the model decreases more than removing any other variables.Species response curves: Finally, the response curves of the species to the four main environmental variables that affect its habitat suitability were examined (Fig. 6).

    Discussion and Conclusion

    In this study, the habitat suitability of Persian gazelle was mapped within the protected area of ​​Hormod using MaxEnt software. The suitable habitats of species are located in the northern and northeastern parts of the study area, which have the greatest distance from human factors, especially villages. The distance from the village has the most importance on the desirability of Persian gazelle habitat in the study area. Based on the results, with increasing the distance from the village, the habitat desirability for Persian gazelle increases. According to the response curves, with an increase in the distance of 10 km from the village, the habitat suitability for the species increases. It seems that moving away from the village in order to find a shelter to prevent hunting is very important as one of the parameters of habitat selection in terms of the species of Persian gazelle in the study area. In a study conducted in the southern regions of Tunisia on Gazella dorcas (5), it was found that human variables and especially the distance from agricultural lands were the most important factors shaping the distribution pattern of this species. Also, the study conducted on the condition of the gazelle (Gazella cuvieri) habitat in North Africa (14) also showed that the presence and distribution of this species is affected by the increasing distance from human settlements and areas with low human population density. The results of the present study showed that vegetation plays a role as the second most important factor in the desirability of the habitat of this species, and the highest presence of the species is in the type of salt desert rangeland (Salsola tomentosa). In similar studies, the importance of vegetation in the desirability of the habitats of Persian Gazelle and other wildlife species has also been confirmed (13, 18, 19, 29). Considering the drastic decrease in the population size and the range of distribution of the Persian gazelle in Iran (3) and that this type of prey is used by important carnivores such as leopards and cheetahs, we suggest to preventing the habitat destruction and proper protection of the suitable habitat of this species in the study area.

    Keywords: Species Distribution Modeling, Environmental Variables, Human Variables, Species Response Curves
  • محسن امانی شلمزاری، علی اصغر نقی پور*، عطاالله ابراهیمی، زهرا حیدری قهفرخی، محمدرضا اشرف زاده

    ذخیره سازی کربن در اکوسیستم های زمینی بخش مهمی از ذخیره سازی جهانی کربن است و نقشی حیاتی در کاهش تغییرات اقلیمی ایفا می کند. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثرات انواع کاربری/پوشش زمین بر میزان ترسیب کربن خاک و زیتوده گیاهی به عنوان یک خدمت اکوسیستمی مهم در حوزه آبخیز سفیددشت واقع در استان چهارمحال و بختیاری انجام شد. نمونه برداری از خاک و پوشش گیاهی به صورت تصادفی- سیستماتیک انجام شد. بدین منظور در هر کاربری، از 60 پلات 4 مترمربعی جهت جمع آوری خاک، زیتوده گیاهی و لاشبرگ استفاده شد. زیتوده گیاهی به روش اندازه گیری مستقیم نمونه برداری شد. نمونه های خاک نیز از عمق 0-30 سانتی متری و به تعداد 20 نمونه در هر منطقه جمع آوری شد. مقایسه بین مناطق با استفاده از آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون چند دامنه ای دانکن انجام گرفت. نتایج نشان داد در مجموع از منظر ذخیره کربن کل بین مناطق مورد بررسی اختلاف معنی داری وجود دارد. ذخیره کربن کل از بیشترین به کمترین به ترتیب شامل مرتع متراکم (42/46 تن بر هکتار)، مرتع نیمه متراکم (49/38 تن بر هکتار)، اراضی کشاورزی (62/31 تن بر هکتار)، مرتع کم تراکم (12/26 تن بر هکتار) و اراضی بایر (21/17 تن بر هکتار) می باشد. ارزش اقتصادی کل ذخیره کربن در هر هکتار از کاربری های بررسی شده شامل مراتع متراکم، مراتع نیمه متراکم، اراضی کشاورزی، مراتع کم تراکم و اراضی بایر به ترتیب 5446، 4516، 3710 ، 3065 و 2019 دلار تعیین شد. بنابراین می توان نتیجه گیری نمود که اجرای سیاست های مناسب برای جلوگیری و یا به حداقل رساندن تبدیل کاربری های زمینی با ظرفیت ذخیره سازی کربن بالاتر به کاربری هایی که ظرفیت ذخیره سازی کربن کمتری دارند، از اهمیت ویژه ای برخوردار است.

    کلید واژگان: اراضی مرتعی, پوشش اراضی, ترسیب کربن, تغییر اقلیم, توزیع کربن
    Mohsen Amani, Aliasghar Naghipour *, Ataollah Ebrahimi, Zahra Heidari, Mohammadreza Ashrafzadeh

    Carbon storage in terrestrial ecosystems is an important part of global carbon storage and plays a vital role in mitigating climate change. The purpose of this research is to investigate the effects of different types of land uses/land covers (dense rangelands, semi-dense rangelands, low density rangelands, barren lands and agricultural lands) on the amount of soil carbon and plant biomass sequestration as an important ecosystem service in Sefiddasht watershed in in Chaharmahal va Bakhtiari province. Sampling of soil and vegetation was done randomly and systematically. For this purpose, 60 plots of 4 square meters were used for collecting soil, plant material and litter. Plant biomass was sampled by direct measurement method. Soil samples were also collected from the depth of 0-30 cm and 20 samples in each area. The results showed that there is a significant difference between the investigated regions in terms of total carbon storage. The total carbon storage from the highest to the lowest in order includes dense rangelands (46.42 tons/ha), semi-dense rangelands (38.49 tons/ha), agricultural lands (31.62 tons/ha), low-density rangelands (26.12 tons) per hectare) and barren lands (17.21 tons per hectare). The economic value of the total carbon storage per hectare of the examined uses, including dense rangelands, semi-dense rangelands, agricultural lands, low-dense rangelands, and barren lands, was determined to be $5446, $4516, $3710, $3065, and $2019, respectively. Therefore, it can be concluded that the implementation of appropriate policies to prevent or minimize the conversion of land uses with a higher carbon storage capacity to land uses with a lower carbon storage capacity is of particular importance.

    Keywords: Rangelands, Land Cover, Carbon Sequestration, Climate Change, Carbon Distribution
  • مرضیه مرادی، محمدرضا اشرف زاده*، علی اصغر نقی پور

    شناخت الگوهای حضور مکانی گونه ها و وابستگی محیطی آنها یکی از اهداف اساسی در بوم شناسی و تکامل است. در حال حاضر، بسته های نرم افزاری متعددی برای مدل سازی آشیان بوم شناختی گونه ها وجود دارد. بسته نرم افزاری والاس، به عنوان ابزاری در دسترس برای محققان و متخصصان حفاظت طراحی شده است و به عنوان یک منبع ایده آل برای آموزش معرفی شده است. در پژوهش حاضر، با استفاده از 262 داده حضور کبک دری خزری و 12 متغیر محیطی و انسانی و در چهارچوب یک رویکرد مقایسه ای سه مدل Bioclim، MaxNet و MaxEnt، تحت بسته نرم افزاری والاس، پراکنش جغرافیایی کبک دری خزری در ایران مدل سازی شد. در هر سه مدل، مقدار عددی AUC عالی (0/96<) برآورد شد. بر اساس نتایج حاصل از سه مدل، حدود 4/6 تا 5/5 درصد از سطح کشور می تواند به عنوان زیستگاه مطلوب کبک دری خزری در نظر گرفته شود. بر این اساس، ارتفاعات کپه داغ، البرز، زاگرس، آذربایجان و قفقاز از اهمیت زیستگاهی بالایی برای کبک دری خزری برخوردار هستند. متغیرهای ناهمواری سطح زمین (36/8درصد)، ارتفاع (20/9درصد)، هم دمایی (18/6درصد) و بارش سالیانه (9/1 درصد) بیشترین اهمیت را در مدل سازی نشان دادند. بررسی های پژوهش حاضر، علاوه بر اهمیت استفاده از الگوریتم های مختلف در مدل سازی های پراکنش گونه ای، بر اهمیت استفاده از طیفی از متغیرها شامل توپوگرافی، پوشش گیاهی، منابع غذایی، اقلیم، گونه های هم زیست، رقابت و عوامل انسانی در مدل سازی پراکنش کبک دری خزری تاکید دارد.

    کلید واژگان: آشیان بوم شناختی, مدل سازی پراکنش گونه ای, والاس, Tetraogallus Caspius
    Marzieh Moradi, Mohammadreza Ashrafzadeh *, Aliasghar Naghipour

    Understanding the patterns of spatial presence of species and their environmental dependence is one of the basic goals in ecology and evolution. Currently, there are several software packages for ecological niche modeling of species. The Wallace software package is designed as an accessible tool for researchers and conservation professionals and it has been introduced as an ideal resource for education. In the current study, a dataset comprising 262 records on the occurrence of Caspian snowcock, along with 12 environmental and human predictors, was used. Within the context of a comparative analysis using three models—Bioclim, MaxNet, and MaxEnt—under the Wallace software package, we conducted a modeling exercise to depict the geographical distribution of the Caspian snowcock in Iran. In all three models, the high AUC values (>0.96) suggesting excellent model fit with data. Based on the results of three models, about 4.6 to 5.5 % of the study area can be considered as the suitable habitat of the Caspian snowcock. Accordingly, Alborz, Zagros Koppeh Dagh, Azerbaijan and Caucasus Mountains are of great importance as suitable habitats for the Caspian snowcock. The variables of topographical roughness (36.8 %), elevation (20.9 %), isothermality (18.6 %) and annual precipitation (9.1 %) showed the most participation in modeling. The present study emphasizes the necessity of using different algorithms in species distribution modeling and the importance of using different variables including topography, vegetation, food resources, climate, coexist species, competition and human factors in modeling the distribution of the Caspian snowcock.

    Keywords: Ecological Niche, Species Distribution Modeling, Tetraogallus Caspius, Wallace
  • زهرا حیدری قهفرخی*، پژمان طهماسبی کهیانی، علی اصغر نقی پور
    سابقه و هدف

    وضعیت مرتع یکی از مهم ترین فاکتورهایی است که ارزیابی آن در مدیریت مرتع ضرورت بیشتری دارد. با این حال، روش های کیفی (مانند تحلیل عملکرد چشم انداز) اندازه گیری عملکردهای اکوسیستم مرتع، وقت گیر و هزینه بر هستند و باید منحصرا توسط افراد آگاه و باتجربه استفاده شوند. در همین راستا، این تحقیق با هدف یافتن ارتباط منطقی بین ویژگی های کمی گیاهی (تنوع گیاهی و تنوع عملکرد) با شاخص های کیفی روش تحلیل عملکرد چشم انداز در قسمتی از مراتع منطقه حفاظت شده تنگ صیاد واقع در استان چهارمحال و بختیاری انجام گرفت.

    مواد و روش ها

    در طول گرادیانت شدت چرای دام، 3 مکان مرتعی که در بلندمدت فشار چرایی متفاوتی را تجربه کرده اند، انتخاب شدند. در هر کدام، پس از انتخاب 2 منطقه معرف، ابتدا سه ماکروپلات 30*30 مترمربعی مشخص شد و درون آن ها، نمونه‎برداری از پوشش و ویژگی های عملکردی گیاهی با سه کوادرات 2*2 متر مربعی در اواسط اردیبهشت ماه سال 1400 مطابق با حداکثر رشد گونه های گیاهی انجام شد. ویژگی های عملکردی گیاهی شامل شاخص سطح ویژه برگ، طول برگ، نیتروژن برگ، فسفر برگ و فرم رویشی جهت اندازه‏گیری تنوع عملکرد مورد استفاده قرار گرفتند. شاخص های تنوع گونه ای شامل غنای گونه ای، یکنواختی شانون و تنوع شانون و شاخص های تنوع عملکرد شامل شاخص مربع آنتروپی رائو، غنای عملکرد، یکنواختی عملکرد و پراکندگی عملکرد با استفاده از بسته آماری vegan و FD در نرم افزار R4.3.0 محاسبه شدند. سه ویژگی عملکردی روش تحلیل عملکرد چشم انداز شامل پایداری، نفوذپذیری و چرخه مواد غذایی، با استفاده از نرم افزار LFA و بر اساس داده های حاصل از نمونه برداری صحرایی برای 162 لکه و فضای بین لکه ای به دست آمد. ارتباط شاخص های تنوع و تنوع عملکرد با ویژگی های عملکردی تحلیل عملکرد چشم انداز با استفاده از همبستگی و رگرسیون تک متغیره بر اساس بسته های آماری ggcorrplot، ggpubr و ggpmisc در نرم افزار R4.3.0 انجام شدند.

    نتایج

    نتایج نشان داد که رابطه مثبت و معنی داری بین شاخص چرخه مواد غذایی با شاخص یکنواختی عملکرد و میانگین وزنی طول برگ (R2= 0.3) وجود دارد. شاخص نفوذپذیری چشم انداز با یکنواختی عملکرد، پراکندگی عملکرد، آنتروپی رائو و میانگین وزنی نیتروژن برگ (R2= 0.4) رابطه ی معنی داری بهتری نسبت به تنوع شانون، غنای عملکرد و میانگین وزنی طول برگ (R2= 0.3) دارد (P<0.05). شاخص پایداری چشم انداز نیز با شاخص های تنوع زیستی (غنای گونه ای و تنوع شانون)، شاخص های تنوع عملکردی مبتنی بر چند ویژگی (غنای عملکرد، یکنواختی عملکرد، پراکندگی عملکرد و آنتروپی رائو) و شاخص های تنوع عملکردی مبتنی بر یک ویژگی (میانگین وزنی فسفر برگ، میانگین وزنی سطح ویژه برگ و میانگین وزنی فرم رویشی گندمی چندساله) رابطه ی مثبت و معنی داری دارد (P < 0.05) و با میانگین وزنی فرم رویشی پهن برگ چندساله (R2= 0.5) رابطه ی منفی و معنی داری دارد.

    نتیجه گیری

    با توجه به ارتباطات پیچیده ای که بین تنوع گیاهی و تنوع عملکردی با ویژگی های عملکردی تحلیل عملکرد چشم انداز وجود دارد و با توجه به اینکه با تغییر مقادیر شاخص های تنوع عملکردی، ویژگی های عملکردی تحلیل عملکرد چشم انداز نیز تغییر یافته است، می توان از این شاخص ها نیز به هنگام ارزیابی وضعیت مرتع، استفاده نمود. در گام های بعدی می بایست چگونگی تلفیق شاخص های تنوع زیستی برای ارزیابی وضعیت سلامت مرتع را برای استخراج یک پروتکل ارزیابی در مناطق مختلف اقلیمی ارائه کرد.

    کلید واژگان: تنوع زیستی, وضعیت مرتع, تحلیل عملکرد چشم انداز, منطقه حفاظت شده تنگ صیاد
    Zahra Heidari Ghahfarrokhi*, Pejman Tahmasebi, Aliasghar Naghipour
    Background and objectives

    Rangeland condition assessment is crucial for effective management. While qualitative methods like Landscape Function Analysis (LFA) provide valuable information on ecosystem functions, their application can be time-consuming and require expertise. This study aimed to identify relationships between quantitative plant diversity and functional diversity indices with the qualitative functional characteristics assessed by LFA in Tang e Sayad protected area, Chaharmahal va Bakhtiari Province, Iran.

    Methodology

    Three rangeland sites experiencing different long-term grazing pressures were selected along a grazing intensity gradient. Within each site, two representative areas were chosen, and three 30 x 30 m macroplots were established. Plant canopy cover and functional characteristics were sampled in May 2021, corresponding to peak plant growth. Functional diversity was assessed using plant performance characteristics like specific leaf area index, leaf length, leaf nitrogen, leaf phosphorus, and growth form. Species diversity indices (species richness, Shannon-Evenness, and Shannon diversity) and functional diversity indices (Quadratic Entropy Rao, Functional Richness, Functional Evenness, and Functional Dispersion) were calculated using vegan and FD packages in R software (version 4.3.0). LFA software was used to analyze data from 162 patches and the space between patches (interpatch) to obtain three functional characteristics: stability, infiltration, and nutrient cycling. Correlations and univariate regressions were performed using ggcorrplot, ggpubr, and ggpmisc packages in R to establish relationships between diversity indices, functional diversity indices, and LFA functionalities.

    Results

      A positive and significant relationship was found between the nutrients index, Functional Evenness, and community-weighted mean leaf length (R² = 0.3). Landscape infiltration showed a stronger positive and significant association (P < 0.05) with Functional Evenness, Functional Dispersion, Quadratic Entropy Rao, and community-weighted mean leaf nitrogen (R² = 0.4) compared to Shannon diversity, Functional Richness, and community-weighted mean leaf length (R² = 0.3). The landscape stability index exhibited a positive and significant relationship (P < 0.05) with biodiversity indices (species richness and Shannon diversity), functional diversity indices based on multiple characteristics (Functional Richness, Functional Evenness, Functional Dispersion, and Quadratic Entropy Rao), and functional diversity indices based on single characteristics (community-weighted mean of leaf phosphorus, specific leaf area, and perennial grass), while displaying a negative and significant relationship (R² = 0.5) with the community-weighted mean of perennial forbs.

    Conclusion

    The positive correlations observed between plant diversity and functional diversity metrics with LFA functional characteristics suggest their potential application in rangeland condition assessment. The complex interactions between these indices highlight the need for further research on integrating them into a robust assessment protocol applicable across different climatic regions. This study opens doors for developing a practical method for evaluating rangeland health using quantitative biodiversity and functional diversity indicators.

    Keywords: Biodiversity Indices, Range Condition, Landscape Function Analysis, Tang E Sayad Protected Area
  • مرضیه مرادی، محمدرضا اشرف زاده*، رسول خسروی، علی اصغر نقی پور

    گونه های تخصصی ساکن مناطق مرتفع کوهستانی، در مقایسه با گونه های ساکن مناطق کم ارتفاع، با تهدیدهای بیشتری به واسطه تخریب یا تکه تکه شدن زیستگاه و تغییرات اقلیمی مواجه هستند. کبک دری خزری، از گونه های دارای آشیان بوم شناختی تخصصی و شاخص مناطق کوهستانی مرتفع است. علیرغم حساسیت بالای این گونه به تغییرات زیستگاهی و نقش آن به عنوان یک گونه چتر و یا پرچم در مناطق کوهستانی، اطلاعات اندکی در زمینه بوم شناسی این گونه وجود دارد. در پژوهش حاضر، با استفاده از 262 داده حضور و 10 متغیر محیطی و انسانی و در چهارچوب یک رویکرد تلفیقی حاصل از پنج الگوریتم مدلسازی، پراکنش جغرافیایی این پرنده در ایران پیش بینی شد. بر اساس مدل تلفیقی، در حدود 96527/4 کیلومتر مربع (حدود 5/8 درصد) از گستره کشور به عنوان زیستگاه مطلوب کبک دری شناسایی شد. متغیرهای ناهمواری سطح زمین (30/02 درصد)، میانگین دمای سالیانه (29/61 درصد)، ارتفاع (18/57 درصد)، و شاخص هم دمایی (14/14 درصد) بیشترین مشارکت را در مدل سازی داشتند. به ترتیب، حدود 16/04 و 23/13 درصد از گستره زیستگاه های مطلوب با مناطق شکار ممنوع و مناطق حفاظت شده هم پوشی داشت. پیشنهاد می شود اقدامات حفاظتی کارآمد، با تمرکز بر تهدیدهای احتمالی ناشی از فعالیت های انسانی از جمله توسعه زیرساخت های گردشگری، احداث جاده ها، چرای بی رویه و شکار غیرقانونی، انجام شود.

    کلید واژگان: کبک دری, مدل پراکنش گونه ای, آشیان بوم شناختی, رویکرد مدلسازی تلفیقی, مناطق حفاظت شده
    M. Moradi, M. R. Ashrafzadeh*, R. Khosravi, A. A. Naghipour

    Specialized species living in high mountain areas face more threats compared to species living in low altitudes, primarily due to habitat destruction or fragmentation and climate change.The Caspian snowcock is a  species with a specialized ecological niche and serves as an indicator of mountain ecosystems. Despite the high sensitivity of this species to habitat changes and its role as an umbrella or flagship species in mountainous areas, there is a scarcity of data on the ecology of this species. In the current study, we predicted the geographical range of this bird using 262 presence localities and 10 environmental and anthropogenic variables within an ensemble framework, resulting from five modeling algorithms. Based on the ensemble model, about 96527.4 km2 (5.8%) of the country was identified as a suitable habitat for the Caspian snowcock. Potential habitats of the species appeared to be strongly influenced by topographical roughness (30.02), average annual temperature (29.61), altitude (18.57), and isothermality (14.14). About 16.04% and 23.13% of the predicted suitable range overlapped with no-hunting  and protected areas. It is suggested that effective conservation measures should be taken by focusing on the possible threats caused by human activities, including the development of tourism infrastructure, road networks, overgrazing, and poaching.

    Keywords: Snowcock, Species distribution model, Ecological niche, Ensemble modeling, Protected areas
  • Khodayar Abdollahi *, AliAsghar Naghipour-Borj, Samira Bayati, Zahra Eslami, Forrest Weston Black

    Fire occurrence may lead to a significant impact in many terrestrial ecosystems. This basin scale study attempted to evaluate the effects of fire on the water balance components in the Central Zagros, Iran in 2019. Two modeling frameworks including WetSpass-M spatial model and Bayesian Belief Networks were used to investigate the effect of fire on the amount of runoff, groundwater recharge and evapotranspiration. The first part of the study was water balance simulation at a monthly scale. In addition, the Bayesian belief networks were applied to explore and understand key issues effect on water balance after the fire. Calibration and validation of the WetSpass-M model were performed without considering the effect of fire (2000-2014) and then, the model was run again for the fire scenario by reducing manning roughness coefficient and increasing the θ coefficient. Subsequently, the water balance components of each class, i.e. sparse forest, sparse, semi- dense and dense rangelands were calculated. The percentage of changes in the water balance components was used for comparison. Calibration and validation were performed before finalizing the simulation. A Nash-Sutcliff coefficient of 0.61 and 0.58 was obtained during the calibration and validation, respectively. The analysis of the water balance components results depicted that fire had increased the amount of runoff (13.5%) and it has reduced the amount of groundwater recharge (2.52%) and reduced the amount of actual evaporation (4.45%). The highest increase in runoff belonged to the sparse forest (15.8%), followed by dense (14.5%), semi- dense (13.7%) and sparse rangelands (12.5%), respectively. The results showed that runoff acts as the major factor affecting soil water balance (50.36%) followed by land use (10.49%), and infiltration (10.12%).

    Keywords: Biomass burning, Water budget, Rangeland, Forest, WetSpass-M
  • فرشته بابایی دهکردی، عطاالله ابراهیمی، علی اصغر نقی پور*، مریم حیدریان

    تغییر اقلیم یکی از عوامل تعیین کننده اصلی در توزیع مجدد گونه ها و از دست دادن تنوع زیستی است. این مطالعه با هدف پیش بینی اثر تغییر اقلیم بر پراکنش جغرافیایی گونه علف گندمی (Agropyron intermedium) در کل استان چهارمحال و بختیاری واقع در زاگرس مرکزی صورت گرفت. نقاط حضورگونه مورد مطالعه بر اساس بازدیدهای میدانی در منطقه مورد مطالعه برداشت شدند. در این مطالعه، از یک رویکرد مدل سازی اجماعی با تلفیق پنج مدل توزیع گونه ای استفاده شد. پیش بینی پراکنش آینده گونه مورد مطالعه بر اساس سه سناریوی SSP126، SSP370، SSP585 و دو مدل گردش عمومی GFDL-ESM4 و MRI-ESM2-0 برای سال 2070 میلادی انجام شد. بر اساس نتایج ارزیابی ها، مدل های جنگل تصادفی و افزایشی تعمیم یافته به عنوان قابل اعتمادترین مدل ها برای پیش بینی پراکنش گونه های مورد مطالعه تعیین شدند. موثرترین متغیرها در مطلوبیت رویشگاه گونه علف گندمی، به ترتیب دامنه ارتفاعی، مجموع بارندگی پربارش ترین ماه، شیب و تغییرات فصلی دما بودند. بر اساس نتایج مطالعه، سطح رویشگاه مطلوب گونه علف گندمی، 21/26 درصد از کل منطقه مورد مطالعه برآورد شد. یافته ها نشان داد رویشگاه مناسب گونه علف گندمی تحت مدل گردش عمومی GFDL-ESM4 06/36 تا 20/63 درصد و بر اساس مدل ESM2-MRI 69/36 تا 17/65 درصد کاهش خواهد یافت. همچنین نتایج نشان داد که تغییر اقلیم، محدوده پراکنش گونه مطالعه شده را تغییر خواهد داد و احتمالا در آینده به سمت ارتفاعات بالاتر جابجا خواهد شد. نتایج مطالعه حاضر می تواند به منظور حفاظت از رویشگاه این گونه مرتعی و همچنین مکان یابی و احیا آن به کار روند.

    کلید واژگان: تناسب رویشگاه, زاگرس مرکزی, مدل سازی اجماعی, مدل سازی پراکنش گونه ای, Biomod2
    Fereshteh Babaei, Ataollah Ebrahimi, AliAsghar Naghipour *, Maryam Haidarian

    Climate change is one of the main determinants of plant species redistribution and biodiversity loss. This study aims to predict the impacts of climate change on the geographic distribution of Agropyron intermedium in Chaharmahal-va-Bakhtiari province as a part of Central Zagros, Iran. The presence points of studied species were recorded from our field surveys in the studied area. In this study, we used the ensemble predictions based on five species distribution models. The future projections were made for the year 2070 with three scenarios SSP126, SSP370, and SSP585, and two general circulation models GFDL-ESM4 and MRI-ESM2-0. According to the results, Random forest model and the generalized boosted model were recognized as the most reliable models for predicting species distribution. The most effective variables in the suitability of the A. intermedium species habitat were, respectively, elevation, Precipitation of wettest month, and slope. According to the finding, about 21.26% of the study area for A. intermedium species have had suitable habitats. The decline of suitable habitats of A. intermedium will be 36.06% to 63.20% under the GFDL-ESM4 general circulation model and 36.69% to 65.17% under MRI- ESM2 general circulation model due to climate change. The results also indicated that climate change will alter the range size of studied species and will probably shift to higher elevations in the future. The results of this study can be used to protect the habitat of the range plant species, as well as its rehabilitation and restoration.

    Keywords: Habitat Suitability, Central Zagros, Ensemble modeling, Species Distribution Modeling, Biomod2
  • محمدرضا اشرف زاده*، علی اصغر نقی پور، علیرضا محمدی، مریم حیدریان، هادی خوشناموند

    استان لرستان، به عنوان یک منطقه عمدتا کوهستانی، بخش مهمی از گستره پراکنش پلنگ را در غرب کشور در خود جای داده است. با این وجود، اطلاعات چندانی از پراکنش جغرافیایی پلنگ در این استان در دسترس نیست. هدف از پژوهش حاضر، تعیین زیستگاه های مطلوب پلنگ ایرانی با استفاده از یک رویکرد تلفیقی حاصل از هفت الگوریتم مختلف در سطح استان لرستان است. براساس نتایج، در حدود 41/6185 کیلومترمربع (85/21 درصد) از ناحیه محدوده به عنوان زیستگاه مطلوب پلنگ شناسایی شد. فاصله از مناطق حفاظت شده (30 درصد)، فاصله از روستا (29 درصد)، فاصله از زمین های کشاورزی (11 درصد)، مجموع بارندگی سالانه (8 درصد) و فاصله از جنگل (7 درصد) به عنوان مهم ترین متغیرهای موثر بر انتخاب زیستگاه پلنگ شناسایی شدند. در حدود 49 درصد از گستره زیستگاه های مناسب توسط شبکه مناطق حفاظت شده پوشش داده شده است. تاسیس مناطق حفاظت شده و تکمیل شبکه حفاظتی به ویژه در زیستگاه های مطلوب از مهم ترین راهبردها در حفاظت از جمعیت های در خطر پلنگ ها هستند. گوشتخواران بزرگ، به دلیل گستره خانگی بزرگ، عمدتا به لکه های زیستگاهی خارج از مناطق حفاظت شده و ارتباط بین این زیستگاه ها وابسته هستند. بنابراین، حفاظت از لکه های زیستگاهی و ارتباط بین آنها ضروری است. پایش و نظارت زیستگاه ها، استفاده از رویکردهای حفاظتی کارآمد و تقویت مشارکت جوامع محلی، از دیگر مسایل مهم هستند.

    کلید واژگان: پلنگ ایرانی, مدل سازی پراکنش گونه ای, زاگرس, مدل سازی تلفیقی, مناطق حفاظت شده
    MohammadReza Ashrafzadeh *, AliAsghar Naghipour, Alireza Mohammadi, Maryam Haidarian, Hadi Khoshnamvand

    Lorestan province, as a predominantly mountainous region, covers important part of critical habitats of Persian leopard (Panthera pardus) in west of Iran. However, there is little information on geographical distribution of the leopard in this province. This study aims to identify suitable habitats of the Persian leopard in Lorestan province, using an ensemble model consisting of seven species distribution models. The ensemble model identified 6,185 km2 (21.85%) of the study area as suitable habitat for the Persian leopard. Distance to conservation areas (30%), distance to village (29%), distance to farmlands (11%), annual precipitation (8%) and distance to forest (7%) made the highest contribution to the model performance. About 49% of the identified suitable habitat covered by conservation areas. Establishing more conservation areas in suitable habitats and re-evaluation of the network of conservation areas are crucial strategies to conserve endangered populations of the leopard. Many large carnivores, due to their large home ranges, depend on habitat patches outside protected areas and corridors between them. Thus, conserving the habitat patches and connectivity between them are crucial. Monitoring and surveillance of habitats, using effective conservation strategies, and promoting local community involvement are other important issues.

    Keywords: Ensemble modeling, Persian leopard, protected areas, Species distribution ‎modeling, Zagros
  • فرشته بابایی دهکردی، عطاالله ابراهیمی، علی اصغر نقی پور*، مریم حیدریان

    جاشیر گیاهی چندساله است که علاوه بر ارزش علوفه ای و دارویی می تواند به کنترل فرسایش خاک نیز کمک کند. اطلاعات کمی در مورد تاثیر تغییرات اقلیمی بر جنس Prangos به ویژه P. ferulacea وجود دارد. در این مطالعه، به منظور پیش بینی اثر تغییر اقلیم آینده بر پراکندگی جغرافیایی بالقوه جاشیر از رویکرد مدل سازی اجماعی با تلفیق پنج مدل پراکندگی گونه ای استفاده شد. نقاط حضور جاشیر بر اساس بازدیدهای میدانی در استان چهارمحال و بختیاری و طی سال های 1398 و 1399 برداشت شدند. پیش بینی آینده بر اساس سه سناریوی SSP126، SSP370، SSP585 و مدل گردش عمومی GFDL-ESM4 انجام شد. به این منظور، تعداد 48 داده حضور گونه همراه با 11 متغیر محیطی شامل متغیرهای زیست اقلیمی، فیزیوگرافی و پوشش/کاربری سرزمین در مدل سازی مورد استفاده قرار گرفتند. یافته ها نشان داد که حدود 88/30 درصد از محدوده مورد مطالعه در وضعیت اقلیمی امروزی به عنوان رویشگاه های مطلوب گونه جاشیر شناسایی شد. موثرترین متغیرها در مطلوبیت رویشگاه گونه مورد مطالعه، به ترتیب مجموع بارندگی پربارش ترین ماه، میانگین دامنه دمای روزانه و تغییرات فصلی بارندگی بودند. یافته ها نشان داد که 98/23 تا 40/32 درصد از رویشگاه های مطلوب جاشیر تا سال 2070 به واسطه تغییر اقلیم نامناسب خواهد شد. در مقابل، 3/9 تا 3/20 درصد از رویشگاه های نامناسب به علت تغییر اقلیم مناسب خواهد شد. همچنین، نتایج نشان دهنده عملکرد عالی مدل اجماعی بود (AUC= 97/0 و TSS= 83/0). نتایج مطالعه حاضر می تواند اطلاعات ارزشمندی برای سیاست گذاران و برنامه ریزان به منظور انطباق و حفاظت از گونه جاشیر در برابر تغییرات اقلیمی آینده فراهم نماید.

    کلید واژگان: مدل سازی اجماعی, مدل سازی پراکندگی گونه ای, منطقه زاگرس مرکزی, Biomod2
    Fereshteh Babaei, Ataollah Ebrahimi, AliAsghar Naghipour*, Maryam Haidarian

    Prangos ferulacea (L.) Lindl is a perennial plant that besides fodder and medicinal values the plant can help to control soil erosion. There is little knowledge about the effect of climate change on the Prangos genus especially P. ferulacea. In this study, we used ensemble modeling based on five species distribution models to predict the potential effects of climate change on the future geography distribution of Prangos ferulace. The presence of P. ferulacea points was recorded from our field surveys (during the years 2019 and 2020) in Chaharmahal-va-Bakhtiari province as a part of Central Zagros, Iran. The future projections were made for the year 2070 with three SSP126, SSP370, and SSP585 scenarios and general circulation model GFDL-ESM4. To do this, species occurrence data (48 points), along with 11 environmental variables including bioclimatic, physiographic and land cover/land use variables were used. Our findings show that the estimated suitable habitats of the species covers about 30.88% of the study area for the P. ferulacea. The Precipitation of the wettest month, Mean diurnal range and Precipitation seasonality had the greatest effects on the species’ distribution in the study area. The decline of suitable habitats will be 23.98% to 32.4% by 2070. In contrast, 9.3% to 20.3% of currently unsuitable habitats can become suitable with climate changes. Also, the results showed excellent performance of the Ensemble model (AUC= 0.97, TSS= 0.83). The results of the present study can provide valuable information for policymakers and planners to adapt and conserve this species against future climate change.

    Keywords: Ensemble modeling, Species distribution modeling, Central Zagros region, Biomod2
  • معصومه آقابابایی*، عطاالله ابراهیمی، علی اصغر نقی پور، اسماعیل اسدی
    سابقه و هدف

    تصاویر گوگل ارث با توجه به قدرت مکانی بالایشان، منبع ارزشمندی برای شناخت و مطالعه اکولوژیکی عرصه های طبیعی هستند. این تصاویر سالیان متمادی است در اختیار همگان قرار گرفته اما در کشور ما بهره کافی از این دادهای ارزشمند به ویژه در راستای مطالعه پوشش گیاهی و مدیریت بهینه عرصه های طبیعی نشده است. لذا نیاز به استاندارد سازی استفاده از این تصاویر جهت مطالعات واحدهای اکولوژیکی گیاهی به عنوان مبنایی برای مدیریت منابع طبیعی ضروری به نظر می رسد. بنابراین در این مطالعه، دستورالعملی برای تفسیر چشمی تصاویر گوگل ارث جهت استخراج واحدهای اکولوژیک گیاهی با استفاده از شش شاخص کلیدی شکل، بافت، رنگ، تن، الگو و سایه توسعه یافته است.

    مواد و روش ها

    در این مطالعه، از داده های تصاویر سامانه گوگل ارث مربوط به سال 1397 استفاده شد. بدین منظور ابتدا با استفاده از نرم افزار Offline Map Maker تصاویر مربوط به منطقه مورد مطالعه از گوگل ارث با حداکثر بزرگنمایی مورد نیاز (بزرگنمایی-20) مورد استفاده قرار گرفت. برای تهیه دستورالعمل تفکیک واحدهای اکولوژیک گیاهی از شش شاخص کلیدی تفسیر چشمی تصاویر استفاده شد. به منظور داشتن تکرار کافی در تعریف و به کارگیری این شاخص ها از نظر سه کارشناس بهره گرفته شد. این سه کارشناس با در اختیار داشتن تصاویر گوگل ارث منطقه مورد مطالعه و بر اساس این دستورالعمل اقدام به تفسیر چشمی و تفکیک واحدهای اکولوژیک گیاهی در نرم افزار GIS10.5 Arc کردند در نهایت سه نقشه رقومی تهیه شد. به منظور ارزیابی ثبات دستورالعمل توسعه یافته، نقشه کنترل زمینی نیز با بازدید میدانی و برداشت تعداد 200 نقطه مشاهده از واحدهای مذکور تهیه شد. بعد از تهیه نقشه واحدهای اکولوژیک گیاهی توسط هر یک از کارشناسان، جهت تجزیه وتحلیل دقت و اعتبارسنجی نقشه ها از آنالیز ماتریس خطا استفاده شد. به طوری که با استفاده از نقشه واقعیت زمینی حاصل از نقاط کنترل زمینی برای هرکدام از نقشه ها به صورت جداگانه میزان دقت تولید کننده، دقت کاربر، ضریب توافق کاپا و دقت کل محاسبه شد.

    نتایج

    با توجه به شاخص های کلیدی تفسیر چشمی تصاویر تعریف شده در این دستورالعمل نقشه های جداگانه ای از واحد های اکولوژیکی گیاهی توسط هر یک از کارشناسان تهیه شد. نتایج آنالیز ماتریس خطا نشان می دهد که دقت تولید کننده برای واحدهای مورد مطالعه بین 69 تا 96 درصد متفاوت بوده است اما در بیشتر موارد دارای دقت تولید کننده بیش از 80 درصد داشته اند. هم چنین اکثر واحدهای اکولوژیک گیاهی با یک گونه غالب دقت تولید کننده بالاتری را در مقایسه با واحدهایی با غالبیت دو گونه داشته است. در مورد دقت کاربر نیز میزان دقت بین63 تا 96 درصد متغیر است. واحدهای اکولوژیک دوم و سوم دارای دقت کاربر 96 درصدی بودند. شاخص توافق کاپا نیز گویای توافق از 68 درصدی تا 95 درصدی بین نقشه واقعیت زمینی واحدهای اکولوژیک با نقشه های حاصل از طبقه بندی (تفسیر چشمی) کارشناسان بوده است. در حالی که واحد اکولوژیک گیاهی هفتم توافق 68 درصدی را نشان داده است ولی واحدهای اول و چهارم توافقی 95 درصدی را با نقشه واقعیت زمینی نشان داده اند. برای واحدهای اکولوژیک گیاهی با دو گونه غالب علاوه بر میزان دقت تولید کننده، میزان دقت کاربر و ضریب توافق کاپا نیز کاهش یافته است. میزان دقت کلی نقشه های تولید شده توسط سه کارشناس به ترتیب شامل 93، 80 و 90 درصد است که از میزان صحت کلی خوبی برخوردار هستند که نشان دهنده میزان دقت و توان تفکیک مکانی بسیار بالای تصاویر گوگل ارث می باشد.

    نتیجه گیری

    نتایج نشان داد که در تفسیر چشمی تصاویر گوگل ارث با استفاده از دستورالعمل توسعه یافته، بین کارشناسان توافق معنی داری وجود دارد. بنابراین، تفکیک واحدهای اکولوژیک گیاهی و تهیه نقشه با دقت نسبتا بالایی امکان پذیر می باشد. با توسعه چنین دستورالعملی، با استفاده از عناصر کلیدی معرفی شده، کارشناسان مبتدی و کم تجربه می توانند نقشه های با دقت قابل قبولی را برای مدیریت و ساماندهی بهتر اکوسیستم های مختلف تهیه کنند. اما با توجه به یافته های این تحقیق توصیه می شود این امر برای واحدهایی که از لحاظ ساختاری تفاوت های متمایزی دارند بیشتر استفاده شود تا نقشه های قابل قبول تری را ارایه دهند. همچنین نتایج این تحقیق نشان داد که بیشترین اختلاف نظر بین کارشناسان برای واحدهایی با دو گونه گیاهی بوده است. لذا توصیه می شود مناطقی که ترکیب پوشش گیاهی در آن بیشتر با غالبیت تک گونه های گیاهی ظهور می یابد استفاده از این دستورالعمل می تواند منجر به دقت قابل قبول تر تفسیر چشمی تصاویر گوگل ارث شود.

    کلید واژگان: شاخص های کلیدی تفسیر چشمی تصاویر, مرتع, نقشه پوشش اراضی, دقت کلی
    Masoumeh Aghababaei*, Ataollah Ebrahimi, AliAsghar Naghipour, Esmaeil Asadi
    Background and objectives

    Google Earth images are a valuable resource for understanding and studying the natural area's ecology due to their high spatial resolution. Considering that these images have been available for many years, in our country, these valuable data have not been used enough, especially in order to study vegetation and optimal natural areas management. So, the requirement to standardize the utilization of these images seems necessary to study plant ecological units as a basis for natural resource management. Therefore, in this study, a protocol for google earth images visual interpretation has been developed to extract plant ecological units using six key indicators of shape, texture, color, tone, pattern, and shadow.

    Methodology

    In this study, google earth system images related to 2018 were used. For this purpose, first, using the Offline Map Maker software, images related to the study area from google earth with the required maximum magnification (magnification -20) were used. Six key visual interpretation indicators of images were used to prepare a protocol for the plant ecological unit’s separation. In order to have sufficient repetition in defining and applying these indicators, three experts were used. These three experts, having the study area google earth images and based on this protocol, performed plant ecological units visual interpretation and separation in GIS10.5 Arc software. Finally, three digital maps were prepared. In order to evaluate the developed protocol, a ground control map was prepared by field visit and taking 200 observation points of the mentioned units. After preparing the plant ecological units maps by each expert, error matrix analysis was used to accuracy analysis and maps validation. So that using the ground reality map obtained from the ground control points for each map, the amount of producer accuracy, user accuracy, kappa index of agreement, and overall accuracy were calculated separately.

    Results

    According to the key indicators of visual interpretation defined in this protocol, each expert prepared plant ecological unit’s maps. The error matrix analysis results show that the producer accuracy varied between 69 to 96%, but in most units, they had a producer accuracy of more than 80%. In addition, most plant ecological units with one dominant species had higher producer accuracy compared to units with two species predominance. Regarding user accuracy, the accuracy varies between 63 and 96%. The second and third ecological units had 96% user accuracy. Kappa index of agreement also represents an agreement between 68 and 95% between the ground reality map and the maps obtained from the classification (visual interpretation) of experts. While the seventh plant ecological unit agrees with 68%, the first and fourth units 95% agree with the ground reality map. For plant ecological units with two dominant species, in addition to producer accuracy, user accuracy and kappa index of agreement have also decreased. The overall accuracy of the maps produced by these three experts includes 93%, 80%, and 90%, respectively, which have a good overall accuracy, which shows the very high accuracy and spatial resolution of google earth images.

    Conclusion

    The results showed that using the developed protocol, there is a significant agreement between experts in the visual interpretation of google earth images. Therefore, plant ecological units can be separated and map prepared with relatively high accuracy. By developing such protocol using key elements introduced, beginner and inexperienced experts can develop maps with acceptable accuracy for better management and different ecosystems organization. However, according to this study's findings, it is recommended that this be used more for units that are structurally different to provide more acceptable accuracy maps. Therefore, it is recommended in areas where the vegetation composition is mostly dominated by individual plant species, and the use of this protocol can lead to a more acceptable accurate visual interpretation of google earth images.

    Keywords: Key indicators of visual image interpretation, Rangeland, Land cover map, Overall accuracy
  • محمدرضا اشرف زاده*، زهرا شجاعی، فردین شالویی، علی اصغر نقی پور، مریم حیدریان

    لاک پشت ها در معرض تهدیدترین گروه آرایه شناختی در میان خزندگان هستند. با این وجود، دانش چندانی در زمینه پاسخ این گروه از موجودات در برابر تغییرات اقلیمی وجود ندارد. این پژوهش، با هدف ارزیابی پیامدهای تغییر اقلیم بر پراکنش جغرافیایی لاک پشت برکه ای خزری (Mauremys caspica) انجام شد. به این منظور، از رویکرد مدل سازی اجماعی شامل شش مدل شبکه عصبی مصنوعی، روش تعمیمی تقویت شده، مدل خطی تعمیم یافته، تحلیل ممیزی انعطاف پذیر، جنگل تصادفی و رگرسیون چند متغیره تطبیقی استفاده شد. پیش بینی پراکنش زیستگاه های مطلوب اقلیمی گونه مورد مطالعه بر اساس مدل گردش عمومی MRI-CGCM3 و چهار سناریوی افزایش گازهای گلخانه ای (RCP) برای سال 2070 صورت گرفت. بر اساس یافته ها، سطح زیستگاه مطلوب اقلیمی گونه مورد مطالعه در حدود 5/835941 کیلومتر مربع (حدود 8/73 درصد) از کل منطقه مورد مطالعه برآورد شد. مجموع بارندگی سالیانه (24/56 درصد)، مجموع بارندگی پربارش ترین فصل سال (24/28 درصد)، تغییرات فصلی بارندگی (16/93 درصد) و تغییرات فصلی دما (14/64 درصد) بیشترین مشارکت را در مطلوبیت اقلیمی این گونه داشتند. در حدود 26 تا 33 درصد از وسعت زیستگاه های لاک پشت برکه ای خزری به واسطه تغییر اقلیم تا سال 2070 مطلوبیت اقلیمی خود را از دست خواهد داد. یافته های این پژوهش بر ضرورت درک پیامدهای پیچیده تغییر اقلیم بر حیات وحش به ویژه گونه های تهدید شده تاکید دارد.

    کلید واژگان: لاک پشت برکه ای آب شیرین, مدل سازی آشیان اقلیمی, تغییر اقلیم, پراکنش جغرافیایی, حفاظت
    M. R. Ashrafzadeh*, Z. Shojaei, F. Shaloei, A. A. Naghipour, M. Heidarian

    Although turtles are the most threatened taxonomic group within the reptile class, we have a very limited understanding of how turtles respond to climate change. Here, we evaluated the effects of climate changes on the geographical distribution of Caspian pond turtle (Mauremys caspica). We used an ensemble approach by combining six species distribution models including artificial neural network, generalized boosted model, generalized linear model, flexible discriminant analysis, random forest and multivariate adaptive regression splines. To predict the future distribution, modelling projection of MRI-CGCM3 was used for the year 2070 under four scenarios of representative concentration pathways (RCP). Based on the findings, the suitable habitat of Caspian pond turtle was estimated to be about 835941 km2 (about 8.73%) of the study area. Our model projections showed that about 26 to 33% of the current suitable habitats will be unsuitable by 2070 due to climate change. The annual precipitation (24.56%), precipitation of wettest quarter (24.28%), precipitation seasonality (16.93%) and temperature seasonality (14.64%) had the highest contribution to model performance of Caspian pond turtles. Overall, our findings emphasize the need for a comprehensive understanding of the complex effects of climate change on the species, specially turtles.

    Keywords: Freshwater Pond turtle, Climate change, Climatic niche modeling, Geographical distribution, Conservation
  • صدیقه السادات حسینی، علی طویلی*، علی اصغر نقی پور برج، شهرام خلیقی سیگارودی

    تغییر اقلیم با تغییر فصل رشد یا تغییر الگو های دمایی که محرک تغییر چرخه حیات است، بر بسیاری از گیاهان و جانوران تاثیر می گذارد. گونه جو پیازدار (Hordeum bulbosum) با پراکندگی زیاد در زاگرس به ویژه زیر اشکوب های جنگل های بلوط غرب در ناحیه رویشی ایران و تورانی، گونه ای مهم برای احیا و اصلاح مراتع است. در این مطالعه اثر تغییر اقلیم بر پراکنش جغرافیایی این گونه در استان چهارمحال و بختیاری واقع در زاگرس مرکزی مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور، 73 نقطه حضور با استفاده از سیستم موقعیت یاب جهانی (GPS) ثبت و تعداد 11 متغیر محیطی شامل متغیرهای زیست اقلیمی، فیزیوگرافی و کاربری سرزمین در مدل سازی مورد استفاده قرار گرفت. مدل سازی اجماعی شامل مدل شبکه عصبی مصنوعی، روش افزایشی تعمیم یافته، مدل خطی تعمیم یافته، تحلیل ممیزی انعطاف پذیر، جنگل تصادفی و رگرسیون چند متغیره تطبیقی انجام بود که در نهایت قابل اعتمادترین مدل، مدل جنگل تصادفی تعیین شد. همچنین پیش بینی برای سال 2070 بر اساس سه سناریوی افزایش گازهای گلخانه ای SSP126، SSP370 و SSP585 و دو مدل گردش عمومی GFDL-ESM4 و MRI-ESM2-0 انجام شد. نتابچ نشان داد حدود 25 درصد منطقه مورد مطالعه در حال حاضر به عنوان رویشگاه مطلوب گونه شناسایی شده است و موثرترین متغیرها در پراکنش گونه عبارتند از: مجموع بارندگی سالانه، میانگین دمای پربارش ترین سه ماهه متوالی سال و مجموع بارندگی گرم ترین فصل سال. پیش بینی می شود که به واسطه تغییر اقلیم در مدل گردش عمومی GFDL-ESM4، 32/27 درصد (SSP370) تا 31/02درصد (SSP585) و برای مدل MRI-ESM2-0، 26/06درصد (SSP370) تا 31/68درصد (SSP585) در سال 2070 از رویشگاه مطلوب گونه کاسته شود. نقشه های رویشگاه مطلوب امروزی و آینده که در این پژوهش تهیه شده اند، می تواند در تدوین و اجرای برنامه ها و طرح های مدیریتی و حفاظتی گونه مورد مطالعه مورد استفاده قرار گیرد.

    کلید واژگان: استان چهارمحال و بختیاری, رویشگاه مطلوب, مدل سازی پراکنش گونه ای, مدل جنگل تصادفی, مدل گردش عمومی
    Sedighe Sadat Hosseini, Ali Tavili *, AliAsghar Naghipoor Borj, Shahram Khalighi Sigaroodi

    Climate change affects many plants and animals by changing the growing season or temperature patterns that stimulate life cycle changes. Hordeum bulbosum is widely distributed in the Zagros region, especially under the storey of western oak forests in the vegetation zone of the Irano-Turanian region, and is considered as an important species for rangeland restoration and improvement. In this study, the effect of climate change on the geographical distribution of this species was assessed in Chaharmahal and Bakhtiari Province, located in central Zagros region. For this purpose, 73 points of presence were recorded using the global positioning system (GPS). In addition,11 environmental variables including bioclimatic, physiographic and landuse variables were used in the modeling process. Ensemble modeling include artificial neural network model, generalized boosting method, generalized linear model, flexible discriminant analysis, random forest and multivariate adaptive regression. Finally, the most reliable model was determined as the random forest model. The final forecast for 2070 is based on three scenarios of increasing greenhouse gases (SSP126, SSP370, and SSP585) as well as two general circulation models 9GFDL-ESM4 and MRI-ESM2-0). Findings showed that 25% of the study area is currently identified as suitable habitat for Hordeum bulbosum, and the most effective variables in species distribution are the Annual precipitation, mean temperature of the wettest quarter, and Total rainfall is the hottest season of the year. It is also predicted that based on GFDL-ESM4 and MRI-ESM2-0 models, 27.32% (SSP370) - 31.02% (SSP585) and 26.06% (SSP370)-31.68% (SSP585) of the suitable habitats will be reduced, respectively, by 2070 due to climate change. The present and future habitat maps prepared in this study can be used for the development and implementation of the given species’ management and conservation plans.

    Keywords: Chaharmahal, Bakhtiari province, Habitat Suitability, Species Distribution Modeling, stochastic forest model, general circulation model
  • علی اصغر نقی پور برج*، مائده شریفی، عطاالله ابراهیمی، الهام قهساره، سینا نبی زاده

    آتش یکی از عوامل مهم اکولوژیکی است که بر پویایی پوشش گیاهی مراتع تاثیر می گذارد. در چند دهه اخیر، وقوع آتش سوزی در مراتع نیمه استپی به طور قابل توجهی افزایش یافته و ظرفیت سازگاری گیاهان را برای بازسازی پس از آتش سوزی به چالش کشانده است. در پژوهش حاضر، پاسخ جوانه زنی هشت گونه علفی یکساله و چندساله مراتع نیمه استپی استان چهارمحال و بختیاری به تیمارهای محصولات آتش شامل حرارت (60، 80 و 100 درجه سانتی گراد)، دود، خاکستر و تاثیر ترکیبی تیمارهای حرارت و دود مورد بررسی قرار گرفت. همچنین، تغییرات درصد پوشش گونه های مورد مطالعه یک سال پس از آتش سوزی در عرصه اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که جوانه زنی بذور هشت گونه گیاهی مورد مطالعه، حداقل به یکی از تیمارهای محصولات آتش واکنش مثبت یا منفی معنی داری نشان داد. تیمار ترکیبی دود و 60 درجه سانتی گراد سبب افزایش معنی دار میانگین درصد جوانه زنی گونه Heteranthelium piliferum شد. همچنین این تیمار، میانگین مدت زمان جوانه زنی گونه Cousinia cylindracea را به صورت معنی داری کاهش داد. تیمار خاکستر نیز سبب افزایش میانگین درصد جوانه زنی گونه های Alyssum linifolium وStachys lavandulifolia شد. نتایج نمونه برداری پوشش گیاهی نیز نشان داد که از بین هشت گونه مورد بررسی، گونه های H. piliferum و Taeniatherum crinitum نسبت به آتش سوزی سازگار بوده و شش گونه نیز مقاوم بودند. از نتایج این مطالعه می توان به عنوان یک عامل بالقوه در جهت درک پویایی پوشش گیاهی و احیای مراتع تخریب شده استفاده نمود.

    کلید واژگان: پوشش گیاهی, حرارت, دود, خاکستر, درصد جوانه زنی, استان چهارمحال و بختیاری
    AliAsghar Naghipour *, Maedeh Sharifi, Ataollah Ebrahimi, Elham Ghesareh Ardestani, Sina Nabizadeh

    Fire is one of the important ecological factors that affect the dynamics of rangeland vegetation. In recent decades, the incidence of wildfires in semi-steppe rangelands has increased significantly, challenging the adaptive capacity of plants for post-fire regeneration. In the present study, the germination response of eight annual and perennial herbaceous species of semi-steppe rangelands of Chaharmahal va Bakhtiari province to fire products treatments including heat (60, 80 and 100° C), smoke, ash, and the combined effect of heat and smoke treatments were investigated. Also, percentage cover change of studied species, one year after the fire were measured in the field. The results showed that the germination of seeds of eight studied plant species showed a significant positive or negative reaction to at least one of the fire product treatments. Combined treatment of smoke and 60° C caused a significant increase in the mean germination percentage of Heteranthelium piliferum. This treatment also significantly reduced the mean germination time of Cousinia cylindracea. Ash treatment also increased the mean germination percentage of Alyssum linifolium and Stachys lavandulifolia. Vegetation sampling results also showed that among the eight species studied, H. piliferum and Taeniatherum crinitum were fire adapted and six species were tolerant. The results of this study can be used as a potential factor to understand the dynamics of vegetation and restoration of degraded rangelands.

    Keywords: vegetation, Smoke treatment, Heat treatment, Ash treatment, Germination percentage, Chaharmahal va bakhtiari province
  • فاطمه نفر، عطاالله ابراهیمی، علی اصغر نقی پور برج*
    پیشینه و هدف

    تخریب منابع در بسیاری از نقاط جهان، با توجه به روند روزافزون آن تهدیدی جدی برای بشریت است. بیابان‌زایی که یکی از مظاهر این تخریب است، اکثر کشورها را تحت تاثیر قرار داده و به عنوان سومین چالش قرن بیست و یکم بعد از دو چالش تغییر اقلیم و کمبود آب شیرین معرفی شده است. بیابان‌زایی، تخریب زمین در مناطق خشک، نیمه‌خشک و نیمه مرطوب است. این وضعیت در نتیجه یک سری فرآیندهای مهم ایجاد می‌شود که مهم‌ترین این فرآیند‌ها، دو عامل فعالیت‌های بشری و تغییرات اقلیمی هستند. روش‌های متعددی برای تعیین روند بیابان‌زایی توسعه‌یافته است که یکی از آن‌ها که کاربرد زیادی دارد، روش مدالوس است. ارزیابی وضعیت فرآیندهای بیابان‌زایی (تخریب زمین) در یک روستا، منطقه یا کشور از آن جهت حایز اهمیت است که این ارزیابی امکان اتخاذ تصمیماتی آگاهانه در خصوص ابعاد مالی و میزان سرمایه گذاری مورد نیاز برای کنترل آن را فراهم می‌آورد. از آنجا که حوضه آبخیز سفیددشت-بروجن یکی از دشت‌های حاصلخیز استان چهارمحال و بختیاری می‌باشد و با توجه به وسعت آن و همچنین تمرکز صنایع و بخش زیادی از جمعیت استان چهارمحال و بختیاری در این دشت، مطالعه پدیده بیابان‌زایی در این منطقه از اهمیت زیادی برخوردار است. با توجه به توسعه پدیده بیابان‌زایی در منطقه سفیددشت-بروجن و لزوم توجه به اهمیت نتایج این پدیده مخرب در آینده، هدف از پژوهش حاضر، ارزیابی بیابان‌زایی با استفاده از مدل مدالوس در حوضه آبخیز سفیددشت-بروجن به مساحت 92565 هکتار، واقع در استان چهارمحال و بختیاری است.  

    مواد و روش ها

     ابتدا در این پژوهش، با استفاده از مدل سلول خودکار مارکوف سنجش ‌‌از دوری و تصاویر ماهواره لندست سال‌های 1998، 2009 و 2018 به بررسی و آشکارسازی تغییرات کاربری اراضی پرداخته شد. میزان تغییرات طی این دوره زمانی مشخص شد، نقاطی که در آن بیشترین تغییرات رخ داده بود را انتخاب و با استفاده از این نقاط، در مدل مدالوس عوامل موثر در بیابان‌زایی و وضعیت فعلی آن مدنظر قرار گرفت. سپس، پارامترهای موثر در بیابان‌زایی به تفکیک در این نقاط بررسی و مدل مدالوس در این نقاط اجرا شد. برای این منظور، طبق روش مدالوس، توسط تیم کارشناسی مجرب متشکل از اساتید و کارشناسان منابع طبیعی عوامل موثر در بیابان‌زایی منطقه شناسایی شده و هر کدام به عنوان یک معیار شامل اقلیم، پوشش گیاهی، خاک، آب زیرزمینی و مدیریت و سیاست در نظر گرفته شدند. سپس خصوصیات معیارهای مذکور که در بیابان‌زایی منطقه موثرند، به عنوان شاخص، مد نظر قرار گرفتند. هر شاخص در رابطه با تاثیر آن در بیابان‌زایی وزنی دریافت کرد و با ارزیابی آن‌ها، میزان تاثیر معیار در فرآیند بیابان‌زایی مشخص شد. سپس، نقشه معیارها و در نهایت نقشه بیابان‌زایی از میانگین هندسی آن ها به دست آمد. به منظور بررسی معیار اقلیم سه شاخص بارندگی، جهت و شاخص خشکی در نظر گرفته شد. بررسی پارامترهای اقلیم با استفاده از اطلاعات مربوط به نقاط نمونه در ایستگاه‌های سازمان هواشناسی و آب منطقهای استان که به صورت نقطه‌ای برداشت می‌شود، ارزیابی شد. جهت ارزیابی وضعیت خاک، برخی خصوصیات فیزیکی و شیمیایی از جمله بافت خاک، اسیدیته، هدایت الکتریکی و میزان مواد آلی، انتخاب شدند. برای تعیین ویژگی‌های خاک ابتدا 170 نقطه نمونه‌برداری در منطقه مورد مطالعه مشخص و از سطح 0 تا 20 سانتیمتری خاک، نمونه‌برداری انجام و به آزمایشگاه منتقل شد.

    نتایج و بحث

     پس از ارزیابی و امتیازدهی شاخص‌ها نتایج نشان داد که معیار اقلیم با امتیاز 1.80 در دو کلاس شدید و خیلی شدید، بیشترین نقش را در بیابان‌زایی منطقه دارد. وضعیت معیار مدیریت و سیاست، پوشش گیاهی و خاک منطقه به ترتیب با امتیاز 1.76، 1.71 و 1.55 در دو کلاس شدید و خیلی شدید و معیار آب زیرزمینی در کل سطح منطقه با امتیاز 1.33 در کلاس متوسط قرار گرفت. بر اساس مدل مدالوس، امتیاز وضعیت فعلی بیابان‌زایی 1.63 برآورد شد. بر اساس این نقشه، وضعیت بیابان‌زایی منطقه در دو کلاس شدید و خیلی شدید قرار گرفت. در نهایت مشخص شد 56 درصد از سطح منطقه با وضعیت بیابان‌زایی شدید و 44 درصد با وضعیت خیلی شدید مواجه است. نتایج نشان داد که قسمت شمالی منطقه مورد مطالعه بسیار آسیب‌پذیر است، در حالی که قسمت جنوبی منطقه کمتر در معرض بیابان‌زایی هستند با این حال، این منطقه از شدت بیابان‌زایی بالایی برخوردار است. نتایج نشان داد بخش شمالی منطقه مورد مطالعه به شدت در معرض منطقه مورد مطالعه نسبت به پدیده بیابان‌زایی است. بیابانی شدن واقع شده حال آنکه در قسمت جنوبی منطقه این وضعیت شرایط بهتری دارد؛ هر چند در این منطقه نیز فرایند بیابانی شدن در حال وقوع با شدت بالایی است. در این مدل معیارهای اقلیم، خاک، پوشش گیاهی، آب زیرزمینی، مدیریت و سیاست انتخاب شدند. طبق نتایج حاصل از این پژوهش، به ترتیب معیارهای اقلیم و مدیریت و سیاست بیشترین تاثیر را در بیابان‌زایی حوضه مطالعاتی داشته‌اند و در مقابل معیارهای پوشش‌گیاهی، خاک و آب زیرزمینی دارای کمترین تاثیر بودند. با توجه به میزان پایین بارندگی و خشکسالی‌های سال‌های اخیر، صدور مجوزهای غیر مجاز چاه در سفیددشت و به دنبال آن برداشت‌های بی‌رویه بیش از توان سفره‌های آب زیرزمینی باعث خشک شدن اکثر چاه‌های این منطقه شده است همچنین خشک شدن تالاب دهنو در این منطقه دلیل دیگر شدت بیابان‌زایی منطقه مطالعاتی می‌باشد.

    نتیجه گیری

     در پژوهش با توجه به نتایج به دست آمده پدیده بیابان‌زایی در این منطقه رو به افزایش است و پیامدهای مخربی برجای گذاشته است. منطقه مطالعاتی بر طبق تعریف ارایه‌شده از بیابان‌زایی، دارای هر دو شرایط بیابان‌زایی طبیعی و انسانی است. عوامل طبیعی چون شرایط نامساعد اقلیمی از جمله کمبود ریزش‌های جوی، خشکسالی‌های پیاپی، محدودیت منابع آبی، از یک سو و عوامل مخرب انسانی از جمله نظام سنتی کشاورزی، چرای بی‌رویه دام، بهره برداری بیش از حد از آب‌های زیرزمینی، تبدیل مراتع به اراضی کشاورزی، صنایع، معادن و تاسیسات، تخریب پوشش‌گیاهی و بوته‌کنی از سوی دیگر باعث نابودی مراتع و منابع طبیعی و تسریع روند بیابان‌زایی در منطقه شده است. از جمله راه‌های مقابله با بیابان‌زایی در منطقه، می‌توان بهره‌برداری اصولی از مراتع و چراگاه‌ها با توجه به ظرفیت آن‌ها در زمان مناسب، قرق منطقه به طور دایم تحت فعالیت‌های بیابان‌زدایی بیولوژیکی و مکانیکی، بهره‌برداری مناسب از آب‌های زیرزمینی و جلوگیری از تغییر کاربری اراضی اشاره کرد.

    کلید واژگان: بحران های محیط زیستی, بیابان زایی, دشت ممنوعه, زاگرس مرکزی, اقلیم, پوشش گیاهی
    Fatemeh Nafar, Ataollah Ebrahimi, AliAsghar Naghipour *
    Background and Objective

     The degradation of resources in many parts of the world is a serious threat to humanity due to its growing trend. Desertification, which is one of the manifestations of this degradation, has affected most countries and has been introduced as the third challenge of the 21st century after the two challenges of climate change and freshwater scarcity. Desertification is the degradation of land in arid, semi-arid, and semi-humid areas. This situation is caused by a series of important processes, the most important of which are the two factors of human activity and climate change. Several methods have been developed to determine the process of desertification, one of which is widely used, the Medalus method. Assessing the status of desertification processes (land degradation) in a village, region or country is important because it provides the opportunity to make informed decisions about the financial dimension and the amount of investment needed to control it. Considering the development of the desertification phenomenon in the Sefiddasht-Borujen region and the need to pay attention to the importance of the results of this destructive phenomenon in the future. The purpose of this study is to evaluate desertification using the Madalus model in the Sefiddasht-Borujen watershed with an area of 92565 hectares, located in Chaharmahal and Bakhtiari province.

    Materials and Methods

     Land use changes were investigated and detected using the distance measurement model. For this purpose, the images of 1998, 2009, and 2018 were used. The amount of changes during this period was determined, and the points where the most changes occurred were selected. Then using these points, in the Medalus model, the factors affecting desertification and its current situation were considered. Then, the effective parameters in desertification were studied in these points separately and the Medalus model was implemented in them. According to the Medalus method, effective factors in the desertification of the region were identified and each factor including climate, vegetation, soil, groundwater, and management and policy was considered as a criterion. Then, the characteristics of the mentioned criteria that were effective in the desertification of this region were considered as indicators. After each indicator received weight in relation to its impact on desertification and by evaluating them, their impact of them on the desertification process was determined. Finally, using the indicators of these criteria, the criteria map and finally, the desertification map were obtained from their geometric mean n order to study the climate criteria, three indices of rainfall, direction, and drought index were considered. The study of the climate was evaluated from 3 sample points in the meteorological and water weight stations of the province, which are harvested as points. To evaluate the soil condition, some physical and chemical properties such as soil texture, acidity, electrical conductivity, and the amount of organic matter were selected. To determine the soil properties, the first 170 sampling points were identified in the study area, and from 0 to 20 cm soil level, sampling was performed and transferred to the laboratory.

    Results and Discussion

    The results showed a score of climatic criteria calculated at 1.80 was determined in two classes and had the most role in desertification in the region. The score of management and policy, vegetation, and soil criteria respectively were calculated at 1.76, 1.71, and 1.55 and was determined into two classes severe and very severe. Also, water criteria were calculated at 1.33 and were determined in the middle class. Based on the Medalus model, the current desertification score was estimated to be 1.63. According to this map, the desertification situation of the region was divided into two classes, severe and very severe. Finally, it was calculated that 56% of this area is faced with severe and 44% of it very severe desertification. The result showed that the northern part of the study area is highly vulnerable, while the southern part of the region is less vulnerable to desertification. However, this region has high desertification intensity. The foretold sensitivity of this region to the phenomenon of desertification was consistent. In this model, climate, soil, vegetation, groundwater, management, and policy criteria were selected. According to the results, climate, management, policy, vegetation, soil, and groundwater criteria, respectively, had the greatest impact on desertification of this region due to the low precipitation, drought in recent years, illegal excavation of wells, and uncontrolled extractions more than the capacity of groundwater aquifers in Sefiddasht has caused the drying of most wells in this area. Also, the drying of Dehno Wetland is another reason for the intensity of desertification in the study area.

    Conclusion

     According to the obtained results, the phenomenon of desertification in this region is accelerating and would cause a destructive consequence. The study area, according to the proposed definition of desertification, has both natural and human desertification conditions. Natural factors such as unfavorable climatic conditions such as lack of rainfall, successive droughts, limited water resources, on the one hand, and destructive human factors such as traditional agricultural system, overgrazing, overexploitation of groundwater, conversion of pastures to land Agriculture, industries, mines and facilities, destruction of vegetation and shrubs, on the other hand, have led to the destruction of pastures and natural resources and accelerated desertification in the region. Evidence shows that in this region water table is lower than in other areas and as a consequence desertification is accelerated. Among the ways to deal with desertification in the region, it is possible to use the pastures and pastures in principle, according to their capacity at the right time, to permanently enclose the region under biological and mechanical desertification activities, proper exploitation of groundwater and prevents land use change.

    Keywords: Environmental crisis, Desertification, Critical plain, central Zagros, climate, Vegetation
  • علی محمدیان*، اسماعیل اسدی بروجنی، عطاالله ابراهیمی، پژمان طهماسبی، علی اصغر نقی پور برج

    امروزه استفاده از تصاویر ماهواره ای از کم هزینه ترین و سریع ترین روش های ارزیابی مراتع می باشد. شاخص های گیاهی از مهم ترین ابزار های سنجش از دوری هستند که جهت نظارت و ارزیابی تغییرات پوشش گیاهی بخصوص در دوره های زمانی پس از آتش سوزی و تهیه نقشه های مناطق آتش سوزی شده در مراتع کاربرد فراوان دارند. پژوهش حاضر با توجه به اهمیت و وسعت مراتع همچنین افزایش تعدد آتش سوزی های سالیان اخیر در مراتع نیمه استپی کشور بویژه مراتع استان چهارمحال بختیاری انجام گردید. هدف از این پژوهش تفکیک و شناسایی مناطق سوخته شده در دوره های 3-1 و 5-3 سال پس از آتش سوزی با استفاده از شاخص های طیفی بمنظور اتخاذ برنامه مدیریتی مناسب پس از آتش سوزی در این مناطق می باشد. پس از محاسبه شاخص های طیفی، پارامتر آماری M بمنظور تعیین توان تفکیک پذیری مناطق آتش سوزی شده از مناطق مجاور محاسبه گردید. نتایج بدست آمده نشان می دهد که در مراتع نیمه استپی کشور به منظور شناسایی و تفکیک محدوده مناطق سوخته شده که دارای قدمت 1 تا 3 سال پس از آتش سوزی می باشند کاربرد شاخص های طیفی NBRT، NBR و CSI می تواند با توجه به کارآیی بالا و توانایی مناسب در تفکیک این محدوده ها قابل توصیه باشد. همچنین برای شناسایی و تفکیک محدوده های سوخته شده که قدمت 3 تا 5 سال را دارا می باشند کاربرد شاخص های طیفی T.C. Brightness و NBRT می توانند نتایج قابل قبولی را ارایه دهند. شاخص NBRT از بین شاخص های مورد بررسی برای هر دو قدمت آتش در مراتع نیمه استپی مورد مطالعه بمنظور تفکیک پذیری مناطق سوخته شده از مناطق مجاور توانایی بالایی داشته و قابل توصیه می باشد.

    کلید واژگان: تفکیک پذیری, چهار محال بختیاری, شاخص های طیفی, منطقه سوخته, نیمه استپی
    Ali Mohammadian *, Esmaeil Asadi Borujeni, Ataollah Ebrahimi, Pejman Tahmasebi, Ali Asghar Naghipour Borj

    Nowadays, using satellite imagery is one of the fastest and lowest-cost methods in rangeland assessment. Also, remote sensing-based vegetation indices are among the most widely used tools to assess and monitor vegetation changes, especially in the post-fire period, and to map the burned regions in rangelands. The present study was conducted considering the importance and extent of rangelands and the recently increased prevalence of fires in the semi-steppe rangelands of Iran, especially in Chaharmahal and Bakhtiari Province. The main objective of this study was to distinguish and identify the burned areas during 1-3 year and 3-5 year periods to adopt an appropriate post-fire management program in these areas using spectral indices. After calculating the spectral indices, the M statistical parameter was determined to designate the separation capability of the burned areas from the adjacent ones. According to the findings, using NBRT, NBR, and CSI indices is recommended to identify and distinguish the burned areas 1-3 years after the fire from the adjacent areas in semi-steppe rangeland regions of Iran. Overall, these indices are of high efficiency in separating these ranges. Moreover, T.C. Brightness and NBRT indices can efficiently identify and separate the burned areas 3-5 years after the fire. Among the studied indices for both periods of fire in the studied semi-steppe rangelands, the NBRT index showed a high potential for identifying the burned area from the adjacent areas.

    Keywords: spectral indices, Separability, semi-steppe, burned area, Chaharmahal Bakhtiari
  • سمانه نظری، زینب جعفریان*، سید جلیل علوی، علی اصغر نقی پور برج

    تغییر اقلیم نقش مهمی در پراکنش گونه های گیاهی دارد. مدل های آماری پراکنش گونه ای (SDMs)، به طور گسترده ای برای پیش بینی تغییرات توزیع گونه ها تحت سناریو های تغییر اقلیم استفاده می شوند. در مطالعه حاضر پراکنش گونه Alopecurus textilis در شرایط حال حاضر و آینده (2050) تحت اثر اقلیم و دو سناریوی RCP 4.5 و RCP 8.5 با سری داده مدل های گردش عمومی BCC-CSM1-1،CCSM4 و MRI-CGCM3 و با استفاده از پنج مدل پراکنش گونه ای شامل مدل خطی تعمیم یافته، مدل جمعی تعمیم یافته، تحلیل طبقه بندی درختی، مدل رگرسیون تقویت شده و روش جنگل تصادفی در استان مازندران بررسی شد. به این منظور، تعداد 92 داده حضور گونه با استفاده از سیستم موقعیت یاب جهانی (GPS) ثبت شد و همراه با لایه های عوامل محیطی شامل شش متغیر زیست اقلیمی و دو متغیر فیزیوگرافی در مدل سازی مورد استفاده قرار گرفتند. از بین متغیر های محیطی به ترتیب میانگین دمای خشک ترین فصل سال، تغییرات فصلی بارندگی، مجموع بارندگی گرم ترین فصل سال و مجموع بارندگی سرد ترین فصل سال بیشترین تاثیر را در مطلوبیت رویشگاه این گونه داشتند. ارزیابی مدل سازی نشان داد که مدل جنگل تصادفی و رگرسیون تقویت شده نسبت به سایر مدل ها پیش بینی قابل اعتماد تری برای تعیین رویشگاه اقلیمی داشتند. تغییر مقدار رویشگاه های مناسب برای این گونه، بر مبنای شرایط حال حاضر نشان داد که تحت سناریوهای انتشار RCP 4.5 و RCP 8.5 به ترتیب حدود 25/22 و 22/36 درصد، از مساحت اراضی دارای تناسب اقلیمی برای گونه، تا سال 2050 کاسته می شود. نتایج پژوهش حاضر می تواند ابزاری کارآمد برای حفاظت از تنوع زیستی، مدیریت اکوسیستم و برنامه ریزی برای استقرار مجدد گونه تحت سناریوهای تغییر اقلیم آینده باشد.

    کلید واژگان: سناریوهای تغییر اقلیم, مطلوبیت رویشگاه, مدل های پراکنش گونه ای, ارزیابی مدل
    Samaneh Nazari, Zeinab Jafarian*, Jalil Alavi, AliAsghar Naghipoor

    The climate changes have an important role in distribution of plant species. Statistical species distribution models (SDMs) are widely used to predict the changes in species distribution under climate change scenarios. In the peresent study, the distribution of Alopecurus textilis in the current and future climate condition (2050) under the influence of climate change and two scenarios of RCP 4.5 and RCP 8.5 with the GCM data series of general circulation models BCC-CSM1-1، CCSM4 and MRI-CGCM3 by using of Five species distribution models such as Generalized Linear Model, Generalized Additive Model, Classification Tree Analyses, Generalized Boosting Model and Random Forest method in Mazandaran province were investigated. For this purpose, the number of 92 species presence data was recorded using Global Positioning System and along with layers of environmental factors including six bioclimatic variables and two physiographic variables were used in modeling. Among the environmental variables, mean temperature of driest quarter, precipitation seasonality, precipitation of warmest quarter and precipitation of coldest quarter had the most impact on the habitat suitability. Modeling evaluation indicated that the random forest and generalized boosting model had better predictions of climatic habitat than other models. Results showed that in comparison with current conditions under the emission scenarios of RCP 4.5 and RCP 8.5 respectively 22.25 and 36.22 percent of the climatic suitable area for this species will be reduced by 2050. Finally, the results of the present study can be an efficient tool for biodiversity protection, ecosystem management, and species re-habitation planning under future climate change scenarios.

    Keywords: Climate change scenarios, Habitat suitability, Species distribution models, Model evaluation
  • سمانه نظری، زینب جعفریان*، سید جلیل علوی، علی اصغر نقی پور

    پژوهش حاضر با هدف پیش بینی تاثیر تغییر اقلیم بر پراکنش جغرافیایی گونه دارویی آویشن کوهی (Thymus kotschyanus Boiss and Hohen) در استان مازندران انجام شد. اطلاعات مربوط به داده های نقاط مشاهده گونه توسط سامانه موقعیت یاب جهانی ثبت شد. پراکنش گونه آویشن کوهی در شرایط حال حاضر و آینده 2050 و 2070 میلادی (1428- 1448 شمسی) تحت تاثیر تغییر اقلیم بر اساس دو سناریوی RCP 4.5 و RCP 8.5 با سری داده مدل های گردش عمومی BCC-CSM1-1،CCSM4  و MRI-CGCM3 و با استفاده از پنج مدل پراکنش گونه ای شامل مدل خطی تعمیم یافته، مدل جمعی تعمیم یافته، تحلیل طبقه بندی درختی، مدل رگرسیون تقویت شده و روش جنگل تصادفی بررسی شد. برای این منظور لایه های عوامل محیطی شامل شش متغیر زیست-اقلیمی و دو متغیر فیزیوگرافی به عنوان ورودی مدل های پراکنش گونه ای به کار رفت. از بین متغیر های محیطی به ترتیب تغییر فصلی بارندگی، مجموع بارندگی سردترین فصل سال و شاخص هم دمایی بیشترین تاثیر را در مطلوبیت رویشگاه گونه داشت. ارزیابی مدل های اجرا شده، نشان داد که مدل جمعی تعمیم یافته و رگرسیون تقویت شده نسبت به دیگر مدل ها، پیش بینی قابل اعتماد تری برای تعیین رویشگاه اقلیمی دارد. نتایج نشان داد که تغییر اقلیم محدوده پراکنش گونه را تغییر داده و به سمت ارتفاعات بالاتر در آینده جابجا خواهد کرد. نتایج پژوهش حاضر می تواند برای برنامه ریزی برای حفاظت از رویشگاه گونه دارویی آویشن کوهی و همچنین احیاء و بازسازی آن در بخش وسیعی از کشور به کار رود.

    کلید واژگان: گونه داروئی, مدل های گردش عمومی, مطلوبیت رویشگاه, مدل های پراکنش گونه ای
    Samaneh Nazari, Zeinab Jafarian *, Jalil Alavi, AliAsghar Naghi Poor

    This study aimed at predicting the effect of climate change on the geographic distribution of Thymus kotschyanus Boiss and Hohen in Mazandaran province. Species presence data were recorded via the Global Positioning System (GPS). The distribution of T. kotschyanus Boiss and Hohen under current and future climatic conditions 2050 and 2070 (1428- 1448 Solar) applying  two scenarios of RCP 4.5 and RCP 8.5 climate change by using the GCM data series of general circulation models BCC-CSM1-1، CCSM4 and MRI-CGCM3  and the five species distribution models such as Generalized Linear Model, Generalized Additive Model, Classification Tree Analyses, Generalized Boosting Model and Random Forest methods was investigated. For this purpose, layers of environmental factors, including six bioclimatic and two physiographic variables, were used as inputs to species distribution models. Among the environmental variables, precipitation seasonality, precipitation in the coldest quarter, and isotherm had the greatest impact on habitat suitability. The assessment of the modelling indicated that the Generalized Additive Model and Generalized Boosting Model had better predictions of climate habitat than the other models. The results also indicate that climate change will change the range size of the T. kotschyanus Boiss and Hohen, and will move toward higher elevations in the future. The results of the present study may be used to plan habitat protection for the medicinal species of T. kotschyanus Boiss and Hohen, as well as its restoration and rehabilitation in the vast regions of the country.

    Keywords: Medicinal species, Global circulation models, habitat suitability, species distribution models
  • حجت الله خدری غریب وند*، پژمان طهماسبی، حسین بدری پور، علی اصغر نقی پور برج، عطالله ابراهیمی
    مقدمه

      درک عمیق روند تغییرات مدیریتی از سنتی به مدیریت مرسوم فعلی در زمینه ی مراتع می تواند در شناسایی بخش عمده ای از مشکلات و چالش های آن ها موثر باشد و به تدوین راهبردهای مناسب برای مدیریت پایدار مراتع کمک کند. این مقاله با مروری بر منابع در زمینه ی تحولات مدیریت مرتع در ایران، داده ها و اطلاعات دوره های تاریخی را تجزیه وتحلیل و ارزیابی می کند.

    هدف پژوهش:  

    ابتدا، تاریخچه ای از مدیریت سنتی مراتع ارایه می شود (1). به دنبال آن، روند تاریخی تضعیف مدیریت سنتی مراتع تشریح می شود (2). سپس مدیریت مرتع در دوره بعد از انقلاب اسلامی ایران (از سال 1357 به بعد) تبیین می شود (3). در ادامه، به برخی از قوانین و مقررات در زمینه مدیریت مرتع اشاره می شود و ظهور چالش های جدید مورد بررسی قرار می گیرند (4). در نهایت، ضمن مرور آمار سطح مراتع در دوره های مختلف تاریخی، براساس آخرین آمار ارایه شده گزارشی از میزان ممیزی مراتع ارایه می شود (5).

    روش شناسی تحقیق: 

     مقاله، پس از ارایه مقدمه ای کوتاه، در راستای ارزیابی تاریخی تحولات مدیریت مرتع، براساس مطالعه مروری و بهره گیری از منابع و اسناد و مدارک، پنج محور اصلی را مورد بررسی قرار می دهد.

    قلمرو جغرافیایی پژوهش: 

    قلمرو جغرافیایی پژوهش حاضر ارزیابی تاریخی تحولات مدیریت مرتع، براساس مطالعه مروری و بهره گیری از منابع و اسناد و مدارک در مقیاس ایران می باشد.یافته ها و بحث: نتایج جمع بندی و مرور منابع، نشان می دهد در طی دوره های تاریخی، مدیریت مراتع متاثر از عوامل مختلف دستخوش تغییرات عمده ای شده است. 

    نتایج

    در راستای مدیریت جامع، یکپارچه و پایدار مراتع، توجه به دیدگاهی جامع که بتواند از همه پتانسیل های منطقه ای در راستای مدیریت پایدار مرتع بهره گیرد، ضروری است. در بخش دوم، در مقاله جداگانه ای، تحولات جمعیتی و معیشتی بهره برداران مرتعی در زمینه مدیریت مرتع در ایران مورد بررسی قرار می گیرند.

    کلید واژگان: مدیریت سنتی, مدیریت پایدار مرتع, قوانین, سیاست گذاری
    Hojatollah Khedrigharibvand *, Pejman Tahmasebi Kohyani, Hossein Badripour, Aliasghar Naghipour, Ataollah Ebrahimi

    Introduction:

     A deep understanding of the process of managerial change from traditional to the current conventional management in the field of rangeland is effective in identifying most of their problems and challenges and, thus, help to develop appropriate strategies for sustainable rangeland management.

    Purpose of the research

    After a brief introduction, in line with rangeland management developments, five main aims are examined. First, a history of traditional rangeland management is presented (1). Following this, the historical trend of weakening the traditional rangeland management is described (2). Then, rangeland management in the period after the Islamic Revolution of Iran (from 1978 onwards) is explained (3). In the following, laws and regulations in the context of rangeland management are mentioned and the emergence of new challenges is examined (4). Finally, while reviewing rangeland statistics in different historical periods, based on the latest statistics, a report on rangeland survey is presented (5).

    Methodology

    Based on a review study and use of sources and documents, and by reviewing historical sources in the field of rangeland management, the paper evaluates the data and information of historical periods.Geographical area of research The geographical scope of the present study is the historical evaluation of rangeland management developments, based on a review study and the use of sources and documents on an Iranian scale.

    Results and discussion

    The results of summarizing and reviewing the sources show that during the developments of historical periods, rangeland management has undergone major changes due to various factors.

    Conclusion

    In the direction of an  integrated management, it is necessary to pay attention to a comprehensive perspective that can use all the potentials of a region for sustainable rangeland management. In the second part, in an other paper, demographic changes and livelihood developments of rangeland users in the context of rangeland management  Iran are examined.

    Keywords: Traditional management, sustainable rangeland management, Laws, Regulations, Policy making
  • Ali Asghar Naghipour *, Sima Teimoori Asl, Mohammad Reza Ashrafzadeh, Maryam Haidarian
    Global climate change has had a significant impact on biodiversity and altered the geographical distribution of many plant species. In this study, ensemble modeling based on seven species distribution models was used to predict the effect of climate change on the spatial distribution of Crataegus azarolus L. in Chaharmahal-Va-Bakhtiari province, located in the Central Zagros region, Iran. We used 113 presence points of the species and physiographic, land cover, and bioclimatic variables. Predicting the geographical distribution of the C. azarolus in the future (years 2050 and 2070) was made based on four scenarios of the increase in the greenhouse gases (RCPs: Representative Concentration Pathways) in the general circulation model of MRI-CGCM3. Based on the results, about 20% (3292.192 km2) of the study area can be considered as the suitable habitat of C. azarolus. Precipitation Seasonality, Isothermality, and Mean Temperature of the Wettest Quarter had the highest contribution to the species distribution model. The decline of suitable habitats will be 31.13% to 89.87% by 2050 and 2070 due to climate change, respectively. Assessments showed that the Random Forest was found to be the most reliable model for species prediction. Our results can provide reliable information on preparing adaptive responses for the sustainable management of the species.
    Keywords: Ensemble modeling, Species distribution modeling, Random Forest, habitat suitability
  • علی اصغر نقی پور برج*، محمدرضا اشرف زاده، مریم حیدریان

    تغییر اقلیم ممکن است حفاظت از گونه های گیاهی دارای پراکنش جغرافیایی محدود مانند لاله واژگون را با چالش های جدی مواجه سازد. در این پژوهش، مدل سازی پراکنش جغرافیایی رویشگاه های بالقوه لاله واژگون در کشور و در شرایط فعلی و تحت تاثیر تغییر اقلیم آینده (2050) انجام شد. تعداد 78 داده حضور گونه همراه با 12 متغیر محیطی شامل متغیرهای زیست اقلیمی، فیزیوگرافی و پوشش/کاربری سرزمین در مدل سازی استفاده شدند. رویکرد مدل سازی اجماعی با تلفیق هفت مدل پراکنش گونه ای و بر اساس چهار سناریوی افزایش گازهای گلخانه ای و سه مدل گردش عمومی انجام شد. حدود 69/7 درصد از محدوده موردمطالعه به عنوان رویشگاه های بالقوه لاله واژگون شناسایی شد. کمتر از 10 درصد از این رویشگاه ها توسط مناطق حفاظت شده کشور پوشش داده شده است. بر اساس یافته های حاصل از سناریوهای مختلف تغییر اقلیم، به ترتیب کمترین و بیشترین سطح رویشگاه نامناسب شده در حدود 10/46 درصد (RCP4.5) تا 37/77 درصد (RCP8.5) در سال 2050 خواهد بود. موثرترین متغیرها در پراکنش گونه موردمطالعه، به ترتیب حداقل دمای سردترین ماه، ارتفاع و بارندگی سالانه بودند. یافته ها نشان می دهد که پراکنش جغرافیایی لاله واژگون احتمالا به واسطه تغییر اقلیم به سمت مناطق مرتفع تر جابه جا خواهد شد. بر اساس ارزیابی ها، مدل ها از درستی و دقت قابل قبولی برخوردار بودند (87/0< AUC و 75/0<TSS). رویشگاه های مناسب شناسایی شده می توانند به منظور اتخاذ رویکردهای مدیریتی و حفاظتی ازجمله معرفی مجدد و تاسیس مناطق حفاظت شده جدید به منظور حفاظت از لاله واژگون در پاسخ به پدیده تغییر اقلیم موردتوجه قرار گیرند.

    کلید واژگان: مدل سازی اجماعی, مطلوبیت رویشگاه, مدل سازی پراکنش گونه ای, متغیرهای زیست اقلیمی
    AliAsghar Naghipour Borj*, Mohammadreza Ashrafzadeh, Maryam Haidarian

    Climate change may make challenges to the conservation of plant species such as the Fritillaria imperialis that have narrow geographical distribution. In this study, the modeling suitable habitats of F. imperialis in Iran was done in the current condition and under climate change (2050). In so doing, 78 species presence data along with 12 environmental variables including bioclimatic, physiographic and land cover/land use variables were used. The ensemble modelling consisting of seven Species Distribution Models (SDMs) was coupled with three general circulation models and four Representative Concentration Pathways (RCPs) scenario. Our findings showed that estimated potential habitats of the species cover about 7.69% of the study area while approximately 9.08% of these suitable areas were covered by conservation areas. Due to climate change, the least and most decline of suitable habitats 46.1% to 77.37% might occur in 2050 respectively. Minimum temperature of the coldest month, elevation, and annual precipitation, had the greatest effects on the species’ distribution in the study area. In keeping with the results, F. imperialis was predicted to shift toward higher elevation under climate change. The accuracy of the maps was assessed and functioning of all models was acceptable (AUC> 0.87 and TSS> 0.75). The suitable habitat identified could be considered for the adoption of management and conservation approaches, including re-introduction and the establishment of new protected areas in order to protect F. imperialis against the expected climate change impacts.

    Keywords: Ensemble modeling, Habitat suitability, Species distribution modeling, Bioclimatic variables
  • سیما طیموری اصل، علی اصغر نقی پور برج*، محمدرضا اشرف زاده، مریم حیدریان

    گونه گیاهی استپی بیابانی (Stipa hohenackeriana) از نظر تولید علوفه و حفاظت خاک از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در این مطالعه، اثر تغییر اقلیم آینده بر پراکنش جغرافیایی این گونه در استان چهارمحال و بختیاری واقع در منطقه زاگرس مرکزی پیش بینی شده است. به این منظور، تعداد 122 داده حضور گونه با استفاده از سیستم موقعیت یاب جهانی (GPS) ثبت شد و همراه با 9 متغیر محیطی شامل متغیرهای زیست اقلیمی، فیزیوگرافی و پوشش/کاربری سرزمین در مدل سازی مورد استفاده قرار گرفتند. رویکرد مدل سازی اجماعی شامل مدل بی نظمی بیشینه، شبکه عصبی مصنوعی، روش افزایشی تعمیم یافته، مدل خطی تعمیم یافته، تحلیل ممیزی انعطاف پذیر، جنگل تصادفی و رگرسیون چند متغیره تطبیقی استفاده شد. پیش بینی آینده برای سال های 2050 و 2070 و بر اساس چهار سناریوی افزایش گازهای گلخانه ایRCP2.6 ،RCP4.5 ،RCP6  و RCP8.5 و مدل گردش عمومی MRI-CGCM3 انجام شد. یافته ها نشان داد که حدود 37/22 درصد از محدوده مورد مطالعه در شرایط اقلیمی امروزی به عنوان رویشگاه های مطلوب گونه استپی بیابانی شناسایی شد. موثرترین متغیرها در مطلوبیت رویشگاه گونه مورد مطالعه، به ترتیب میانگین دمای پربارش ترین فصل سال، تغییرات فصلی بارندگی و شاخص هم دمایی بودند. پیش بینی می شود که به واسطه تغییر اقلیم، به ترتیب کمترین و بیشترین سطح رویشگاه نامناسب شده در حدود 72/18 درصد (RCP2.6) در سال 2050 تا 87/42 درصد (RCP8.5) در سال 2070 خواهد بود. مدل جنگل تصادفی به عنوان قابل اعتمادترین مدل، در بین هفت مدل مورد بررسی تعیین شد. مناطق تعیین شده به عنوان رویشگاه مناسب در این مطالعه می تواند برای معرفی مجدد و استقرار استپی بیابانی مورد توجه قرار گیرند.

    کلید واژگان: تغییر اقلیم, چهارمحال و بختیاری, مدل سازی پراکنش گونه ای, مدل جنگل تصادفی, Biomod2, مدل سازی اجماعی
    Sima Teimoori Asl, Aliasghar Naghipoor*, Mohamadreza Ashrafzadeh, Maryam Heydarian

    Stipa hohenackeriana in terms of forage production and soil protection is especially important. In this study, was predicted the potential effects of climate change on the future geography distribution of this species in Chaharmahal va Bakhtiari province located in Central Zagros region. To do this, 122 species presence point of this species is collected by GPS, along with 9 environmental variables including bioclimatic, physiographic and land cover/land use variables were used. Ensemble methods were used to predict S. hohenackeriana distribution including the Generalized Linear Model (GLM), Artificial Neural Network (ANN), Generalized Boosting Method (GBM), Flexible Discriminant Analysis (FDA), Multivariate Adaptive Regression Splines (MARS), Maximum Entropy (MaxEnt) and Random Forest (RF). The future projections were made for both year 2050 and 2070 with four Representative Concentration Pathways (RCPs) scenario (2.6, 4.5, 6 and 8.5) and general circulation model MRI-CGCM3. Our findings show that estimated suitable habitats of the species covers about 22.37% of the study area for the S. hohenackeriana. The mean temperature of the wettest quarter, Precipitation Seasonality and Isothermality had the greatest effects on the species’ distribution in the study area. Due to climate change, the least and most decline of suitable habitats of 18.72% (RCP2.6) to 42.87% (RCP8.5) may occur by 2050 and 2070, respectively. Based on the assessments, Random Forest was determined to be the most reliable model among the seven models studied. The region mapped in the study as suitable habitats’ for the species could be effective for the re-establishment and re-introduction of S. hohenackeriana species.

    Keywords: Climate change, Chaharmahal va Bakhtiari province, Random Forest model, Species distribution modeling, Biomod2, Ensemble modeling
  • محمدرضا اشرف زاده*، علی اصغر نقی پور، مریم حیدریان، ایمان میرزایی

    تخریب و تکه تکه شدگی زیستگاه به عنوان مهم ترین عامل تهدید کننده جمعیت های در خطر حیات وحش شناخته می شود و ممکن است تغییر اقلیم منجر به افزایش شدت این پدیده شود. هدف از پژوهش حاضر، مدل سازی مطلوبیت زیستگاه گوسفند وحشی در استان لرستان و بررسی پیامدهای تغییر اقلیم بر زیستگاه های شناسایی شده است. به منظور پیش بینی پراکنش این گونه در شرایط حال حاضر و آینده از رویکرد مدل سازی اجماعی با استفاده از شش مدل پراکنش گونه ای استفاده شد. براساس مدل های مورد استفاده، در حدود 7/4 درصد (2093/98 کیلومتر مربع) از ناحیه مورد مطالعه به عنوان زیستگاه مطلوب پیش بینی شد. متغیرهای پوشش اراضی، تغییرات فصلی دما، فاصله تا چشمه، ردپای انسان و فاصله تا گریزگاه بالاترین مشارکت (80 درصد) را در اجرای مدل داشتند. یافته ها نشان می دهد که 62/14 درصد (4/5 RCP) تا 76/97 درصد (8/5 RCP) از زیستگاه های مطلوب گوسفند وحشی تا سال 2050 به واسطه تغییر اقلیم تحت چهار سناریوی افزایش گازهای گلخانه ای و مدل گردش عمومی BCC-CSM1-1 از دست خواهد رفت. در مقابل، در همین دوره زمانی در حدود 5/89 درصد (8/5 RCP) تا 17/01 درصد (4/5 RCP) به زیستگاه های مطلوب اضافه خواهد شد. یافته های این پژوهش اطلاعات سودمندی را برای طرح ریزی حفاظتی به منظور حفاظت و بازسازی جمعیت های گوسفند وحشی فراهم می سازد.

    کلید واژگان: گونه های تهدید شده, تخریب زیستگاه, تغییر اقلیم, مدل سازی پراکنش گونه ای, حفاظت
    MohammadReza Ashrafzadeh *, AliAsghar Naghipour, Maryam Haidarian, Rouhollah Mirzaei

    Habitat loss is the main threat to the endangered populations of wildlife and anthropogenic climate change is expected to exacerbate this. Here, we identify suitable habitats of wild sheep in Lorestan Province and how these habitats are affected by the climate change scenarios, in order to address conservation and management efforts. The ensemble modeling based on six species distribution models (SDMs) was used to predict current and future distributions, in response to the changing climate. Our models predicted that 7.4% of the 28,294 km2 study area is currently suitable habitat for the species. Land cover, temperature seasonality (bio4), distance to spring, human footprint and distance to escape terrain made the highest contribution (80%) to the distribution model performance. Findings show that about 62.14 (RCP4.5) to 76.97% (RCP8.5) of present suitable habitat would be lost by 2050 due to climate change under four future representative concentration pathways within BCC-CSM1-1 general circulation model. In contrast, habitat gains observed for models were 5.89 (RCP8.5) to 17.01% (RCP4.5). Our findings could provide useful information for conservation planning to protect and restore wild sheep populations.

    Keywords: Threatened species, Habitat loss, Climate change, Species distribution modeling, Conservation
  • سیما طیموری اصل، علی اصغر نقی پور برج*، محمدرضا اشرف زاده، مریم حیدریان آقاخانی
    پیشینه و هدف

    اقلیم، ویژگی های خاک، توپوگرافی، کاربری سرزمین و مجموعه روابط زیستی مهم ترین عوامل موثر در پراکنش و آشیان بوم شناختی گونه ها در مقیاس های مختلف هستند. در این میان، اقلیم یکی از مهم ترین عوامل تعیین کننده پراکنش گیاهان محسوب می شود. بنابراین، تغییر اقلیم پیامدهای گسترده ای بر شرایط اکوسیستم های جهان و ازجمله پراکنش گونه ها داشته است. تغییر در پراکنش یک گونه در یک محدوده جغرافیایی معین به واسطه تغییر اقلیم می تواند منجر به جابجایی مناطق حضور آن گونه به ارتفاعات بالاتر شود که این روند ممکن است ایجاد محدودیت رویشی و یا حتی انقراض گونه را در پی داشته باشد. جابجایی یا تغییر پراکنش جغرافیایی گونه ها، یک استراتژی برای پایدار ماندن در برابر تغییر اقلیم است. بنابراین، تعیین رویشگاه های مناسب و شناسایی مهم ترین عوامل محیطی و انسانی موثر بر حضور گونه ها در شرایط فعلی و آینده به منظور حفاظت از گونه های مهم بوم شناختی و ارزشمند گیاهی ضروری است. جنس گون (Astragalus) از تیره نخود (Fabaceae) پراکنش به نسبت گسترده ای در مناطق معتدله جهان دارد. گون زرد (Astragalus verus Olivier) درختچه ای کوچک و باارزش است که دارای شاخه های بسیار زیاد است. این گونه علاوه بر نقش حفاظتی، دارای ارزش های دارویی و صنعتی است. در دهه های اخیر، گستره جغرافیایی گون زرد به واسطه عواملی مانند تخریب سرزمین و برداشت بیش ازحد به طور قابل توجهی کاهش یافته است. باوجود اهمیت جنس گون در کشور، تاکنون پژوهش های اندکی درزمینه پیامدهای تغییر اقلیم بر پراکنش گونه های این جنس به انجام رسیده است. مطالعه حاضر به منظور دست یابی به اهداف زیر به انجام رسیده است: 1) شناسایی رویشگاه های مناسب و تعیین پراکنش جغرافیایی گون زرد در زاگرس مرکزی در شرایط حال حاضر؛ 2) پیش بینی پیامدهای تغییر اقلیم تا سال های 2050 و 2070 تحت سناریوهای مختلف بر پراکنش جغرافیایی گون زرد؛ 3) تعیین مهم ترین عوامل موثر بر پراکنش این گونه.

    مواد و روش ها

     مطالعه حاضر در استان چهارمحال و بختیاری با مساحتی حدود 1.65 میلیون هکتار که تقریبا تمام آن در منطقه زاگرس مرکزی قرارگرفته، انجام شد. تعداد 112 نقطه حضور گون زرد بر اساس بازدیدهای گسترده میدانی و با استفاده از سیستم موقعیت یاب جهانی (GPS) در سراسر استان چهارمحال و بختیاری جمع آوری شد. به منظور مدل سازی، 19 متغیر محیطی شامل متغیرهای زیست اقلیمی، فیزیوگرافی و پوشش/کاربری سرزمین مورداستفاده قرار گرفتند. پیش از اجرای مدل سازی، برای بررسی هم خطی بین متغیرهای محیطی مختلف از دو روش تجزیه وتحلیل همبستگی پیرسون و شاخص تورم واریانس (VIF) استفاده شد. متغیرهایی با ضریب همبستگی پیرسون (R2<0.8) و VIF انتخاب شدند. درنهایت و پس از حذف لایه های دارای همبستگی بالا، تعداد نه متغیر در مدل سازی استفاده شدند. به منظور پیش بینی پراکنش رویشگاه های مطلوب گون زرد از بسته نرم افزاری Biomod2 در محیط R (نسخه 3.1.2) استفاده شد. در مطالعه حاضر از مدل های آنتروپی بیشینه (Maxent)، شبکه عصبی مصنوعی (ANN)، روش افزایشی تعمیم یافته (GBM)، مدل خطی تعمیم یافته (GLM)، تحلیل ممیزی انعطاف پذیر(FDA)، جنگل تصادفی (RF) و رگرسیون چند متغیره تطبیقی (MARS) برای برآورد رویشگاه های مطلوب استفاده شد. برای واسنجی مدل ها، 80 درصد نقاط حضور به عنوان داده های تعلیمی و 20 درصد باقیمانده برای ارزیابی پیش بینی مدل ها استفاده شدند. پیش بینی پراکنش جغرافیایی گون زرد در آینده (سال های 2050 و 2070) بر اساس چهار سناریوی افزایش گازهای گلخانه ایRCP2.6،RCP4.5، RCP6 و RCP8.5 و تحت مدل گردش عمومی MRI-CGCM3 انجام شد. عملکرد مدل ها نیز با استفاده از ناحیه زیر منحنی (AUC) و آماره TSS ارزیابی شدند.

    نتایج و بحث

     نتایج نشان داد که موثرترین متغیرها در مطلوبیت رویشگاه گونه موردمطالعه، به ترتیب شاخص هم دمایی، میانگین دمای پربارش ترین فصل سال و تغییرات فصلی بارندگی بودند. بر اساس یافته ها، بیشترین احتمال حضور گون زرد در هم دمایی 36.8 تا 39.7 درجه سانتی گراد، میانگین دمای 2- تا 3.5 درجه سانتی گراد در پربارش ترین فصل سال، تغییرات فصلی بارندگی 100 تا 112 میلی متر، و مجموع بارندگی سالیانه 280 تا 490 میلی متر برآورد شد. به نظر می رسد بخش های شمال شرقی و شرق استان در مقایسه با سایر مناطق از اهمیت رویشگاهی بیشتری برای گون زرد برخوردار هستند. بر اساس نتایج، حدود 27.43 درصد از محدوده موردمطالعه به عنوان رویشگاه های مطلوب گون زرد شناسایی شد. پیش بینی پراکنش جغرافیایی گون زرد در آینده (سال های 2050 و 2070) بر اساس چهار سناریوی افزایش گازهای گلخانه ای (خطوط سیر غلظت های گازهای گلخانه ای RCPs)RCP2.6 ، RCP4.5،RCP6  وRCP8.5  در مدل گردش عمومی MRI-CGCM3 انجام شد. بر اساس یافته ها، تغییر اقلیم می تواند پیامدهای قابل توجهی بر رویشگاه های مطلوب گون زرد در استان وارد سازد. بر اساس سناریوهای مختلف، بین 45.70 درصد (RCP2.6، سال 2050) تا 89.88 درصد (RCP8.5، سال 2070) از رویشگاه های امروزی گون زرد تا سال های 2050 و 2070 به واسطه تغییر اقلیم نامطلوب خواهد شد. درحالی که در همین دوره زمانی در حدود 1.58 (RCP8.5، سال 2050) تا 13.19 درصد (RCP2.6، سال 2070) به رویشگاه های مطلوب این گونه در مناطق با ارتفاع بیشتر اضافه خواهد شد. بر اساس تمامی سناریوها، رویشگاه های مطلوب این گونه در اغلب گستره حضورش به ویژه در مناطق با ارتفاع کمتر کاهش خواهد یافت. پیامدهای تغییر اقلیم، به ویژه احتمال کاهش و جابجایی گستره جغرافیایی گونه های گیاهی در رویشگاه های مختلف کشور، ازجمله در زاگرس مرکزی و همچنین، در گستره ایران مرکزی پیش بینی شده است. ارزیابی ها نشان داد که مدل ها از درستی و دقت قابل قبولی برخوردار بودند و مدل جنگل تصادفی، قابل اعتمادترین مدل برای پیش بینی پراکنش گونه تعیین شد.

    نتیجه گیری

     این مطالعه نشان می دهد که مدل اجماعی می تواند پراکنش بالقوه گون زرد را با دقت بالا (0.92=AUC و 0.79=TSS) پیش بینی نماید. سناریوهای مورداستفاده در این پژوهش، احتمال جابجایی گستره جغرافیایی گونه موردمطالعه را تحت تغییر اقلیم تا سال های 2050 و 2070 پیش بینی می کند. بر اساس نتایج، به نظر می رسد که وسعت رویشگاه مطلوب گون زرد در محدوده موردمطالعه، کاهش یافته و به سمت ارتفاعات بالاتر جابجا خواهد شد. اگرچه تخریب سرزمین و برداشت بیش ازحد احتمالا به عنوان دو عامل مهم تخریب رویشگاه این گونه می توانند موردتوجه قرار گیرند، اما این مطالعه اهمیت پیامدهای تغییر اقلیم بر پراکنش گون زرد را برجسته می سازد. امروزه، درنتیجه بهره برداری شدید و غیراصولی از گون زرد، گستره پراکنش و تراکم آن در برخی مناطق کاهش یافته است که این روند برشدت پدیده هایی نظیر فرسایش خاک افزوده است. این موضوع ضرورت توجه مدیران و کارشناسان منابع طبیعی به گون زرد و دیگرگونه های با عملکرد مشابه در اکوسیستم ها که ضمن توانایی حفاظت از خاک، ازنظر تولیدات اقتصادی نیز حایز اهمیت هستند را دوچندان می نماید.

    کلید واژگان: چهارمحال و بختیاری, مدل سازی پراکنش گونه ای, خطوط سیر غلظت های گازهای گلخانه ای, مدل سازی اجماعی
    Sima Teimoori Asl, Ali Asghar Naghipour *, MohammadReza Ashrafzadeh, Maryam Haidarian Aga Khani
    Background and Objective

    Climate, soil characteristics, topography, land use, and biological relationships at various scales are the most important influencing factors on distribution and ecological niches of species. The climate is one of the most important determinants of plant distribution. Therefore throughout the past ecological history, climate change has had profound consequences on the current conditions of the world's ecosystems, including the existing distribution of species. Changes in the distribution of one species in a given geographical area due to the climate change can lead to shifting the presence regions of that species toward higher elevation that leads up to vegetative restriction or even extinction of the species. Shifting, or changing the geographical distribution of species is a strategy to be resistant to the climate change. Therefore, in order to protect the key ecological and valuable plant species, it is necessary to determine suitable habitats via identifying the most important environmental and human factors affecting the species presence in the current and future conditions. Astragalus L. (Fabaceae) is a genus widely distributed throughout the temperate regions. The Astragalus verus Olivier is a small, valuable shrub with many branches. In addition to its protective role from the point of view of the soil, this species has medicinal and industrial values. In recent decades, the geographical range of the A. verus variety has been significantly declined due to factors such as land degradation and over utilization. Despite the national importance of the Astragalus genus, so far little research has been done on the consequences of the climate change on the distribution of species of this genus. The present study was conducted to accomplish the following objectives; 1) To identify suitable habitats and determin the geographical distribution of A. verus in Central Zagros in the current situation; 2) to predict of the consequences of climate change by 2050 and 2070 under different scenarios on geographical distribution of A. verus; 3) to determin the most important factors affecting the distribution of this species. distribution of A. verus; 3) to determin the most important factors affecting the distribution of this species.

    Materials and Methods

     This study was carried out in Chaharmahal and Bakhtiari province in an area about 1.65 million hectare thai is totally located in Central Zagros region. Extensive field studies were integrated to collect geographical coordinates of the presence point (112 points) of this species by using Global Positioning System (GPS) throughout Chaharmahal and Bakhtiari province. Bioclimatic (bio1–bio19), Physiographic variables (elevation, aspect, and slope) and land cover/land variables were used for modeling. Before modeling, two methods of Pearson correlation analysis and Variance Inflation Factor (VIF) were used to check out the correlation between the various environmental variables. In order to model, 19 environmental variables including bioclimatic variables, physiography and land cover / land use were applied to model the distribution based on correlation analysis. Variables with Pearson’s correlation coefficient, r2<±0.8, VIF<3) were selected. Finally and after the omission of the layers having high correlation, nine variables were used for modeling. In order to predict the distribution of the suitable habitats of the Astragalus verus Olivier, Biomad2 software package in R environment (3.1.2 version) was used. In this study, ensemble methods including Maximum Entropy (MaxEnt), Artificial Neural Network (ANN), Generalized Boosting Method (GBM), the Generalized Linear Model (GLM), Flexible Discriminant Analysis (FDA), Random Forest (RF) and Multivariate Adaptive Regression Splines (MARS) were used to estimate the suitable habitats. We used 80% of the occurrence points as training data for model calibration and 20% of the rest of the data set to evaluate the predition of the models. Prediction of the geographical distribution of the Astragalus verus Olivier in the future (years 2050 and 2070) was made based on four scenarios of the increase in the greenhouse gases (Representative Concentration Pathways; RCPs) RCP2.6, RCP4.5, RCP6, RCP8.5 in general circulation model MRI-CGCM3. Model performance was assessed by using the area under the receiver operating curve (AUC) and the true skill statistic (TSS).

    Results and Discussion

     Our results revealed that the most effective variables in desirability of the study species habitat were the isothermality, mean temperature of the wettest season of the year and seasonal precipitation variables respectively. In keeping with the findings, the Astragalus verus Olivier mostly exists in habitats with Isothermality (bio3) from + 36.8 to + 39.7 °C, Mean Temperature of the Wettest season of the year (bio8) from - 2 to + 3.5 °C, and seasonal precipitation variables (bio15) from 100 to 112 mm and the Annual Precipitation of 280 mm to 490 mm. Based on the results of modeling of current conditions, in comparison to the other regions, northeast and east of the province had the most habitat importance for the Astragalus verus Olivier. Our findings show that about 27.43% of the study area was identified as suitable habitats for the Astragalus verus Olivier. Prediction of the geographical distribution of the Astragalus verus Olivier in the future (years 2050 and 2070) was made based on four scenarios of the increase in the greenhouse gases (Representative Concentration Pathways; RCPs) RCP2.6, RCP4.5, RCP6, RCP8.5 in general circulation model MRI-CGCM3. Based on the future projections were made for the year 2050 and 2070 with four Representative Concentration Pathways (RCPs) scenario (2.6, 4.5, 6 and 8.5) and general circulation model MRI-CGCM3. In keeping with our findings, climate change can have significant consequences for the Astragalus verus Olivier suitable habitats in the study area. Based on various senarios, about 45.70 percent (year 2050, RCP2.6) to 89.88 percent (year 2070, RCP8.5) of the current habitats for the Astragalus verus Olivier will be unsuitable due to the climate change by 2050 and 2070. While in the same period of time, about 1.58 (RCP8.5, 2050) to 13.19 percent (RCP2.6, 2070) may be added to the suitable habitats of this species in areas with higher elevation. According to all scenarios, the suitable habitats of this species will decrease in all habitats, especially in areas with lower elevation. The climate change consequences especially the probability of decling and shifting the geographical range of the plant species in various habitats of Iran especially in the central Zagros and also in Central Iran range are predicted. Assessments showed that the models had acceptable accuracy and Random Forest model was determined as the most reliable model to predict the distribution of this species.

    Conclusion

     Generally, this study indicated that ensemble model might predict the potential distribution of the Astragalus verus Olivier with a relatively high accuracy (AUC= 0.92 and TSS= 0.79). The scenarios used in this study predict the probability of the shift of the geographical range of the studied species under climate change scenarios of 2050 and 2070. According to the results, it seems that the suitable habitat extent of the Astragalus verus Olivier in the study area has been decreased and will shit toward the higher elevation. Although land degradation and over utilization may be considered as two important factors in habitat degradation of this species but this study highlights the importance the effects of climate change on the distribution of the Astragalus verus Olivier. As a result of the severe and inappropriate harvest of the Astragalus verus Olivier, the range of its distribution and density has decreased in some areas, which has increased the intensity of phenomena such as soil erosion. This issue requires a double attention of the managers and experts of natural resources to the Astragalus verus Olivier and the other species with similar performance in ecosystems having importance from the view point of economic productivity as well as their ability to conserve the soil.

    Keywords: Chaharmahal va Bakhtiari province, Species distribution modeling, Representative concentration pathways (RCPs), Ensemble modeling
  • الهام بنی هاشمی*، علی اصغر نقی پوربرج
    زمینه و هدف

    درک چگونگی پاسخ گیاهان به آتش سوزی برای پیش بینی ویژگی ها و پراکنش بسیاری از زیست بوم ها ضروری است. هدف این تحقیق شناسایی، طبقه بندی و تجزیه و تحلیل صفات عملکردی گیاهان است که بتوانند به عنوان وسیله ای برای شناسایی تغییرات جوامع گیاهی در اثر آتش سوزی در فواصل زمانی مختلف مورد استفاده قرار گیرند.

    روش بررسی

    مطالعه حاضر در منطقه کرسنک در شهرستان بن و در استان چهارمحال و بختیاری انجام یافته است. تعداد 6 سایت با سابقه آتش سوزی یک ساله و پنج ساله انتخاب و نمونه برداری به روش تصادفی طبقه بندی شده انجام یافت. در هر پلات پس از شناسایی گونه های موجود، درصد پوشش هریک از گونه ها تخمین زده شد و صفات گیاهی اندازه گیری شدند.

    یافته ها

    نتایج نشان داد که صفات گیاهی همچون ارتفاع گیاه، تولید، شاخص سطح برگ SLA، مساحت و وزن خشک برگ، درصد ترکیب گونه های گندمی، علفی و بوته ای، درصد ترکیب گیاهان با خوشخوراکی کلاس II و III، درصد ترکیب گونه های با اشکال زیستی همی کریپتوفیت و کامفیت در دو منطقه آتش سوزی و شاهد اختلاف معنی داری داشتند (05/0Sig ≤). طبق نتایج تحلیل مولفه های اصلی، تاثیرپذیرترین صفات به ترتیب عبارت از شاخص سطح برگ SLA، خوشخوراکی کلاس II، طول برگ، درصد ترکیب همی کریپتوفیت، درصد ترکیب پهن برگان علفی و مساحت برگ بودند که ارتباط مستقیمی با آتش سوزی پنج ساله و آتش سوزی یک ساله داشتند.

    بحث و نتیجه گیری

    بنابراین می توان نتیجه گیری نمود که صفات گیاهی نقش مهمی در تعیین پاسخ گونه های گیاهی به آشفتگی های محیطی دارند و از این رو می توانند بر سیر توالی ثانویه مرتع نیمه استپی پس از آتش سوزی تاثیرگذار باشند.

    کلید واژگان: آتش سوزی, صفات عملکردی گیاهی, مرتع نیمه استپی, کرسنک
    Elham Banihashemi *, AliAsghar Naghipour
    Background and Objective

    Understanding of how plants respond to a fire is essential to predict the characteristics and distribution of many ecosystems. This research is aimed at identifying, classifying and analyzing plant functional traits that can be used as a means for determining changes in plant communities through the fire at various time intervals.

    Method

    The present study was conducted in the Karsanak region in Chaharmahal Va Bakhtiari province. Six sites with one and five years after the last fire were selected. A stratified random sampling was used. In each plot, after identifying the existing species, the percentage of the cover of each species was estimated and the plant characteristics were measured.

    Findings

    The results showed that vegetative traits such as plant height, production, SLA leaf area index, leaf area and leaf dry weight, composition of Gramineae species, herbaceous plants and shrub, the percentage of plants with class of II and III palatability, percentage of species composition with form of Hemicryptophyte and chamaephyte had a significant difference in fire and control areas. According to Principal Component Analysis, the most effective of trait were SLA leaf area index, palatability of class II, the leaf length, Hemicryptophytes, forbs and long of the leaf which had a direct relationship with five-year fire and one year fire.

    Discussion and Conclusion

    Therefore, it can be concluded that plant traits play an important role in determining the response of plant species to environmental disturbances and hence can influence the process of the post-fire rangeland secondary sequence.

    Keywords: fire, Plant functional traits, Semi-Steppe rangeland, Karsanak
  • محمدرضا اشرف زاده*، علی اصغر نقی پور، هادی خوشناموند، مریم حیدریان، سیامک اسماعیلی

    کرکس مصری، به عنوان یک گونه در خطر انقراض، به طور گسترده تحت تاثیر تعارض با انسان قرار دارد و جمعیت آن در حال کاهش است. توانایی دست یابی به منابع تغذیه ای از مهم ترین عوامل موثر بر پراکنش این گونه به شمار می رود. در این پژوهش، مطلوبیت زیستگاه های تغذیه ای کرکس مصری در استان کرمانشاه با استفاده از رویکرد مدل سازی تلفیقی حاصل از هفت مدل بررسی شد. حدود 4/19 درصد (1021/40 کیلومتر مربع) از گستره این استان به عنوان زیستگاه های تغذیه ای مطلوب کرکس مصری شناسایی شد. حدود 31/92 درصد (326 کیلومتر مربع) از گستره زیستگاه های تغذیه ای مطلوب توسط شبکه حفاظتی پوشش داده شده است. تراکم دام (31/82 درصد)، فاصله از مناطق پراکنش سم داران وحشی (15/36 درصد)، فاصله از مکان های دفن زباله (14/77 درصد)، پوشش سرزمین (12/46 درصد) و ارتفاع (11/85 درصد) به عنوان مهم ترین متغیرهای موثر در تعیین مطلوبیت زیستگاه تغذیه ای کرکس مصری شناسایی شدند. به نظر می رسد کرکس های مصری به مناطق عشایرنشین و چادرنشین، فعالیت های دامداری و مکان های دفع زباله متکی اند، که مهم ترین دلیل آن را می توان تغذیه از لاشه های حیوانات اهلی دانست. بنابراین، درنظر گرفتن راهکارهای مناسب به منظور پایش و مدیریت فعالیت های انسانی در مناطق گفته شده در برنامه حفاظت کرکس مصری اهمیت ویژه ای دارد.

    کلید واژگان: کرکس مصری, زیستگاه های تغذیه ای, مکان های دفع زباله, مناطق عشایرنشین, دامداری
    M. R. Ashrafzadeh*, A. A. Naghipour, H. Khoshnamvand, M. Haidarian, S. Esmaeili

    The Egyptian vulture, Neophron percnopterus, as a globally endangered species, is significantly affected by conflicts with human, leading to the decline of this species population. Availability of food resources is known as one of the most important factors affecting the distribution of the Egyptian vulture. In this study, we employed an ensemble modelling approach to predict the  suitability of the  foraging habitat for the Egyptian vulture based on seven distribution modelling algorithms. According to our results, suitable foraging habitats for this bird accounted for about 4.19% (1021.40 km2) of the study area, of which only approximately 31.92% (326 km2) was covered by the conservation areas. Livestock density (31.82%), the presence of wild ungulates (15.36%), distance to dump sites (14.77%), landcover (12.46%) and elevation (11.85%) made the highest contribution to the ensemble model of this species. Our results indicated that Egyptian vultures mainly rely on dump sites, nomadic areas and livestock farming sites, thereby reflecting the vulture's tendency to livestock carcasses. Thus, it is important to develop effective strategies for proper monitoring and managing human activities in these areas.

    Keywords: Egyptian vulture, Foraging habitats, Dump sites, Nomadic areas, Livestock farming
نمایش عناوین بیشتر...
فهرست مطالب این نویسنده: 42 عنوان
  • دکتر علی اصغر نقی پور
    دکتر علی اصغر نقی پور
    استادیار علوم مرتع، گروه مهندسی طبیعت، دانشکده منابع طبیعی و علوم زمین، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران
نویسندگان همکار
  • دکتر پژمان طهماسبی
    : 5
    دکتر پژمان طهماسبی
    دانشیار اکولوژی مرتع، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران
  • اسماعیل اسدی بروجنی
    : 3
    اسماعیل اسدی بروجنی
    دانشیار مرتعداری- دانشکده منابع طبیعی و علوم زمین دانشگاه شهرکرد، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران
  • دکتر حامد سنگونی
    : 2
    دکتر حامد سنگونی
    استادیار گروه مرتع و آبخیزداری، دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست، دانشگاه فردوسی مشهد، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
  • دکتر سید جلیل علوی
    : 2
    دکتر سید جلیل علوی
    دانشیار گروه جنگلداری، دانشکده منابع طبیعی و علوم دریایی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
  • مرضیه مرادی
    : 2
    مرضیه مرادی
    (1402) کارشناسی ارشد علوم ومهندسی محیط زیست، دانشگاه شهرکرد
  • دکتر حسین بشری
    : 1
    دکتر حسین بشری
    دانشیار دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه صنعتی اصفهان، اصفهان، ایران
بدانید!
  • این فهرست شامل مطالبی از ایشان است که در سایت مگیران نمایه شده و توسط نویسنده تایید شده‌است.
  • مگیران تنها مقالات مجلات ایرانی عضو خود را نمایه می‌کند. بدیهی است مقالات منتشر شده نگارنده/پژوهشگر در مجلات خارجی، همایش‌ها و مجلاتی که با مگیران همکاری ندارند در این فهرست نیامده‌است.
  • اسامی نویسندگان همکار در صورت عضویت در مگیران و تایید مقالات نمایش داده می شود.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال