جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "walking" در نشریات گروه "پزشکی"
-
سابقه و هدف
سنت پیاده روی اربعین در طول تاریخ حیات تشیع به عنوان یک رویداد مذهبی سالیانه بروز و ظهور داشته است. صرف نظر از زیبایی های معنوی پیاده روی اربعین و تصاویر و قاب های ماندگار آن که برای همه الهام بخش است، مسئله سلامت جسم و روان مردم که عاشقانه پا در این مسیر می گذارند نیز مهم و ضروری می نماید. هدف پژوهش حاضر فهم تجربه زیسته زائران از عوامل بهداشتی موثر در پیاده روی اربعین می باشد.
روش کاراین پژوهش از پارادایم کیفی و روش پدیدار شناسی تفسیری استفاده شده است. جامعه آماری را گروهی از زائرین راهپیمایی اربعین تشکیل دادند که به صورت نمونه گیری در دسترس، تعداد 39 نفر از زائرین به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات مصاحبه نیمه ساختاریافته بوده است. به منظور تحلیل داده ها از تحلیل محتوای استقرایی مبتنی بر کدگذاری باز استفاده شد.
یافته هانتایج حاکی از آن است که از نظر زائران عوامل بهداشتی موثر در پیاده روی اربعین باعث می شود از رضایت آنها در طول این مسیر کاسته شود. . این نارضایتی ها شامل کمبود نوشیدنی (آب آشامیدنی و یخ)؛ کمبود اقلام درمانی و بهداشتی (دارو و تخت معاینه)؛ کمبود آموزش به زائران پیش از سفر از طریق رسانه (آموزش قبل از سفر)؛ ضعف در بهداشت و نظافت (حمام، سرویس بهداشتی و پایین بودن بهداشت)؛ کمبود امکانات نو (مشکلات اخذ پاسپورت، کمبود امکانات جانبی وکمبود محل اسکان)؛ مشکلات موکب ها (مدیریت موکب ها، دریافت مجوز پزشکی برای آشپزها)، کمبود تبلیغات فرهنگی؛ آشفتگی و شلوغی مرزها؛ مدیریت ضعیف دولت؛ بالا بودن هزینه کرایه ها؛ نبود اطلاع رسانی و راهنمای زائرین می باشد. در نهایت از بین این موانع جدی ترین آن ها از نظر زائرین به ترتیب کمبود نوشیدنی، بالا بودن هزینه حمل و نقل و ضعف در بهداشت و نظافت بوده است.
نتیجه گیریبراساس یافته های پژوهش می توان گفت که ارائه انواع خدمات بهداشتی و درمانی به زوار می تواند به ارتقای سطح سلامت آنان کمک نماید.
کلید واژگان: انگیزه, بهداشت, پیاده روی, دین, سلامت ذهنی, هیات های مذهبیBackground and ObjectiveThe Arbaeen Walk tradition has emerged as an annual religious event throughout the history of Shiism. The purpose of the current research is to understand the lived experience of pilgrims during the Arbaeen pilgrimage.
MethodsThis research uses the qualitative paradigm and interpretive phenomenological method. The statistical population included the pilgrims of the Arbaeen, out of whom 39 pilgrims were selected as the statistical sample by available sampling. The data collection tool was a semi-structured interview. In order to analyze the data, inductive content analysis based on open coding was used.
ResultsThe results indicate that, according to the pilgrims, the health factors that are effective in the Arbaeen Walk, which cause their satisfaction to decrease during this route, include the lack of drinks (lack of drinking water, lack of ice), lack of medical and health items (lack of medicine, lack of examination beds), lack of education for pilgrims before the trip through the media (pre-trip education), weak hygiene and cleanliness (bathroom, toilet and poor hygiene), lack of new facilities (difficulties in obtaining passports, lack of ancillary facilities, lack of accommodation), the problems related to processions (management of processions, obtaining medical license for cooks), lack of cultural advertising, chaotic and crowded borders, poor government management, the high cost of rent, and lack of information and guide for pilgrims. Finally, among these obstacles, the biggest obstacles from the point of view of pilgrims are the lack of drinks, the high cost of transportation, and poor hygiene and cleanliness.
ConclusionBased on the findings, it can be said that providing all kinds of health and medical services to visitors can help to improve the health level of visitors.
Keywords: Hygiene, Mental Health, Motivation, Religion, Religious Ggroups, Walking -
Objectives
Fear of falling (FOF) is common among older people and may impact normal walking in this population. This study aimed to determine the effect of FOF on cognitive-motor interference in walking among older adults.
MethodsNinety older adults with the ability to walk 20 meters and without cognitive disorder participated in this study. Three groups of high FOF, low FOF, and no FOF were identified using the fall efficacy scale-international (FES-I). The cognitive-motor interference was determined for the completion time of three functional movements, namely forward walking (FW), timed up and go (TUG), and obstacle crossing (OC), as well as the correct answer rate in verbal fluency (VF) and mental tracking (MT) tasks. The difference in outcomes between the groups was determined using multivariate analysis of variance (MANOVA). The Pearson correlation coefficients determined the association between FES-I and cognitive-motor interference in subjects with FOF.
ResultsDual-task cognitive performance measures, including MT + TUG, VF + OC, and MT + OC, significantly differed between the high FOF and no FOF groups (P<0.05). MT + TUG, VF + OC, and MT + OC also showed significant differences between the high FOF and low FOF groups (P<0.05). Other cognitive-motor interference measures were not significantly different between the groups. The FES-I showed a positive correlation with MT + TUG (r=0.76, P=0.001), VF + OC (r=0.72, P=0.001), and MT + OC (r=0.65, P=0.001) in individuals with FOF.
DiscussionThe results indicate that FOF may impair cognitive performance during dual tasks in older adults. Future studies may be needed to investigate whether reduced FOF has the advantage of dual-task improvement in older people.
Keywords: Fear, Accidental Falls, Walking, Dual Task, Older Adults -
Objectives
The foot and ankle complex is crucial in stability, propulsion, and musculoskeletal interactions. Optimizing orthotic interventions in this anatomical region is essential to improve motor outcomes. This systematic review investigates the impact of foot orthoses (FOs) with sensorimotor bars on gait, postural control, and muscle activity in healthy individuals and those with musculoskeletal disorders.
MethodsWe conducted an electronic search in January 2024 using the PubMed, Web of Science, and Scopus databases. The article identification, screening, and selection followed the PISMA (the preferred reporting items for systematic reviews and meta-analysis) guidelines. We conducted the quality assessment using the PEDro (the physiotherapy evidence database) checklist. Data extraction and synthesis were performed using the Cochrane handbook for systematic review of interventions.
ResultsFOs with sensorimotor bars can increase foot external rotation, dorsiflexion, and abduction while decreasing foot eversion. Additionally, they can reduce anteroposterior displacement of the hip, shoulder, and head. Furthermore, significant improvements have been observed in spatiotemporal parameters such as walking speed, stride length, stance time, swing time, and kinetic parameters such as plantar pressure. These orthoses can also impact clinical tasks and decrease center-of-pressure movements.
DiscussionSensorimotor bars have demonstrated beneficial effects on gait (kinematic, kinetic, and spatial-temporal measures), balance control (clinical performance and center of pressure displacement measures), and muscle activity recording.
Keywords: Balance, Walking, Electromyography, Insole, Musculoskeletal Disorder, Orthoses -
زمینه و هدف
افرادی با سابقه آسیب رباط صلیبی قدامی (ACL)، احتمال بیشتری برای آسیب مجدد نسبت به افراد سالم دارند. بیماران مبتلا به آسیب ACL نسبت به افراد سالم قوس طولی ضعیف تر و پای پرونیت بیشتری را دارا هستند. این مطالعه به منظور تعیین اثر استفاده کوتاه مدت از کفی آنتی پرونیت بر متغیرهای فشارکف پایی پس از بازسازی رباط صلیبی قدامی با پای پرونیت طی راه رفتن انجام شد.
روش بررسیاین مطالعه شبه تجربی روی 15 مرد پس از بازسازی ACL با پای پرونیت (میانگین سنی 23.2±4.5 سال) و 15 مرد سالم (میانگین سنی 22.7±4.3 سال) در شهرستان اردبیل طی سال 1401 انجام شد. مقادیر فشار کف پایی طی راه رفتن با و بدون استفاده از کفی آنتی پرونیت توسط دستگاه فوت اسکن (نرخ نمونه برداری: 300 هرتز) ثبت و مورد مقایسه قرار گرفت.
یافته هااثر عامل گروه بر متغیر فشارکف پایی انگشت شست از لحاظ آماری معنی دار بود (P<0.05). مقایسه جفتی نتایج نشان دهنده افزایش معنی دار فشار در گروه ACLR (154.63±41.71 نیوتن بر سانتی متر مربع) در مقایسه با گروه سالم (126.54±26.57 نیوتن بر سانتی متر مربع) بود (P<0.05). نتایج درون گروهی نشان دهنده کاهش معنی دار فشار بر روی انگشتان دوم تا پنجم (215.73±60.74 نیوتن بر سانتی متر مربع) و کف پایی اول (420.58±107.56 نیوتن بر سانتی متر مربع) هنگام استفاده از کفی آنتی پرونیت در مقایسه با شرایط بدون کفی (انگشتان دوم تا پنجم 201.57±76.21 نیوتن بر سانتی متر مربع و کف پایی اول 400.78±118.20 نیوتن بر سانتی متر مربع) در گروه بازسازی ACL بودند (P<0.05).
نتیجه گیریاستفاده از کفی آنتی پرونیت می تواند در کاهش مقادیر فشار کف پایی پس از بازسازی رباط صلیبی قدامی در افراد با پای پرونیت طی راه رفتن موثر باشد.
کلید واژگان: پا, پرونیت, بازسازی رباط صلیبی قدامی, راه رفتنBackground and ObjectiveIndividuals with a history of anterior cruciate ligament (ACL) injury are at a higher risk of re-injury compared to healthy individuals. ACL-injured patients exhibit weaker longitudinal arches and increased foot pronation compared to healthy individuals. This study aimed to determine the effect of short-term use of anti-pronation insoles on plantar pressure variables following ACL reconstruction (ACLR) with a pronated foot during gait.
MethodsThis quasi-experimental study was conducted on 15 male participants who had undergone ACLR with a pronated foot (mean age= 23.2±4.5 years) and 15 healthy males (mean age= 22.7±4.3 years) in Ardabil, Iran during 2022. Plantar pressure values during gait with and without the use of anti-pronation insoles were recorded and compared using a foot scanner (sampling rate: 300 Hz).
ResultsThe effect of the group factor on the big toe plantar pressure variable was statistically significant (P<0.05). Pairwise comparison results demonstrated a significant increase in pressure in the ACLR group (154.63±41.71 N/cm²) compared to the healthy group (126.54±26.57 N/cm²) (P<0.05). Intragroup comparison results revealed a significant decrease in pressure on the second to fifth toes (215.73±60.74 N/cm²) and the first plantar (420.58±107.56 N/cm²) when using anti-pronation insoles compared to the non-insole condition (the second to fifth toes (201.57±76.21 N/cm²) and the first plantar (400.78±118.20 N/cm²) in the ACL reconstruction group (P<0.05).
ConclusionThe use of anti-pronation insoles can effectively reduce plantar pressure after ACLR in individuals with a pronated foot during gait.
Keywords: Foot, Pronation, Anterior Cruciate Ligament Reconstruction, Walking -
پیش زمینه و هدف
شیوه راه رفتن و تقارن مفاصل مختلف اندام تحتانی و به مخصوص زانو که از مفاصل مهم پیش برنده به جلو و تحمل کننده وزن است، ممکن است به دنبال بی حرکتی و آتل گیری اندام فوقانی، دستخوش تغییراتی شود. بنابراین هدف از تحقیق حاضر، تحلیل تقارن حداکثر توان مکانیکی سه بعدی مفصل زانو حین راه رفتن در وضعیت آتل گیری اندام فوقانی با اسلینگ در زنان جوان بود.
مواد و روش کاراین مطالعه از نوع شبه تجربی و مقطعی بود. تمامی شرکت کنندگان تحقیق، فرم رضایت نامه شرکت در آزمون را پس از اطلاع از جزئیات آن امضا کردند و از پژوهشکده علوم حرکتی دانشگاه خوارزمی، کد اخلاق جهت اجرای پژوهش اخذ شد. 30 آزمودنی زن سالم بر اساس معیارهای ورود و خروج، شامل اینکه اندام غالبشان سمت راست باشد و هیچ گونه سابقه اختلالات ارتوپدیک و نورولوژیکی نداشته باشند، در سه وضعیت عادی، وضعیت آتل گیری اندام فوقانی غالب و سپس وضعیت آتل گیری اندام فوقانی غیر غالب بر روی مسیر صفحه نیرو و در مقابل دوربین های آنالیز حرکت راه رفتند. بر اساس خروجی های کینتیک و کینماتیک به دست آمده، مقدار توان مکانیکی زانوی پای غالب و غیر غالب آزمودنی ها در سه وضعیت برآورد شدند و جهت مقایسه میانگین توان مکانیکی سه بعدی مفصل زانو در هرکدام از وضعیت های آتل گیری سمت غالب و غیرغالب اندام فوقانی با وضعیت عادی، از آزمون تی مستقل استفاده گردید (05/0≤p).
یافته هانتایج نشان دادند که هیچ کدام از مقادیر مربوط به توان تولیدی و جذبی سه بعدی مفصل زانو در دو اندام راست و چپ تفاوت معناداری با هم ندارند.
بحث و نتیجه گیریاصل سیمتری یا تقارن در مفصل زانو بین هر سه وضعیت آتل گیری اندام فوقانی غالب و غیر غالب برقرار است. ازآنجاکه توان مکانیکی از معیارهای مهم بیومکانیکی است و حاوی اطلاعات کینتیکی و کینماتیکی به طور هم زمان است، شاید بتوان نتیجه گرفت که تقارن بیومکانیکی مفصل زانو در وضعیت های بی حرکتی اندام فوقانی برقرار است و این مفصل بیشتر نقشی کنترلی در راه رفتن دارد.
کلید واژگان: تقارن, توان مکانیکی, راه رفتن, اندام فوقانیBackground & AimsThe way we walk and the symmetry of various joints in the lower limb, particularly the knee, which is crucial for movement and weight-bearing, can change due to immobility and splinting of the upper limb. Therefore, this research aimed to conduct a symmetry analysis of the three-dimensional maximum mechanical power of the knee joint during walking while using an upper limb splint with a sling in young women.
Materials and MethodsThis study employed a quasi-experimental and cross-sectional design. All research participants provided written consent to participate after being informed about the study's details. Ethical approval was obtained from the Kinesiology Research Center of Kharazmi University. Thirty healthy female subjects met the entry and exit criteria, which included having a dominant right limb and no history of orthopedic or neurological disorders. Participants walked along a force plate in three different conditions: normal, dominant upper limb splinting, and non-dominant upper limb splinting, all while being recorded by motion analysis cameras. Based on the obtained kinetic and kinematic outputs, the mechanical power value of the dominant and non-dominant knee of the subjects was estimated in three situations to compare the three-dimensional average mechanical power of the knee joint in each of the circumstances. Independent t-test was used at a significance level of P≤0.05.
ResultsThe results showed that none of the values related to the knee joint's three-dimensional production and absorption power in the right and left limbs are significantly different.
ConclusionThe principle of symmetry in the knee joint is established between all three positions of dominant and non-dominant upper limb splinting. Since mechanical power is one of the important biomechanical criteria and contains kinetic and kinematic information at the same time, it may be concluded that the biomechanical symmetry of the knee joint is maintained in immobility states of the upper limb and these joint plays a more controlling role in walking.
Keywords: Symmetry, Mechanical Power, Walking, Upper Limb -
International Journal of Musculoskeletal Pain prevention, Volume:9 Issue: 3, Summer 2024, PP 1065 -1069Aims
This case study aims to manage the post-operative complications in a patient with excessive ankle stiffness using Instrument Assisted Soft Tissue Mobilization (IASTM) and Faradic Electrical Stimulation (FES) and investigate the effects on knee and hip kinematics during gait.
Method and Materials:
A 41-year-old female with post-operation complications including decreased right ankle Range of Motion (ROM) and strength underwent a 12-week of IASTM and FES. Gait analysis was performed before and after the intervention. Knee and hip angles and velocities in 3 dimensions were measured using a motion analysis system before and after the intervention.
FindingsResults showed an increased knee adduction, decreased peak knee external rotation at late swing phase, increased peak frontal plane knee velocity, frontal and transverse plane hip excursion, peaks velocities in transverse and frontal plane.
ConclusionA 12-week IASTM and FES can improve knee and hip gait mechanics in a patient with excessive ankle stiffness.
Keywords: Biomechanics, Electrotherapy, Walking, Graston, Myofascial Release, Friction Massage -
Purpose
People with both pronated feet and anterior cruciate ligament repair may benefit from walking on sand as a therapeutic option. The consequences of walking on sand on the muscular activity and gait biomechanics of these people are not well understood. This study aims to determine how sand training affects gait mechanics in individuals with both anterior cruciate ligament repair and pronated foot.
MethodsThe intervention and control groups included 28 adult males with pronated feet, where anterior cruciate ligament repair was randomly performed. The walking task was done on an 18-meter walkway at a consistent velocity. Muscle activities and ground reaction forces (GRF) were recorded using an electromyography system and a Bertec force plate, respectively.
ResultsGroup-by-time interactions were significant for anterior and posterior reaction forces (P<0.019; d=0.49-0.66). Post hoc analysis demonstrated a significant increase for anterior and posterior reaction forces in control but not in the intervention groups. Also, group-by-time interactions were significant for vastus activities during heel contact (P=0.033; d=0.88).
ConclusionThe results showed that vastus lateralis activity was higher in the intervention group during the heel contact than those of the control group.
Keywords: Pronated Feet, Reaction Force, Training, EMG, Walking -
پیش زمینه و هدف
تاثیر کوله پشتی با وزن های مختلف بر پا که حلقه ارتباطی بدن انسان با سطح زمین است، کمتر موردتوجه محققین بوده است. لذا هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر وزن کوله پشتی بر شاخص تقارن بین پای برتر و غیر برتر در دختران دانش آموز حین راه رفتن بود.
مواد و روش کارپژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی و آزمایشگاهی بود. در این مطالعه 20 دانش آموز دختر در دامنه سنی 14 تا 17 کوله پشتی هایی معادل 10، 15 و 20 درصد وزن بدن را طی راه رفتن حمل می کردند. نیروی عکس العمل زمین در نواحی ده گانه پا با استفاده از سیستم اندازه گیری فشار کف پایی در هردو پای برتر و غیر برتر توسط دستگاه سنجش فشار کف پایی جمع آوری شد. نرمال بودن توزیع داده ها با استفاده از آزمون کولموگروف- اسمیرنوف مورد تائید قرار گرفت. سپس از آزمون آنالیز واریانس با اندازه گیری مکرر استفاده شد.. تمامی آنالیزهای آماری با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 22، در سطح معنی داری 05/0≥P انجام شد.
یافته هانتایج نشان داد شاخص تقارن بین پای برتر و غیر برتر در نواحی خارج پاشنه (045/0=P)، کف پایی دو و پنجم (023/0=P) و انگشتان دوم تا پنجم (000/0=P) به طور معناداری در حین حمل کوله پشتی معادل 20 درصد وزن بدن از کوله پشتی معادل 10 درصد وزن بدن بالاتر بود.
بحث و نتیجه گیریبا توجه به نتایج تحقیق به نظر می رسد، افزایش وزن کوله پشتی می تواند منجر به افزایش عدم تقارن بین اندام برتر و غیر برتر شود که نشان دهنده تفاوت و ناهمسانی در عملکرد اندام برتر و غیر برتر دانش آموزان است.
کلید واژگان: کوله پشتی, پای برتر, فشار کف پایی, دانش آموز, شاخص تقارن, راه رفتنBackground & AimsThe impact of the weight of backpacks with different weights on the foot, which is the link between the human body and the ground, has received less attention from researchers. Therefore, the aim of this study was to compare ground reaction force distribution between dominant and non-dominant legs among female students while carrying different loads.
Materials & MethodsThe present study was semi-experimental and laboratory. Twenty female students at age of 14-17 participated as subject in this semi-experimental study. Participants carried backpacks with 10%, 15%, and 20% of body weight during walking. Ground reaction force data of subjects in both dominant and non-dominant legs was collected by a foot pressure system. Repeated measure ANOVA was run to analyze the obtained data. All the analyzes were performed at a significance level of 0.05 using SPSS 22 software.
ResultsThe results showed that the symmetry index between dominant and non-dominant legs in lateral heel (P=0.045), second and fifth metatarsals (P=0.023), toes 2-5 (P=0.000) were significantly greater in carrying backpack 20% of body weight as compared to 10% of body weight.
ConclusionAccording to the results, it seems that increasing weight of backpack can rise the symmetry index between dominant and non-dominant legs that indicate difference and dissimilarity in performance of dominant and non-dominant legs in students.
Keywords: Backpack, Dominant Leg, Plantar Pressure, Student, Symmetry Index, Walking -
هدف
فعالیت الکترومیوگرافیک عضلات اندام تحتانی در استئوآرتریت زانو کاهش می یابد. ارتعاش کل بدن یک مداخله مناسب در تقویت عضلات است که تاثیر آن بر فعالیت الکترومیوگرافیک عضلات اندام تحتانی حین فعالیت عملکردی، به درستی بررسی نشده است. هدف از این مطالعه بررسی اثرات ارتعاش کل بدن بر الکترومیوگرافی عضلات اندام تحتانی افراد مبتلا به استئوآرتریت زانو حین فعالیت عملکردی راه رفتن است.
مواد و روش هااین مطالعه کارآزمایی بالینی، بر روی 30 نفر از افراد مبتلا به استئوآرتریت زانو که بر اساس معیارهای ورود و خروج وارد مطالعه شده بودند انجام شد. شرکت کنندگان به صورت تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل (هر گروه 15 نفر) قرار گرفتند. هر دو گروه تحت درمان فیزیوتراپی روتین قرار گرفتند و گروه مداخله علاوه بر آن، به مدت 4 هفته و 3 بار در هفته تحت ارتعاش کل بدن با فرکانس 30 هرتز و آمپلی تیود 2 میلی متر قرار گرفتند. قبل و بعد از مداخله، الکترومیوگرافی (EMG) عضلات وستوس مدیالیس، وستوس لترالیس، بایسپس فموریس و سمی تندینوسوس حین راه رفتن افراد، با استفاده از الکترومیوگرافی سطحی ثبت شد.
یافته هانتایج این مطالعه نشان داد که میانگین مربع ریشه (RMS) فعالیت عضلات اندام تحتانی هم در گروه مداخله و هم کنترل افزایش معنادار داشته است و تفاوت آماری معنادار بین دو گروه مشاهده نشد.
نتیجه گیریارتعاش کل بدن تاثیر معنی داری بر الکترومیوگرافی عضلات اندام تحتانی افراد مبتلا به استئوآرتریت زانو ندارد. مطالعه دیگر با حجم نمونه بیش تر توصیه می شود.
کلید واژگان: ارتعاش کل بدن, استئوآرتریت زانو, الکترومیوگرافی, فعالیت عملکردیKoomesh, Volume:25 Issue: 6, 2024, PP 613 -620IntroductionElectromyographic activity of lower limb muscles decreases in knee osteoarthritis. Whole body vibration is a suitable intervention in strengthening muscles, whose effect on the electromyographic activity of lower limb muscles during functional activity has not been properly investigated. The purpose of this study is to investigate the effects of whole-body vibration on the electromyography of the lower limb muscles of people with knee osteoarthritis during functional activity.
Materials and MethodsThis clinical trial study was conducted on 30 people with knee osteoarthritis who were included in the study based on the inclusion and exclusion criteria. The participants were randomly divided into intervention and control groups (15 people in each group). Both groups were subjected to routine physiotherapy treatment, and the intervention group was subjected to whole-body vibration with a frequency of 30 Hz and an amplitude of 2 mm for 4 weeks and 3 times a week. Before and after the intervention, the EMG of the vastus medialis, vastus lateralis, biceps femoris, and semitendinosus muscles were recorded using surface electromyography while walking.
ResultsThe results of this study showed that the RMS activity of the lower limb muscles increased significantly in both the intervention and control groups, and no statistically significant difference was observed between the two groups.
ConclusionWhole body vibration has no significant effect on electromyography of lower limb muscles of people with knee osteoarthritis. Another study with a larger sample size is recommended.
Keywords: Ankle Injuries, Mechanical Vibration, Knee Osteoarthritis, Electromyography, Walking -
فصلنامه سالمند، پیاپی 74 (تابستان 1403)، صص 314 -327اهداف
هدف از این پژوهش، اثر یک دوره تمرین راه رفتن به جلو و راه رفتن به عقب بر برخی از عوامل التهابی و آمادگی جسمانی زنان سالمند بود.
مواد و روش هابه این منظور 24 زن سالمند (60-75 سال) به سه گروه تمرین راه رفتن به جلو، راه رفتن به عقب و گروه کنترل تقسیم شدند. دو گروه راه رفتن به جلو و راه رفتن به عقب 3 جلسه در هفته و به مدت 8 هفته با شدت 14-15 براساس مقیاس درک فشار بورگ، به تمرین پرداختند. قبل و بعد از انجام تمرینات از آزمودنی ها اندازه گیری های پیکرسنجی شامل سن، قد، وزن و نمایه توده بدن و همچنین، پیش آزمون های قدرت عضلانی، استقامت عضلانی و نمونه گیری خونی (جهت تجزیه وتحلیل بیوشیمایی) انجام شد. برای مقایسه میانگین داده ها از آزمون آنووا با اندازه گیری مکرر استفاده گردید. محاسبه ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه 23 انجام و سطح معنی داری آزمون ها 05/P≤0 در نظر گرفته شد.
یافته هانتایج حاکی از آن بود که تمرینات راه رفتن به عقب نسبت به گروه کنترل و راه رفتن به جلو باعث افزایش معنی دار قدرت و استقامت عضلانی شد، اما تغییر معنی داری در سطوح TNF-α ،TGF- β و VDBP ایجاد نکرد.
نتیجه گیریبه نظر می رسد انجام تمرین راه رفتن به عقب، نسبت به راه رفتن به جلو بیشتر می تواند بر شاخص های عملکردی در سالمندان تاثیرگذار باشد و نقش موثرتری را در ایجاد یک زندگی سالم تر برای آن ها ایفا کند.
کلید واژگان: راه رفتن, سالمند, TNF-Α, TGF- ΒObjectivesThis study aims to assess the effect of a forward and backward walking training program on some inflammatory markers and physical function of older women.
Methods & MaterialsTwenty-four older women (aged 60-75 years) were divided into three groups of walking forward, walking backward, and control. Two groups of walking forward and walking backward, performed training three times a week for eight weeks with an exertion rate of 14-15 according to Borg’s scale. Before and after the training, anthropometric factors (age, body height, body weight, and body mass index) and the muscle strength and muscle endurance were measured and blood sampling (for biochemical analysis) was conducted. Repeated measures ANOVA was used to compare the means in SPSS software, version 23, and the significance level was set at 0.05.
ResultsThe results showed that backward walking training significantly increased muscle strength and muscle endurance compared to the control and forward walking groups, but the program did not cause a significant change in the levels of tumor necrosis factor-alpha, transforming growth factor-beta, or vitamin D binding protein.
ConclusionIt seems that backward walking training can have a greater effect on physical function in older women compared to forward walking, and lead to a healthier life for them.
Keywords: Walking, Elderly, Physical Function, Inflammatory Markers -
مقدمه و اهداف
هدف از پژوهش مقایسه طیف فرکانس نیروهای عکس العمل زمین در افراد نابینا و سالم با چشمان باز و بسته طی راه رفتن بود.
مواد و روش هاپژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی و آزمایشگاهی بود. نمونه آماری شامل 15 مرد نابینا با میانگین سنی 6/33±25/22 سال و 15 مرد سالم با میانگین سن 5/31±27/22 سال انتخاب و به طور داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند و به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای اندازه گیری متغیرهای فشار کف پایی طی مرحله راه رفتن از دستگاه فوت اسکن RS Scan ساخت کشور بلژیک استفاده شد. داده های متغیرهای فشار کف پایی با فرکانس نمونه برداری 300 هرتز ثبت شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون تی زوجی برای مقایسه میانگین های درون گروهی و از آزمون تی مستقل برای مقایسه میانگین های بین گروهی با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه 24 استفاده شد.
یافته هانتایج نشان داد که میزان فرکانس با توان 99/5 درصد در راستای عمودی، استخوان کف پایی اول و بخش خارجی و داخلی پاشنه در گروه نابینا در مقایسه با گروه سالم با چشمان باز بیشتر بود (0/05>P). همچنین میزان فرکانس با توان 5/99 درصد در گروه سالم طی راه رفتن با چشمان بسته در مقایسه با چشمان باز بیشتر بود (0/05>P). میزان فرکانس با توان 99/5 درصد (0/004=P) و تعداد هارمونی های ضروری (0/003=P) در راستای عمودی در گروه نابینا در مقایسه با گروه سالم با چشمان بسته به ترتیب 13/51 و 9/84 درصد، کمتر بود. تعداد هارمونی های ضروری (0/002=P) در راستای عمودی در گروه سالم طی راه رفتن با چشمان بسته در مقایسه با چشمان باز 20/61 درصد، بیشتر بود. میزان فرکانس با توان 99/5 درصد در بخش داخلی پاشنه در گروه نابینا در مقایسه با گروه سالم با چشمان بسته (0/023=P) کمتر بود.
نتیجه گیریباتوجه به افزایش فرکانس با توان 99/5 درصد و تعداد هارمونی های ضروری در نواحی مختلف کف پا در افراد نابینا و سالم با چشمان بسته به فیزیوتراپیست ها، متخصصان آنالیز حرکت و توانبخشی پیشنهاد می شود تا یک پروتکل توانبخشی ویژه برای افراد نابینا و کسانی که براثر سانحه بینایی خود را از دست می دهند، ایجاد کنند.
کلید واژگان: طیف فرکانس, نیروهای عکس العمل زمین, نابینا, راه رفتنBackground and AimsThis study aimed to compare the frequency spectrum of ground reaction forces in blind and healthy participants with open and closed eyes during walking.
MethodsThis study was quasi-experimental. The statistic samples comprised 15 blind men with a mean age of 25.22±6.33 years and 15 healthy men with a mean age of 27.22±5.31 years. They were selected by available sampling. A foot scan (RS Scan International, Belgium) device was used to measure the foot pressure values while walking. Variables of foot pressure were recorded at a sampling frequency of 300 Hz. For data analysis, we used the paired t test to compare the within-group means and the independent t test to compare the between-group means in SPSS software, version 24.
ResultsThe results showed that the frequency content with 99.5% power was greater in the blind group than in the healthy group with open eyes in the vertical direction, first metatarsal, and lateral and medial heel parts (P<0.05). Also, the frequency content with 99.5% power was greater in the healthy group with closed eyes than those healthy ones with open eyes (P<0.05). The frequency content with 99.5% power (P=0.004) and numbers of essential harmonics (P=0.003) in the vertical direction in the blind group were respectively 9.84% and 13.51% less than the healthy group with closed eyes. The number of essential harmonics (P=0.002) in the vertical direction in the healthy group with closed eyes was 20.61% greater than those healthy ones with open eyes. The frequency content with 99.5% power in the vertical direction in the blind group was less than that of the healthy group with closed eyes (P=0.023).
ConclusionConsidering the increase in frequency with 99.5% power and the number of essential harmonics in different areas of the soles of the foot in the blind group and healthy group with closed eye, it is recommended that physiotherapists, motion analysts, and rehabilitation specialists design a special rehabilitation protocol for blind people and those who lost their vision due to an accident.
Keywords: Frequency Spectrum, Ground Reaction Forces, Blind, Walking -
مقدمه و اهداف
باتوجه به اثر بخشی تمرین بر روی افراد دارای کمردرد مزمن، هدف از پژوهش حاضر تاثیر تمرینات موسسه بازآموزی پاسچر بر روی کینماتیک اندام تحتانی حین راه رفتن در افراد میانسال دارای کمردرد دیسکوژنیک بود.
مواد و روش هادر این پژوهش نیمه آزمایشی مشاهده ای آینده نگر 42 نفر در سه گروه افراد بدون کمردرد (گروه سالم 14 نفر)، افراد کمردردی (گروه کنترل 14 نفر و گروه آزمایش 14 نفر) مشارکت کردند. دادههای کینماتیکی توسط 7 دوربین کوالیسیس با فرکانس 100 هرتز در پیش آزمون و پس آزمون ثبت شد. آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر در نرم افزار SPSS ویرایش 23 در سطح معنی داری 0/05 استفاده شد.
یافته هانتایج نشان داد که افراد کمردردی در هر دو گروه آزمایش و کنترل نسبت به افراد سالم در دو اندام راست و چپ با سرعت آهسته تر، نرخ گام برداری کمتر و طول گام کوتاه تر راه می روند که بعد از اعمال برنامه تمرینی موسسه بازآموزی پاسچر، گروه آزمایش افزایش معناداری در هر 3 متغیر نشان داد. تفاوت ها در دامنه حرکتی لگن در صفحه سهمی و عرضی، مفصل ران راست در صفحه افقی، مچ پای راست در صفحه عرضی، مفصل ران چپ در صفحه سهمی و افقی همچنین مچ پای چپ در صفحه سهمی بین گروه سالم و دو گروه کنترل و آزمایش معنی دار بود. پس از اعمال تمرینات این تفاوت ها بین گروه سالم و آزمایش به حداقل رسید و در دامنه حرکتی لگن در صفحه سهمی، مچ پای راست در صفحه سهمی، مفصل ران چپ در صفحه عرضی و زانوی چپ در صفحه سهمی معنی دار نبودند.
نتیجه گیرییافته های پژوهش حاضر موید اثرگذاری در بهره گیری از انجام تمرینات موسسه بازآموزی پاسچر در بهبود شاخص های بیومکانیکی مانند دامنه حرکتی مفاصل و افزایش سرعت و طول گام راه رفتن، درمان و مدیریت عملکرد افراد مبتلا به کمردرد دیسکوژنیک بود.
کلید واژگان: کمردرد مزمن, موسسه بازآموزی پاسچر, کینماتیک, راه رفتنBackground and AimsConcerning the effectiveness of training on people with chronic low back pain, the present study aimed to evaluate the effect of postural restoration institute (PRI) training on lower limb kinematics during walking in middle-aged subjects with discogenic low back pain.
MethodsIn this prospective observational quasi-experimental study, 42 people participated in three groups: people without low back pain (healthy group, n=14) and people with low back pain in two groups (intervention group, n=14; and control group, n=14). Kinematic data were recorded by 7 Qualisys cameras with a frequency of 100 Hz in the pretest and post-test. Analysis of variance with repeated measures was used in SPSS software version 23 at a significance level 0.05.
ResultsThe results showed that people with low back pain in the intervention and control groups walk with a slower velocity, lower cadence, and shorter step length than healthy individuals for both right and left limbs. However, after the PRI training, the intervention group showed a significant increase in those three variables. Furthermore, there were significant differences between the healthy group and the two groups of intervention and control in the range of motion (ROM) for the pelvis in the sagittal and frontal planes, the right hip joint in the horizontal plane, the right ankle in the frontal plane, the left hip joint in the sagittal and horizontal planes as well as the left ankle in the sagittal plane. After applying PRI, the differences between the healthy and the intervention groups regarding the pelvis ROM on the sagittal plane, the right ankle ROM on the sagittal plane, the left hip joint ROM on the frontal plane, and the left knee ROM on the sagittal plane were minimized and became insignificant.
ConclusionThe present study’s findings confirmed the effectiveness of using PRI training in improving biomechanical indicators, such as the range of joint movements and increasing the velocity and step length of walking, to treat and manage the performance of people with discogenic chronic low back pain.
Keywords: Chronic Low Back Pain, Postural Restoration Institute (PRI), Kinematics, Walking -
مقدمه
هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر تمرینات مبتنی بر اصول آکادمی ملی طب ورزش آمریکا (National Academy of Sports Medicine) NASM بر کینتیک راه رفتن در سندرم پیریفورمیس در مردان میان سال بود.
روش کارپژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی و آزمایشگاهی بود. نمونه آماری پژوهش حاضر، 30 مرد دارای سندرم پیریفورمیس بودند. آزمودنی ها به طور مساوی و تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل جای گرفتند. گروه مداخله، به مدت هشت هفته تمرینات NASM را انجام دادند. قبل و بعد از تمرینات، متغیرهای نیروی عکس العمل زمین با استفاده از دستگاه صفحه نیرو برتک با نرخ نمونه برداری
1000 هرتز اندازه گیری شد. داده های کنتیکی با استفاده از فیلتر باترورث مرتبه چهار با برش فرکانسی 20 هرتز هموار شد. برای تجزیه تحلیل آماری از آزمون آنالیز واریانس و T زوجی در سطح معنی داری 0/05 > P استفاده شد.یافته هانتایج نشان داد که اثر عامل زمان در مولفه های FxHC، FyHC در اوج نیروها و مولفه FyHC در زمان رسیدن به اوج نیروی عکس العمل زمین در پس آزمون در مقایسه با پیش آزمون افزایش داشتند (0/025 > P؛ 0/96 - 1/64 = d). اثر عامل زمان در مولفه FyPO در اوج نیروی عکس العمل زمین در پس آزمون در مقایسه با پیش آزمون کمتر بود (0/025 > P؛ 0/96 - 1/64 = d). اثر تعاملی زمان×گروه در مولفه FxPO در اوج نیرو و مولفه FzHC در زمان رسیدن به اوج نیروی عکس العمل زمین دارای اختلاف معنی داری بود (0/048 > P؛ 0/83 - 0/87 = d).
نتیجه گیریتمرینات NASM استفاده در این پژوهش می تواند اثر کلینیکی و درمانی داشته باشد که سبب کاهش آسیب به اندام های تحتانی و بهبود کیفیت راه رفتن در افراد دارای سندرم پیرفورمیس شود.
کلید واژگان: سندرم پیرفورمیس, راه رفتن, کینتیک, نیروی عکس العمل زمینIntroductionThe present study findings aimed to investigate the effect of exercises based on the American National Academy of Sports Medicine principles (NASM) on walking kinetics in piriformis syndrome in middle-aged men.
MethodsThe current research was semi-experimental and laboratory-type. The statistical sample of the present study was 30 men with piriformis syndrome. Subjects were equally and randomly placed in two intervention and control groups. The intervention group performed NASM exercises for eight weeks. Before and after the exercises, the ground reaction force variables were measured using a Bartek force plate device with a sampling rate of 1000 Hz. Kinetic data were smoothed using a fourth-order Butterworth filter with a frequency cutoff of 20 Hz. For statistical analysis, analysis of variance and paired T-test were utilized at the significance level of P < 0.05.
ResultsThe findings of the present study showed that the effect of time on the FxHC and FyHC components at the peak of the forces and the FyHC component at the time of reaching the peak of the ground reaction force increased in the post-test compared to the pre-test. P > 0.025;
d = 0.64 - 0.96. The effect of the time factor in the FyPO component at the peak of the ground reaction force in the post-test was less than the pre-test (P < 0.025; d = 1.64-0.96). The interaction effect of the time × group in the FxPO component at the peak of the force and the FzHC component at the time of reaching the peak of the ground reaction force had a significant difference (P < 0.048; d = 0.87-0.83).ConclusionsThe NASM exercises used in this research can have a clinical and therapeutic effect that can reduce damage to the lower limbs and improve the quality of walking in people with piriformis syndrome.
Keywords: Piriformis Syndrome, Walking, Kinetic, Ground Reaction Force -
هدف
فلج مغزی شایع ترین ناتوانی حرکتی در دوران کودکی است که شامل مجموعه ای از اختلالات در تکامل حرکت و پاسچر بوده و باعث محدودیت در فعالیت می شود. در کودکان فلج مغزی به علت وجود اسپاستیسیته و کانتراکچر در عضلات اندام تحتانی الگوهای غیرطبیعی راه رفتن مشاهده می شود که الگوی راه رفتن با فلکشن بیش از حد زانو، 66 درصد الگوی راه رفتن افراد فلج مغزی اسپاستیک 5 تا 21 سال است. بنابراین کاهش فلکشن تا حد ممکن در مفاصل اندام تحتانی در حین راه رفتن ممکن است سازگاری های ثانویه را کاهش داده و عملکرد راه رفتن و کیفیت زندگی را بهبود بخشد. هدف از این مطالعه، طراحی و ارزیابی ارتوز حرکتی داینامیک جدید و تاثیر آن بر پارامترهای عملکردی راه رفتن و عملکردی کاری در یک نمونه کودک فلج مغزی اسپاستیک دای پلژی بود.
روش بررسیاین مطالعه یک مطالعه بنیادی کاربردی از نوع طراحی و ساخت و از نوع مطالعات تک نمونه ای با طرح ترکیبی است که در دو مرحله و به صورت A-B-BC-A اجرا شد. در این مطالعه، پس از طراحی و ساخت طرح اولیه، جهت رفع نواقص موجود در نمونه اولیه، طرح دوم جایگزین و نهایی شد. نمونه موردمطالعه پسر 8ساله مبتلا به فلج مغزی اسپاستیک دای پلژی و سطح یک یا دو از سیستم طبقه بندی عملکرد حرکتی درشت، با الگوی راه رفتن کروچ بود. متغیرهای عملکردی سرعت، تعادل در حین راه رفتن، اسپاستیسیته و عملکرد کاری در فازهای مطالعه موردبررسی قرار گرفتند.
یافته هامزایا و معایب طرح نهایی مشخص شد. تغییراتی در جهت ساخت در زمان کمتر، قابلیت تنظیم اندازه های ارتوز از نظر محیطی، راحتی پوشیدن و درآوردن و مسائل مربوط به دستشویی صورت گرفت. در مقایسه فاز پایه با فاز مداخله اول و دوم در زمینه تعادل، اثربخشی مداخله وجود داشت (70 درصد PND>). با توجه به مقادیر PND، سرعت عملکردی در فاز مداخله دوم، نتایج اثربخشی را نشان داد (PND=75 درصد). در تحلیل چشمی نمودار اسپاستیسیته عضله همسترینگ، در فازهای مداخله، کاهش یک یا دو واحد نشان داده شد. نمره عملکرد کاری و رضایت از عملکرد کاری کودک بعد از فازهای مداخله افزایش معنی داری داشت.
نتیجه گیریبا توجه به مکانیسم ارتوزهای داینامیک حرکتی، تا زمانی که در طول روز پوشیده می شوند از طریق اعمال فشار بر عضلات دارای هایپرتونسیته، در تعدیل تونسیته عضلات اسپاستیک موثر هستند. به نظر می رسد این تعدیل تونوسیته عضلات به بهبود تعادل و سرعت حرکت کودک کمک کرده و به ارتقای عملکرد کاری و رضایت از عملکرد کاری کودک کمک می کند.
کلید واژگان: فلج مغزی, ارتوز, ارتوز داینامیک, لباس های فشاری, راه رفتنObjectiveCerebral palsy (CP) is the most prevalent motor disability during childhood, characterized by a range of movement and posture disorders that result in activity limitations. In children with CP, abnormal walking patterns are observed due to spasticity and contractures in the lower limb muscles. Also, an excessive flexion gait pattern of the knee presents in 66% of spastic diplegic CP children aged from 5 to 21 years. Accordingly, reducing excessive knee flexion during walking may decrease secondary compensations and enhance walking performance and quality of life. This study aims to design and evaluate a novel dynamic orthosis along with its impact on functional parameters of walking and occupation performance in a child with spastic diplegia CP.
Materials & MethodsThis research was a fundamental and applied study of the design and fabrication. The study plan is a single subject, interaction design, conducted in two stages and implemented as A-B-BC-A. After the initial orthosis design, a second and final iteration was developed to address the limitations observed in the preliminary design. The study participant included an 8-year-old boy with spastic diplegic CP, classified as level II (according to the gross motor function classification system expanded and revised), exhibiting a crouch gait pattern. Functional variables, such as speed, balance in walking, spasticity, and occupation performance, were assessed in the study phases.
ResultsThe advantages and disadvantages of the final design were identified. Changes were made regarding manufacturing in less time, the ability to adjust the circumferential measures, ease of wearing and removing, and issues related to toileting. In comparing the baseline with intervention phases one and two regarding balance, the intervention demonstrated effectiveness (percentage of non-overlapping data [PND]=70%). According to PND values, functional speed in the second intervention phase showed significant results (PND=75%). The hamstring muscle spasticity graph analysis during intervention phases exhibited a reduction of 1 or 2 units. The occupational performance score and satisfaction with the child’s performance increased significantly after the intervention phases.
ConclusionAccording to the mechanism of dynamic movement orthoses, as long as they are worn during the day, they are effective in modulating the tonicity of spastic muscles by exerting pressure on hypertonic muscles. This modulation improves balance, movement speed, and overall task performance. Consequently, these findings suggest that dynamic orthotic interventions may enhance functional outcomes and occupational performance, and satisfaction in children with spastic diplegic CP.
Keywords: Cerebral palsy, Orthosis, Dynamic orthosis, Pressure suit, Walking -
مقدمه
دانش آموزان برای حمل وسایل ضروری مدرسه ناچار به استفاده از کوله پشتی با مشخصات و اوزان مختلف هستند. اطلاعات در دسترس در خصوص اثرات این کوله پشتی ها بر بیومکانیک راه رفتن بسیار محدود می باشد. هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر استفاده از کوله پشتی با وزن های مختلف بر متغیرهای کینتیکی و تعادلی کف پای دانش آموزان دختر حین راه رفتن بود.
روش کاردر این مطالعه نیمه تجربی 20 دانش آموز دختر در دامنه سنی 14 تا 17 به شیوه نمونه گیری دردسترس به عنوان آزمودنی مشارکت داشتند. آزمودنی ها کوله پشتی هایی معادل 10، 15 و 20 درصد وزن بدن را طی راه رفتن حمل می کردند. اطلاعات فشار کف پایی افراد با استفاده از سیستم اندازه گیری فشار کف پایی جمع آوری شد. با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر فرضیه های تحقیق مورد تحلیل قرار گرفت.
یافته هانتایج نشان داد مقدار نیرو در ناحیه داخل پاشنه و کف پایی پنجم به طور معناداری در کوله پشتی های 10 درصد وزن بدن کمتر از حالت های 15 (0/038=p) و 20 (0/038=p) درصد وزن بدن بود. همچنین میزان چرخش پشت پا در حالت حمله کوله پشتی 20 درصد وزن بدن به طور معناداری از حالت 10 درصد بیشتر بود (0/031 =p).
نتیجه گیریبا توجه به نتایج تحقیق به نظر می رسد افزایش وزن کوله پشتی می تواند الگوی توزیع نیرو در پا حین راه رفتن را تغییر دهد و با تغییر در بیومکانیک پا موجب اتخاذ پاسچرهای نامناسب و افزایش ریسک آسیب های اسکلتی- عضلانی در دانش آموزان شود.
کلید واژگان: کوله پشتی, تعادل, نیروی عکس العمل زمین, فشار کف پایی, دانش آموز, راه رفتنIntroductionSchoolchildren have to use backpacks every day on routes with different characteristics and weights to carry their staff. However, the knowledge available on its effects on walking biomechanics is very limited. The purpose of this study was to investigate the effect of using backpacks with different weights on plantar kinetics and balance variables among female students during the stance phase of walking.
MethodsTwenty female students in the age range of 14-17 with available sampling participated as subjects in this semi-experimental study. Participants carried backpacks with 10%, 15%, and 20% of body weight during walking. Plantar pressure data of subjects was collected by a foot pressure system. Repeated measure ANOVA was run to analyze the obtained data.
ResultsThe results showed that the force in the heel medial and fifth metatarsal were significantly lower in 10% of body weight as compared to 15% (p=0.045) and 20% (p=0.038) body weight. Also, heel rotation in carrying a backpack with 20% of body weight was significantly greater than 10% of body weight (p=0.031).
ConclusionAccording to the results, it seems, that increasing the weight of a backpack can alter the pattern of force distribution in the foot during walking. Changing foot biomechanics leads to poor posture adjustment and raises the risk of muscle-skeletal injuries among school students.
Keywords: backpack, balance, ground reaction force, plantar pressure, student, walking -
BackgroundThis study aimed to investigate kinematic parameters of lower limb joints during gait on inclined surfaces compared to level ground.MethodsIn this cross-sectional study, 15 healthy individuals walked at their self-selected speed on level ground with a zero slope and on two inclined surfaces. These surfaces were constructed to mimic real environments with slopes of +8 (uphill) and -8 (downhill) along an eight-meter distance. The measured variables included the angles of the ankle, knee, and hip joints sagittal plane during different phases of gait, captured through a three-dimensional motion capture system.ResultsSignificant differences were observed in uphill walking compared to level-ground walking, including an increase in ankle, hip, and knee angles at initial contact, maximum ankle dorsiflexion and plantarflexion, maximum knee flexion in the stance phase, and maximum knee extension in the swing phase. There was also a reduction in the maximum extension of the hip joint (P<0.05). In downhill walking compared to level ground, significant differences were observed in the increase of ankle and knee angles at initial contact, maximum ankle dorsiflexion, maximum knee flexion in both stance and swing phases, and a decrease in the maximum angle of hip extension. However, no significant difference was observed in the hip joint angle at initial contact maximum ankle plantarflexion, maximum knee extension in swing phase between level and downhill surfaces and at maximum knee flexion in swing phase between uphill and level surfaces (P>0.05).ConclusionWalking on inclined surfaces influences the flexion and extension angles of lower limb joints during different phases of gait, necessitating increased joint movement. These alterations are more pronounced during uphill walking than downhill, especially at the initial contact point.Keywords: Gait Analysis, Walking, Uphill, Downhill, Kinematics, biomechanics
-
اثر ساختار کف پا بر ویژگی های فشار کف پایی در کودکان دختر دارای اضافه وزن 10 تا 13 ساله حین راه رفتنهدف
ساختارهای آناتومیکی متفاوت کف پا با عملکرد حرکتی پا در ارتباط است. هدف این مطالعه بررسی اثر ساختار کف پا بر ویژگی های فشار کف پایی در کودکان دختر دارای اضافه وزن 10 تا 13 ساله حین راه رفتن بود.
روش بررسیتعداد 36 دختر دارای اضافه وزن در سه گروه مساوی با ساختار کف پای صاف، گود و طبیعی در این تحقیق شرکت کردند. ویژگی های فشار کف پایی آزمودنی ها حین راه رفتن در مسیر 14 متری و با سرعت خود انتخابی با سیستم اندازه گیری فوت اسکن ثبت و با هم مقایسه شد. حداکثر فشار کف پایی، زمان رسیدن به حداکثر فشار کف پایی، ضربه (Impulse) وارد بر نواحی مختلف پا و درصد سطح تماس نواحی کف پا در مرحله ایستایی اندازه گیری شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون آماری MANOVA همراه با آزمون تعقیبی بنفرونی در سطح معناداری 0/05 استفاده شد.
یافته هامیانگین حداکثر فشار کف پای چپ گروه کف پای گود در ناحیه انگشت شست (12/47) بیشتر از گروه کف پای طبیعی (7/93) و گروه کف پای صاف (7/49) بود (0/035=p). میانگین ضربه وارده بر کف پای گروه پای طبیعی (0/86) در نواحی انگشتان دوم تا پنجم پای راست از گروه کف پای صاف (0/49) بیشتر بود(0/008=p). میانگین ضربه در ناحیه شست پای چپ در گروه کف پای گود (2/61) از گروه کف پای طبیعی (0/89) و گروه کف پای صاف (0/88) بیشتر بود(0/045=p).
نتیجه گیریعلیرغم وجود تفاوت های محدود؛ به طور کلی نتایج این پژوهش تفاوت قابل توجهی در ویژگی های فشار کف پایی در ساختارهای آناتومیکی متفاوت کف پای کودکان دختر دارای اضافه وزن را حین راه رفتن نشان نداد.
کلید واژگان: اضافه وزن, انواع ساختار پا, فشار کف پایی, راه رفتنPurposeDifferences in foot structure are thought to be associated with differences in foot function during movement. The aim of this study was to investigate the effect of foot structure on plantar pressure characteristics in overweight girl children aged 10-13 years during walking.
MethodsThirty-six overweight girls with pes planus, pes cavus and normal feet structures participated in this study. The plantar pressure characteristics of the subjects were measured using the foot-scan system while walking on a 14-meter gait-way at a self-selected speed. Peak plantar pressure, time to reach the peak pressure, percentage of the plantar contact area and impulse were measured. MANOVA and Bonferroni post hoc test were used for statistical analyses at a significance level of 0.05.
ResultsThe mean peak pressure of the left foot of the pes cavus group under the hallux (12.47) was greater than that of the normal (7.93) and pes planus (7.49) groups (p=0.035). The mean impulse underneath the 2-5 toes zone of the right foot of normal (0.86) group was greater than pes planus (0.49) group (p=0.008). The mean impulse also was greater under the hallux zone of the left foot among pes cavus group (2.61) than those in normal (0.89) and pes planus (0.88) groups (0.045).
ConclusionDespite the existence of minor differences; in general, the results of this study did not show a significant alteration in plantar pressure characteristics among overweight children with different foot structures during walking.
Keywords: Overweight, Foot types, plantar pressure, walking -
Background
The environment and activities related to nurses' work are factors that threaten their mental health and may result in anxiety.
ObjectivesThe present study was conducted with the aim of determining the level of anxiety of nurses in the hospitals of the west of Guilan province and related factors.
Materials & MethodsIn this cross-sectional analytical study, 388 nurses from West Guilan hospitals completed the Spielberger anxiety questionnaire. Data were analyzed using t-tests or non-parametric equivalent, and multivariate linear regression model.
ResultsThe average age of the participants was 34.5±8.4 years. The mean score for state and trait anxiety were 45.4 ± 5.3 and 43.7 ± 3.9, respectively. In terms of state anxiety, more than half of the study's population (57%) had severe anxiety, while for trait anxiety, the majority of the sample (57.6%) had moderate anxiety. There was a significant relationship between walking and the reduction of anxiety levels.
ConclusionThe findings of this research highlight the importance of addressing nurses' anxiety in the health and treatment field. Given the impact of nurses' anxiety on job performance and the quality of patient care, it is crucial for planners to pay attention to this issue and develop necessary plans to improve the mental health of nurses.
Keywords: Anxiety, nurses, State-Trait Anxiety Inventory, walking -
مقدمه و اهداف
کفی های طبی ازجمله درمان های غیرجراحی هستند که برای بهبود الگوی راه رفتن افراد با اختلاف طول اندام پا توصیه می شوند. باوجوداین اثرگذاری طولانی مدت کفی ها بر دینامیک اندام تحتانی در این افراد هنوز مبهم است. هدف این مطالعه بررسی و مقایسه اثر طولانی مدت دو کفی داخلی و خارجی کفش بر متغیرهای منتخب دینامیکی اندام تحتانی در مردان با اختلاف طول اندام پا طی فاز استقرار راه رفتن بود.
مواد و روش هامطالعه حاضر، یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده با طرح پیش آزمون پس آزمون بود که در آن 18 مرد با اختلاف طول اندام پای خفیف انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه مساوی کفی داخلی و کفی خارجی تقسیم شدند. زاویه تیلت جانبی و قدامی لگن و گشتاور مفاصل اندام تحتانی در پیش آزمون توسط 6 دوربین و 1 تخته نیروسنج در طی فاز استقرار راه رفتن جمع آوری شد. هر دو گروه به مدت 12 هفته و روزانه حداقل به مدت 4 ساعت از کفی موردنظر استفاده کردند و سپس در پس آزمون شرکت کردند. برای آزمون فرضیات از تحلیل کوواریانس با اندازه گیری مکرر استفاده شد (05/P≤0).
یافته هانتایج آماری نشان داد پس از 12 هفته استفاده از هر دو کفی داخلی و خارجی کفش، میزان اوج زاویه تیلت جانبی لگن (کفی داخلی: اندام کوتاه 0/041=P، اندام بلند 0/008=P و کفی خارجی: اندام کوتاه 0/026=P، اندام بلند 0/007=P) و اوج گشتاور ابداکتوری مفصل زانو (کفی داخلی: 0/022=P، کفی خارجی: 0/007=P) و ران (کفی داخلی: 0/006=P، کفی خارجی: 0/005=P) به طور معناداری کاهش یافت. همچنین در گروه کفی خارجی میزان اوج تیلت قدامی لگن نیز در پس آزمون در مقایسه با پیش آزمون تغییر معنا دار نشان داد (اندام کوتاه 0/014=P، اندام بلند 0/033=P). بااین حال تفاوت معناداری بین دو گروه در متغیرهای دینامیکی اندام تحتانی مشاهده نشد (05/P>0).
نتیجه گیرینتایج پژوهش حاضر نشان داد استفاده طولانی مدت از هر دو کفی داخلی و خارجی کفش با تغییر در دینامیک اندام تحتانی، سبب ایجاد سازگاری مثبت در افراد با اختلاف طول اندام پای خفیف شد. بااین حال تفاوتی در میزان اثرگذاری طولانی مدت بین کفی داخلی و خارجی کفش وجود نداشت.
کلید واژگان: کفی, اختلاف طول اندام پا, اثر طولانی مدت, دینامیک اندام تحتانی, راه رفتنBackground and AimsThe use of medical insoles is one of the non-surgical treatment methods for improving the gait pattern of individuals with leg length discrepancy (LLD). However, the long-term effect of insoles on lower limb joint dynamics in these individuals is still unclear. This study aims to investigate and compare the long-term effect of inner and outer insoles on selected dynamics variables of the lower limb joints in men with LLD during the stance phase of gait.
MethodsThis is a randomized clinical trial with a pre-test/post-test design on 18 men with mild LLD, randomly divided into two parallel groups of inner insole and outer insole. Selected dynamics parameters were measured by six cameras and a force plate during the stance phase of gait. Both groups used the insole for 12 weeks for at least four hours per day. Repeated-measures ANCOVA was used to test the hypothesis. P≤0.05 was statistically significant.
ResultsAfter 12 weeks of using insoles, the peak lateral pelvic tilt decreased significantly in the inner insole group (P=0.041 for short leg, and P=0.008 for long leg) and outer insole group (P=0.026 for short leg, P=0.007 for long leg). The peak knee abduction moment (P=0.022 for inner insole, P=0.007 for outer insole) and peak hip abduction moment (P=0.006 for inner insole, P=0.005 for outer insole) also decreased significantly. In the outer insole group, the peak anterior pelvic tilt showed a significant change in the post-test stage compared to the pre-test stage (P=0.014 for short leg, and P=0.033 for long leg). There was no significant difference between the two groups in the selected dynamics variables (P>0.05).
ConclusionThe long-term use of inner and outer medical insoles, by causing a change in the lower limb joint dynamics, can lead to a positive adaptation in men with mild LLD. There is no significant difference in the long-term effect of inner and outer insoles.
Keywords: Insole, leg length discrepancy, long-term effect, Lower limb dynamics, Walking -
مقدمه و اهداف
مطالعات متعددی به بررسی بیومکانیک راه رفتن در افراد دارای بی ثباتی عملکردی مچ پا پرداخته اند، اما نقش بالقوه فرآیند پردازش اطلاعات (توجه) در کنترل راه رفتن این بیماران هنوز ناشناخته است. هدف از مطالعه حاضر، بررسی تاثیر بار شناختی بر دامنه حرکتی مفاصل اندام تحتانی حین راه رفتن در افراد با و بدون بی ثباتی عملکردی مچ پا بود.
مواد و روش هامطالعه از نوع کارآزمایی بالینی شاهددار غیرتصادفی است. 18 فرد مذکر دارای بی ثباتی عملکردی مچ پا و 19 فرد سالم مراحل آزمون را در 3 مرحله و هر مرحله با 3 تکرار با ترتیب تصادفی شامل 1. اجرای تکلیف شناختی در حالت نشسته، 2. اجرای تکلیف راه رفتن بر روی تردمیل (تکلیف یگانه) و 3. اجرای هم زمان تکلیف راه رفتن و تکلیف شناختی (تکلیف دوگانه) تکمیل کردند. اطلاعات سه بعدی دامنه حرکتی مفاصل هیپ، زانو، مچ پا در 3 صفحه ساجیتال، فرونتال و عرضی به عنوان مولفه های کینماتیک راه رفتن، درصد خطا و میانگین زمان واکنش کلامی به عنوان معیارهای عملکرد تکلیف شناختی و همچنین میزان ضریب همبستگی درون گروهی برای تعیین تکرارپذیری درون جلسه ای مولفه های کینماتیک راه رفتن و عملکرد تکلیف شناختی بررسی شد.
یافته هاپایایی متغیرهای کینماتیکی شامل دامنه زاویه مفاصل هیپ، زانو و مچ پا، با و بدون اعمال تکلیف شناختی در 3 صفحه بیشتر از 70 درصد بود. در طی تکلیف یگانه، افراد دارای بی ثباتی عملکردی مچ پا کاهش معنادار دامنه حرکتی زانو در صفحه عرضی و دامنه حرکتی هیپ در صفحه ساجیتال نسبت به گروه سالم داشتند. در هنگام تکلیف دوگانه، افراد دارای بی ثباتی عملکردی مچ پا افزایش معنادار دامنه حرکتی هیپ در صفحه ساجیتال نسبت به گروه سالم داشتند. در مقایسه با افراد سالم، افراد دارای بی ثباتی عملکردی مچ پا در شرایط انجام هم زمان تکلیف راه رفتن و شناختی نسبت به حالت نشسته، دارای زمان واکنش طولانی تری در آزمون شنیداری استروپ بودند.
نتیجه گیریبی ثباتی عملکردی مچ پا می تواند عامل مهمی در تداخل شناخت-حرکت باشد. بنابراین، تحمیل تکلیف شناختی ممکن است بتواند به عنوان یک استراتژی موثر در برنامه توان بخشی این بیماران منظور شود.
کلید واژگان: بی ثباتی عملکردی مچ پا, بار شناختی, تکلیف دوگانه, دامنه حرکتی, راه رفتنBackground and AimsSeveral studies have investigated gait biomechanics in people with functional ankle instability (FAI). However, the potential role of information processing (attention) in the gait control of these patients is still unknown. Therefore, this study aimed to investigate the effect of cognitive load on the range of motion (ROM) of lower limb joints during walking in men with and without FAI.
MethodsThe study was a non-randomized controlled clinical trial. Eighteen male subjects with FAI and 19 healthy subjects participated in this study and completed three randomized conditions (three trials per condition): normal walking on a treadmill (single task), normal walking while performing a cognitive task (dual task), and (3) performing cognitive task while sitting. Three-dimensional information of hip, knee, and ankle joint ROM in the sagittal, frontal, and transverse planes were measured as gait kinematic components, and the error ratio and average reaction time were measured as cognitive task indicators. The intraclass correlation coefficient (ICC) was used to determine the intrasession reliability of kinematic and cognitive measures.
ResultsThe ICC of kinematic variables, including the hip, knee, and ankle joint ROM, with and without applying cognitive tasks in three planes was more than 0.70. During the single task, the group with FAI showed a significantly decreased knee ROM in the transverse plane and a decreased hip ROM in the sagittal plane compared to the healthy group. During the dual task, the group with FAI showed a significantly increased hip ROM in the sagittal plane compared to the healthy group. The results of the cognitive task showed that the group with FAI had a longer reaction time in the auditory Stroop test during dual-task walking than in the sitting position.
ConclusionFAI can be an important factor in motor-cognitive interactions. Using a cognitive task may be an effective strategy in the rehabilitation program of men with FAI.
Keywords: Functional ankle instability, Cognitive load, dual task, Range of motion, Walking
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.