جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « آدونیس » در نشریات گروه « ادبیات و زبان ها »
تکرار جستجوی کلیدواژه «آدونیس» در نشریات گروه «علوم انسانی»-
کاوش نامه ادبیات تطبیقی، پیاپی 52 (زمستان 1402)، صص 105 -130برای درک شعر نو که سرشار از نشانه هاست، پیروی از یک الگوی خاص نشانه شناسی ضروری می نماید. از جمله این الگوها، الگوی چارلز پیرس است. پیرس یکی از بنیان گذاران و صاحب نظران مشهور نشانه شناسی است که با ارایه یک الگوی سه وجهی شامل بازنمون، موضوع و تفسیر، بن مایه های معنایی نشانه ها را مشخص می سازد. درواقع با ارتباط این سه وجه است که معنای اصلی نشانه ها به دست می آید. شفیعی کدکنی و آدونیس، دو شاعر نوپرداز شعر فارسی و عربی هستند که از نشانه های طبیعی به خصوص آب و آتش به وفور در شعر خود استفاده کرده اند و آن را دستاویز محکمی برای القای معانی مورد نظر خود قرارداده اند. پژوهش حاضر می کوشد، تا به شیوه توصیفی-تحلیلی و با استفاده از الگوی نشانه شناسی پیرس به کشف لایه های معنایی و کارکرد نمادهای آب و آتش در اشعار این دو شاعر بپردازد. از نتایج این پژوهش و معناهایی که از واژه های آب و آتش در اشعار این دو شاعر به دست می آید، می توان به جریان داشتن، تزکیه گری و پاک کنندگی، دگردیسی، نابودگری، زندگی، تجدد، عظمت و شکوه گذشته، جنگ، زایشی نو و عشق و احساسات اشاره کرد.کلید واژگان: نشانه شناسی پیرس, آب, آتش, شفیعی کدکنی, آدونیسIntroductionWater and fire are two categories that have long been used as symbols among different nations and cultures and have been respected by nations as two important elements of nature. These elements are considered holy, purified and pure symbols in many places. Therefore, for a better understanding and correct recognition of these signs and symbols, there must be a specific framework and method; One of these methods is the use of semiotic knowledge. Charles Sanders Peirce is one of the famous semioticians who presented a new way to understand signs. His semiotic system, unlike Saussure's, which is based on a binary model of the signifier and the signified, is a three-dimensional model consisting of representation, subject, and interpretation. In fact, it is with the connection of these three aspects that the main meaning of signs is obtained and the meaning hidden in the lower layers of the text is determined. On the other hand, after the Second World War, due to the inappropriate social and political atmosphere prevailing in Iran and the Arab countries, as well as the stagnation and decay in the society, many poets of the Persian language and the Arab world, in their poetry, turned to the use of symbols and the myths were inclined. In the meantime, Shafi'i Kodkeni and Adonis also used a lot of symbols in their poetry due to their full knowledge of literature and national and world heritage. In fact, Shafii Kodkani can be considered one of the most knowledgeable poets of Persian literature, who is fully aware of the situation of his time, and the use of symbols and myths in his poetry is considered one of his ways to express the disordered state of society. Adonis is also one of the most prominent contemporary Arab poets who has always tried to convey a new attitude to the audience in his poetry. He is a modern poet whose all efforts are aimed at getting rid of the past and looking to the future. For this reason, he turns to the world of symbols because he cannot clearly express his mentality in the petrified Arab society. On the other hand, the symbols of water and fire are considered to be one of the most frequent symbols in the poetry of these two poets due to their value and meaning in human life and their alignment with the fundamental thoughts and views of Shafii Kodkani and Adonis, and the reason for choosing these two symbols is also for analysis in this article, the special importance of these two symbols compared to other symbols in the poems of these two poets and also due to the closeness of the concepts of these two symbols and their great use in their poems.MethodologyThe present study tries to explore the layers of meaning and the function of the symbols of water and fire in the poems of Shafii Kodkani and Adonis in a descriptive-analytical and comparative manner and using the semiotic model of Pierce. In this article, the researchers have tried to refer to different sources and use the library method to randomly select poems from the whole divan and tell the audience the invisible world of meanings hidden in the layers of the words water and fire. In order to get the implied meanings of these words, they have first considered the general atmosphere of the society mentioned by the two poets and then by examining the coexistence of other words and using the two sides mentioned in Peirce's theory, i.e. representation and subject, they have reached the third side and the final goal, which is the interpretation of the word.Results and DiscussionShafii Kodkani and Adonis are among the great and contemporary poets of Persian and Arabic literature, whose poems have attracted the attention of many researchers and many researches have been done on their poems. But with the investigations that were done in reliable scientific databases, it seems that none of these researches were based on semiotic theories and this issue demanded that a semiotic-centered research be done on the poems of these two poets. Therefore, it can be said that no independent research based on semiotics has been done on the poems of these poets and only in some researches, some topics of semiotics have been briefly mentioned. Therefore, the difference between this research and the previous researches is that, firstly, only two symbols have been specially selected from among the symbols in the poems of these two poets to make the discussion more specific; The second difference is that this research analyzes the symbols in a comparative way in order to determine the commonalities and differences in meaning between the two poets. Another difference that can be pointed out is that in the present article, the symbols are examined based on Peirce's theory of semiotics in order to achieve the underlying layers of meaning in the mentioned symbols in a systematic way and in a specific framework. From the results of this research and the meanings that are obtained from the words water and fire in the poems of these two poets, we can refer to flow, cultivation and purification, metamorphosis, annihilation, life, renewal, greatness and glory of the past, war, new birth and love and feelings mentioned.ConclusionBy examining the political, social and cultural conditions governing the society of two modernist poets, namely Shafii Kodkani and Adonis, it can be seen that in some moments of their poetic lives, due to the chaotic social and political atmosphere and the stagnation in the society, they symbols are used to express their thoughts in order to convey their constructive views to the audience and free people and society from ignorance and corruption and guide them towards modernization and progress. Among the signs, they use more natural symbols, and among natural symbols, they use more symbols that are in line with their thoughts and ideas. Therefore, they pay more attention to the symbols of water and fire, and these two words are among the most frequent words and signs in the poems of these two poets. In the current study, considering the semiotic model of Peirce in the function of water and fire symbols in the poems of the mentioned poets, it is concluded that the representation of water and fire, which is actually the signifier, is the phonetic image of the words and the meaning of the first signs. In fact, Shafi'i Kodkani and Adonis use these mental and vocal forms and abstract concepts such as flow, cultivation and purification, metamorphosis, annihilation, life, renewal, greatness and glory of the past, war, new birth, love and feelings are expressed for the audience in a concrete and sensual way. Therefore, it can be said that these abstract concepts are the subject of Peirce's semiotics model, which is considered as the secondary meaning or the signifiers and semantic elements of words. In order to guide the audience from the primary meaning or the representation to the secondary meaning which is the subject and object, the poet draws the space of the poem in such a way that the reader can easily understand the function of these signs and to achieve the third side of Peirce's theory, which is the interpretation.Keywords: Charles Sanders Peirce's Semiotis, water, fire, Shafiei-Kadkani, Adonis
-
ادونیس و شفیعی کدکنی با دو رویکرد متفاوت سورریالیستی و فرمالیستی تحلیل سبک شناختی از آثار عرفانی ارایه نموده اند. پژوهش حاضر در چهارچوب ادبیات تطبیقی مکتب آمریکایی و به روش توصیفی تحلیلی می خواهد با مقایسه نظرات این دو ناقد درباره ی سبک شناسی آثار عرفانی، علل انتخاب دو سبک و شباهت ها و تفاوت ها و محدویت های هر کدام را با توجه به رویکردهای نظری و آراء دو ناقد تبیین نماید. در رویکرد ادونیس متون عرفانی حاوی تجربه ای متفاوت از تجربه دیگران است و عارف آن را در مفهومی نو و با زبان خاص بیان می کند اما نزد شفیعی کدکنی تازگی در مفاهیم اندک است و ابداع صرفا در فرم و شیوه تعبیر از مفاهیم مشترک و نوآوری در کاربرد متفاوت زبان و ابزارهای آن است. نتایج پژوهش حاضر بیانگر آن است که هر کدام از این دو ناقد جنبه ای از عرفان را در نظر گرفته اند و میان نظرات آنها تفاوت هست اما تضاد بنیادین وجود ندارد. ادونیس به دلالت های متن و تخطی آن از خودآگاه و امور معقول و هنجارمند اهمیت می دهد و شکل را تابع معنا می داند اما شفیعی کدکنی ابداع را در فرم اثر و ساختار متن و تکنیک های زبانی و ادبی دنبال می کند و معنا را صرفا از دریچه ی فرم در می یابد.
کلید واژگان: عرفان اسلامی, سوررئالیست, فرمالیست, ادونیس, شفیعی کدکنیAdonis and Shafie Kadkani are scholars who have explored the stylistics of mystical letters from surrealistic and formalistic perspectives. This research, conducted within the framework of comparative literature in the American school, utilizes a descriptive method and content analysis to compare their viewpoints on the cognitive style of mystical letters in the Islamic world. The objective is to explain their choice of theoretical approaches and identify points of similarity and difference in their opinions. The findings reveal that each writer has focused on specific aspects of mysticism, and there is no fundamental contradiction between their perspectives. Adonis emphasizes that mystical texts contain unique knowledge, distinct from ordinary experiences, which mystics convey through innovative concepts and a specialized language. On the other hand, Shafie Kadkani highlights the innovation in interpreting common concepts and using language and linguistic tools, rather than introducing entirely novel ideas.
Keywords: Islamic mysticism, Surrealism, formalism, Adonis, ShafieKadkani -
استعاره های مفهومی همواره به عنوان موضوعی مهم در معناشناسی شناختی مطرح بوده است؛ لیکاف و جانسون به عنوان دو نظریه پرداز اصلی این حوزه، برجنبه جسمانی و تجربه بدنی استعاره های مفهومی تاکید کردند. بعدها نظریه پردازانی-در راس آن ها- کووچش علاوه بر جنبه جسمانی، بر نقش بافت و به ویژه بافت فرهنگی نیز در پردازش و فهم استعاره های مفهومی تاکید داشتند. ادونیس، شاعر و منتقد عرب زبان، در اشعار خود بر فکر و فرهنگ تمرکز دارد و دفتر شعری اش «اغانی مهیار الدمشقی» دارای بنیادها و زیرساخت های فکری و فرهنگی است که از فلسفه، تصوف و سورریالیسم گرفته شده است. در این میان شباهت میان تجربه فرهنگی در ساخت و پرداخت استعاره های مفهومی و رابطه آن با بنیادهای فرهنگی در اندیشه و شعر ادونیس انگیزه اصلی انجام پژوهش حاضر است. نتایج پژوهش نشان می دهد که استعاره «پویایی، پیشرفت و نوآوری است» مهم ترین حوزه مفهومی اندیشه و شعر ادونیس در مجموعه شعری «اغانی مهیار الدمشقی» است؛ بر این اساس که ادونیس برای مفهوم سازی حوزه مقصد «پویایی» از مفاهیم متعدد و گاه متناقضی چون دویدن، جریان داشتن، متوقف شدن، سوختن و... که در عالم معنایی وی همگی در راستای مفهوم عینی «پیشرفت» می باشند، بهره جسته است.
کلید واژگان: استعاره مفهومی, فرهنگ, پویایی, ادونیس, اغانی مهیار الدمشقیConceptual metaphors have always been a significant subject in cognitive semantics. As the two leading theoreticians of this field, Lakoff and Johnson emphasized the physical aspects and bodily experience of conceptual metaphors. In addition to the physical aspect, later, other theorists led by Kovecses emphasized the role of context, especially the cultural context in the processing and understanding of conceptual metaphors. Adunis, an Arabic poet and critic, focuses on thought and culture in his poems, and his poetry book, Aghani Mahyar al-Demashghi, has intellectual and cultural foundations and substructures that are taken from philosophy, Sufism and Surrealism. In the meantime, the similarity of cultural experience in the construction of conceptual metaphors and its relationship with cultural foundations in Adunis's thought and poetry is the main motivation for the present research. The results of the research demonstrate that the metaphor "dynamism is progress and innovation" is the most important conceptual domain of Adunis’s thought and poetry in the poetry collection "Aghani Mahyar alDemashghi". On this basis, Adunis conceptualizes the destination domain of "dynamics" using multiple and sometimes contradictory concepts such as running, flowing, stopping, burning, etc., which are all in line with the objective concept of "progress" in his semantic world.
Keywords: Conceptual metaphor, Culture, dynamism, Adunis, Aghani Mahyaral-Demashghi -
اسطوره به عنوان اولین نظام فکری بشر، بخشی از تجارب ذهنی ملل است و شعر تداوم بخش آن بوده است؛ زیرا تخیل در اسطوره ماهیتی متناسب با صور خیال در شعر دارد. آشنایی شاعران با اسطوره ها، کارکرد مطلوب اسطوره ها در بیان موضوعات و غنای زبان از عوامل گرایش شاعران کرد و عرب به آن است. ادونیس و بیکه س با ذهنیتی انضمامی انتزاعی و در هم شکستن فرم های کلاسیک نوآوری کرده و با تصرف و باز آفرینی در اسطوره ها و نمادهای اسطوره ای، آن را در خدمت بیان مضامین قرار داده اند. پژوهش حاضر به شیوه تحلیل محتوا و بر مبنای رویکرد تطبیقی در مکتب آمریکا، کاربست اسطوره در شعر نو عربی و کردی را با تاکید بر اشعار ادونیس و شیرکو بررسی کرده تا وجوه بنیادین نمادهای اسطوره ای شعر آنها را تبیین نماید. اسطوره در همه موضوعات اصلی شعر ادونیس و شیرکو به کار رفته و دلالت های ضمنی مفاهیم اساطیری بیش از دلالت های آشکار است. ققنوس، عیسی، مریم، شهرزاد، قابیل و هابیل، مهیار و حلاج، سیزیف، نوح وسندباد از جمله اسطوره های مشترک در شعر آنهاست. شیرکو بیشتر به اسطوره های شرقی و ایرانی و ادونیس اغلب به اسطوره های یونانی و رومی گرایش دارد. بسط راهبردهای معنایی، استفاده از ظرفیت مفهوم سازی و سیلان مضامین اسطوره ای و تلفیق آن با مفاهیم ذهنی و شناخت تاریخ از عوامل توفیق هر دو شاعر در کاربست اسطوره است. آنها با تلفیق مفاهیم، نقاب سازی از شخصیت های اسطوره ای، تقویت کارکردهای ساختاری و مفهومی زبان، تبیین ابعاد ذهنی و عینی زمان و مکان و تلمیح به روایت ها و شخصیت ها بر غنای معنایی شعر افزوده اند.
کلید واژگان: اسطوره, شعر نو عربی, شعر نو کردی, ادونیس, شیرکو بیکه سMyth, as the first human intellectual system, is part of the mental experiences of nations, and poetry has been a continuation of that because imagination in myth is cognate with the imagery in poetry. Adonis and Bekas, with assimilative and abstract mindsets and breaking down classical forms have brought great innovations and by adopting and recreating mythological symbols have appropriated them to express their themes. This research, using content analysis and a comparative approach based on the American school, examines the application of myth in modern Arabic and Kurdish poetry, with an emphasis on the poems of Adonis and Sherko Bekas, to explain the fundamental aspects of the mythological symbols in their poetry. Myth is used in all the major themes of Adonis and Sherko Bekas’ poetry, yet implicit connotations of mythological concepts are more than the explicit ones. Phoenix, Jesus, Mary, Scheherazade, Cain and Abel, Mahyar and Hallaj, Sisyphus, Noah and Sindbad are among the common myths in their poetry. Sherko Bekas is more inclined towards Eastern and Iranian myths, while Adonis often leans towards Greek and Roman myths. Expanding the semantic strategies, utilizing conceptualization capacity, exerting the fluidity of mythological themes, and combining them with historical knowledge are factors that have helped both poets succeed in applying myth in their poetry. They have added to the richness of the meaning of their poetry by combining concepts, masking mythical characters, strengthening structural and conceptual functions of language, explaining the mental and physical dimensions of time and place, and hinting at narratives and characters.
Keywords: myth, new Arabic poetry, New Kurdish Poetry, Adonis, Sherko Bikas -
نشانه - معناشناسی با پشت سرنهادن نشانه شناسی ساخت گرا، گر متضمن تحولاتی مهم از جمله پرداختن به موضوعاتی چون تن، ادراک، احساس و حضور گردید و به تدریج به دورنمایی پدیدار شناختی گرایش پیدا کرد. درک و تجربه حسی جهان با تنی حساس که نقش ادراک و تولید معنا را بر عهده دارد از موارد مورد اهتمام این گرایش است. در این حالت فرایند معناسازی باز و سیال است و ما را با حضوری مواجه می سازد که احساس، ادراک و تجربه زیستی او منشا تولیدات زبانی قرار می گیرد. در همین راستا، شعری کوتاه از آدونیس شاعر سوری (1930) تحت عنوان «المیذنه / گلدسته» انتخاب گردید تا تجربه زیسته شاعر، استحاله احساسات به معنا و نقش سوژه و ابژه در تحقق معنای تجربه شده بررسی شود. رویکرد این پژوهش، تحلیل تجربه زیستی شاعر با ابزار پدیدارشناسی است و قلمرو کشف شهود شاعر، متعلق به دال ها و نشانه های موجود در بستر نشانه های حسی-ادراکی گفتمان است. یافته های پژوهش نشان می دهد که ما در این گفتمان با گفتمان شوشی مواجه هستیم و مسیله شوش متضمن مواجهه با پدیدار شناسی است و به نظر می رسد پدیدارشناسی نشانه های قصیده آدونیس بیانگر منفک بودن معنا و تجربه به عنوان دو فرایند مجزا ، اما درعین حال هم سویی آنها است. یعنی از نشانه ها، معنا و از معنا، تجربه و جهان زیسته شاعر آشکار می شود که نوعی حس غربت و دلتنگی است. همچنین آنچه به معنا هویت می دهد جهت و زاویه دیدی است که آدونیس به عنوان گفته پرداز به صحنه اصلی گفتمان می دهد تا واقعه سرکوب سنت با محوریت گلدسته و پایان آن با دودکش محقق گردد و تصویری ممکن از صحنه پدیدار شناختی به وجود می آوردکلید واژگان: پدیدارشناسی, هوسرل, احساس و ادراک, تجربه زیسته, آدونیس, گلدستهAfter passing through the stage of structuralism, semiotics laid the groundwork for issues such as body, perception, feeling, and presence, and gradually shifted to a phenomenological perspective. In other words, the process of meaning-making is open and fluid, and confronts us with a presence whose biological senses, perceptions, and experiences are the source of linguistic production. Accordingly, the main foundations of meaning are sensory-perceptual perceptions that, through a physical and sensitive presence, convey their lived experience through languag. Therefore, in this study, a short poem by the Syrian poet Adonis (1930) entitled "Al-mezana" was selected and studied by descriptive-analytical method. The approach of this research is phenomenology and its tool is semiotics. The purpose of this study is to investigate the poet's life experience and how emotions are transformed into meaning and the role of subject and object in realizing the meaning of experience. Phenomenological analysis of Adonis's poem "The Al-mezana / minaret" shows thatThe phenomenology of the signs mentioned in Adonis's ode shows that meaning and experience are two separate processes that are aligned with each other. Another important point in obtaining the meaning and experience of individualization is the direction that Adonis, as the narrator, gives to the main stage in order for the event of discourse to occur. Adonis has provided the source of the production of the signification of the forgetfulness of Eastern culture from the point of view of the weeping minaret and the end with the chimney. Thus, from the point of view of how phenomena begin, end, and are chosen, the narrator's view is taken, and as a result, a possible image of the phenomenological scene is createdKeywords: Phenomeology, Husserl, Lived Experience, feeling, perception, Adonis, Al-mezana
-
عناصر اساسی در تصاویر ادبی و صور خیالی همچون استعاره، تشبیه، کنایه، مجاز، مطابقت حواس و غیره، به رنگ ها بستگی دارند، رنگ جایگاه مهم و برجسته ای دارد؛ زیرا به کلمات ادبی بعد، جهت و عمق می بخشد و نیز تاثیر فراوان آن در زندگی و روحیات ما نمایان است، شاعران از این عنصر برای عینیت بخشیدن به مفاهیم ادبی خود بهره می جویند. تاثیر وافر رنگ ها، بسیاری از محققین را به بررسی اثرات و ابعاد آن ها، چه مثبت و چه منفی تشویق نموده و هر یک از آن ها به گونه ای سعی در نشان دادن این تاثیرات به دیگران هستند. در این مقاله تلاش شده است تا با شیوه توصیفی- تطبیقی به بررسی رنگ به عنوان یکی از عناصر اصلی و مهم در ادبیات معاصر، به ویژه در اشعار آدونیس و قیصر امین پور، و نیز به ارزیابی اشعار این دو شاعر سوری و ایرانی پرداخته شود. بارزترین دستاورد این پژوهش آن است که این دو شاعر شش رنگ سیاه، سفید، آبی، سبز، قرمز و زرد را با کمیت های مختلفی جهت انعکاس و بیان مقاصد و مضامین مختلفی که اغلب ناشی از شرایط اجتماعی جامعه بود، به کار بردند و از کاربست نمادین آن ها جهت افزدون به غنای اشعار خود بهره بردند.
کلید واژگان: رنگ, ادبیات تطبیقی, ادبیات معاصر, قیصر امین پور, آدونیسThe basic elements in literary images and imaginary forms, such as metaphor, simile, irony, metaphor, matching of the senses, etc., depend on colors; color has an important and prominent place; Because it gives literary words dimension, direction and depth and also its great impact on our lives and spirits is evident, poets use this element to give objectivity to their literary concepts. The abundant effect of colors has encouraged many researchers to study their effects and dimensions, both positive and negative, and each of them is trying to show these effects to others. In this article, an attempt has been made to study color as one of the main and important elements in contemporary literature, especially in the poems of Adonis and Qaisar Aminpour, by descriptive-comparative method, and also to evaluate the poems of these two Syrian and Iranian poets. The most obvious achievement of this research is that these two poets used six colors of black, white, blue, green, red and yellow with different committees to reflect and express different intentions and themes that were often due to the social conditions of the society. Their symbolic use was used to add to the richness of their poems.
Keywords: Color, comparative literature, contemporary literature, Qaisar Aminpour, Adonis -
هانری برگسون، فیلسوف شهودگرای فرانسوی، تقریبا تمام فلسفه خود را حول محور زمان واقعی متمرکز کرده و با مطرح نمودن زمانی مستمر و عمواره در جریان و خارج از محدودیت های مکانی-زمانی با عنوان «duration» (دیرند)، که توان توجیه هستی سیال را دارد، کوشید تا حقیقت این مفهوم را تبیین کند. در ادبیات عربی، «آدونیس» به عنوان یک شاعر سورریال که اتفاقا با فلسفه غرب به طور عام و فلسفه برگسون به طور خاص آشنا بوده، تلاش کرده زمان را در مفهوم امتداد و پیوستگی مطرح کند و از آن برای بیان خیزش مستمر حیات استفاده نماید. این پژوهش با تکیه بر روش توصیفی- تحلیلی و با هدف خوانشی برگسونی از دیوان «مفرد بصیغه الجمع» انجام شد؛ یافته های پژوهش نشان داد تلاش آدونیس برای خارج کردن زمان از ابعاد عرفی و بیرونی آن به شدت تداعی کننده فلسفه زمان برگسون و مولفه های آن است: در رابطه با «اصالت حرکت»، آدونیس با محوریت قرار دادن وجود خود، سعی در شناخت حقایق جهان دارد و به مانند برگسون سیلانی را که در درون خود احساس می کند، به تمام پدیده ها تسری می دهد؛ در این قصیده، شاعر به آنچه در مراحل مختلف زندگی اش سپری کرده، نظر می کند و این مهم را به کمک قوای تخیل خود که در تعبیر برگسون همان «خاطره ناب» است، محقق می کند و در نهایت، آدونیس همانند برگسون راه درک حقیقت و تجربه حرکت اصیل و خاطره ناب را «درک بدون واسطه» آنها و خروج از تعینات می داند.
کلید واژگان: فلسفه زمان, دیرند, برگسون, آدونیس, مفرد بصیغه الجمعHenri Louis Bergson (1892-1941), the French intuitionist philosopher, has focused almost his whole philosophy on real-time, and by suggesting a time outside the spatial-temporal limitations that can justify the fluid existence, tried to explain the truth behind this concept. The immediate intuition and perception that Bergson considers an instrument and method for perceiving and understanding the duration of existence is the same intuition by which the great poets and especially, the surreal poets pursue to remove the veil of truth. In the meantime, in Arabic literature, a surreal poet who happens to be familiar with western philosophy in general and Bergson’s philosophy in specific has taken the time out of its linear framework and tried to, like the human dynamic field, raise this subject in the concept of the extension and duration and use it for expression of continuous ‘becoming’ of life and its developments is “Adonis”. Adonis tries to know the truths of the world by placing his existence at the center, and like the flow, Bergson feels inside him and generalizes it to all phenomena. In this ode, the poet looks at what he has been through during different stages of his life and realizes it with his imagination power which is the same concept of “pure memory” introduced by Bergson. Finally, like Bergson, Adonis also considers the way to the perception of the truth and experience of the original and pure memory to be the “immediate perception” of them and avoidance of their exclusive attributes.
Keywords: philosophy of time, Bergson, Adonis, duration, Mofard Bi-sighat al-Jam -
نشانه معناشناسی ابزاری دقیق در خدمت مطالعه مکانیسم شکل گیری و تولید معناست. دو گونه مهم شناختی و عاطفی در جریان سیال گفتمان ادبی باعث تولید معنا می شوند. از آنجا که گفتمان حاکم بر دو شعر «مرثیه الحلاج» ادونیس و «مرگ ناصری» شاملو، برپایه ارتباط گستره ای و فشاره ای بنا نهاده شده است، این مقاله در صدد آن است تا با استفاده از روش تحلیلی توصیفی و به شیوه تطبیقی به بررسی نظام تنشی عاطفی موجود در این دو شعر بپردازد و ضمن تطبیق اشعار، سازوکارهای شکل گیری، تولید، تداوم معنای عاطفی و تعامل آن با سایر معانی را تبیین کند و چگونگی شراکت نشانه معناها در تولید معنا را توضیح دهد. هدف از اریه این مقاله بررسی ویژگی های حسی ادراکی این دو شعر است تا نشان داده شود که چگونه «موضع گفتمانی»، «اتصال و انفصال گفتمانی»، «تاثیر افعال»، «دورنماسازی»، «ریتم و آهنگ» و «تنش و بر خلاف جریان حرکت کردن» به تعالی و جاودانگی منجر می شود و عناصر سازنده گفتمان دو گفته پرداز در جهت جاودانه کردن نام و خاطره دو شوشگر است. به عبارت دیگر این مقاله درپی آن است تا نشان دهد که چگونه حلاج و ناصری از طریق رابطه احساسی و تنشی از من شخصی عبور کرده و سپس در فرایندی ایثارگرایانه، برخلاف جهت معمول حرکت کننده و استعلایی به جاودانگان می پیوندند. یافته های پژوهش حاکی از آن است که عناصر دخیل در سازوکارهای تولید گفتمان عاطفی، درنهایت امر در جهت تثبیت معنای موردنظر دو گفته پرداز عمل کرده اند.
کلید واژگان: گفتمان, نشانه معناشناسی, طرح واره های تنشی عاطفی, ادونیس, شاملوSemiotics is a current approach to study the mechanism of meaning formation and production.The nature of the tensive process that exists at the heart of any discourse is that it transforms meaning into an indefinite and complete entity, Since the discourse governing the two poems "The Lament of Hallaj" by Adunis and "The Death of Nasiri" by Ahmad Shamloo is based on extent and pressure relationship,and these two poems have various becomings and actions and are value-oriented, this article tries to use analytical-descriptive method to study the tensive-emotional system in these two poems through a comparative method. It makes the mechanisms of formation, production, continuity of emotional meaning and its interaction with other meanings clear and tries to explain the partnership of signs-meanings in the production of meaning. Findings of the study indicate that the elements involved in the mechanisms of production of emotional discourse, finally act to establish the desired meaning of the two debators, and debators use tools such as "discourse position", "conjunction and disconnection of discourse", "effect of verbs", "far-sightedness" and "rhythm and melody" in this direction. And also among tensional schema forms, the forms of emotional pressure peak and decrease of cognitive rang is applicable to the first section of Adunis's poetry, and the simultaneous decrease of pressures and extensions is applicable to the second section. As throughout Shamloo's poem, the tensional schema of simultaneous drop in pressures and expanses can be shown.
Keywords: discourse, semiotics, tensive-thymique scheme, Adunis, Shamloo -
هر شاعری برای آفرینش شعر خود به ناگزیر از برخی اصول و قواعد دستوری عدول می کند و همواره سعی اش بر این است تا معنی را به صورتی شفاف بیان کند؛ چرا که در غیر این صورت، گامی در بی مقداری شعر و شاعر برداشته است. یکی از راه های شناخت شعر هر شاعری توجه به قواعد نحوی و دستوری بکار رفته در آن شعر است، بررسی چگونگی روابط بین اجزا و عنصرهای یک جمله آن هم با در نظر گرفتن قواعدی که در درون ساختمان یک جمله با زبانی خاص مورد توجه قرار می گیرد، ساختار نحوی و دستوری هر شعری را مشخص می کند.در این پژوهش تلاش شده است با روش تطبیقی و تحلیلی به بررسی چگونگی استفاده از قواعد نحوی و دستوری با رویکرد فرمالیستی در اشعار اخوان ثالث و ادونیس پرداخته شود؛ در این راستا جابجایی عناصر جمله، حذف، کابرد افعال و .. در اشعار دو شاعر موردنظر بررسی شد. نتایج تحقیق نشان می دهد که ادونیس در مولفه های خروج از قواعد نحوی، جابه جایی عناصر جمله، تقدیم و تاخیر و حذف عناصر جمله در مقایسه با اخوان، پیشتازتر است و اخوان در زمینه کاربرد لغات و واژگان کهن فارسی و لغات آرکاییک توانسته است به هنجارگریزی نحوی بیشتری از ادونیس دست یابد.کلید واژگان: قواعد نحوی, فرمالیسم, هنجارگریزی, اخوان ثالث, ادونیسIn order to create his poetry, every poet inevitably deviates from some grammar principles and rules, and he always tries to express the meaning in a clear way; Because otherwise, he has taken a step in the insignificance of poetry and poets. One of the ways to know the poetry of any poet is to pay attention to the syntactic and grammatical rules used in that poem, to examine how the relationships between the parts and elements of a sentence are considered, considering the rules that are considered within the structure of a sentence with a specific language. It determines the syntactic and grammatical structure of each poem.In this research, an attempt has been made to investigate the use of syntactic and grammatical rules with a formalist approach in the poems of the Third Brotherhood and Adonis with a comparative and analytical method. In this regard, the shifting of sentence elements, deletion, use of verbs, etc. in the poems of the two poets in question were investigated. The results of the research show that Adonis is more advanced in the components of departure from syntactic rules, moving sentence elements, introducing and delaying, and deleting sentence elements compared to Akhwan, and Akhwan has been able to avoid more syntactic norms in the field of using old Persian and archaic words. Get from Adonis.Keywords: syntactic rules, Formalism, norm avoidance, third brotherhood, Adonis
-
شکل مصرع بندی شعر معاصر براساس هیچ قالب از پیش تعیین شده ای نیست و این شاعر است که ساختار نوشتاری آن را براساس معانی مدنظرش طراحی می کند. در نشانه شناسی فرهنگی اومبرتو اکو، می توان تصاویر و اشکال را در قالب «سبک پردازی» و «ابداع» بررسی کرد. مقاله حاضر با رویکرد توصیفی- تحلیلی و با تکیه به آرای نشانه شناسانه اومبرتو اکو به بررسی بازتابندگی شکل شعر معاصر عربی در ترجمه فارسی پرداخته است. داده های پژوهش از مجموعه «الکتاب: گذشته مکان اکنون» (1398) انتخاب شده که ترجمه امیرحسین الهیاری از «الکتاب: امس المکان الآن» ادونیس است. شکل نوشتاری و قالبی که ادونیس برای نگارش اشعار در «الکتاب» انتخاب کرده است، دربردارنده معانی فراوانی است و در خدمت معانی متن شعری قرار گرفته است. نتایج پژوهش حاکی از آن است که ادونیس با نگارش «الکتاب» به شیوه یک نسخه خطی و استفاده از هنجارگریزی در شکل نوشتاری، دست به ابداع و سبک پردازی زده است. الهیاری در موارد زیادی موفق به انتقال این دو شیوه تولید نشانه به متن مقصد نشده است. گاهی نیز به منظور انتقال بهتر محتوای شعر در شکل متن مقصد به تولید ابداع ها و سبک پردازی هایی پرداخته است که در شعر اصلی به کار نرفته اند.کلید واژگان: ترجمه شعر معاصر عربی, نشانه شناسی, اومبرتو اکو, ادونیس, الهیاریThe stanza form of the contemporary poem doesn't have any predetermined format and it is the poet who designs its written structure based on his intended meanings. In Umberto Eco's cultural semiotics, images and forms can be studied in the form of "stylization" and "invention". The present article having a descriptive-analytical approach and relying on the semiotic opinions of Umberto Eco, has examined the reflection of contemporary Arabic poetry in Persian translation. The research data were chosen from the collection of Al-Ketab: Past Place Now (2018), which is translated by Amir Hossein Allahyari from Al-Ketab: Ams Al-Makan Alaan Adonis. The writing form and format chosen by Adonis to write the poems in the Al-ketab contains many meanings and has served the meanings of the poetic text. The results of the study indicate that Adonis started innovating and styling by writing Al-ketab in manuscript format and using norm deviation in the written form. In many cases, Allahyari has not succeeded in conveying these two ways of sign production to the target text. Sometimes, he has produced innovations and stylistics in the target text that were not used in the original poem in order to better convey the content of the poem.Keywords: Translation of contemporary Arabic poetry, semiotics, Umberto Eco, Adonis, Allahyari
-
البنیه الشعریه، باعتبارها توظیفا جدیدا للغه، تهدف إلی تاسیس علاقات جدیده بین الکلمات، لتبتکر لغه جدیده تحتضن التنافر والاختلاف. من هذا المنطلق، فإن ادونیس فی النص الشعری بشکل عام، وفی قصیده حوار بشکل خاص، یفرغ الکلمه من دلالتها الراسخه فی المنظور المعجمی، ثم یشحنها بدلاله جدیده عبر تاسیس علاقات جدیده. بناء علی ذلک، یحاول الادیب جراء کل ذلک، ان ینتهک مرجعیه المخاطب، سعیا إلی استبدالها بمرجعیات نصیه اخری. من هنا، یاتی الانزیاح الدلالی الذی یمارس الادیب من خلاله تغییر المرجعیات المعرفیه السایده؛ وعلی ذلک، فإن النص الادبی باختراقه للمرجعیات، یتقارب من الخطییه، وفق المنظور المستعمل یومیا للدلاله. تسعی هذه المقاله إلی دراسه النص الادونیسی لتلقی الضوء علی ان قصیده حوار تشکل مدخلا اساسیا لتفجیر الدلاله وشحن المفرده بدلالات جدیده تکتسبها الکلمه من السیاق، ولیس من المنظور الوضعی المسبق. وتطرقت المقاله إلی دراسه هذا الموضوع حسب المنهج الوصفی التحلیلی، انطلاقا من النظریه الشکلیه، لتکون اللغه هی نقطه الانطلاق لدراسه النص. ومن النتایج التی توصل إلیها البحث هی ان القصیده تسعی إلی تاسیس نسق معرفی ینطلق من الحیره بمرکزیه السوال لترفض ثناییه الاختیار المتوقف علی"الخیر / الشر" المهیمنه علی وعی الإنسان العربی، فحاول الادیب ان یغیر بوره الرویه إلی الاشیاء من خلال اختراق نمطیه اللغه / المعرفه.
کلید واژگان: البنیه الشعریه, النظریه الشکلیه, ادونیس, قصیده حوارAdonis’ poetic structure as a linguistic shift exercises organized violence against language and calls for the establishment of new relationships that cannot be studied based on the positivist perspective. In addressing linguistic employment in a poetic text, it is necessary to start from its linguistic source as it involves establishing a contiguous relationship that embraces language. Considering the fragility of the positivist perspective in the study of the mentioned poetic text, Adonis studied language based on what was prevalent. Yet, he did not seek for the poetic text to rise from the familiar prevailing references. Instead, he tried to change the references and replace them with other elements.Poetic structure as a new application of language intends to establish new relations between words in an attempt to innovate a new language that embraces repulsion and disagreement. By this inception, Adonis was generally in the poetic text and specifically in the poem, the Dialogue, tried to first discharge the words from their solid significance based on a lexical perspective and then load them with new indications by establishing new relations. By all this, the poet tried to violate the readers’ background in an attempt to substitute it with another background of the text. As a result, the semantic displacement, which the poet practiced as the prevailing cognitive background, changes through what came to happen. For this reason, by breaking all the backgrounds, the literary text converged to the sin based on the daily purpose of indication. The present study aimed at investigating the Adonis-based text to shed light on its meaning.The poem ‘a Dialogue’ formed a basic input to burst the indication and load the singular values with a new indication, which the words gained from the sequence, but not from the perspective of the former status. This study also examined this topic via a descriptive-analytical method by starting from the formality method for the language to be itself the starting point for reading the text. The results of this research indicated that the poem aimed at establishing a known layout to start from confusion with the centrality of questions and reject the binary-depended choice between evil and good, which dominated Arabic attitudes. Thus, the poet tried to change the vision by seeing things by breaking the routine approach to language and knowledge. We noted that the formalists were interested in the concepts of breach and deviation from traditional perceptions, in order to change them and the related criteria (Al-Manasrah, 2006, p. 303). Accordingly, it felt permissible to say that the poetic text ‘a dialogue’ was not a representation of reality and a reflection of the prevailing references. Rather, it was the establishment of a dialectical relationship with these references to proceed toward establishing new references. Thus, the poetic text established a conflict with the references of the addressee and tried to penetrate into the modularity of knowledge to change the focus of vision to things by delving into a stereotype-based language. According to Jakobsen, “the poetic effect does not dominate within the sum of social values, nor does it have a preference over the rest of the values. In fact, it is no less than the basic organizer of ideology, which is always directed towards its goal. Poetry is what protects us against rusting. It defines our conception of love, hate, rebellion, reconciliation, faith, and ingratitude (Jakobsen, 1988, p. 20)”.
Keywords: Literary Structure, Formality Method, Adonis, the Poem ‘a Dialogue’ -
نظریات تحلیل گفتمان با پلی که میان زبان شناسی و علوم اجتماعی و سیاسی زده، عرصه جدیدی را به روی نقد ادبی گشوده است. برخی از نظریات بیش تر به سمت زبان شناسی و برخی دیگر بیش تر به سمت علوم اجتماعی و سیاسی گرایش دارند؛ اما نقطه اشتراک همه آن ها کشف گفتمان های اجتماعی و سیاسی حاکم بر متن از طریق کشف نشانه ها است. نظریه تحلیل گفتمان لاکلا و موف بیش از دیگر نظریه ها به سمت علوم اجتماعی و سیاسی متمایل است و همچنین به سیالیت نشانه ها تاکید دارد. گفتمان ادونیس نیز بر محور همین سیالیت بنا شده و از این رو روش تحلیل گفتمان لاکلا و موف برای بررسی مولفه های این گفتمان در جهت رسیدن به اهداف اجتماعی- سیاسی اش می تواند نتیجه بخش باشد. این پژوهش در پایان به این نتیجه می رسد که گفتمان ادونیس، گفتمان تغییر و اصلاح طلبی است و به دنبال مبارزه ای است که سلاح آن، قدرت زبان است. وی راه برون رفت کشورهای عربی از عقب ماندگی را بازخوانی دوباره مفاهیم ارزشی می داند، چراکه معتقد است این مفاهیم در طول تاریخ به آنچه که نظام قدرت به آن ها تحمیل کرده، آلوده شده اند. همچنین نتیجه می گیرد که شعر با ترغیب افراد جامعه با ساختن جامعه بهتر، آن ها را به سوژه های انقلابی مبدل می سازد. روش پژوهش نیز بدین صورت است که دال های مختلف از درون شعر استخراج شده و در راستای پاسخ به سوالات پژوهش طبق نظام تحلیل گفتمان لاکلا و موف که ارتباط میان دال ها و نیز میان گفتمان ها را بررسی می کند، به تحلیل اثرگذاری اجتماعی - سیاسی گفتمان ادونیس پرداخته می شود.کلید واژگان: تحلیل گفتمان, لاکلا و موف, ادونیس, شعر, زبان, میراثBridging among linguistics, social and political sciences, discourse analysis opened up a new horizon to literature. Some theories lean to linguistics, some to social and political sciences. The common idea among them, however, is to explore the socio-political discourses governing the text through exploring the signs. Mauffe and Laclao’s discourse analysis theory is based more on social and political sciences and emphasizes the fluidity of sins. Adonis’s discourse is constituted based on this fluidity, and that is why Mauffe and Laclao’s discourse analysis can prove helpful in studying these items of discourse to achieve the socio-political aims. This study concludes that Adonis's discourse is a discourse of change and reform, and seeks a struggle whose weapon is the power of language. He sees the Arab countries' way out of backwardness as re-reading the concepts of value because he believes that these concepts have historically been contaminated by what the regime has imposed on them. He also concludes that poetry, by persuading people in society to build a better society, turns them into revolutionary subjects. The research method is that different signs are extracted from the poem and in order to answer the research questions according to Laclau and Moff's discourse analysis system, which examines the relationship between signs and also between discourses, analyzes the socio-political impact of Adonis's discourse. It becomes.Keywords: Mauffe, Laclao, Discourse Analysis, Adonis, poetry, language, Heritage
-
حیوانات از هنگام شکل گیری جوامع بشری، نقش عمده ای را در زندگی اجتماعی انسان برعهده داشته اند. حیوانات مهمترین پروراننده، یاریگر و دشمن انسان ها بوده و بشر از گذشته تا کنون در فرهنگ، اسطوره، حماسه و تمام ژانرهای ادبی خود از آنان بهره گرفته است. مرغان اسطوره ای از مهمترین حیوانات اساطیری و ققنوس یکی از شاخص ترین پرندگان اساطیری است. مرغان اسطوره ای از مهمترین حیوانات اساطیری هستند که در شعر فارسی و عربی حضوریافته اند و ققنوس یکی از شاخص ترین پرندگان اساطیری است که به سبب صفات برجسته ای که در وجود این پرنده نهفته است، امکانات تاویلی بالقوه و متعددی را در اختیار ادبیات و شعر فارسی و عربی گذاشته است . نتایج تحقیق نشان می دهد که کارکردهای خاستگاه، خاکستر و زاده شدن، آوای ققنوس و میرایی از مهمترین کارکردهای اسطوره ققنوس در منطق الطیر عطار است. از مهمترین کارکردهای ققنوس در اشعار ادونیس نیز می توان به نگرش شخصی در ابتدای راه به این اسطوره، درآمیختن و دگردیسی اسطوره ققنوس و بخشیدن جنبه اجتماعی به آن است.
کلید واژگان: اسطوره, ققنوس, ادونیس, عطار نیشابوریAnimals have played a major role in human social life since the formation of human societies. Animals are the most important breeders, helpers and enemies of human beings and human beings have used them in their culture, myths, epics and all literary genres from the past to the present. Mythical birds are one of the most important mythological animals and Phoenix is one of the most characteristic mythological birds. Mythical birds are one of the most important mythological animals that have appeared in Persian and Arabic poetry and Phoenix is one of the most characteristic mythological birds that due to the outstanding traits that exist in this bird, has provided many potential interpretive possibilities in Persian and Arabic literature and poetry. Is . The results show that the functions of origin, ashes and birth, phoenix sound and damping are the most important functions of the phoenix myth in Attar Al-Tair area. One of the most important functions of Phoenix in Adonis's poems is to incorporate and transform the myth of Phoenix and give it a social aspect to the personal attitude at the beginning of the path to this myth.
Keywords: Myth, Phoenix, Adonis, Attar Neyshabouri -
مقالات علمی پژوهشی ضوابط و معیارهای مشخصی در فرم و محتوا دارند که رعایت کردن آن ها ضمن تاثیر در ارایه بهتر مطلب، زمینه را برای دریافت بهتر و آسان تر خواننده فراهم می سازد. ارایه تحلیل های محتوایی و بررسی های استدلالی یا استنادی زمانی ممکن خواهد بود که پژوهشگر استانداردهای لازم در پیکره بندی و نگارش مقالات را رعایت کند و بتواند محتوای تحلیلی خود را در بهترین قالب پژوهشی ارایه دهد. بی تردید ارزیابی پژوهش های انجام شده در هر حوزه ای می تواند در شناخت موازین مقالات علمی پژوهشی بسیار موثر واقع شود. لذا، این جستار در صدد است با روشی توصیفی تحلیلی و با هدف نقدپژوهی و تبیین نقاط قوت و ضعف احتمالی، ساختار شکلی و محتوایی 6 مقاله علمی پژوهشی با محوریت اشعار و آراء نقدی ادونیس را که در مجله ادب عربی به چاپ رسیده اند، ارزیابی کند. یافته ها و نتایج نشان می دهد مقاله ها در مواردی چون انتخاب عنوان، رعایت اصول نگارش چکیده، سوالات تحقیق و ارایه مبنای نظری دقیق، ضعف های قابل ملاحظه ای داشته اند و ضروری می نماید که مسیولان نشریات به خصوص داوران در رویکردها و عملکرد خویش بازنگری داشته باشند. گفتنی است ارجاع به منابع معتبر، انتخاب موضوعات به روز و در برخی موارد اتخاذ چارچوب تحلیلی مناسب ازجمله نقاط مثبت این مقالات به شمار می رود.
کلید واژگان: نقدپژوهی, ادونیس, مقاله علمی پژوهشی, ساختار مقالهThe Writing scientific-research articles has certain rules and specific criteria, observing them has a better effect on the presentation of the content and provides the ground for a better and easier reception of the reader. Adonis is one of the leading poets and critics in contemporary Arabic poetry. Numerous articles have been published in scientific-research journals with the approach of analyzing his poems and thoughts and views in the field of criticism. Providing content analysis and reasoning or citation reviews in these articles depends on the observance of the necessary criteria and standards in the configuration and writing of articles and can present his analytical content in the best research format. According to this this, the structure and content of six scientific-research articles focusing on the poems and critical opinions of Adonis, which have been published in the Journal of Arabic Literature, have been evaluated with the aim of critique research and explanation of possible strengths and weaknesses. Rresults show that articles have significant weaknesses in issues such as choosing the title, following the principles of abstract writing, research questions and providing a precise theoretical basis, and it is necessary that the editors, especially the reviewers, review their approaches and performance. It should be noted that references to reliable sources, up-to-date ness of data and information are among the positive points of these articles.
Keywords: Critique Research, Adonis, Scientific-Research Article, Article Structure -
رمانتیسم سیاه یکی از جریان های ادبی است که بر پایه نگاه یاس آلود و بدبینانه نسبت به مسایل فردی و اجتماعی بنا شده است و مضامینی چون: مرگاندیشی، درد و رنج، بدبینی، تنهایی، توصیف ابتذال و جنبه های مشمیزکننده وجود انسانی، فضای مبهم و تاریک، ترس و هراس، نفی ارزش های انسانی، یاس و سرخوردگی نسبت به جامعه و موقعیت وجودی انسان و انزواطلبی را انعکاس می دهد. در آثار برخی از شاعران و نویسندگان، می توان به نمونه هایی از سیاه نویسی دست یافت که در اوضاع تاریخی خاص، نگاه نومیدانه و بدبینانه، نسبت به هستی بازتاب می دهد. آدونیس، شاعر معاصر عرب، از این امر مستثنی نیست. او شاعری سوری تبار است که بر اثر فعالیت های سیاسی و سرودن اشعار اعتراض آمیز علیه مقامات، به زندان افتاد؛ در میان شاعران معاصر عرب، برجسته ترین نقش را در شعر معاصر و جدید عرب ایفا کرد که او را در صف نخستین شاعران نوپرداز و نظریه پرداز قرار داد. برخلاف عده ای که معتقدند، آدونیس شاعری رمانتیسم نیست و در اشعار او بویی از رمانتیسم به مشام نمی رسد، ولی در آخرین دفتر شعری او با عنوان «المسرح و المرایا (صحنه ها و آینه ها)» رگه هایی از رمانتیسم سیاه وجود دارد که با زبانی مبهم و نمادین بیان شده است. هدف این پژوهش نشان دادن رمانتیسم سیاه در این مجموعه است. یافته های پژوهش نشان می دهد علت سیاه نویسی آدونیس در این مجموعه،گاه ریشه در شرایط اجتماع فاسد و گاهی هم نشات گرفته از دست نیافته های اوست. «تعب» از پربسامدترین موتیف هایی است که شاعر برای به تصویر درآوردن ناکامی هایش از آن بیشترین بهره را جسته است. نگارندگان کوشیده اند تا با روش توصیفی - تحلیلی قطعه هایی از این دفتر که درصد سیاه نویسی در آن بیشتر بود را شناسایی و ترجمه کنند، سپس به تحلیل آن بپردازند. کاوش در زمینه ها و عوامل سیاه نویسی در این مجموعه موجب می شود تا با یکی از آثار ادبیات معاصر عرب که نشات گرفته از اوضاع انقلابی سیاه و وخیم جامعه است، رویارویی آگاهانه داشته باشیم.
کلید واژگان: رمانتیسم سیاه, آدونیس, المسرح والمرایا, بدبینیDark romanticism is a literary movement based on a desperate and pessimistic view of individual and social issues, with themes such as death thought, suffering, pessimism, loneliness, vulgar descriptions and disgusting aspects of human existence, ambiguous atmosphere and Darkness reflects fear, denial of human values, despair and frustration with society and the status of human existence and isolation. In the works of some poets and writers, examples of dark writing can be found that reflect a desperate and pessimistic view of existence in certain historical situations. Contemporary Arab poet Adonis is no exception. Oshari is a Syrian poet who was incarcerated for his political activities and composing protest poems against the authorities; Among contemporary Arab poets, he played the most prominent role in contemporary and modern Arab poetry, which placed him among the first modern poets and theorists. Contrary to many people's beliefs, Adonis is not a poet of romanticism; And in his poems there is no sense of romanticism, but in his last book of poetry entitled "Al-Masrah and the Mirrors (Scenes and Mirrors)" there are traces of black romanticism that is expressed in a vague and symbolic language. The purpose of this study is to show the dark romanticism in this collection. The findings of the research show that the reason for Adonis's dark style of writing in this collection is sometimes rooted in corrupt society and sometimes originated from his achievements."Teab" is one of the most frequent motifs that the poet has used the most to portray his failures. The authors have tried to identify and translate parts of this book with a higher percentage of dark writing by descriptive-analytical method, and then analyze it. Exploring the fields and factors of dark writing in this collection allows us to consciously encounter one of the works of contemporary Arabic literature that originates from the dark and dire revolutionary situation of society
Keywords: Dark romanticism, Adonis, Al-Masrah, Al-Maraya, pessimism -
مکتب ادبی فرمالیسم یکی از مهم ترین مکتب های پیشرو و شالوده شکن در نقد ادبی جهان بوده است. این مکتب با ظهورش بسیاری از اصول سنتی در عرصه ی نوشتار و سنت های ادبی را تحت الشعاع قرارداد. فرمالیست ها به مسئله فرم، زبان ادبی و... بسیار توجه می کردند تا به هدف اصلی خود یعنی ادبیت دست یابند. ادونیس، شاعر و ناقد پرآوازه عرب، ازجمله برجسته ترین نظریه پردازان ادبی معاصر به شمار می رود که تاثیرپذیری و الهام گرفتن از مکاتب گوناگون را منبعی در جهت گسترش و غنای دیدگاه های ادبی خود به کار گرفته است. فرمالیسم از مهم ترین مکاتب غربی است که می تواند بر روی نظریات ادبی وی تاثیر فراوانی نهاده باشد. لذا در پژوهش حاضر بر آنیم که نظریه های ادبی ادونیس را از منظر همخوانی با مبانی فرمالیستی مورد نقد و بررسی قرار دهیم. روشی که ما در این پژوهش بهره گرفتیم، تحلیلی - توصیفی با استفاده از ابزار تطبیق و مقایسه است که الگوی آن مزجی میان رویکرد فرانسوی و آمریکایی است. برای این منظور در بحث اصلی مقاله به کاوش سخنان ادونیس، در رابطه با نحوه تاثیرپذیری اش و نیز بررسی مهم ترین مبانی مشترک و متفاوت میان دیدگاه های ادبی وی با فرمال ها پرداختیم و در خاتمه به این نتیجه رسیدیم که در سخنان و دیدگاه های ادبی ادونیس شواهد متعددی وجود دارد که می تواند گواهی بر شناخت و تاثیرپذیری اش از فرمال ها باشد. ازجمله اصلی ترین شواهدی که رنگ و بوی فراوانی از دیدگاه های فرمالیستی در آن دیده شد، نقش بارز زبان ادبی در دیدگاه های ادونیس و نیز تلاشش برای افزون نمودن ادبیت متن است.
کلید واژگان: تاثیرپذیری, نظریه های ادبی, ادونیس, مکتب فرمالیسم, بن مایه های فکریThe formal literary school was one of the most important pioneering and deconstructive schools in international literary criticism. With its emergence, this school influenced many traditional principles of writing and literary traditions. The Formalists paid great attention to the issue of form and literary language, etc to achieve their main goal, which is literariness; Adonis, was regarded the poet, and famous Arab critic among the most prominent contemporary literary theorists, who have used the impression and inspiration from various schools as a source for expansion and richness of their views, in the meantime, Formalism is the most important western schools that are likely to have an abundant impact on the Adventist's theories. Therefore, in the present study, we want to critique his views from the perspective of compatibility with formalist principles. The method that we used in this study is analytical and descriptive using comparison tools, the model of which is a combination of the French and American approaches; For this purpose, in the main discussion, we searched for the words of Adonis, regarding his influence, and also examined the most important commonalities and differences between his literary views and formalities and finally, we concluded that there are several shreds of evidence in Adonis's words and views that can be a testimony to his knowledge and influence on the Formalists. One of the main pieces of evidence in which several flavors have been seen from their views is the prominent role of literary language in Adonis's views and his attempt to increase the literariness.
Keywords: influence, literary theories, Adventist, Formalism School, Intellectual Foundations -
یهتم الشعراء بعنصر المکان فی اعمالهم الادبیه کثیرا، لما یحمل من دلالات فی بنیه النص، إضافه إلی الدور الذی یودی فی تشکیل الفضاء الحیوی للنص. لقد اجاد ادونیس فی توظیف المکان ودینامیته باشکالها المختلفه فی شعره؛ فیتسم المکان فی شعره بالحرکه یجعل منه کاینا دینامیکیا، له دور فاعل فی تبیین موقفه واحاسیسه حیال حوداث مجتمعه وعصره، وربما وجد فی توظیفه هذا، تعبیرا سامیا عن التطلعات والاحلام التی تسکن فی باطن الشاعر. صور ادونیس الشعریه مکتظه بانواع الحرکیه المکانیه ومنها: الحرکه العمودیه، الحرکه السفلیه، الحرکه الدایریه، الترواح بین الحرکات ، الحرکه الافقیه او العرضیه.یحاول هذا البحث رصد الرویه الفیزیاویه للمکان فی البناء الشعری عند ادونیس علی اساس المنهج النفسی، حینما یحاول ان یربط ابعاد دلالاتها بعواطف الشاعر ومشاعره مقترنا بالمنهج الوصفی التحلیلی - الإحصایی محاولا الاستشهاد بنماذج شعریه داله علی توظیف الحرکیه المکانیه فی اشعاره، کشفا عن انواع الحرکیه المکانیه ودلالاتها فی صوره الشعریه.وقد انتهی البحث إلی ان الحرکه العمودیه فی تجربه ادونیس تشکل اتساعا و شمولا وهی ترتبط برویته التفاولیه والثوریه حیال قضایا موطنه، ثم تاتی الحرکه السفلیه موحیه الاتجاه الصوفی الوثنی عند الشاعر وتعد رمزا للخصوبه وازدهار الحضاره العربیه بدل الضعف والموت، ووظف الشاعر الحرکه الدایریه فی المرتبه الثالثه لتبیین هیمنه فکره اللامکان علی ذاته، والتداوم والاستمرار فی الثوره وعدم الاستسلام، ثم ظهر الترواح بین الحرکات لیتضح القلق المسیطر علی ذات الشاعر واصراره علی تغییر الظروف واما الحرکه العرضیه فقد جاءت فی المرتبه الاخیره، وتمثل الدعوه إلی رفض السکون بحثا عن الاکتشاف والبناء.
کلید واژگان: الشعر العربی المعاصر, ادونیس, الفیزیاء, الحرکه, المکانPoets tend to focus on the element of place in their literary works in order to induce concepts, in addition to playing a role in creating a living and influencing context in the text. Adonis has used well the element of space and its movement in different forms in his poetry. Therefore, the place in his poem is characterized by the movement that makes the place be an animated creature and has a significant role in explaining and inculcating his intellectual orientation and feelings about the events of society and his time and the use of the element of space may be a wise interpretation of the poet's inner desires and dreams. Adonis poetic images are full of spatial motions, including vertical movement, landing, circular motion, employing multiple moves, horizontal or transverse motion.The present research seeks to address the physical perspective of the place in the poetic structure of Adonis relying on “Transformations and Migration between the Regions of Day and Night”, and "The Stage and the Mirrors” Diwans and based on the psychological method, while tries to attribute it to the feeling and emotions of the poet and affirms a variety of poetic examples of place moving and its implications in poetic pictures. The method of this paper is descriptive and analytical-statistical and psychological. The vertical movement in Adonis 's poetry has been used extensively because of its connection with his optimistic and revolutionary views on the issues of his society,
Keywords: contemporary Arabic poem, Adonis, movement, implication -
فاوامیزی به عنوان شگردی ادبی که به شکستن سنت ازدواج درون خانوادگی واژگان و ایجاد شبکه های جدید همنشینی منجر می شود، نقش بارزی در زیبایی و انسجام ساختاری متون ادبی دارد. از آنجا که واژگان در اثر همنشینی مداوم با یکدیگر اثربخشی خود را از دست می دهند؛ لذا برای اثربخشی می توان با عدول از هنجارهای حاکم بر زبان معیار، واژگان را از یک خانواده انتخاب کرد و در کنار خانواده ای دیگر قرار داد تا به برجسته سازی ادبی و گشودن آفاقی جدید و نیز تاثیر بر مخاطب بینجامد. باری، این هنرسازه به گونه ای بارز در شعر احمد شاملو (1379-1304) و آدونیس (1930) شاعر نوگرای سوری، آشکار است. این پژوهش، براساس روش توصیفی- تحلیلی، مصادیق مشابه و برجسته فاوامیزی، کارکرد و دلالت های آن را در اشعار این دو شاعر تحلیل و بررسی می کند. از این رهگذر وجود این هنرسازه در قالب ترکیب هایی که از امتزاج دو خانواده متفاوت طبیعی، فرهنگی، اجتماعی، مذهبی و ماورایی پدید آمده اند، قابل تامل است. این دو شاعر در اشعارشان فضاهای بسیاری از فاوامیزی را به نمایش گذاشته اند، ولی غالبا یک سویه این ترکیب ها را از طبیعت بر گزیده اند. به نظر می رسد که این پیوند تنگاتنگ با طبیعت و مظاهر آن که با ظرفیت های هنری طبیعت شکل گرفته، بستری مناسب را برای تصویرسازی تجربه ها و اندیشه های آن ها فراهم آورده است.
کلید واژگان: هنرسازه, احمد شاملو, آدونیس, فاوامیزیIntroductionAs a literary technique, hybridization seeks to break the tradition of marriage within the family of words and the creation of new networks of companionship. It has a significant role in the beauty and structural coherence of literary texts. Since words lose their effectiveness due to constant association with each other, by deviating from the norms governing the standard language, words can be selected from one family and placed next to other families to highlight literature, open a new horizon, and affect the audience. This literary device became popular in literature via Saint-John Perse, the eminent French poet (1887-1975), in the works of other contemporary Iranian and Arab poets. Before him, however, the Russian theorist Mikhail Bakhtin had laid the foundations of hybridization by proposing polyphony and monophony theory in fiction. Among the poets who are influenced by this literary technique; Shāmloo and Adūnīs can be mentioned. The two poets have a relatively similar worldview due to their almost common social and political conditions.
MethodologyConducted via a descriptive-analytical research method, the present study aims to examine the aesthetic dimension of this literary technique and its implications and effectiveness by examining the use of hybridization in Adūnīs’s and Shāmloo’s poetry, which has led to the departure of the language of their poems from the standards of natural language. This article is an attempt to comparatively study Adūnīs’ and Shāmloo’s poetry for introducing them to the reader, and to answer the following questions: 1- What is the use of hybridization in the two poets’ poetry? 2- What are the implications of this literary device in the two poets’ poetry?
DiscussionOne of the techniques of "pretending to be familiar with familiar things" (Shafi'i Kadkani, 2013, p. 308) is hybridization via which words from a family are combined with a new language family, creating a kind of new poetic language. Among the poets who have been influenced by the Perse and who tried this literary technique are Shāmloo and Adūnīs. Part of hybridization in Shāmloo’s and Adūnīs’ poetry arises from the fusion of words from the family of music with the family of nature. Shāmloo takes the word "symphony" from the world of music and the word "night" from nature, and by combining them in “the sunset of the Siahrud River”, he creates the following combination: Symphony of the night drips / quiet / over the evening’ sadness (Shāmloo, 2004, p. 326). In this poem, Shāmloo highlights the composition (symphony of the night) by quoting the verb dripping and has also become unfamiliar with the verb dripping. The combination of the word “symphony” with “night” evokes the pleasant feeling of being in unison with the calm of the night. Since the word night alone is devoid of such a meaning, the poet gives it a new meaning by using the technique of hybridization. This has also led to lexical and semantic aberrations in the form of similes. In an atmosphere of emotional resemblance to Shāmloo, Adūnīs also combines the word “bell” from the family of music with the word “night” from the network of nature in the poem “the Divine Wolf”: The morning is burning and displaced / And I am the death of the moon / Under my face the bell (song) of the night breaks / And I am the new wolf of inspiration (Adūnīs, 1996, Vol. 1, p. 227). In the hybridization of night and bell, it is a kind of lexical aberration in the companionship axis, which creates a new combination of clichéd words in the form of simile and has led to semantic aberration, indicating signs of darkness and sorrow. The linguistic-grammatical network and the nature network are other networks that promote the poems of these two poets. Concerning this network, Shāmloo chooses the word syllable from the system of language and the wave from the network of nature in his poem “the anthem of the one who left and the one who remained” and uses hybridization as follows: In the darkness of the salty beach / We listened to the repeated syllables of the wave (Shāmloo, 2004: 550). The metaphorical hybridization of repeated syllable of the wave prepares the ground for lexical and semantic aberrations. Using repeated adjectives, the poet emphasizes the fluidity and movement of the waves, and by adding a wave to the syllable, he de-familiarizes the verb to listen. The wave alone has no meaning, but it is meaningful in terms of the poet's intention when it is put in a hybridization. In the surrealist atmosphere of the poem “limbo”, Adūnīs combines the word abjadiyyat (alphabets) with the word stars and creates a metaphorical combination of the merging of these two different linguistic families as follows: I was returned/My body is a gentle book/ The alphabet of stars and clouds wrote it/ My body moves towards the light at night and the bodies are galaxies (Adūnīs, 1996, Vol. 2, p. 370). The attribution of the word abjadiyyat (alphabet) to stars is because the body of the poet in limbo is a hybridization of the book of deeds and a galaxy of the results of those deeds. So the alphabet of the stars must be its writer. Because the poet considers his body to be a combination of books and galaxies, the hybridization of the alphabet of the stars, which are in complete harmony with these two, is necessary. This hybridization leads to the formation of such repetitive words in the form of similes, lexical, and semantic aberrations, as well as de-familiarization with the act of writing and highlighting this practice. The network of the supernatural and the network of nature are other networks that promote their poems. To express his feelings towards the beloved, Shāmloo in the poem (the sixth hymn) takes the tree from the family of nature and the miracle from the other side, and by mixing the two, the garments of the following are covered on it: I am not a miracle tree / only one of my trees (Shāmloo, 2004: 1036) Shāmloo is a tree like other ones and that tree is not the expected miracle. The hybridization of a miracle tree is a composition in the form of the past tense. Although the word tree and the concept of miracle go back to different language families, since the tree has long had a special and sacred place in mythology; therefore, the choice of these two families with obvious differences in networks is defensible in terms of communication. It has the poet’s intention of rejecting the expectation of something extraordinary from him. Adūnīs, like Shāmloo in his poem The Land of Magic, chooses the words earth and magic from different families, preparing such a capacity to express his feelings: And my land is constantly a land of magic / I confuse the air / I injure the face of the water / I go out of my house to the sea. (Adūnīs, 1996, vol. 1, p. 188). In this poem, Adūnīs wears the mask of an adventurous Sinbad and goes to war only with the unhealthy social conditions, to achieve his utopia. The poet is not disappointed; because his land, like the land of magic, announces unexpected events. The use of this eloquent combination in the noun phrase, which implies continuity, and the use of the verb (لم تزل: continuous) is a double emphasis on the expectation of being extraordinary from the poet's land. The network of religion and the network of nature is also one of the networks considered by the two poets. As Shāmloo chooses the word Sajjadeh (prayer rug) from the family of religion and soil from the words of nature in the poem "Rainy Design" and by combining them, he creates such works of art: Then / the holy silence of the sun setting on the soil prayer rug, / and the heavy hesitation of the bloody knife (Shāmloo, 2004, p. 1003). The poet believes in the sanctity of the sun and the earth; therefore, the composition of the soil prayer rug, which is a favorably compound in the form of simile, has created lexical and semantic aberrations. Despite the apparent distance of these two words in terms of lexical family and semantic infrastructure, since "in many languages, it is called the human being of the earth" (Eliade, 1996, p. 168). Accordingly, in terms of the concept of sacredness between the prayer rug and the soil is remarkable. In his poem “dream”, Adūnīs mentions the glorious past of the Arab countries with longing, remembering the past. Hybridization in this section, by combining the words of Surah and verse from religion and the words of cloud and stone from the family of nature, expresses the concepts intended by the poet. I entered the religious ceremonies of the Caliph / The womb of the waters and the sedition of the tree / I saw the trees that want me / And I saw rooms between its branches / And the boards and the windows are hostile to me / And I saw children for whom I recited / I heard, I recited for them / verses of the cloud and the verse of the stone (Adūnīs, 1996, Vol. 1, pp. 262-263). At this time, referring to the customs of the caliphate, Adonis called the seditions of that period the sedition of the tree. The trees of sedition, amid their foliage, are terrifying rooms. But inside these horrible rooms, there are clean and good children who are ready to receive the truth; Therefore, the poet recites for them verses of the cloud and verses of stone. Hybridization of verses of cloud and verse of stone indicate the sacredness of the elements of nature that the poet in the form of similes of two different language families to better convey their intended concepts, and thus he uses repetitive words for lexical and semantic aberrations.
ConclusionPart of the literary value of the poetry of these two poets, from the point of view of novel verbal knowledge, depends on the use of hybridization networks. The same tendency towards hybridization-like combinations has increased the frequency of use of metaphorical arrays in their poetry. Accordingly, in addition to lexical anomalies, it has also caused semantic anomalies. Sometimes the second word in these combinations, due to being in the compound, de-familiarizes the verb of that sentence. These favorably combinations serve the other components of the text. The similarity of lexical families in the poetry of the two poets, which is sometimes expressed in complete similarity in words, is due to the similar intellectual realms of the two poets. The creative minds of the two poets, by adhering to nature, often choose one of their favored combinations from nature. Therefore, in this study, the hybridization of music, vocabulary, religion, and transcendental networks with the network of nature in the poetry of two poets was studied as one of the commonalities.
Keywords: Artistic device, Ahmad Shāmloo, Adūnīs, Hybridization. -
عاطفه از عناصر مهم سازنده شعر است که دیگر عناصر باید در خدمت آن باشد، از جمله تصویر که ارزش آن در بار عاطفی آن است. ادونیس، شاعر بزرگ نوپرداز معاصر عرب، دایم دغدغه مسایل انسانی را دارد که تجربه ها و روابط عاطفی از مهم ترین مقوله های آن است، بنابراین نوع دوستی از جایگاه والایی در اشعار وی به ویژه اشعار فلسطینی اش برخوردار است. از طرفی دیگر اشعارش مشحون از تصاویر شاعرانه است؛ تصاویری که علی القاعده در انتقال عواطف شعری ایفای نقش می کند. حال این مقاله در پی پاسخ به این سوال است که اشعار فلسطینی ادونیس - به عنوان نمونه ای بارز از کل اشعار وی - تا چه میزان از عاطفه بهره مند است و تصاویر تا چه میزان در انتقال آن نقش داشته است. بررسی این مسئله از آنجا اهمیت می یابد که برخی ناقدان، عاطفه در شعر ادونیس را کم رنگ ارزیابی کرده اند و از طرفی در مورد تصویرپردازی های شاعرانه ادونیس اتفاق نظر وجود دارد. به این منظور عواطف یاس، امید، عشق، غم و اندوه در این اشعار بررسی و در خلال آن ها تصاویر استخراج شد تا میزان هم سویی عاطفه با تصویر تبیین شود. بررسی ها نشان داد که اشعار فلسطینی ادونیس مانند بسیاری از اشعار نوی دیگر برخوردار از عواطف ژرف و اصیل است و از آن جا که احساس و تفکر شاعر در هم آمیخته است و مانند دیگر اشعار رمانتیک و کلاسیک مبالغه آمیز نیست، کم رنگ و مبهم به نظر می رسد، در حالی که شاعر به مدد تصاویر، به ویژه تصاویر نمادین چون رمز و اسطوره که نیازمند واکاوی های بیش تر است، تجربه های عاطفی انسانی را که سرچشمه تمام آن ها عشق به وطن و هم نوعانش است، در ورای خود منتقل می کند و بیدار سازی وجدان ملت عرب و کاشتن امید به تحول را در دل آنان در پی دارد.
کلید واژگان: ادونیس, عاطفه, تصویر سازی, سروده های فلسطینی, شعر معاصر عربیEmotion is an important element in poetry. Other elements including imagery must be at its service, since their value is due to emotion. Adonis, as one of the most innovative contemporary Arab poets, is concerned with humanitarian affairs and problems. Love for the homeland and brotherhood are of great importance in his poetry, especially in his Palestinian poems. On the other hand, his poetry is full of poetic imagery. The question raised here is to what extent the Palestinian poems of Adonis, as a sample of all his poems, carry emotions and to what extent the images in his poems can convey these emotions to the reader. The analysis of this hypothesis is important because some of the critics believe that Adonis’s poetry lacks emotion. On the other hand, there is a consensus on the poetic imagery of Adonis. Thus, this article analyzes the emotions of hope, despair, love, sadness and sorrow in the Palestinian poetry of Adonis, and studies their correspondence to the images of the poetry. The results demonstrate that Adonis’ poems, like other modern poems, have deep and original emotions, and that since the poet’s emotions and thought are intertwined, not exaggerated like romantic and classic poets, these emotions seem intangible and ambiguous. Adonis, using imageray, especially symbolic ones like mystery and myth which need more analysis, conveys human emotional experiences, the source of all of which is love for the homeland and fellow human beings. This results in awakening the conscience of the Arab people and inspires them with hope.
Keywords: Adonis, emotion, Imagery, Palestinian poems, Contemporary Arabic Poetry -
نظریه ی زیبایی شناسی انتقادی مکتب فرانکفورت، به هنر به مثابه ی یک مقوله ی مستقل می نگرد و بر اصالت آن تاکید می نماید. بر اساس مبانی این نظریه، موفق بودن یک اثر هنری در گرو سازش نکردن با ناسازگاری ها و عدم تاییدآن هاست. ادونیس به عنوان شاعر نوگرای معاصر عربی، با بهره گیری از ساخت های جدید زبانی، بر آن است تا امکان های جدید شعری را تجربه کند. زبان انتقادی وی، نظام ساکن و تاییدگر سلطه را به لرزه درمی آورد، تناقض های موجود در جامعه را افشا می کند و می کوشد تا جامعه ای بر پایه ی عدالت، آزادی و اندیشه ورزی بنا نماید. در پرتو اهمیت مساله، پژوهش حاضر تلاش دارد تا براساس نظریه ی زیبایی شناسی انتقادی و با روش توصیفی-تحلیلی، به بررسی اشعار انتقادی ادونیس در دفترهای شعری «اغانی مهیار الدمشقی»، «تنبا ایها الاعمی» و «هذا هو إسمی» بپردازد؛ دفترهایی که در آن شاعر قضایای موجود در جامعه را به چالش می کشد و برای بیداری و روشنگری انسان معاصر و آشنایی وی نسبت به آزادی و شهامت انتقاد نسبت به نابسامانی شرایط حاضر در جهت رسیدن به جامعه تلاش می نماید. بررسی نمونه های شعری شاعر، نشان دهنده ی آن است که ادونیس به استقلال هنر، باور دارد و کوشیده تا ملت عرب را بیدار سازد. او نپذیرفته که یک شاعر در قید و بند باشد، از حکومت یا حاکم خاصی دفاع نماید و یا وامدار شخص یا اشخاصی باشد؛ بلکه از نظر او وظیفه شاعر این است تا ضمن سلطه ناپذیری، در برابر هر نیرویی که انسان را محدود می سازد و آزادی وی را سلب می کند بایستد و با آن جریان به مبارزه برخیزد.کلید واژگان: زیبایی شناسی انتقادی, مکتب فرانکفورت, سلطه ناپذیری, ادونیسThe critical aesthetic theory of Frankfurt school regards art as an independent field and emphasizes its genuineness. According to this theory, success of a work of art depends on irreconcilability to compatibilities and disapproval of them. Ali Ahmad Saeid, a contemporary Arab poet, has been considered as a modernist in Arabic literature, and he has tried to use new language structures to experience new poetry. His critical language shakes the dominant ruling system and reveals the contrasts in the society. He tries to create a society based on justice, freedom and thinking. This research seeks to review Adonis's critical poetry in his anthology based on critical linguistics and the conceptual analysis method. The chapters of his book of poems challenge the events in the society, raise public awareness and awaken the society so as to criticize the current turbulent situation freely. The research gives evidence that the poet not only believes in the independence of poets of the government or certain people but also regards this as a poet’s duty to stand against any force which restricts him.Keywords: Critical aesthetic theory, Frankfurt school, Intolerance, Adonis
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.